Net zoals ik mijn woordenschat al schrijvend en lezend moet onderhouden, zal ik dat ook moeten doen voor mijn gehoor en stem. Luisteren is een moeilijk woord voor mij, altijd al geweest. Ik ben wat koppig, doe graag mijn eigen zin en vind bevelen opvolgen van anderen nogal moeilijk. Allemaal ideale karaktereigenschapppen voor een alleenstaande. Niemand die met mij in discussie treed, tenzij ikzelf en ik ben dan nogal geneigd om mezelf altijd gelijk te geven. Ik heb ook niet graag veel lawaai in huis, de radio zet ik nog zelden aan en naar tv kijken doe ik met teletekst eronder zodat het geluid van de menselijke stem max op geluidsniveau 10 staat. Dat is allemaal goed en wel tot de menselijke stem met zijn verschillende timbres, toonhoogtes en eigenheden in mijn nabijheid is. Dat viel me gisteren op door het bezoek dat ik had en de conversaties die er waren en ik nogal eens 'wablief?' moest zeggen. Ik oefen te weinig mijn gehoor, want ik denk niet dat ik doof aan het worden ben of dat mijn gehoor heel erg aan het afnemen of beschadigd is. Seffens heb ik nog bezoek en zal eens poolshoogte nemen of er iets mankeert aan mijn oren. Het is inderdaad wel zo, dat men alles moet blijven gebruiken en oefenen als je wat ouder wordt: wandelen, trappen blijven doen, met de auto rijden, maar ook mensen te blijven ontmoeten en gesprekken te voeren om ook je stem en taal te blijven oefenen zodat je voor anderen verstaanbaar blijft. Ik ben niet iemand die een babbelke slaagt met mijn huisgenoot 'de hond', die wil toch alleen maar luisteren als het hem uitkomt. Dus het is goed dat er regelmatig eens een buur een klapke doet met mij, of mijn vrienden of mijn kinderen. Leren luidop mijn gedachten te uiten word soms al eens moeilijk omdat ik er te weinig oefening van heb. Toch wens ik niet iedere dag mensen in mijn omgeving te hebben. Ik ben nogal een eenzaat en kan het goed met mezelf vinden. Dat heeft dan wel zijn weerslag op mijn communicatievaardigheden. Op papier ben ik rad van tong en goed van de tongriem gesneden, in werkelijkheid ben ik echt wel te bedeesd om voluit te spreken en ben niet zo ad rem als je uit mijn geschriften zou kunnen vermoeden. Het is dikwijls bij mij van 'dju, dat had ik moeten antwoorden', weliswaar een uur nadat ik had moeten reageren. Ik heb genoeg te vragen aan mijn dochter en schone zoon als ze hier straks toekomen. Ondertussen staat mijn soep te pruttelen, want wat warme dranken zijn met dit weer niet te versmaden. Tot morgen
Eigenlijk kan ik bijna zeggen, het is een dubbele feestdag. Een bijbelse herinnering aan een gruwelijke moordaanslag op al de -2 jarigen door de despoot Herodes De Grote (63vC- 4vC) in het onder Romeinse mandaat gestelde Judea. Gelukkig voor het kersverse gezin waren ze al gevlucht naar Egypte, zodat ze aan de barbarie ontsnapten. De andere kinderkes die ik wil vernoemen en me een feestgevoel geven, zijn mijn kleinkinderen. Zij worden niet bedreigd door tirannen en hun leven is niet in gevaar. Gelukkig maar!. Maar ze doen me wel beseffen dat ik op mijn retour ben. Groot, groter, grootst tegenover een vrouwke dat de 'krimp' niet kan ontwijken. Meer dan 5cm heb ik aan lengte al moeten inboeten. Dat valt des te meer op als al dat kleine grut van weleer hier op bezoek komt samen met hun ouders en allemaal op me moeten neerkijken. Zolang dat het enige is dat me aan wat ouder worden linkt, is het nog niet erg.
Op weergebied blijft de trent 'het mistig zijn' hanteren. Eventjes heb ik rond de middag een echte waterzon gezien, maar binnen de kortste keren was het weer somber, grijs en vochtig. Dat belette de bende evenwel niet om de benen even te strekken. De zee en den dijk blijven nu eenmaal hun aantrekkingskracht behouden, zelfs in lelijke triestige kleuren. Tot morgen
Hoofdkleur grijs en slechte kwaliteit van de lucht, zelfs hier aan zee. Dat is de omschrijving van het mistige en miezerige weer, waar we al een hele tijd inzitten. Ondanks mijn vaccinaties bezorgt me dit weer een kriebel in de keel en wat hoesten. Ik zal straks een fles vliersiroop meebrengen van de winkel en vicks zuigtabletjes. Dat helpt altijd wat en zo niet, zal er vanavond een aspirineke genomen worden. Het begint een beetje op 'mijn systeem' te werken en waarschijnlijk niet bij mij alleen. Gelukkig was er gisteren voor het slapengaan nog een hilarische uitzending van "Vrede op Aarde" na weer een uitdagende uitzending van Bekende Vlamingen. Niets is nog te moeilijk voor al de BV's van tegenwoordig: oceanen overvaren, gedropt worden in 'niemandsland', een hereniging en een gezellige wandeling en babbel van 'ouder en kind', ijsschotsen, koude en sneeuw overwinnen, emigranten naar het noorden en nu dus weer een uitstap naar de hoogste top van Afrika. Telkens moet dat gepaard gaan met forse ontboezemingen, erge levenservaringen, emoties, voorvallen uit de jeugd, verlies van vrienden en familie en dan natuurlijk worden er tranen met tuiten geplengd. Wel was er één aandoenlijk en oprecht emotioneel moment: Soe Nsuki, die voor het eerst een berg kon aanschouwen en meteen de anderen eens onrechtstreeks wees op het verschil van haar jeugd en de bemiddelde Belgische medereizigers. Meestal vind ik dergelijke programma's, een beetje té veel emo-tv is. Er moeten tranen vloeien van verdriet of vreugde, al hun pijnlijke en heerlijke momenten moeten de kijkers leren kennen. Tegenwoordig is dat hét concept om kijkers te binden aan een zender. Waarschijnlijk is dat, psychologisch gezien, ook de beste tijd van het jaar om dergelijke mededelingen en avonturen op het tv-minnend publiek af te sturen. Dezer dagen zijn er ook de namiddag-uitzendingen van heroïsche veldcrossen. Niet de regen maakt de wedstrijd moeilijk en ook geweldig om te zien, maar de modder die ontstaat door de neveldruppels die uren aan een stuk op het veld vallen en de koude temperaturen (al zeggen de meteorologen dat het de normale temperaturen van het jaar zijn). Vandaag zou er de clash ter titanen moeten zijn. Tenminste als Van Aert rij klaar is.
Wie kent Schwarzkopf (1934-2012) nog? Niet de haarproducten, maar Norman jr, de viersterrengeneraal die de Golfoorlog 1990-91 leidde. Een oorlog tussen Iran en Irak, waarin Amerika zich bemoeide (hoe kan het ook anders) vandaar dat deze forse soldaat de leiding had tijdens dit 100 uren durende grondoffensief. Wie heeft er het meest baat gehad bij deze expeditie? De oorlogsverslaggeving was in handen van CNN en meteen werd het een gedegen en geduchte concurrent van andere nieuwsgiganten zoals de BBC. Tot morgen
Een dag om nooit om nooit te vergeten, de geboorte van mijn dochter en ondertussen ook weeral 52 jaar geleden. Die komt met haar man, de laatste dagen van 2024 hier doorbrengen. Ik ben altijd blij dat haar verjaardag toch niet op Kerstmis valt, zo heeft ze toch altijd haar speciale dag en wordt die niet overschaduwd door het feestgedruis voor de verjaardag van Jezus. Gisteren was hier ook een klein feestje door de komst van mijn vrienden. Beiden wel vermoeid door de ontzettend moeilijke en pijnlijke weken, de ene die de pijn daadwerkelijk ondervind, de andere door het lijdzaam moeten toekijken. Maar alles kondigt zich wel rooskleurig aan voor 2025, al kan de behandeling nog wel wat roet in het eten gooien.
Ik heb ook gekeken naar de kersttoespraak van onze Vorst, die inspiratie haalde bij 13-14 jarigen, die eveneens als de rest van de bevolking, de oorlogen en geweld beu zijn. De wens van de koning is natuurlijk ook dat er rap een regering gevormd wordt, zodat ook hij zijn latten onder zijn schoenen kan binden en eventjes van de vorst en sneeuw kan genieten in Zwitserland.
Voor de rest is het op deze Tweede Kerstdag, peis en vree en heel stil buiten. Ik moet nog ontbijten en zal mijn boke eten met een chocoladen figuurtje erbij, speciaal gemaakt bij een meesterchocolatier uit De Pinte. Tot morgen
Ik zit nog eventjes in mijn kersttenu, mijn rood met groen versierde pyjama, om me seffens op mijn Kerstbest aan te kleden voor mijn bezoek van deze namiddag. In die wachttijd zing ik ondertussen dan maar het lied dat Louis Neefs (1937-1980) mij leerde "Wat een leven, als ik ooit eens 5 min. de tijd heb... ". Als gepensioneerde is dat zeker een waarheid als een 'os en een ezel', want veel tijd hebben we niet, die vliegt gewoonweg voorbij. Toch is het een Kerst als een ander: grijs, miezerig, heel stil en op de achtergrond het geluid van een tram die de mensen weer brengt waar ze naar toe willen gaan tussen Knokke en De Panne. Deze namiddag komen misschien mijn vrienden als de gezondheid van de ene het toelaat om een verplaatsing te doen. Ik zal wel zien als ze arriveren. Natuurlijk is het vandaag de verjaardag van Jezus, om wie heel deze dag draait. Dat vergeten we bijna allemaal. Dankzij zijn geboorte in Bethlehem, vieren we vandaag feest, hebben we een vrije dag en krijgen ook pakskes naar analogie van Balthasar, Melchior en Caspar die kostbaarheden meebrachten uit hun verre landen. De herders, die de nieuw samengestelde familie het eerst ontdekten brachten alleen hun warmte en vriendschap mee. En zo geschiedde er sindsdien, al meer dan 2000 jaar en ieder jaar opnieuw: de geschenkjes en de warmte van familie en vrienden naar elkaar brengen, met een woordje of een kaartje of een bezoek.
Gisteren was er dan het einde van de "Warmste Week" met een opbrengst van 8.907.834€. De goedgekeurde projecten zullen elk hun deel krijgen in de loop van de volgende maanden. Dat is een bezigheid van "De Koning Boudewijnstichting". De Waalse tegenhanger van deze solidariteitsactie is "Viva For Live" dat ieder jaar hetzelfde thema hanteert: strijd tegen kinderarmoede. Hun actie bracht 8.800.000€ in het bakje. Niet slecht, want meer dan 17 miljoen € gaven de gulle Belgen om hulp te bieden en te geven aan hun medemens (bijna 1,5€ per Belg). Zo, dat was mijn kerstberichtje. Voor iedereen die mijn blogje leest: een vreugdevolle Kerstdag. Tot morgen
Miezeren, miezelen, druilen, motregen, hoe je de kleine waterdruppeltjes ook wil omschrijven, je wordt er even nat van als van de gewone regendruppels die op je neerkomen. En volgens de weervrouw en andere berichten, zal dat het weerbeeld zijn voor de komende dagen; grijs en nat. Geen gevaarlijke toestanden op de weg of de voetpaden, geen aanvriezende mist, sneeuw, ijzel of welke andere gladheid ook. Niet dat ik me zal verplaatsen om kerstavond of kerstdag te vieren. De allerlaatste kerst heb ik in 2010 gevierd, het laatste jaar dat mijn moeder kon meevieren. Een heel gedoe met de sneeuwtoestanden van toen, van hieruit naar Sint Niklaas om mijn moeder op te halen in het rusthuis, vandaar naar Denderbelle bij mijn broer en schoonzus en 's avonds de omgekeerde richting. Ik kon pas mijn zin doordrijven sinds 2012, het jaar van haar overlijden en zeggen, 'geen nep feesten' meer. Ik had al jaar en dag een hekel aan feestelijkheden die me opgedrongen werden, zowel door mijn moeder als door de maatschappij. Het was een verplichte bijeenkomst, met diners en pakjes, met opgedost of opgedoft te zijn, met opgesmukte huizen. Het is precies of al die feesten me door het strot geduwd werden en er geen ontsnappen mogelijk was. En eens er de vrijheid was om zelf te beslissen of ik Kerst wilde vieren of niet, heb ik die met beide handen aangegrepen en besloten: liever een leuke gezellige familiedag, zonder veel poespas, op tijdstippen dat het iedereen goed uitkomt. Maar ieder jaar komen die thema's terug aan bod in de kerstvakantie, op radio, tv, krant: eenzaamheid en familie. Toch is het ook een tijd dat er op teevee eens aangename shows en praatprogramma's te zien zijn. Na "Het Hoge Noorden" van Annemie Struyf, dat vooral leuke praatjes en plaatjes oplevert, komt er het ontspannen en mooie "Vrede op Aarde" met Sven De Leyer en gasten in de Chalet en de studio. Een programma voor alle leeftijden. Ik heb er gisterenavond enorm van genoten. Vandaag zal ik wel mijn kijkkast straks al aanzetten want de familie Klepkens (mijn zoon, schoondchter en hun 4 spruiten) gaan naar de afsluitingsshow van de 'Warmste Week' in Brugge. Eens kijken of ik hen in de massa kan bespeuren. Dat is het voor deze dag. Prettige feesten voor al degenen die er van houden en een warme en gezellige avond voor degenen die liever de kerstavond alleen doorbrengen zonder veel omhaal. Tot morgen
Het was een lawaaierige nacht. De zee is nog niet gekalmeerd van al die windstoten die ze de laatste 2 dagen moest meemaken en is nog aan het kreunen en kermen. De Kusttram is ook op stal gebleven en vervangen door bussen. De Kustbaan is ook afgesloten door de zandophopingen en op de parallelle banen is het file rijden. De grootwarenhuizen werden platgelopen door voedselzoekers en het was terug in de rij staan om een winkelkar te bemachtigen. Net zoals ten tijde van de covid -epidemie. Enfin, ik heb de meeste van mijn boodschappen kunnen doen behalve ijscreme. Dat is voor de volgende keer als ik weer zonder yoghurt, brood en eieren zit. Voor de hond moest ik ook wat lekkers halen, want als er bezoek komt heeft hij wat speciaals nodig om in zijn bek te houden (kauwbeen) en de bezoekers niet te ambeteren. Hij heeft een voorproefje gekregen als ik thuiskwam omdat hij braaf op mij zat te wachten, zoals gewoonlijk.
Ik had gelezen of ergens gehoord, dat op je rechterkant slapen, gezond is voor je hersenen, zodat het brein meer rust krijgt en zodoende een goede nachtrecuperatie heeft. Ik vond dat nu echt een vraag om aan ChatGPT te stellen. Hij/zij/hun heeft toch de wijsheid in pacht en gaf het volgende antwoord op mijn interessante vraag: de ideale slaaphouding hangt van je persoonlijke gezondheidssituatie en comfort af! Er zijn natuurlijk vier zijden aan de mens om zijn nachtrust te optimaliseren: op de linkerzij, rechterzij, op de rug of op de buikzijde. Het antwoord is als volgt: op de linkerzijde slapen bevordert de spijsvertering en helpt bij het verminderen van brandend maagzuur of reflux, en het stimuleert de bloedcirculatie. Op de rechterzijde slapen kan de druk op het hart verminderen maar maagzuur verergeren. Op de rug slapen, houdt de ruggengraat in neutrale positie, verindert druk op gewrichten maar bovenal voorkomt rimpels door minder contact met het kussen. Op de buik slapen, vermindert snurken bij sommige mensen maar kan de nek en de rug extra belasten. Dus zegt de Chat, voor goede nachtrust is een goede matras en hoofdkussen onontbeerlijk, zorg voor een donkere en koele slaapkamer en probeer een consistent slaapschema aan te houden. De meeste mensen slapen op hun linkerzijde en als je specifieke klachten hebt kan je best naar een arts of fysiotherapeut gaan. Voilà, daarmee weten we het weeral van een ander. Ik heb zo nog wat specialekes om in slaap te geraken. Naar de cijfertjes op mijn dashbord kijken en op de mooie combinaties letten: bv 23.23, dan probeer ik altijd in bed te liggen, wat meestal lukt, of te wachten tot 01.23 verschijnt. Ook zelfhypnose probeer ik soms uit als ik werkelijk ten einde raad ben en niet in slaap geraak en me er zenuwachtig over begin te maken. Dan is het minutenlang dezelfde korte zin zeggen: ik ga slapen, ik ga slapen, ik ga slapen.... Tot morgen
Stormy cold dry weather !!! Niet alles is slecht, er zijn ook wat streepjes zon en blauwe lucht te zien en vooral, het is vooralsnog 'droog'. Meteen is er de activatie van 1722 om niet dringende hulpverlening te bellen als het al nodig zou zijn. Nu is het echt weer van 'Mieke houdt je vast aan de takken van de bomen'. Gelukkig zijn er buren, vooral de mannelijke buur, die door weer en wind naar de bakker gaat/rijden omdat ze niet zonder hun verse zondagse pistolet kunnen en me de 'Zondagskrant' meebrengen. Maar zelfs de hond is er bij die stormwinden, niet scheutig op om buiten te lopen. De bomen zien wel af, zwiepen over en weer en dat gebeurt met veel gedruis. Dat zijn echt wel dagen dat ik knus, gezellig en warm kan binnen zitten en geniet van het dak boven mijn hoofd. Dan denk ik toch wel eens aan de daklozen, mensen die op de vlucht zijn of in schuilkelders moeten leven. Onbegrijpelijk voor mij, dat men wil blijven oorlogvoeren voor een lapke grond meer of voor grondstoffen of om een religie aan andersdenkenden op te dringen. Het zou een tijd van vrede moeten zijn, dat is het jammer genoeg niet. Dat geeft me een dubbel gevoel: tevreden dat ik het goed heb, denkend aan al degene die dat nooit kunnen zeggen. Het zal een rustige dag worden met binnenactiviteiten: wat lezen, wat cyclocross bekijken, een puzzelke maken op mijn pc en wat koken, al zal dat heel summier zijn. Het grote nieuws komt dan weer uit Rome, al had niemand gedacht dat Franciscus het meende toen hij Koning Boudewijn (1930-1993) 'zalig' wilde laten verklaren. Toch heeft hij nu een commissie samengesteld om met de voorbereidende werkzaamheden voor een zaligverklaring te starten. Dat omwille van de weigerende houding van de Koning de nieuwe abortuswetgeving in april 1990, te ondertekenen. De Koning staat niet boven het parlement en de ministers en moet doen wat de vertegenwoordigers van het volk beslissen. Zijn eigen mening is van nul en generlei waarde. Toch wist hij, om die weigering van de wet op toelating van abortus te tekenen, op een prachtige manier te omzeilen en zijn geweten in ere te houden: een dag wilsonbekwaam zijn. Iedereen kon begrip opbrengen voor deze spraakmakende beslissing om de wil van het volk te omzeilen. Een ongewild kinderloos koningspaar, dat menig miskraam had meegemaakt, zal het waarschijnlijk moeilijk gehad hebben om de onderbreking van de zwangerschap, legaal te maken. Zovele jaren later brengt de beslissing voor een abortus te laten uitvoeren, nog altijd discussie te weeg, zowel nationaal als internationaal. Ik had bewondering voor zijn genomen beslissing en zijn persoonlijke niettegenstaande het zijn koningskroon kon kosten. Maar of we daarvoor een 'zalige koning' moeten krijgen, is natuurlijk een andere vraag, er zijn immers mensen genoeg die moedige beslissingen nemen. Tot morgen
De astronomische winter begint met de kortste dag. Het is grijs weer, daarom treur ik er niet over. Het is toch wel eigenaardig, dat gans het jaar op weergebied de 'Processie van Echternach'plaatsvind: twee dagen mixed colors blauw-grijs, drie dagen grijs in alle tinten. Op meteorologisch vlak kan ik de quote van William van Os citeren: teleur: naam van de meest voorkomende stelling. Nog 10 dagen en hopelijk komt er eens een ander weerbeeld tevoorschijn. Het nieuws dat de VRT geen jaaroverzichten gaat uitzenden, slaat niet in als een bom. Ik ben eigenlijk best wel tevreden dat er weer geen verslag van het jaar van de rampspoeden getoond wordt. Het is al erg genoeg dat de overstroningen, de oorlogen, de aanslagen, de verkiezingen zonder uitzicht op oplossingen hebben plaatsgevonden, dat ik geen zin heb om ze terug nog eens te beleven met het menselijke verdriet erbij. Geen idee met wat ze in de uurtjes die er nu vrijkomen, zullen vullen. Hopelijk eens met iets plezant om dit triestige jaar met een lach te kunnen afsluiten. Naar al die eindejaarsconferences van de artiesten kijk ik ook niet uit. Het is precies een beetje verplicht 'amusant' zijn en soms op kop van de gewone sterveling of op een misstap van VIP's. Die zijn er wel genoeg geweest, maar daar is al uit ten treure al genoeg over gelachen, verteld en geschreven. Ik ben precies niet rap tevreden gesteld vandaag, daar heeft dat overheersende grijs waarschijnlijk wel iets mee te maken. Langs de ene kant wordt er plezier en plezant zijn dezer dagen uitgedragen, en langs de andere kant laat men de tijden van 'de eenzaamheid' en de 'droefenis van het alleen-zijn' op ons neerkomen via de "Warmste Week". Zelden komt er iemand aan het woord die alleen is en zich nooit of zelden eenzaam voelt. Blijkbaar zou dat een leven vol kommer en kwel moeten zijn. Het is wel zo, dat we leven in een maatschappij waar er weinig of geen aandacht meer is voor de medemens. Daardoor is het mogelijk dat overledenen maandenlang blijven liggen in hun appartementje of huis, zonder dat er iemand bekommerd is over hun afwezigheid. Daar is niet alleen de maatschappij (bv postbode, buren) voor verantwoordelijk maar ook de familie en aanverwanten. Het is ook spijtig dat eenzaamheid enkel ter sprake komt met Kerstmis en Nieuwjaar. Een eenzaam mens is dat niet op die 2 dagen van het jaar, maar 365 dagen lang. Als men alleen is moet men zelf ook naar buiten durven komen en de mensen aanspreken om contact te zoeken en een woordje te placeren. Enfin, ik denk niet dat ik buiten mijn blog, veel zal spreken vandaag. Ik heb ook niet veel te vertellen. Tot morgen
Een vermoeiende tijd zo vlak voor het jaareinde, kaartjes schrijven en e-cards versturen. Vooral dan mijn adressenlijst dubbelchecken om niemand te vergeten 'prettige feesten' en 'een gelukkig nieuwjaar te wensen. Het zet me eens terug aan het denken naar de tijd dat er geen kaartjes gestuurd werden maar naar de tijd dat Kerstavond gevierd werd met (toen) feestelijk eten en om middernacht naar de nachtmis gingen. Nieuwejaarsdag ging er anders aan toe. Dan werd op bezoek gegaan bij meter en peter met de mooie brief om voor te lezen. Mijn ouders kregen een borrelglaasje Elixir d'Anvers en de pete- of metekindjes kregen nen pompkoek in hartvorm met fondants erop. We gingen ook naar 'twee nonkels' van mijn vader waarvan ik nu vermoed dat er één zijn peter was. De oudste noemde Octave, en de naam van de jongste van de twee vrijgezellen, weet ik niet meer. Maar die had van die pretoogjes die ik herkende in de ogen van een nonkel, de vader van nicht Irene. Zo zijn er veel vragen over de familie en als de vragen, die nu in me opkomen niet direct een antwoord hebben is het straks weer zoeken geblazen of ik die op een of andere manier niet kan te weten komen. Aan de 'beelekens' die bij overlijden en in de kerk werden uitgedeeld als men 'ten offer' ging, kon men dikwijls de familiegeschiedenis uitpuzzelen. Helaas, bij mijn verhuis zijn die prentjes allemaal verdwenen. Een onverlaat die er geen idee van had dat het voor mij belangerijke prentjes waren en een stuk uitmaakte van mijn genealogie. De prentjes van 'die nonkels' met de gegevens erop van hun vader en moeder en dus tevens van mijn overgrootouders, zijn verdwenen. De curiositeit naar de familiegeschiedenissen blijken nu ook wat belangrijk te worden, maar moeilijker te achterhalen. De mensen die me direct van antwoord konden dienen, zijn er niet meer. Maar dienen 'Elixir d'Anvers' heb ik nu zelf in mijn kast staan. Een kruidenlikeur van likeurstokerij De Breukelaar, die nog altijd bestaat. Het gele drankje, dat nog altijd volgens origineel recept uit 1863, en nog altijd in hetzelfde type fles uit de distilleerderij komt, is een digestief en heeft weldoende eigenschappen zoals bij krampen van de vrouwen. Enfin, een geneesmiddel dat er eigenlijk geen was maar toch als zodanig gegeven werd. Men zou er al eens krampen voor gekregen hebben, wat simpel was door iedere maand te zeggen dat men niet recht kon blijven staan van de buikpijn. Een lekker vrouwendrankje noemen ze dat gele borreltje. Tot morgen
Een sporticoon dat gisteren voor eeuwig verdween, vandaag een politica, zachte feministe, overtuigd CD&V boegbeeld, Miet Smet. Gewacht voor het huwelijksgeluk tot haar man eindelijk vrij was om haar tot zijn echtgenote te maken. Met Wilfried Martens (1936-2013) waren mijn gelukkigste 6 jaren, verklaarde ze ooit na zijn overlijden. Zo verdwijnen er, de een na de andere, figuren die toch een tijd bepalend waren voor het leven van de Belgen. Nu zijn de VIP's die op de voorgrond treden, meestal schapen met veel geblaat en weinig wol.
De warmste week is weer van start gegaan in Brugge en direct met een hoop volk die smullen van de optredens van de artiesten, de koekjes van Ketnet, en de watertjes of frisdrankjes die nu geserveerd worden in plaats van de pilskes. Er zijn op korte tijd té veel bekende gezichten van de VRT die een beetje té diep in het glas gekeken hebben en daarenboven nog eens betrapt werden ook. Tja, hoeveel campagnes zullen er nog gevoerd moeten worden om de mensen te indoctrineren dat 'rijden en alcohol' niet samengaan. Hardleers kan iedereen wel zijn als het op de 'heilige koe' aankomt. Een auto is voor veel mensen net zo heilig als de 'koe' in India, vandaar de uitdrukking over onze vierwieler. Eerst was er leren met de gordel rijden, voorrang van rechts, snelheid matigen (30/50/70/120) afhankelijk van de weg of plaats waar men zich bevindt, nu dus afleren van rijden en drinken. En de een is al wat trager van begrip dan de andere.
Het grijs is van de hemel verdwenen, maar de sterke wind is tevoorschijn gekomen en brengt af en toe wat nattigheid mee maar ook wat blauw en dus de zon. Ik zal me straks goed induffelen en toch eventjes buiten op mijn bankje zitten. Ik wil geen kasplantje worden, maar een beetje genieten dan de weinige zonnestralen die de dag zal brengen. Tot morgen
Alle donkere en genuanceerde tinten grijs hebben er voor gezorgd dat ik lang heb kunnen slapen. Het deed deugd. Ik moet zeggen dat het 'weer' zonder kleur, wel zorgt dat ik een goede nachtrust heb. Gisterenavond ben ik dan ook nog eens op stap gegaan als 'kerstvrouw met kersthondje' om mijn geschreven goede wensen voor het nieuwe jaar, in de brievenbussen te deponeren. Gelukkig moest ik geen slee met rendier of husky gebruiken om van het ene adres naar het andere te gaan. Het is wel geen plezant weer, maar liever zo dan wintersporttoestanden. Sneeuw kan dan wel romantisch zijn en mooie kerstplaatjes opleveren, maar voor jaggers betekent het meestal binnenblijven om tuimelpertes te vermijden. En deze morgen werd er dan het overlijden bekend gemaakt van een wieleridool: Rik Van Looy (20/12/1933-18/12/2024). De Keizer van Herentals is net geen 91 jaar geworden. De Rikken van destijds, Van Steenbergen (1924-2003) en Van Looy hadden elk hun voorstanders en tegenstanders. Rik I en Rik II werden ze genoemd. Mijn vader was een hevige fan van Rik II in de zomer omdat hij de Ronde van Frankrijk reed en soms kon gaan supporteren, en in de winter van Rik I omdat die de Zesdaagse reed in het Sportpaleis in Antwerpen en ook plezant was om te gaan kijken. Dat was allemaal 'toen'. Vandaag zijn er zovele andere sporten in de belangstelling gekomen, zodat het driebandenbiljart van Ceulemans en het wielrennen van de Rikken wat in de verdrukking komen van het geldverslindende voetbal. En weer was er een tv-verslaggever die wat té diep in het glas heeft gekeken. Gelukkig bij een alcoholcontrole betrapt zonder dat er een accident aan te pas kwam. Men zou toch echt moeten leren de tongen wat losser te maken zonder dat er alcohol aan te pas komt. Ik denk dat we een beetje té gegeneerd zijn om zonder een beetje in hogere sferen te vertoeven, moppen, de waarheid of de miserie te vertellen. Men heeft een klein duwtje nodig van vernevelende middelen om amusant voor anderen te zijn of spraakwatervallen te worden. Maar ja, water smaakt naar niets en is alleen maar een dorstlesser. In gezelschap is zo'n glas kleurloos goedje, goed om ineens achterover te slaan en daarna wat spiritualiën te gebruiken, licht of sterk. Voor mij zal het vandaag een rustige dag blijven met koffie, yoghurt en misschien ook een Schweppeke terwijl ik mijn kaartjes met wensen ga schrijven, die ik met de post verstuur. Tot morgen
Iedereen heeft in zijn leven wel data die men het liefst zou vergeten of wensen dat ze nooit bestaan hadden. Meestal lukt het me om die dag met een schouderophalen te laten voorbijgaan maar sommige jaren lukt dat niet en weegt die dag zwaar, door de herinneringen van gebeurtenissen op die dag van jaren geleden. Door de gebeurtenissen op die dag in 2007 veranderde mijn leven drastisch. Na een depressie te hebben doorworsteld besloot ik mijn leven drastisch om te gooien. Men blijft, wat er ook gebeurt, nu eenmaal ademen, en de woorden van mijn vader van jaren geleden indachtig "ik heb je niet op de wereld gezet om verdrietig te zijn", besloot ik opnieuw te beginnen, een andere koers te rijden en weg te gaan uit Mechelen. De beste inval die ik ooit had en de beste stap die ik ooit zette. Zo ben ik dan een Aangespoelde geworden in eigen land. Die herinneringen komen nu een beetje scherper op de voorgrond omdat mijn vriend nog altijd in het ziekenhuis toeft, al zal hij vandaag wel huiswaarts mogen keren. En toch is het een vreugdevolle en positieve dag geworden, een dag van vriendschap, een dag van zich goed voelen in de buurt waar ik nu leef. Weken geleden kwam mijn knutselares, naamgenote, maat voor de koffiekletsen, en luisterend oor voor al mijn pleziertjes, grote en kleine verdrietjes, me vragen om een versleten schoen of eentje dat ik nooit meer zou dragen. Verzamelaar van al mijn schoenen, zelfs vanaf ik een jonge vrouw was en hakken aan mijn schoenen had van 10cm, was dat niet moeilijk haar er eentje te bezorgen. Ze koos uit mijn collectie voor een gouden schoentje, deel van een uitrusting bij het huwelijk van mijn broer (1974). Wel, deze morgen kwam ze dat kledingstuk, helemaal opgetuigd met pluimen, groen, kerstbollen en glitter, op een plankske geplakt, me bezorgen. Met de woorden: dan is het ook 'kerstdag' in je huis. Ik heb, toen ik binnenkwam met dat pronkstuk, wel wat traantjes gehad, niet van verdriet maar van geluk. De "Warmste Week", gaat over eenzaamheid en ondanks dat ik senior en alleen ben, voel ik me hier, in deze omgeving met al de mensen in mijn nabijheid en rondom mij, nooit alleen of eenzaam. Wat is mijn moraal vandaag: zelfs als je verdrietig opstaat kan een klein gebaar van een mens, buur, vriend, ervoor zorgen dat het een mooie, prettige en gelukkige dag wordt. Ik moet zeggen, ik heb er hier al veel beleefd! Zelfs de zon begint ervan te schijnen, zo blij is ze van die kleine attenties die mensen elkaar kunnen geven. Tot morgen
Eerste dag van de voorlaatste week van 2024. Een dag die niet al te slecht begint op weergebied, zelfs met een regenboog. Niettegenstaande we uiteindelijk wat blauwe lucht zien, is er een negatieve klank te horen. Door de vele natuurrampen die er de laatste maanden en jaren al voorgevallen zijn, wijst de overheid, met name de minister van Binnenlandse Zaken, er ons op dat we ons toch beter op rampen kunnen voorbereid zijn. Al wat belangrijk is in ons leven; een veilige beschikbare en vlot bereikbare plaats te geven. Natuurlijk is het enige belangrijke in mijn leven mijn dierbare viervoeter Raziel. Dat wil zeggen dat zijn en mijn papieren vlot graaibaar moeten zijn en toch veilig moeten liggen vooraleer het noodlot toeslaat. Ik vind dergelijke onheilstijdingen niet plezant in het zicht van een nieuw jaar. Een voedselvoorraad aanleggen is ook niet slecht, zoals van niet bederfbare waren waaronder chocolade, rijst, conserven,.... Alle beleidsmensen zijn zo pessimistisch gestemd, alsof ze al dingen weten die aan de gewone burger ontgaan. Natuurlijk is er de inauguratie van Trump in januari, wat op zich al een ramp zou kunnen betekenen, ook de vlucht van een dictator naar een andere dictator, en hier te lande waarschijnlijk geen regering vóór 2025. Bartje weet niet wat hij moet kiezen: premier of burgemeester zijn. Dat alles weer duurder zal worden is ook een evidentie. Dat we niet van Chinezen moeten kopen probeert de overheid ons al maanden op te leggen. Die zijn té goedkoop en houden onze 'data' bij waar dan alles mee kan gebeuren in het Verre Oosten. In feite kan dat al gebeuren als ze de internet gegevens van de banken en overheid hacken, dan weten ze meer dan wat op onze bestelling van een fleeceke staat. De financiële instellingen, de overheid en alle daarmee vebonden diensten verplichten ons alles online te doen: onderzoeken aanvragen van mezelf, de hond en de auto, betalingen, bestellingen, vragen, oplossingen, doorgeven van gegevens van gas en elentriek, enz. Zou het me verwonderen dat de Chinezen dat allemaal al lang weten? Nee, die zitten niet te wachten op een bestelling van 10€ om alles te weten te komen van iedereen. Van mens tot mens spreken om iets te vragen of een oplossing te krijgen, wordt moeilijker en moeilijker. Dan moet er natuurlijk een "Warmste Week" komen om "eenzaamheid" uit de maatschappij te bannen. Sinds 'corona' is onze maatschappij drastisch verandert. Men heeft ons schrik doen krijgen van menselijk contact, enkel de bubbels zijn nog veilig. Misschien ben ik een beetje pessimistisch, maar de overheid geeft ons geen enkele reden om een vreugdedansje te doen. Met mijn stijve botten zou dat trouwens niet meer gaan. Bon, genoeg gezaagd en geklaagd, ik ga eens boodschappen doen in een vernieuwde Aldi, die dubbel zo groot is geworden. Die ligt op wandelafstand van de Colruyt, de Lidl, Aronde, Bon'app, Euroshop, Kruidvat, Zeeman, Action, Brico, C&A, ...dat is auto parkeren en met de kar naar de, voor het moment nog altijd, goedkope winkels. Tot morgen
Ik kon het niet laten om gisterenavond/vannacht te kijken naar "Queen at Wembley" een opname van 1986. Als fan van de rockgroep en zeker van Freddie, was het niet meer dan normaal dat ik naar dat optreden keek. Met alle gevolgen vandien voor mijn nachtrust. De 'beat' bleef in mijn hoofd zitten. Vanavond is er dan de docu en gelukkig om 18u: Days of our Lives. Weeral een tevreden meisje als ze al die songs kan beluisteren.
We zijn nu 6 maanden na de federale verkiezingen. Het was niet meer dan normaal dat de Koning, Bart aansprak voor de onderhandelingen en het vormen van een nieuwe regering. De Wever heeft zovele jaren kritiek geuit op de regering, haar beleid en beslissingen, dat de grootste partij de kans kreeg zelf eens het heft in handen te nemen. Natuurlijk was er zoals ik dacht, geen beslissing tot na de lokale verkiezingen, want daar stond voor Bart toch ook weer heel wat op het spel. Wat is mijn conclusie: van grootste staatsman die hij pretendeert te zijn, gaat hij naar grootste stadsman die hij wil zijn en kiest. Regeren over 536.000 inwoners, zonder kritiek en een goede wedde zonder meer te krijgen (burgemeester, voorzitter, parlementair...) is toch wat comfortabeler dan een federaal premierschap met kans op 'vallen' en veel kritiek die hij echt niet kan slikken. Alles draait met een interim regering, zonder vallen en niet 'vierkant'.
Voor degenen die geen abonnee van 'Het Nieuwsblad' zijn of van hun weekendkrant, begrijpen misschien niet dat ik 5 kranten kan lezen met 1 krant. Er zijn verschillende katerns in de weekendeditie die ik sorteer. Eerst en vooral de 'Hoofdkrant' met algemeen binnenlands, buitenlands en plaatselijke nieuws, de 'Sportkrant', 'Nu' met o.a. spellekes, tv en aandacht voor een of andere BV deze week is dat voor Rudi Vranckx en de 25 jaren glamour en glorie van het showbizzkoppel Kelly Pfaff en Sam Gooris. In 'Check' schrijft men meestal wat over de 'gourmand' Vlaming en de reislustige Belg. En 'Billie', concentreert zich wat op het jongere publiek. Omdat er vorige week een vergissing was met de spellekesbladzijde, zit er deze week een extra bladzijde bij. Bij de woordzoeker stonden er voor mij een paar onbekende woorden zoals 'redekavelen'* en wat oudere die ik in lange tijd niet meer gehoord had: donderrede, declamator, sermoen. Niet alleen mijn gewone gazet valt op zaterdag in de bus, maar op zondag steekt de buurvrouw ook nog 'De Zondag' in de bus. Die gaan iedere zondag, zoals het op 'zijn zondags' betaamt, naar de bakker om de sandwiches en de pistolets te halen. Bij mij zitten die in de diepvries en als ik die afbak ruikt mijn huis lekker naar een bakkerij. Tot morgen
* het woord heeft veel bekende en onbekende betekenissen: argumenteren, debatteren, discoureren, babbelen, disputeren, keuvelen, redetwisten en bomen (niet de plant). Een 'boom opzetten' is als men lang verhaal over iets doet, maar ook gezellig kouten.
Oef, opluchting, geen eentonig grijs meer aan de hemel maar een variatie van die kleur. Dat wil dan zeggen dat er regenwolken tussen zitten en dat ik nat ben geworden door de hond buiten te laten. Maar die vindt niks zaliger dan dat ik hem daarna moet droogwrijven met de handdoek. Deze keer had de krantenman er voor gezorgd dat de gazet diep genoeg in de brievenbus zat om niet nat te worden. Gelukkig! Nadat ik de krant ontleed had, ik sorteer alle katerns, zodat het lijkt dat ik op zaterdag een 5-tal kranten krijg, kreeg ik een WhatsApp dat mijn vriend terug dringend in het UZ was opgenomen en mijn 'oef'van een paar uur eerder, was direct verdwenen. Gelukkig is alles weer gestabiliseerd en zal hij uit voorzorg nog een nachtje in het ziekenhuis verblijven. Het was wel even verschieten. Ik ben wel uit mijn lood geslagen en de spellekes en verslagen in de krant zal voor wat later op de dag zijn. Mijn eerste blik op de krant doet me toch maar besluiten om de 'quote van de dag' al te noteren. Radiomaker Wiet van Broeckhoven (1949-2019) schreef: een politicus heeft voor elk probleem een oplossing: simpel, duidelijk en verkeerd!.
Wonder boven wonder, er komt tussen al die grijze wolken een streep blauw tevoorschijn!. Ik ga mijn leeggoed naar de glasbol brengen. Dat gebeurt ook af en toe. Dus met de hond op stap. Tot morgen
Is vrijdag de 13e een geluksdag? Dat zou moeten zijn en is ook al gebeurd. Ik kreeg een anoniem pakketje afgeleverd. Zoals ze aangeraden hebben, is het nodig goed de naam van de geadresseerde te lezen. En dat was nu eventjes de moeilijkheid: alhoewel ik een gemakkelijke familienaam heb, is de schrijfwijze anders dan het uitspreken. Ik heb die doos toch maar aangenomen want ik was veel te nieuwsgierig naar de inhoud. Vooral omdat ik wist dat ik niks besteld had via internet. Wat kwam er tevoorschijn? De 'Klara'kalender die in de winkel uitverkocht was!!!. Eigenlijk is dat een formidabel geschenk, want iedere dag zal er een vrouw toegelicht worden die kunstzinnig genoeg was om te componeren, te schilderen, te schrijven...en waar weinig over geweten is. Ik kan wel zeggen dat ik me niet meer in de 'dag' van het moment kan vergissen. Ik heb nu zo'n 4 kalenders rondom mij staan waar ik iedere dag een bladje van moet omslaan en dat iedere dag een byzonder verhaal vertelt. Een eeuwigdurende kalender, een kalender met Oosterse wijsheden, een filosofen kalender en nu dus ook nog eentje bij vol met muziek en vrouwen. Zelfs op mijn pc heb ik een kalender staan die me iedere dag de feiten van vervlogen jaren op deze dag, meegeeft. Ik stel mezelf de vraag: hoe slim kan een mens met algemene kennis worden en wat is het plezier of het nut ervan? Natuurlijk kan je dan terechtkomen in "De Slimste Mens" of in "Twee voor Twaalf" of in een of andere kwis op teevee. Maar ik vind het gewoon leuk om van alles wat te weten, zonder de diepgang van bepaalde onderwerpen te willen kennen of te moeten studeren. Ik moet geen genie worden, die mensen beperken zich trouwens maar tot één bepaald kennisgebied. Nee, ik wil weten wat de wereld en de mens zoal in petto heeft en ik wil daar een kruimeltje van weten. Mijn uren om iets anders te doen dan lezen worden altijd maar kleiner in aantal. Dat is vooral ideaal bij slecht weer of om te vergeten en het niet te zien, van weer een dag vol grijze wolken. Of er nu nog een verrassing zal komen op deze vrijdag de 13e weet ik niet, dat mag en dat kan natuurlijk nog altijd. De dag is per slot van rekening nog maar halfweg. Ik kan, zoals Didier een hele hoop krasloten gaan aanschaffen maar ik heb geen zwart geld dat ik moet 'wit' wassen. Ik vraag mij af of die nog tijd had om Europees Commisaris te zijn, want al die krasloten 'ontkrassen' om te weten hoeveel geld je van de Nationale Loterij kreeg, moet toch ook een hele tijd in beslag genomen hebben?
De krant heeft een pagina voorzien over de nieuwerwetse exotische vruchten. De oorsprong staat erbij, de prijs en bovenal 'hoe die vruchten te eten'. Het leuke aan die vruchten is dat men ze veelal met schil en al kan consumeren of gewoon uitlepelen. Weinig afwas! Tot morgen
Mijn huis is weeral proper en grotendeels weer eens stofvrij gemaakt. Ik mag niet zeggen 'clean' want dan zou men kunnen denken dat ik komaf gemaakt heb met verboden middelen, en die heb ik nog nooit gebruikt. Tenzij natuurlijk de sigaret, die tegenwoordig ook bijna op het lijstje van verboden producten zal komen te staan. Tot een 8 of 10 tal jaren geleden gebruikte ik nog dat zogenaamde genotsmiddel. Maar op een of ander moment was de behoefte aan tabak verdwenen. Sindsdien heb ik geen sigaret meer gerookt, heb ook geen last gehad van ontwenningsverschijnselen en heb geen hinder dat er in mijn buurt of omgeving een stinkstok wordt aangestoken. Ik ben niet méér gaan snoepen dat deed ik voorheen ook al. Anders gaan eten of meer eten doe ik ook niet. Mijn figuur is niet alleen veranderd door het snoepen, maar door mijn schildklier die trager werkt en door te krimpen. Door kleiner te worden en hetzelfde gewicht te houden zijn de vetrollekes op één plaats opgestapeld: rond de lenden. Niets aan te doen, het leven moet nog een stuk aangenaam blijven en de mode hoef ik eigenlijk niet meer te volgen. Ik heb dat vroeger wel altijd gedaan, maar dat is een periode die voorbij is. Nu is de kledij, wat men noemt 'casual' en daar voel ik me zeer goed bij. Vooral dat de hond springt en me soms noopt om plat op mijn buik te gaan om zijn bal te vinden, is gemakkelijk onderhoudbare kledij, een 'must'. Ik kan moeilijk met een zijden broek of bloes of een kasjmieren trui aan zijn wensen voldoen in de tuin. Fleece en trainingsbroeken met elastiek in de lenden zijn mijn ideale uitrusting geworden. Dat geeft ook wat meer bewegingsvrijheid en is in een hip en een wip, terug proper gemaakt. Een andere levensstijl, die minder complex is dan vroeger en minder 'wat zal men er van denken' maken mijn leven eenvoudiger en ook wel gelukkiger.
Ik moet nu nog wel een 19 tal dagen wachten vooraleer ik mijn scheurkalender die ik me gisteren aanschaft kan gebruiken. Ik ben wel nieuwsgierig welke citaten en anekdotes ik van de 'filosofen door de eeuwen heen', zal te lezen krijgen. De achterflap is al veelbelovend: waarom omdenken als je kunt nadenken?.
Op de dag dat Guglielmo Marconi (1874-1937) zijn eerste Trans-Atlantische morsecode uitzond (12/12/1901), is er een nieuwe speler op de telecommarkt gekomen. Misschien zal DIGI er voor zorgen dat de dure abonnementen van Proximus, Telenet en Orange wat goedkoper zullen worden. Dat is ook een goed veruitzicht voor 2025, dat er eindelijk eens iets goedkoper zal worden.
Voor de rest, alles is bij het oude gelbleven ttz, Tom Waes en Eddy Merckx zijn allebei uit de kliniek ontslagen om verder thuis te revalideren. Tot morgen
Ik kom eindelijk aan schrijven toe. Eigenlijk ben ik ook een beetje vervrozen door zo lang buiten rond te lopen. De hond moest naar de kapper en dat is toch een heel gedoe. Op tijd vertrekken en dan veel te vroeg er zijn. Dan is er eerst nog een wandeling van een half uur vooraleer hij op de tafel moet staan. Dan beginnen mijn zogenaamde vrije uren. Eerst naar de boekenwinkel want ik wilde de scheurkalender van Klara en die was natuurlijk al uitverkocht. Ik heb die van de 'filosofen' maar meegebracht en de kerstkaartjes en postzegels ook. Dan was het richting patisserie want de inwendige mens moest nog van eten voorzien worden. Een 'brésilienne taartje', een 'éclair' op een bordje met een tas koffie erbij. Dan naar het dienstencheque-bedrijf om al de contracten nog eens door te nemen en te tekenen. Maar dat duurde allemaal samen nog geen 3u. Ik ben dan maar op een bank buiten gaan zitten aan de 'fondantpatat oftewel 'Het Silt' of het 'Casino van Middelkerke'. Met uitzicht op zee, zag ik geen verschil tussen hemel, aarde (strand) en zee: allemaal grijs en daarbij een koude noordoostenwind. Enfin, ik heb genoeg frisse lucht gekregen en ben om 15u15 mijn geschoren beestje gaan halen. We moesten nog een kwartier wachten op de tram en we zaten allebei bibberend naast elkaar. Nu zitten weer veilig en warm in ons huis.
Het grote sportnieuws komt natuurlijk van de plotse pensionering van CEO Patrick Lefevere. Jarenlang het boegbeeld van een wielerploeg en eigenlijk zelf een beetje 'Quick Step' geworden. Ander nieuws was er van een ex-eurocommisaris die wel 22.000 euro iedere maand op zijn rekening zag verschijnen en nog wat duizenden voor onkosten die hij beroepshalve maakte, en daar nog niet mee toekwam. Het zwarte geld deed hij wit worden door een gokverslaving. Er werd niet gezegd waar dat zwarte geld vandaan kwam. Dat zal nog moeten uitgeplozen worden. Ander opmerkelijk feit komt nog eens van de zogenaamde mecenas van de schone kunsten: Fernand Huts. Er was een njet gekomen om zijn gekochte 'Boerentoren' naar zijn hand te zetten en er een 'Hutstoren' van te maken die kon optornen en zelfs groter zou worden dan de Lieve Vrouwentoren. Maar de vindingrijkheid van miljonairs grenzen soms aan het oneindige en ondenkbare om hun zin door te drijven. De hoogste afdeling van de toren 'zou' instabiel geworden zijn en moet afgebroken worden. Meteen een vrijgeleide om er zonder meer een ander verdiep op te kunnen zetten zoals Fernand het graag zou hebben: groot-groter-groots. Tot morgen
"Aamaaii sèg..." zou Eddy Wally (1932-2016) zeggen op zijn Zelzates. Ik zeg dat nu op mijn Sinne Kloases/ Mechels/ of als Aangestrande West-Vlaming, zo goed heb ik me vandaag 'overslapen'. Van 23u23, dan heb ik mijn licht gisteren uitgedaan tot deze morgen 9u, dan pas heb ik mijn ogen terug opengedaan. Het heeft mij deugd gedaan. Maar ik heb er alle vertrouwen in gekregen dat de operatie bij mijn vriend 'geslaagd is', vandaar de rust die over me 'heen daalde'. Spijtig genoeg geen 'Heilige Geest' om me veel onderwerpen te geven voor mijn blog vandaag. Ik raadpleeg nog niet zo vlug ChatGPT om inspiratie te krijgen. Dat is wel een aardige tool maar een beetje van 'bedriegt den boer'. Ik ga maar op mijn gewone elan verder. Geen nieuws over een nieuwe regering, alleen dat Freya nu de scepter zal zwaaien in het Vlaamse Parlement in plaats van Liesbeth. Verhalen over de toestand in Syrië na de plotse val van Assad en de consequenties voor Rusland, Turkijë en de andere landen er rondom. Van rust en vrede is er in die gebieden nog lang geen spoor, zelfs niet op de dag dat in Oslo, dag van de UNO Mensenrechtenorganistie, de Nobelprijs voor de Vrede en andere disciplines (scheikunde, natuurkunde, geneeskunde, literatuur..) worden uitgereikt. dit keer geen persoon maar een Japanse organisatie die zich inzet voor een 'Wereld zonder Kernwapens'. De andere Nobelprijzen worden in Stockholm uitgereikt. Toen Nobel (1833-1896) besliste voor de prijzen uit te reiken waren Noorwegen en Zweden nog een Unie. Al was hij een Zweed, hij gunde ook de Noren een uitreiking van zijn prijzen en wel de belangrijkste: die voor de vrede. En vandaag is er dus in in beide Scandinavische hoofdsteden op de sterfdag van Alfred Nobel, een plechtigheid in aanwezigheid van de koningshuizen in groot en vol ornaat. Een opzoekingsmoment drong zich weer eens op bij mij: welke vrouwen kregen de Nobelprijs voor de Vrede? Sinds 1905 de prijs werd ingesteld zijn er een 20 tal vrouwen die hun diploma en geldprijs kregen. De belangrijkse is wel de eerste, Bertha von Suttner (1843-1914, haar levensverhaal is ook de moeite om te lezen) die Alfred Nobel er toe aanzette om een prijs voor de 'vrede' te installeren. Nog bekende vrouwen van de jongste jaren zijn Moeder Theresa (1910-1997), Aung San Suu Kyi in 1991 en enkele jaren geleden Malala Yosafzai in 2014. Meer opvallend nieuws valt er vandaag niet te rapen. Het blijft zoals het weer, uniform grijs, kleurloos, koud, nietszeggend. Misschien is dat maar goed ook. Tot morgen
