Ik maak eens graag gebruik van de titel van het gedicht dat 'Loftoejoe' gisteren schreef, "Lichtpuntje". Ewel, vandaag kwam er ondanks de sterke wind en de felle regen een lichtpuntje voor mij: een regenpijp die hersteld werd na een jaar van kommer en kwel. Het begin dat alles in orde komt? Ik durf het te hopen. Is er veel ander nieuws? Wel, we gaan voorlopig aan een redelijke prijs elentriek blijven hebben. De kerncentrales blijven open, de windturbines draaien, en de zonnepanelen zijn goed voor energie te leveren tijdens de lente en de zomer. Toch heel wat politici zijn wat van hun pluimen verloren. Jarenlang bekvechten en verkiezingswinst halen uit een standpunt dat niet levensvatbaar was. We hebben geen alternatief voor de productie van electriciteit, dan gebruik te maken van kernenergie. We hebben wat wind, we hebben wat zon, maar geen natuurlijke fossiele bronnen om ons licht en warmte te geven. We zijn daarvoor echter aangewezen op de goodwill van de landen die daar wel over beschikken en ons dat willen verkopen. Kernenergie kunnen we zelf opwekken met als nadeel dat de reactoren in Franse handen zijn. Enfin, een volmaakte wereld bestaat nog niet, het is telkens tevreden zijn met de kruimels die anderen ons gunnen en waarvoor we een flinke geldsom moeten neertellen. En gaan we nu naar een deflatie? Gaan de prijzen van onze boodschappenkarren naar beneden gaan? Daar twijfel ik sterk aan. Er is te veel gejammer geweest en een onverhoopte toelating voor opslag gaat de bakker, de beenhouwer of de grootwarenhuizen niet zomaar wegwerken. En al die electrische wagens die zo gepromoot worden! Ze kunnen weer met een gerust hart uitrijden en onze wegen bevolken. Vandaag las ik iets moois, waarom er een auto nodig blijft: de moeilijkheid is dat volwassenen geen recht hebben op een auto, maar dat je je kinderen het recht niet kan ontzeggen een ouder met een auto te hebben!.
Vanmorgen stapte ik nogal slapjes uit mijn bed, maar toch mijn eerste turnoefeningen gedaan vooraleer rond te lopen en dan eens goed in de spiegel gekeken. En ik zag een 'wit pijlken'. En toen dacht ik, 'accentueer vandaag wat je mooi vindt aan jezelf en camoufleer de rest'. Ik heb mijn ogen dan maar extra in de verf gezet en de rest in een trainingspak gestoken. Tot morgen
De puzzeltjes in de krant zijn opgelost, de wordle/wordle 6 zijn allebei gevonden en de taalvraagjes zijn voor deze namiddag. Een gebruik uit de Provincie Antwerpen en de stad Doornik, dat ik hier nog niet ben tegengekomen is de 'Verloren Maandag'. Een koekenbroodje dat stamt uit de Middeleeuwen, toen op de eerste maandag na Driekoningen, de ambtenaren werden ingezworen. Dat werd uitgebreid gevierd en er werd die dag niet meer gewerkt. Dat was dus een 'verloren maandag'. Over de oorsprong van dit gebruik doen veel legendes, verhalen en ook historische waarheden de ronde. Feit is dat het een eerste keer vermeld werd in een 'Lorreinse Akte' uit 1231. Daarna zijn er gegevens gevonden in Antwerpen in een 'kerkrekening' van 1431 en een 'stadsrekening' uit 1513. Om de kosten van de viering binnen de perken te houden, liet de Stad de bakkers worstenbrood en appelbollen bakken voor de traktatie. De bakkers maken in de Provincie Antwerpen en in Doornik, plaatsen waar het gebruik is blijven bestaan, op "Verloren Maandag" nog altijd worstenbrood en appelbollen. In sommige cafés krijgen de klanten dat gratis aangeboden bij hun 'bolleke'. Natuurlijk neemt ook hier weer de fantasie de bovenhand en is er variatie troef, zeker bij de worstenbroodjes. Nu zijn er al in dat bladerdeeg, niet alleen worsten te vinden, maar soms worden ze vergezeld van ajuin, spek, witloof, krieken of een bolognaise. De laatste nieuwigheid is een 'kreeftworstenbroodje': gehakt van gevogelte + kreeftenvlees + Thaise specerijen + kruiden. Of deze combinatie succesvol zal zijn weten we volgend jaar: is het zeer lekker en veel verkocht dan zien we de combinatie terug bij de bakkers, zoniet was het een duur probeersel en een flop. Ik zal straks even rondkijken bij de bakkers of die lekkernijen hier te vinden zijn terwijl ik wacht tijdens het jaarlijkse nazicht van de auto. Eens rondlopen in Veurne is altijd plezant. Tot morgen
Het is de betere dag van het weekend, zegt Frank, en ik geloof hem op zijn woord. Er is wat wind, het is 6°C, wat wolkjes hier en daar met veel blauw tussendoor en een gele bol aan het firmament. Het is ook leuk om zien dat de mezenbollen niet alleen voedsel zijn voor de mezen maar dat er een variatie aan kleine vogeltjes de zaadjes komen pikken. Een rustige start van 2023. Geen grote nieuwskoppen te horen of te lezen. Dat is ook te zien bij Van Dale. Het jaar is té nieuw denk ik om een 'inspanning te leveren' om den 'dikken' nog wat aan te dikken. Op het wereldtoneel is niks interessants gebeurd tenzij die 15 stembeurten voor een 'speaker' in het 'Huis van Afgevaardigden' buiten beschouwing gelaten. Men vindt geen woord dat hier in de Lage Landen daarvoor bruikbaar zou zijn. 'On speaking terms again' is hier al ingeburgerd, daar moet de redactie niet mee voor de pinnen komen. Ik heb dan maar eens gekeken wat de 'heiligheid' me te bieden had. Een verbazing van formaat bij de Heilige van onze hoofdstad. Dat is Goule-Gudule, beter gekend als Sint Goedele van Brussel. Eigenlijk was ze al heilig bij haar conceptie, om het zo vriendelijk te zeggen. Haar vader was Sint Witger, haar moeder was Sint Amelberga, haar zus was Reinhildis van Kontich en haar broer Emebertus van Cambrai. Ze werd grootgebracht in het klooster van haar tante, Sint Geertuida van Nijvel, als kluizenares. Dit alles geschiedde in de 7e-8e eeuw in Ham bij Aalst of Hamme in Brabant. Nu zou er gebeld worden naar de 'hulplijn voor huiselijk geweld, misbruik en kindermishandeling' of 'Kind en Gezin' erop afsturen (als ze al grondig zouden willen controleren want er schort wat aan die organisatie) of 'Slachtofferhulp' contacteren. Genoeg ernst voor een zondagmorgen. Muziek brengt vrolijkheid en goedgezindheid zeker op een verjaardag van 3 muzikale grootheden. Elvis Presley (1935-1977) en dit keer kies ik eens voor zijn kerst-ep uit 1957, met tradionele Christmas Carols en Gospelsongs: "Peace in the Valley", "Take my Hand, Precious Lord", "Santa Claus is back in Town". David Bowie (1947-2016) heeft ook een kerstplaat in zijn repertoire opgenomen, "Peace on Earth/Little Drummer Boy". Maar het liefst van al hoor ik zijn duetten met Mick Jagger,"Dancing in the Street" of met Tina Turner "Tonight" maar zeker en vast met Queen, "Under Pressure". Als laatste levende legende, zangeres van verschillende titelsongs van de Bond-films: Shirley Bassey. "Goldfinger", "Diamonds are Forever", "Moonraker". Andere hits zijn "Big Spender", "This is My Life". Voldoende muziek voor een zondagmorgen. Eventjes tijd voor de 'betere' zin, zoals Stephen Hawking (1942-2017), natuurkundige, wiskindige, kosmoloog er een paar liet optekenen: "We zijn nu allemaal verbonden via het internet, zoals neuronen in een reusachtig brein." en ook "Ik ben gewoon een kind dat nooit ouder geworden is. Ik blijf nog steeds die 'hoe' en 'waarom' vragen stellen. Af en toe vind ik een antwoord". Als laatste citaat: "ok ben niet bang voor de dood, maar heb geen haast op te sterven". Tot morgen
Een druilerige, winderige zaterdag. En als ik dan buiten kom hoor ik de bomen zingen of is het kreunen onder de sterke windstoten? Kort gezegd, nog geen lenteweer. Maar de sneeuwklokjes staan volop in bloei, de krokussen steken al boven de grond en ook de narcissen komen weer tevoorschijn. Het is natuurlijk niet zo koud voor putje winter, 10°C. De dagen lengen, maar het is meestal 's avonds dat het wat langer licht blijft. De voorjaarsbloeiers profiteren het meest van die kleine minuutjes meer daglicht. Van mij mag de winter op deze manier verder blijven kabbelen en mij richting lente voeren. Week I van dit veelbelovende nieuwe jaar, loopt al op zijn einde. Wat is mijn balans van deze eerste 7 dagen? week? Negatief, omdat ik een paar dagen in de lappenmand heb gelegen. Positief, omdat ik echte hulp heb gekregen om alle moeilijkheden met een 'lastigaard', te kunnen trotseren. Dat is heel veel waard. Daarom heb ik ook weer kunnen zoeken naar een item dat enkele dagen kan meegaan in mijn blog. Het is natuurlijk nog altijd de maand van de bezoeken afleggen, recepties, eerste vergaderingen of bijeenkomsten van het jaar en dan zijn er de onvermijdelijke gesprekken en te zoeken onderwerpen om een gesprek gaande te houden. Ik heb een 100-tal vragen gevonden, die met een ja-nee te beantwoorden zijn als je geen zin in een verder gesprek hebt, maar je kan er uiteraard ook een hele discussie rond breien. Iedere dag een paar vraagjes. 1) is wereldvrede mogelijk? 2) ben je bang in het donker? 3) ben je blij met je naam? 4) ben je een avondmens? 5) ben je een optimist? Genoeg voor vandaag, morgen andere en betere misschien. Maar omdat muziek ook belangrijk is in het leven ben ik eens op zoek gegaan naar Vlaamse bijna vergeten zangers/zangeressen. Overal zijn er weeral lijstjes te horen van de meest succesvolle liedjes van de 'eighties over the nineties to the nillies' zowel op radio als tv. Mijn keuze viel in eerste instantie op de folkgroep "Ishtar". Zij vertegenwoordigden ons land in 2008 op het Eurovisiesongfestival met een lied in een verzonnen taal: "O Julissi". De zangeres van de band, Soetkin Baptist, staat weer in de belangstelling door het programma van Annemie Struijf, "Het Hoge Noorden" met name Noorwegen. De zangeres woont er al een aantal jaren en geeft nu zanglessen in scholen, conservatoria en is ook dirigente bij zangkoren. En dan kwam ik bij Dirk Blanchart terecht, een Vlaamse rockzanger en gitarist, die het mooie "No Regrets" in 1990 de wereld instuurde. Het is een van mijn favoriete nummers en staat dan ook op mijn playlist. En omdat er zoveel wind is vandaag, vergeet ik Vanessa Chinitor niet. Zij zong voor ons land in The Eurovisoncontest van 1999, "Like The Wind". Ik vind dat geen slecht nummer al werd ze maar 12e en ex æquo met the Uk en 38 punten. Tot morgen
Ik begin aan de vierde jaargang van mijn blog, "een meisje van 1948", dat tekent met 'pijltje'. Dat zal vandaag voor de 1093e keer gebeuren. Ik ben wel een beetje fier op die schrijfsels die ik iedere dag weer produceer. Soms zitten er goede verhaaltjes bij, soms trekken ze op niets en is het een woordspielerei te noemen maar doorgaans zijn ze perfect leesbaar. De beginzin is ditmaal het vertrek van mijn gasten richting binnenland. Binnen 6 weken zijn ze hier terug. Op die manier zal het nieuwe jaar ook weer vlug een 'oudjaar' worden. De kinderen bezoeken me in de verlofperiodes van de kids en zo gebeurt het dat ik niet per dag tel maar met weken. Een goede babbel, lekker eten, commentaar geven op het nieuws allerhande en op hetgeen er op de buis te zien was. En dear Jan Peumans, die 72 kaarsjes op zijn taart krijgt, zal Sven op sterk water zetten om volgend jaar weer present te zijn in de Chalet in Vielsalm. De beste voorzitter van de alom geprezen jury, die beslissen welke verdienstelijke medeburger een belangrijke award van "Vrede op Aarde" krijgt. En vandaag is het Driekoningen. Her en der lopen en bellen verklede kinderen met een gekleurde ster, aan de deuren om een snoepje of een cent te krijgen. De zogenaamde mini Melchiors, Balthazars of Caspars. Om zeker te zijn van een goede gift als ze bellemannnetje spelen, draaien ze vrolijk met hun ster en zingen daarbij de 'Driekoningsliedjes' zoals : 1) Driekoningen, Driekoningen, geef mij nen nieuwen hoed, mijnen ouwe is versleten, mijn moeder mag het niet weten, ons vader heeft het geld al op de toonbank gelegd. 2) Wij komen van het Oosten, wij komen van ver, a la beline postiljon, wij hebben gezongen voor dit huis, a la beline postiljon, van cher ami tot in de knie, wij zijn drie koningskinderen, sa pater trok naar Vendelo ma chère amie!!. Dat zijn zowat de enige liedjes die ik me nog herinner. Er zijn er een heleboel meer, afhankelijk van de streek, dorp of gemeente waar je woont. Stilaan zal ook dit folkloristisch gezang verdwijnen voor andere plezante bezigheden die instaan voor het amusement van kleine en grote kinderen: de kleine om te krijgen, de grote om te geven. Ik ga niet zingen vandaag, mijn stembanden hebben rust nodig na het getater van de laatste dagen. Nog een beetje opruimen, nagenieten van het bezoek en me bezondigen aan de overgebleven zoetigheden. De hond is al aan zijn grote rustperiode begonnen en ik ga zijn voorbeeld volgen. Tot morgen
De griepspuit heeft me gisteren enkele uren buiten strijd gehouden. Merci, op dat vlak gaat het goed, en nu maar hopen dat, na al de voorzieningen die ik genomen heb, corona, griep en andere ongewenste bezoekers, mijn huisje voorbij zullen gaan. Maar een ander herstel is ook nodig geworden en dat lukt ook niet meer zonder hulp van een goede dokter en een pilletje. Zo is het inderdaad, als oudere, als vrouw en als alleenstaande ben ik niet vrijgesteld van zorgen. Pensioen is ook niet het synoniem van een onbezorgd, onbekommerd eeuwigdurend verlof. Nee, de vrijheid is er wel, maar het ouder worden brengt ook allerlei kwaaltjes die nooit meer verdwijnen en soms best wel hinderlijk kunnen zijn. En 'op rust' zijn mag ook niet te letterlijk genomen worden, er moet nog altijd 'geleefd' worden. Het vraagt veel inspanningen om dat zinvol te doen en dat zinvol is voor eenieder een andere invulling. Maar een dipje, een beetje depri komt niet zomaar opduiken. Het stak af en toe in mijn leven de kop op, maar telkens vond ik terug mijn evenwicht, zij het dikwijls met compromissen sluiten en een percentje minder mezelf zijn als resultaat. En nu dat ik mijn 'ik' bijna volledig had opzij gezet en bijna opgebruikt was, was er maar een klein triggertje nodig om geconfronteerd te worden met een depressie, een burn on, nog net geen burn out. Het was ploeteren, voortdoen en alle 'niet noodzakelijke' activiteiten wegwuiven. Het was een vervreemden van mezelf. Tot ik besefte dat, 4 dagen rondlopen in nachtkledij zonder ziek te zijn, geen gezond leven etaleerde maar dat er iets grondigs fout was met mij. Gelukkig kan ik hulp vinden om me weer op de been te helpen, een goed gesprek, wat chemisch stuff gedurende een paar maanden en ik kan weer de hort op. En ook de babbels met dichte familie doen deugd. Iedere dag weer beter. Tot morgen
Het griepvaccin van gisteren speelt me parten. Dus waarschijnlijk vandaag geen tekstje dierbare bloggers. Ik spaar mijn energie want deze namiddag komen kinderen en kids. Tot morgen
Zo af en toe wijst iemand me er eens op dat ik eens wat beter moet kijken naar iemand die onlangs in de belangstelling stond. Het is waar dat ik eens moest kijken naar de Nobelprijswinnaar Literatuur in 2022. Een vrouw, een Française, Annie Ernaux. Auteur van een 20-tal boeken, zeer leesbaar, met eenvoudige woorden, zinnen, teksten en uit haar leven gegrepen en met haar persoonlijke ervaringen. Dat alles geschreven zonder een té veel 'ik' te gebruiken. Vandaar ook dat citaten en quotes die uit haar boeken werden gehaald, iedereen kan gebruiken. Ik noteer er een paar omdat ik ze in mijn mémoires ook zou kunnen gebruiken. Dit zal mijn blog zijn voor vandaag. "Ik begon een literair wezen van mezelf te maken, iemand die leeft alsof haar ervaringen ooit zouden worden opgeschreven". "Als ik schrijf, heb ik niet de indruk in mij te kijken, ik kijk in een herinnering" = A la recherche du temps perdu?? Proust (1871-1922) "Ik besef dat ik een deel van mezelf heb achtergelaten op een plek waar ik waarschijnlijk nooit meer zal terugkomen". En als laatste, waar de senioren zich zeker en vast kunnen in vinden: "Oud worden is vervagen, is transparant worden". De bespreking van 'de kip en het ei' uit mijn letterzoeker is voor een volgende keer. Rap nog meegedeeld dat onze 'straatkip Carmen' nog geen vidé is geworden. Ze paradeert, een Carmen waardig, nog altid door onze straatjes. Tot morgen
Ondanks de sneeuwklokjes die al bloeien en de warme temperaturen die aan lente doen denken, blijft het 's morgens nog lang duren vooraleer het licht wordt. Ik vergeet, zoals zovelen denk ik, dat we nog altijd in putje winter vertoeven. Natuurlijk is het aangenaam om op deze manier de wintermaanden door te komen en niet aan de stookkosten te moeten denken. Minder plezant evenwel is het feit dat er al muggen zijn, dat het ongedierte massaal aanwezig blijft en de tuin blijft teisteren. Het is rondlopen met een zakje en telkens ik een snoodaard aan mijn planten zie, het bladje verwijderen met de boosdoener erop en in een plastiek zak steken en meegeven met de vuilkar. Maar de wintermaanden hebben ook nog hun charme doordat ik mezenbollen opgehangen heb. Roodborstjes, mussen, kwikstaartjes en ander kleine vliegende diertjes, komen zo voor mijn ogen de graantjes proeven. Toch altijd een schouwspel en leuk om te zien. Ook moet ik eens uitkijken naar de 'scholekster'. In 2023 wordt 'Het Jaar van de Scholekster'. Een waadvogel die hier aan onze kust leeft: een rode bek en lange poten, en leeft van hetgeen er op het strand te vinden is, mossels, kokkels, schelpen. Ook hij heeft bescherming nodig want zijn leefgebied wordt bedreigd. Deze zwart-wit gevederde vogels kunnen echt wel een gezegende leeftijd krijgen. Zo had men in 1982 een mannetje geringd in hun leefgebied aan de IJzermonding. Datzelfde vogeltje kwam een team ornithologen terug tegen in hetzelfde natuurgebied in december 2016. Uitzonderlijk mag het wel genoemd worden dat men na 35 jaar datzelfde vogeltje nog eens kan spotten in goede gezondheid. Gaat men het vogeltje nog eens waarnemen? Een ander dier dat de aandacht vraagt en niet omdat het gaat uitsterven: mister rabbit. Maar het is, als je de Chinese dierenriem aanhangig zijt, het Jaar van Het Konijn. In tegenstelling tot de Westerse astrologie met de maanden, telt de 12-jarige cyclus van de dieren, die voorkomen in de Chinese dierenriem, met het geboortejaar. Ik ben een 'rat' omdat ik geboren ben in 1948, al ben ik hier een 'kreeft'omdat ik op 22 juni jarig ben. Nog tot 22 januari zitten we evenwel nog in het 'jaar van de tijger'. Ik zal dat verhaaltje wel vervolgen bij de start van het Chinese Nieuwjaar. In 2023 wil men ook voor een belangrijk voedingsmiddel even aandacht vragen: gierst. Behoort tot de grassenfamilie zoals gerst, haver, rogge, tarwe, rijst...Een graangewas met kleine korrel, die gebruikt wordt voor meel, griesmeel, vlokken, popcorn en soms ook vogelzaad. Is een zeer belangrijk voedselgewas in Afrika en Azië en vroeger ook in Europa. Men wil dit jaar de belangrijkheid van dit gewas eens onderstrepen door het eens in de kijker te zetten, vooral omdat het zeer gemakkelijk te telen is, een goede voedingsbron en glutenvrij. Voilà, het nieuwe jaar is ingezet met wat weetjes die ik vandaag gelezen heb. Nu zoek ik alleen nog een project waarbij ik vanalles moet opzoeken en dan iedere dag een paar regels in mijn blog aan kan wijden. Tot morgen
The Pointer Sisters zongen "I'm So Excited" dat was ik ook, maar het nieuwe jaar werd in stilte wakker, vredig en rustig. Dat zijn ook mijn wensen voor 2023, mijn dierbaren, de bloggers van seniorennet, eigenlijk is dat mijn wens voor de wereld. Niet te vergeten natuurlijk voor elkeen een zéér goede gezondheid want anders is er niets mogelijk. Ik heb gisteren naar "Vrede op Aarde" gekeken en naar "Kamal". Geen enkel van deze programma's heeft me een aangename avond bezorgd. De gasten van Sven waren niet spitant genoeg, zagen elkaar niet goed zitten. Ik vond dat er een bitsige sfeer hing. Gelukkig was er af en toe een tussendoortje naar het Ardense Chalet. Kamal had af en toe goede vondsten in zijn Nieuwjaarsshow maar maakte me ontzettend nerveus met zijn over en weer geloop. Hopelijk is in het nieuwe jaar "Alles kan beter", zoals het was een eeuwigheid geleden met het gelijknamige programma op Canvas. En vanavond kijk ik weer naar "Vrede op Aarde" van Sven en zijn gasten. Naar het programma "Heel Holland bakt" zal ik ook kijken. Ik kan nog wat inspiratie gebruiken en kennis op doen voor mijn baksels in 2023. Op 1 januari worden er ook nog wat tradities in stand gehouden, zoals bijvoorbeeld de Nieuwjaarsduiken in zee. Ook het onvermijdelijke Nieuwjaarsconcert vanuit de Gouden Zaal van de 'Wiener Musikverein', het concertgebouw van de stad. Naar goede gewoonte en al sinds 01/01/1941, speelt men daar het licht klassiek repertoire van de familie Strauss en andere tijdsgenoten, die walsen en marsen componeerden. Afsluiten gebeurt meestal met: "An der schönen blauen Donau" van Johann Strauss jr (1825-1899), en de "Radetzkymars" van Johan Strauss sr (1804-1899). Nagenietend van het middagmaal, dat vrij sober is vandaag, (ik heb het jaar op mijn eentje inzet), is het languit liggen zoeken tussen al de tv-kanalen, waar de uitzending van het 'Vierschansentoernooi' van Garmisch-Partenkirche te bekijken is. Maar 1 januari is ook gekend als 'Familiedag'. Het voorlezen van de typisch Belgische Nieuwjaarsbrieven, hoort daar zeker bij. Van 3-12 jaar leest het kleine grut brieven voor aan "Liefste Ouders", "Liefste Meter" en "Liefste Peter". De inhoud van de brief, meestal in dichtvorm, bevat goede en beste wensen voor wie de brief bedoeld is. De kinderen zelf noemen ook hun intenties voor het nieuwe jaar, zoals beter leren. De zenuwachtigheid om ten overstaan van ouders, broers, zussen en de rest van de familie, die brief luidop te moeten voorlezen is een martelgang voor menig kind. Maar iedereen krijgt na afloop van zijn optreden een welverdiend applaus, een geschenkje of wat geld. De tekst wordt door iedereen bestudeerd, het schoonschrift wordt bestoefd, de kunst van het voorlezen wordt beoordeeld. Enfin men bejubelt het kind zoals nooit tevoren voor al de capaciteiten die getoond worden. Het is een oude traditie, zeker al sinds de 16eE in voege. Toen was het elitair. Enkel voor wie de kans kreeg school te volgen, kon lezen en schrijven en zijn talenten etaleren. Ziezo, het nieuwe jaar is van start gegaan. Tot morgen
Toen ik opstond was de vraag aan mezelf: maak ik er mijn laatste pyjamaparty van 2022 van? De vraag was rap vergeten, toen ik mijn voordeur opende. Dan was 'the big question'; heb ik een droge krant? Niet dus. Een natte krant voor de laatste dag van 2022 en de eerste dag van 2023!! De krant lezen en de spelletjes moeten wachten tot de gazet is opgedroogd. Ze verkondigen al dagen dat dit de warmste Silvester ooit zal worden, genieten zal het niet echt zijn met deze kletsnatte subtropische lucht die met 70km/uur naar onze streken komt. Waarschijnlijk zal die me voor eerstvolgende uren binnenhouden. Voor de rest valt er niet veel te vertellen over 2022. Het was een warm jaar, dat voorbij is gevlogen. Daarmee is alles gezegd. En Sint Silvester is de patroonheilige van de huisdieren, waartoe mijn hondje behoort. Ik zal aan deze heilige dan maar een gunst vragen en een kaarsje branden: bescherm mijn schatje goed. Ik heb nu tijd genoeg om alle onafgewerkte taken tot een goed einde te brengen, me toeleggen en studeren op Word, documenten aanmaken, selecteren, kopiëren, plakken, printen en foutloos schrijven. Hou het allemaal veilig en gezond en tot volgend jaar, tot morgen in 2023....
Om mij te vinden bij de blogs van seniorennet gebruiken jullie de trefwoorden 'roger_maria', de namen van mijn ouders. Maria is een algemeen gekende naam en heeft feestdagen té over met allerlei specificaties; onbevlekt ontvangen, ten hemel opneming, lichtmis.... Mijn vader noem ikzelf een 'heilig man' maar ik was hem nog nooit in de heiligenkalender tegen gekomen. Dit 'Martyrologium Romanum' kwam in 1588 tot stand toen de Romeinse 'lijst van Usuardus' en de Griekse 'Menologion van Sirlet' werden samengevoegd door Paus Gregorius XIII (1502-1585) een man die goed gezelschap was als je zijn wereldse naam leest, Ugo Buoncompagni. Een paus die ons ook de Gregoriaanse kalender bezorgde. De Gregoriaanse muziek en kerkelijke gezangen waren al veel vroeger in voege gebracht door een andere Gregorius. Er waren zovele aanvullingen door pausen en kerkvaders gebeurd, dat Vaticanum II (1963-1965) besliste dat er dringend een herziening nodig was van die lijst vanuit een meer historisch-kritisch oogpunt en meer biografische en bibliografische gegevens eraan toegevoegd. Het werk was pas ten einde in 2001. In 2004 verscheen de eerste editie en telde 844 blz, met meer dan 6650 namen van heiligen en martelaren en ook nog eens meer dan 7400 niet met naam genoemde martelaren zoals 'een heiligennaam en 14 anderen'. De Kerk heeft een gigantische lijst en kan daarom ieder jaar eens een andere heilige in het zonnetje zetten. En zo komt de 'Heilige Roger/Rogerius van Barletta'(1060-1129) ook eens aan de beurt. Niet een heilige 'pur sang' te noemen eerder een heiligheid geworden 'par hasard'. Een anekdote, een verhaal met een humoristische ondertoon en een kwinkslag, die aan mijn vader ook niet vreemd was. Kort weergegeven: in 1276 stelde men in Barletta, gelegen bijna aan de hak van Italië, Adriatische Zee, vast dat hun kerk geen relikwiën bevatte, geen beeweg-attributen die garant stonden voor inkomsten. Enkele fanatiekelingen beslisten om in de naburige stad Cannes (nu een deelgemeente van Barletta) op strooptocht te gaan in de kathedraal. Ze brachten kisten vol met gouden en zilveren kerkelijk vaatwerk en voorwerpen mee, een kerkklok, een marmeren bisschopszetel, en het lichaam van bisschop Rogerus en diens zilveren buste. Maar na een vreselijk dispuut over wat aan wie behoorde, beval de Paus dat alles terug moest bezorgd worden waar ze het vandaan hadden gehaald. Maar de ' kist van bisschop Rogerus en zijn zilveren buste, mochten ze houden, zo heilig werd die door de ingezetenen en clerus van Cannes niet bevonden! En zo wordt op 30 december, in de 'Chiesa San Ruggero', een heilge Mis opgedragen ter zijner ere. Hij kreeg er een eigen gebedje bij: Almachtige Eeuwige God, door uw toedoen is de Heilige Rogerus van Cannae, hier in Barletta terecht gekomen, en dat wij op grond van zijn verdiensten en deugden voor altijd van alle kwaad gevrijwaard mogen zijn. Amen. Wat dan ook geschiedde. Tot morgen
Ik heb gisteren gekeken naar "Durf te vragen" een programma gepresenteerd door Siska Schoeters. Een thema waar ik dan wel wat van wilde weten: plastische chirurgie. Voorheen was dat meestal voor reconstructies na brandwonden, ongelukken, operaties, aangeboren mankementen en afwijkingen. Om het zo maar te zeggen, nuttige ingrepen die het leven van de mens mentaal en fysiek echt verbeterden. Het is nu een consumptie-ingreep geworden bij mensen die om welke reden dan ook een kraaienpootje, een frons willen laten wegwerken. Ook wat te veel of te weinig vet in de 3 'b's, buik-billen-borsten willen verwijderen of verwijderen. Ook willen velen opgespoten lippen, zodat ze niet uit de toon vallen als ze naast een gans lopen. Dat een transgender operaties ondergaat neem ik aan. Ook dat die dan wat aanwijzingen geeft welk resultaat hij/zij beoogt is voor mij verstaanbaar. Zomaar borstvergrotingen, botox inspuitingen, fillers, en nog vele andere ingrepen begrijp ik niet echt goed. Zijn er zoveel mensen die niet tevreden zijn met zichzelf? Ik zou dan eerder zeggen, passeert eens een psycholoog of psychiater vooraleer aan de snij- en spuitcultuur te beginnen. Leer tevreden zijn met jezelf, leer tevreden zijn met wat je ouders en moeder natuur je gaven. Bedenk, ieder jaar is er maar 1 'Miss World' die wordt gekozen uit de leeftijdscategorie van 18- hooguit 25 jaar, and that is it. Zovelen lopen er niet rond met een volstrekt harmonieus gezicht of lijf. Zelfs in België is er nog nooit één queen of the world geweest. Maar ik stel vast dat ik nooit plastische chirurgie kan laten doen, ik ken niet genoeg Engels, en alzeker niet al de noodzakelijke uitdrukkingen, die ik nu alweer vergeten ben. Ik zal maar content zijn met mijn verschijning die ik bij mijn geboorte meekreeg en nu, na jaren van stralende schoonheid, aan het verlebberen is. So be it, that's it, that's live. "Gelukkig degene die de moed bezit te zijn en te doen, niet wat de openbare mening, maar wat zijn geweten hem voorschrijft" Carmen Sylva, pseudoniem van Elisabeth zu Wied¨(1843-1916), koningin van Roemenië. Daarachter kwam vreugde op de buis met het programma "Vrede op Aarde". Tevreden mensen die andere waarden etalleerden dan hun uiterlijke. En het is nu weer eens tijd voor een liedje dat doet nadenken: "The Ballad of Lucy Jordan" niet gezongen in 1974 door Dr Hook & The Medicine Show, maar de cover met de rauwe stem van Marianne Faithfull in 1979. Tot morgen
Zomaar een weetje om te beginnen: 28 december is de enige dag die altijd in de laatste week van het jaar valt!. Zoek het maar op in alle agenda's van het verleden en die van de toekomst. Voor de rest is het een dag zoals zovele, met dit verschil dat er toch een verhaal aan vast hangt dat de meeste wel kennen, godsdienstig of niet: dag van de onnozele of onschuldige kinderen. Een verhaal dat eerst verteld wordt in het boek Exodus van het Oud Testament: Mozes die te vondeling werd gelegd in een mandje van papyrus aan de boorden van de Nijl (Egypte) om te ontsnappen aan de doodseskaders van de farao. Het gebeurt nog eens met Jezus, die als boreling, samen met zijn ouders op de vlucht gaat naar Egypte, om te ontkomen aan de moordzucht van Herodes Agrippa I (10 vC-44). Dit verhaal wordt verteld in 'Het Evangelie volgens Matteüs' in het Nieuwe Testament. Zo zijn er nog meer gelijkenissen te vinden, want een profetie uit de 'Heilige Schrift'van de Joden, moest in vervulling gaan: de komst van een Messias, een leider en een bevrijder, die vrede en welvarendheid zou brengen voor het volk, dat weer te maken kreeg met vreemde overheersers. De symbolische verbanden tussen Jezus en de geschiedenis van het Joodse volk moesten worden aangetoond. Zo is er te lezen over 40 jaar die Mozes in de woestijn verbleef en de 40, weliswaar dagen, van Jezus in hetzelfde dorre gebied. Ook de bergrede van Jezus met uitleg over zijn leer en Mozes die van zijn berg komt met de 10 geboden. Vooral de "Kindermoord in Bethlehem" een gruwelijk tafereel, is tijdens een bepaalde periode (1500-1700) veelvuldig op canvas weergegeven door schilders als Pieter Breughel de Oude en de Jonge, Peter Paul Rubens, Giotto di Bondone, maar ook terug te vinden in manuscripten met hun boekverluchtingen en miniaturen. Dezelfde schilders en nog een paar anderen, zoals Rembrandt van Rijn, Joachim Patinir, Lucas van Uden, Adriaen van der Werff, Nicolas Poussin, Jacob Jordaens.....hadden nog inspiratie genoeg om ook de "Vlucht naar Egypte" op doek te schilderen. Wat ik wel niet heb kunnen achterhalen is: waarom er juist die periode, de Middeleeuwen-Renaissance-Barok, zoveel aandacht en fascinatie was voor deze 2 voorvallen uit de bijbelse geschiedenis. Of is het ook zo iets van 'wat jij kan, kan ik ook, een kruisbestuiving van onderwerpen?. Maar nu naar het heden. Als gevolg van deze verhalen en overleveringen, mogen de kinderen eens de baas zijn thuis. Ook zijn er in verschillende gemeenten en dorpen vandaag kindburgemeesters benoemd, die het voor het zeggen hebben en mogen beslissen over speelterreinen en groene ruimtes. Tot morgen
Voor de zoveelste keer heb ik, nadat mijn tekst bijna volledig was afgerond, gedrukt op de knop delete, en foetsie waren mijn woorden. Eerst wat gevloek, vies rond lopen, de hond afblaffen, wat kalmeren door buiten te lopen met daarna onherroepelijk de vraag: begin ik opnieuw of 'bros' ik vandaag? Het schrijven kan ik niet laten, dat doet te veel deugd aan mijn hartje. Maar nu meedelen ' het daghet in den oosten' zou een beetje belachelijk zijn en hetgeen waarover ik wil schrijven is toch meer iets voor de namiddag of avond. Iedere dag wat nieuws leren hou ik in ere, vandaag een thema dat het spelletje 'woordzoeker' me aan de hand deed: cocktailparty. Ik ben niet zo thuis in de alcoholwereld. En toch weet ik er één en ander van omdat bier en wijn in mijn en ieders wereld, gebakken zit. Mijn gezelschap dronk het en ik deed, soms tegen heug en meug, mee. Zo kan ik wel een onderscheid maken bij deze 'zwak alcoholische' tussen een pilsje en een trappist bij de biertjes, en wit, rood of rosé bij de wijnen. Deze dranken vinden we zelden terug in een cocktail. Daar behoren meer de 'sterke dranken' toe, zoals wodka, rum, whisky, cognac, gin. Deze dranken verschillen van de voorgaande brouwsels omwille van andere ingrediënten, gistingproces en distillaties. Er zijn echt wel specialekes te vinden met een percentage aan alcohol die de sterkste mens als een boomstam doen omvallen. Granen zijn de bestanddelen in 'Everclear' levert 95% alcohol en is meestal illegaal gestookt. 'Poitin' gedestilleerd uit granen en aardappelen, 92,5%. De alom gekende Oostenrijkse brandy, de sterkste rum, 'Stroh' goed voor 80%. En dan is er 'Absinth', 75% alcoholgehalte. De 'groene fee' is gemaakt van anijs, zoete venkel, absintalsem en zeer geliefd in 19e-20e eeuw bij schilders en schrijvers. Zij vonden dit drankje een 'bron van artistieke inspiratie'. De cocktails zijn bij manier van spreken ontstaan door het alcoholverbod in de V.S. tijdens de 'grote drooglegging' van de jaren 1920. Bier en wijn waren verboden, sterke dranken niet. Eerst kwamen de mixdrankjes, een combinatie van sterke drank en een frisdrank, zoals rum-cola. Dan kwamen de cocktails met minimaal 3 ingrediënten waarvan er 2 drinkbaar moesten zijn en 1 alcohol bevatte, zoals Gin Fizz (gin, citroensap, suikersiroop, soda) of een Mojito (witte rum, limoen, bruiswater, munt en eventueel een paar druppels kruidenbitter). Nu zijn er andere gezondheidsvoorschriften, andere wetten, en de pakkans en boetes bij alcoholverbruik in het verkeer, deed meningeen naar de alcoholvrije bieren, wijnen overstappen. De cocktails volgden met mocktails (mock = onecht en 'cock'tail). Zo kan je gerust een paar Nojito's (verse munt, spuitwater, limoensap, agavesiroop) drinken zonder de dag nadien met een houten kop rond te lopen. De oorsprong van het woord 'coctail'? Wel omdat de Kerstjumping in Mechelen van start is gegaan opteer ik voor de paardenuitleg. 'Cock-tailed' werd in de 18eeuw gebruikt om om niet-ras-zuivere renpaarden mee aan te duiden. Een geschikt woord om een niet-zuiver, maar gemixed drankje mee te benoemen. Tot morgen
Niet te geloven maar wel waar, ik heb een kind dat een halve eeuw is geworden!! En op dit moment, zelfs al enkele uren, mag ze zich fier een vijftigjarige noemen. Dus heeft ze ook, zoals de goegemeente dat noemt 'Sara' gezien. Pas sinds 2005 vermeld Van Daele 'Sara gezien' als evenwaardig gezegde van 'Abraham gezien', dat tot 1992 voor alle 'genders' gebruikt werd. Het zijn goede vooruitzichten als je een Abraham of Sara ziet, Abraham werd volgens de Bijbel 175 jaar en Sara 127jaar. In dat boek is dan ook de oorsprong van deze uitdrukking te vinden. Bij een verjaardag horen niet alleen wensen, ook dikke zoenen, geschenkjes, lekker eten en ook een mooi liedje. Ik ga eens afwijken van den 'Bruce, The Boss' zijn verjaardagssong en een andere grootheid in de muziek eens een liedje voor jou, mijn speciale jarige, laten zingen: Kool & The Gang, "Celebrations". Ik had eerst Rob De Nijs in gedachten, die vandaag 80 wordt en ontzettend mooie lyrics heeft geschreven maar niet allemaal even happy en vrolijk zijn, ondanks de soms swingende muziek. Deze dag verdient een positieve vibe en een aanstekelend en enthousiast bewegingsritme. Dus "Celebrations" van Kool & The Gang, veel luisterplezier.
Het 'kerstmenu'? Het zal bij een eenmalige luie kok blijven. Fabriekskost en voorverpakte voeding is geen traiteursbereiding en niet echt aan mij besteed. Dit is niet voor herhaling vatbaar. Leve de verse dagelijkse kost, die er volgend jaar weer op het menu zal verschijnen. Maar daarachter kwam, zoals al een paar jaar in de laatste week van het jaar, het hartverwarmende programma van Sven De Leijer: Vrede Op Aarde. Met sprankelende gasten en uitreiking van bizarre maar toch prestigieuze awards. Een 'glazen stolpje met een foto van Sven', is er voor bv 'de flater van het jaar', 'ophef van het jaar', 'ploeg van het jaar', 'beste Belg in het buitenland', 'internationale hit van het jaar'......zo entertaint Sven ons de laatste dagen van 2022 en de eerste dagen van 2023. Dank zij dit programma zal ik Metejoor en zijn "Dit is wat mijn mama zei" niet gauw vergeten.
De spreuk van de dag: Sint Stefaan (ca † 35) met wind erbij, maakt de wijnboeren niet blij! Tot morgen
Aan al mijn lezers, medebloggers en senioren wens ik een vreugdevol en vredevolle Kerst met een gezellig feestje er bovenop. Dat kan gebeuren dat je het gezellig maakt voor jezelf, dat kan ook gebeuren in het gezelschap van familie, vrienden of met de buren. Het is lang geleden dat ik mijn Kersttafel moest dekken en de kerstversiering is in mijn huis dan ook zoek. Bij mij dus geen slingers, ballen, bollen, dennenappels noch een kerststal, laat staan dat ik voor mezelf een kerstboom ga zetten. Als ik buiten ga, zie ik genoeg bomen, versieringen en lichtjes zodat ik er ook deugd van heb om ze te zien flikkeren zonder er zelf moeite voor te doen. Vandaag een keurig gedekte dis, voor de gasten en mezelf. Ik heb een 'mediterraans kerstmenu' voorzien, zoals gisteren beschreven. En al denk ik gewoonlijk niet aan de Middellandse Zee als ik hoor spreken over Jeruzalem, Nazareth of Bethlehem. Die stadjes en dorpen liggen even ver van de azuur blauwe zee als Brussel van de Noordzee. Ik had daar vroeger aan moeten denken dan had ik de typsche Israëlische gerechten in huis kunnen halen: hummus, baba ganoush, shaskshuka, een broodje falafal, bureka of een tabouleh salade maken. De gerechten zijn echt wel meditteraans te noemen met heel veel oosterse invloeden. De bevolking bestaat uit 80% Joden, waarvan de helft wel in Israël geboren is maar waar de herkomst van ouders, grootouders enz uit een 120 landen komen. Al die mensen brachten hun recepten en eetgewoontes en het koosjer zijn mee en mengelden alzo, samen met de 20% niet-Joden, dat alles in een typische Israëlische keuken. Ik las dan ook weer eens wat 'koosjer' voedsel betekende. Voor vlees geldt de regel, alle dieren met gespleten hoeven, dus geen paard en varken. Vis moet schubben en vinnen hebben en geen enkele vogel staat op de verboden lijst. Wel is er nog verbod om vlees samen met melkproducten te gebruiken.Tot zover vandaag de bespreking van mijn kerstmenu, waar ik nu mijn oven moet voor warm maken. Tot morgen
Een zaterdagmorgen and all quiet on the western front....Geen mens of dier dat op straat de stilte komt verbreken. Het is een rustige start van een feestweekend. De enen zullen er deze avond al mee starten en na het kerstdiner misschien richting nachtmis gaan, voor anderen is het morgen dat er gevulde kalkoen op tafel zal komen. En voor nog anderen kan dat hele kerstgedoe gestolen worden. Hier zal het Italiaans of mediteraan getint eten zijn. Ik weet niet wat ze op hun bord willen krijgen, want ik heb hun verlanglijstje niet gekregen. Voor de kinderen en kids voorzie ik dan maar, ofwel spaghetti, lasagna, quiche (≠ soorten), moussaka, gehakt Parmentier en allemaal zelf in huis gehaald maar door anderen laten bereiden. Dat is een veilige keuze vol met comfort food en de overschot kan zo de diepvries in. Wat toastjes of een chipke en wat soep vooraf. Ik heb het me op die manier gemakkkelijk gemaakt en hoef enkel de oven te gebruiken. In ieder geval zal mijn gewone leven niet al té veel verstoord worden, het is vandaag geen krant voor drie dagen, oef.
Natuurlijk kan ik op deze dag niet voorbij gaan aan de verjaardag van Elisabeth (1837-1898), beter gekend als Sisi/Sissi. Zij zou vandaag de gezegende leeftijd van 185 jaar hebben bereikt. Op haar veertigste werd ze geconfronteerd met het feit dat de keizer, de wereld, die haar eens zo roemde om haar schoonheid en het enige was dat ze als vrouw kon uitspelen aan het keizerlijke hof, haar nu bezag als een oude vrouw. Ze besliste daarom, een voile voor haar gezicht te dragen of met een gezichtswaaier ergens te verschijnen. Ze noteerde daarover zelf: ik verberg mijn gezicht achter een waaier, zodat de dood ongestoord zijn werk kan doen. Schoonheid is vergankelijk besefte ze, en begon doelloos te dolen door Europa om te rebelleren en te ontsnapppen aan de beklemmende hofetiquette en aan haar man die zijn maîtresses naar huis liet komen. Haar leven is nog altijd voer voor cineasten en onderwerp van vele films. Allemaal begonnen met de Sisi-trilogie uit 1955-56-57 met een echte prinsessenrol voor Romy Schneider(1938-1982) die zelf veel ellende kende in haar leven. Die rol was ze kotsbeu toen ze dat nog eens moest overdoen in de film "Ludwig" in 1972. Er volgen nog veel films over de beruchte keizerin met telkens één aspect van haar leven dat belicht wordt. "Sisi und die Kaiserkuβ" 1991, "Sisi l'empératrice rebelle" 2004, Kronprinz Rudolf" 2006, "Sisi" een miniserie uit 2009, "Sisi" een Duitstalige miniserie uit 2021, "Die Kaiserin" uit 2022 met een actrice die haar leven aan Weense Hof doet herleven. En ze blijft een intrigeerende dame want recent is "Corsage" uitgebracht dat men als een kostuumdrama kan omschrijven, en dat het 'keurslijf' waarin ze moest leven en zich begeven, verfilmd heeft. Ik gok erop dat de eerste drie films deze week wel op antenne zullen gaan en me weer zullen onderdompelen in liefde en romantiek die ze zelf nooit gekend heeft. Tot morgen
Ik denk niet dat ons weer totaal iets anders is dan vorig jaar dezelfde tijd. Evenals vorig jaar en het jaar daarvoor, is het vandaag 'hou je vast aan de takken van de bomen' om niet weg te waaien, en evenals vorig jaar en het jaar daarvoor is het hondenweer met pijpenstelen regen en mag hondje-lief binnen blijven en moet ik geen balletje spelen met hem. Wat wel anders is zijn de temperaturen. Het is zacht weer voor de tijd van het jaar, noemen ze dat. Maar de weermannen willen met grafieken en tabellen aangeven dat het wat warmer is of wat straffere wind of wat meer regen. Niets kan of mag hetzelfde zijn. De weerspreuken van vroeger, door eeuwenlange observaties verkregen, kunnen nooit beter zijn dan de meteorologie van vandaag, waar of nietwaar? En morgen ben ik dat allemaal weer vergeten en ben ik blij dat ik het weerbeeld van de dag genoteerd heb. Mijn blog is zo mijn geheugen geworden. Maar ik weet wel, dat ik kan zeggen dat een jaar voor de natuur geen verschil maakt. De seizoenen volgen elkaar op in een strak tempo en ook het weerbeeld van iedere periode verschilt maar matig. Soms is de temperatuur wat milder, soms de wind of de regen gematigder en de uren zonneschijn kunnen ook wel verschillen. Maar vandaag bedacht ik dat de natuur eeuwig is en niet telt in dagen, jaren of eeuwen, de natuur is gewoon 'eeuwigheid'. En dat maakt een groot verschil. Ik ben hier maar 'tijdelijk' en daarom word ik een 'gewone sterveling' genoemd die het ritme van seizoenen per jaar beleeft en ondergaat. Het is zoals het spreekwoord zegt, 'de natuur kan zalven en geselen', maar ieder seizoen blijft zijn eigenheid wel behouden. En elk seizoen kan eens een beetje variëren van jaar tot jaar. Maar zoals nu, is de dag kort en de nacht lang en dat zal op 23 december van gelijk welk toekomstig jaar, nog altijd zo zijn. Als doodgewone stervelingen vergeten we algauw dat wij niet de heer en meesters zijn hier op aarde en dat er nog altijd een kracht is die sterker is dan het vernunft van de mensen. Ondertussen is het einde van drukke dag in zicht. Veel babbels, veel telefoons, boodschappen gedaan, naar de kapper geweest en nu doodmoe. Nog op mijn gemakske een filmke meepikken op tv en dan onder de lakens en dekens kruipen. Tot morgen
Briefjes krijgen. Briefjes versturen. Soms en meestal een plezante bezigheid, soms een enerverende. Schrijven om nieuwtjes uit te wisselen of een verjaardag te wensen of mijn blog te schrijven is echt wel leuk en vraagt niet zo veel inspanningen. En wel omdat een woord al eens verkeerd mag gespeld worden of omdat het een dubbele betekenis heeft of een woord dat hier een betekenis heeft en in een andere provincie iets totaal anders is. Echter als het om professionele mails gaat, moet elk woord gewikt en gewogen worden en niet vatbaar zijn voor een andere interpretatie dan het bedoelde of discussies opwerpen. En die woorden zoeken is echt een stresserende bezigheid. De laatste dagen heb ik veel dergelijke mails moeten schrijven waar ieder woord weegt dat ik aan 'papier' toevertrouw. Immers, al het geschrevene blijft bestaan, gaat niet in de vuilbak, of bij papierafval en kan niet versnipperd worden. Zelf ben ik blij dat ik gebruik kan maken van de mails van jaren geleden om 'mijn waarheid' te bewijzen. Maar andersom is het ook zo. Daarom is het echt wel een inspanning om zeker te zijn dat ik de juiste woorden gebruik. Nu zit ik hier weer te blozen van de inspanning die ik geleverd heb om de zoveelste mail weer eens op punt te zetten, te lezen en herlezen, om zo min mogelijk fouten te maken en zo klaar en duidelijk als mogelijk te zijn. Ik blijf zo bezig om toch enigszins het gelijk aan mijn kant te krijgen en zodat ik eindelijk het hoofdstuk 'dak' kan afsluiten. Tot morgen
