"Gekken haasten zich, slimmen wachten, wijzen gaan de tuin in", een Chinees gezegde dat ik wil gebruiken bij de opening van de 'Gedenktuin voor de slachtoffers van de kindermoordenaars' in Marcinelle, een buitenwijk van Charleroi. Op de ruines van het huis waar de meisjes, Julie, Melissa, Laetitia, Sabine, An, Eefje, werden opgesloten, vernederd, verminkt, gevangen gehouden, seksueel misbruikt, vermoord, werd, bijna 30 jaar na datum van de feiten, omgetoverd tot een mooie hoektuin met mooie fresco's op de muren van de huizen die het omringd. En toch blijven die gruwelijkheden gebeuren, zelfs gefilmd en verspreid op sommige platformen van het internet. Het is niet alleen gruwelijk dat dergelijke mishandelingen, sadistische zedenfeiten (vooral bij kinderen en jeugd) blijven gebeuren en gefilmd worden maar dat er dan nog mensen zijn die 'kicken/kikken' op het bekijken van de beelden van dergelijke barbariën, ze aanschaffen om ze dikwijls nog door te geven aan ander 'geïnteresseerden'. Zijn deze mensen zogezegd te 'genezen'? Laat het me hopen, al heb ik daar wel sterke twijfels over. Niettegenstaande het vandaag toch een herdenking is van de sprookjesschrijver bij uitstek, Jacob Grimm (1785-1863) die samen metzijn broer Wilhelm zoveel mooie sprookjes schreef die eindigden met "ze leefden nog lang en gelukkig" en waar het "goede" altijd overwon, spreken de recente gebeurtenissen door een resem BV, de sprookjes en de genezing van sommige delinkwenten dat tegen. In de nasleep van de gruwel in 1995, werd door Jean-Denis Lejeune, Child Focus opgericht in 1997. Een Stichting die tot doel heeft 'Vermiste en Seksueel uitgebuite Kinderen' te zoeken en bij te staan. Tel 116.000 zou in ons geheugen en dat van onze kinderen moeten gegrifd staan. Tot morgen
Nee, niet panikeren, ik ben niet kinds geworden noch een fan van K3 sinds vandaag. Het is alleen dat de titel van dat kinderliedje goed beschrijft hoe mijn armen en benen ogen, enkele dagen na mijn aanbidding van het zand op het strand. Het was geen gewilde knieval, dat heb ik al geschreven, het was een forse plof op het harde gedeelte van het strand. Ondanks het zonnige weer kan ik me niet echt in shorts vertonen noch met korte mouwkes rondlopen. Alles is aan het genezen en ziet dus bont en blauw, gaande van paars, geel, groen, geel, rood en nog een streep wit en blauw. Alle kleuren van een wondermooie regenboog, die er vandaag aan de hemelkoepel niet zal op te merken zijn. 'Haast en spoed, zijn zelden goed', is een spreekwoord dat ik meer indachtig moet zijn en zo leer ik zelfs op een gezegende leeftijd dat gezegdes een waarheid kunnen bevatten. Dus ja, ik voel aan mijn botten en knoken dat ze tegen iets hards gebotst zijn en dat zoiets ook goed te zien is. Rondlopen is voor het moment alleen geschikt in de tuin. Voor de hond is dat toch voldoende, als die maar kan springen en zoeken naar zijn bal, speelt de plaats waar dat gebeurt geen rol. Deze middag zal ik wel kijken naar de Nederlandse modeshow van hun koningshuis, althans wat de dames betreft. de heren komen sowieso in zwarte pitteleer of pandjesjas. Die mode bestaat al eeuwen. Naar Maxima, Amalia, Alexia en Laurentien ga ik kijken. Ariane studeert in Italië kunstgeschiedenis, dat is toch de bedoeling. De miljoenennota van Rutte wordt er gepresenteerd door de koning in vol ornaat. Of hij met de Gouden Koets komt aangereden of met een ander vehikel zich verplaatst naar de Koninklijke Schouwburg in Den Haag, zal ik straks wel merken. Enfin, ik zal in ieder geval vier haute couture jurken kunnen bekijken. Daarna ga ik wat naar opgenomen programma's kijken, vooral dan de thrillers en de detectieves, die te laat op de avond uitgezonden worden. Van al hetgeen er zogezegd als 'nieuw' op tv wordt getoond, is er niks naar mijn gading bij. Ik kijk regelmatig naar de duidingsprogramma's op Canvas, maar té veel ernst, gezaag en gezever, rampenverslaggeving en ongelukkenn, is ook niet goed voor de nachtrust. Ik heb even gekeken naar de afkooksels van de goede buitenlandse topics zoals 'Married at First Sight' en 'Masterchef', maar dat is droefheid op een hoopje. Eergisteren ontdekte ik dan de Amerikaanse remake van "The Office", maar ik moet het nog verder bekijken of ik dat even grappig ga vinden als de oorspronkelijke Britse reeks met Ricky Gervais. Ik kijk wel met gemengde gevoelens naar 'Interview met de Geschiedenis" gepresenteerd door Arnout Hauben, omdat er op dat moment niks beters te bekijken valt. Enfin, een boek lezen is nog altijd het beste om zonder ergernis aan de slaap te beginnen. Tot morgen
Ik ben wakker geworden met een lied van Luk Bral (1949-2020): "Hallo hier ben ik dan, dag mensen op het plein, .....dag dorp van mij, dag mensen allemaal....". Het is een mooie Vlaamse song die nogal dikwijls over het hoofd gezien worden. Zoals steeds te beluisteren op het internet. En ik ben wakker geworden met minder stijfheid, in armen, benen, knieën, schouders enz. Vandaar dat het vrolijke deuntje door mijn hoofd galmde dat over 'een blonde varkenshoeder' gaat, een 'dronken kastelein' en een 'pierlala'. En er is weer een nieuwe week van start gegaan. Hoe ik dat als op 'rust gestelde' weet? Gisteren zat er een gazetje in mijn brievenbus dat er door een buur was gedeponeerd, en daar stond in koeien van letters op dat het "Zondag" was. En van hetgeen ik nog geleerd heb, komt na mijn nachtrust van die dag, een volgende week, die begint met een maandag. En zo weet ik wat ik iedere dag na de nacht, moet doen op de volgende dag. Vandaag bv moet ik papier, karton en plastiek buitenzetten . Maandag is ook kliekjesdag en andere restanten als ze bijna vervallen zijn, uit de de koelkast halen en opeten of anders op dinsdag met de groene camion meegeven. Na een verkwikkend slaapje komt dan de woensdag, dikwijls voorbehouden voor boodschappen te doen of een klapke links of rechts. Op donderdag is het dan poetsdag, op vrijdag om de veertien dagen naar de kapper, op zaterdag komt er dan een heel dikke gazet en is het veel lezen en spellekes oplossen en op zondag is het rustdag van al mijn drukke weekactiviteiten en zit er weer een nieuw gazetje van "De zondag" in de brievenbus en is er terug 'rust' voor de 'op rust gestelde' mens. Ik draag ook geen uurwerk meer, dan voel ik me teveel gekluisterd en "I want to break free" zoals Queen zingt. Ik leer de zon te lezen, waar ze zich bevindt aan het hemelfirmament. Ik luister naar het af en aan rijden van de buren, omdat die meestal op een bepaald uur vertrekken voor hun werkzaamheden te beginnen of te beëindigen. De tram passeert om 5' vóór het uur, 15' na en 35'na het uur. Het nieuws op tv is er om 13u, 18u05, 19u en rond 22u. Als mijn maag knort ga ik eten en de hond doet hetzelfde. En 's morgens is er om 6u de krant die de facteur dan in de brievenbus steekt en op zaterdag om 7u. Ik heb al zeker om mijn pols geen horloge meer nodig. Toch niet voor mijn dagdagelijkse leven. Ik zing dan maar vol overtuiging het lied van Bram Vermeulen (1949-2004), "Rode Wijn", "Wat een bestaan, wat een luizenleven, het kan niet stuk, wat een geluk......". Tot morgen
Ik sta dan wel bij de categorie dagboek/bedenkingen maar deze week is het meer 'journal' (zie 12/09) dan bedenkingen. Er zijn wel een paar grote rampen geweest in Marokko (aardbeving) en in Libië (watersnood) maar wat voor conclusies en bedenkingen kan ik daar over maken? Dat er door de plaats van de rampen een chaotische communicatie is, dat er geen verslaggeving kan komen en er geen hulpverlening onderweg is. Maar ook dat de hulp die de gewone mensen moeten krijgen veel afhangt van de heersers van het land. Een koning die te koppig is om veel buitenlandse hulp te vragen tenzij het afkomstig is van het Midden Oosten (met de oliedollars). En Libië dat een verdeeld land is sinds 2011 en waar twee rivaliserende overheden aanspraak maken op de macht: in het Westen is er in Tripoli een ander bevelhebber dan in het Oosten, Derna, waar de ramp plaatsgevonden heeft. Er is in dat land geen eensgezindheid om elkaar bij te staan, en geen vraag voor hulp aan het buitenland. Mijn gevolgtrekking is: een gewone mens heeft maar baat bij een eensgezind bestuur, een stabiele regering en een staatshoofd dat zijn bevolking wil steunen, helpen, en durft andere landen om bijstand te vragen. Wie gaat in beide landen de bevolking aan voedsel, onderdak helpen? Wie gaat om hygiënische redenen de doden bergen en begraven? Bij een bevolking die aan zijn lot overgelaten is, zal het lang duren vooraleer alles weer genormaliseerd is. Deze zomer zijn er al verschillende natuurfenomenen geweest die een enorme impact hadden op landen zoals Griekenland met verzengende hitte, bosbranden en storm met watersnood. Warmte heeft een alom bepalende weerfactor geweest in het zuiden van Europa. De Belgen hebben gelukkig een normale zomer gehad. Met in september een serieuze nazomer met ongekende temperaturen voor deze tijd van het jaar. En nu is het de laatste dag van l'été Indien. De temperatuur met 19°C is nog wel oké, maar het is buiten toch een grijze bedoening. Dat neemt niet weg dat alle ongewenste insecten aanwezig zijn om de mensen te ambeteren. Ik ben deze morgen al gebeten door een spin en dat doet verrekte zeer. Voor de rest beweeg ik me voort zoals een plank, of zoals mijn sterrenbeeld kreeft, stokstijf en schuin ga weg. Tot morgen
Een belletje op een zaterdagmorgen aan mijn poortje!!!! Mijn vrienden kwamen eens kijken of ik al terug te been was na mijn tuimelperte op het strand richting zee! Ja, dat was me gisteren wel de belevenis van de dag, moet ik zeggen. Met opgestroopte broekspijpen, crocs aan mijn voeten en een hond aan de leiband zou en moest ik die eerste dag dat woeffie op het strand mocht, pootje gaan baden. Een onvoorzichtigheid of verkeerde schoenen of een putje in het harde zand, deed me plompverloren voorovervallen. De vrienden waren juist op het strand en een behulpzaam koppel wandelaars, kwamen zien of het allemaal in orde was. Gelukkig was dat zo, nadat ik van het eerste verschieten bekomen was. We zijn toch nog pootje gaan baden in het warme strandwater en dat deed deugd voor mens en dier. En dus kwamen ze deze morgen, in de veronderstelling dat ik nog niet te poot was, me een bezoekje brengen met een kramiekske in de hand. Het was in hun geheugen blijven hangen dat ik dat 'briochebrood met krenten' wel lekker vind en dat de hond er de laatste keer mee gaan lopen was en me een paar angstige uren had bezorgd (krenten en rozijnen kunnen evenals chocolade dodelijk zijn voor honden). Het rozijnenbrood smaakte in ieder geval en daarmee had ik mijn ochtendbabbel ook gehad. Ik zit wel met 2 blauwe knieën, dat is dus assorti met mijn kledij, maar deze avond zal ik terug wel op stap gaan. Vooral ook omdat het zaak is dat ik blijf bewegen om geen stijve benen te krijgen. Ook omdat het zeewater een aangename 20°C heeft, het een mooie dag is en ik graag op het strand loop om van dichtbij, de zee te zien bewegen. Maar vandaag denk ik ook aan mijn vriendin Maike die 74 kaarsjes mag uitblazen. Altijd prettig om iemand een verjaardag te kunnen wensen. Voor de rest zal het een rustige zaterdag worden, met veel buiten zijn en genieten van deze aangename temperaturen. Dat terwijl ik verder zal lezen in mijn thriller van meer dan 500 blz "Oog om oog" van Matthew Arlidge. Spannend! Tot morgen
Wat is er leuker dan 's morgens, in de zon te flaneren op den dijk? Wat is er leuker dan te kijken naar een klein eenzaam bootje met witte zeilen op een vlakke, kalme zee? En wat is er nu leuker dan terug op het strand mogen lopen met de hond en voetjes baden en pootjes nat maken? Niks. Daarom is 15 september zo'n belangrijke dag, met z'n tweeën weer volop genieten van zand, strand en water. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door de zee en door de kleine pleziertjes die onze Noordzee, zonder het zelf te weten, geeft. Iedere dag weer opnieuw, beleef ik de schoonheid van onze zee, in al zijn vormen, van kalm tot woest, van het bruine en zanderige water bij slecht weer, naar zijn staalgrijze kleur bij blauwe luchten. Het blijft een dagdagelijks plezier om hier te kunnen wonen en liefst nog ontzettend veel jaren. Maar eerst weer even back to business. Onlangs schreef ik, dat enkele BV's ons weer wilden aanzetten om papier te gebruiken om onze zieleroerselen op neer te pennen. Maar de officiële verdelers, water-electriciteit-telefoon.... hun rekeningen niet meer aan papier toevertrouwen, geen papier meer verspillen voor hetgeen ik hen verschuldigd ben. Ze drukken wel 2 papieren af om me mee te delen dat ze geen papieren afrekeningen meer gaan doorzenden. In heel kleine lettertjes, onderaan het schrijven, staat wel vermeld dat ik nog altijd de optie krijg om toch alle rekeningen op papier afgedrukt te krijgen. Ik moet dat dan wel speciaal aangeven en aanvragen. Nu sta ik werkelijk in dubio. Mijn mail is al eens gehackt geweest, er kan al eens een grote electriciteitspanne voorvallen en ik geef niet graag zomaar alles uit handen van betalingen. Ik wil nog altijd graag zien waaraan ik mijn geld besteed heb en via domiciliëring, wat gemakkelijk zou zijn, vind ik dat ook al moeilijker. Op de pc de facturen, dus electronisch, vind ik moeilijk om te controleren en na te kijken. Of men moet ze afprinten en dan doe ik ook aan papierverspilling en bladvervuiling met toners. Alleen is dan het probleem naar mij verschoven. Ik zal me vandaag onder een appelboom zetten en goed nadenken. En misschien krijg ik dan inspiratie zoals bij Isaac Newton (1642-1727) voorviel toen hij een appel op zijn kopke kreeg. Enfin, ik zal voor alle zekerheid mijn reader maar meenemen. Het is zalig weer om in de schaduw wat te lezen. Tot morgen
Hoe plezant is dàt niet? Een tweede nazomertje met zéér aangename temperaturen. Dat wil zeggen, warmte op mensenmaat. Daarbij zijn dan de nachten koel en de ochtenden nog fris, maar dat deert niet. De zomermaanden waren dan wel niet fantastisch te noemen maar dat wordt nu ruimschoots vergoed in de eerste herfstmaand. Alles groeit en bloeit nog welig, zelfs kan ik nog aardbeien oogsten. Weliswaar maar 2 kleintjes per dag maar ze hebben een volle smaak en zijn stevige vruchten. Voor de rest heb ik vandaag niet zo veel te vermelden. Na de poetshulp kwamen er vrienden langs en we hebben dan samen maar boterhammekes gegeten. Het is altijd plezant niet alleen aan tafel te zitten, vooral omdat ik deze week verwent was door gezelschap van mijn familie.
Ik vond vandaag wel een mooi citaat van Aldo Cammarota (1930-2002), een Argentijns schrijver, humorist die ook verschillend goede citaten heeft geschreven. Is het volgende op mij van toepassing? "Bescheidenheid: de hoop dat anderen zullen ontdekken hoe geweldig ik ben/we zijn/bloggers zijn". Tot morgen
Ik heb mijn metekind aan het station van Oostende (ttz, in de nabijheid) afgezet. Na een paar verrukkelijke dagen met ons twee + hond, waar we geproefd hebben van al het lekkers hier aan de kust. Gaande van de natuur zijnde het strand, de zee en het overmijdelijke bootjesbaden in een zee van 20°C, naar de voeding zijnde Bickyburger, garnaalkroketten en een ijsje toe. Voor de rest is er weer veel gebabbeld en er samen eens op uit getrokken en gerust op de nieuwe banken op de dijk. Hij is goed gezelschap en nu is het weer wachten tot het volgende verlof vooraleer dat hij weer eens langskomt. het is weer leven op ons eigen tempo en ondanks hij niet lang gebleven is, is het toch weer wennen voor de hond en mezelf, dat we weer op elkaar zijn aangewezen. De zee was ook wat grijzer en minder rustig dan gisteren met grote schuimkoppen. Gelukkig en hopelijk maken we hier niet mee wat de landen rond de Middellandse Zee meemaken: hitte, branden, overvloedige regenval, aardbeving en een "medicane". De Engels samentrekking van de woorden 'mediterranean + hurricane (orkaan). Met duizenden slachtoffers, met duizenden mensen die geen onderkomen of voedsel hebben, met ontelbare gewonden die wachten op verzoging. Wereldsolidariteit blijft nodig om aan iedereen een menswaardig bestaan te kunnen geven. Tot morgen
Op de 'Internationale Dag van de Migraine' heb ik gelukkig vandaag geen last van dit soort hoofdpijn. Het is een kwaal die veel mensen tergt en hun leven overhoop haalt. Er mag speciaal aandacht voor gevraagd worden en hopelijk vinden ze eens echt de oorzaak van dit soort pijnen. Nu is het behelpen met een straffe pil, in bed kruipen en hopelijk, in een kamer gespeend van licht, in slaap vallen.
'Liefste journal, ik lees vandaag een geweldig krantenartikel'. De BV's hebben weer 'het ei van Columbus' uitgevonden of zo je wil 'het warm water' of nog 'het wiel'. Darwin (1809-1882)schreef zijn dagboek, Anne Frank (1929-1945) schreef het hare en alle scheepskapiteins moeten een 'reisdagboek' bijhouden, de koks een 'voedseldagboek', de zorgverstrekkers een 'gezondheids-welzijnsdagboek', voor de school een 'leerdagboek', de verse mama's houden een 'babyboek' bij. Een 'bulletdagboek' gebruiken de meeste bloggers, een samenraapsel van een agenda, zelfreflectie, dagelijks logboek, talenten tonen en dromen noteren. Maar de BV's waarvan sprake, Tine Priem en hoe kan het ook anders, Pascale Naessens, zien heil en een centje te verdienen in iedereen diets te maken, terug pen of potlood en papier te nemen en alle zieleroerselen van de dag te noteren in een schriftje dat ze op de markt zullen brengen nadat iedereen hun exemplaar gelezen heeft hoe je moet schrijven in zo'n cahierke. Het wordt dan 'journaling' genoemd. Pascale noemt haar boek na de 'pure keuken' nu "Go pure journal" en het boek van Tine noemt "Van geluk gesproken". De trend is weer gezet, na de ontzettende aantallen kookboeken die er op de markt kwamen, de handwerkboeken is nu "het leren schrijven" een hot item geworden. Genoeg daarover, bloggen is veel plezanter, we zijn met veel bloggers die stuk voor stuk wat te zeggen en te tonen hebben dat de moeite loont voor de anderen.
Wat heb ik geleerd op deze naamdag van Maria, de moeder van Jezus? In de geschiedenis van de vroomheid is er blijkbaar veel gemediteerd geweest over de mystieke betekenis van de naam 'Maria'; Mater Alma Redemptoris Incentivum Amoris = Zoete Moeder van de Verlosser, Aanstekelijk in de Liefde. In de Middeleeuwen gaf men aan elke letter van haar naam, een edelsteen. De M = magarita = parel, A = adamas = diamant, R = rubinus = robijn, I = iaspis = jaspis, A = anesthistus = ametist. Weer een weetje erbij dat er eigenlijk niet toe doet.
Mijn metekind is voor een paar dagen bij mij. Wat maakt het zo gezellig? We leven een beetje op hetzelfde ritme, met de zelfde goestingen voor de maaltijden, met gewoon genieten van de dag samen. Een beetje zelfde interesses van tv-kijken, naar programma's waar we eens duchtig commentaar op kunnen geven o.a. naar de originele "Masterchef" (Engeland of Australië) of naar de originele "Maried at First Sight" Australië. Dubbel plezier voor mij, gezelschap dat meekijkt naar deze speciale uitzendingen. Deze avond nog 'garanaalkroketten' gaan eten en thuis nog een gigantische crème. Tot morgen
Een mens is een straf beest. Van 31°C gisteren noteer ik nu 21°C. Bij de echte dieren is dat wel even anders, een ijsbeer heeft ijs en koude nodig en hebben ze hier in het wild nooit opgemerkt en een kameel blijft in de hitte van de woestijn rondlopen. Wij zijn als mens altijd aanpasbaar, zonder meer. Van koude naar warme omgeving en vice versa op een paar uur tijd. Ik wilde er bij voegen 'zonder' morren, maar ik denk niet dat zoiets zal lukken bij de Belgen. Vandaag is het met een giletke aan rondlopen want de overgang van zéér warm naar een normale temperatuur vraagt van ons lichaam toch een beetje aanpassingswerk. Morgen ben ik weer de 20°C gewoon en is het gewoon met korte mouwen rondlopen. Vandaag voorspellen de weermannen ook nog wat bluswater. Dat zal voor iedereen wel eens deugd doen, als het niet te lang zal duren anders spannen de Belgen weeral een zaag. Gelijk welk weertype er zich voordoet, in dit land is nooit niemand tevreden met het 'weer'. Enfin, vandaag ben ik al naar de dokter geweest voor nazicht en alles was tiptop in orde, dan boodschappen gedaan want ik krijg voor een paar dagen bezoek. Mijn oudste kleinzoon bezoekt de bomma nog eens voor de klassiekers op culinair gebied samen met zijn oudje te verorberen: een bickyburger en de volgende dag garnaalkroketten. Altijd feest als er dan ook nog een grote ijskreem op volgt. "Omgaan met de kinderen is gezond voor de ziel", zei en schreef Fjodor Dostojewski (1821-1881). Tot morgen
Zelfs aan zee kan men van een heuse hittegolf spreken. Het is windstil, zelfs het espenblad trilt niet. Dat heeft dan ook zijn gevolgen voor het slapen, want zó goed koelt het 's avonds en 's nachts ook niet af. Het is in eva's kostuum slapen en ik zou bij benadering niet meer kunnen zeggen sinds wanneer dat geleden is. Zelfs een vijgen- of druivenblad was al te warm voor me toe te dekken. Puur natuur is dezer dagen het beste voor een beetje nachtrust te hebben. En toch ben ik blij met deze temperaturen, de herfst en de winter duren lang genoeg en wat extra vitaminen inslaan, door de zon gegeven, is mooi meegenomen. Maar ik heb al onverwacht bezoek gehad van schoondochter en jongste kleinkind die toch voor een paar uur verfrissing aan zee komen zoeken en willen vertrekken vóór de grote sloef toeristen huiswaarts keren. Van middag zal ik eventjes wat liedjes beluisteren van Paul Van Vliet (1935-2023). Hij schreef toch wel een paar steengoede nummers. Zoals " De Zee", "Vlaanderen", "Meisjes van Dertien", "Veilig achterop bij vader op de fiets" en zeker en vast "Pappa is blijven hangen in de sixties" dat ik soms ook van mezelf denk. Iot morgen
"Sammy loopt niet zo gebogen, denk je dat ze je niet mogen, waarom loop je zo gebogen, Sammy met je ogen, Sammy op de vlucht. Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy, want daar is de blauwe lucht......". Lied van Ramses Shaffy (1933-2009). Ik moest aan dat lied denken toen de oplossing gegeven werd voor dit eenmalige spektakel op de commerciële zender. Gisterenavond kon ik het laatste stukje, de ontknoping dus, van het VTM programma 'Make up your Mind' meemaken. Natuurlijk was het een gigantische verrassing om er in een oranje outfit en op 20cm hoge hakken de voorzitter van (rap uitspreken) Cindy Envy te zien zitten. Puike prestatie zou ik echt wel willen zeggen en hopelijk doet hij dat evengoed bij de verkiezingen in juni 2024. De boodschap die al de Drag Queens wilden uitstrooien is naast het enorme talent van de schminksters niet mis te verstaan: we leven in een land waar voor iedereen alles mogelijk is, ongeacht gender of afkomst. Laat ons hopen dat het zo kan blijven voor iedereen, en dan moet niemand gebogen lopen of met zijn blik naar de grond gewend. Natuurlijk was er op sportief vlak ook een verrassing van jewelste. De zelf-verklaarde winnaar van de Vuelta 2023, heeft zichzelf een nederlaag bezorgd die kan tellen. Op voorhand grootspraak doen over zichzelf en minachtend spreken over de concurrenten, kan soms als een boemerang in je eigen gezicht terecht komen. Toch blijft deze Ronde van Spanje spannend om te zien. Alleen al om de mooie grove natuur van het Spaanse binnenland en de Pyrenneën te zien. Ideaal om te kijken op de warmste momenten van de dag. Want bij de minste inspanning bij deze 1e hittegolf in september, gutst het water uit mijn poriën. Dat is al een paar dagen zo. Ik weet wel, geen fysieke arbeid doen, maar in de tuin zie ik altijd wel iets dat moet gebeuren, een beetje bloemekes en struiken verzorgen, verwelkte bloemen verwijderen, onkruid uittrekken enz. Nochtans doe ik dat vóór 11u 's morgens of na 17u. Maar dat helpt geen knijt. Het blijft puffen en blazen.Tot morgen
"Hot, hotter, hottest" is de titel van een opzwepend disco-nummer van de Belgische groep olv Stef Kamil Carlens, 'Zita Swoon'. Dezer dagen is dat zeker een toepasselijke titel voor de temperaturen die ik nu in de septembermaand van 2023 meemaak. Alle Belgen tenandere. Geen fysieke inspanningen doen bij deze warmte wordt aangeprezen. Gelukkig is schrijven niet te belastend voor het lichaam. De omgeving voor deze activiteit, kan warm of koud zijn, binnen of buiten, licht of donker. Vandaar ook dat ik dat zo graag doe, het kan ten allen tijde gebeuren en gedaan worden. Of dat de vorige zin correct gespeld wordt weet ik niet, want als ik wat testjes doe is dat nooit feilloos, zeker voor de 'd-t-dt' schrijfwijze. Gisteren had ik bij de test van Radio 2, over deze uitgangen, 7/10. Mijn teksten en woorden zijn dus zeker voor verbetering vatbaar. Ik vroeg me gisteren ook af, omdat er redelijk wat wind stond aan de kust, of dat die luchtverplaatsingen door het veranderende milieu, ook een echte naam gaan krijgen zonder dat ze noodzakelijk een 'storm' zijn. Ik denk dat men dan kan kiezen uit verschillende benamingen die aan bepaalde winden in Europa gegeven worden. Er zijn 7 benamingen, keuze te over, kan ik wel zeggen: Föhn (Alpengebieden), Mistral (Oost-Frankrijk), Bise (Zwitserland), Sirocco (Oosten van Middellandse Zee), Bora (Adriatische Zee), Tramontana (Spanje- Frankrijk) Lombarde (Ialië- Frankrijk). De Passaatwinden, een tropische wind, zal nog niet voor direct zijn, denk ik. Tropische toestanden het hele jaar door zullen we hier nog niet zo snel meemaken. Wat er ook van zij, ik vind het aangenaam weer na de zomer die er geen geweest is, ik kan in de schaduw genieten van de warmte. Ik kan dan ook weer over een weetje lezen, zoals dat het 5 meter hoge 'Carrara' marmeren beeld "David" van Michelangelo (1475-1564) al 519 jaar op zijn sokkel staat (sinds 1504), waarvan de eerste eeuwen buiten en sinds 1873 (= 150j) in de Galleria dell'Academia in Firenze. Ik heb geschreven. Tot morgen
De hitterekords zullen deze septembermaand waarschijnlijk gebroken worden. Zelfs aan zee is het niet fris meer. Alleen 's morgens is er nog wat koelte, maar eens 10u, voelt men de warmte zo aankomen. Dàt tot laat in de avond. Ik dacht gisterenavond een verfrissende wandeling op de dijk te kunnen doen, maar dat was een misrekening. De warmte blijft lang nazinderen en heeft alles (vooral de buildings) zodanig opgewarmt tijdens de dag dat het lang duurt eer er wat afkoeling komt. De terrassen zaten dan ook nog overvol en ook veel wandelaars die profiteerden van die avondlijke warmte. Voor mij is het nu overdag zaak uit de zon te blijven. Mijn hersenen mogen nog niet smelten en mijn grijze celletjes moeten blijven werken, al is het maar op een lager niveau. Toch merk ik aan alles dat de komkommertijd voorbij is. Er verschijnen weer wat langere artikels in de krant en men geeft weeral iets vlugger commentaar op het gewone leven. Ik ben natuurlijk wel blij dat ik niet de enige ben die geen appreciatie heeft voor het programma van de Nederbelg. De kijkcijfers denderen naar beneden. Op de commerciële zender dacht men het rekord aantal kijkcijfers van de laatste dag van Martine en Frank op de beeldbuis te kunnen evenaren, maar dat werd ook een afknapper. Veel aandacht ging en gaat er nog altijd naar het witte shorts- lichtblauw hemdje-witte sneakers (als dresscode) feestje van een minister. Het kreeg de toepasselijke naam 'pipigate'. De uitleg van de 'luchtgitaar' die de minister zogezegd ten beste gaf aan de laatste gast, is belachelijk als je de dag nadien de 80-jarige rockers nog echt gitaar ziet spelen. Wat voor mij echt onverstaanbaar is, is dat er aan het huis van deze maandenlang een politiecombi parkeert die niet bevolkt is!!. Waarschijnlijk en hopelijk, is het een tweedehandse die niet meer kan rijden, anders is het zonde dat men de politie ontgriefd om in te grijpen bij echte misdrijven. Meteen weten ook de snoodaards dat ze hun gang kunnen gaan want dat de politiebewaking 'nep' is. Er was nog een goede omschrijving van deze plasminister: onthoud dat hij onbetrouwbaar is, en je kunt er perfect mee samenwerken. Tot morgen
Om de overlast van het wildparkeren van de automobilisten tegen te gaan, heeft de gemeente een akkoord afgesloten met- en in concessie gegeven aan, een privé-firma om toezicht te houden in de straten. Enkel mensen die er wonen hebben recht, mits betaling van 12€/2jaar, om in hun straat of wijk te parkeren nadat ze bewezen hadden eigenaar of tweede verblijver te zijn van een woning en opgave van de nummerplaat van het voertuig. De andere snoodaards moeten op de betalende parkingtorens of andere betaalparkings gaan staan. De gemeente verdient er ook wat aan natuurlijk, een billijk percentage van de opbrengst van de uitgeschreven boetes. Dat het rendeert voor de firma is nogal duidelijk. Van 9u-19u rijdt er een radarwagen (met chauffeur, natuurlijk) rond in alle straaten van de gemeente die het predikaat 'woonstraat' kreeg en aangeduid wordt met een verkeersbord. Ik moet zeggen, sindsdien is er geen overlast meer van plassende bestuurders als ze hun auto verlaten, die zijn allemaal naar Kortrijk afgezakt. Hoe de boetes van de overtredingen geïnd worden weet ik niet, er wordt geen papierke meer onder de ruitewissers geschoven. Het zal naar de dienst belastingen gaan zeker? En vandaag was het 'Vlaamse Woord van de Dag': voorafbetalingen bij de dienst belastingen. Dat is een term die dikwijls bij de berichten voor of na het nieuws komen. Meestal is dat een oproep naar de zelfstandigen. Maar iedereen doet aan voorafbetalingen in dit land. Vóór dat je het maandelijkse geld in handen krijgt zijn er al belastingen afgegaan en als er té veel is afgehouden, krijg je dat het jaar nadien terug. Hetzelfde geldt voor de voorschotten van gas, electriciteit en water. En als dan alles is afgerekend, is het uitkijken wat je met de rest gaat doen. Misschien dat er volgend jaar weer de mogelijkheid zal zijn om vanaf 100€ een staatsbon te kopen om dan met opbrengst van 2,3€ een lekkernij te kopen. Maar zo lang ga ik niet wachten. Omdat ik onder de noemer 'oudere' val, maoet ik er op toezien dat ik voldoende vocht en eten tot mij neem bij deze exotische september temperaturen. Ik doe dat onder de vorm van een ijskreem. Lekker fris, eten en drinken tegelijkertijd. Geniet van de zon met mate. Tot morgen
Ik kan niet anders dan mijn dag al zingende te beginnen. Het lied van Bart Käell, "Mooi weer vandaag" zal een hele dag blijven hangen en zal ik een hele dag neuriën. Blauwe luchten, bijna windstil, een onontbeerlijke papieren gazet, verse dampende koffie, een braaf hondje. Meer moet een mens niet verlangen op een doordeweekse dinsdag. Maar ik zal "Mooi weer vandaag" regelmatig aflossen met "Living on my own" (but still having fun), "Barcelona" enz., de songs van "The Great Pretender", Freddie Mercury (1946-1991). Vandaag zou hij toch ook al 77 jaar geworden zijn en waarschijnlijk niet meer zo explosief op het podium gestaan hebben. Maar hij is jong gestorven na een ziekte die destijds een ware ravage aanrichtte en nu toch meer controleerbaar is: hiv, aids. Maar door al die moderne technologieën kan ik nog van zijn optredens genieten, van zijn stem en van zijn liedjes. En dan is het nu eens tijd om over al die nieuwe programma's op tv te spreken. Gisteren begon het nieuwe seizoen van Jeroen in zijn nieuwe keuken en begon ook het programma "Masterchef Vlaanderen". Ik kijk naar Masterchef, het originele, dat vind ik heel leuke tv, een aardige kookles, vooral door de vele ongekende ingrediënten van Engeland en Australië. Ik zal volgende keer nog eens naar de uitzending kijken of ten minste te proberen, want ik vond het niks hebben en ook weeral té veel reklame waar ik een hekel aan heb, en weeral dezelfde BV's. Volgend probeersel was het re-enactment programma met interviews van onze koningen: "Interview met de Geschiedenis: Het Belgisch Koningshuis". De interviewer van dienst is dit keer Arnout Hauben. Een pluspunt is zeker dat het ditmaal in een min of meer correct Nederlands is, zonder Antwerpse tongval. Ja, wat moet ik daar van vinden? De alzo geroemde schoonheid van onze eerste koning kwam absoluut niet tot uiting door Bruno, die hem moest uitbeelden. Gelukkig zijn ze naar Engeland geweest om een ander beeld van Leopold I (1790-1865) te kunnen schetsen. Volgende nieuwigheid was het laatavondprogramma: "Amai, zeg wauw", omschreven als ' een verrassende muzikale avondschow'. Zo'n lawaai op een zo'n laat uur van de dag kan ik met de Nederbelg niet appreciëren. Ik heb nooit graag en zelfs maar heel uitzonderlijk, naar de progamma's van Otto-Jan gekeken. Dat overenthousiaste gedoe ligt me helemaal niet, noch in de "Ideale Wereld", noch in "De Campus Cup" noch in "Amai....". Conclusie: veel tv-gekeken, veel gezapt, niets gezien en niets geapprecieerd van al die nieuwigheden. Nieuwsgierig naar wat de nieuwe programmatie vanavond brengt. Ondertussen kan ik wat in de schaduw zitten met mijn technologisch wonder, mijn boek. Tot morgen
Het waren turbulente dagen en mentaal een vermoeiend weekend. Het woord 'hacking' heeft zo'n benauwde uitwerking, een woord waar ik schrik van krijg. Vroeger was er 'hacking' van treinstellen, vliegtuigen, VIP's, banken, allemaal ver van mijn bed. Nu komt dat fenomeen 'in' huis en staat men er soms machteloos tegenover. De 'privacy' wordt zonder dat je het weet te grabbel gegooid. Erger zelfs, men moet het kunnen 'herkennen' als een binnendringen in een computersysteem. Gelukkig kan ik rekenen op slimme mannen om het in eerste instantie 'te zien' en in tweede instantie 'op te lossen'. Een computer is zo'n beetje hetzelfde als een auto: ik kan het vlotjes gebruiken maar kan niets repareren als er een onbekend geluid te horen is of als er een lichtje flikkert op het dashboard. Zo ook met de computer, plezant om te gebruiken maar het mag niet haperen. Doordat het opgelost is had ik een zéér goede nachtrust. Niet alleen door het maken van de pc, maar de hond heeft de 'rozijnenboterham' goed verteerd. Want dat was ook een bekommernis of hij er geen last van zou hebben. Niet alleen ikzelf heb rust, ook buiten is weer alles peis en vree. Het verlof is achter de rug. De jeugd is terug naar school, de ouders terug aan het werk. Alleen de ouderen lopen hier nog rond, met een karreke voor de hond, of met hun steunkarreke waar ze eventueel eens op kunnen zitten of de boodschappen mee vervoeren of als steun bij het lopen. De gewone gang van zaken in stralend en warm najaarsweer. Iedereen tevreden voor een korte tijd, tot alles weer té gewoon is geworden. En door de rust in mijn hoofd kon ik weer al mijn taalvraagjes correct oplossen en ook mijn woordspelletjes. En nu is het tijd om te foerageren, niet alleen de dieren of de scouts moeten in hun mondvoorraad voorzien, ik ook. Tot morgen
Moet je jong zijn om van alles te beleven of mee te maken? Ik denk het niet. Ik ben ternauwernood aan een internet ramp ontsnapt!!!. Zoals eerder gemeld waren er wat probleempjes, vooral met de e-mail. Vanalles geprobeerd, zoals alle would-be experten van de pc's doen, maar niks lukte. Gelukkig kwamen mijn altijd reddende engelen dit weekend naar zee. Na veel gezwoeg, geprobeer en zoeken, werd gevonden wat er gebeurd was: mijn e-mail adres was gehackt. Gelukkig heeft mijn vriend, samen met de internetprovider, alles in orde kunnen maken. Het heeft toch wel een paar uur van hun vrij weekend gekost om mij te helpen en dat verdiende wat lekkere 'manon' pralines. Zelfs een middle aged woman moet bij de pinken blijven en leren wat te doen bij grote of kleine rampen: zonder schroom specialisten raadplegen of hulp inroepen. Ik moet zeggen dat ik toch eventjes van mijn melk was toen het woord 'gehackt' uitgesproken werd. Een ander accident gebeurde dan deze morgen, dat me ook weeral van mijn melk bracht. Ik verheugde me zeer om de laatste sneetjes rozijnenbrood met boerenbrood op te eten, toen er buiten een vreselijk lawaai was. Ik stond zonder na te denken op om te kijken wat er gebeurde maar besefte plots, dat dàt de uitgelezen gelegenheid was voor de hond om de eerste te zijn om het ontbijt te verorberen. Geen erg, zal je zeggen, maar rozijnen kunnen wel dodelijk zijn voor mijn viervoeter. Nu moet ik hem wel gans de dag goed in het oog houden of er geen tekenen van vergiftiging of ziek zijn, te zien zijn. Ik heb voor alle zekerheid maar zijn paperassen al klaargelegd moest ik de veearts moeten bellen. Het is goed weer, ik kan met hem buiten zitten en zo in het oog houden, en ondertussen boeken lezen uit mijn alsmaar uitbreidende bibliotheek, ook dank zij mijn vrienden. Een spannend weekend is het ondertussen wel al geweest. Tot morgen
Een ochtend verloopt bij mij zo'n beetje in een vast stramien. Opstaan, mezelf fatsoeneren na een nachtje goed slapen, naar beneden gaan waar de hond al ongeduldig op mij zit te wachten om naar buiten te crossen. Ik volg hem dan schoorvoetend om de krant uit de brievenbus te halen. Ik kijk dan eens naar omhoog om de richting van de wind en de wolken te voelen en te zien en dan op mijn gemaksken naar binnen om een goei tas straffe koffie te drinken vooraleer de krant open te slaan. Geen koffie gedronken, noch krant gelezen want de buurvrouw stond mij op te wachten. Het dekzeil van haar moto was gestolen! en 'en plus' was er een bezichtiging van haar appartement dat ze huurt en nu te koop staat. Ze was een beetje in alle staten. Al mijn gewoonten werden op een hoopje gegooid om te luisteren. Zo gaat dat nu eenmaal in het leven, mensen moeten voorrang krijgen. De discours worden altijd buiten gevoerd en gelukkig is er nu een "Été Indien", zo mooi bezongen door Joe Dassin (1938-1980), in aantocht. Zo'n 'été indien' krijgt verschillende namen afhankelijk van het tijdstip in de herfst dat het er aan zit te komen. Nu is het gewoon een nazomertje, eind september is het een sint-michielszomer en begin oktober is het een 'oudewijvenzomer'. Dat is dan de vertaling van het Duitse 'altweibersommer'. Volgens Elmar Seebold (Duits filoloog) zou dat verwijzen naar de 2e jeugd van vrouwen van middelbare leeftijd die 'als voorbarig en kortstondig' werd beschouwd. Ga ik dat geloven? Bijlange niet, in beleef al een eeuwigheid mijn tweede jeugd, en mijn middelbare leeftijd is verre van eindig en is niet kortstondig te noemen. Maar terug naar mijn routine van de morgen, ontbijten na mijn klapke met de buurvrouw. Het is wel zo, als ik iets lekkers vind, is het voor mij moeilijk om 'gematigd' te blijven of het nu voor ijskreem is of iets anders. Dat iets anders was deze morgen 'rozijnenbrood met boerenboter'. Tja, moeilijk te stoppen met smeren en eten zeker als er veel rozijnen in zitten! Ik denk niet dat ik buiten mijn dagelijkse portie yoghurt vandaag niets anders zal moeten nuttigen!. Het spreekwoord 'overdaad schaadt' moet ik toch eens proberen uit mijn gewoontes en woordenschat te schrappen en gematigdheid voor 'alles' in mijn vaandel te voeren. Mijn krant heb ik dus nog niet gelezen, dat zullen dan alleen de tv programma's bekijken zijn en morgen de andere lektuur. Ik heb gisteren weer iets verkeerds gedaan bij 'outlook' zodat ik geen e-mails meer kan krijgen, openen of lezen. Ik moet weer mijn eigen speurder van mijn eigen fouten zijn om alles weer conform de regels van microsoft te krijgen. Ik klik veel te graag op de toetsen en zo klik ik nogal licht eens verkeerd. Tot morgen
Ik geloof nu echt dat de herfst op 1 september begint. Zeker als ik 's morgens om 8 u mijn licht moet aansteken om de krant te lezen. De zomer heeft zijn valies gepakt en is naar elders vertrokken. Niet alleen de zon pakte zijn biezen, ik zag deze morgen ook ontelbare toeristen hun auto's vullen met de vakantiespullen en plastiek zakken met vuil goed en plastiek zakken gevuld met de overschotjes van het vakantie-eten. Windstil is het en bijgevolg zal de regen wel voor een hele tijd blijven hangen boven ons land. Gelukkig kon ik tussen twee regenvlagen door met mijn vers gekrulde haren huiswaarts keren. De rest van de dag zal binnenblijven zijn, zelfs de hond maakt geen aanstalten om buiten te spelen. Dat zal duren tot zijn vrienden hier toekomen. Dan kan hij niet vlug genoeg zijn aaitje in ontvangst gaan nemen. Ik haast me dan ook wel naar buiten om mijn klapke te doen. Maar als het blijft regenen is dat een activiteit voor morgen. Ondertussen lees ik wel in mijn readertje. Ik heb een tijdje geleden besloten de boeken volgens het alfabet te lezen, met name van de schrijvers. Zo heb ik Aspe (1953-2021) gelezen en dat beviel me niet erg. Dan van Robert Bryndza, Jo Claes en nu van Julian Barnes. Van die laatste schrijver ben ik nu "Alsof het voorbij is", aan het lezen. Heel goed geschreven, maar ofwel moet ik terug naar school toe gaan om te verstaan wat hij schrijft op blz 10 ofwel een verklarend woordenboek naast mij leggen, ofwel wikipedia aanzetten. Ik ben nog niet slim genoeg om 'pseudozelotische enthousiaste bulderen', 'responsarium', cryptofascistische', hedonistische chaos', 'meritocratisch'.... zomaar te weten wat ze betekenen. Het is een beetje zoals het gebruik van de nieuwe woorden van Van Dale, ik heb er extra uitleg bij nodig want uit de zinnen vóór of na, waarin die geleerde filosofische woorden staan, kan ik niet altijd opmaken wat ze betekenen. Eens daar doorgeworsteld is het een aangenaam leesboek over een ouder wordende man die geteisterd wordt door 'melancholie, spijt en rouw' dixit een recensie van De Morgen. En gisteren leerde ik bij Switch ook een nieuw woord: eversellers. Tijdloze boeken zoals de "Bijbel" er een is of "Alice in Wonderland" van Lewis Caroll (1832-1898). In de muziek spreekt men dan van een "evergreens" en zo zijn er wel meer dan duizend. Elvis Presley (1935-1977) heeft er verschillende, Vera Lynn (1917-2020) met "We'll meet again". Maar omdat het de verjaardag is van Barry Gibb vermeld ik ook het onsterfelijke lied uit mijn jeugd van The BeeGee's, "Massachusetts" en zeker "Saturday Night Fever". Tot morgen
