Waar is de zomer? Dat is de vraag die ik mezelf stel als ik buitenkom. Met 20°C is het echt niet koud te noemen maar de noordwestenwind maakt alles toch een beetje frisser dan je zou verwachten bij dat cijfer. Natuurlijk ontbreekt de zon om alles wat meer op te warmen. Een druppeltje regen is er nog niet gevallen en met die uitdrogende wind moet ik 's avonds toch met water rondgaan naar de bloempotten. Maar ik heb me gisteren toch enig 'comfortfood' meegebracht: lekkere ijsjes en nog de laatste Belgische aardbeien. De dag zal ik sowieso al smikkelend en smakkend doorkomen binnenshuis, buiten zitten is geen optie vandaag. En wat voor nieuws brengt de krant vandaag? Het grote drama bij Open VLD, die hun voorzitter zo maar zien opkrassen zonder aanleiding. Het njet van Margriet Hermans (69j) om Conner bij te staan om het voor de senioren op te nemen. Na haar gejammer dat de gepensioneerden niet vertegenwoordigd zijn, haar spijt die ze uitte enige weken geleden dat ze enkele jaren geleden in de politiek op non-actief werd gezet, zegt ze nu tegen de voorzitter van 'Vooruit', njet. Ze is blijkbaar er nog niet uit hoe haar houding in haar leeftijdscategorie moet zijn nu ze geen vast platform meer heeft om haar ideeën 'werken en ouderen' te ventileren. Celien zal haar daarbij niet helpen, die is vooral bekommerd, hoe ze zelf in the picture kan komen. Ze kan misschien eens raad vragen aan Jo Vally (65j), die in de gemeentepolitiek stapt en op de affiches komt met een mooie gephotoshopte foto. Wat is er nog aan nieuws te rapen in de krant? De restanten van duikbootje 'Titan' zijn uit de oceaan gelift, met meer dan waarschijnlijk nog stoffelijke resten aan boord. Voor de nabestaanden in ieder geval een gelegenheid om waardig afscheid te nemen van de geliefden en niet altijd te moeten denken aan het zeemansgraf dat de avonturiers ongewild kregen. Wat maakte me blij in de wereld van kommer en kwel? Als dochter en kleindochter van duivenmelkers verheugd het me altijd positief nieuws over deze Belgische vogels. De titel "als internet uitvalt, zijn er nog de Belgische duiven" trok onmiddellijk mijn aandacht. De politie van Odisha (India) heeft een nieuw communicatienetwerk in gebruik genomen. Meer dan 100 Belgische duiven werden en worden opgeleid om de flinterdunne papiertjes met boodschappen beschreven, in kokertjes gestoken en aan de poot bevestigt, te vliegen van de ene commandopost naar de andere. Dat is wel belangrijk omdat het internet en ander communicatie dikwijls door de cyclonen wegvallen. De beestjes worden opgeleid om van A→ B→ A op dezelfde manier als hier de wedstrijdduiven. De Belgische duiven zijn daarvoor zeer geschikt omdat ze zeer snel zijn, lange afstanden kunnen afleggen en wel 20 jaar oud worden. Een investering en opleiding van de 'Police Pigeon Service' die loont. Sinds 1930 kent iedere duivenliehebber wel het magazine: Duifke Lacht. Een internationaal duivenmagazine in verschillende talen met het 'Descheemaecker Pigeon Center' als verantwoordelijke uitgever.Tot morgen
Ik ga mijn blog eens "ineenflansen". Dat is een ander woord en klinkt mooier dan het Vlaamse woord van de dag 'ineendraaien'. Uiteindelijk komt het hierop neer, dat ik snel, spontaan en gëimproviseerd een tekst ga schrijven. Zelfs de vervoeging van dat woord moest ik eens bekijken. Nu, tegenwoordige tijd, 'ik zal mijn blog eens ineenflansen' en binnen afzienbare tijd in de toekomst 'ik zal mijn blog ineengeflanst hebben'. Soms hebben we echt schone woorden. Maar het compromis waar ik het over wil hebben vandaag is een zware keuze die ik moet maken op voedselgebied. Sinds enkele weken volg ik, op mijn manier weliswaar, het intermittent fasting dieet. Als ik dat ernstig zou willen doen om echt te vermageren zou ik een regime van 16u vasten en 8u eten moeten handhaven. Zoals jullie wel kunnen veronderstellen is dat echt een beetje te veel van het goede gevraagd. Mijn aanpassing is, ontbijt beginnen om 9u (boke met chocolade) en laatste maaltijd tussen 18-19u, met in de namiddag een koekske of een andere zoetigheid als lekkernij. Voor mijn doen is dat een zware beperking van eten maar ik moest echt een beetje op mijn voedingsgewoontes beginnen letten. Ondanks de hitte en het warme weer heb ik me redelijk kunnen inhouden om ijsjes op de dijk te gaan verorberen. Ik had mezelf al opgelegd geen ijskreem meer mee te brengen van het grootwarenhuis. Ik moet de verleiding niet in huis halen, nietwaar? Dus als ik echt zin in een ijsje heb, hoorntje, galet, potje, moet ik eerst stappen. Dat werkt heel goed voor mij. Maar nu heb ik de reklamefolder van mijn favoriet grootwarenhuis binnen gekregen en wat ziet mijn lodderig oog daar staan? De Mars-ijsjes in 'afslag'! Ik ben daar verzot op, kan er niet aan weerstaan als ik ze in huis haal. Dat gebeurt soms sporadisch als er eens bezoek komt omdat ik niet de enige ben die de koude snack, goddelijk lekkers vind. Bovendien en misschien gelukkig verkopen ze dat niet in de cremeriën!. Straks ga ik fourageren en breng ongetwijfeld die lekkenijen mee, er is toch niemand die tegen mij zegt 'dat mag niet'. Mijn zoet-compromis is dus, dat ik geen chocolade bij mijn bokes ga eten en het 's morgens zal doen met droog brood en koffie als ik in de namiddag zinnens ben die koude chocolade-caramel te eten. Is dat niet flink van mij? Of mijn discipline groot genoeg zal zijn valt natuurlijk de volgende dagen af te wachten. Deze morgen heb ik uit voorzorg al geen chocolade bij de boterham gegeten. Ik ga me klaarmaken om boodschappen te doen. Keuze té over, waar ik moet binnenstappen. Op wandelafstand van elkaar zijn er Colruyt, Lidl, Aldi, Bon'App, Groothandel in diepvriesproducten en vanaf vandaag ook nog Jumbo. Keuze te over en eten genoeg en allemaal aan de voordeligste prijzen. Tot morgen
"Maak je niet druk over de vergissingen die je aan het schrijven bent. De biografen verklaaren al die vergissingen wel". Aldus een uitspraak van de Amerikaanse schrijver Henry Miller (1891-1980). Die kritiek van vele vergissingen is hem ook te beurt gevallen na de publicatie van zijn roman "Kreeftskeerkring/ Tropic of Cancer", in 1934. Een boek met licht erotische inslag en kritiek op de morele en culturele waarden in die tijd. Zijn werk wordt beschouwd als de aanzet tot de seksuele revolutie. Ik ga natuurlijk niet schrijven over de seksuele revolutie, dat komt misschien later nog eens aan bod, het is meer de zin 'vergissen is menselijk' die me aantrok om dat citaat neer te schrijven. Ik ben al blij dat ik kan schrijven en dat er vergissingen in mijn tekst sluipen is een evidentie want ik kan niet alles weten, spijtig genoeg. Vergissingen gebeuren er ook al eens, als ik iets moet 'downloaden'. Gelukkig kwam mijnen jongsten, ook al 44 jaar ondertussen, langs om me uit de penarie te helpen met mijn briefwisseling. Ik verafgood de pc, als alles op wieletjes loopt en als die doet wat ik vraag of wens. Maar eens die protesteert en bv mails van een ander account niet meer toont, ben ik in serieuze paniek. Om een of andere reden kon ik niet meer aan mijn toegestuurde taaloefeningen geraken. Eigenaardig genoeg komen die wel nog toe op mijn gsm maar niet meer op pc dat toch veel handiger is in gebruik. Dus met 'a little help from my friend' is alles weer in orde gekomen. En zo ben ik weeral een gelukkig mens die op deze 'Dag van de Zonnebril' kan genieten van de zon en de wolken die voorbijschuiven. Een zonnebril is hier aan zee een onontbeerlijk product. De zon, zelfs met veel wolken die voorbijschuiven, reflecteert op het water en zorgt voor een sterkere en intensere lichtinval dan elders in het land. Brilleke altijd opzetten als ik buiten kom, dat is de boodschap. Dat heeft natuurlijk geen zicht als ik zonder bril verschijn, 2 witte cirkels rond mijn ogen!. Niet aan te doen want de ogen moeten beschermd worden. Dat zijn kostbare onderdelen van een mensenlichaam. Tot morgen
Vorig jaar werden de dames die zich na hun actieve carrière kwamen vestigen aan de kust, minzaam de 'coastal granny's' genoemd. Die werden in de zusterkrant van mijn krant omschreven als na-apers van Diane Keaton, in ieder geval qua kledij, want dear Diane heeft geen kinderen noch kleinkinderen. Het zijn dan de beige of witte kleuren voor de schoenen, handtassen, shorts, broeken, pull's, blouses, wel met fleurige hoeden genre Engelse landladies, die de inwijkelingen dragen. Allemaal héél mooi en stijlvol voor vrouwen die geen speelse hond in hun omgeving hebben of op hun achterste in het zand moeten zitten om met het kleine grut zandkastelen te bouwen. Nee men bedoelt hier de aangespoelden mee, die graag flaneren en in bekende brasseriën een koffieke met gourmandise nuttigen. Ik was eigenlijk niet van plan over de granny's te schrijven, maar soms wijk ik nogal eens af van hetgeen ik van plan was te schrijven. Maar ik vind dat ze me best 'coastal granny' mogen noemen, al is dan bij mij 'blauw' de favouriete kleur. Daarbij, alles en iedereen moet tegenwoordig toch een Engels tintje krijgen en het klinkt wat jonger dan bobonne of grand-mère. En als ik nu buitenkom, wel met zonnehoed en zonnebril, komt de gezonde zeelucht zo maar in mijn neusgaten gewaaid. Niet alleen is er de westenwind die het overneemt van de zuid-oosten wind, maar door die veranderde windrichting zijn meteen de hitte temperaturen ook verdwenen. Gisteren 30°C nu amper 18°C. Dat verschil is echt wel te voelen maar voelt tegelijkertijd aangenamer aan. De wind neem ik er als gewoonte maar bij, dan voel ik dat ik aan zee woon en ben daar blij om. Ik kan met die temperatuurval dus gerust stellen dat het vandaag niet voor niets 'Internationale Dag van de Afkoeling/ World Refrigeration Day' is. Die werd ingesteld om de mensen er attent op te maken, van het belang om de voeding in koude temperaturen te bewaren.
Zoals gewoonlijk is Van Dale mee met zijn tijd. Het woord dat ze geschapen hebben, is een gevolg van de actualiteit die de wereld in beroering bracht: dompelduikboot. Een kleine duikboot die vanop een platform van een schip in het water wordt gelaten en daarna op eigen kracht het diepe zeegat verkent of ten onder gaat, zoals de Titan. De verzekeringen zullen er een dikke vette kluif aan hebben om het kluwen van allen die ermee betrokken, zijn te ontwarren. Verder las ik in de krant over de raadgevingen die de toerist best in acht neemt om geen aanvaring te krijgen met de verschillende politie-instanties over Europa verspreidt. Welke obstakels moet je in acht nemen als je de grenzen passeert, die er zogenaamd niet meer zijn in de Schengenzone. De plaatselijke politie wil wel geld zien van de reizigers als ze alcohol gebruikt hebben en hun vehikel besturen, extra geld voor op hun wegen te rijden, niet met bloot bovenlijf de auto besturen, een fluo hesje bij de hand hebben. Ik ben liever thuistoerist. Tot morgen
Heeft iedereen de zwoele nacht overleefd? De hersenen zijn van niemand gesmolten? Goed zo, dan kan ik gerust wat vertellen op mijn 'tik tik tok tok' zijnde de naam die ik in 2021 aan mijn pc gegeven heb. Voor degenen die het vergeten zijn: 'tik tik' omdat ik mijn woorden tik op het toetsenbord en 'tok tok' omdat ik op jullie deur klop om mijn blog te lezen. Dat gezegd zijnde zal ik vandaag toch voorzichtig moeten zijn met buiten komen want het is nu al 24°C binnen. Spijtig, ik zal de officiële opening van de dijk niet live gaan bekijken. Deze avond zal ik alles eens gaan inspecteren want vrijdag en zaterdag waren ze nog volop bezig met banken te plaatsen en het eindresultaat wil ik toch wel zo rap mogelijk bezien vooraleer alles besmeurd is door vakantiegangers. Ik heb vandaag toch wel een beetje compassie met de renners die het Belgisch Kampioenschap Fietsen moeten rijden in deze temperatuur. De broodrenners of professionelen of profs genoemd, hebben natuurlijk geen keuze en zijn verplicht deze tocht te ondernemen om de tricolore te kunnen bemachtigen en daarmee gepaard gaande eeuwige roem en stijging van hun marktwaarde. Hopelijk passeren ze vele lommerijke wegen zodat ze af en toe wat schaduw hebben en uit de verstikkende zon kunnen blijven. Puffen en zweten zal het toch worden op deze 230 km lange tocht. Overleven de 176 Belgische Flandriens zonder noemenswaardige schade of letsel deze belangrijke rit?Antwoord rond 17u.
Muziek zal ik zeker beluisteren vandaag. Ik dacht er zo plots aan waarom er nog nooit een vergelijking is gemaakt met RasPoetin (1869-1916) uit de 19 eeuw en de huidige grand seigneur die een even nefaste invloed heeft op de geschiedenis van zijn land. Waarschijnlijk omdat er geen Russian Queen meer is zoals Boney M het zo mooi zingt. Niet alleen de disco songs zal ik beluisteren maar ook de 'pop' van Michael Jackson (1958-2009). Maar zeker en vast naar de stem van Jasmine/ Hilde Rens (1972-2009) zal ik luisteren. Ik bedenk me zo dat het vreselijk moet zijn dat 'leven' op zich zo veel pijn doet dat er maar één uitweg is. Ik heb ze nooit persoonlijk gekend, ben nooit naar een optreden van haar geweest en toch raakt haar dood me nog altijd diep. Maar ze heeft een geweldige erfenis nagelaten in de vorm van liedjes met mooie teksten en melodiën. Mijn muzikale achtergrond vandaag. Geniet van deze zwoele en zonnige zondag. Zorg dat jullie hersenen niet koken, en dan lees je morgen weer. Tot morgen
Vandaag een jarige in de familie, 19 jaar!. In de fleur van zijn leven. Met spanning wacht ik op de eerste uitslag van zijn studies. Het eerste jaar gehuisvest op een kot en voor de eerste maal verwijdert van ouders, jongere broer en zus. Het trio is nu een enkeling en een duo geworden. Dat is voor het drietal een aanpassing geweest.
Ik wil geen commentaar geven op het schabouwelijke toneel dat de Vivaldi-regering weer eens tentoon spreidde. Een nieuwe argumentatie wordt gebruikt: licht fysiek geweld om hun ideeën en politiek engagement kracht bij te zetten. In plaats van al die nachtelijke bijeenkomsten, gesprekken en 'regeren' zouden ze beter in hun bed kruipen en slapen om 's morgens fris, nuchter, helder, wakker en rustig hun programma te bespreken. Dat zou dan eens leven zijn als normale mensen: overdag werken, 's nachts slapen. Ik wil geen commentaar geven op de extreme pleziertjes van de superrijken, hun rampen en de kostelijke reddingspogingen die anderen moeten ondernemen omdat ze zogezegd onmisbaar zijn voor de maatschappij. Daar tegenover staan de werkelijke gevaren, uitbuitingen voor hun reizen en vlucht- en reddingspogingen van de superarmen: niemand onderneemt iets. Ik wil geen commentaar geven over de toename van huiselijk geweld, of op de vecht- en schietpartijen van de jeugd. Het geweld staat bij de kinderen op hun netvlies gebrand door de vele gewelddadige games waarmee ze te maken krijgen van bij hun peutertijd. Vele kinderen kunnen geen onderscheid meer maken tussen fictie en realiteit. Geen commentaar dat men stilletjesaan terug gaat grijpen naar ouderwetse gewoontes. Te beginnen bij de namen die nu aan de kinderen gegeven worden. De namen van verre voorouders, zoals Willy, Cyriel, Alfons, Filemon, Gaston, Marcel, Florant, René, Roger, Petrus en Louis. Geen commentaar dat er een re-introductie is van oude gebruiken: wassen met een washandje. Het zou hygiënischer zijn en veel minder water en energie verbruiken dan een doucheke. Over dat alles wil ik vandaag geen commentaar geven of mijn bedenkingen maken, want de 'Tourgids 223' zat in de krant gemoffeld. De mooiste periode van het jaar breekt bijna aan, de start van de Tour de France. Als aperitief is er altijd de tourgids die me weer doet verlangen naar die spannende wedstrijd. Ik heb de gids uitgepluisd deze morgen, om te zien waar ik in juli denkbeeldig zal op reis gaan. Het zien er mooie étappes uit. Ze passeren een paar streken en steden waar ik goede herinneringen aan heb. Verder kijk ik natuurlijk uit naar de uitzendingen met de beelden die de Franse televisie maakt en waar Karl deskundig commentaar op levert en José de commentaar op de renners voor zijn rekening neemt. Ik heb al de byzonderste ritten aangeduid en met geen stok zullen ze me op die dagen buiten krijgen.
Vanmorgen kwam ik 'Confucius' (551vC-479vC) tegen, de Chinese filosoof, met volgend citaat: "de muziek brengt een soort genoegen teweeg waar de menselijke natuur niet buiten kan". Ik ga de radio aanzetten. Tot morgen
Eerste dag van mijn volgende 25 jaar. Een verjaardag is sowieso een drukke dag. Mijn keel is weeral eens goed geolied. Ik voorzie niet dat ik de komende dagen veel zal moeten praten. Mijn stem kan weer wat bekomen en rusten. Het is natuurlijk eens plezant een dag vol getetter te hebben maar dat ben ik echt niet meer gewoon en is vermoeiend. Het vergde een ganse dag opperste concentratie en vroeg me veel aandacht om alle gesprekken goed te volgen. Dat is een beetje het nadeel van alleen te zijn. Ik spreek te weinig luidop en ik voel dat in mijn keel dat ik te weing conversaties heb, zodat een routine gesprek volledig ontbreekt. Ik babbel wel een ganse dag door in mijn hoofd en op papier, maar dat is ver van hetzelfde als tegen levensechte mensen te praten. Ik kan vandaag genoeg rusten. Ik heb wel bij de kapper al mijne nodige parlé gedaaan en voor de rest zal het tegen mijn hond zijn: "flinke jongen" en "goed zo". Overmorgen is de grote opening van de vernieuwde dijk, maar ik heb vandaag al een serieuze kijk gaan nemen. Ze voorspellen een warm en zonnig weekend en samen met die opening en de daar aan verbonden attracties, zal het voor mij toch te druk zijn. Hopelijk hebben de bezoekers het nodige respect voor al de gedane arbeid want eerlijk gezegd, het oogt zeer mooi. Alleen de blauw-witte banken zijn op herstelling gestuurd en hopelijk komen die vlug terug. Verder in het nieuws was er de 'implosie' van de duikboot Titan en ons aller Wout die Belgisch kampioen snelheid werd. Tot morgen
Biebieke verjaart vandaag! En niet zomaar een cijfer! Al 75 zomers! Daar ben ik dan wel trots op dat ik zover gekomen ben zonder noemenswaardige ongevallen of tegenslagen. Sommigen zeggen tegen mij: ja maar...eigenlijk ben je al 9 maanden ouder! Niets van aan, leven is er pas als je kan ademen en dat gebeurt pas als je geboren bent. Dat deed ik op 22 juni 1948 om 6u30 (ongeveer) en zo vroeg ben ik deze morgen ook opgestaan. Een grote verrassing stond me te wachten want mijn naamgenote bij de buren, had mijn hekken versierd met ballonnen in allerhande kleuren, vlagjes aan een draad en in zilveren ballonnen, een 7 en 5. Ik zag dat haar rolluiken nog omlaag waren en dus heeft ze terug rust moeten nemen na het opblazen en ophangen van de gekleurde bellen. Ik denk dat ik een ganse dag met een smile ga rondlopen. Pas deze avond verwijder de kleurjes en slingers. Het is voor mij zo eens een tijd voor een kleine terugblik, wat er in die jaren is veranderd. Het belangrijkste vind ik dat in mijn geboortejaar de vrouwen in België stemrecht kregen. Toch heeft het nog lang geduurd en is nog niet volledig afgerond: de gelijkheid van man en vrouw op sociaal, economisch, maatschappelijk, intellectueel enz vlak. Verder 75 jaar wereldgeschiedenis op de maat van mijn nog niet voltooide leven. Met vallen en opstaan heb ik leren stappen, gaan en staan, zowel letterlijk als figuurlijk. Lezen en schrijven is altijd mijn lust en leven geweest Ik ben begonnen met leren schrijven op een lei met griffel. Dan potlood en papier, ballonpenneke, vulpen, bic, stift en nu heb ik alleen mijn 10 vingers nodig om alles te noteren op pc. Lezen is nog altijd hetzelfde gebleven maar 'hoe ik lees' verandert ook weeral. Geen boek of papier meer nodig maar wel 2 goede ogen en een paar vingers om te scrollen of te swipen voor de e-reader die ik voor mijn verjaardag krijg. Dat is ook luxe want nu kan ik zonder nachtlampke lezen in bed met een pluimgewicht in mijn hand. Welke belangrijke mensen heb ik allemaal de revue zien passeren? 7 Pausen: Pius XII, Johannes XXIII, Paulus VI, Johannes Paulus I, Johannes Paulus II, Benedictus, Franciscus. Ik heb in ons land Leopold III gekend, Prins-Regent Karel, Boudewijn, Albert en Filippe. Ik heb 42 regeringsleiders meegemaakt van Paul-Henri Spaak in 1948 tot Alexander De Croo vanaf 2020. Op al die 75 jaren heeft er slechts 1 vrouw het land mogen leiden voor 12 maanden, Sofie Wilmès. Ontspanning was er in de jaren 50 met muziek van Bob Benny, La Esterella, Jean Walter. Nu luisteren de kinderen naar K3 en ik naar Meteoor. Voor de rest ontwikkel ik mee met de tijd, leer bij, luister naar de getuigenissen, en veslaggeving van het wereldgebeuren in de media. En verder zullen het rustige uurtjes worden vandaag. Afsluiten met een gezegde van Erich Fried (1921-1988): "Het is geen onzin, zegt het verstand. Het is belachelijk, zegt de trots. Het is onmogelijk, zegt de ervaring. Het is wat het is, zegt de liefde". Tot morgen
Het is weerkundig gezien de kortste nacht. Niet voor mezelf. Ik heb mijn 8u geslapen als een roosje en ben dus fit genoeg om de meeste uren van de langste dag bewust mee te maken. Het is wel frisjes buiten, met een wind die de frisheid en geur van de zee meebrengt. Een giletke aandoen, want mijn armen hebben rap kou. Mijn benen kunnen wat frissere temperaturen verdragen dus blijf ik thuis in mijn short en op blote voeten rondlopen. Dàt geeft een zomers gevoel. Voor de rest zal het een rustige dag zijn om te genieten van de bloemen in de tuin. Door het frissere weer aan zee, hebben ze hun kleurenpracht behouden en door de fikse buien voldoende gezond vocht gekregen. Ik heb veel planten in potten gezet, omdat de hond té kwistig zijn water strooide en zodoende de bloemekes en plantjes kapot maakte. Ik heb nu, om het zo te zeggen, een zwarte plastieken border, waar mijn geraniums de kans krijgen om te groeien en te bloeien zonder het verkeerde nat te krijgen. Ik heb de cultivars van de geraniums maar ook verschillende soorten wilde planten. Is het in de lente 'geel' in de tuin dan is het nu een mengeling van paars en wit. Andere jaren koos ik altijd voor roze of rode pelargoniums maar dat gaf problemen als er een plantje de geest gaf om dezelfde kleur terug te vinden. Vandaar mijn keuze dit jaar voor wit. En als ik eentje moet vervangen, wit is wit en geeft geen moeilijkheden om er eentje te vinden. Het zal niet alleen lezen en genieten zijn in de tuin, maar ook wat werken. Door de regenbuien is er weer veel onkruid dat tussen de tegels verschenen is. Dat verwijder ik liefst manueel. Er lopen te veel dieren (van pieren, over bijen, vogels en mijn hond) in de tuin om met gif rond te gaan, dat ik ook niet in huis heb. Tenandere dat is een goede fitness oefening, buik- rug- en armspieren zet ik daardoor nog eens in beweging. Als ik dan buiten ben zie ik meteen dat ze 'het rad van fortuin' gaan afbreken. Brulboei was niet tevreden dat hij moest dansen naar de de pijpen van één tweedeverblijver bij monde van een rechter in Brugge. Tsja, hij moet nog altijd leren af en toe eens het onderspit te delven en aanvaarden dat er hogere instanties zijn dan burgemeester en volksvertegenwoordiger, die soms meer gezag hebben. Men is nooit te oud om te leren dat ondervindt ook deze 71 jarige politieker. Maar de 'brulboei' of 'waarschuwingsboei in de scheepvaart', zal misschien ook de levens redden van de avonturiers van de 'Titan'. De mini-onderzeeër die seinen doorzendt via deze levensreddende boeien. We zullen er vandaag beslist nog over horen. Tot morgen
Niemand aan wie ik speciaal moet denken vandaag, dus laat ik onbekenden maar de revue passeren. Op de voorgrond staat de verdwenen onderzeeër, van de firma Ocean Gate Expeditions. De onderzeeërs die deze firma liet construeren hebben niks van doen met bescherming van het onderzeese patrimonium, maar lucratieve verlofjes en uitstapjes aan te bieden voor wie alles al heeft gehad en naar avontuur snakt. De firma bestaat louter en alleen om miljardairs of andere rijken een exclusieve onderwatertrip te gunnen voor 230.000€ . Het is niet de "Yellow Submarine" die The Beatles bezingen maar een witte onderwatersigaar die 5 personen herbergde in een beperkte ruimte, die naar het wrak van de door bacteriën aangwreten Titanic wilde gaan bekijken. De beroemde boot, die zonk in april 1912, ligt op 3.800m diepte en het curieuze bootje was uitgerust om tot 4000m te duiken. Bij het ongeluk met dat gigantische onzinkbare schip kwamen er 1552 mensen om het leven. Zijn dat er nu 1557 geworden? Of heeft de schipper/kapitein de mogelijkheid gezien om terug naar de oppervlakte te komen en nu zonder zendapparatuur zit om zijn positie duidelijke te maken? In ieder geval, als ze niet overleven is het een dure prijs om te sterven. De 'erven' zullen in spanning op het thuisfront zitten wachten of er rijkdom onverwacht in hun schoot zal worden geworpen. Tot zover dit onderwateravontuur waar er een vervolg op komt. En uit het kelderwater is er in Brugge een 'loden' kist tevoorschijn gekomen. Dàt moet zeker de restanten van een belangrijk iemand bevatten zoals heiligen, koningen en keizers, aldus de archeologen ter plaatse. Enkel de groten der aarde verdienen een 'loden' kist om ten eeuwigen dage te worden gevonden en liefst 'intakt'. Ik ben eens curieus! Nieuwsgierig ben ik natuurlijk ook naar de twee vorstinnen, niet die uit het verhaal "De Vorstinnen van Brugge" uit de historische BRT reeks van 1972, maar de twee koninginnen "Van Vlees en Bloed" en dat is ook weer niet de titel van de VRT reeks uit 2009. Vandaag komt het Hollandse koppel ons land bezoeken. Van de mannen moet ik vestimentair niks vertellen, dat is gewoon in een stadspak dat die zullen verschijnen. Maar beide vrouwen zijn zéér modeminnend, modebewust en uitdraagsters van de Belgische mode. Chauvenistisch als ik ben vind ik onze koningin iets eleganter dan haar Nederlandse tegenhangster, afkomstig van Latijns-Amerika. Tot morgen
Ik heb mijn wandeling al gedaan. De strandgasten zijn al present op het strand evenals de zonnekloppers. De wandelaars kuieren nog rustig op de dijk. In de zijstraten ziet men de haastige winkelaars die nog vlug hun boodschappen willen doen vooraleer zich ook op het zand te gaan nestelen. Een rustige voormiddag aan de zee, met goed weer, blauwe luchten, hier en daar een enkel verloren gewaaid wolkje en een rustige tevreden zee. Het zijn nog de weken van de 3e leeftijd vóór de invasie van het jongere en kleinere grut. Maar ik ben altijd blij met de mengeling van jong en oud. Ik hoor graag de kinderen, zie graag de ouders hollen achter de loopfietsjes, het gesmos met de ijsjes, de wafels en de frieten met mayonnaise en ben gelukkig dat ik het gewoon kan bekijken zonder er zelf aan deel te nemen. Eens heb ik dat zelf allemaal gedaan en nu is het aan de volgende generatie om het strandplezier en gesmos mee te maken. Samen met de hond zit ik op de bank al dat leven af te zien en geniet ervan. Ik heb natuurlijk ook al de krant gelezen met de verslagen van al de festivals. Iedereen was lovend over het optreden van Johnny Depp, nog méér over de transformatie van Helmut Lotti, maar bovenal het 3u durende optreden van de onverslijtbare rocker The Boss, Bruce Springsteen. Ik ben van die laatste een héél grote fan maar heb of zal nooit naar een live act gaan kijken. Niet van hem of iemand anders, want de luidsprekers met de bassen die oorverdovend lawaai produceren, doen de grond trillen en dat kan ik niet hebben. Ik luister dan thuis maar naar een van de vele CD's van deze, nu al 73 jarige man. Een ander nieuwtje in de krant kwam van Herman Brusselmans. Na 37 jaar heeft hij eindelijk besloten om met een kortere haarsnit door het leven te gaan. Volgens eigen zeggen 'omdat zijn langere haren allemaal pierendood waren'. Hopelijk overkomt hem nu niet hetzelfde als Simson/Samson en verliest hij nu ook niet zijn schrijfkracht. De legendarische Simson verloor zijn kracht door in een onbewaakt moment, de oorzaak van zijn kracht te vertellen aan de tempelprostituee Delialah, die prompt zijn haren knipte en Samson tot een zielig manneke herleidde. Het verhaal is te lezen in de Bijbel, meer bepaald in het Oude Testament in het "Boek Rechters". Vele malen is het verhaal geschilderd o.a. door Rembrandt (1606-1669) en in onze tijd bezongen door Tom Jones en Middle of the Road. Tot morgen
Honderd druppels om de tuin, het gras, de bloemen en het onkruid te verblijden. En direct aanwezig, samen met dat regenwater, 100 muggen om mij te ambeteren en mij, zoveel als mogelijk, van mijn bloed te ontdoen. Dat is dan naast de zomerse zwoele nachten ook een feit dat me weerhoud van te slapen. De hitte temperaturen zijn niet altijd feel-good momenten, en toch geniet ik er volop van om met luchtige kledij te kunnen rondlopen en al mijn poriën zoveel als mogelijk bloot te stellen aan de warme buitenlucht. Maar vooral op de middaguurtjes is het meestal binnenzitten en tv kijken. Ik mis de avondprogramma's omdat ik zo lang mogelijk wil buitenzitten. De siësta wordt gebruikt om naar de koers te kijken, de opgenomen programma's te bekijken of wat zappen op zoek naar wat nieuws en interessants. Zo kwam ik bij 'Trooping the Colours' terecht op de BBC. Dé tv-zender van het land dat eeuwenoude tradities in stand probeert te houden en daar ook in slagen. Op korte tijd zijn er toch wat specialekes uitgezonden, de begrafenis van Hertog van Edinburgh en vorig jaar van Queen Elisabeth, met alle noodzakelijke geplogenheden voor een rouwritueel. Dit jaar de ceremoniële installatie van de nieuwe koning. Gisteren het aanschouwen van the King on his horse, van zijn Household Guards. Na 37 jaar onderbreking kon een koning weer eens vanop zijn paard aan troepenschouwing doen. Hoe die 75 jarige man vandaag zal doorkomen, daar durf ik zelfs niet aan denken. Een cortisone-infiltratie, of veel dafalgans? Een man van wat oudere leeftijd, met rugklachten die 2u op de rug van een paard doorbracht? De Gouden Koets kon niet gebruikt worden voor zijn inauguratie omwille van 'niet comfotabel genoeg voor King & Queen' omwille van zware rugklachten van beiden. Natuurlijk wil Sjarel, na zo'n lange wachttijd alle egards van zijn koningsschap meemaken, desnoods met het trotseren van zware lichaamlijke klachten. Tenslotte moet de vorst fris, fit en jong ogen voor zijn onderdanen om in hun gunst te kunnen staan. Niemand is gediend met een kreupel koningspaar. Zijn voorvader Charles II (1630-1685) voerde dit feest in en deze parade werd geofficialiseerd in 1748. Ik heb dus naar dit kleurrijk spektakel gekeken, waarbij er veel figuranten in optraden: 1500 soldaten, 400 muzikanten, 300 paarden (moren, schimmels, arabische volbloeden..). En bij de muziek waren er natuurlijk de klassieke marsen te horen maar ik hoorde ook flarden van "Soldiers who want to be heroes" van Rod McKuen (1933-2015). Tot mijn verbazing enkele noten "Catootje" van Wim Sonneveld (1917-1974) Vooral de noten van "...in de karrek, in de karrek, zei de dominee...", hoorde ik en ging de rest van de zinnen maar eens terug opzoeken. Het is een lied met een kettingrefrein, "zei dominee", "zei wafelvrouw", "zei lichtmatroos".....het is gebaseerd op een Hamburgs volksliedje uit de 18e eeuw als protestsong tegen Franse overheersing en met een melodie uit "Le Nozze di Figaro" van Mozart (1756-1791). Tot morgen
Het is een belanrijke dag vandaag en niet alleen omdat het de eerste dag van het weekend is maar ook omdat er vandaag een vraag op eenieders lippen verschijnt: gaat het regenen of niet? De lucht is in ieder geval grijs en zwoel, wat er kan op wijzen dat er misschien een onweder vanuit Frankrijk de grens kan oversteken. De bijhorende nattigheid bij dat natuurfenomeen is van harte welkom het lawaai en de flitsen niet. Maar zoals al zo dikwijls gebleken is, over het weer hebben we als eenvoudige mensen niet te kiezen. Het is altijd nemen wat zich aanbied. Eén ding leert ons het weer, men moet daar nooit 'koleirig' over worden. Dat is het Vlaamse woord van de dag. Dat kan men af en toe wel eens worden als men weer wat leest over onze consumptiemaatschappij, meer specifiek onze houding tegenover dieren die voor consummatie* gekweekt en geslacht om opgepeuzeld te worden. Door nieuwe woorden te introduceren probeert men het kwalijke van heel die industrie op de achtergrond te verschuiven al blijft die hetzelfde en blijft die bestaan. Vorig jaar was er het woord 'welzijnskippetje' dat ons moest doen geloven dat die trager groeiende kip content was om op ons bord te belanden. Ze was na 50 dagen ipv 42 dagen al stokoud te noemen en moest niet op haar aftakeling wachten. Nu komt er een 'koeienplafond', dat de koeien moet verzekeren van een aangenaam leven vooraleer ze geslacht worden door een kogel, mes of elentriek. Dat zou ten goede komen aan het vlees dat ze zouden leveren, omdat ze een stressloos leven konden leiden gedurende enkele weken, enkele maanden of een jaar. Het koeienmaximum zou ingevoerd worden in de stallen, op de boerderijen, in de weiden. Natuurlijk wilde ik weer wat meer weten over die grote logge en soms bont gekleurde weidedieren die me van yoghurt en boter voorzien en af en toe een beefsteak. Ik tikte de vraag in "Hoe lang leven de koeien?" en stootte op een artikel in het tijdschrift : HuisdierHier.nl, geschreven door Anita Bozic op 13 februari 2022. Wel je mag me geloven of niet, maar ik heb, door het lezen van dat item, een dégoût gekregen van heel die koeienhandel. Wat men de kalveren, vaarzen, stieren, melkkoeien en vleeskoeien aandoet, in hun korte leven is echt niet fraai te noemen. De Rosa's, de Jacoba's, de Carla's en de Annie Twee's van Martine Bijl (1948-2019), die normaal een 15-20 jaar kunnen leven in vrijheid en goede gezondheid, halen dikwijls hun eerste verjaardag niet en met veel kwellingen op de koop toe. Ben je verZot op kalfs- of rundsvlees, lees dan niet het verhaal van de koeien, hun leven en ouderdom. Tot morgen
*consummatie: niet verwarren met de voltrekking van een huwelijk door de eerste geslachtsgemeenschap en dat mag opzich ook niet verward worden met de huwelijksvoltrekking.
Het warme, zonnige zomerweer maakt de hond loom en lui. Zijn bazinneke ook! En als ik zo naar voorgaande jaren kijk, is de 16e juni altijd al gezegend geweest met veel zonneschijn. Maar beiden zijn we ook een beetje allergisch voor de zon. We zijn dus liefhebbers van de schaduw. Alleen 's morgens is de zon nog mild en gaan we op pad. Dan bekijken we eens hoe de werken aan de nieuwe dijk vorderen en of de aanplant het overleeft. Vanaf vandaag staat er ook het reuzerad opgesteld. Of het al werkt ben ik niet gaan controleren. Hopelijk blijft het tijdens de vakantieperiode staan. Ik zal er wel eens een toertje mee draaien om de zee en het hinterland te kunnen bekijken vanuit een hogere en andere hoek. Dat is het goede en vrolijke nieuws. In de sportwereld gebeurde er gisteren een zware valpartij waarbij 2 renners tijdens een afdaling van een rit in het gebergte, in het ravijn duikelden. Een 21 jarige renner kon met een beetje hulp uit de diepte naar de weg kruipen, de andere moest met zware verwondingen met de helikopter naar het ziekenhuis gebracht worden. De 26 jarige Zwitser, Gino Mäder, is er deze morgen aan zijn verwondingen overleden. Of de Ronde van Zwitserland verder zal gereden worden zal deze namiddag wel meegedeeld blijken. Verder is er in de krant heel wat heisa ontstaan over het seksleven van de de voorzitter van een politieke partij. Dat interesseert me nu geen zier of hij de liefde bij een man of een vrouw vindt. Wat me wel een beetje tegen de borst stoot is dat een journalist, die dit video interview maakte, geld vraagt aan eventueel geïnteresseerde media om het uit te zenden. Gelukkig is er niemand op ingegaan. Privé is privé en als iemand zelf er mee naar buiten komt moet er geen geld voor gegeven worden. Een ander 'hot' item is dat Helmut Lotti een 'metal-icoon' wil worden met volle haardos en leren hosen. Dit weekend zal dat te horen en te zien zijn op het 'Metal Meeting Graspop Festival' in Dessel. Het zal er niet de romantische "Stille Kempen op de Purperen Hei" meer zijn. Armand Preud'homme (1904-1986) zou van verbazing nog eens achterover vallen en zoals nu al is, blijven liggen in zijn graf.Tot morgen
Beste mensen, hebben jullie ooit al een titel van een boek zien verschijnen aan de hemel? Wel dezer dagen kunnen jullie dat specialeke nog een paar keer zien aan de nachtelijke hemel. Iedereen heeft wel al van de titel, "Mannen komen van Mars, de Vrouwen komen van Venus" van John Gray gehoord. Wel als jullie naar de heldere zwarte koepel kijken rond 23u, kunnen jullie de twee planeten, broederlijk of zusterlijk naast elkaar zien prijken in het westen- noordwesten. Natuurlijk staan ze samen dicht vanuit mijn tuin gezien, de onderlinge afstand zal wel ettelijke miljoenen km zijn. Venus staat het dichtste bij. Met dergelijke observaties kan ik me goed amuseren als ik 's avonds buiten sta om de hond zijn boodschappen te laten doen. Er is ook nog een John Gray, een filosoof uit Groot-Brittannië met dezelfde naam, even oud als ik. Verder is er nog een Amerikaanse John Gray, pastor uit 1973, waar wat schandaaltjes aan kleven. John Gray, is een Amerikaanse schrijver uit 1951. Die moet je zoeken als je wat meer over dezen mens wilt weten. Zijn bedenking erbij: mannen zijn anders, vrouwen ook. Bij mannen geldt macht, prestatie, vaardigheid en daarom is Mars, de Romeinse oorlogsgod die toen ook nog een paar vruchtbaarheisdsfuncties erbij kreeg, een ideaal voorbeeld voor de venten. De vrouwen waarderen meer de schoonheid, zijn emotioneler en hebben graag een goede communicatie en conversatie. Daarom is het gepast haar Venus te noemen, de Romeinse godin van de liefde en de beschermster van tuinen en wijngaarden. De planeet Mars is wel kleiner dan de aarde en minder helder dan Venus. Ik wil wel een quote van John Gray, de filosoof, schrijven. Achter veel van zijn ideeën schuilt een waarheid, waar ik me in kan vinden. "De aarde is zelfregulerend, en we zullen eerder vernietigd worden dan dat we de aarde zullen vernietigen". Hij zegde ook: "het wegwerken van de religie zal de samenleving niet beter maken". Tot morgen
Ik heb mijn voormiddag een beetje verdaan, al is dat niet de juiste benaming voor het sjouwelen, babbelen en kletsen met de buren. Het ene koppel kwam na 10 dagen terug, vol blijdschap naar hun frisse woonst. Het andere koppel moet met tegenzin maar noodgedwongen naar het snikhete binnenland. De zeebries doet wonderen en is in ieder geval een aanrader voor mijn leeftijdsgenoten. Misschien moet ik me verontschuldigen voor mijn hardvochtigheid tegenover mijn collega's- gepensioneerden. Het was zo zalig op den dijk, goede temperaturen, een mooie aanblik van zee en strand en een deugddoend ijsje, dat ik niet kon begrijpen waarom de jaggers daar geen oog voor hadden. Blijkbaar was de bespreking van de kwaaltjes, belangrijker dan de schoonheid van onze Noordzee. Wat kriepen, klagen en zagen maakt ook deel uit van ons Belg zijn, maar ondertussen moeten we toch wel meer oog kunnen hebben voor de fantastische natuur. Er zijn vele andere gespreksonderwerpen dan kommer en kwel. Zoals over een 86 jarige Milanees/Longobard, die al een 'mummie' was vooraleer hij voorgoed in zijn kist terecht kwam. De Italianen krijgen vandaag vrijaf om zijn allerlaatste reis te volgen. Voor degenen die niet in de Dom van Milaan aanwezig kunnen zijn, de RAI geeft live-verslaggeving. Heeft de jarige 'mr Great President of all' de mosterd bij deze man gehaald om te weten te komen hoe hij onder alle beschuldigingen kan onderuit komen? In de politiek gaan! De wetten zodanig maken of herzien dat al wat je deed of doet wettelijk in orde is. Maar onze Amerikaanse politieker heeft vergeten dat beleids papieren in de federale geheime bibliotheek moeten bewaard worden en niet op zijn toilet of badkamer in Florida. Natuurlijk pleit hij onschuldig, geen haar op zijn hoofd heeft eraan gedacht, 'zelf' een doos met paperassen te verplaatsen van Washington naar Mar-a-Largo. Zijn handjes zijn alleen maar gemaakt om theatraal een handtekening te zetten of een club vast te houden om op een balletje te slaan. Van dit proces zullen er nog ettelijke afleveringen volgen. En dan kom ik aan de titel van mijn blog: index. Ik spreek hier niet over het cijfer dat over de consumptieprijzen en levensduurte gaat. Wel is het een belangrijke 57e verjaardag voor boeken-en lezendminnend katholieke deel van de wereldbevolking: de afschaffing op 14 juni 1966 van 'Index Librorum Prohibitorum', de afschaffing van de aanduiding van I → V kwotering van boeken. Door het ontstaan van de 'Boekdrukkunst' rond 1450, kon er op grote schaal een verspreiding plaatsvinden van ongeoorloofde lectuur voor de leken-gelovigen. Paus Paulus IV (1476-1559), gaf aan de 'Congregatie van Inquisitie' in 1559, de opdracht een lijst van verboden boeken op te stellen en voorwaarden om op die lijst te komen: ketterij bevattend, moreel verwerpelijk, expleciet een seksueel karakter hebben enz. Op het moment dat Paus Paulus VI (1897-1978) deze index afschafte waren er ongeveer 4000 titels waarvan de meerderheid filosofische werken en boeken van kerkhervormers waren. Een weetje: 1344 titels stonden sinds de 17e eeuw op de lijst, 1191 sinds de 18e, 1358 sinds de 19e en 298 in de 20e eeuw waaronder, tot 1966, de boeken van Gerald Walschap (1898-1989). Alles mag gelezen worden, veel leesplezier. Tot morgen
Het zal een mooie dag worden en zoals alles moet iets gewoons of uitzonderlijk in het Engels gezegd worden: another glorious day. De song van Bruce Springsteen "Glory Days" begon ik direct te neuriën.Tot mijn verbazing zijn er nog songs met ongeveer dezelfde titel. "A glorious day" van componist Albert Roussel (1869-1937). Het enige werk dat hij schreef voor een harmonieorkest. Er is ook "Glorious Day" van de 'Casting Crowns', een christelijke rockband, een voor mij onbekende muziekgroep. Natuurlijk heb ik dat eens beluisterd, en deze christelijke geïnspireerde song was best leuk om te horen. Ik heb al een paar muzikale uurtjes achter de rug, kan je wel zeggen, op deze zonovergoten morgen. In mijn lijstjes die ik nakijk zag ik ook weer enkele schrijvers staan, zoals Lode Zielens (1901-1944), omgekomen tijdens het bombardement op Antwerpen. Zijn bekendste en verfilmde werk is "Moeder, waarom leven wij?". Een vraag die iedereen zich wel eens stelt. Maar zoals al zo dikwijls gebeurd is, herken ik de schrijvers en hun belangrijkste werken zonder dat ik het boek in mijn kast liggen heb en al zeker wetend dat ik dat nooit gelezen heb omdat het een genre is dat niet tot mijn interessesfeer behoord. Maar toen herinnerde ik mij dat we in de humaniora tijdens de lessen Nederlands gebruik maakten van de handboeken en bloemlezing, "Noord en Zuid" waarin van vele belangrijke schrijvers en dichters een voorbeeld van hun schrijven of inhoud van een boek was afgedrukt. Dat moesten we dan lezen, bespreken en een essay over schrijven. Vandaar dat ik me zoveel herinner van de wereldliteratuur en schrijvers zonder dikwijls een boek van hen gelezen te hebben. Naar mijn zoektocht naar de juiste titel van dat hand-leerboek kwam ik natuurlijk weer vanalles tegen dat daarmee verband hield. Er was een televisieprogramma 'Noord-Zuid' (1978) geweest met het enfant terrible van Vlaanderen, Johan Anthierens (1937-2000) als gastheer en de charmantste presentatrice van Nederland, Mies Bouwman (1929-2018) als gastvrouw. Dat werd van het scherm afgevoerd omwille van de onbeschofte taal van Johan, die er plezier in vond de mensen te schofferen en te kleineren. De schrijfster Elisabeth Gaskell (1810-1865) schreef ook "North and South" dat tot tweemaal (1975 en 2004) tot een televisiereeks werd verfilmd door de BBC. De boeken van John Jakes (1932-2023) "North and South Trilogie" werden door de Amerikaanse ABN ook tweemaal verfilmd. Herinnering aan een boekske uit mijn jeugdjaren!. Maar door die 'glorious days' is het wel noodzaak om veel vocht tot mij te nemen, ander drogen mijn hersenen uit en meteen ook mijn inspiratie. Mijn vochtvoorraad ga ik niet meer bijvullen met een ijsje. Het was zo'n ontgoocheling gisteren op den dijk. Ik bevond me in een openlucht seniorie. Op elke bank waar ik me tussen de jaggers wriemelde was het een geklaag en gezaag over de gezondheid, de bijhorende behandeling, de te nemen pillen en de voordelen of nadelen van het type rollator waar ze mee op stap gingen. Ik blijf thuis en zie de zee wel liggen 's morgens vroeg of 's avonds laat. Tot morgen
Gisteren was er een heel verfrissende bui op het einde van de dag. Wat gerommel tussen de wolken was er ook te horen, maar geen onweer om schrik van te krijgen, al moet de hond van den donder niet weten. Ik denk dat alle planten genoten hebben van deze waterpartij dat voor hen toch lichtjes gezonder is dan het kraantjeswater dat té veel kalk bevat. Het stof en zand zijn eens weggespoeld en alles heeft weer een propere en frisse aanblik. Ook op de dijk was alles weer eens op natuurlijke wijze schoongeveegd. Ik ben deze morgen al eens gaan kijken en alles zag er zó mooi, rustig en vredig uit. In de vroegte komt men enkel de hondenbaasjes met hun hondjes tegen. Die moeten er voor zorgen dat woefie wat beweging krijgt na een lange warme nacht. Maar de hitte is nu al op het appèl. Voor de rest van de dag zal het weer een rustige bezigheid zoeken zijn binnenshuis en deze avond eens op stap gaan om een grote crème glace aan te schaffen met een hoop crème fraîche er op, want daar heb ik nu al goesting op. En dan wat kuieren, nu de toeristen nog eventjes op zich laat wachten. Velen zijn nog aan het werken en de kinderen en studenten zitten in de moeilijkste periode van hun schooljaar: blokken en examens. Veel heb ik anders niet te vertellen. Wel heb ik bewondering voor de studenten/strandredders/zeeredders die er voor zorgden dat een prematuurke de kans van zijn leven kreeg door de reanimatie die ze toepasten. Chapeau, dat hadden ze waarschijnlijk niet gedacht toen ze de cursus EHBO volgden. Gefocust als ze zullen geweest zijn om drenkelingen uit de zee te halen, was er nu hun hulp nodig om een babietje te redden in de openbare toiletten. De moeder zal hun wel eeuwig dankbaar zijn. Tot morgen
Eindelijk is de tijd er waar al lang op gewacht werd: hemelse zomerse zonnige warme temperaturen en blauwe luchten. Zonovergoten dagen die ons de vit.D geven om weerstand te hebben tegen de griepaanvallen in de winter. Geen briesje, het is bijna windstil te noemen, enkel mijn in- en uitademen geeft wat luchtverplaatsing. De verfrissing komt dezer dagen van op blote voeten te kunnen lopen. En als ik dan de bloemen gul besprenkel met fris water, doe ik hetzelfde met mijn voeten en benen. Raar maar waar, ik zit nu echt wel veel binnen. Ook de hond zit liever aan mijn voeten dan buiten te spelen. Ik ben blij met dit prachtige weer, maar geniet er binnen van. Ik ben nooit de grootste zonneklopper van den hoop geweest maar nu is het echt uit den boze geworden om met dit weer buiten te lopen. Mijn uurtje buiten zitten heb ik al achter de rug en voor de rest van de dag zal het eens sporadisch buiten lopen zijn omdat de hond zijn behoeften moet doen en zijn poten eens moet strekken. Ik zal vandaag als tijdverdrijf eens extra kijken op instagram waar ik naast de gedichtjes van 'Loftoejoe' ook met verbazing de strapatsen van 'bebecampeiro' volg. Een manneke dat van kleinsaf, zich ontfermt over een zwarte kip die zich alle liefdesblijken van het jongetje laat welgevallen. Steeds op de hort met zijn kip in de velden, die ook in zijn bed slaapt, wordt hij op de voet gevolgd door een gans en twee honden. Ik word vrolijk van naar dat ventje en zijn dierengaarde te kijken. Voor de rest zal ik me rustig en stil houden want met dit weer is iedere inspanning goed voelbaar en er teveel aan. Ik zal uit mijn venster kijken of ik de vliegers zie, want gisteren waren er maar enkelen in de lucht te bekijken. Veel nieuws heb ik voor de rest niet te melden, daarom nog een nadenkertje: slijten is iets van vroeger, tegenwoordig gaat alles kapot!. Tot morgen
Breidag in het breimuseum van Sint Niklaas. Normaliter zou ik een bezoek gebracht hebben aan de nog werkende breimachines uit mijn kinderjaren en jeugd. De Collectie Industrieel Erfgoed en het rijke Industrieel Verleden is te zien in een fabriekshal van 600 m². Daar stelt men de verschillende soorten machines tentoon, rondbreiers, platbreiers enz, vooraleer ze allemaal computergestuurd werden en de industrie naar andere oorden met goedkopere werkkrachten verhuisden. De textielnijverheid vanaf de 2e helft van de 19e eeuw tot de jaren 1980 brachten welstand in de stad. Het Museum toont met foto's en machines, hoe de breiers, de wol en katoen verwerkten en hoe de knipsters, de stiksters, de strijksters en inpaksters er draagbare procducten van maakten zoals kousen, handschoenen, debardeurs en pullovers, gilets, vesten en kleren. Vervlogen tijden. Het verhaal en de geur van de parafine en machineolie stopten voor mijn familie bij het overlijden van mijn vader in 1979. Dus dan weet je wel dat voor mij, als meisje, de overschotten en lappen weveniet een godsgeschenk waren om poppenkleedjes te maken. En vandaag zet ik mijn enige pop die ik nog bezit eens extra op het voorplan op deze 'Werelddag van de Poppen'. Mildred Seeley (1918-2001) vond dat er wereldwijd wat meer aandacht aan dit speelgoed moest besteed worden en stelde in 1986 voor dat te doen op de 2e zaterdag van juni. Ze schreef verschillende boeken over porceleinen poppen en bezat er een grote collectie van. Na haar dood veranderden de poppemiekes voor enkel miljoenen dollars van eigenaar. En van speelgoed gesproken: the difference between men and boys, is the size of their toys. Ik begin met het goedkoopste speelgoed van de dag te vermelden: vliegeren. In alle vormen, kleuren, groottes is er dit weekend het 'vliegerfestival'. Veel van die gekleurde stoffen vogels zijn hierheen gebracht in wat duurdere speelgoedjes: VW-busjes. Die blazen hier ook verzamelen en laten zich door de goegemeente bewonderen en zeker de echte originele volkswagentjes. Tegenwoordig weer hip als mobielhome of camper. Nog wat duurder zijn de uitstappen richting Mount Everest. Dit jaar een record aantal bergbeklimmers met of zonder ervaring in het hooggebergte en dus ook met een recoord aantal valpartijen en doden. Dat kost een bom geld en dat om in file naar boven te kloefen, in een zuurstofarm gebied, om de wereld te overschouwen vanaf +8000m hoogte en dat gedurende 1 minuutje. Een ander toy is voor de miljardairs: een skelet van een 'tyrannosaurus' voor Fernand, de eigenaar van 'Den Boerentoren'in Antwerpen en reeds een derde gigantisch beest voor den Marc, om zijn reeks dino's in zijn Adventure Valley van Durbuy aan te vullen, een skelet van de 'allosaurus'. Ze hebben in hun jeugd nooit plastieken beestjes gekregen om mee te spelen. En dan Mr Great President. Staatsgeheimen en staatspapieren zijn voor deze man blijkbaar van nul en generlei waarde aangezien ze werden aangetroffen in zijn toilet, badkamer en slaapkamer van zijn residentie Mar-a-Largo of huis Lange Zee in Florida. Waarschijnlijk had vrouwlief spannende verhalen nodig vooraleer de ogen te sluiten om naar dromenland te vertrekken. Tot morgen
