Van 1-7 juli is het de 'plezierweek'. Ik doe wat die week moet gebeuren: plezier maken. En ik heb daar met pubers, het juiste gezelschap voor. Gisteren maakten we een overheerlijke zomerse dag mee aan zee. Met z'n drietjes en de hond eens een onvervalste stranddag gehad. Maar oh wee, een beetje buiten de felheid van de zon gerekend die ons velletje een andere kleur heeft gegeven. Mijn kleindochter verwoordde het zo: 's morgens een tomaatje, 's avonds een chocolaatje. Water, zon en zee, deden dat wonder voltrekken. We zitten nog net niet op de blaren!. Vandaag een andere dag en een andere invulling. Het weer is niet meer zo schitterend en dan komt er een binnenactiviteit aan te pas. Eerst is er een versterking van de maag nodig. Er is een restaurantbezoek voorzien bij een van mijn buren. Ik ga alleen naar een eethuis als de kleinkinderen er zijn. Alleen aan een tafeltje zitten, is niet zo leuk en voelt eerder zielig aan. Alleen eten doe ik liever thuis. Maar ik heb gezelschap en dan is zo'n uitje echt wel plezant zowel voor de meisjes als voor het oudere meisje. Dan is het met de jeugd richting cinema om de film met Johan Heldenbergh te bekijken: "Mijn vader is een saucisse". Ik doe ondertussen wel een wandeling. Aangezien er nog vakantiegangers komen die ik niet alleen in de zaal kan laten zitten, sla ik deze beurt van filmkijken over. Ik hoor dan wel het relaas als ze uit de zaal buitengestormd komen. Met de tram is het dan richting naar huis, moe maar voldaan, zeggen we dan met z'n allen. Maar eerst nog een gigantische ijs afhalen als afsluiter.
De zon schijnt al vroeg, de wind is gaan liggen. Het zal een onvervalste ouderwetse vakantiedag worden aan de Belgische kust. Met alles d'erop en d'eraan. Met de billenkar rijden, strandspelen, putten graven en kastelen bouwen, over de golfjes en de baren springen. De hond mag mee want er zijn een paar zones vooezien waar ik met de viervoeter ook op het strand kan komen. Die kan dan ook pootje baden. Hij is niet voor niets een waterhond. Daarna een lekkere crème glace. Het dessert komt vóór de wortelpuree met ballekes in tomatensaus. Ik heb tenslotte wat tijd nodig om dat klaar te maken. Ik zal wel naar de samenvatting van de tourrit moeten kijken. Die mis ik dan wel deze namiddag. Daarna met z"n allen voor de buis om dé voetbalwedstrijd van het jaar te volgen: Italië- Rode Duivels of omgekeerd. Ik doe geen pronostiek, dat is de goden verzoeken.
Ieder jaar zal ik op deze dag wel extra aan mijn vader denken. Zijn verjaardag. Ondanks het feit dat hij al meer dan 40 jaar niet meer lijfelijk aanwezig is, gaat er geen dag voorbij dat ik hem niet in mijn gedachten heb. Hij was een pracht van een mens. Zolang de familie en nog enkele vrienden over hem spreken heeft hij het eeuwige leven. Misschien komt hij op deze UFO-dag me een goedendag zeggen. Dat zou ik dan dé verrassing van mijn leven noemen. Toch zijn er veel mensen die geloven in het buitenaardse leven en van wezens van een andere planeet die eens 'hallo' komen zeggen in hun speciale en onherkenbare machines. Vandaag geloof ik in de groene mannekes. Maar dat terzijde, omdat mijn vader een duivenliefhebber was, meer bepaald een duivenmelker, moet zijn lijflied ook eens vernoemd worden. Naast het lied van Bobbejaan Schoepen (1925-2010), "Ik zie zo gere m'n duivenkot, dat is mijn grootst genot, want daar kun je alles vergeten, en zul je van zorgen nooit weten...." is er ook het lied dat nu gezongen wordt door Kapitein Winokio maar ook door Guy Mortier. Amusant om naar te luisteren. Ik schrijf nu het eerste couplet zodat iedereen direct kan meezingen als je de muziek opzet: "Er zat een duifke op het dak, en dat beestje kon niet kakken. Er was een pluimke aan zijn poepke blijven plakken. Hij zei verdie, hij zei verda, hij zei verdomme. Hoe is dat pluimke aan mijn poepke toch gekomme.....". Zijn favoriete krantje was "Duifke Lacht" dat nog altijd bestaat en 12x per jaar verschijnt. Met duivennieuws en duivenhumor als voornaamste ingrediënten.
De meisjes zijn wakker en voor mij is het nu tijd om te stoppen. Tot de volgende
Een tevreden mens kan reizen door zijn eigen huis. Ik wilde ooit wel de wereld zien. Nu niet meer en kocht me dan maar een atlas. Een heel stuk goedkoper en leuk om in te bladeren. Ik lees dan over de landen, steden, dorpen, kloosters van al de heiligen die de kerk rijk is, want iedere dag bekijk ik dat lijstje en vind zo mijn bestemming, vandaag bv naar Angoulême. Iedere dag komt er ook wel eentje van een of ander exotisch oord zoals Perzië. Meestal zeer kleurrijke en cultureel hoogstaande locaties. Die verrre reizen naar die vreemde landen met al hun bezienswaardigheden, gebeurt nu in mijn hoofd en op het internet. Verder is het de dag dat ik met mijn 'handborsteltje en blek' of 'veger en blik' door het huis dwaal. Het moet hier krakende proper zijn. Hoog bezoek komt er vandaag aan: twee kleindochters die mijn leven komen opvrolijken met veel sappige verhalen. Juli en augustus zijn de komkommermaanden van de nieuwsgaring en dan zijn de puberverhalen meer dan welkom. De huis aan huiskranten zijn ook aan vakantie toe en er is dus ook een gebrek aan instroom van plaatselijk nieuws. Ik moet zelf op pad om alle nieuwtjes te rapen en daarvoor zijn een paar compagnons niet te versmaden.
Het is al de helft van dit speciale jaar 2021, 182dagen al veel meegemaakt. Nu komt het beste deel, 2 maanden zijn voorzien voor een rustige tijd met familie en vrienden. Eindelijk! Gisteren al bezoek gehad van vrienden die 9 maanden de roddelboekskes hadden gespaard en me die bezorgden. Aan lectuur van de koningen, prinsen en beau monde geen gebrek de volgende dagen. Maar eerst de gewone verjaardagen te beginnen met de Diana story en die van haar zoons. De people's princess zou vandaag 60 worden. Dat zal op de BBC wel uitgebreid becommentarieerd worden. Ik dacht ook eens aan Little Joe, de jongste zoon van de familie Cartwright van de tv reeks "Bonanza". Iedereen van mijn leeftijd had toen wel een dikke boon voor de knapste en vriendelijkste zoon van de boeren. Michael Landon (1936-1991) was dat personnage gedurende 388 episodes. Hij speelde nog een hoofdrol in "Little House on the Prairi" en "Highway to Heaven". Een echt enfant terrible was Marlon brando (1924-2004) met films die in het geheugen blijven nazinderen al zijn ze allen gemaakt in een andere eeuw. "A Streetcar named Desire", "On the Waterfront", "Viva Zapata", "The Godfather", "Last Tango in Paris". Overladen met beeldjes voor al zijn filmprestaties en alom tegenwoordig in de toenmalige roddelblaadjes omwille van zijn levensstijl. Het past hier een citaat te noteren van 'The Larger than Life Hollywood Actor': "Ik heb dieren altijd gemakkelijk gevonden om van te houden, omdat hun liefde onvoorwaardelijk is". Van deze zeer corpulente mens de laatste jaren van zijn leven zijn er meer dan 100 gezegdes genoteerd. Nu ga ik mijn meisjes verwennen.
Een mug verpestte mijn nachtrust. Eén van die 2 die Noah redde van de verdrinkingsdood en onderdak en beschutting gaf op zijn ark. Daarmee voorkwam hij het ellendige einde van die beestjes en verdwenen ze niet van de aardbol zoals de dino's. Ik vraag me nog altijd af wat het nut van deze diertjes is. Zo zijn er wel meer ongewenste bezoekers op onze globe blijven rondzweven en voor overlast zorgen. Zoals corona bijvoorbeeld. Er zijn sinds de uitbraak van dat virus al vele varianten geweest. Namen van landen, werelddelen en gebieden zijn al gegeven. Nu is het Griekse alfabet aan de beurt als naam: alfa, beta, gamma, delta, klassieke deltavariant en nu de deltaplusvariant. Deze zou dodelijker zijn dan al de vorige en is het gevolg van een mutatie in het 'spike-eiwit' wat dat dan ook mag wezen. Feit is dat de mensen er ziek van worden en de aarde verlaten naar onbekende bestemmingen. Beter nieuws is er van het koebeest. We kunnen weer wat beter ademen als we door de velden stappen en de prachtige koeien op de weide zien staan, zien liggen of zien grazen. Door een betere voeding, lees gezondere voeding en minder gebruik van herbiciden voor de teelt van koeienvoer, hebben onze koeien een gezondere wind. De scheten van deze dieren, die ons melk-boter-yoghurt en kaas bezorgen, bevatten een stuk minder CO2 en maken het ons aangenamer om te wandelen tussen de beesten. Op die manier is het gat in de ozonlaag ook een stuk kleiner geworden en kan de zon ons niet meer verbranden. De eerste natte koude zomermaand is er het bewijs van. En waarom toch content zijn met dit weertype? "Wat elke zomer is gebleken, is dat het warm was, met de winter vergeleken". De koeienvlaaien van Kaatjes tralalaatjes blijven wel even groot en even onaangenaam om in te trappen. Niet alles kan verdwijnen, nietwaar? Deze keer is er niks slechts te zeggen over deze weidedieren. Met de regelmaat van een klok zijn wel de eieren/kippen weer het slachtoffer van chemische producten. Dioxine, afval van benzine, fibronyl, vogelgriep, bloedluizen en nu weer pfos vinden we in onze lekkere tikkeneikes, omeletjes, paardenogen en al de andere lekkere bereidingen met eieren: mayonnaise, sauzen, koeken, taarten. De zwarte piet wordt weer naar iedereen doorgespeeld want zoals gewoonlijk treft niemand schuld bij dergelijke voedselbesmettingen. Noch het bedrijf noch de overheid steekt de hand in eigen boezem. Alleen zij die er van eten en ziek worden en bij niemand een luisterend oor vinden, zijn slachtoffer van deze onverkwikkelijke affaire. In Antwerpen kunnen ze er niet om lachen. Stel je voor dat de Oosterweel moet stoppen! Een blijvende gigantische open put met onnoemelijk veel files, ongelukken en ambras. Dat mag men onze sinjoren niet aandoen. Daarom eindig ik maar met een mooi gezegde en oh zo waar: Het leven is als een regenboog. Buien en zonneschijn zijn allebei nodig om het 'kleur' te geven. Tot morgen
Weet ge, na zo'n fikse regenbuien is alles weldadig groen. De temperatuur is goed. De planten krijgen voldoende licht, en die schieten van blijdschap 20cm omhoog! Dat is veel extra snoeiwerk van de hagen en struiken. Dat gebeurt niet in een plensbui. Té nat is onaangenaam om te werken, té droog en té heet is slecht voor de planten om geknipt te worden. Naar het belangrijkste tv-programma kijken om de tuinactiviteiten vast te laggen: het weerbericht. Toch zijn er andere manieren om te weten wat er op meteorologisch vlak, komende is. De 'beestenboel' gadeslaan!. Gaande van koeien, geiten, kikkers, vogels enzomeer. Die vertellen correct wat weertype er ons te wachten staat. Natuurlijk kan je opperen dat je daarvoor op den boerenbuiten moet leven maar niets is minder waar voor de kampioen van de voorspellers: de spin. Observeer wat de spin doet en je weet gelijk welk weer er op je afkomt. Een paar rijmpjes ter illustratie: "Maakt de spin in het web een grote scheur, de stormwind klopt spoedig aan de deur. Als de spinnen vlijtig buiten weven, zullen wij mooi weer beleven. Zitten spinnen rustig in hun web, dan blijft het mooi weer. Is 's avonds laat de spin ter been, zal het gaan regenen tien tegen één". Dus lieve mensen, in plaats van haar te vertrappen of in de stofzuiger laten belanden, kijk eens naar haar werken. Dierenspreuken zijn er door jarenlange observaties van hun gedrag bij een weerfenomeen en juist gebleken zelfs voor de hedendaagse computergestuurde mens.
De kakelkiekens, mijn buurvrouw en ik, hebben tijdens onze telefoongesprekken beschouwingen over alle dingen des levens. Nu, met het einde van het schooljaar in zicht, gaan onze gedachten over de lessen en de hoeveelheid aan keuzemogelijkheden van de jeugd van tegenwoordig. Eerst bespreken we natuurlijk de vakken waar er nu al lang geen sprake meer van is. Kort na de oorlog, waren de juffrouwen nog niet vergeten wat een gemis er was aan sokken, onderbroeken, hemdjes. Ieder meisje moest leren dergelijke onmisbare attributen maken in de handwerkles. IJverig en noest leren die items breien en ook een badpak dat een luxeproduct was. Nadeel: dat mocht geen water raken, want het zuivere katoen van toen slorpte al het water op, werd loodzwaar en zakte van het lichaamsdeel dat het moest beschermen. Heel genant was dat in het zwembad. Handschoenen haken of breien was nodig om naar de zondagse mis te gaan. Ook hoeden maken, want een kerk betreden zonder hoofddeksel kon niet. Dat bracht ons naadloos naar The Royal Ascot en bij uitbreiding Waregem Koerse waar al de dames verplicht met een grote of kleine hoed moeten verschijnen om op paarden te kunnen wedden. Modiste is een echte mode-opleiding. Nu met toevoeging, oh hilarisch, een specialisatie 'hoe een pluim op een hoed te steken' of bloemen of vruchten. Dat was ons punt: aangeven dat vroeger alle opleidingen 'algemeen' waren en dat nu specialisaties ten top gedreven worden voor alles waar een mens nood aan heeft, te beginnen met ons lichaam. Ieder knookje en adertje heeft nu zijn specialist gekregen. Tot morgen
Een ding is zeker, met mijn gieterke zal ik niet moeten rondgaan. Alle bloemen en planten zijn ruimschoots van water voorzien. Alle stof, vuil en modder is van mijn nieuwe dak, paadjes en oprit weggespoeld. Weerom veel water van het kraantje uitgespaard door de overvloedige regenval. Want dat is wel een dure vloeistof en daarop moet bespaard worden. Geen verspilling van drinkwater indien het niet nodig is, dat is mijn motto. Daarom ben ik toch dikwijls blij met een stevige regenbui. Na regen komt de zon, zegt het spreekwoord en daar zit ik nu op te wachten. Ondertussen kijk ik in de gazet en leer dat de 48 nieuwe kusttramstellen een nieuwe naam hebben gekregen: Zeelijner. Ik ben curieus wie dat ooit zal gebruiken. Een tram is een tram daar valt niets aan te veranderen hoe modern hij ook oogt, hoe mooi die nieuwe naam ook mag klinken, een 'lijner' bestaat niet, een 'kusttram' wel. Het is niet omdat een 'schoener' bestaat dat men achter elk zelfstandig naamwoord zomaar 'er' kan zetten om een nieuw woord en een andere betekenis te geven.Tenzij je iemand die 'lijnt' (door te vasten) een 'lijner' voor ogen hebt. Die zou ik dan eerder zo noemen dan een tram. Weeral kosten voor 'De Lijn' om dat op al die stellen te printen. Verder bij de 'verjaardagen van de dag' vind ik veel liefhebbers 'van'... te beginnen met P.P. Rubens (1577-1649), liefhebber van rondborstige vrouwen. J. J. Rousseau (1712-1778) liefhebber van opvoeden en planten. Luc Steeno (°1964) liefhebber van accordeons. Kevin De Bruyne (°1991) liefhebber van grasvelden en ballen. Dat waren de meest spraakmakende heren want dames vond ik niet. Een paar lijntjes verder kom ik dan de 'Internationale Dagen' tegen. Vandaag twee stuks. Eerst is er 'De Capslockdag'. Wie toetsenbord zegt weet waarover ik het heb. De hoofdlettertoets, kan ook gebruikt worden om ERGERNIS te tonen, verduidelijken van een woord of een feit. Een tweede internationale dag is volledig misplaatst in coronatijden: Handenschuddendag. Daar zal hopelijk volgend jaar veel aandacht aan besteed worden, want nu is dat uit den boze. Ik heb natuurlijk ook de heiligenstand eens bekeken en daar zag ik mijn 2e naam in mannelijke versie pronken: de Heilige Ireneus (130-202). Afgebeeld met een 'zwaard' maar belangrijker nog met een 'boek'. Men bekijkt hem als de grondlegger van de Christelijke Theologie. Hij bedacht ook dat de dierensymbolen uit het Oude testament beter geënd werden op de evangelisten. Vandaar dat Matteus met een gevleugelde mens wordt afgebeeld, Markus met gevleugelde leeuw, Lukas met gevleugeld rund, Johannes met gevleugelde arend of adelaar. Tot slot heb ik wel iets geleerd vandaag. Het is de enige dag van het jaar dat de dag (28) en de maand (6), twee verschillende en volmaakte of perfecte getallen zijn. Wat is dat? Dat is een positief natuurlijk getal dat gelijk is aan de som van zijn echte delers. Zie getal is '6', delers zijn 1, 2, 3: tel ze op 1+2+3= 6. Hetzelfde met 28, delers zijn 1, 2, 4, 7, 14: tel ze op 1+ 2+ 4+ 7+ 14= 28. Toch plezant nietwaar? Een stoeferig weetje, noem ik dat, met een lachje zonder meer.
Blijkbaar is supplement een echt Vlaams woord en staat vandaag in de picture. Ik kan jullie niet voorzien van een extra portie frieten, vlees of vis. Waarschijnlijk en hopelijk met iets beters, 'een extra glimlach' op deze regenachtige morgen. Het is een beetje cynisch dat het deze dag de 'Internationale dag van de Zonnebril' is. De zon heeft zich weggestoken achter de wolken, daardoor kan ik vandaag geen vit. D opslaan in mijn gestel en moet ik mijn toevlucht nemen tot een pilleke. Want mijn peil van deze beschermende vitamine is beneden alle peil. Dit is volgens deskundigen te wijten aan het veelvuldig gebruik van een mondmasker en de koude, waardoor ik met bedekte armen en benen blijf rondlopen en de zon niet door mijn vel kan priemen. Dit allemaal zijdelings van de zonnebril. Een Amerikaans brillen bedrijf legt de nadruk op het beschermen van de ogen met gekleurde glazen. We smeren onze huid in om de schadelijke UV stralen niet te voelen en onze huid niet te kwetsen en te verbranden, maar met de ogen is dat niet mogelijk. En die moeten ook beschermd worden voor die hevige stralen. Vandaar het belang van een zonnenbril. Niets beter om je doelpubliek te bereiken dan een internationale dag uit te roepen, dacht het bedrijf Vision Monday. Het heeft wel een commerciële achtergrond maar het nut van dergelijke glazen is niet te ontkennen. Vele opticiens, overal ter wereld, volgen de oproep en zetten een sierlijke bril in het zonnetje. Dat was geen hulpmiddel dat de dame waar ik vandaag over las, nodig had. Helen Keller (1880-1968). Doofblind geworden na een ziekte op de leeftijd van 19 maanden. Een vrouw die wat op de achtergrond is geraakt nadat ze langdurig in de belangstelling stond door haar vaardigheden, tomeloze inzet, leven en succesvol zijn met een zware handicap. Eventjes terug bekend omwille van een boek, toneelstuk of film. En dan weer verdwenen in de anonimiteit, omdat hetgeen waar zij voor stond, door de moderne technologie achterhaald lijkt te zijn.Toch zal ze voor een grote groep mensen een voorbeeld zijn, een blijvende inspiratiebron wat moed, kracht en doorzettingsvermogen kan teweegbrengen. Door haar lerares Anne Sullivan (1866-1936) leerde Helen het 'vingeralfabet, tactiele gebarentaal, spraak-afzien met haar vingers. Ze leerde zelfs spreken al was dat voor buitenstaanders soms moeilijk te begrijpen. Maar ze voltooide, als eerste doofblinde, haar middelbare school en behaalde uiteindelijk ook een universitair diploma. Ze schreef verschillende boeken waaronder haar autobiografie: The Story of my Life. Het toneelstuk " The Miracle Worker" (1959), die de periode met Anne Sullivan beschrijft, is 3x verfilmd, 1962, 1979, 2000. Ontroerend mooi, vooral het beeld als ze met vingerspellen het woord 'water' in de handen van Anne spelde. Het past wel dat ik een citaat van haar hier neerschrijf: "het enige dat erger is dan blind zijn is, dat je wel 'zicht' hebt maar geen visie". Ze zegde ook," wat we ooit hebben genoten kunnen we nooit verliezen" en dat moet ik bij het ouder worden in gedachten houden.
Plechtstatig kan ik me weer nestelen voor mijn scherm. Hier is 'tik tik, tok tok' speaking. Gelukkig maar, want stom door het leven gaan is niet prettig. Daarmee bedoel ik niet van 'enige intelligentie gespeend zijnde' maar niet kunnen 'praten', het zwijgen opgelegd door technische fouten. Jullie kunnen dus aannemen dat ik echt uitkeek naar een normale schrijfdag. Weerom moest die wat later beginnen want zoonlief stapt de kustlijn af met enkele vrienden. Die moest ik op het zand van het strand toch wel een hartelijk welkom geven en een goede wandeling toewensen. Onze kust is 65 km en die oefening gebruiken ze als voorbereiding op de Dodentocht van Bornem, als die kan doorgaan. Waarschijnlijk zitten jullie allemaal te wachten op het verslag van mijn date op mijn verjaardag. Wel dat geef ik niet, want dat is oud nieuws. Ik wil alleen kwijt dat het een zééér aangename dag was met lekker gezond eten, een fikse wandeling en een goede babbel. Allemaal geduld hebben tot mijn volgende verjaardag, binnen 361 dagen! Zó lang is dat nu ook weer niet want de tijd vliegt voorbij. Ik kijk dan weer naar de nieuwigheden dat deze dag me brengt. Van Dale deed me de wenkbrauwen fronsen met het woord dat 'zij' als nieuw introduceren: lettersoepmens. Voor mij is dat iemand die verzot is op de alfabet letters van Soubry in de juliennesoep of kippensoep. Iedereen in België zal het daar mee eens zijn. In Nederland niet, want voor hen is het een nieuw woord dat ze gebruiken voor een lid van de LHBTIQ- gemeenschap aan te duiden. Ik heb voor jullie en ook voor mezelf, opgezocht waar al die hoofdletters voor staan: lesbisch, homoseksueel, biseksueel, transgender, intersekse, queer (meerdere woorden kunnen daar onder vallen zoals homo/travestie, beperkt zich niet tot 1 omschrijving van seksuele identiteit). Viktor Orbán, de tegendraadse president van Hongarije, zal dat woord zeker niet laten vertalen. Dan vind ik het Vlaamse woord van de dag een beter woord: superette. Een kleine zelfbediening kruidenierswinkel waar je rustig een doos Soubry-alfabetpasta kan vinden en desnoods nog een 'stukske' kunt zagen tegen de winkeluitbater over al de vaccinatie perikelen en over de start van 'La Grande Boucle' oftewel 'Tour de France' oftewel 'de Ronde van Frankrijk' waar ik een groot liefhebber en supporter van ben. Een mooie naam zit al in een eerste ontsnapping: Bonnamour.
Geert Van Bruaene (1891-1964), gewezen filosoof, dadaïst, acteur, galeriehouder en cafébaas van het bekende café "het Goudblommeke in Papier" in Brussel zegde: "Ieder mens heeft recht op 24 uur vrijheid per dag". Daar ben ik het volkomen mee eens en van die vrijheid geniet ik met volle teugen iedere dag. Geen agenda die me roept om de zoveelste verplichting na te komen, wel "God schiep de dag, de nacht, de maan, de sterren en de zon, en dan het leven zoals God in Frankrijk.
Iedereen in mijn leven heeft een naam gekregen. Te beginnen met mezelf natuurlijk, kroost en familie, vrienden en kennissen en ook mijn buren. Zeker en vast mijn hond, die een naam van een cherubijntje verdiende. Maar ik heb de laatste dagen ondervonden hoe belangrijk de computer voor mij was. Die verdient een naam te krijgen. Niet dopen met wijwater, champi of cava, want dat zou werkelijk niet slim zijn. Nee, de woorden die ik mijn pc als naam wil geven moeten weergeven wat dat technisch vernuft voor mij betekent. Ik noem en doop hem : Tik Tik, Tok Tok. Ik vind dat een heel doordachte keuze. Tik tik staat voor hetgeen ik op dat instrument doe: tikken, schrijven op de schrijfmachine of moderner gezegd, het toetsenbord zacht beroeren om er mooie woorden uit te krijgen. Tok tok: kloppen op de deur van mijn lezers om te zeggen dat ik niet meer gekortwiekt ben, dat ik mijn gedachten terug de vrije loop kan laten gaan om jullie iedere dag aangenaam te onderhouden met mijn 500 woordjes. Je zou dat niet zeggen maar dat was een vrij moeilijke oefening om een correcte naam te vinden. Eerst dacht ik 'TikTok' maar dat bestaat al en is een filmpjes programma met zang en dans op het internet, een social media affaire. Dan dacht ik aan Tik Tak, maar dat is een kleuterkwartiertje op de VRT. De aparte woorden kunnen ook voor een kiekengeluid dienen, of het geluid van een staande klok. Maar Tik Tik, Tok Tok, is niet zomaar gewoontjes, geen dertien in een dozijn naam. Door het dubbele gebruik van de kleine woordjes, straalt het klasse uit. Net zoals mijn personal computer met verlicht toetsenbord in een zilveren omhulsel. Ondanks het late uur moest ik toch nog even wat schrijven vooraleer het licht uit te doen. Eens een vingeroefening doen, en gelukkig zijn dat ik weer kan tikken. Ik kan weer zeggen tot morgen, en slaap lekker, zoals een roosje.
mijn verjaardag eindigde in mineur.Crash van computer en bijgevolg moet ik een paar dagen zwaar gehandicapt door mijn beginnende nieuwe jaar. Spijtig natuurlijk dat jullie het relaas van die belangrijke dag moeten missen. Ik probeer dit berichtje via mijn gsm te schrijven maar mijn vingers zijn werkelijk te dik om een ganse tekst te schrijven op dat piepkleine scherm. Nog enkele dagen geduld en ik vertel weer de smeuïge verhalen vvan mijn leven en de bedenkingen bij de voorvallen in de wereld. Tot binnenkort
Natuurlijk weet onderhand de ganse menselijke bevolking en één hond, dat mijn verjaardag op 22 juni valt. Ik wil dan ook mijn blog vullen met zinnige en diepzinnige gedachten maar dit jaar zal dat waarschijnlijk pas op het einde van deze heugelijke dag gebeuren en wel om verschillende redenen. De minst prettige is dat mijn pc naar de computer-garage moet voor herstel. Een vakman moet alles in orde brengen. Ik ben geen I'ter en kan mezelf op dat vlak niet behelpen en moet de hulp inroepen van de 'schone zoon'. Gelukkig staat die altijd paraat om vrouwen met technische problemen ter hulp te schieten. Verder is er het plezante nieuws: ik heb een date op mijn verjaardag!!!!!. Dat doet werkelijk deugd dat te kunnen schrijven. Ik heb er deze nacht niet van kunnen slapen, al waren er ook nog andere zaken die mijn nachtrust verstoorden. Tot zover op dit vroege uur en toch eindig ik met de woorden van Gabriel Marcel (1889-1973). Een Franse filosoof, een christelijk existentialist, muziekcriticus en auteur van toneelstukken. Heeft zich vooral bezig gehouden met de strijd van het individu tegen de technologische ontmenselijkte maatschappij. Hij schreef: Een echte mening heeft men enkel over iets waar men geen verstand van heeft. Tot zover mijn bedenking op mijne schone regendag.
Wat er ook van zij, voor mij begint de zomer vandaag op 'de langste dag 'van het jaar. Ik heb het niet over de film uit 1962 "The longest day" met tal van beroemdheden die meespeelden. Ik heb het over vandaag, met een even grijze dag als de kleur van de film, toen ook opgenomen in zwart-wit. In tegenstelling tot het begin van de zomer, volgens Frank, Sabine en co op 01/06 was hùn zomerbegin stralend blauw. Nu is het een natte bedoening. Zal het een grijze langste dag en kortste nacht worden of gaat er toch nog een glimp blauw te zien zijn? Afwachten en ondertussen zoeken naar de vreugde van het leven op een sombere dag. Ik vind wel een en ander dat mijn mondhoeken zachtjes naar boven doet krullen. Ik kijk dan naar de belangrijke intenties van de dag. Het is vandaag de Internationale Dag van het Humanisme. Dat komt goed uit want vandaag is de geboortedag van 2 mensen waarvan ik denk dat het 'humanisten' waren. Filosoof en schrijver Jean Paul Sartre (1905-1980) en schrijfster Françoise Sagan (1935-2004). Het is ook de Internationale Dag van de Lange Mensen. Met tal van problemen worden deze reuzen geconfronteerd, net zoals de kleine mensen. Gepaste kledij vinden is wel een van de belangrijkste moeilijkheden, ook stoelen, tafels, deuren kunnen voor ongemakken zorgen. Wat verdient er vandaag nog onze speciale aandacht? Internationale dag van de Giraffe. Dat mooie, sierlijke, elegante, grote beest wordt in de belangstelling gezet, net zoals de 'grote mensen'. De dieren hebben problemen met hun lengte, huisvesting in de dierentuinen en hun voortplanting. Wat is er nog in the picture vandaag: Wereld Yoga-dag!! Ons eens buigen hoe we uuuuuuren ontspannen in lotus-houding kunnen blijven zitten om onze geest tot rust te brengen, zonder krampen te krijgen en stijf te worden. Tenminste als het al lukt om dergelijke pose aan te nemen? De belangrijkste dag voor mij is "Fête de la Musique", "Internationale Dag van de Muziek". Ik ga op deze dag eens proberen alle soorten muziek te beluisteren, want dat brengt toch veel vreugde zonder meer. Eens luisteren naar Vader Abraham met zijn 'Smurfenliedjes' of naar TiTa Tovenaar als ik in de kindertijd van mijn kinderen wil vertoeven uit nostalgie, of de cd van Metallica eens beluisteren, de favoriete muziekgroep van mijnen jongsten, of naar Tibetaanse Monnikenkoren luisteren, of naar "Shéhérazade", muziek van Nikolaj Rimsky-Korsakov (1844-1908), ik kan ook naar een gitaarsolo luisteren met Spaanse Flamenco muziek of naar heviger werk van Nils Lofgren, lid van de E-Street Band en alzo compagnon van Bruce Springsteen met hun heerlijke muziek. Mijn dag zal zo voorbij zijn om naar al die fantastische muziek te luisteren. En dan is er nog altijd mijn passe-partout film uit 2003 met Diane Lane: Under the Tuscan Sun!!!. Weg is het grijs, nat en killige van deze eerste zomerdag. En in de koers? Gisteren won mijn favoriet, al was het maar met 30 cm. Maar eerst is eerst en een verdiende kampioen.
't Is zondag, 't is rustdag. Ik voel het aan mijn brein, lijf en leden dat er na een turbulente week een echte rustdag van 'rien a faire', 'nichts zu tun', nothing to do', moet aanbreken en ingelast worden. De rustdag der rustdagen is daarvoor uiterst geschikt. Maar eerst zijn er nog de restanten van de weekend editie van de krant te verslinden: de rest van de spelletjes doen en nog een katern lezen. Voilà, eens dat gedaan kan de complete rust beginnen. Vanuit 'pole position' in mijn zetel, zal ik de belangrijkste dag van het jaar van onze nationale sport dat wielrennen is, volgen. Het Belgisch Kampioenschap Wielrennen op de weg. Ik zal supporteren voor de beste en tevreden zijn met wie er wint. Liefst niet die met de valse bescheidenheid maar de beste van de echte pedaleurs en iemand die boven zichzelf kan uitstijgen.
'Dankbaarheid is een bleom die in weinig hoven bloeit, zijn mijnen bompa altijd'. Iedere week verschijnt er ook een oude wijsheid in de krant. De lezers kunnen dat insturen. Ik moet mijn dankbaarheid tonen aan 1 van mijn vrienden die gisteren een paar uur bezig geweest is met een en ander uit te zoeken op pc. Waarom bleef die nu in gebreke? Wel, het is niet opgelost, daar moet ik bij iemand anders voor zijn, maar de oorzaak is gevonden. En zoals altijd, als de oorzaak gevonden is, kan herstel beginnen. Hij krijgt geen bloemeke van mij, maar een heuse praline. Hoeveel? Dat zal ik in de winkel beslissen.
Vandaag is er een woord bij Van Dale dat genade vindt in mijn ogen: parkeerparasiet. Aan zee is dat echt een plaag. Het is een sport voor de toeristen om betaalparkings te vermijden. Het kost in hun optiek al zoveel geld aan naft en tijd dat het teveel is om dan nog voor een staanplaats te betalen. Gevolg: alle straatjes, bermen, of andere vrije ruimte moet in aanmerking kunnen komen om hun ijzeren ros rust te gunnen na de kilometers file. Sommigen maken amok, kabaal en scheldtirades vliegen door de lucht, bijvoorbeeld als ik vraag de inrit van mijn garage vrij te laten. De maanden van parkeerellende voor de inwoners kunnen beginnen en de betaalparkings blijven leeg. Niks aan te doen. Tot volgende week, dat is morgen!.
Ik vroeg op, de krant laat in de bus, het gewone stramien op een zaterdagochtend. Dat was deze morgen in ieder geval goed om geen nat vodje papier uit de brievenbus te moeten halen. Voor vandaag is het gezegde geldig: wees blij als het regent, want als je niet blij bent, regent het ook!. Hier aan de kust is het wel motregen, maar daar wordt je ook nat van. En als het regent zing ik spontaan mijn doucheliedjes en vandaag zijn dat liedjes van Brian May (°1947) gitarist van Queen, astrofysicus en dierenrechtenactivist. Ik zal van een paar van de songs die van zijn hand zijn een mooie zin/tekstje maken: "Now I am Here" plan ik alles te hebben in mijn leven, want ik ben hebzuchtig en "I want it All", zelfs dansen op "We will rock you" en beminnen en toch opletten want "To much Love will Kill you" want ik wil een lang leven, "Who wants to live forever", ik dus!. Maar ik denk ook: Een druppel regen die op mijn gezicht valt, is een kus vanuit de hemel van iemand die over me waakt. Genoeg nattigheid voor vandaag, de zon zal wel tevoorschijn komen, want mijn spreukje voor vandaag moet kloppen: Blauw is de hemel en blauw is het meer, schoon is je hemdje, maar zaterdags niet meer!. Het is dus was- en plasdag vandaag. Dat moet ook gebeuren.
Vandaag is er ook weer zo'n mooi Vlaams woord te lezen met verschillende interpretaties en enkel de 'zin' waarin dat woord gebruikt wordt, verschaft de betekenis. "Lijk". Het kan dus gaan om een stoffelijk overschot, zoals 'het lijk' van de vermoorde lag in het funerarium. Het kan ook om een vergelijking gaan bv zo slap 'lijk' een slunse of groen 'lijk' kikkers. Of ook, als het ware, om zo te zeggen; zij was 'lijk' ziek van verdriet. In diverse provincies is het dan nog anders uitgesproken en zegt men: as, gelak, gelakas, lek. Dat weten we ook weeral. Genoeg gezeverd op een zaterdag: aan het werk!!!!
Ik kijk graag rond in de tuin, vooral na een regenbui. Wat ziet mijn lodderig oog dan? Een uitbundige kleurenpracht, heldere kleuren, van bloemen, struiken, gras. Vooral het groen in de tuin is mooi om zien. Alle tinten zijn er op te merken gaande van bijna zwart tot een 'faibelkes' groen. Een woord van mijn moeder om aan te duiden dat je de kleur net kan opmerken. Als ik lichtroze zie is dat faibelkes roos. Alle kleuren kwamen in aanmerking om van 'faible' voorzien te worden behalve de kleuren wit, ecru, bruin, grijs, zwart. Anders gezegd, een zwakke tint van roos, blauw, geel, groen. Dat waren haar lievelingskleuren vooral voor slaapkleren, tafellakens en servietten en dan nog liefst voorzien van een 'faible' tekening. Vervlogen tijden, ik hou liever van één kleur per item. Ik hou alleen van een bont kleurenpalet in de tuin, vaas of bloempot. Vroeger ook in mijn kledij ten tijde van de flower-power beweging. Waar heb ik me de laatste uren zoal mee bezig, of onledig mee gehouden? Tijd verprullen met proberen een software programma te installeren, dat ik moest aankopen om alles goed te laten werken. Het lukt tot nu toe niet tot mijn grote ergernis. Ik weet dat het weer aan mij ligt en dat ik weer een klein woordje over het hoofd zie om het te doen werken. Dat geeft me het gevoel dat ik echt niet goed kan lezen en te dom ben om gewone woorden en regels te verstaan en toe te passen. Hopelijk lukt het me alsnog gedurende de dag want hulp van hierboven moet ik niet verwachten. Al degenen die me van in de hemel ter hulp zouden willen schieten, weten niet wat een p.c., een tablet, of smartphone, of een softwareprogramma is. Dus "er zijn dagen dat ik best zou willen klagen, ik verzamel dan moed, ik 'lach' en alles komt goed!. Een goede 'hulp' bij niet 'blij' zijn is een lied vinden van lang geleden dat me weer eens luidruchtig doet kelen: "A far l'amore comincia tu" van Raffaella Carrà. Beter gekend met het refrein: "Scoppia, scoppia mi sco", een rasechte meezinger uit 1977. Uit 1977 is er ook de mooie ballade van Paul McCartney en zijn groep Wings, een eerbetoon aan een Schots schiereiland Kyntire: "Mull of Kintyre". Voor vandaag is het dàt, en eindigen doe ik dan maar met: Een versje is een apart geheel Soms zegt het niets, soms heel veel Meestal heb ik niets te zeggen Maar soms moet je je grenzen verleggen Daarom zeg ik nu heel snel Lieve mensen, jullie redden het wel.....
Goeie malse regen met af en toe een pijltje dat flikkert in de grijze hemel. Ik kan beter het onweer een beetje poëtischer omschrijven, dat voelt een stuk beter aan. Het is ook geen weerfenomeen om veel schrik van te moeten hebben. Nochtans zou ik moeten op mijn tellen letten want in de twee generaties voor mij, zijn er toch drie mensen doodgebliksemd. Die waren dan ook gaan schuilen onder een boom. Nu wordt er met hand en tand op gehamerd bomen te vermijden bij een explosie van vrijgekomen energie. Maar bon, het is goed weer voor de gazon, die gisteren zijn meststoffen kreeg. Nu kunnen die samen met het regenwater de grond ingaan. Het is ook goed weer voor mijn azalea's die geen kraantjeswater, lees kalkwater, kunnen verdragen. Het is ook goed weer voor mijn huis. Al het stof kan eens weggespoeld worden. Niets dan voordelen heeft dit onstuimige weer. Het is ook goed weer op deze 'Internationale Dag tegen Bestrijding van Woestijnvorming en Droogte'. Met dit weer heeft West Vlaanderen zijn steentje bijgedragen om geen dorre vlakte te worden. Ik ben een vooruitziende dame geweest en heb gisteren al mijn ke'mmissies, die te voet moesten gebeuren, gedaan. Flink van mij, zeg ik dan, ik blijf droog. Als ik kan gebruik ik graag onze eigen taal, het Vlaams. Daarmee kan je nog een kat een kat noemen en zeggen waar het op staat. Niet zo bij onze Nederlandse taalgenoten die maar woorden zoeken om toch maar met iets nieuws voor de pinnen te komen en alles aan elkaar kleven. Zoals vandaaag: vertruttingsmaatschappij. Het is één woord waar ik anders een ganse zin voor nodig heb om onze maatschappij van vandaag te kunnen omschrijven. Dat is dan ook het voordeel. Maar woorden waar je eerst een verklarend woordenboek bij nodig hebt is toch ook niet efficiënt te noemen en vergen een aanschaf van 'onzen dikke'. Verklaring van dat nieuwe woord:een samenleving die in sociaal-cultureel opzicht bekrompen is en waarin men de mensen met een afwijkende mening, uitsluit. Zeg nu zelf, wat is te verkiezen, 1 woord of een uitleg? Ik zeg maar 'een trut blijft een trut' welke uitleg je er ook aan wil geven. Voor een goed begrip dit woord geldt zowel voor mannen als voor vrouwen al zou je kunnen denken dat ik het alleen maar gebruik voor preutse oude vrouwen. Dat ben ik niet, en de meeste van mijn seksgenoten ook niet. We hebben tenslotte de 'sixties' meegemaakt, de seksuele revolutie, vrijheid blijheid en diets meer.
Ik herinner me een plezant liedje vandaag over Luitenant-Admiraal, Commandant van de West Indische Compagnie, bekend om zijn verovering van de Spaanse Zilveren Vloot: Piet Hein (1577-1629). Hij vond dat hij té weinig erkenning kreeg voor zijn wapenfeiten en componeerde dan maar zijn eigen lofzang. Uit volle borst meezingen want iedereen kent wel de melodie: Piet Hein, 3x, zijn naam is klein, zijn daden bennen groot x2, die heeft gewonnen x2, de Zilveren Vloot, en nog eens uit volle borst herhalen.....
Met 28°C is het eigenlijk ideaal weer om 'niets' te doen. Maar schrijven zit nu eenmaal in mijn oude genen dus moeten er vandaag toch ook weer een paar woordjes geklopt worden. Een beetje spielerei voor mijn krakkemikkige vingers. Mijn hersenen zijn bijna aan het smelten, net nog geen brij of pulp, veel origineels zal er niet uit mijn koker komen. Maar ik zeg, toch nog altijd beter dan niets. Zelfs de tuinman heeft met deze hitte mijn tuin een beetje veel en goed gefatsoeneerd. Ik ben hem daar geweldig dankbaar voor want alleen was er aan de ruïne geen beginnen aan. Het gras is weer gemaaid, het stond reeds op kniehoogte. Dat was wel plezant voor de hond die er verstoppertje in kon spelen. Nu kan hij gewoon terug in het korte gras genieten. Omdat het een kleine duin is kan hij zo naar beneden rollen. Hij weet zich in alle omstandigheden te amuseren. Dat ziet hij natuurlijk van zijn baasje, en dat ben ik!!. Verveling is ook een woord dat niet in mijn woordenboek voorkomt. Er is altijd wel iets dat ik graag doe, al is het maar naar voetbal kijken. Of ook verbaasd zijn dat een hype al zo lang geleden kan zijn. De film "Grease" uitgekomen in 1978. Vetkuiven, rock'n roll, zang en dans gebracht door Olivia Newton John (even oud als ik) en John Travolta (een jonger veulen van 1954). Ik genoot en geniet nog altijd van deze beste meest verdienende musicalfilm ooit. Ik heb daar mijn steentje toe bijgedrage: naar de film gaan kijken, de elpee aangeschaft, en het geheel voor mijn thuiscinema (klein scherm) op DVD in mijn kast. Ondanks al de hitte heb ik toch ook weer wat geleerd. Dankzij een citaat van een Chinees, kwam ik te weten dat ze in het zéér verre Oosten ook Periodes hadden die namen werden gegeven. Bij ons was dat bv de Romeinse Oudheid, de Griekse Oudheid of de periode van de Egyptenaren. In China sprak men in de 6e v Chr van de 'Periode Lente en Herfst', in de 4-5e E v Chr sprak men van de 'Periode van de Strijdende Staten'. Deze filosoof, Lao Tse of Laozi, wordt geplaatst in 604v Chr- 507v Chr (zijn leven kan natuurlijk ook een beetje dichter bij Christus gesitueerd zijn) liet noteren: "voorkom het moeilijke door het gemakkelijke goed te doen". Een goede raadgeving, maar niet voor vandaag want dat zal een luilekker dag, een dolce far niente, het zalige nietsdoen, worden
Mijn welverdiende siësta is achter de rug. Ik heb van hot naar her moeten lopen om allerlei zaken af te ronden en af te handelen. Dan neem ik mijn compagnon altijd mee op sleeptouw. Letterlijk: ik sleep die mee aan een touw! Dat is natuurlijk zijn riem, maar ik sleur hem overal mee naar toe. Dringend moest er een nieuw slot geregeld worden, want mijn voordeur blijft gesloten voor alle sleutelbewegingen die ik maak. Vandaag komt de slotenmaker nog langs. Het is ook een beetje rustiger geworden met het verkeer al is het nog altijd 100 keer meer als gewoonlijk. Enkel 'plaatselijk' verkeer wordt blijkbaar goed begrepen vandaag. Hopelijk want de werken zouden 3 weken aanhouden.
De vrienden vieren feest vandaag, tenminste '1'. Die zal plaatsnemen aan de feestelijk gedekte verjaardagsdis. Hopelijk voor 'hem' kan hij vandaag zijn koksmuts en schort aan kant laten. Gewoonlijk prepareert hij de maaltijden, maakt hij de desserts, bakt hij de taarten, draait hij de creme glace. Ik vermoed dat het vandaag wel niet anders zal zijn en dat de genodigden zomaar hun voeten onder tafel kunnen steken voor al het lekkers dat hij voor zichzelf en anderen klaar stoomt. Gelukkige verjaardag en nog vele en vele jaren in goede gezondheid want ik heb mijn 'i'ter' nog regelmatig nodig en ook zijn nuchtere kijk op vele zaken. Misschien tot in het weekend!!
Het is wat frisser weer en dat doet goed. Ik zit op mijn pikkelken met de hond naast mij en kan genieten van het uitzicht, een klapke met de buren, en kijken naar de wagenvloot die maar gehaast voorbij blijft rijden. Ik dacht: we hebben het allebei wel goed getroffen in ons leven, de hond en ik. Dat neemt niet weg dat ik moet weten wat voor zaken vandaag internationaal en nationaal eens aandacht vragen. Vier bijzondere intenties zijn er vandaag, zowaar allen belangrijk in mijn leven. Eerst en vooral is het de 'Internationale dag van de Wind', meer gebruik maken van de kracht van windenergie. Vooral hier aan zee zou men dat optimaal moeten kunnen benutten. Maar die 'wind' is ook een zalig 'weerelement' om in te lopen, te zien wat het met de zee, water en strand doet. Eens uitwaaien doet zo'n deugd en verdrijft alle ergernissen. 2) 'Dag van het Topadvies' waarschijnlijk bedoeld men iets of iemand anders, maar al zeg ik het zelf, ik ben een Topadviseuze, meestal voor mezelf en soms ook voor anderen. 3) Sinds 2015 is het ook 'Dag van de Schoonmaker/Schoonmaakster' daar behoor ik ook weer toe bij met al mijn 'kuiskunde'. 4) Last but not least: Internationale Dag tegen het Misbruik van Ouderen. Vandaag wil men er de nadruk op leggen om vooral de ouderen niet te meppen, geen tasjes van hen te roven, en een zitplaatsje op de tram voor hen aan te bieden. Dat laatste zal nog niet te rap gebeuren aangezien het allemaal ouderen zijn die van de tram gebruik maken. So long, goodbye, zong ook de familie Von Trapp.
Een drukte van jewelste vandaag in mijn kleine straatje. De grote weg wordt gerepareerd en alle verkeer, groot en klein passeert voor de deur. Dergelijke drukte en uitlaatgassen van camions en auto's ben ik hier niet gewend. Zelfs de hond maakt constant van zijn oren en voegt er nog wat lawaai aan toe. Veel buiten zitten zal er niet zijn, niet alleen omwille van het verkeer maar ook omdat het voor mij al een beetje te warm is. Geen nood, daar klaag ik niet om. Vensters en deuren kunnen een ganse dag open blijven en een verfrissende zucht brengen. Voor de rest zal het vandaag 'freewheelen' zijn, mijn gedachten de vrije loop laten gaan, losweg wat proberen te bedenken, improviseren. Zoveel nieuws was er nu ook weer niet in de ochtend. Een president die langs komt en onze hoofdstad weer twee dagen op slot houdt. Dat komt er van als je als land een lilliputter bent. Een groot land probeert je te vertrappelen en alles naar 'zijn' zinnen te zetten. Alle giganten doen dat, de wereld is van hen en daar maken ze soms grandioos misbruik van. Met het binnen zitten, kan ik mijn gedachten de vrije loop laten over mensen die vandaag op een andere manier weer eens in de picture komen ofwel om dat ze op deze dag jarig zijn ofwel omwille van hun sterfdag. De 1e in het rijtje is iemand die ik nooit ofte nimmer wens tegen te komen, en waarschijnlijk wenst iedereen hetzelfde: Alois Alzheimer (1864-1915). Ik ga daar niet over uitweiden er bestaat literatuur genoeg over die vermaledijde vent. Een andere naam is Che (Ernesto) Guevara (1928-1967), Argentijns-Cubaans vrijheidsstrijder. Zijn foto met weeldrige haardos en baret, prijkte en prijkt nog steeds op menige kamers van pubers/studenten. Ook weeral geschiedenis in een tijd die velen beroerden. Over Donald Trump (°1946) is er al veel té veel gezegd en geschreven. Voor de volledigheid zet ik er hem maar bij. Hij is, spijtig genoeg, ook een deel van onze hedendaagse histoire. Iemand die zingt kan natuurlijk niet ontbreken in mijn epistel, zij het wel een heel controversieel figuur in de popscene, Boy George (°1961), leadzanger bij de groep Culture Club. De grootste hits waren ongetwijfeld "Do you really want to hurt me" en "Karma Chameleon". Verdween va het toneel door verslavingen van o.a. heroïne en dat werd hem bijna fataal. Maar toch mooie nummers uit de tachtiger jaren, om eens te beluisteren. In onze eigen Vaderlandse geschiedenis is er ook iemand te vernoemen: Adolf Daens (1839-1907), geestelijke en politicus. Nu voornamelijk gekend als roman- en filmfiguur. Maar hij was een voorvechter voor een beter leven voor de 'kleine'man, een Vlaamsgezinde Volksvertegenwoordiger en schreef ook het manifest van de Christelijke Volkspartij. Een belangrijk persoon in onze geschiedenis en voor hem gebruik ik de woorden van Mahatma Gandhi (1869-1948) : geweldloosheid is de uiterste graad van deemoed.
Tot slot: pssst... het is al juni, maar dat blijft tussen mei en juli
Aan al degenen wiens naam een afgeleide is van de heilige Antonius van Padua (1195-1231), een zalige feestdag gewenst. Dat waren de geplogenheden vroeger om op je naamdag, je te herinneren waar je naam vandaan kwam en de reden waarom je die gekregen had. Antonius is een patroonheilige naar mijn hart. Zeker omdat ik zijn beeldje als erfenis van mijn vader gekregen heb. Die man had een onvoorwaardelijk vertrouwen in de goede afloop van zijn zoektocht naar een verloren voorwerp, als hij het versje uitsprak en de achterkant van het beeldje voorkant maakte. Iets verloren? Voor zijn beeltenis regelmatig de toverspreuk uitspreken: heilige Antonius, beste vrind, maak dat ik mijn (voorwerp noemen.....) vind. Of: Antonius, heilig man, maak dat ik mijn (voorwerp noemen.....) vinden kan. Je moest dan wel zijn gezichtje naar de muur draaien om zeker te zijn van het effect van de smeekbede. Ik heb ook een scone (scild en vriend) Franse spreuk gevonden: A Saint Antoine, sec et beau, remplit les caves et tonneaux. Want als op Sint Antoine de zonne schijnt, veel zorg voor de boer verdwijnt!. Hij is de patroon voor helpers in nood. Die hebben vast vele malen beroep op hem gedaan het laatste jaar. Hij is ook de patroon van de paarden en de ezels, ik weet niet waarom die tot hem gebeden hebben. Maar er zijn legendes over hem met vissen en ezels. De vissen kwamen op het strand naar zijn preken en sermoenen luisteren toen de gelovige goegemeente het liet afweten. Er is ook het verhaal van de ezels die liever zijn gewijde hosties aten dan uit de ruif het hooi en gras te verorberen. Ik kan niets anders zeggen dan dat de zon al volop aanwezig is, met een heldere blauwe lucht erbij en dat de boer tevreden zal zijn.Tot zover de heiligheid vandaag, dat 'mis'stond niet op een zondag.
Vandaag heb ik een bijna vergeten zangeres terug ontdekt. Ester Ofarim. Samen met haar man Abi heeft dit duo toch een paar opmerkelijke songs gehad. Bekend geworden via Eurovisie Songfestival in 1963 met het lied "T'en va pas". Volgde later onder andere nog de liedjes "Noch ein Tanz" (1966) en "Cinderella Rockefella" (1968). In 1970 scheidden de wegen van dit echtpaar en sindsdien is er nog weinig van haar/hem gehoord.
Wie dat T. Bruneau ook moge wezen, er is wel een goed citaat van hem/haar verschenen: "de stilte onderhoudt zich tot het spreken als het wit van het papier tot de tekst". Until tomorrow
