Ik luisterde gisterenavond naar onze federale minister van mobiliteit. Eerlijk gezegd, ik verstond geen woord van zijn uitleg en zijn absurde maatregelen zoals bv hoe al de mensen naar zee gebracht moeten worden. Heel véél treinen gaan er ingezet worden om de mensen naar de geliefde Noordzee te brengen, want alleen aan het venster mag er gekeken worden naar het voorbij vliedende landschap. Dat is een drastische en belachelijke idee. Dat betekent per wagon een veertigtal reizigers. Dat moet zo want er is 1,5 m regel, en covid mag niet mee op uitstap. Bij terugkeer naar het binnenland, speelt dat geen rol meer. Iedereen mag weer plaatsnemen op elkaars schoot, in het gangpad en aan de deuren, want àls er al covid op de heenreis mee was geweest, die is door de zeelucht meegevoerd naar andere oorden. In het terugkomen geen extra treinen, corona is er toch niet meer bij. Wat betekent dat voor de kustbewoners? Binnenblijven. Bij dit mooie weer komen de toeristen niet alleen per spoor maar ook per auto. Ondanks de vele parkings die er gebouwd zijn, weigeren de automobilisten daar gebruik van te maken. 5€ is teveel om aan stalling uit te geven. Liever de bewoners ambeteren door het achterlaten van het ijzeren vehikel in de kleine smalle straatjes. Viva de zonnige warme dagen. Ik concentreer me dan maar op muziek en componisten want er zijn toch een paar belangrijke die op deze dag een vermelding moeten krijgen. Beginnen met Modest Moessorgski (1839-1881) waarvan het belangrijkste werk de opera "Boris Goedonov" is. Hij behoorde bij het "Machtige Hoopje". Een naam die een Russische recensent gaf aan vijf bevriende componisten die de nationale Russische volksmuziek hoog in het vaandel voerden. Ik kijk uit naar de Koningin Elisabethwedstrijd, die terug komt dit jaar en wel in mei. Het instrument is 'piano' en dan zullen zeker de concerten van Sergei Rachmaninov (1873-1943) er bij zijn. Velen zullen zijn concerto's spelen, want het zijn geliefde melodieuze vingeroefeningen bij de pianisten. Heel andere muziek brengt de diva 'Lady Gaga', zangeres, actrice, pianiste, singersongwriter en een alias voor Stefani J.A. Germanotta. Een naam die wat moeilijker aan te kondigen is dan haar artiestennaam. Bekend van de songs: Just Dance, Pokereface,...Onlangs te horen met het Amerikaanse volkslied bij de inauguratie ceremonie van President Biden. En nog eventjes terug in de tijd, naar mijn jeugd met Middle of the Road en "Chirpy Chirpy Cheep Cheep" uit 1971. Gedanst, gezongen en onnozel gedaan met dat liedje. Vandaag is de zangeres van deze bubblegum muziek jarig: Sally Carr, blaast al 76 kaarsjes uit. Vóór de koers ga ik me nog wat verdiepen in het werk van Marc Chagall (1887-1985), schilder, keramieker, maker van glas-in-lood-ramen. Als iemand ooit naar de Côte d'Azur gaat, ginder eens een uitstapje doen naar Saint-Paul- de-Vence, Fondation Maeght gaan bezoeken en daar de muurmozaïeken bewonderen van Chagall. Het loont de moeite. Deze namiddag, veel koersplezier!
Ondanks de felle zon is het een kille, winderige, gure dag. Tot hiertoe, want het weerbeeld aan zee kan rap veranderen. De dag is vroeg begonnen door een slapeloze nacht. Geen drama natuurlijk. Ik had me gisteren net niet moe genoeg gemaakt. Boodschappen doen is wel een uitputtende bezigheid maar qua 'fysiek moe worden' is dat maar een peulschilletje. De slapeloosheid kwam door ergernis en het gevoel 'in't zak gezet' te zijn. Kwaad op mezelf, om mijn eigen naïviteit. Dit hopelijk voor de laatste keer van mijn leven. Nooit te oud om te leren, dat geld nu voor mij. Ik zeg dat liever om nieuwe dingen te leren niet door goedgelovigheid. Vanmiddag een uiltje vangen en vanavond vroeg de beddenbak induiken. Enfin, andere regel en ik ga weer verder want mijn horoscoop zegt: je zit eigenlijk boordevol energie en je reserves zijn aangevuld. De stukken krant die ik al gelezen heb verkondigen niet veel nieuws. Ik ben nieuwsgierig of die extra vakantieweek veel drukte aan zee gaat teweegbrengen. De raamverkoop wordt uitgebreid en de horeca gaat zijn toiletten openstellen. Dat roept toch wel enige vragen op. Wie gaat al die ontsmettingen betalen? Gaat dat gebeuren? In café en restaurant mag dan elkeen zomaar door het gebouw lopen! De winkels die op afspraak moeten werken? De scholen toe! Ik kreeg een mail dat ik niet in dezelfde ruimte mag verblijven als de huishoudhulp, indien het niet anders kan is er maskerplicht en 1,5m afstand of anders uit mijn huis gaan. Een gezin van 5 of 6 personen mag niet bij me komen omdat ze niet in mijn bubbel zitten!!! Allemaal rare beslissingen om de covid op andere gedachten te brengen en ons landje, van een speldekop groot, te verlaten. Ik zou de uitdrukking van de 'Nederlandse Landelijke Compostdag' moeten gebruiken omdat hun dag niet kan doorgaan: stront! Genoeg gekankerd voor vandaag nu op naar het positieve en leerzame moment: de Steen van Rosetta. Dat is een zwarte granietsteen met ingekerfde tekst, een dankbetuiging, gedateerd op 27 maart 196 vóór Christus. Een tekst in twee talen, en drie schriften. De steen werd gevonden in 1799 in de Egyptische plaats Rosetta nu El Rashid. Dankzij deze tekst heeft Jean-François Champollion (1790-1832) de hiërogliefen kunnen ontcijferen in 1822. That's all folks for today, ik moet met hondjelief buiten. Die wil een tukje doen want hij is al even lang wakker als bazinneke. Geen liedje vandaag, de radio heeft nog niet aangestaan.
Een zielig schouwspel van de politici rond onze kinderen, hun opleiding en school. De jongeren krijgen een week extra paasvakantie, de leraren een week extra verlof maar moeten wel ter beschikking blijven. En ik, ik hoor alsmaar luider het liedje uit 1969: wat heb je vandaag op school geleerd, zeg het eens kleine Jan? Een lied van De Elegasten.Tussen de regels kon je toen het protest horen voor de invoering van BTW, de atoomcentrales, de taalstrijd en Leuven Vlaams. De grote protestsongs van toen zijn nog altijd geldig vandaag, met een lichte aanpassing van de onderwerpen. Maar men hoort ze niet meer. Op de wereld van vandaag heeft een song ook geen impact meer, ook de stakingen of protesten vallen in dovemansoren, want de bazen wonen op een idyllisch eiland duizenden kilometers hiervandaan. In de vorige eeuw was Vlaanderen, Wallonië, België, onze wereld. Alles werd ter plaatse geteeld, gemaakt. Met een kleine opstand was er nog enige invloed op het beleid in het land. De impact van de burger op onze politici is stukken kleiner geworden door de mondialisering van alles, behalve van de belastingen. Een simpel voorval als de vastgelopen boot met 20.000 containers aan boord, toont volop de kwetsbaarheid van ons leven. Een kortere weg of een omweg bepaalt onze economie, ons comfort, onze consumptie. Een file van schepen, zowel vóór als achter het vastgelopen schip onthouden ons nu van fietsen, chips voor alle toestellen, auto-onderdelen, pulp van hout voor papier, meubelen, kruiden, rijst, thee enzoverder enzovoort. Alles afkomstig van Azië, dat zijn goederen ziet vastzitten in de modder van een Egyptisch kanaal. Ik heb wel iets geleerd vandaag: over scheepvaartverkeer. De schepen staan te wachten tot het hun beurt is om door het Suez kanaal te varen. Deze mammoetschepen leggen hun motoren niet stil, maar wachten hun beurt af met rondjes te varen. Ironisch: terwijl de Ever Given, tijdens het wachten al varend een klavertje van vier probeerde te maken, liep het vast op de oevers. Zo zie je maar dat je niet alles moet geloven wat de overlevering zegt over klavertjes en gelukbrengers. Gegarandeerd dat de verzekeringen weer heel veel zullen verdienen en een vette bonus aan de beheerders kunnen uitbetalen. Jammer voor de voorzitter van een elftal, dat het geld niet zijn richting zal uitkomen. Zijn papieren wensen, op een goed inkomen en gehoopte opbrengsten, moet hij terug in zijn saccoche en mallètje steken. Zijn beurs moet hij zelf maar vullen voor zijn megalomane projecten.
Nu ga ik 'in de rapte' mijn commissies doen ttz niet verkeerd begrijpen, het is boodschappen doen. Want zoals zo dikwijls opgemerkt, er zijn vele betekenissen voor hetzelfde woord. Het kan om een 'vergoedingstussenkomst' gaan. Het kan om een 'bescheten commissie', in het West Vlaams 'beskeetn commisse' gaan, dat is iets dat niet plezant is maar toch afgehandeld dient te worden. Het kan een commissie in het Parlement zijn om oeverloos te palaveren. Maar zeker niet verwarren met een 'comissie' doen in het kleinste kamertje.
Hoe ga ik nu beginnen vandaag? Moeilijk? Dan moet ik bij de Hollanders zijn en hun woordenschat. Het nieuwste van het nieuwste is voor mij een echte tongbreker: conspiritualiteit, dat zoveel wil zeggen als: een holistische levensbeschouwelijke stroming die rationalisme afwijst en complottheoriën omarmt!!! Nee ik ga het eenvoudig houden. Naast de menopauze, de penopauze en de plaspauze is er nu de paaspauze. Hoe lang zal die duren? Levenslang voor een 50+ zoals de eerste twee of 5 minuten zoals nr 3? Manu militari, een beetje onder sterke dwang, verkondigde de premier, krachtdadig en zelfverzekerd dat deze 'paaspauze' maar 4 weken zou duren. Dat vanaf a.s. zaterdag. Die nieuwste pauze is moeilijker dan de eerder genoemde 3. De menopauze geeft niet anders dan voordelen voor de vrouw mits het verdragen van wat vapeurs. Over de penopauze kan ik niet meespreken, maar ik denk dat die ook 'soepel' verloopt en weinig 'spanningen' geeft. Aan de plaspauze heeft iedereen behoefte en geeft meestal geen ongemakken na de plas, alleen opluchting en de pauze. Daarentegen met die 'paaspauze' voorzie ik weer een hoop te nemen hindernissen. Alles wordt lastiger en lastiger om te volgen. Nog altijd geen gezellige keuvelmomentjes, nog altijd een chat met weinigen, geen bezoekjes. Het is moelijker om niet meer te zagen en te klagen. Maar er zit niks anders op dan de orders te volgen. De jongeren hebben het er moeilijker mee en willen niets anders dan fuiven en feesten. Ik begrijp wel dat ze samen een braspartij willen hebben om te leren met vrienden en drank om te gaan. Een beetje geduld nog en alles wordt weer zoals vanouds. Voor iedereen. Daarom de 750e spreuk van de Bond Zonder Naam in acht nemen: Klein Geluk, is Groot Geluk. BZN is wel een unieke vereniging die opgericht werd in 1947 maar wereldberoemd werd vanaf Phil Bosmans (1922-2012) aan het roer stond in 1957. Maandelijks kwam er een spreuk de huiskamer binnen van maximaal 8 woorden. Wie kent niet: "verbeter de wereld, begin met uzelf", "weer of geen weer, altijd welkom","geef mensen een pluim en ze krijgen vleugels". Maar bovenal "menslief, ik hou van jou" meteen ook de titel van zijn boekje dat op een bepaald moment het meest verkochte boek was in de Lage Landen. Niet alleen voor de spreuken maar ook voor een aantal sociale projecten is BZN een pionier geweest. Denk maar aan het oprichten van de eerste Belgische Beschutte Werkplaats (1958) en een opvangtehuis voor vrouwen. Maar BZN, met dezelfde initialen, is ook de naam van de Volendamse popgroep met vele schlagersuccessen, Band Zonder Naam. Ze waren met zijn 6 actief in de muziekscene van 1966-2007. Mooie meezingers zoals "Mon Amour", "Just an Illusion", "Banjo Man" en vooral "My Friend the Wind".
Eindelijk nog eens een liedje dat me doet meezingen. Aretha Franklin (1942-2018) zong "A rose in Spanish Harlem". Dat nam ze op in 1971, met haar versie in het refrein: There's a rose Black'n Spanish Harlem. Een zwarte roos in zwart Spanish Harlem. Ik luisterde terwijl ik op p.7 las dat "jezelf verwennen nog wel mag". Ik zou niet weten waarom niet. Je zal dat op het einde van deze blog wel lezen. De volgende blz in de gazet deed me ook zingen: Al wie wil te kaap'ren varen moeten mannen met baarden zijn, Jan, Piet, Joris en Corneel....maar het was Fons Oerlemans (82) en zijn Kee (75) die verslag uitbrachten van al hun reizen op de woeste wereldzeeën. Ze zien er beiden, sinds kort definitief aan wal, nog heel patent uit. Hebben natuurlijk verhalen té over van al hun overlevingstochten in flessen en op vlotten. Hij ziet er nog altijd uit als een stoere zeemansbink, weliswaar met zilvergrijs haar en baard. Zijn Kee heeft nog altijd de vlechtjes die Pipi Langkous ook had. Beide meisjes avonturiers van het zuiverste water. Natuurlijk is er terug, niet één maar drie, uitverkoren dagen van...De eerste is de lekkerste: Europese Dag van het Ambachtelijk Roomijs. Ik kan je wel vertellen dat er op deze zonnige dag, een echt artisanaal ijsje zal gesmaakt worden. Dat moet ik hier aan de kust wel nageven, er zijn heel goeie ijsbereiders te vinden. Ja, hier in de Westhoek staan de koeien ook niet zo ver weg van de kraampjes waar ze de room van de melk nodig hebben. Eens eventjes aan de uiers trekken, het vocht een paar uur laten rusten in de kan en hetgeen bovendrijft is pure verse en vettige room. De koe staat niet in mijn wei, ik ga naar het creme glace karreke waar een ijsjesman het voor mij klaargemaakt heeft. Een volgende wel heel belangrijke dag : Wereld TBC Dag. Op deze dag, in 1882, ontdekte Robert Koch (1843-1910), de latere naar hem genoemde kochbacil die tuberculose veroorzaakte. Hij ontving de Nobelprijs voor de ontdekking dat miltvuur, cholera en vooral TBC, veroorzaakt zijn door bacillen. De behandeling en medicatie van deze dodelijke ziekten kon daarmee van start gaan. Een derde dag van..."Internationale Dag van de Waarheid". Dat is echt wel eens iets dat in de belangstelling mag staan en waar ik behoefte aan heb: de waarheid. Sinds drie jaar slik ik allerlei leugens waarom, ten eerste, de werken aan mijn dak niet begonnen waren, en ten tweede, nu moet ik allerlei leugens slikken waarom ze er na 7 dagen de brui aan geven. Mijn goed humeur was op slag verdwenen toen ik weer hoorde van ziekte onder de dakbedekkers, asbestopleidingen, materiaal tekorten en geen leveringen. Het zal een hele ferme creme glace moeten worden met heel veel garniteur, om terug een positieve luim te krijgen. Ik laat het hier maar bij. Misschien morgen eens waarheidsgetrouw nieuws. Ondertussen ga ik aan de ijsbollen lekken, vanille, praliné en mokka.
Een nevelige start van de dag in deze dorremaand, windmaand, guldenmaand, allemaal alternatieve namen voor maart, die zijn naam ontleende aan Mars, de oorlogsgod der Grieken. In de krant 8 pagina's over een onderwerp dat taboe zou moeten zijn, geen enkel deuntje op de radio dat vrolijkheid uitschreeuwde, en mijn huis dat nog altijd in de steigers staat. De blijheid, vrijheid moet van ergens anders komen. Ik kijk dan maar naar buiten en zie in de tuin een overvloed aan boeketten gele paasbloemen staan, de goudgele primula's die ik gisteren allemaal in bloempotten heb gedaan, er tussen staan de blauwe tuin- en boshyacinten en de blauwe druifjes die ook voor kleur zorgen. Het lentegevoel straalt uit de tuin en de zon zal straks ook nog wel komen om dat compleet te maken. Ik zag ook al een paar lievenheerbeestjes tevoorschijn komen! De tuinluizen krijgen geen kans om alles kapot te maken als die kleurrijke insecten er zijn. Ik moet alle bloempjes in bloempotten zetten omdat ik een beestje heb rondlopen dat niets liever doet dan alle plantjes en bloemetjes bemesten, maar niet met de mest die ik wil aan planten geven. In potten zijn de plantjes beschermd tegen zijn hondenwater. Maar het houdt niet op met 'internationale dagen' in de lentemaand. Vandaag, al sinds 1950, Internationale Dag van de Meteorologie. Het weer en de voorspellingen maken een steeds belangrijker deel uit van de dagbesteding. Zelfs is er een zender die constant de wolken, de zon en regenbuien weergeeft. Het dagelijkse leven wordt aangepast aan hetgeen de weermannen voorspellen. A l'improviste erop uittrekken is bij velen niet meer mogelijk door een buitje of een windje dat men voorspelt. Net zoals de gsm een onontbeerlijk object is geworden is het weerbericht van doorslaggevend belang voor de ontspanning. Maar meteorologie doet mij vooral denken aan dé weerman der weermannen: Armand Pien (1920-2003). Hij leerde ons de straalstroom kennen waar nu nog nauwelijks sprake van is, werkte graag met bloedrode lippenstift om de hoge en lage drukgebieden te tekenen, die hij dan graag aanwees met een wortel of een prei. De boeren waren zijn grootste vrienden en bezorgden hem de misvormde attributen om aan iedereen een glimlach te bezorgen als hij die gebruikte. Voor de kust, dat toen nog niet zo'n grote trekpleister was, bezorgde hij ook de nodige reklame door er op de overvloedige zonneschijn te wijzen. Meer dan 5000 keer heeft hij op de televisie zijn weerpraatje gedaan en een 3000-tal keren in het wekelijkse radioprogramma van Lutgart Simoens (1928-2020), 'Platenpoets'. Een legendarisch man die zijn eigen planetoïde kreeg, bezongen werd in verschillende liedjes en voldoende gepersifleerd of geparodieerd werd. Aan sommige bekende mensen denkt men met weemoed en plezier nog eens terug.
Wereldwaterdag. Sinds 1992 heeft de VN een dag voorzien om eens extra aan het belang van water te denken. Onze planeet bestaat voor 75% uit water. Zonder water en zeker zoetwater, is er geen overleven mogelijk voor mens, dier en planten. Het is heel belangrijk om goed om te gaan met dit belangrijk en essentieel goedje, al ben ik vandaag natuurlijk wel blij dat het niet regent. Zoals gewoonlijk vertrek ik, vanuit mijn luie zetel, op reis. Ditmaal doe ik mijn olifantenpijpen jeans aan, ook flared jeans genoemd. Deze bizarre broeken met brede pijpen, zijn nu weer modieus. Ik ben weer eens een hipster met mijn retro- en vintagekledij. Versleten kledij? Niet erg, want 'scheuren' moeten er ook zijn en daar wil ik in de trendy winkeltjes niet voor betalen! Waar ben ik allemaal terecht gekomen op mijn dagelijkse reis? Ik was nieuwsgierig naar de betekenis van de naam 'Bernard Plantevelue' een Franse edelman uit de 9e. Vaak zijn achternamen een verwijzing naar een specifieke eigenschap van een mens. Zoals we kennen, Filips de Schone, Filips de Stoute, Karel de Kale, Robert de Sterke, Lodewijk de Stamelaar en Plantevelue zou verwijzen naar een familie met ruige behaarde mannen, bezig met planten en fluweel. Veel namen verwijzen naar een beroep, eigenschap of plaats van afkomst van de stamvader. Sinds Napoleon worden de namen in een register genoteerd. De ambtenaren werden toen per letter betaald, vandaar dat ckx veel voorkomt. Mijn tweede lezing bracht me naar erotische oorden. Je zou niet verwachten dat ik dàt bij de heiligen vond, maar mijn fantasie sloeg direct op hol toen mijn oog viel op de heilige van de dag: "Afrodisius" van Béziers. Mijn eerste gedachte was: ze hebben in Rome nood gehad aan een heilige die hen ook op 'prestatievlak' een handje toestak. Maar dat is een oneerbiedige gedachte, ik legde me toe op het woord 'afrodisiacum'. Ik had een verkeerde pagina toen ik in Turkije belandde. Daar is begot een stad die Afrodisias noemt! Deze stad is zelfs erkent door de Unesco en staat sinds 2017 op de werelderfgoed pagina. Er zijn ruines te zien maar ook, en die moest ik hebben, de tempel van Aphrodite. De Griekse godin van de vruchtbaarheid, de zinnelijke liefde en de schoonheid. Van haar blijft nu alleen nog haar naam over, die we gebruiken om een seksueel prestatieverhogend middel aan te duiden. Sinds eeeeeeeeeeeuwen is de mens op zoek naar voedingsmiddelen, van dierlijke, plantaardige of minerale oorsprong, die de uitzonderlijke prestaties tussen, onder of boven de lakens bevorderen. Het middel moet de appetijt in seks verhogen, de potentie verbeteren, de geslachtsdrift stimuleren en het plezier van seks. Wel 50 producten zijn zo op te noemen, maar niks is bewezen alleen de fabeltjes zijn echt. Vastgesteld, bij gebruik van knoflook en ginseng dat de hormoonspiegel verhoogd is, bij gebruik van alcohol alle remmen los gaan, gebruik van de Spaanse Vlieg enkel helpt bij dieren maar het grootste vergif bevat voor de mensen. Producten onder die naam verkocht bevatten 'cayennepeper'.
De laatste keer dat de lente begon op 21 maart was in 2011. Dus al wat ik leerde over de begindagen der seizoenen is zever in pakskes geweest. Misschien, met héél véél chance, maak ik toch nog eens de lente op 21/03 mee. Tot 2101 is het begin van het mooie seizoen op 20/03 behalve en nu komt het: in het jaar 2044 en 2048. Dan ben ik een eeuwelinge! Net zoals gisteren zijn er weer tig ' De Internationale dag van... De Verenigde Naties riep deze dag uit tot 'Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie'(1) in 1966. Op 21 maart 1960, demonstreerden in Sharpeville, een township in Zuid-Afrika, de bevolking tegen de 'pasjeswet' en het 'apartheidsregime'. De politie opende het vuur en 69 mensen verloren daarbij het leven. Er is niet enkel raciale discriminatie, maar ook sekse, ouderdom, taal, handicap en andere minderheden, ervaren achteruitstellingen op vlak van werk, leren, woning enz. Sinds 1979 heeft de VN een actief programma om discriminatie op vele vlakken te bestrijden. Ook mensen die met veel moeilijkheden kampen, zijn alleenstaande ouders. De 'Internationale Dag van de Alleenstaande Ouder'(2). De aandacht vestigen op de zware taak om het evenwicht te vinden in de combinatie 'quality time' voor kroost en 'werk'. Bomen hebben we allemaal nodig, bossen zeker en vast, dat vond ook de VN toen ze deze dag instelden. Door de vele wandelingen tijdens de coronacrisis, zal iedereen wel meer respect gekregen hebben voor de groene omgeving. 'De Internationale Dag voor het Bos'(3) heeft dit jaar als thema: Bossen en Water. Men wil op de essentiële rol wijzen, die de bossen hebben in onze zoetwatervoorziening. Zonder water geen leven op onze planeet. Naar de maan en mars kunnen we nog niet gaan, we moeten het hier nog altijd doen. De VN erkende ook ' De Internationale Nowruz- dag'(4). Een dag om de nieuwe bloeiende natuur te vieren. Dat doet men vnl in Iran, Macedonië, Afghanistan, Albanië, Turkije...Vandaag is het ook 'Wereldpoëzie Dag'(5). Dat kan men niet bekoren dus voor mij is het 'poeziedag', al kunnen de poezen me ook gestolen worden. Nu draag ik 2 verschillende sokken, dat op vraag van de reizigers en avonturiers van 'Down The Road'. Een prachtprogramma dat ons de mensen met het 'Syndroom van Down', beter leerde kennen. Hun noden, behoeften, zorgen, levenswijsheid, levensvreugde en vragen naar de huidige maatschappij toe, werden luidop gezegd en gesteld. Ook de mensen die hen zorg verlenen mogen eens in de belangstelling staan. Het is 'Wereld Down Syndroomdag'(6). Sinds 2006 heeft men bewust voor de 'lente 21e' gekozen en de lente om de mensen met trisomie-21 in the picture te plaatsen. Het was de Britse arts John Langdon Down (1828-1896) die voor het eerst het syndroom beschreef.
Ga ik naar de Johannes (Witte Donderdag)- of Mattheus (Palmzondag) Passion kunnen luisteren van Johann Sebastian Bach (11685-1750)? Zeker en vast niet in de kerk of concertzaal. Het zal op vinyl zijn.
De astronomische lente is exact om 4u49 begonnen. En iedereen wil vieren, want 7 verenigingen claimen deze dag om er een 'Internationale Dag van....' te maken. Astronomie, dat is een ernstige wetenschap, kijk maar naar het uur van het lentebegin. Zeker niet verwarren met 'astrologie', een zogenaamde pseudowetenschap. In ieder geval is het de 'Internationale Dag van de Astrologie'(1) en daar hoort het lezen van mijn horoscoop bij. Simpel advies voor vandaag: mediteer over het woord 'levenskunst'. Eens goed wakker heb ik op deze zaterdag toch veel om naar uit te kijken. Te beginnen met een tas zwart geluk, zwarte chocolade en een sneetje zwart brood. Daarna tandjes poetsen want het is ook de 'Internationale Dag van de Mondverzorging'(2). Ook nog de 'Internationale dag van het Geluk'(3). Een chagrijnig gezicht of een boze tronie zou vandaag niet passen. Maar vandaag niks anders dan een smile on my face. Zaterdag is ook de dag van de dikke gazet. Dat stemt me gelukkig want dan heb ik al twee dagen leesplezier in het vooruitzicht. Ook de vrienden die aan het poortje wat gezelligheid brengen door wat te keuvelen over koetjes en kalfjes. Samen met heel de wereld vier ik 'het gelukkig zijn' op deze eerste lentedag. Zelfs de meeuwen zijn gelukkig gestemd voor de restjes die al de wandelaars weer zullen achterlaten en zitten al op post met veel lawaai. Een kleiner vogeltje heeft ook zijn dag: Wereldmussendag(4). Eens even stilstaan en aandacht geven aan al die kleine stadsvogeltjes die elke dag proberen te overleven in de drukte van de mensengemeenschap. Bovenal is het ook 'Vriendinnendag'(5). De telefoonrekenig zal weer oplopen eer ik al de lieflafjes verteld heb. Op 'Wereld Verteldag'(6) doe ik zeker mijn best om een prachtig vertelsel uit mijn mouw te schudden. Of dat lukt is aan mijn lezers om dat uit te maken. Vervolgens....Bonjour mes amis et mes amies, bonjour mes copains et copines, het is vandaag 'De Internationale Dag van de Francofonie'(7),'Journée Internationale de la Francophonie'. Een dag in het teken van de Franse taal, gesproken door meer dan 270 milj mensen en is verstaanbaar en present op alle continenten. Dat is toch wat anders dan ons Vlaams, nietwaar? In ieder geval is er genoeg om te vieren vandaag. Dat zal ik vandaag doen met, ofwel een liedje van Vera Lynn (1917-2020) zoals "We 'll meet again" erbij. Maar meest kans heeft het liedje van Kris De Bruyne (1950-2021): "Je suis gaga" of een van zijn "La Matanza songs". Et voilà, ondertussen is het schafttijd geworden, tot morgen!
59 ct heeft me vandaag dolblij gemaakt: ik heb eindelijk kladblokken gevonden! Ideetjes schrijven op ongebleekt, ruw papier is echt wel het einde. In de klas moesten we ook kladschriften hebben om de lessen te noteren en dan 's avonds thuis in de echte schrift, geordend en goed leesbaar in het mooiste handschrift, over te schrijven. Net zoals een bril in elk hoekje te vinden is, wil ik daarnaast ook overal papiertjes hebben om mijn grandioze invallen direct te noteren, om in mijn blog uit te werken. Maar op mooi papier is dat verspilling, een kladschrift is daar excellent voor, maar nog heel moeilijk te vinden.Tot vandaag. En als eerste inval noteerde ik 'Jozef', wiens naamfeest het is. Bij de kerstening van de Europeanen gebruikte men veelal de Romeinse, Griekse, Heidense feesten om er een katholieke draai aan te geven. De Romeinse godin Minerva, die voor wijsheid stond, was patrones voor alle handwerkzaamheden, zoals daar zijn borduren, schilderen, beeldhouwen en vanzelfsprekend ook timmeren. Haar feestdag was op 19 maart en dat was gauw geklonken om daar de Heilige Jozef zijn dag van te maken. Deze oude weduwnaar, men zegt 80 jaar, werd uitgekozen om de echtgenoot te worden van de Maagd Maria, toen ze het tempelcomplex na 10 jaar moest verlaten omdat ze 'onrein' werd. Een zware opoffering voor deze afstammeling van Koning David, die reeds 4 zonen en 2 dochters had, te weten: Judas, Justus, Jacobus, Simon, Assia en Lydia. Hij was een timmerman. Maar blijkbaar niet zo'n goede want stiefzoon Jezus heeft zelfs op jonge leeftijd, verschillende mirakels moeten doen om de meubels voor/van zijn voedstervader te redden. Nadat Maria en Jozef, Jezus op 12 jarige leeftijd teruggevonden hadden in de tempel, waar hij wijsheid etaleerde aan de hogepriesters, is er van Jozef geen spoor meer te bekennen. Maar hij heeft tenminste alle liefde aan een kind gegeven in diens kinderjaren. Hij heeft ook onbaatzuchtig, de moeder en de zoon, verzorgd en onderhouden. Daarom is hij geapprecieerd door velen, in en buiten de Kerk. Een andere naam op deze dag, is tussen de plooien van de geschiedenis verdwenen: barones Maria von Vetsera (1871-1889). Minnares van kroonprins Rudolf (1858-1889) van de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije, behorend tot Habsburgdynastie. Er werd altijd aangenomen dat Rudolf, moord en zelfmoord pleegde. Maar dat is op losse schroeven komen te staan, nu er in de safe van een bank, de laatste brieven van Maria gevonden zijn, gericht aan haar moeder, zus en broer. In 1926, een jaar na het overlijden van Maria's moeder, werden de brieven in de safe gedeponeerd. De kluis werd open gemaakt toen niemand de inhoud opeiste en nadat er jaren geen betaling was gebeurd. Daarin schrijft Maria duidelijk en onomwonden, de intentie te hebben een einde aan haar leven te maken. Het zal uitdraaien op Mayerling Revisited en opnieuw alle gegevens eens te bekijken van dit koningsdrama. Want dat was het wel voor Keizer Franz Josef en zijn beroemde Sisi. Voor beiden het citaat: een legende is een roddel die een gezegende leeftijd heeft bereikt. Harry Oliver (1888-1973) een humorist.
Soms is het precies of de zee boos is. Gegrom, lawaai, zonder dat er storm of wind is. Alle levende wezens hebben gevoelens en die uiten ze elk op een andere manier. Waarom de zee dan ook niet? De zee is toch ook een levend water? Ik zal nog eens luisteren naar Marva, die brengt zo mooi "Het Liedje van de Zee". Jammer, als 'aangespoelde' is het nog niet mogelijk de volledige taal van de zee te begrijpen. Juist zoals ik de woeftaal moet kennen en verstaan, moet ik ook de taal van de West-Vlaamse Zee leren. Gemakkelijk zal het niet zijn, zeker als ze dialect zou spreken! Maar misschien is het ook een soort verdriet of een soort herinnering dat de Noordzee wil vertellen, juist zoals ik wil doen na een uitzending van Radio Gaga. Dat weekte toch weer heel wat herinneringen los. Een zoon die zijn moeder naar het 'rusthuis' bracht. Samen met andere familieleden heb ik dat ook moeten doen, jaren geleden. Ik had echt wel medelijden met de man die 'alleen' was op zo'n pijnlijk en moeilijk moment. Maar die nare herinnering schuif ik vandaag terzijde want ik heb een 'kid' dat jarig is vandaag. Geen triestigheid meer alleen maar blijdschap voor deze 12 jarige jongeman! Hip hip hoera!
Maria Laurentia Eugenia Rosseels (1916-2005). Bij een Barones mag ik al haar voornamen opnoemen. Schrijfster, journaliste bij De Standaard, verzorgde er de filmrubriek en de vrouwenbladzijde. In de jaren 1950-60 werden de voorgekauwde interessepunten van vrouwen, koken-kuisen-kinderen-kerk, nog op een aparte pagina besproken. Algemeen, wetenschappelijk, financieel nieuws was voor de mannelijke helft van de bevolking. Zeker de ontwikkelde en gestudeerde mannen, want dat was het doelpubliek van die krant. Dus een vrouw, die in dat bastion een mening mocht ventileren, was de beste schrijfster en zeer uitzonderlijk. Ze kreeg ook de "Oeuvreprijs van de Vlaamse Gemeenschap" in 1984. Ze pleitte in die periode fel voor de emancipatie van de vrouw. Het was een briljante schrijfster en ik heb al haar boeken verslonden. De belangrijkste is de trilogie "Elisabeth"(1953-54) en de bekendste zeker en vast "Dood van een Non"(1961). Ik ben een romanbeestje en geen poëzie liefhebster. Ik hou van volzinnen, niet van een betekenis te moeten zoeken in rijmelarijen of korte zinnen. Dat klinkt misschien oneerbiedig voor de dichter die vandaag ook herdacht wordt, maar ik heb geen voeling met een beperkte tekst. Mijn brein gaat niet de kant op van de dichtkunst. Maar ik moet wel Paul Van Ostaijen (1896-1928) vernoemen omdat die vandaag in de belangstelling staat. Natuurlijk heb ik in de humaniora daar ook gedichten van moeten lezen en van buiten leren, zeer tegen mijn zin, zoals "Marc groet 's morgens de dingen". Ik heb het moeilijk iets te leren dat ik maar voor de helft begrijp of versta. De beoordeling van zijn werk, laat ik aan de kenners over en dat ben ik niet. Maar een citaat van hem ga ik wel gebruiken. "Het beste gedicht is het gedicht in louter wit".
Er zijn verkiezingen in Nederland. Een premier die al 10 jaar het beleid uitmaakt bij de Noorderburen heeft bij Van Daele zijn eigen woordenschat gekregen. Met de nodige Nederlandse uitleg natuurlijk waar een Vlaming een verklarend woordenboek voor nodig heeft. 'Beruttelen': als politicus je critici 'apaiseren' (kalmeren) door snel je fouten toe te geven en meteen beterschap te beloven. 'Ruttocratie': is een staatsvorm ingericht volgens neoliberale model ontwikkelt tijdens het leiderschap van Mark Rutte......Daar kwam een verken en een kalf, mijn vertelsel is half! In Nederland is het naast de 'keus' ook de "Dag van het Buitenvarken". Dit om te zeggen dat een varken meer is dan een 'karbonade'. Het beest eet onkruid op, ploegt het land om, en zijn ze zeer schattig om te zien. Natuurlijk heb ik me meteen verdiept in het 'varken'. Het is een interessant beestje, met hele mooie namen. Het kleine ras: hangbuikzwijn, Yucatan, Gottinger...Het middelgrote ras: Berkshire, Gloucester, Pietrain, Nederlands Landvarken......Het grote ras: Belgisch Landvarken, Hampshire, Duroc...Het minste wat ik kan zeggen is dat het een schone reis is die je maakt als je al de namen eens bezoekt op een atlas, de geschiedenis en cultureel erfgoed van die plaatsen, bekijkt. Maar bovenal is het verhaal van 'het varken' toch wel heel mooi. Het vertelsel, legende, overlevering is opgetekend door Felix Timmermans (1886-1947) en herwerkt door Gerda Dendooven. Maar Felix heeft onmiskenbaar het mooiste neergeschreven. Hij was dan ook een verteller 'pur sang'. Zijn bekendste werk is "Pallieter" en zijn mooiste vertelling van al is "Het Verken". "Toen onzen lieven Heer de dieren had geschapen, waren ze allemaal in hun bloot lijf. En nog diezelfde dag zou hij ze, met de hulp van de engelen, naar hun aard en karakter kleden. Elkendeen stond braaf en geduldig ordelijk op root, en wachtte zijn beurt af. Maar het verken gulzig vanaf den beginne, was uit de root gelopen, snuffelend langs de grond, en was in het bos gekomen, waar het begon te smullen en te smeren aan malse sappige wortelen. En als het goed gegeten had, lei het zich van de deugd op de grond en ging slapen, met zijn vier pootjes naar omhoog....en toen hij wakker werd herinnerde hij zich de verkleedpartij. Hij kwam vele dieren tegen, allen schoon beschilderd en gekleed....Ge komt te laat zei Onze Lieve Heer vanop zijn wolk om terug richting hemel te gaan....Het verken begon te huilen en te schreeuwen, zo hevig dat zijn 'snuit' er lang van werd, zijn 'oogskens' ervan wegkropen en Ons Heer er zelf bleek van uitsloeg....kom hier zei hij tegen het verken en nam het pijpijzer waarmee hij het schaap en andere dieren mee gefrisseerd had.....en zette in het slappe 'staartje' een sierlijk krolleke....het verken keek om naar zijn staartje, vond het schoon en knorde van blijdschap en was er zo fier mee, zo pronkerig dat het ervan op zijn 'tenen' liep........".En toen kwam het varkentje met een lange snuit en het vertelselke is uit!
't Kan verkeren, zegde Gerbrand Adriaenszoon Bredero (1585-1618), dichter en toneelschrijver. Hij was ook een rederijker, een amateur 'voordrachtkunstenaar'. Buiten declameerde hij zijn teksten voor het publiek. Favoriet daarvoor was zijn toneelstukje: "De klucht van den boer en zijn koe". Het verhaal van de boer die zijn eigen koe koopt van een oplichter. Vandaag moest ik wel met zijn lijfspreuk beginnen. Niets blijft hetzelfde, alles verandert. Zelfs heden ten dage is dat nog altijd van toepassing, niet alleen van leven naar dood maar alle beslissingen en veranderingen er tussenin. Denk maar aan de farce met de vaccins. Gisteren de hemel in geprezen, vandaag te mijden. Behalve bij de dappersten aller Galliërs, die zijn van geen kleintje vervaart en wachten met spanning op het spuitje. Gelukkiglijk zal dat nu wel in overvloed aanwezig zijn omdat geen enkele andere Europeaan het wilt. Boffen wij nu even! Bredero had nog een devies: "al siet men de lui, men kent se niet". De bedriegelijkheid van/en/of de uiterlijke schijn. Goede korte gezegdes, die blijven al eeuwen meegaan. Dat is toch een vermelding waard. Nog veel toneelstukken zitten er in de jaarlijkse programmatie van de toneelgezelschappen zoals: "De klucht van de Molenaer" en "De Spaanschen Brabander". Bij leven, 436 jaar op 16 maart.
Vandaag zeg ik, chance dat het regent! Een goed excuus om niet de tuin te moeten opruimen en er ook niet in te moeten werken. Ik moet dan ook geen wandeling met de hond doen. Niet iedere dag heb ik daar evenveel goesting voor. Maar met regenweer is de hond ook liever lui dan moe. Zo zijn we alle twee content als er een dag van 'huisarrest' is. Ik moet wel zeggen: vóór dag en dauw, in de droge periode nog, heb ik met krullebol al een kleine wandeling gemaakt. Ik heb hem nu geïnstalleerd, met kussentje en dekentje op een stoel voor het venster. Hij kan zo alle passage van geoorloofde mensen (buren) in de gaten houden. Hij verwittigt me dan met een speciaal blafke: kom kijken, iemand die je kent passeert. Veel lawaai maakt hij als er een onbekende ons huis voorbij komt. Dan, is bij manier van spreken, ons kot te klein. Onbekenden zijn voor mijn hond al de mensen waar ik nog geen woord tegen gezegd heb. Dat is de overgrote meerderheid van de wandelaars, vooral in het weekend. Bij die drukke periodes verwijder ik de stoel van het venster. Ik moet niet van alles wat reilt en zeilt in de straat op de hoogte gebracht worden.
Wie kent Ohm (1789-1854) niet? Het populairste 3 letterwoord in de kruiswoordraadsels. Als jong meisje heb ik gezwoegd om zijn wetten onder de knie te krijgen. De Wetten van Ohm geven de relaties tussen electrische spanning, electrische stroom en weerstand. De electrische weerstand heeft zijn naam gekregen als eenheid. Ik mag hem wel eens vernoemen op zijn geboortedag want ik schrijf nu met plezier zijn naam ontelbare malen neer, zeker nu ik zijn wetten niet meer moet van buiten kennen.
Moet ik nu gelukkig zijn of triest worden als de tijd zo vlug voorbij gaat? De Idus van Maart is weeral daar. De 'bijna' helft van een lange maand. Ik heb dat afgeteld met de knokkels en dalletjes van mijn gebalde vuistjes. Deze maand is het een knokkel en gelijk aan 31 dagen. Het is een 'kalenderkunstje' om de aantal dagen van de maanden te onthouden. Ezelsbrugskes maken, is een Mnemotechniek. Een geheugenkunst om zaken gemakkelijker te onthouden vb om jaartallen te onthouden, boodschappen te doen, namen van mensen, stukken tekst, feiten enz. Er is een handigheidje om dat te leren, dat noemt CASSA: C = concentreren, waarnemen wat te onthouden, A = associëren is verbanden zoeken, S = structureren is orde in de veelheid info brengen, S = selecteren wat belangrijk is, A = aanvaarden dat men niet alles kan onthouden. In de Romeinse kalender was de Idus van Maart een belangrijke dag, de schulden moesten vereffend worden. Deze dag was een ook keerpunt in de geschiedenis van Rome, door de moord op Julius Caesar op de Idus van Maart in 44 vC, een kalender die hijzelf ontworpen had en naam had gegeven. Hij maakte van de Stadstaat een Republiek en vervolgens een Wereld Imperium door zijn expansiedrang. Dat was de man die de Belgen 'de Dappersten aller Galliërs' noemde. Zijn we dat nog? Op deze dag nog enkele namen die me toch wel iets zegden. Eerst en vooral de sterfdag van Benjamin McLane Spock (1903-1998). Niet de Mr Spock van de film en tv-serie "Startrek", maar de kinderarts die het boek "Baby and Childcare" geschreven had in 1946. Geheel nieuwe inzichten propageerde hij. Hij etaleerde vernieuwende inzichten in opvoeding en verzorging van babies, peuters en kleuters. Ik heb dat boek als bijbel, of zo je wil als handleiding gebruikt, bij de geboorte en de eerste jaren van mijn kinderen. Zijn zienswijze was: flexibeler omspringen met kinderen, hen met meer genegenheid behandelen en ze als individuen bekijken. Het stond lijnrecht tegenover de discipline van vroeger en de betweterigheid van de ouders en leraars. Er kwam veel kritiek omdat het een generatie zou voortbrengen die zich 'niets' meer liet zeggen en welgevallen. Het citaat van Arthur Schopenhauer (1788-1860) "Beperkingen maken gelukkig", is een heel andere zienswijze dan van Dr Spock. Wie heeft het gelijk aan zijn zijde? Corona zal het ons zeggen. Een andere naam kwam meer uit het roddelcircuit, de haute finance, rederij en filantropie voor: Aristoteles Onassis (1906-1975). Zijn affaire met operazangeres Maria Callas (1923-1977) was al geruchtmakend maar niets in vergelijking met het plotse huwelijk dat hij aanging met weduwe Jackie Kennedy (1929-1994). Dé vangst van de eeuw te noemen als echtgenote. Jammer genoeg bracht het hem niets anders dan kommer, kwel en eenzaamheid tijdens zijn ziekte en op zijn sterfbed. Als laatste is er vandaag de herinnering aan een jong overleden sportheld, Jean Pierre 'Jempi' Monseré (1948-1971). Pas wereldkampioen op de fiets (1970), overleed hij na een aanrijding tijdens een sportwedstrijd. Een doordeweekse kermiskoers in Retie, die fataal eindigde. Ieder jaar is er rond deze tijd nog een wedstrijd die zijn naam draagt.
Hier ben ik weer op zondagmorgen. Er valt weinig nieuws te rapen, zelfs in de krantenkaterns van het weekend die ik nog niet gelezen heb. Natuurlijk zijn die volgedrukt met woorden en misschien ook wel met interessante weetjes. Maar er is niets bij dat me kan begeesteren. Ik kan ook niet voor alles interesse hebben. Al jaar en dag vallen er artikelen weg die over 'eten, wijnen en andere dranken' gaan, 'reizen', 'vakantie', 'auto's', allernieuwste snufjes op gebied van games, internet, kortweg IT. Sommige onderwerpen ben ik ook meer dan beu, die pagina's zijn dan vlug omgedraaid. Op zoek naar andere informatiebronnen, want iedere dag hoort toch iets speciaals te brengen. Eerst eens zien wat mijn horoscoop vandaag voorspelt: De planeten kunnen me nerveus en strijdlustig maken. Ik moet mijn energie sparen en stress proberen te verminderen door wandelingen in de frisse lucht te maken! Komt dat allemaal even goed uit. Ik moet een verjaardagskaartje posten en het is het telweekend voor de schelpen. Een goede strandwandeling in de wind zit er dus dik in. Deze schelpenteldag bestaat al 3 tal jaren, is een Organissatie van Vlaams Instituut voor de Zee, met nog een 6 tal verenigen en/of tijdschriften erbij. Dit jaar ook met Lifewatch, een Europese Infrastructuur dat onderzoek doet naar de biodiversiteit, ook op zee. Er is een scHELPdesk geïnstalleerd omdat alles cronaproof moet blijven. Geen wachters op de dijk die je collectie bekijken. Nu een foto maken van de meest byzondere schelpjes en doorsturen. Er is gevraagd er een 100tal te vergaren, vooral de 'tweekleppigen' zoals mossels, oesters, kokkels, zwaardscheden. De anderen, de 'slakken' zoals de wulken, de alikruiken, wenteltrappen, mag ook. De meeste zullen te vinden zijn langs de vloedlijn, de golfbrekers of een staketsel. Altijd plezant om op schattenjacht te gaan en mee te delen wat de kostbare vondst is. Hopelijk zit er een prachtig schelpje bij om mijn collectie te vergroten. De hond zal ook blij zijn. Een wandeling langs de vloedlijn is voor hem gelijk aan pootje baden en over golfjes springen. Warm of koud water deert hem niet, de krullekes beschermen hem en het is een waterhond!.Vooraleer mij goed in te duffelen (blog 10/02/2021) ga ik mijn patatten schellen of jassen, dan heb ik niet veel werk meer als ik terug kom. En zoals het er nu naar uitziet, zal het een zéér frisse neus ophalen zijn.
Op zaterdag komt de krant altijd wat later en dat is het moment om eens na te denken wat verhaaltje ik zal typen. Eerst en vooral heb ik deze morgen mijn tuin eens aanschouwd. Ik kan niet anders dan het een 'ravage' noemen. Hoe ik dat weer allemaal in orde moet krijgen is nog een groot vraagteken. Zolang er stellingen staan is er toch niet veel te beginnen en het weer is ook niet uitnodigend om van start te gaan. Eén pluspunt: tegen alle verwachtingen in hebben mijn paasbloemen de orkaan doorstaan en zijn niet afgeknakt. Ik heb tenminste kleur in de tuin, de kleur van hoop en zegen, geel. Van 't een komt 't ander, zegt men, en dat bleek vandaag ook weer het geval. Een naam van een heilige triggerden mij om hetgeen er in mijn brein verscholen zat, naar boven te halen en op te zoeken. Eufrasia, Euphrasie. Ik had het mis toen ik dacht dat het een lied was van Rob De Nijs, hij zong "Dag zuster Ursula". Er waren 2 heiligen met die naam, een Egyptische en een Indische. De laatste Eufrasie (1877-1952) werd het 'wandelend tabernakel' genoemd door haar medezusters, omdat men 'Gods nabijheid' voelde als ze passeerde. De Egyptische is veel interessanter en dateert van tussen 300-400 nC. Ik stootte op een schat van een toneelsstuk aan haar gewijd in het tijdschrift "Braga: dichterlijke mengelingen, 1844. Titel: "De Zegepraal der Huwelijkse Trouw, het dramatische verhaal en voorstelling van eene oude gebeurtenis, in vijf tafereelen". De beginregel laat al vermoeden dat het een tragische romance is: "op roerenden toon deelt Euphrasia aan hare moeder het rampzalige lot mede, dat haar getroffen heeft door den echt met Valerius...". Niet alleen dàt vond ik, maar ook een lied. Eerst in de "Nederlandse Liederenbank". Vervolgens bij Johannes Stalpaert van de Wiele (1579-1630). Een priester die lofzangen schreef voor de heiligen. Te vinden in zijn boek: Gulde-Jaers Feest-Daghen of den schat der geestlycke lofzangen gemaeckt op elcken feest. Wat vind ik daarin? Toch wel een lied over Eufrasia, Maghet ende Martelersse Christi. Met openingszin: "Men leyde Euphrasiam na't bordeel... ". Tot zover de vrouwen. Veel mooier en interessanter was de rest dat ik vond. Een kruidachtig plantje dat woekert op grassen, met trechtervormige tweelippige bloemen, Euphrasia. In het schoon Vlaams 'ogentroost'. Echt mooi te noemen en een beetje lijkend op 'brem'. Verschillende soorten met al even bizarre namen: stijve-, beklierde-, vierrijige-, kleverige-, rode-, minima- en frigida ogentroost. Men schrijft het geneeskracht toe. Het heeft in ieder geval een verzachtende en zuiverende invloed op de ogen, met goed gevolg soms voor oogontstekingen en tranende ogen. De oogdruppels worden vooral in de homeopathie gebruikt. Ik heb een heel leerzame voormiddag gehad. Nu ga ik nog wat in een boek lezen, dat is ook 'ogentroost'. Daarna op mijn lauweren rusten, naar de koers kijken en waarschijnlijk indommelen door de zachte eentonige stemmen van het tweetal van de verslaggeving.
Met buiten regen en wind is dit een uitgelezen dag om te doen zoals de jeugd: pyjamadag houden. Voor de leerlingen is het een steunbetuiging aan alle kinderen die 'synchroon internetonderwijs' krijgen en volgen. Er zijn heel wat kinderen die omwille van bv ziekte thuis of in het ziekenhuis, zo de lessen in de klas meevolgen. Op die manier zien en horen ze ook de juf of meester, de klasgenootjes, en blijft de leerachterstand tot een minimum beperkt. Vandaag mogen de schoolkinderen ook de lessen volgen, niet alleen in slaapkledij maar ook in de typische uitrusting van het beroep dat ze willen uitoefenen, waar ze van dromen, waar ze voor willen studeren bv astronaut, brandweerman, dokter, vliegenier, kapper...12 maart zal voor alle kids een plezante verkleeddag worden, met veel verhalen erbij. In navolging van deze 'Bednetters' en hun droomkledij, roept Linde op om vandaag er een 'Fancy Friday', een 'feestelijk uitgedoste dag' van te maken. Beste radiopresentatrice, behalve in jeans, hoodies, trainingspakken, sneakers, wind-en waterdichte jekkers of parka's heb ik je nog nooit gezien. Zelfs op presentaties allerhande is dat je standaarduitrusting. Nu breek je een lans voor sjieke uitgaanskledij in zijde, hoge hakken of pumps voor dames en een collectie juwelen aan oren, hals en armen. De mannen wil je een hemd aandoen, versmachten met een vlinderdas of een noeud, een colbert, vest of blazer en waarom niet eens een pandjesjas of pitaleir om te paraderen in huis. De heren hebben een heel assortiment schoenen waarin ze hun voetjes kunnen steken: mocassins, oxford, derby, brogues, monk, jodhpur, loafers, of gewoonweg instappers . Dat allemaal om het gevoel 'van naar een feest te gaan', thuis eens op te roepen. Spijtig beste vlogster van VRT 1, ik verlang naar 'koffiekletsen'. Gemoedelijk en gezellig babbelen bij een zjatteke kaffe, met familie, vrienden en buren.
Schrik niet, ik ga geen pumps aantrekken maar mijn stoute schoenen. Ik ga mijn CV indienen bij de premier. Die sukkelaar is op zoek naar ik weet niet hoeveel CEO's voor al de overheidsbedrijven die hun voorzitter zien verdwijnen. Ik heb die mannen eens bekeken en ik zit in de juiste leeftijdscategorie. Een pluspunt is dat ik 'vrouw' ben, geen andere job heb, geen zelfstandige ben om belangenvermenging te voorkomen. En 'en plus', zijn het interessante overheidsinstellingen. Ik weet over alles wat en hetgeen ik niet weet, dan zal ik er voor zorgen dat mijn ondergeschikten het juiste diploma hebben. Zeg nu zelf, wie zou de Nationale Loterij niet kunnen leiden? Als gepensioneerde ken ik alles van bankzaken, beheer van mijn pensioen en mijn budget in evenwicht te houden. De Nationale Bank zoekt ook iemand. Is er nu iemand beter op de hoogte van het openbaar vervoer dan een jagger? De NMBS is ook op zoek naar een Voorzitter. Er zijn nog een zestal jobs vacant. Het is de moeite, als ambtenaar die ik geworden ben met een uitkering (zie blog 26/02) , om mijn kans te wagen en mijn inkomen fors de hoogte in te sturen.
Radio Gaga is een uitzending die ik wel volg op woensdagavond. De twee presentatoren dragen mijn goedkeuring weg door hun korte gesprekken die ze voeren over gevoelige thema's, vertelt door mensen die op bezoek komen in hun caravan, die een zakdoek groot is. Een muziekje erbij verzacht de pijn. De titel van het programma spreekt al boekdelen voor mij: een liedje van Queen, Radio Ga Ga uit 1984. Natuurlijk weet ik wel als ze op een parking van een universitair ziekenhuis gaan staan dat daar soms schrijnende en beklijvende verhalen worden verteld. Zeker in tijden van corona. Maar het meest aangrijpende was het verhaal van een 16 jarig meisje, in de fleur van haar leven, een mooi, fris meisje, dat het al jaren moeilijk had om gewoon te leven, moeite had met het leven op de rails te krijgen. Uiteindelijk is er voor haar, na lange tijd, professionele hulp gekomen. Met de liefde en hulp van het gezin waar ze opgroeit, hoop ik echt dat ze een stralende toekomst mag tegemoet zien zonder zwartdenken, zonder negativisme, maar met een blijdschap voor het leven. Vrienden stonden centraal in de aflevering en ook alle werkers die niet zichtbaar zijn maar onmisbaar om een ziekenhuis draaiende te houden. Een onverwacht huwelijksaanzoek, deed dit 'feel good' programma met een positieve klank eindigen. Voor de rest van de avond was het zappen want ik kon me nergens meer op concentreren. Ik kwam terecht op zender Ment, een Vlaamse versie van MTV. Een verrassing toen ik daar Marleen Spaargaren zag zitten, een alias van Willeke Alberti. Dat voerde me terug naar de tv-serie "De Kleine Waarheid", uitgezonden tussen 1970 en 1973. Een reeks gemaakt naar de trilogie "De Kleine Waarheid" met de boeken "Marleen", "Het Heldere Uur", "Het Kleine Verschil", geschreven door Jan Mens (1897-1967). Het verhaal wilde een beeld geven van de gewone Nederlander in het begin van de 20e eeuw. Het was toen goede tv, maar of ik daar nu ook zo over zou denken, is een andere vraag. Maar ik hoef mijn tijd niet te besteden aan 'kijken naar de buis'. Benjamin Praet is 'chef media' en zijn verslagen lees ik iedere dag. Hij keek voor mij naar het programma: Kat zonder Grenzen, met als ondertitel, "Liefde zonder seks". De lectuur van zijn opmerkingen bezorgde me de tweede glimlach van de dag. De verwachtingen voldeden absoluut niet aan zijn voorstellingsvermogen en dus heeft hij gekeken met ' het lid, teleurgesteld op halfzes' en erger 'hij bleef ook van mentale bevrediging verstoken'. Het was gewoon een uurtje 'casual palaveren'over het aseksueel zijn. Mijn eerste glimlach was voorbehouden voor "De Nationale Vereniging voor Nutteloze Borden" opgericht door tv-maker Kamiel Debruyne. Zijn advies: lees de kleine lettertjes van de bordjes die hij plaatste aan gevels of voetpaden. Lockdown amusement, en er zijn verrassingen te lezen zoals: 'Ter nagedachtenis aan: werkelijk niets of niemand' of 'hier gebeurde op 11 januari 1992 niets noemenswaardig'(Zeedijk Oostende) of 'Dit bordje is 65mm op 25mm. Het lettertype is Montserrat(bold)'. Er is niet veel nodig om een goeie morgen te hebben ondanks de hevige wind!
Ik word niet graag wakker gemaakt door 'De Kreuners', mijn oren kreunden van pijn bij het horen van "Ik wil je, blijf bij me, hou van me, ga nooit meer weg" enzoverder enzovoort. Ik had de radio nogal luid gezet om de laatste ontwikkelingen te weten over het geruchtmakende 'interview van het jaar'. Het was geen goed idee om het volume van de tuner niet te verminderen. Ik begin dan maar te scheuren aan 'De Druivelaar' het 69e bladje al. Geen mopje op de achterkant, wel het verhaal van Andreas Vesalius, geboren als Andries van Wesele (1514-1564) en zijn werkzaamheden en wedervaren op het 'Cimetière des Innocents'. Dat was het grootste kerkhof van Parijs in de 16e eeuw. Bij de lijken, of liever gezegd, bij de afgestorvenen, deed hij autopsies om het skelet en binnenkant van de mensen te bestuderen. Als arts, was hij de eerste die de menselijke anatomie volledig kon beschrijven. In 7 boeken, de "Humani Corporis Fabrica Libra Septem", werden jij en ik volledig uit de doeken gedaan en beschreven wat er onder ons vel allemaal te zien is. Sinds eeuwen is er geen evolutie gebeurd aan onze binnenkant. De boeken blijven een bijbel voor iedere anatoom-patholoog. De "druivelaar" was wel 'het woord' van de dag, maar dan bedoelt als ranken van de vrucht 'druif'.
En zoals op de meeste dagen is er nu ook weer een internationale dag 'van'. Een speciale dag waar ik niet goed mee uit de weg kan. Bij nader inzien is het een slechte vertaling uit het Engels, omdat onze Nederlandse taal geen juiste weergave kan geven. Ik schrok me een klein bultje als ik las: Internationale Wreedheidsdag. In het Engels: International Day of Awesomeness. Hiermee bedoelt men niet met wreed: zonder gevoel, hardvochtig, barbaars, bloeddorstig of genadeloos. Wel: geweldig, steengoed, vet, cool, gaaf. In het dialect gebruikt men ook wel eens 'wreed goed' en het is die betekenis dat men er wil aan geven. De dag is op deze dag, 10 maart, omwille van de verjaardag van vechtsporter in de filmwereld, die zichzelf 'wreed' serieus neemt en zichzelf buitengewoon goed vindt. Bekende uitspraken van hem: Chuck Norris kan een draaideur dichtslaan, Chuck Norris heeft een keer een paard tegen zijn kin geschopt en zo zijn de giraffen ontstaan, Chuck Norris speelde eens Russische Roulette met een volledig geladen pistool en ik won! Dat zijn enkele van zijn uitspraken. Eigenlijk is het de dag van 'niks verkeerd aan jezelf vinden, zichzelf goed vinden, maar niet overdrijven hé. Hoe vier je deze dag? Wees gewoon jezelf, wees gewoon ge-wel-dig! Zoals wijlen Eddy Wally (1932-2016)
Ik heb boodschappen gedaan en moest denken aan een citaat van Toon Verhoeven: kan op voorverpakte vleeswaren niet de tekst "het is iets meer, mag dat?" vermeld worden?
Er was consternatie in 1970 door de 'outing' van Will Ferdy. De woorden, "dat ben ik, en ik ben homoseksueel" zinderden heel fel in Vlaanderen. Later heeft hij waardering gekregen, niet alleen voor die eerlijkheid en hulp aan de holibigemeenschap, maar ook een appreciatie voor zijn kleinkunst, zijn komisch talent en zijn conferences. Veel teksten van Armand Preud'homme en van Brel heeft hij gebracht, maar ook het 'Schrijverke' van Guido Gezelle en natuurlijk "Christine", bijna zijn lijflied. Vandaag wordt deze man 94jaar. Sindsdien is er een hele evolutie geweest, de mentaliteit veranderde, het maatschappelijk landschap werd hertekend. Nu kan iedereen genieten van 'gelijkheid' voor de wet wat ook je seksueel leven mag zijn. Per slot van rekening is dat 'privé' en heeft niemand er iets mee te maken. Maar Will zal, zoals iedereen trouwens, met afgrijzen gehoord hebben van de laffe moord. De holibigemeenschap blijft, voor mij om onbegrijpelijke redenen, een geviseerde groep. Verontrustend is dat de laffe en dodelijke aanval, gepleegd werd door 3 minderjarigen. Dat maakt het extreen erg. Triestig, triestig, triestig, door snotapen vermoord omwille dat je bent wie je bent en in de val gelokt.
Er is nog een jarige vandaag: Barbie! Sinds 1959 zijn veel meisjeshartjes in vervoering geraakt van deze Dolly Parton in plastiek versie. Ik heb ook ooit zo'n scharminkel gehad, maar dat was niet echt aan mij besteed om met dergelijk product te spelen. Ik hield het op een echte pop met porseleinen gezichtje om mijn moederlijke gevoelens bot te vieren en tegelijketijd mijn modieuze instincten uit te proberen. Maar in plastiekland kwam in 1961 de mannelijke versie, zijnde 'Ken'. Vervolgens verscheen Christie in 1968, de Afro-Amerikaanse pop. Een gehandicapte mocht ook niet ontbreken. In 1997 kwam Becky, in een rolstoel, de hoop vergroten. Niemand vergeten in de commercie.
Natuurlijk was ik gisteren ook 2 uur aan de buis gekluisterd om het 'interview van het jaar' te bekijken en te beluisteren. Direct omgedoopt tot 'Annus Harrybilis' naar analogie van het 'Annus Horibilis' dat The Queen gebruikte in haar speech in 1992, Tja, een actrice die een prins op het witte paard tegenkwam en voor zijn charmes viel. De prins was gecharmeerd door de frisheid van een meisje van het witte doek. Beiden leefden in een bubbel, de ene in die van glitter en glamour, de andere in een gouden kooi. Iedereen kent de prins, hij hoeft geen geld te hebben, geen paspoort, geen sleutels, geen auto, iedereen weet hem wonen en kent zijn tronie. Huizen en personeel genoeg die allemaal direct in het gelid staan en hem op de wenken bedienen. Een beetje teveel van het goede voor een onafhankelijke vrouw. The Firm is een eeuwenoud instituut met een monarch van bijna een eeuw. De familie en de hofdignitarissen willen alles houden zoals het was, voor hun gemak. De twee bubbels, de paleiswereld en de gewone wereld, verenigen bleek een te moeilijke opgave om in The UK te realiseren. Een zgn Megxit naar het warme Californië. En uitleg wilden ze daarover maar al te graag geven.
