Een plezier om de krant te lezen na de heldenrit en machtsgreep van een Deense fietser. Wie heeft er niet graag gekeken naar de sportieve prestaties van deze jonge man? Niet te vergeten het collectieve werk van zijn ploegmaats, die de gele trui mogelijk maakte voor de coureur, door hun labeurwerk. Het was een sportieve prestatie van de bovenste plank: mooie fietsers, mooi ploegenwerk, mooie sport en dat alles in een adembenemend mooi landschap. En van zulke prestatie is het dan nagenieten met een verslag en commentaar in "Vive le Vélo" en in de gazet. Het was een bijna Shakespeariaans Koningsdrama te noemen. de 'onoverwinnelijke' die de duimen moest leggen en zijn meerdere moest erkennen in de kopman van een andere ploeg. Dat door een sluw plannetje van de tegenstanders met een onuitgegeven tactiek. Niet alleen bij besprekingen en op papier uitgeschreven maar nóg kunnen waarmaken en afwerken bovendien. Feest bij de winnaars van de dag en vandaag 'fête' bij het gastland van deze wedstrijden. Frankrijk viert feest en wel om de bestorming van de Bastille te gedenken die het begin aangaf van de Franse Republiek terwijl Lodewijk XVI (1754-1793) en zijn Marie-Antoinette (1755-1793) het hazenpad probeerden te nemen. Hij belandde als Louis Capet onder de guillotine, ook zijn Marie-Antoinette enkele maanden later, heel sereen ondanks de vernederingen die ze moest ondergaan tijdens de tocht naar het schavot. In tegenstelling daarmee was Madame du Barry (1743-1793), maîtresse van Louis, volslagen in paniek toen ze enkele maanden later ook haar hoofd zou kwijtspelen. Haar beroemde laatste woorden: jullie gaan me pijn doen, doe me aub geen pijn. De herinneringen aan 'le quatorze juillet 1789' en de gevolgen voor de heersers in 1793.
Speeltje nr 26 van de "Kinderspelen" van Breughel: varkensblaas opblazen. Vroeger was dit een zeer gegeerd bijproduct van de huisslacht in de maand november. Een varken moest eraan geloven. Toen werd alles van een dier dat men slachtofferde, gebruikt. Niet alleen als voeding van de mensen maar ook al eens tot gebruiksvoorwerpen omgevormd. Na meermaals spoelen en drogen, gebruikte men de blaas voor allerlei vleesbereidingen in klaar te maken zoals salami, worst, maar soms stak men er ook volledige kippen in. Men noemde dat dan 'en vessie' koken. Maar een zeugenblaas was niet alleen nuttig in de keuken. Men gebruikte ook een opgblazen blaas als voetbal, zeer gewild speelgoed voor de kinderen. Men kon er ook lampekapjes van maken en die ziet men nog regelmatig eens in de winkels liggen. Tot morgen
Eerst en vooral, ik heb een zalige nacht gehad. Gisterenavond een koude douche genomen. En zonder me af te drogen ben ik tussen de lakens gekropen en heb hemelse uren geslapen, zelfs een 6 tal. En the kid heb ik dezelfde behandeling gegeven en die heeft het wijzertje rond in de hemel geweest. Het beloofd weer warm te worden en dus heeft mijn klein grut om 10u al op de billenkar gezeten. Ik zag zo dat het strand al stillekensaan begon vol te lopen met zonnekloppers en zonaanbidders. De zee was niet zo rimpelloos als gisteren en had de onsmakelijke bruine kleur. En dan zijn we huiswaarts gekeerd, in de schaduw wel te verstaan. Straks een lichte lunch en dan is het schermtijd voor mijn bezoeker en ook voor mij. Vandaag is er weer een interessante rit in de Tour, een echte alpenrit. Er is weer eens een aanleiding om de dood van Tom Simpson (1937-1967) aan te halen. Vandaag precies 55 jaar geleden en toen was het ook zo warm en ook een zware bergrit. De voorzieningen voor de renners zijn er gigantisch op vooruitgegaan en het gebruik van stimulerende middelen zijn toch grotendeels uit de wielrennerij verdwenen. Veel meer heb ik vandaag niet te melden alleen nog het speeltje van de dag: nr 25. Schommelen, wippen op een ton, kistje weergaard doen. Laat ons zeggen, als ik hier voor een keer mijn geboortedialect mag gebruiken (sinnekloases): biezabeizen. Maar ik heb genen tauter, beis, ballesoore, kort gezegd, ik heb geen schommel. Het is ook te 'warem' om enige lichaamlijke inspanning te doen, hoe plezant dat in de lucht zweven ook mag zijn. Tot morgen
Gisterennacht, vannacht en alle eerstvolgende nachten zal ik dezelfde vraag aan mezelf stellen: ga ik gewoon in bed liggen en afwachten wat er komen gaat of ga ik gewoon wat rusten met mijn ogen toe? Het is zalig weer, niks gaat er boven die zomerse temperaturen, alleen geeft dat 's nachts soms wat problemen. Er blijft dan ook nog de vraag over de nachtbedekking van mijn lichaam: enkel een laken, een t-shirt, een lichte pyjama, of helemaal niks en mijn lichaam eens bloot laten zoals god het geschapen heeft en ik het gemodelleerd heb? Waarschijnlijk zal er iedere avond wel een andere beslissing vallen al is het misschien mogelijk dat zoiets iedere nachtelijke vijf minuten kan veranderen. Overdag zijn het prachtige tijden maar 's nachts een beetje moeilijker. Maar ik ben tevreden en neem die vragen er met plezier bij. Het andere soort nachtrust heeft me niet belet om voor een primeur te zorgen bij mijn dagelijkse taal-en bijbeloefeningen, mijn woordle 5-6, mijn raadseltjes in de krant: alles correct, alles juist!. Mijn hersenen zijn in de hitte nog niet gesmolten!. Maar ik voorzie mijn lichaam van voldoende non-alcoholische dranken en blijf samen met mijn kid binnen of in de schaduw zitten. Voorzichtigheid is toch aan te raden en braden en bakken uit den boze. Dat is iets wat de 'performance kunstenaar' in Watou aan zijn laarzen lapt. Wel gewapend met een strooien hoed, sleept hij uit naam van de kunst, een kopie van de "Stervende Slaaf" van Michelangelo voort over een circuit, uitgetekend in de velden, in een teken van de oneindigheid "∞". Dat alles 8u lang, wekelijkse rustdag op dinsdag, voor het alziend oog van een publiek gezeten op strobalen. Zijn "kunstwerk", dat hij zelf is, kreeg de naam: En de Boer hij ploegde voort. Een regel uit het gedicht "Ballade van van den Boer" van J.W.F. Werumeus Buning (1891-1958). De kunstenaar, Mikes Poppe, omschreef zijn werk als volgt: mijn dagtaak moet een poëtisch beeld creeëren in het lanschap, en ik neem er mijn tijd voor. Te bekijken tot 4 september, evenals de kunsteninstallatie, die verkeerdelijk gesignaleerd werd als 'wietplantage': bloemen, lampen en zilverpapier in bloempotten. Alles wat men kan bekijken is artistiek verantwoord zoals alles wat er te zien valt in het zomerse artistieke dorp. Ik zou kunnen zeggen, maar niet iedereen zal het daar mee eens zijn, dat er in Watou toch meer te genieten valt dan gisteren naar de jeugd van de sixties en de sexties te luisteren en te kijken. Maar ondanks de leeftijden van de 4 groepsleden, gezamelijk enkele eeuwen, springen, dansen, huppelen en spartelen ze nog altijd als duivels in een wijwatervat. En vandaag heb ik geleerd dat het gezegde in het Frans 'comme un diable dans un bénitier' is. Iedere dag iets leren zelfs van in onbruik gegane voorwerpen.
Spel nr 24, nog hedendaags: door een boomgat roepen. Een holle pijp, van plastiek, papier, ijzer, hout of een ander materiaal gebruiken als luidspreker om elkaar lieve woordjes toe te roepen. Tot morgen
Na een emotionele week en een rollercoaster in wielerwereld is er vandaag een rustdag voor de deelnemers aan de Tour. Zowel voor de renners, begeleiders, de reklammekaravaan als voor les chers téléspectateurs. Dat geeft me de tijd om te wennen aan mijn logé. De komende 3 dagen is de oudste van de familie, ik dus met mijn 74 jaar, geklonken aan de jongste van het stel, 9 jaar. Jullie kunnen zich wel voorstellen dat dàt eventjes een aanpassing is op alle vlakken: slapen, eten, ontspanning enz. Ik spaarde in de loop van de voorbije maanden het 'gewicht'geld op om te spenderen aan lekkere happen die zo goed smaken met zeezicht en wat amusement dat nergens anders bestaat. Deze voormiddag was er de billenkar, die me deed verschieten van de gestegen prijs: 6€ voor een 1/2 uur rijden en een lekstok als troost. Het is dus inderdaad waar dat de 'kust' duur is als je met een gezin moet komen en iedereen een extraatje gunt. Vandaag nog te spenderen: een ijsje en friet met curryworst. Dat zijn de verlangens en wensen voor dag 1 van dit jonge familielid. Ondertussen houdt hij me hier thuis bezig met moppen en raadseltjes die hij vindt in Jommeke's Groot Vakantieboek. Maar het was op den dijk al een gewemel van mensen, allemaal klaar om de boodchappen te doen in de voormiddag om dan in de namiddag liggen bakken en braden op het zand en om daarna verkoeling te zoeken in het zeer kalme water. Gelukkig is mijn bezoekende kid niet tuk op graven, kastelen bouwen en springen over de baren en kunnen we thuis blijven om de grootste hitte te vermijden.
Spel nr 23 is nog altijd een populair spel: rinkelhoep. Geliefd om de lenden en heupen juist te leren draaien en lenig ta worden. Nu noemen we het een 'hoelahoep" en is deels een fitnesstoestel geworden. De bedoeling is om de hoepel rond de middel te plaatsen en met draaibewegingen van de heupen de hoepel in beweging te houden. Het is ook een spel en de kunde wordt graag door groot en klein gedemonstreerd.
Een waar gezegde dat ik tegenkwam deze morgen: het leven dat we tè kort vinden, bestaat vaak uit dagen die we tè lang vinden. Tot morgen
Alleen vogels te horen bij het krieken van de dag. De mensheid slaapt nog. De kamerplanten hebben naar zondagse gewoonte hun voeding en water gekregen. Dat kregen ook mijn zomerbloeiers in pot die buiten geduldig op vocht en eten staan te wachten. Ze kunnen nu in alle rust van het frisse water genieten vooraleer de zon het doet verdampen. Ik heb mijn zondagse plicht gedaan voor al wat voor zijn leven afhankelijk is van mij en kan dus met een gerust gemoed voor mezelf gaan zorgen. En dan blik ik terug op de 'Vive le Vélo' van gisteren. Hoe het mogelijk is, als grote fan van Queen en zeker van Freddie, niet aan hun fietslied te denken, dat ze speciaal schreven voor de Tour zovele jaren geleden, is me een kompleet raadsel. Chance dat er programma's en journalisten zijn die de renners met een oorworm wilden opzadelen tijdens hun etappe in een glooiend Zwitsers landschap. Natuurlijk wel een beetje ingegeven door de nabijheid van Montreux waar het standbeeld van Freddie te bewonderen valt met zijn herkenbare en typische houding maar met een face die er niet op trekt. Enfin, niet alleen de coureurs zaten opgescheept met een lied, ik hoor het, zovele uren later ook nog altijd: Bicycle, bicycle, I want to ride my bicycle, I want to rid my bike....Ik doe dat niet, gelukkig onze Belgen wel!. Iedereen is weer blij een coureur te kunnen omarmen die veel fietstalenten heeft, een aardig gezicht heeft, vlot spreekt en geen al te dikke nek krijgt van al die overwinningen en daarmee gepaard gaande loftuigingen. Dus ja, ik kijk weer uit naar de volgende ritten en hoop dat er een 'groene trui' richting Herentals gaat, waar nog altijd een 'keizer' woont, Rik II.
Spel nr 21: brij roeren, in een drol poken. Ware het niet dat ik een leuk en leerrijk artikel vond over dat poken, ik zou het gewoon links laten liggen en schrijven dat de drol een plastieken of rubber gadget en fopartikel is geworden. In 1997 verscheen er van de unief van Bristol, de Bristol Stoelgangschaal, met 7 types. Karola Olaerts, gekend van Karola's Kitchen Kookboek en Njam, noemt er een drietal in haar 'post' van 2016. Type 1: losse harde keutels zoals noten en moeilijk uit te scheiden, obstipatie?. Type 4: de perfecte drol als een worst of slang, glad en zacht met een tintje bruin maar ook soms afhankelijk van het voedsel. Rood en zwart zijn uit den boze. Type 7: waterig en vloeibaar wijst op diarree. Ze geeft, naast al haar kookkunstjes ook tips voor een gezonde 'drol' op tijd en stond omdat het nu eenmaal des mensen is dat er een ontlasting gebeurt. Tip 1: aje moe kakn, moe je kakn. Om het in haar woorden te zeggen: geef toe aan de 'defecatiereflex'. Natuurlijk binnen de normen en voorgeschreven wetten van de samenleving. Tip 2: doe het op zi'n Frans = gehurkt. Tip 3; ademhalingsoefeningen. Tip 4: vezels eten en vocht drinken. Tip 5: veel beweging. Dat komt er aan als de jongste van de clan zijn entree maakt. Tot morgen
De meeuwen hadden ontzettend veel noten op hun zang, al kan men dat kolderen van die beesten moeilijk een aangenaam gezang noemen. Met een overdovend lawaai hebben ze me deze morgen wakker gemaakt. Waarschijnlijk had er eentje een kruimel of een onbewaakte vuiniszak gezien en riep al zijn soortgenoten op om een graantje te komen meepikken. Solidair zijn die beesten wel, ze gunnen elke soortgenoot een grabbel in de afval van de mensen. Nochthans komt de vuilkar elke nacht alles ophalen wat achtergebleven is aan plastiek zakken en dozen. Maar sommige vroege vogels van onze teerbeminde toeristen zetten dikwijls pas in de vroege uurtjes, al hun overschotjes op de stoep. Een ware smulpartij voor die gigantische kolderende beesten met de nodige decibels erbij. En waarom dat geluid als 'kolderen', meervoud/werkwoord van kolder is, gaat mijn petje te boven want er is niks geestigs aan dat geluid. Integendeel het wekt alleen maar ergernis op en geen gelach van een luisterend of kijkend publiek. Ik heb mijn 'ergernis' van de dag verwoord. Want voor de rest ziet het er naar uit dat het een mooie dag zal worden. Een blauwe lucht met af en toe een wit wolkje dat voorbij schuift. We hebben in deze hooimaand nog geen klagen gehad op weergebied. Het is zelfs zo dat ik al eens durf te denken: een regenbuitje zou goed voor de plantjes zijn. July is natuurlijk de naam van de eens zo machtige Julius Caesar (110vC-44vC), die ons, de Belgen, de dappersten aller Galliërs noemde. Hij stelde zijn eigen kalender samen en de restant ervan is de naam van deze zomermaand. Natuurlijk denk ik in de juli-maand aan deze man, die volgende week zijn 2122e verjaardag zou vieren en ik voor geen geld zou willen missen. Maar in eerste instantie dacht ik deze morgen aan deze man toen ik weer 'corona' nieuws las. De gevaarlijke variant is op komst en noopt ons weer tot een boosterprik: BA.2.75 oftewel centaurus is het deze keer genaamd. Ik dacht direct aan de 'centurio' de 'honderdman' in het leger van bovengenoemd heerschap. Is dat de honderste variant van dat ziekmakend beestje of bestaat dit nieuw afgeleide virus uit 100 vuvuzela's? Een intrigerende vraag nietwaar? Of komt de naam van Centaur, een Grieks mythologisch fabeldier, half man- half paard? Een derde mogelijkheid is dat de naam van de nieuwe corona-variant komt van het sterrenbeeld Centaur, vooral te zien in de maand mei en in de zuidelijke hemel. Een plezant detail is dat in dat sterrenbeeld zich een 'dode' ster bevind, waarvan de kern een reusachtige diamant is met een karaat van 10 in de vierendertigste macht verheven (= moet opzoeken hoe dat te typen). Dat diamantje dus, kreeg de naam Lucy. Dat als verwijzing naar The Beatle-song: Lucy in the Sky with Diamonds. Leuk nietwaar en naar dat plaatje ga ik luisteren.
Niks speciaals te melden bij het speelgoed nr 20 voor kinderen: een trommel en een fluit. Tot morgen
Het was vrij rustig in de grootwarenhuizen die ik heb gefrequenteerd. Naar een magazijn waar er speciale hondenschnabbels verkocht worden en dan een warenhuis opzoeken om menseneten in te slaan. Het gaan warme en drukke dagen worden en dan blijf ik liever op mijn domein. Ik heb me geïnstalleerd langs de noord-oostzijde van mijn huis en de venster wagenwijd opengezet. Dat geeft een aangename friste bij deze zonovergoten dag. Het is de periode dat ik in de namiddag teevee kijk. Niet alleen is er de Tour om te volgen, maar tijdens de rustdagen en na het grootse wielerspektakel, kijk ik naar de opgenomen avondprogramma's. In alle vroegte snuif ik de koele morgen op en na zessen is er de wandeling naar het vakantieleven op den dijk, met een klapke hier of daar en een hoorntje met lekker ijs om af te koelen. Is dat geen mooi leven? Des morgens pluis ik natuurlijk de krant uit. Die arriveert rond 6u. Dat is dan samen met een tas koffie het begin van mijn dag, na de verwennerij van doggy-lief. En vandaag heb ik weer eens gestoten op een kostbaar onderzoek, 75.000€, dat wetenschappers samen met een varkenskweker willen op poten stellen om wetenschappelijk vast te stellen of er een grond van waarheid zit in de bewering van een boer uit Brazilië: varkens zijn rustiger, hebben minder stress, zijn fysiek en mentaal er beter aan toe, de drachtige zeugen en biggetjes krijgen minder neurosen en hoeven minder antibiotica te krijgen als ze naar de Brandenburgse Concerten, Mattheüs-of Johannespassion of andere piano- orgel- of klavecimbelmuziek van Johann Sebastian Bach (1685-1750) luisteren. Niet de muziek à la Metallica door de luidsprekers jagen, die is te opzwepend met te veel ritme-wisselingen en te luidruchtig. Bach beluisteren zou smakelijker spek en koteletten geven. Zou dat dan ook bij het label van 'herkomst' vermeld staan? Heeft geluisterd naar klassieke muziek, gegarandeerd malse ribbetjes, oren en poten!!!
En ik ben al aan nr 19 aanbeland van 'kinderspelen' van Breughel de Oude. De tekst die er bij staat is op zijn minst eigenaardig te noemen. Ook een beetje zoekwerk naar de betekenissen, en dus onvolledig want ik heb niet echt gevonden wat ik wilde weten. Titel: koele-koelemeien, kakkekoelemeien, kakkestoelemeien, jezusken in 't kapelleke, zeteltje, engeltje dragen. Het zou gaan om twee personen die hun handen ineenstrengelen en daarop een kind zetten om het te dragen, te laten zwieren en zwaaien of te schommelen. Ik keek om verduidelijking naar 'meien' maar dat is ofwel met groen versieren, of een Nederlandse schrijfster of een dorp bij de Gotthard in het Canton Uri in Zwiterland. Ik hou het dus maar op 'handen ineenstrengelen' met een ander om een kind eventjes een aangename manier van verplaatsen te bezorgen. Tot morgen
Vandaag gelezen: een ongeluk zit in een klein hoekje, geluk in alle andere plaatsen. Dat is een té mooie uitdrukking om zo maar naar het rijk der fabelen te sturen op deze "Dag van het Sprookje". Uitgevonden en geïntroduceerd door het Sprookjespark Efteling op 07/07/07. Die dag was de gelegenheid om al die schone verhalen en hun uitbeeldingen eens onder de aandacht te brengen. Omdat de '7' in vele vertelseltjes belangrijk zijn: zeven geitjes, zeven dwergen, zevenmijlslaarzen. Er werden sprookjeskwissen georganiseerd, verkleedpartijtjes en zomeer. Maar zoals vele initiatieven van echt commerciële aard en dan nog van een pretpark, is dit wellicht ook een stille dood aan het sterven. Maar in 2007 werden op 07/07 ook de 'Nieuwe Zeven Wereldwonderen' voorgesteld. 1) Chichén Itzà, Yucatan/Mexico. 2) Cristo Redentor, Rio de Janeiro/Brazilië. 3) Colosseum, Rome/Italië. 4) Chinese Muur, Beijung/China. 5)Machu Picchu, Cuzco/Peru. 6) Petra, Ma'an/Jordanië. 7) Taj Mahal, Agra/India. Van de wereldwonderen uit de antieke wereld zijn enkel de piramides van Cheops in Egypte weerhouden. Vijf andere waren door Griekse handen ontstaan: Tempel van Artemis in Efeze, Beeld van Zeus in Olympia, Mausoleum van Halicarnassus, Kolos van Rhodos en Pharos van Alexandrië. Al die 'wonderen' verdwenen door ofwel vandalisme of brandstichting of aardbevingen of overstromingen. Wonder nr zeven uit de Oudheid heeft waarschijnlijk nooit bestaan: de Hangende Tuinen van Babylon, gesitueerd in Babel-Nineveh/Irak.
Dan komt nu, spelletje nr 18 van Breughel: stokpaardje. Het is nog altijd een sport, zoals onlangs bleek uit een reportage op VRT en het 'paard' is in alle prijsklassen te vinden, van 20-200€. Het is zelfs een officiële sport in Finland. Nochthans een eenvoudig attribuut: een steel met daarop een nagebootste paardenkop, als je het zelf maakt is het meestal een borstel en borstelsteel. De stok wordt tussen de benen gestoken en vastgehouden aan de handvaten op de 'kop' voorzien. In de Middeleeuwen speelden edelknapen met deze houten uitvoering van een paard als voorbereiding op hun ridderschap. Nu zijn er wedstrijden in dressuur, springen, cross en western. De oudste geschreven teksten spreken van een 'hobbelpaard', welgekend als men nog kindjes thuis heeft. De 'nar ' aan de koninklijke hoven van weleer, hadden altijd een stok bij zich met een dierenkop erop, een marotte. Dat is nog altijd het woordje in het Frans voor stokpaardje, ook 'cheval de bataille, evenals 'dada'. Nu kennen we vooral 'stokpaardje' in de figurlijke betekenis, zijnen 'dada' zoals we het in schoon Vlaams noemen: een favoriet onderwerp dat telkens, terugkomt in de gesprekken, een geliefkoosd onderwerp of denkbeeld. Ik wil jullie de buitenlandse woorden voor dat plezant object en speelgoed niet onthouden. In Duitsland spreekt men van: sein Steckenpferd reiten. In Engeland: to ride one's hobby horse. En dat is nu de dag van vandaag: BoJo, die jojo van welles-nietes speelt met de de bevolking van zijn rijk. Zijn ontslag geven maar nog van geen wijken wil weten, macht is zijn 'stokpaardje' tot spijt van wie het benijdt. Tot morgen
Een gazet naar mijn hart!. Boordevol sportnieuws, commentaren, beschouwingen van al degenen die er in de sportwereld toe doen, na het exploot van Wout Van Aert. Een uitzonderlijke krachtige en prachtige prestatie van deze renner en bovendien, om wat extra cachet te geven aan de zege, in een geel pakske. Reden genoeg om zijn vleugels uit te slaan. Nochtans verdenk ik hem ervan dat hij de film "Eddie The Eagle" onlangs heeft bekeken. Eddie Edwards, een anti-held, een vliegende stukadoor, een onwaarschijnlijke volksheld die dat alles verdiende door deel te nemen aan de Olympische Winterspelen van 1988 in Calgary, Canada. Met een ongekende vastberadenheid nam hij deel aan het schansspringen van de 70m en 90m schans en overleefde beide sprongen zonder kleerscheuren. Eens vaste grond onder zijn latten maakte hij vleugels van zijn armen. Omwille van zijn springstijl, vergeleken met de 'vallende duik van een adelaar' en zijn vlieggebaren, kreeg hij de bijnaam 'Eddie The Eagle'. De journalist van dienst bij de BBC maakte er een boutade van: The Eagle has Landed (titel van een oorlogsfilm uit 1976). Een hartverwarmende familiefilm evenals de prestatie van onze Kempenzoon in Calais, die ons allemaal nieuwsgierig maakt naar het vervolg van deze, tot hiertoe, fantastische Tour met verbazingwekkende zeges van helden op een stalen ros.
Nr 17 van de kinderspelen van Breughel: paar of onpaar = raden hoeveel voorwerpen men in de hand houdt. En gisteren kwam er dan heuglijk nieuws voor onze 'Vlaamse Canon': Pieter Breughel de Oude, oftewel de Boeren Breughel, is geboren in Bree en niet in Breda en mag dus toegevoegd worden als een te kennen feit om Vlaming genoemd te mogen worden. Waarschijnlijk is de verwarring ontstaan doordat men soms de Latijnse namen voor de steden gebruikte en Breda is de latijnse naam voor Bree en Groote Brogel is er niet ver vandaan. De voormalige Pachthoeve "Ooievaarsnest" is volgens de plaatselijke Pieter Breughelkring in Peer en Regionaal Landschap Kempen en Maasland, het geboortehuis van de schilder. Men stelt vast dat de buitenmuren nog grotendeels intact zijn en de gewelven in goede staat. Het is dus gewenst dat het gerestaureerd zou worden om toeristisch te kunnen uitbaten, maar ook voorzien van vergaderzalen en zo kan gebruikt worden als congrescentrum. Vooral omdat de omgeving en het natuurschoon nog te herkennen zijn als een landschap van rond 1560 en het dicht bij de vallei van de Abeek ligt. Idealiter zou zijn als dat gerealiseerd zou zijn in 2026-2027. Dan kan men de festiviteiten rond Pieters 500e geboortedag groots vieren in Peer. Natuurlijk samen met Natuurpunt die de omgeving wil beheren en vrijwaren van nodeloze gebouwen. Tot morgen
"Vurrukkulluk" Een fantastisch woord dat Remco Campert (1929-2022) ons heeft nagelaten. Een woord uit de titel van zijn roman gepubliceerd in 1961: Het Leven is Vurrukkulluk". Een uitgebreide bibliotheek van poëzie, proza, romans en andere geschriften omvat het oeuvre van deze schrijver, dichter en columnist. Ook veel citaten zoals: "Bang zijn voor de dood kun je niet, want je weet niet wat het is". Maar met het nodige cynische schreef hij ook: "Beter lelijk levend dan mooi dood". Hij kreeg de P.C. Hooft-prijs en de Prijs der Nederlandse Letteren. Naast dit droeve nieuws staat de krant ook nog bol over de moordaanslagen door een ontevreden en verziekte geest van een enkeling, in Kopenhagen en Chicago. Ook de lawine in de Italiaanse Dolomieten mag ik niet vergeten te vernoemen. Al die gebeurtenissen met telkens een massa doden en gewonden. En dat naast de vele slachtoffers en vluchtelingen van de oorlog in Oekraïne, die maar blijft duren en aanslepen. Het is iedere dag weer zoeken naar positieve berichten in de media, de geschreven pers, het woord of het beeld. Dit keer vond ik een positief bericht afkomstig, eens uitzonderlijk goed nieuws, van het kippetje. Naast het filetke en het boutje geeft het slachten een hoop inwendig afval maar meer nog, een berg pluimen. Het pluimen is een intensief en stinkend werkje: een kip dompelt men eerst een 40-tal seconden onder in water van 60°C. Ganzen en ander gevogelte krijgen een warmwaterbad van 2 à 3 minuten op 70°C. Een klein deeltje van de vederbos wordt verwerkt in kledij voor shows en couture, hoeden, hoofd- en andere kussens en dekbedden. Een gigantische hoeveelheid rest nog altijd om de vuilnisbelt te vergroten. De UGent heeft nu samen met een bedrijf een methode ontwikkelt om de eiwitrijke bestanddelen van deze pluimen te extraheren. Zo komt er nu een biostimulant op de markt, die de schadelijke meststoffen voor bloemen en plantgoed kan vervangen. Ik heb niet kunnen achterhalen hoeveel pluimen er per gedode kip moet gerekend worden om een idee te hebben van de grote van de hoop pluimen die men nuttig kan omzetten. Wat was er verder nog te lezen in een vernieuwde lay out van mijn krant? De Eiffeltoren, het grootste toeristische succes van Frankrijk, is eigenlijk niks meer dan het bezichtigen van 330m 'roest'. De wolvin Naya wordt een 'cold case', zo bevestigt het parket van Limburg. Wie de snoodaard ook geweest is die dit kippen-, schapen- en geitenverslindende dier ook geveld heeft, moet niet rekenen op clementie van de Natuurinspectie van het Agentschap Natuur en Bos. En ik moet een gevecht leveren tegen andere vervelende beestjes: mieren oh mieren, het zijn net gieren. Ik pas de kookwatermethode toe om de diertjes weg te krijgen. Ik ben nieuwsgierig naar het reultaat.
Nr 16 van Breughel; een kinderstoel. Daar is weinig over te zeggen en dat is niet te bezien als speelgoed.
Een hint voor slaaploze senioren: het ISS passeert 2x over ons land, om 02u34 en 04u08. Tot morgen
Ik heb een geheugen als een...hoe heet dat ding ook weer? Vandaar dat ik mijn blogjes van 2020 en 2021 lees om te weten wat ik toen schreef. Ik zie wel dat het Independance Day van The United States of America is en dat moet ik toch wel eens vermelden. Bovendien werd hun vlag op deze dag in 1960 pas vervolledigd door er een 50e ster aan toe te voegen, die van Hawai. Daardoor kreeg de familie van Obama officieel het Amerikaans staatsburgerschap en kon een telg van de familie mededingen naar het ambt van president van al die 50 staten. Wat gebeurde. Zo is Barak (°1961) de geschiedenis ingegaan, niet alleen als de 44e president, nog belangrijker, als de eerste gekleurde president van een zeer divers gekleurd land. In 1776 telde de vlag 6 witte en 7 rode strepen en symboliseerden de 13 koloniën die de onafhankelijkheidsverklaring tekenden bij de afscheiding van Groot Brittanië. De eerste vlag telde ook maar 13 sterren, dertien staten van het Noord-Amerikaanse continent. Naargelang zich meer en meer staten aansloten bij deze unie kwam er telkens een ster bij op het doek tot de laatste dus in 1960. A brief history of Stars and Stripes. Ook is er een prachtige film met Tom Cruise (die gisteren 60 werd): Born on the Fourth of July. Een anti-oorlogsdrama uit 1989
Nr 15 van de kinderspelen van Breughel is "blindemanneke' spelen. Ik denk dat iedereen dat wel ooit, minsrens één keer in zijn leven gespeeld heeft. Een variant op tikkertje spelen. Liefst te spelen op een wat grotere ruimte, waarin de dupe van het moment, geblinddoekt enkele keren rondgedraaid wordt en dan in het midden van de cirkel wordt gezet. Wie de blindeman als eerste aantikt is 'gepakt', krijgt de blinddoek om de ogen en wordt in het midden gezet. Dit spel kan eindeloos doorgaan tot de meesten het beu worden en andeere verpozing zoeken.
Nog een paar gezellige uren met mijn dochter en mijn verlof is voorbij. Voor eventjes toch. Tot de volgende snaak me komt verblijden en amuseren. Tot morgen
Zoals 2 dagen geleden gemeld: het is komkommertijd. Niet alleen in de pers en de media, het kan me ook overkomen dat er geen nieuw nieuws te melden valt. Sinds begin dit jaar heb ik terug een geschenk uit de kast gehaald dat ik jaren geleden van mijn petekind kreeg en heb het boek opengeslagen. Het boek: Wijsheid uit het Oosten, 365 dagen. Samengesteld door Daniëlle en Olivier Föllmi gespekt met hun foto's en gelardeerd met citaten van Oosterse wijsgeren en goeroe's. Vandaag een vingerwijzing hoe ik verder moet gaan in het leven, een citaat van Steve DeMasco: "Wat wil je met je leven? Dat is de kwestie. Eens dat je daaruit bent heb je een doel, en eens een doel heb je ook een richting!". Voilà, zo simpel kan het leven zijn. Ik moet zeggen dat die Oosterse filosofie met simpele woorden en zinnen, veel zinnigs te vertellen hebben. Door iedere dag weer een zinnetje te lezen merk ik dat het leven geen ingewikkelde dingen verlangt maar dat ik de alledaagse dingen rondom mij meer moet appreciëren, bekijken en er van leren. Ik geniet nu bevoorbeeld van de dagen die ik, na zovele jaren, terug eens alleen met mijn dochter kan doorbrengen. Eens genieten van elkaars gezelschap, zonder meer. Eens samen aan tafel zitten, samen de maaltijd bereiden, samen een wandeling doen, samen tv-kijken en de koers bespreken als echte kenners, samen kiezen welke smaak van ijs we gaan proeven en samen naar de dijk gaan om naar de live- uitzendingen van Joe-fm te kijken. Dat is nu eens een echt verlof, iets meemaken dat niet alledaags is. Zelfs de hond is er blij mee, want af en toe heeft hij een extra speelmaatje. Nu rest me alleen nog nr 14 te vermelden van Breughels schilderij, al noem ik dat nu niet direct een 'kinderspel': doop en doopstoet. Ik breng het nu niet meer in verband met iets religieus. Bij die activiteit denk ik nu eerder aan het spel in de eerste maanden van een beginnende universiteitsstudent. Het was een studentikoos spel tot het de spuigaten uitliep en er een dode te betreuren viel. En dus werd het weer teruggevoerd naar een eenvoudige studentendoop met een grote studentenstoet.Tot morgen
Het is sterker dan mezelf en dus herhaal ik wat ik de andere jaren schreef: mijn roots begonnen op de deze dag. Spijtig dat ik maar één generatie kan teruggaan langs vaderszijde. Ik zou eens wat ijver aan de dag moeten leggen om wat verder te geraken dan de naam van 'pitte Emma', mijn vader's moeder. Want Roger zag het levenslicht op deze dag in 1916, huwde op deze dag met zijn Maria in 1946, en hun dochter trouwde op deze dag in 1971. Het is wel een speciaal dagske voor mij dat ik niet zomaar aan de kant kan schuiven. Plezant is wel dat mijn dochter hier is en dat er eens over kan gekout worden. Herinneringen ophalen aan een vorige generatie, is bij momenten wel heel belangrijk. Op die manier blijven de dierbaren niet alleen een stofje in het heelal dat rond 'The Pale Blue Dot'(Carl Sagan, 1934-1996) zweeft, maar geef je hen ook een stukje onsterfelijkheid cadeau. De volgende generaties vergeten hen niet. Misschien zitten mams en paps in een UFO, een unidentified fying object. Vandaag is het een speciale dag voor dit buitenaards vliegend voorwerp. Ik zou niet verbaasd zijn dat het er werkelijk zou zijn met al die 'keikoppen' en snuggere mensen die tot stof vergaan zijn en hun breinen bundelen om gigantische, voor ons onbekende voorwerpen te ontwikkelen. En als ze in een UFO zouden zitten, zouden ze weten dat ik geen zinnig woord over spel nr 13 van Breughel kan zeggen en dat ik hun hulp en verklaring kan gebruiken: steentje, steentje om het been (paard-of hondvormige steen aan poort gebonden). Neen, ik zal maar bij de realiteit blijven die bezorgt ons soms ook verrassende verrassingen zoals de 'tijdrit' in Denemarken. Het leverde niet alleen een onwerkelijke overwinning op met verbazing van de snelrijder zelf maar evenzeer verbazing op alle gezichten te beginnen met de 2e van de dag wiens mond gewoonweg openviel. Iedereen verbaasd en tegelijkertijd blij, zowel familie, commentatoren als publiek. Dat is nu het mooie van de sport, op een uitzonderlijk moment beleeft iedereen eens uitzonderlijke feiten om nooit te vergeten. Lampaert verdiende terecht de 'gele' trui en de 'groene', de bloemen en het leeuwtje. Ik kijk reikhalzend uit naar de 'brugetappe' vandaag. Wie weet welke verrassing er nu weer uit de hoed komt.
Eens mooie Vlaamse woorden uit de oude doos. Een eerste 'ros'. Niet in de betekenis van 'haarkleur' maar als omschrijving van een heks, een kreng, een slecht vrouwmens. Een paar zinnen om te illustreren: "gij se ros, dat ge sijt, dat ik dat nog eens zie se, da ge javel op mijn bloemen giet!", "een kwaë ros van e wijf!". Het tweede woord bracht me naar de tijd dat ik mijn eigen garderobe nog in elkaar flanste en avondschool 'snit en naad' volgde: driegdraad. Wanneer gebruikte men dat? Als alle stofdelen gelitst zijn, dan kunnen ze met driegdraad voorlopig aaneengezet worden en dan staat het kledingstuk in de 'pas'. Nu naai ik niet meer, ik heb andere hobbies ontwikkeld. Tot morgen
En kijk, ik stap vandaag het tweede semester van 2022 binnen met de zon aan mijn zijde. Ik kan zeggen 'de toekomst lacht me toe'. En het moet goed weer zijn vandaag want het spreekwoord zegt: is de eerste juli regenachtig, gans de maand is twijfelachtig. 'Dag van de Komkommer' ingevoerd door het GroentenFruitBureau wil deze waterachtige groenten eens positief onder de aandacht brengen in de 'komkomertijd'. In deze tijd van het jaar, nu die groenten van eigen bodem het lekkerste zijn, brengt men ze alleen in verband met 'geen nieuws' of 'flutnieuws'. Een tijd van verhaaltjes die anders in de schuiven blijven liggen of een tijd van de herhalingen en wissewasjes allerhande. Een komkommer is niet alleen kommer en kwel en dat wil een dag als vandaag eens benadrukken. Alleen waren er vandaag nogal wat verslaggevingen die toch weer tot nadenken stemmen. Zeker als het voedsel betreft. Nog maar net is de fabriek die chocoladen eitjes met speeltjes erin, proper gemaakt en gedesinfecteerd, of er is een volgende salmonella-uitbraak in de grootste chaocoladefabriek ter wereld, vastgesteld. En die levert de pure klompen chocolade aan de vele fabrieken waar dan pralines, repen en andere chocoladen lekkernijen vervaardigd worden. Mondialisering van het eten, is een zegen voor de multinationals en eigenaars, maar niet meer voor de kleine gebruiker. Een ander hot item dat gisteren van de persen rolde is de inseminatie van talrijke vrouwen met donorzaad van een vertrouwenspersoon zijnde de arts die hen begeleide bij IVF. In Nederland heeft men al een 5-tal artsen opgespoord die zich schuldig maakten aan uitbreiding van hun nageslacht via weerloze en wanhopige vrouwen. Waarschijnlik zal het ook hier niet bij die ene dokter blijven die misbruik maakte van het vertrouwen dat velen in hen stelden. En ook de dokters en nog vele andere zelfstandigen worden verplicht om een 'kaske' in huis te hebben zodat de zieke en consument electronisch kan betalen. Het cash is op zijn retour zeker door corona. Die pandemie doet ons al 2 jaar voorzichtig zijn met het aanraken van papieren geld en munten. Dan las ik ook de ergernissen die de buren van de 'padel' velden ervaren. Het lawaai dat de sportievelingen op het terrein produceren, verstoort de rust van de sportievelingen in de zetel. Een rechter sprak een vonnis uit dat de thuisblijvers het voordeel gaf. Ik zou eerlijk gezegd ook niet naast die kooien willen leven en wonen met een constant geluid van ballen die tegen de wanden terechtkomen en het geroep van de spelers. En dan nu het speelgoed nr 12: een klater, rammelaar, teerlingtopje of teerlingtolletje. Een rammelaar is nog het enige speelgoed dat ik ken en dat aan een baby gegeven wordt om wat geluidjes te maken als hij zijn armpjes beweegt. De andere twee zullen ook wel lawaai maken. En nu ga ik luisteren naar het lawaai van de Tour Karavaan, want Le Grand Départ is op komst. Hopelijk met winst voor een Vlaming, die krijgt dan meteen 'the yellow jersey'. Tot morgen
Zelfs het 'weer' is tranen met tuiten aan het plenzen omdat er al 6 maanden van 2022 foetsie zijn. Zo vlug gaat de tijd, zo snel tikt een klok. Er gebeurt vanalles vandaag en toch weer niks. Het zal een bont allegaartje zijn in mijn blog. Zoals al zo vaak is gebeurd, niet iedere dag is er één voor de geschiedenisboeken. Over welke koetjes en kalfjes ga ik dan wel berichten in mijn blog? De stellingen van de schilder bij de buren zijn, na 3 maanden, eindelijk verdwenen. Twee vensters zijn er wel niet geschilderd, is dat een vergetelheid of komt er wat anders in de plaats? Gedaan dus ook met meekwelen met radio Nostalgie. Er komt weer een zalige stilte in de plaats. Zelfs het autoverkeer is aan banden gelegd door onze burgervader en is ons blokske en de straatjes, enkel een parkeerplaats geworden voor de bewoners. Het is weer eens bewezen dat een mens alle hindernissen kan overleven met genoeg geduld. Dat zeggen ze ook in Oekraïne waar ze een biertje gebrouwen hebben om hun miserie mee te verdrinken en te verdringen. Ze hebben het een cynische naam gegeven: UN. Omdat ze zoveel hulp gekregen hebben van die Internationale Organisatie, die vrede héél hoog in haar vaandel voert. Maar het is niet de afkorting van de Vredesmacht wel van 'jammer genoeg alcoholvrij' of internationaler 'Unfortunately Non-Alcoholic'. Hun humor is niet weggeschoten. Hopelijk komt er vlug een einde aan het geweld en bombardementen in het oosten van hun land. Goed nieuws is er van dieetland gekomen. Iedereen die met een paar kilo's té veel rondzeult kan vanaf september gebruik maken van een voedingssupplement om het overtollige gewicht kwijt te raken. Mits de inname van een grote bruine capsule en dat zou alles zijn. Geen dieten meer, geen 'neen' meer zeggen tegen zoetigheden , een zakje chips mag terug open en opgegeten worden, geen aperitief meer laten staan. Voorlopig nog zonder naam, maar wel is de prijs al gekend: 65€ voor 30 pilletjes = prijs voor een maand gewichtsverlies. Hopelijk lijden we daarmee geen gezichtsverlies als dat gebruikt wordt. En verder wel belangrijker nieuws: ik verwacht binnen enkele uren 'hoog' bezoek. Mijn dochter wil enkele dagen verwend worden door haar moeder.
Het speeltje nr 11 van Breughel: spelen met een tamme vogel. Het spel is als volgt: De kinderen leggen hun handen op een tafel of op de knieën. Als de spelleider zegt, 'alle vogels vliegen' moeten ze allemaal fladderen met de armen en handen in de lucht. Maar als die een onmogelijke combinatie noemt, blijven de handen op tafel of in de schoot. Vroeger was dat al eens 'alle varkens vliegen' en nu ' alle auto's vliegen'. Een bezigheid om te doen met klein grut dat op vakantie komt. Tot morgen
Met een beetje schrik kijk ik naar de hemel en zie daar de schapenwolkjes verschijnen. Een voorbode van regen? En als je dan een haan hoort kraaien hebben we zeker prijs om nattigheid te krijgen. Want wat zegt het spreekwoord op de feestdag van de Heilge Petrus, een man als een rots in de branding? Als op Sint Pieter het haantje kraait, komt de regen ons toegewaaid!. Enfin ja, als het regent, heeft al het leven van mijn tuin voldoende vocht gekregen, wat toch ook een must is, voor mens, dier en plant om te overleven. Maar gisterenavond kreeg ik het heugelijke nieuws dat mijn tweede kleinkind zijn humaniora of zijn middelbaar of hoe men het ook noemen wil, met zéér gunstig resultaat heeft afgerond. En dat schoolse systeem zal hij wel blijgezind achter zich laten zoals iedere ex-leerling sinds eeuwen doet. Net zoals ik in 1966 zong, zal ook hij misschien wel het lied van Sheila zingen, releasedatum 1963: "L' école est finie". En nu hop naar de volgende fase in zijn leven nadat er een deugddoende vakantie van 3 maand is gepasseerd. Dat is dan nummer 2 van de kids die zijn levensrichting gaat bepalen. Het stemt me tevreden als ik zie dat iedereen zijn doel wel zal vinden en hopelijk zal bereiken. Misschien kan hij het speeltje nr 10 van Breughel bovenhalen: eens zeepbellen blazen met een biezenhoed op.
Nog twee dagen en mijn wielerminnend hart krijgt weer het grootste rennerscircus te zien. De reacties en commentaren, zowel op radio, tv als in de gazet, van journalisten en renners in het fietsjargon, zijn een lust voor mijn oren en ogen. Een ander land wordt eens ontdekt dit jaar, Denemarken. Het moet gezegd worden, de reportages zijn toeristische plaatjes met de nodige randinformatie en niet alleen verslag van een koers die men aan het rijden is. Iedere etappe is een sfeerbeeld van de regio waar de renners doorrijden. In afwachting is er een ander sportevenement bezig in Engeland. De witte tennisbrigade van Wimbledon en daar is toch ook vanalles te beleven. Wedstrijden op het heilige gras van The All England Lawn Tennis and Criquet Club, dat niet iedereen zomaar mag betreden. Bij dit enige prestigieuze tennisgrandslamtornooi op gras, zijn er strikte regels die moeten gevolgd worden. Regelmatig is er eentje die protesteert tegen de 19e eeuwse reglementen, al of niet om sportieve prestaties te onderlijnen of om op te vallen door woorden die het slechte spel dan maar moeten maskeren. Opvallen is belangrijk voor sponsordeals. De sportieve kledij moet witter dan wit zijn, zelfs verblindend. De vrouwen kiezen al jaren voor een zacht protest en bezorgt sommige speelsters menstruatiestress om geen accidentjes op hun kledij tegen te komen. Natuurlijk wordt in deze tennistempel geen rekening gehouden met die kleine ongemakjes van enkelen. Daarvoor kan men geen aanpassingen doen om dan met een kakofonie van kleuren op de pelouse geconfronteerd te worden. Tot zover voor vandaag. Tot morgen
Of het een perfecte dag gaat worden of zal zijn, is nog af te wachten natuurlijk, want de dag is nog pril. Maar louter afgaand op de cijfers die deze dag aangeven zou dat de volmaakste dag van het jaar moeten zijn. Vorig jaar heb ik pas ontdekt dat de getallen 28 (dag) en 6 (maand) volmaakte natuurlijke getallen zijn omdat ze gelijk zijn aan de som van zijn delers: 6, delers 1-2-3 →1+2+3=6. Hetzelfde voor 28, delers 1-2-4-7-14 → 1+2+4+7+14=28. Het volgende getal zou 496 zijn dan 8128 en voor degene die willen onderzoeken of de theorie bij het 5e getal klopt zullen er een hele klus aan hebben om dat uit te maken: 33.550.336. Een constructieve bezigheid bij regenweer. Maar vandaag is het de dag van de cijfers, het is immers ook Tau-Dag en dat is de 19e letter van het Griekse abc 'τ' Maar tau' wordt ook in de wiskinde gebruikt met name voor de berekeningen van cirkels en zou 2x 'π' 'pi' zijn, en gelijk aan het dubbele van 'pi'nl 6,28. Voor meer info de wiskundige boeken raadplegen, wikipedia of andere encyclopedieën. Tot daar het begin van mijn perfecte dag. Die begon met het bestuderen van het hierboven beschrevene, want ik kan niets vermelden waar ik geen notie van heb. Deze 'Tau-Dag' vervangt de 'Handschuddendag', dat wegens 'te gevaarlijk' en té 'corona-gerelateerd' van de speciale-dagkalender is gevoerd. Het 'fluctuerende' van de tijd, wordt zoiets genoemd, aangepast aan de noden van de dag. Zoals ministers en staatssecretarissen ook gaan en komen. Misschien zal er naar de woorden van de nieuwe staatssecretaresse/ris (?) eens geluisterd worden en zullen haar woorden niet in dovemansoren terechtkomen als ze haar beleid in het parlement gaat voorstellen en verdedigen. Niet luisteren en onverschilligheid voor de woorden van een ander is een typische houding voor onze parlementariers. Positief debateren heeft weinig zin volgens de politiekers, iedereen spreekt voor zichzelf met een houding van "ik ga niet in discussie, ik leg alleen uit waarom ik gelijk". Een 'dovemansgesprek' en afgeleide, was het Vlaamse woord van de dag en dat wilde ik wel eens gebruiken nu de wissel van de macht zich ertoe leende. Wat blijft nu eens wel altijd hetzelfde? De heiligen en de verjaardagen. En voor de jarigen zijn er toch wel wat speciale tussen, zoals Hilde Crevits, Paul Magnette, Elon Musk, Kevin De Bruyne, de rondborstige caberetière Karen Bloemen en iemand van lang geleden die in alle tv- muziekprogramma's opdook in de jaren 60: Kalinka, alias voor Gilberte Verschaeren. Vooral één liedje heb ik nog eens beluisterd: Je m'en fous, je t'aime. Dat is wel in het Frans, Duits en Vlaams opgenomen, toen waren Engelstalige liedjes nog niet the must en dominant. En dan kom ik aan speeltje nr 9 van onze schilder: drilnoot of een draaimolentje gemaakt van notenschelpen of zeeschelpen. Er is wel een spreekwoord aan overgehouden: zo zot zijn als een drilnoot. Dat is méér dan getikt zijn. Tot morgen
Oef, den beste heeft gisteren weeral gewonnen. Geen corruptie, omkoperij of verboden middelen, zijn er gebruikt om de tricolore te bemachtigen en een jaar te mogen dragen. Dat is een opluchting voor sportminnend Vlaanderen met een groot wielerhart. Enkel de eigen panache en duwkracht van de atleet, om zijn stalen ros snelheid te geven en als eerste over de meet te rijden. Het was een spannende laatste kilometer die ik, zoals meestal, in de zetel voor teevee volg. Op naar de volgende uitdaging voor de wielrenners: Le Grand Boucle of de Tour de France. Die begint deze week in Denemarken, dat voor een paar dagen de Franse vlag zal laten wapperen. Maar dat zal niet misstaan in dat land want de kroonprins heeft 50% Frans bloed geërfd van zijn vader. En als die rittenwedstrijd begint dan is het pas echt vakantie. Schoolstress is weg voor de kinderen, de ouders kunnen het werk even on holt zetten en voor mij het begin van mijn werkdagen. Ik ben uitgerust genoeg om de ganse meute te ontvangen, liefst met enkelen tegelijk, geen 15 ineens. Dat kan mijnen moteur niet meer trekken. En als het dan zonnig weer is, maken we gebruik van de zonnebril om de ogen te beschermen. Vandaag is het de 'Internationale Dag van de Zonnebril' en wil daarmee het belang van dat attribuut, tijdens al die warme zonnige dagen, onderstrepen. Niet alleen de huid heeft bescherming nodig, ook de ogen. Dat is heel simpel te doen; 2 rondekes van glas of plastiek, die naast elkaar aan elkaar zijn bevestigen met een klein ijzertje of koordje, en dat men op de neusrug laat steunen en zo voor de mooie oogjes brengen om ze te beschermen tegen het oogverblindend warme licht. Zeker als men dan ook nog eens van het speeltje nr 8 van Breughel wil gebruik maken: de schommel. Jong en oud kunnen zich laten verleiden om nog eens te deinen, te zwieren, te zwaaien, te wiebelen en te waaien, te bengelen en te slingeren van voor naar achter. Een eenvoudig speelgoed dat nog niets van zijn aantekkingskracht verloren heeft en dat menig tuin en tuintje siert. Een eenvoudige houten of plastieken plank met aan weerszijden een touw of stang, die dan aan een balk opgehangen wordt. De beweging van schommelen en de schommel in beweging krijgen bekomt men door, als men op het plankje zit, het lichaam in een bepaalde houding te laten bewegen. Op de schommel zitten is een leuke manier om wat te bepeinzen, eens na te denken, en dat in mijn tuin ontbreekt. Misschien plaats ik er ooit nog eens eentje terug omdat het ook een goed toestel is om armen en benen te bewegen en mij terug wat van buikspieroefeningen zou voorzien. Dat is het voor vandaag want ik moet dringend mondproviand gaan inslaan. Tot morgen
En waar gaan we vandaag aan beginnen mijn beste lezers? Aan blog 900, zoveel verhaaltjes, weetjes en aangename lectuur heb ik op mijn 'Tik Tik Tok Tok' (25/06/2021) geschreven. En nog altijd met evenveel plezier en inspiratie van het moment. Nu is het de grote rust vóór de wielerkaravaan en bijhorende reklamestoet zich op gang trekken. Het is alleen de tram die de stilte af en toe verstoord. En dan komt er straks Rodania met zijn Beethovennoten weer aangereden en is er ambiance té over in de straten. Natuurlijk ga ik met de rest van de buurt in mijn strandzetelke zitten om de groep wielrenners 6x te zien passeren en aan te moedigen. Stralend weer is het in ieder geval. Geen regen te bespeuren zodat een glad wegdek onbestaande is, en blijven hopelijk valpartijen achterwege. Niks mag deze feestdag van de koers in het water doen vallen of ontsieren. En tewijl ik wacht op het startschot van deze belangrijke wedstrijd heb ik tijd om nog 300 woorden te schrijven. Er is toch een ergernisje dat ik kwijt wil. Ik kreeg een hint van mijn vrienden, dat in de weekendeditie van de zustergazet van de mijne, een artikel verschenen was over 'mij'. Gevonden op het internet. Wat blijkt? Eerst aanmelden, registreren en allerlei gegevens (leeftijd, man/vrouw/niets) doorgeven vooraleer ik iets over mezelf als "Coastal Granny" kan lezen. Dat doe ik niet en kan dus maar een paar zinnen van het item lezen. Ik lees briefly dat het gaat over de looks, kledij en levenstijl die aangespoelde dames aannemen. Vrouwen, meestal alleenstaanden tussen de 45 en de 100 die aan zee gaan wonen en een eigen mode en leefwereld hebben ontwikkeld nadat de kroost het nest verliet of na pensionering. Van de outfit kloppen er een paar zaken zoals de wijde trui omdat die gemakkelijk zit maar niet in wit, beige of kasjmier. Ook de ruime slobberbroek in katoen maar niet in zijde die Diane Keaton promoot. Zij wordt als het te volgen beeld voorgesteld terwijl zij geen 'granny' is. De haren opgestoken dat klopt, maar dat doe ik al zolang 'ik' 'ik' ben. Een ruime zomerhoed in raffia met bloemen versierd, model 'beachside', klopt ook maar die draag ik noodgedwongen om mijn hoofdje te beschermen tegen de felle zonnestralen. Een rieten mandje sleur ik niet mee, dat is zwaar en onhandig om te winkelen. Dat is goed als er alleen 200gr jonge kaas of wat eitjes moet gedragen worden. Wat klopt er nog wel/niet? Wel, fruitschalen vol citroenen omdat ik graag een citroentaart bak. Niet, potjes met kruidenplantjes koesteren op het venstertablet. Niet, de bloemen in de vazen, die blijven in de tuin staan. Iemand zal me wel eens de volledige bladzijde bezorgen om de rest van mezelf te weten te komen. En als laatste voor vandaag is spel nr 7 van Breughel aan de beurt: maskerspel. Waarschijnlijk heeft hij dat leren kennen tijdens zijn Italiëreis en verblijf bij de adellijke families waar dat toneelgenre in volle opgang was in de 16e-17e eeuw. De maskerade, van maschera of een vals gezicht opzetten, dat deden edellieden graag. Tot morgen
Ik ben nog een beetje moe en daardoor voelt alles ook wat kil aan. Maar zeg nu zelf, 16°C is toch niet warm, nietwaar? Ik heb mijn slaap gelaten om regen te zien in plaats van Mercurius, Venus, Uranus, Mars, Jupiter, Neptunus, Saturnus en een sikkeltje maan erbij. Een mooie planetenparade van NO over O naar ZO naar Z, was voorzien om 4u30, maar de wolken staken er stokken voor. Ik ben dan ook niet op stap gegaan om boven op een duin het spektakel maximaal te zien en er volop van te genieten. Ik ben wijselijk met woeffie thuis gebleven. Maar voor een extravagante luchtshow met planeten op een rijtje, is het nu wachten tot 2040. Mischien zal ik me ondertussen nog eens tevreden kunnen stellen met het bekijken van een satelliettreintje van Elon Musk zoals al een paar keer te zien is geweest. Al is dat toch niet hetzelfde als hetgeen de natuur, om de zoveel jaar, voor ons regisseert en demonstreert. Genoeg naar de hemel gekeken, weerom terug naar het aardse bestaan, al passeer ik eerst via mijn heiligen. Een hele reeks godsvruchtige mensen die me door hun namen weer aan wat anders doen denken. Fibronia staat voor mij gelijk aan een heel pijnlijke toestand veroorzaakt door wildweefselgroei in de baarmoeder en buikholte, Perseveranda doet een belleke rinkelen voor mijn doorzettingsvermogen maar ook voor de Marsrover afgeschoten door de Nasa en die succesvol landde op Mars in 2021 en bij Casimir denk ik aan een luxueuze wollen trui die ik nu best zou willen hebben. Maar een nieuwe heilige is misschien in aantocht als binnen enkele jaren de 'Sagrada Familia' zijn voltooiing zal kennen. Sinds 2003 is het Aartsbisdom Barcelona aan het onderzoeken of de zaligmaking van Antonie Gaudi (1852-1926), architect, niet mogelijk is. Dat omwille van zijn majestueuze gebouwen die hij tekende ter meerdere eer en glorie van God. Zelfs op zijn grafzerk in de crypte van de kerk, gaf men al de reden aan waarom men dat zou overwegen:......een man die een voorbeeldig leven leidde, een buitengewone vakman, de auteur van dit prachtige werk, 'de kerk'.....Dat is een korte impressie van heiligheid volgens pijltje. Er zijn nog een paar mensen die ik vandaag terugvind in de annalen van de geschiedenis. Michael Jackson (1958-2009) heeft toch wel indruk gemaakt op een hele generatie met zijn zang, muziek maar ook met zelfverminking zoals ik al zijn zgn beauty-operaties noem. Maar in dat zelfde jaar en dezelfde dag, verdween ook Jasmine, Hilde Rens (1972-2009) van het toneel, het scherm en de bühne. Haar erfenis van haar mooie songs zullen niet rap in de coulissen van de tijd verdwijnen. Nog te veel hedendaagse zangers proberen aan haar te tippen door haar liedjes te vertolken. Weinigen lukt het om een geslaagde interpretatie te geven van "Porselein", "Helemaal", "Licht Ontvlambaar", "Diep in mij" en "Alle meisjes aan de Macht".
Nog een mooi Jiddisch gezegde: bij wie geluk heeft, kalft zelfs de os. Het speeltje nr 6 is een spuitebis of een 'waterpistool'. Tot morgen
