'Als de schaapjes onrustig aan de hemel staan, kan men niet zonder paraplu uit wandelen gaan'. Een volkswijsheid die men ook vandaag weer ter harte moet nemen want ik heb al lammetjes gezien aan de azuurblauwe hemel en een halo rond de zon. Maar soit, het is vakantie, droog of nat, koud of warm, de vakantiekleren van de gasten worden uit de valiezen gehaald en aangedaan. En als ik dan buiten ga, in de winkelstraatjes, de shops, de dijk of de badgasten op het strand eens bekijk, zie ik een bonte mengeling van kleuren en modellen. Ik zit dan graag op de bankjes, alle mensen stilletjes te bekijken, met een zonnebril op zodat niemand ziet waar mijn blik naar toe gaat. Het is hier niet de modeshow van de grote merken, zoals in Knokke waar men naar de allernieuwste trends op modegebied kan kijken. Hier is het meer de gemakkelijke strandkledij die de boventoon voert, niet het model, de print, de kleur of het materiaal. Soms zie ik dan mensen met theatrale kledij passeren, soms met een hilarische uitrusting waarbij ik dan een lach of glimlach moet onderdrukken, of soms met kledij bewust gekozen om te choqueren zoals men ook bij de supporters van de koersen kan waarnemen. Maar zoals ieder jaar is er één constante: slanke dames naast mannen die met fierheid hun 9 maand zwangere buik vooruitsteken. Tot daar de observatie van de dag. Natuurlijk is er nog altijd het nieuws van iedere dag. Nog een paar dagen en onze parlementariërs en ministers kunnen op welverdiende vakantie en rust gaan. Er zijn er die zich nog wat gaan profileren vooraleer zich neer te vleien op een handdoek in het zand, zodat er gespreksstof blijft over hun beslissingen. Twee ministers steken daar altijd met kop en schouder boven uit en zoeken onenigheid vóór een verlengd weekend of verlof: Zuhal en Ben. Is het geveinsd, gespeeld of bewust de andere partijen voor schut zetten vooraleer het reces er is? Van Dale heeft er vandaag een woord voor gevonden: showlarisatie. Politieke partijen die in het openbaar een show opvoeren van het 'oneens' zijn, terwijl ze achter de coulissen de beste maatjes zijn. Ik denk dat dit niet ver bezijden de waarheid is. En nu, vooraleer mijn tv aan te zetten om de tijdrit te volgen in de Tour (hopelijk wint onze Wout eens) nog even een citaat dat ik deze morgen las: 'de eerlijkheid van de vinder ligt dikwijls in de aard van de vondst' Peter Sirius/Otto Kimmig (1858-1913). Tot morgen
Rustdag in de Tour. Eventjes op adem komen en de tv in de namiddag eens uit laten staan. Een ideale dag om mijn boodschappen te doen. Zoals iedere huisvrouw/man, heb ik verschillende winkels die ik bezoek al naargelang hetgeen ik moet hebben. Yoghurt haal ik in de ene discounter, de rest van de voeding en andere huiselijke benodigdheden in een ander grootwarenhuis en voor de hond ga ik bij een andere winkel die eigenlijk alles verkoopt behalve mensenvoeding. Meestal organiseer ik altijd alles zodanig dat ik maar één winkel tegelijkertijd moet bezoeken maar nu was alle voorraad zo'n beetje op het laagste punt gekomen. Ik dacht, och ja, het zal wel rustig zijn in de magazijnen....niks was minder waar. Een nieuwe sloef vakantiegangers waren toegekomen, de Walen en het bouwverlof begint ook. Ik zag ook veel auto's met buitenlandse nummerplaten. Ik beklaagde het mij een beetje dat ik niet beter had nagedacht, maar ik was nu eenmaal in de winkelzone toegekomen en deed maar verder: kar vullen en geduldig wachten aan de kassa's. Ik zag meteen ook dat alle parkings volzet waren, dus ondanks het mindere weer is er toch veel volk naar de kust afgezakt. Eens thuis is het aandacht aan de hond besteden en hem een extra kauwtje geven. Dan blijf ik een beetje bij hem buiten zitten, het was toch niet aan het regenen, en dat brengt me na zo'n koopvoormiddag weer wat rust. Gelukkig heb ik dat gedaan want ik zag, en dat was al een tijdje geleden, een mooie grote libelle in de tuin arriveren en op een struik gaan zitten. En nu kom ik dan aan mijn titel van vandaag. In '67 schrijft Serge Gainsbourg* (1928-1991), ) een duet dat hij wilde opnemen met de stoeipoes van het moment en voor wie hij al verschillende succesvolle songs had gecomponeerd: Brigitte Bardot. Maar de opname van "Je t'aime...moi non plus" kreeg een njet om uitgebracht te worden van BB's echtgenoot nr 3. Het papier bleef voorlopig in de schuif liggen tot hij de lieftallige, ambitieuze Jane Birkin (1946-2023) ontmoette en die was direct akkoord met deze gewaagde uitvoering van, gehijg, gezucht en gekreun. Was het opgenomen tijdens het standje '69'? In ieder geval veroorzaakte het de nodige controverse, werd vervloekt door het Vaticaan en andere kerken en verschillende radiozenders weigerden het lied te draaien. Natuurlijk werd het een gigantisch succes en is het een cultlied geworden. Maar Jane is ook onlosmakelijk verbonden met de Burkin Bag van Hermès, die de directeur liet ontwerpen op haar noden en aangeven. De prijs voor mini handtas van de 'Burkin' = 25cm hoog, begint aan 8.500€. De prijzen varieëren van het soort leder en grote, het aantal stenen dat erin verwerkt worden enz. Als je chance hebt kan je een doorsnee lederen tas bestellen voor een 25.000€, gegarandeerd met de hand gemaakt want je krijgt de ID van de créateur mee. Tot morgen
* zijn Joods-Oekraïnse ouders, uit Charkov, waren vluchtelingen voor de Russische Revolutie. In 1932 kregen ze de Franse nationaliteit die hen tijdelijk werd ontnomen tijdens de WO II. Ze moesten onderduiken en de Joodse ster dragen.
Toen ik vorige nacht nog eventjes buitenliep met de hond, zag ik mijn engelbewaarders van zuidwest langzaam naar noordoost zweven aan de hemelkoepel. Ze passeerden Mars en Venus, dat zag ik toch bij de heldere avonduren. En over 'mars' is er deze week een goede woordspeling geweest. Die lekkernij in 'ijsvariant' was in reklame en zo'n aanbod kon ik echt niet weigeren of links laten liggen. Ik kocht dan maar 2 dozen van 12 stuks en de 3 volgende dagen heb ik op 'mars' geleefd. Een geluk dat dergelijke ijsjes niet al té dikwijls in een goedkoper aanbod te vinden zijn, want permanent op 'mars' vertoeven zou slecht voor mijn lichaamlijke conditie zijn. Maar alle gekheid op een stokje, het was lekker en heeft me gesmaakt. En nu weer tot de orde van de dag, een relaas van gisteren. Het was een ouderwetse spannende rit in de 'Tour' met, om het zo te zeggen, 'een gevecht van man tot man' om luttele seconden winst in het eindklassement. Vandaag is er nog zo'n vermoeiende rit voorzien met veel hoogtemeters en hoge temperaturen. De gladiatoren van de 21e eeuw, gelukkig blijven deze wel leven en worden ze niet aan hongerige leeuwen in een leeuwenkuil geworpen. Alhoewel....als men die mensenmassa ziet die de renners bijna opslorpen als ze passeren, ze soms te val brengen, de motards die de wedstijd soms vervalsen door zelf een étappe te willen rijden in plaats van respect te tonen voor deze atleten van het volksvermaak en folklore. Iedere rit is een spektakel in deze Tour en het decor leent er zich toe, bergen, heuvels, groene weiden, mooie rivieren en meren en af en toe een adelaar, een buizerd of welke gigantsiche vogel dan ook die voor de lens van de reporters vliegen. Natuurlijk bestaat mijn dag niet alleen uit het volgen van de koers, dat begint toch pas na de middag. Maar als mijn vrienden hier zijn, zijn er weer wat luchtige en ernstige babbels voorzien en eerste hulp bij ongevallen met mijn pc. Microsoft probeerde zijn wil aan mij op te dringen door 'bing' als zoekmachine te installeren en mijn zoekwerk te laten verrichten, in plaats van google. Zó onderlegt ben ik niet in de computerwetenschappen dat ik dat euvel kan en kon oplossen en dus heb ik raad, daad en bijstand nodig van mensen die wel weten hoe dat alles in der minne kan opgelost worden. Bovendien is mijn e-reader ook eens onder het vergrootglas genomen en is er een hele bibliotheek aan toegevoegd. Ik heb tot in lengte van dagen lectuur voorhanden, wat een hele geruststelling is. Het is wel zo dat ik probeer 'mee' en 'in' te zijn met de laatste ontwikkelingen op internet en computergebied, maar ik ondervind wel dat de echte basis om dat instrument goed te bedienen me mankeert. Ik heb me voorgenomen computerlessen te volgen en daar moet ik nu al naar op zoek gaan waar dat kan gebeuren en in te schrijven. Een fijne spannende koersnamiddag. Tot morgen
Ik ben heel laat om te schrijven vandaag. Nochtans zat ik al om 9u aan mijn pc, maar die heeft me bezig gehouden om al mijn 'plots' verdwenen items en mijn favorieten terug op te zoeken. Van de meeste verloren zielen wist ik de titel niet meer omdat die al jaren gewoon tevoorschijn komen zonder dat ik moeite moet doen. Ik heb zo mijn lijstjes die ik zeker iedere dag wil bekijken, en dan een paar andere die ik gewoon plezant vind om zo af en toe eens te raadplegen, zoals de 100 dingetjes tegen verveling, grappigste feestdagen, leuke weetjes, 100 dingen die een mens gelukkig maken. Na veel zoeken en zuchten, doelloos rondlopen om over de titels na te denken en ploeteren, heb ik mijn 'citaat van de dag teruggevonden, de heilige van de dag en het nieuwste woord van de redacteuren van Van Dale: hippoisie. Een spottende naam en goede omschrijving van de gegoede linkerzijde die meestal voormalige hippies zijn, die meestal een deel is van de bevolking van grootstedelijke gebieden uitmaakt. Deze yuppen rijden in the city ook, meestal op de prijzige minimalistische uitgevoerde electrische stadsfietsen, te bedienen met een app op gsm, van het bijna failliet verklaarde bedrijf VanMoof uit Nederland. Het is een vervoermiddel voor mensen die streken hebben, kapsones of veel noten op hun zang hebben. Dat is dan het Vlaamse woord van de dag. En nieuwsgierig als jullie allemaal zijn zeg ik ook maar meteen het citaat van de dag: "een leugen kan de wereld rondlopen nog voordat de waarheid haar laarzen aanheeft" zegt James Watt (1736-1819). En als je naar de periode kijkt waarin die wiskundige leefde dan kan je alleen maar constateren dat 'fake news' van alle tijden is. En ik mag gerust die Engelse uitdrukking gebruiken want het was een Brit. Toen keek ik eens naar mijn 'post' en zag een 'weerwaarschuwing' voor gevaarlijk weer deze namiddag. 'Be Alert' vanaf 15u, code geel voor heel straffe wind, 70/80 km per uur tot deze avond. Toen hoorde ik over de massale valpartijen die de karavaan voor een nooit gezien oponthoud van meer dan 30 mij voorzag, 2 afgevoerde renners en velen met een gescheurde broek en schaafwonden. Bij die zware bergrit die er nog moet komen zullen er dezen avond nog veel 'abandons' zijn. Voilà, ondertussen is de wind aangetrokken en zijn de eerste regendruppels gevallen.Tot morgen
Op 14 juli mag je nooit 'veertien' zeggen. Dat cijfer bestaat niet vandaag, dat moet 'le quatorze juillet' zijn. La douce France wil nog altijd enige impact hebben op de wereld. La Nation verkiest dus dat iedereen vandaag deze dag een Frans tintje geeft, een beetje van de verloren 'grandeur' die nog eens moet getoond worden. Een dag dat de 'égalité, fraternité et liberté' als belangrijkste gebeurtenis van de wereld bestempeld wordt en als zodanig als belangrijkste item in de nieuwsbulletins naar voren komt. Al schiet er in het Frankrijk van vandaag van deze leuzen niet veel meer over. Oproer, betogingen, rellen, onverdraagzaamheid en stakingen maken deel uit van het tegenwoordige Franse leven. De Bastille kunnen ze niet meer beklimmen of vernietigen om hun eisen kracht bij te zetten, dat gebeurde in 1789. Toen werd de gevangenis, waar ocharme een 7 tal gevangen zich bevonden, symbool voor zich te ontdoen van de klassentegenstellingen. Er werd dan maar door de volgende regeringsleiders gezocht voor een alternatieve gevangenis voor gevaarlijke individuen die aan spionage deden en opstanden ontketenden tegen het bestuur, waar geen ontsnappen mogelijk was. Dat werd gevonden in hun kolonie, Frans-Guyana, dat voor zijn kust de 'Îles du Salut' liggen had. Kleine onherbergzame eilandjes waarvan het Île de Diable, de beruchtste strafkolonie werd. Gebruik van dit onherbergzame eiland voor delinquenten van 1852 tot 1953. Bekend omwille van Alfred Dreyfus (1859-1935) die erheen werd gebracht omwille van valse getuigenissen van spionage en het boek "Papillon" van Henri 'Papillon' Charrière (1906-1973) die het waargebeurde (?) verhaal van zijn ontsnapping van het Duivelseiland vertelt. Tegelijk met de Bastille verdween ook, tijdelijk, de monarchie. Louis seize (1754-1793) werd gehalsrecht evenals zijn Marie-Antoinette (1755-1793). En op deze grootse feestdag bij onze zuiderburen, kan het grootste sportevenement niet onderdoen en is er natuurlijk een grootse en belangrijke étappe in de Tour voorzien. De Koninginnerit met als hoogte- en eindpunt de beklimming van de 'Col du Grand Colombier'. Rit nr 13 kan heel het klassement overhoop gooien want de 1e heeft maar 17 sec vóór op de tweede. Een spannende tv-dag vandaag die ik toch zonder morren binnen moet doorbrengen. Met veel gezucht, kriepen en klagen ben ik deze morgen opgestaan. De hond mag ook wel eens horen dat het leven van een mens niet altijd over rozenblaadjes loopt. Naast niezen, snotteren, hoesten en tranende ogen werd ik deze morgen wakker met een 'pinkoog'. Boodschappen doen zit er dus niet in vandaag. Ik ben wel niet meer de ijdeltuit van vroeger maar een paar regels wil ik nog wel volgen: toonbaar zijn aan de goegemeente. Het is welkom dat er een spannende rit op het programma staat in de Tour. Nu een beetje eten en dan me goed voor tv installeren. Tot morgen
Geen nieuws is goed nieuws, zegt iedereen en ik dus ook. Ik heb niet veel te vertellen vandaag, er was ook niet veel te zien in 'Vive le Vélo', ik heb ook niet veel beleefd gisteren en vandaag. Ik heb gewassen, gestreken en gepoetst en omdat iedereen dat moet doen heeft dat eigenlijk geen nieuwswaarde. Maar omdat jullie toch graag wat te lezen hebben, kan ik jullie het boek van de humoristische, cynische melancholische schrijver Milan Kundera (1929-2023) aanbevelen: De ondraaglijke lichtheid van het bestaan (1984). Ook al is het boek bijna 40 jaar geleden geschreven in een tijdperk dat nu niet meer bestaat, het leven in een communistische staat in Europa, het blijft een boeiend boek. Voor wat luchtiger amusement zorgen de vraagjes, die kunnen jullie elkaar stellen tijdens de wat saaiere periode in de Tourétappe. Had je vroeger een favoriete leraar? Heb je afgelopen week iets nieuws geleerd? Heb je een stopwoord? Heb je een tatoeage? Heb je een zwakte? Heb je jezelf wel eens opgezocht in Google? Heb je liever een jaar geen tv of een jaar geen snacks? Heb je liever je grootste vraag bantwoord of je grootste wens vervuld? Heb je vaak dagdromen? Heb jewel eens een keugentje om bestwil verteld? Heb jij je weleens geschaamd? Heb je wel eens gehuild van geluk? dat zal het zijn voor vandaag. Ik zit met een serieuze sneuverink die me doet niezen en tranende ogen doet krijgen.Tot morgen
Ik voel me zo fris als een hoentje want ik heb zuivere zeelucht in mijn longen gekregen!. Alle slechte lucht die er nog in die belangrijke organen aanwezig was, is er met een snelheid van meer dan 50km/u uitgeblazen. Het is een ochtend met veel zon en blauwe luchten, af en toe verstoord door een donkergrijze wolk, die er evenwel geen druppel water uit laat vallen. Met een temperatuur van 17-18°C is het hier geen puffen geblazen zoals in de zuiderse landen van Europa. Een thermometer die + 35°C aangeeft, zorgt voor moeilijk leefbare omstandigheden voor elk levend wezen. Ik heb dus een beetje compassie met de renners die geen keuze hebben en door die warmte moeten fietsen tot ze aan hun ijsbad, aan de eindmeet, komen. Dat meestal na zware bergtochten en grote afstanden.
Hier en daar waren er vuurwerkshows op de Vlaamse Feestdag en eveneens enorm veel toespraken met allemaal hetzelfde thema: herstel van het vertrouwen van de burger in de politiek en zijn parlementsleden. Moesten die mensen integer zijn, beslissingen nemen die echt nodig zijn voor de bevolking, niet achter dikbetaalde postjes jagen en de waarheid spreken, de burger zou direct zijn beleidsmensen in de armen nemen. Eens zien hoe lang het weer zal duren eer er weer eens een onenigheid vanuit het parlement de oren van de bevolking bereikt. Maar binnenkort is het weer parlementair reces en zijn er belangrijker zaken te horen dan wettekstopmaken en uitleg geven over die wetteksten in de glazen koepelzaal. Dan bespreken ze evenals Jan Modaal waar hun verlof hen heenbrengt. Misschien naar de Belgische kust! En in het entertainment leven van Blankenberge en in zijn zaal in Ertvelde, trad mijn volgende gast veel op. Ik heb eens aandacht besteed aan een fenomeen dat niet meer gemaakt wordt: Eddy Wally /Eduard René Van De Walle (1932-2016). Van arbeider in de teerfabriek, naar textiearbeider, marktkramer en zo naar de Voice of Europe. Wie kent niet zijn liedjes, die tot het algemeen en collectief geheugen behoren maar niet in de Vlaamse Canon zijn opgenomen? "Chérie", "Ik vlieg met een Vliegmachien". Zijn Chinese liedjes toen hij het land bezocht had zoals "Shangai" met de remarkable 'baobei' en 'tai pei' wat die woorden ook mogen betekenen. Maar voor Eddy was alles 'wauw', 'geweldig', en de grootste verbazing in zijn leven 'onvoorstelbaar', 'oh my god' en 'amai zeg'. Legendarisch zijn de optredens van 'Wally in Space' samen met Kamagurka, Herr Seele en Wendy van Wanten. Hij is dus echt met zijn 'silverado' in zijn vliegmachien vertrokken om nooit meer weer te keren. Toch een speciaal manneke, gepeeld of echt, wie zal het zeggen? Tot morgen
Het is vandaag 'Wereldbevolkingdag'. Een dag ingesteld op 11 juli 1987 om de '5 miljardste wereldburger' van de planeet aarde in the picture te brengen. Deze eer werd door VN secretaris Perez de Cuéllar symbolisch toegekend aan de pasgeboren Joegoslavische baby Matej Gaspar. Deze, nu chemisch ingenieur, wil nu niet meer met de pers praten over zijn symbolische plaats in de wereld. UN secretaris Kofi Annan besliste dat op 12 oktober 1999 de 6 miljardste wereldburger werd geboren. Het was Adna Mevic uit Serajevo die de titel in haar vaandel mocht voeren. De 7 miljardste burger kreeg nog een naam op 31 oktober 2011 en werd Sadio Siltana Oishee uit Dhoka. Voor de 8 miljardste aardbewoner werd gewoon een symbolische dag aangeduid nl 15 november 2022. Het is een dag die de Verenigde Naties instelde om ons te wijzen op de impact van de bevolking op onze planeet en er ons op te wijzen dat meer dan 1,5 miljard mensen in extreme armoede leven en er evenveel verstoken blijven van een toilet en zuiver drinkbaar water. En van die 8 miljard bewoners op moeder aarde, zouden er, uitgerekend vandaag, 6,7 miljoen mensen hun feestdag moeten vieren. Dat met veel toespraken, tromgeroffel, muziek en zangers, die de 13.682,32 km² en 796 km omtrek, als een plek moeten beschrijven en bezingen als uniek nl Vlaanderen mijn Land. Een dag die ons aan een heroïsch verleden moet doen terugdenken toen in 1302, de Vlaamse milities uit het Graafschap Vlaanderen, het Franse leger een nederlaag bezorgden dat onder leiding van Graaf Artois op de weide kwam vechten. Op het 'Slagveld van Groeninghe' bij Kortrijk werden er ± 500 Franse vergulde sporen teruggevonden en zo kent men deze dag nog altijd als de "Guldensporenslag". Heeft het hedendaagse Vlaanderen nog echt veel te vieren en te bieden? Bondig en kort: nee. Het enige dat de Vlaamse regering wil is nog meer ministers en kabinetsmedewerkers die van 2 walletjes kunnen eten en beleidsmensen die ruim beloont worden met belastinggeld en goedbetalende postjes achteraf. Ik wil hier even Rik Torfs aanhalen: "we wonen in een land waar stilaan alles strafbaar is en niets wordt bestraft, op foutparkeren na".
Ik zag deze morgen nog eens echte schapenwolkjes aan de hemel. Is dat een voorbode voor regen? Maar geen nood, het is koffiekletsdag en koersdag. Terwijl gisteren de renners wat van rust genoten en alleen maar de benen eens losreden heb ik naar een andere sport op tv gekeken: Tennis in Wimbledon. Er was geen legendarische match te zien zoals destijds tussen Federer en Nadal. Eerder spastisch tennis van mummies op het veld. Ingetaped van boven tot onder, een gekreun van jewelste bij iedere bal die ze probeerden terug te meppen, twee slagen en terug een opslag. Het was geen reclame voor dat balspelletje. Ik moet zeggen dat al die balspelen nogal tegenvallen de laatste tijd, of het nu gaat over voetbal, volleybal of iets, anders alleen basket heeft wat hoge toppen gegooid. Nee geef mij dan maar liever fietsers, die kreunen zelfs niet bij gebroken botten. En bij schaafwonden is er een moederskusje en rijden ze gewoon verder. Tot morgen
Na een verkwikkende nachtrust bouw ik, de maandag van week 28 en net zoals de renners, een rustdag in. Het brein heeft ook af en toe een extra dag rust nodig. Vooral ook omdat het bij de kranten en andere media ook komkommertijd is. Maar geen nood, ik heb altijd nog wat in petto om jullie iets interessants te bieden om te lezen of om erover te praten. De vraagjes die een kleine dscussie of debatje kunnen opleveren. Een brave vraag: ben je ooit naar de eerste hulp geweest? Bewaar je goede herinneringen aan je eerste kus? Geloof je in liefde op het eerste gezicht? Geloof je in toeval? Heb je bepaalde karaktereigenschappen van je ouders overgenomen?Heb je deze week nog een complimentje gegeven? Heb je een droomhuis?Heb je een favoriete maaltijd? Heb je een favoriet tv-programma? Geloof je dat er buitenaardse wezens bestaan? Heb je een persoonlijke held? Heb je een rare eigenschap? Heb je een heimelijk genoegen, een guilty pleasure? Een beetje amusement ermee! Tot morgen
Het zal nog al meevallen met de temperaturen vandaag, het is nu toch nog maar 20°C met een frisse wind. Nochtans is er voor het kustgebied code geel afgekondigd wat zou wijzen op zwoel weer gevolgd door de komst van onweer met een overvloed aan water, misschien zelfs hagelstenen. En net vandaag komt er bezoek uit het binnenland!. De grote familie die ik van etenskost moet voorzien vooraleer ze de kroost gaan afzetten om een scoutskamp mee te maken in de West-Vlaamse velden. Voor de rest is het iedere morgen een beetje hetzelfde scenario als ik de hond na zijn nachtrust buiten laat. Elk grassprietje wordt nauwkeurig besnuffeld om uit te maken welk sprietje vandaag het voorrecht krijgt om het drolletje van de dag in ontvangst te mogen nemen. Daarachter loopt dan, zoals gewoonlijk de strontraper van dienst, ik. Ander nieuws vandaag is, dat een muzikale groootheid afscheid genomen heeft van zijn wereldwijde publiek op zijn laatste optreden in Stockholm. Gelukkig gebeurde dat in levende lijve en niet omwille van zijn aflijvig zijn, zodat de man nog vele jaren kan genieten van zijn zuur verdiende centjes. Een jaartje ouder dan ik, is Elton John de man van de gigantische brillen, bizarre kledij en uitrusting. Hij heeft een indrukwekkend repertoire bijeen gecomponeerd en gezongen waarvan "Englands' Rose, Candle in the wind" wel de meest beklijvende uitvoering was tijdens de uitvaartdienst van Lady Di (1961-1997). Voilà, het is tijd om aan de voorbereidingen van de maaltijden te beginnen. Een prettige zondag. Tot morgen
De krant is bijna op zomerreces. Wat meer spelletjes, wat meer vakantietips en wat minder nieuws. De ex-militair die Premier De Croo bedreigde is uiteindelijk gevonden in Noorwegen. In Nederland struikelt de regering van Mark Rutte voor de vierde keer, dit maal over het asielbeleid en migranten. In Wuustwezel, in de Antwerpse Kempen, is er een illegale raveparty aan de gang. Dat als blikvangers op de eerste pagina naast de uitslagen van de koers en de tropische temperaturen. Ook het verbod om in bloot bovenlijf te lopen in de straten, komt ter sprake. Een evidentie voor de vrouwen dat wat moeilijker ligt bij de mannen. Die willen graag bij zomerse temperaturen hun gebruinde bast, torso en sixpack aan het vrouwvolk tonen. Net zoals ikzelf, zullen er toch veel in de koelheid van hun huis blijven tot de avondfriste weer in het land is vooraleer buiten te komen. Hopelijk blijf ik gespaard van een onweer want daar ben ik niet tuk op. Het is amusement binnenshuis opzoeken. Natuurlijk is er in de namiddag het verslag van Le Grand Boucle, maar ik ga ook nog wat vraagjes brengen die een gesprek op gang kunnen brengen of gaande houden als je gezin uit meer dan 1 persoon bestaat. De belangrijkste vraag die jullie kunnen stellen aan elkaar is: bestaat eeuwige liefde? Dan volgt: ben je weleens onbedoeld verliefd geworden? Ben je weleens op blind date geweest? Ben je egoïstisch? Ben je flexibel? Ben je nieuwsgierig van aard? Ben je trots op jezelf? Ben je verslaafd aan je smartphone? Ben je impulsief wat betreft je beslissingen? Ben je geworden wat je wilde worden als kind? En als laatste en belangrijkste vraag , ben je gelukkig? Een fijne discussie met deze kleine vraagjes op een zéér zonnige dag! Ik kan met mezelf niet in discussie gaan evenmin met mijn hond daarom neem ik mijn toevlcht tot mijn e-reader, een geschenk waar ik, buiten verwachting, veel plezier van heb. Tot morgen
'Des avonds als ik slapen ga, volgen veertien engeltjes me na: twee aan mijn hoofdeinde, twee aan mijn voeteneinde, twee aan mijn linkerzij, twee aan mijn rechterzij, twee die me dekken, twee die me strekken, twee die me wijzen naar 's hemelse paradijzen'. Ik heb heel goed geslapen vanacht! En of het al warm is!. Het was al 22°C toen ik deze morgen om 9u ging flaneren. Ik zag een oh zo kalme rustige zee en de nieuwe promenade die er nog een beetje verlaten bijlag. Het lijkt alsof de vakantie nog niet goed begonnen. Maar dat is ook wel zo, de Walen beginnen pas dit weekend aan hun schoolverlof en de metsers en andere bouwers zijn nóg niet met verlof. Dit weekend zal er wel een rush richting verkoeling zijn en zullen de redders weer flink werk hebben om drenkelingen terug aan wal te brengen en verloren gelopen kids terug met hun ouders herenigen. Nu is het al 28°C, shortjes weer, zonnebril op de neus als ik buiten kom en op blote voeten lopen binnenshuis. Zalig weer! Ik kan dan wel niet in de zon zitten, maar met deze temperaturen is het aangenaam vertoeven in de schaduw. Voor de rest is er deze namiddag het vervolg op de strapatsen van gisteren bij de renners. Ze passeren de rijke bordeaux-druiven/wijnvelden, hopelijk springen ze niet van hun fiets om zich te laven aan het vocht van die zongerijpte vruchten. Dat zal Karl en zijn gasten wel in hun plaats doen. Tot morgen
Ik heb al grote bezigheden gehad vandaag en ben zelfs een beetje vroeger dan verwacht aan mijn blog kunnen beginnen. Proximus heeft eventjes de geest gegeven op het moment dat de Col d' Aspin moet beklommen worden. Hopelijk is het euvel hersteld als de Col du Tourmalet eraan komt. Er zijn zo'n paar legendarische cols in de Tour, waar de beklimming een huzarenstukje is en blijft en waar de strijd hevig en heroïsch kan zijn. Nu weliswaar al op mooie brede banen en geen geitenpadje meer, maar de hoogte en de steilte blijft. De dag begon dus met opstaan, zelfs iets te laat. De krant uit de brievenbus halen, de hond eens goed knuffelen om mijn uren van slaap en dus afwezigheid, goed te maken. Het is toch 'Wereldkusdag" voor iets, al zie ik hem nog niet zó graag dat ik hem met zoentjes en kusjes heb overstelpt. Koffie zetten en daartegen was mijn poetshulp er al om me te helpen alles propertjes en kraaknetjes te maken in mijn huishouden van twee. Daarna de krant lezen en uitpluizen, en kwam zo te weten dat er op het eiland La Palma een potvis was aangespoeld met een goudmijn in zijn kadaver: 9,5 kg ambergrijs voor een waarde van 500.000€, dat de parfumindustrie er voor veil heeft. Dan vooral de sportpagina's nakijken, winst en verlies van de trappers (de pedalen antwoorden op alle aantijgingen en veronderstellingen) en hun rangschikking. Daarna heb ik wat tijd besteed aan mijn nieuw speeltje, het geschenk voor mijn 75 jaar aanwezigheid op deze aardbol, de e-reader. Dat moest dan ook weer geïnstalleerd worden. Niks gaat vanzelf tegenwoordig en vereist altijd een studie voor installatie. 'Niet moeilijk' zeggen ze, maar het is weer een account aanmaken, downloaden van alle gegevens en eventueel downloaden van één van de 12 gratis boeken waaronder "Russisch voor Beginners". Vanaf 13u had ik de tv aangezet om niks te missen van deze bergétappe maar mijn provider besliste er enigszins anders over, zoals hierboven vermeld en begon dan maar aan mijn blog. Ik hoor José en Renaat terug keuvelen zeg dan maar 'een prettige namiddag' met een spannende race in de Pyrenneeën. Tot morgen
Spreuk voor juli: de wakkere hooimaand geeft de zeisen, de maaier in de hand met vlijt, daar lege schuren hooi vereisen, om het vee te voeden in wintertijd!. Typerende werkzaamheden van de boer op het land in de maand juli. Tenminste als het droog weer is, zoals hier nu. Aan zee is de zomerstorm Poly nog bries van 70km/u is wat ietsiepietsie anders is dan de 120+ km/u bij onze Noorderburen. Daar zijn de vluchten geschrapt, treinen in de remise laten staan, camions omgewaaid, en dus wordt aangeraden liefst niet de weg op te gaan tot Poly gepasseerd is. Het is daar zwaar weer met code rood, zeker nu alle bomen en struiken nog volop in blad staan. Maar hier laten de eerste vakantiegangers zich niet afschrikken door wat wind. Ze zijn toch al gesignaleerd, en laten zich door niets of niemand afschrikken om hun geliefkoosde vrije tijd hier aan de Belgische Kust door te brengen. Wat wil je ook? Het is hier bijna elke dag kermis, elke dag een festival, elke dag wat anders te beleven. De radiostations hebben hun plaats op de dijk ingnomen voor hun zomerprogrammatie, doen kleine kwisjes, delen de gadgets met hopen uit en laten de wandelaars elke dag gratis optredens meepikken van bekend en onbekend zangtalent. Feestmarkten en avondmarkten voor de kuierende toeristen. Vroeger waren er ook de 'vrouwenbladen' zoals "Rijk der Vrouw" en "Libelle" die door hun strandspelen voor de kinderen, nieuwe abonnees probeerden te ronselen. Nu zijn het de stands van het Rode Kruis, Gaia, Natuur en Bos die de vakantiegangers nog een geweten willen schoppen. Maar muziek hoort er altijd bij. Een kans om onbekend talent te laten 'doorbreken' van bekend 'in eigen straat' tot in gans Vlaanderen. Die zingen nog meestal naturel, terwijl de 'sterren' zich soms durven beperken tot playbacken. Er is dan ook het reuzenrad die het hinterland laat zien, het zandsculpturenfestival die ons nog on sprookjes willen doen geloven, de sportieve wedstrijden zoals beachvolley, petanque spelletjes, de vliegers en nog veel meer. Maar ik zit dan graag op de comfortabele banken te kijken naar de outfits van de passanten. Voor de bewondering van de laatste mode van Natan en andere couturiers, is Knokke de 'm'as tu vu'place', de plaats bij uitstek om die modeshow te zien. Elders zijn het meestal de kleurrijke outfits met exotische dessins en prints te zien uit Indië, Pakistan, China. Ze zijn minstens even origineel qua kleur en snit als van de grote modelabels. En hier past als afsluiter bij: de droom van elke vrouw, is de droom van een man te zijn!. De bains de soleil, de shorts en topjes, zijn dan een hulpmiddel. Tot morgen
Schrijven en op de achtergrond Renaat en José horen keuvelen over de renners, de rit van gisteren en van vandaag. Op mijn bureautje rechts van mij de eeuwigdurende geschiedekundige almanak voor herbeginners, en links van mij, een tas koffie en een bordje met de lekkere vers gebakken koekjes van de buurvrouw. Maar het is al een drukke ochtend geweest. Een paar vervelende telefoontjes en lang wachten tot mijn jongste hier arriveerde met zijn electrische auto. Niet zonder hindernissen is hij hier geraakt, alles is nieuw en dus ook elektrisch rijden en de tankbeurten. Ik heb een hele morgen niet veel uitgespookt alleen bij het opstaan zag ik er zoals een spook uit. Witte haren in pieken en dan een witte pyjama waren niet echt flatterend om me zo in de spiegel te bekijken. Op weergebied was het deze nacht niet rustig te noemen en deze nacht is het van hetzelfde laken een broek. Hopelijk de laatste stuiptrekkingen van het wisselvallige en frisse zomerweer. In Amerika is het 'Onafhankelijkheids dag', the Fourth of July. Dat wordt zoals gebruikelijk uitbundig en met een sterk patriotistisch gevoel, gevierd. Eigenaardig dat ik op deze dag een paar presidenten in mijn liistje zag verschijnen. Werd deze dag geboren, Calvin Coolidge (1872-1933) die de 30e president van de USA werd. Niet door de verkiezingen te winnen maar als 'vice' kwam hem dat recht toe na het overlijden van de 'president in office' in 1923. Op deze Amerikaanse heel populaire en biezondere dag zijn er een paar ex-presidenten die er voor kozen om het aardse met het eeuwige te verwisselen. Ooit eens de 2e President van de jonge natie, John Adams (1735-1826), de 3e President Thomas Jefferson (1743-1826), de 5e President James Monroe (11758-1831).
Eindelijk komt Van Dale met een nieuw woord. Het laatste nieuw samengesteld woord dateerde al van 23/06. Vandaag verscheen: hoogrisicofrauduleus. Wat als uitleg meekreeg: hoog risico op frauduleus gedrag. Dat was uit de samenstelling van het woord wel te voorspellen. En een mooie overweging voor vandaag: als ongeluk in een klein hoekje zit, zit geluk dan in de rest? Tot morgen
Nog enkele frisse (18°C) en winderige (6 beaufort= 65km/u) dagen doorstaan en het zal weer tropisch warm worden!. Dat zijn de voorspellingen van Frank in de krant. Als troost zegt hij erbij 'dat het wel droog blijft', al zou een regenbui wel eens van pas komen. Gisteren heeft er zich enen laten 'ringeloren' in de sprint! De oorsprong van dat woord is te vinden in 'ringelen' het ringen van dieren vnl van stieren die men een ring door de neus boort, is dat in de oren dan krijgt men 'ringeloren'. Letterlijk en figuurlijk is het in bedwang of in toom houden, op de kop zitten, de baas spelen. En hoe oud is dat woord? In 1622 schreef Jacob Cats (1577-1660), poeet, humorist, jurist en politieker: "Men vint in ouden tijd , en op ten dag van heden, Veel Prinssen wijt en breet van yder aengebeten, geducht by al het volck en deftigh van bedryf. Maer in hun eygen huys geringelt van een wyf!". Vadertje Cats is de man van de didactische gezegdes en spreuken die we 'heden ten dage' nog altijd gebruiken zoals, 'elk vogeltje zingt zoals het gebekt is', 'het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen', 'al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt ze wel', 'kinderen zijn hinderen', 'al draagt de aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding', 'omwille van de smeer, likt de kat de kandeleer'. Om kort te gaan, ik wil hiermee zeggen dat Wout verloren heeft door zijn eigen ploeg, niettegenstaande hij voor die mannen onbaatzuchtig is geweest, een ongekende teamspirit heeft, en veel diensten heeft bewezen aan zijn compagnons. Stank voor dank! Dat heeft hij ook wel begrepen toen hij al woedend en kloppend op zijn stuur over de streep kwam. Ploeggeest is top, maar ze moeten er alle 8 aan meedoen. Wie is vandaag de eerste over de streep?.
Op Canvas werden de 'concerten' van Werchter uitgezonden. Ik ben altijd nieuwsgierig wat er zoal leeft bij de festivalgangers en waarom een festival op een 'wei' zo'n succes kan hebben ondanks de exuberante prijzen die er voor inkom, eten, drank, overnachting en parking moeten betaald worden. Ik ben eens diep gaan graven in mijn geheugen naar de optedens van artiesten die ik ooit heb bijgewoond. De verste herinnering was een optreden, in schoolverband en in uniform, van Miel Cools (1935-2013) in de feestzaal in de school. Kennismaking noemde men dat met de Vlaamse liedjes en het troubadourgehalte van de zanger. Het volgende optreden dat ik bijwoonde moet rond 1965 in een tent geweest zijn toen Dave Berry zijn hit " This Strange Effect" in slow motion door de luidsprekers joeg. Ik ben nog eens naar Flanders Expo geweest en naar het Sportpaleis. Na 5 minuten stond ik buiten, telkens op de rest van het gezelschap te wachten op de parking.
Vandaag is mijn naamgenote jarig: buur, vriendin, troosteres, babbelmaatje, koekjeseter en koffieslurpster, en lust af en toe een crodinio met schweppes. Een beetje jonger dan ik en dus ook wat fitter. Dat moest wel in mijn annalen vermeld worden. Tot morgen
Het is sterker dan mezelf maar ieder jaar op deze dag wil ik mijn vader vernoemen. Het zou zijn verjaardag zijn en dat kan ik niet vergeten. Als een stofje van 107 jaar oud zweeft hij rond in het heelal, en kan ondertussen alles vatten wat voor de aardmensen nog verborgen kennis is. Ondertussen ben ik wel al sinds 1979 'halve' wees en sinds 2012 'volle' wees. Ouderloos verder door het leven gaan is soms lastig want af en toe wil ik nog wel eens naar mijn ouderlijke thuis gaan, maar nu moet ik dat het 'kerkhof' noemen. Enfin, ik wil niet zwaarwichtig doen maar af en toe denk ik toch eens aan mijn ouders en voorouders. Maar ik wil vooruitblikken in het leven en vandaag is dat naar étappe nr 2 in de Tour. Wat was me dat een mooie en unieke uitslag in Bilbao, gisteren. Een tweeling, beiden renners, verschillende ploegen en nrs 1 en 2. De jongste, 5 min later geboren, won de broederstrijd. Ik kijk al uit naar de sportkrant van morgen met commentaar van Wout en Mathieu waarom de gele trui aan hun neus voorbij ging. Vandaag zal er weer moeten gestreden worden en hopelijk zonder valpartijen want 2 malchards hebben de wedstijd al moeten verlaten met, gelukkig, wat schaafwonden en kleine breukjes vanuit wieleroogpunt bekeken.
Deze morgen hoorde ik een moeder op de radio haar beklag doen over de kinderopvang tijdens de vakantie. Precies of zoiets nog nooit bestaan heeft en alleen maar in deze tijd voorkomt dat ouders oplossingen moeten zoeken voor de 2 maanden schoolverlof of andere vakanties. Mevrouw heeft nog niet goed onderzocht hoe dat vroeger was bij de vrouwen die gingen werken en kinderen hadden. Er was geen georganiseerde kinderopvang, geen crèches. Er waren de grootouders of andere familieleden, of onthaalmoeders die bij hun eigen kroost waar ze voor thuisbleven nog 1 of 2 kindjes konden bijnemen of het was gewoon zelf thuisblijven en voor je eigen kinderen zorgen. Het was je 'werk' opzeggen in de hoop later weer terug aangenomen te worden op de arbeidsmarkt en als dat niet lukte een herscholing doen voor een ander diploma of werk. Er was geen sprake van vergoeding of werkloosheidsuitkering omdat je zelf opgestapt was. Het is nu nog altijd geen rozengeur en maneschijn als je werk en gezin wil combineren maar dat was het vroeger evenmin en daar moesten we bij de radio niet over gaan zeuren.
Het is gezond Belgisch zomerweer, niet te warm of te koud, niet te nat of te droog. Ik ben dan maar de weerspreuk indachtig: wil het in juli niet heten, zal men in augustus zweten. Bon, nu nog een beetje buiten vertoeven want deze namiddag is er terug koers. Tot morgen
Wat zou ik erom malen dat het miezert, maar 17°C is met een westenwind van 50km/u erbij? Niet, het is vandaag immers de start van La Grande Boucle, oftewel Den Tour begint vandaag! Een sportevenement dat zijn weerga niet kent en de 1e maal verreden werd in 1903. Toen werd dat huzarenstukje gewonnen door Maurice Garin (1871-1957). En 100 jaar geleden won Henri Pélissier (1889-1935) met bijnamen als 'Fil de fer' en Henri de Groote. Hij was een fenomeen, een supercrack. Hij wilde alleen maar winnen nooit verliezen en daarvoor waren voor hem alle middelen geoorloofd, hij was een volbloed driftkop in de koers en daarbuiten. Hij werd doodgeschoten door zijn 2e echtgenote. Natuurlijk rijden er nu ook echte fenomenen mee in deze uithoudingswedstrijd, maar niet de beunhazen zoals weleer zonder voorbereiding of kennis van zaken. Le Grand Départ, dit keer in Bilbao, Spanje, is de start van de vakantie, zolang ik me herinner. Vroeger volgde ik de koers met de verslaggeving op de radio met Marc Stassijns(1939-2017) en Jan Wouters (1939-2010) en het gazetje dat vliegensvlug gedrukt werd en verkocht op alle hoeken van de straat. Nu is het 3 weken luisteren naar Renaat en José, kijken naar de prachtige beelden die de Franse televisie mij voorschoteld van hun land, de kleurrijke ventjes zien voorbijflitsen in hun strijd om de beste te zijn en 's avonds kijken naar 'Vive le Vélo' met Carl. In de tourgids van mijn krant, heb ik gekeken naar de belangrijkste étappes die ik niet wil missen en die dagen met stip aangeduid in mijn agenda. Geen telefoons, geen bezoek, geen afspraakjes op die belangrijke koersdagen. En vandaag beginnen ze er ook al rond de middag aan. Vandaar dat ik zo vroeg als mogelijk mijn blog schrijf om op tijd paraat te zijn om voor de beeldbuis plaats te nemen, om geen gebenedijd woord van de twee reporters te missen. Hopelijk ben ik dikwijls 'flabbergasted' door de sterkte van onze Belgische koereurs en brengen ze eens alle kleuren van de truien naar ons land. Dat is toch wel al heel lang geleden dat een 'gele jersey' naar België kwam. Enfin, de vakantie begint vandaag en het is zoals jullie kunnen lezen, een staycation met weinig beweging.Tot morgen
Het 'nieuwe' jaar is al een half jaar verder en ik stel vast dat ik op 'tijd' nooit 'vat' zal krijgen. De uren vliegen voorbij, daarmee ook de dagen, maanden en jaren zoals onlangs bleek dat ik hier op onze globe al 75 jaar ronddool, tot mijn eigen verbazing. Het leuke is dat velen me nog altijd 'Marleentje' noemen, een klein vrouwke, dat ik door de jaren heen ook terug letterlijk aan het worden ben. Wat niet letterlijk te nemen is, wel figuurlijk, de uitspraak van Hans Söhnker (1903-1981): "Het is de droom van elke vrouw om te licht bevonden worden". Maar op het einde van dit eerste semester is er ook de uitdeling van de rapporten met de resultaten van de examens van de schoolgaande jeugd. Hopelijk worden er in mijn familie niet té veel traantjes geplengd omwille van slechte uitslagen. Spijt komt altijd na de zonde, zegt men. Ik zal het de eerstkomende uren wel horen of er in alle gezinnen blijdschap is en er aan een vrolijke vakantie kan begonnen worden. Gelukkig doen de meesten van mijn nazaten, evenals ik, aan 'staycation'. Dat is gemakkelijk, geen valiezen pakken, geen files, geen reserveringen, kortom enkele rustige weken in eigen huis of een dichtbij vakantie. In Zaventem verwachten ze méér dan 220.000 vakantiegangers dit weekend, vertrekkers en terugkomers. Ik wil daar nooit meer tussen staan, niet voor ergens anders de zon te zien, de warmte te vinden of een zevende wereldwonder te aanschouwen. De specialekes van deze wereld krijgen ik waarschijnlijk toch niet te zien zoals dit tiende wereldwonder: een handtas, met de letters LV ineengestrengeld, van 0,7 mm groot dat voor 58.000€ verkocht werd op een veiling. Dat zal veilig opgeborgen worden in een kluis. Om een idee te hebben van de grootte, het kan door een oog van een naald gestoken worden zoals een draad. Waarom iemand dergelijk bedrag veil heeft voor een item dat moeilijk met het blote oog te aanschouwen is, blijft me een raadsel. Natuurlijk zo'n kleinood met alle herkenbare details maken, is een secuur werk en is een getuige van een enorme goede blik en ogen maar ook van vakmanschap. Misschien zou ik zo'n speldekop nog overwegen aan te kopen, ten eerste als ik dat geld bezat en ten tweede van ander luxemerk zou zijn dan 'Louis Vuitton'. Ik vind hun collectie van valiezen en sacochen niet mooi. Voila, dat was de kennis die ik vandaag opstak door de krant te lezen. Het zijn andere woorden vandaag maar de inhoud is nog dezelfde als de lyrics van "Wat heb je vandaag op school geleerd" uit 1969 van 'De Elegasten'. dat gaat over Brussel, België, schulden, flikken, atoomcentales, fabrieken en werknemers. Het is een lied over onze 'welvaartstaat' en na zovele jaren nog altijd actueel. Tot morgen
Waar is de zomer? Dat is de vraag die ik mezelf stel als ik buitenkom. Met 20°C is het echt niet koud te noemen maar de noordwestenwind maakt alles toch een beetje frisser dan je zou verwachten bij dat cijfer. Natuurlijk ontbreekt de zon om alles wat meer op te warmen. Een druppeltje regen is er nog niet gevallen en met die uitdrogende wind moet ik 's avonds toch met water rondgaan naar de bloempotten. Maar ik heb me gisteren toch enig 'comfortfood' meegebracht: lekkere ijsjes en nog de laatste Belgische aardbeien. De dag zal ik sowieso al smikkelend en smakkend doorkomen binnenshuis, buiten zitten is geen optie vandaag. En wat voor nieuws brengt de krant vandaag? Het grote drama bij Open VLD, die hun voorzitter zo maar zien opkrassen zonder aanleiding. Het njet van Margriet Hermans (69j) om Conner bij te staan om het voor de senioren op te nemen. Na haar gejammer dat de gepensioneerden niet vertegenwoordigd zijn, haar spijt die ze uitte enige weken geleden dat ze enkele jaren geleden in de politiek op non-actief werd gezet, zegt ze nu tegen de voorzitter van 'Vooruit', njet. Ze is blijkbaar er nog niet uit hoe haar houding in haar leeftijdscategorie moet zijn nu ze geen vast platform meer heeft om haar ideeën 'werken en ouderen' te ventileren. Celien zal haar daarbij niet helpen, die is vooral bekommerd, hoe ze zelf in the picture kan komen. Ze kan misschien eens raad vragen aan Jo Vally (65j), die in de gemeentepolitiek stapt en op de affiches komt met een mooie gephotoshopte foto. Wat is er nog aan nieuws te rapen in de krant? De restanten van duikbootje 'Titan' zijn uit de oceaan gelift, met meer dan waarschijnlijk nog stoffelijke resten aan boord. Voor de nabestaanden in ieder geval een gelegenheid om waardig afscheid te nemen van de geliefden en niet altijd te moeten denken aan het zeemansgraf dat de avonturiers ongewild kregen. Wat maakte me blij in de wereld van kommer en kwel? Als dochter en kleindochter van duivenmelkers verheugd het me altijd positief nieuws over deze Belgische vogels. De titel "als internet uitvalt, zijn er nog de Belgische duiven" trok onmiddellijk mijn aandacht. De politie van Odisha (India) heeft een nieuw communicatienetwerk in gebruik genomen. Meer dan 100 Belgische duiven werden en worden opgeleid om de flinterdunne papiertjes met boodschappen beschreven, in kokertjes gestoken en aan de poot bevestigt, te vliegen van de ene commandopost naar de andere. Dat is wel belangrijk omdat het internet en ander communicatie dikwijls door de cyclonen wegvallen. De beestjes worden opgeleid om van A→ B→ A op dezelfde manier als hier de wedstrijdduiven. De Belgische duiven zijn daarvoor zeer geschikt omdat ze zeer snel zijn, lange afstanden kunnen afleggen en wel 20 jaar oud worden. Een investering en opleiding van de 'Police Pigeon Service' die loont. Sinds 1930 kent iedere duivenliehebber wel het magazine: Duifke Lacht. Een internationaal duivenmagazine in verschillende talen met het 'Descheemaecker Pigeon Center' als verantwoordelijke uitgever.Tot morgen
