Ik verschiet niet dikwijls meer van mezelf. Tenslotte heb ik al een respectabele leeftijd en zoals velen van mijn generatie, al veel meegemaakt. Maar deze morgen keek ik per toeval eens naar mijn aantal blogs en zag, dat ik vandaag mijn 1702e essay zou schrijven. Ik blijf dat een 'essay' noemen, tenslotte is het ook een 'probeersel tekst' om anderen te vermaken, geschreven door een niet-schrijfster voor lezers en lezeressen. Uiteindelijk vind ik dat toch al een heleboel 'bedenkingen en dagboekschrijfsels' die via mijn pc op het internet belanden. Ik had nooit gedacht, dat deze 'partner' me zoveel plezier zou brengen. Het voordeel is natuurlijk dat die me nooit tegenspreekt, alleen word me af en toe eens op mijn schrijffouten geattendeerd, maar iedereen is het blijkbaar eens met mijn memoranda. Zo af en toe eens een geleerd woord ertussen smijten, helpt ook natuurlijk. Ik heb die allemaal ooit geleerd en wil ze blijven gebruiken tot de betekenis me ontgaat en het bij het simpele 'wat moet onthouden worden' zal blijven. Ik ben dus gisteren boodschappen gaan doen, om die kromme bananen in huis te halen. Wat was mijn beleving dat uur? De jonge jeugd zat op school, de rijpere jeugd was aan het werken en de oudere jeugd was aan het winkelen en gaven de anderen een parcours met hindernissen en vele obstakels. Een hoop jaggers waren weer alle etiketten aan het bestuderen, wat aan sommige rekken voor de nodige files en opstoppingen zorgde. Vooral de wijn rekken waren populair, niettegenstaande er geen proeverkes meer aangeboden worden. De koffiemachine bezorgde weer het nodige oponthoud richting beenhouwerij. Vooral bij de klaargemaakte verse schoteltjes, was het weer een aanschuiven van jewelste. niemand kookt nog graag op een zekere leeftijd. Enfin, ik wil niet veralgemenen, maar een kokkin zal ik nooit meer worden voor mijn éénvrouwshuishouden. Bij de crème glace kisten stond er tot mijn verbijstering niemand te wachten. Ik kon dus rap mijn voorraad inslaan. En eens thuis, kreeg ik het nieuws dat broertje lief en schoonzusje lief, vandaag dinsdag, een babbelken komen slagen. Ik moet nu stoppen en het bij 354 woorden laten. Tot morgen
De stilte is na twee maanden terug als vanouds, af en toe onderbroken door een passerende trams of een auto. Zelfs de vogels zijn nog, vooral dan de meeuwen laten nog niet van zich horen. De drukte is van het strand verplaatst naar de 'koeren' en klassen van de scholen waar weer 1,2 miljoen leergierige jongens en meisjes hun opwachting maken om te leren lezen, schrijven, rekenen en typen. Op regeringsniveau kan dan weer het gekibbel om het vastleggen van de eindtermen beginnen met een nieuwe of oude minister. Enfin, gisteren was ook al voelbaar dat er een ander seizoen was aangebroken. Weing wandelaars, geen joelende kinderen meer, kort gezegd, een ideale dag om buiten te vertoeven en een zeteltje te kiezen waarin ik half liggend, halfzittend kon genieten van de zon. Zo'n zetel is handig, ik kan ermee, zonder te bougeren, de bloemen en de struiken bekijken en de eventuele passerende libellen bestuderen (er waren er verschilende), maar ik kan ook alles bekijken en bestuderen wat zich boven mijn hoofd in de kruinen van de bomen zich afspeelt of welke vogels erover vliegen of fantaseren waar al die vliegtuigen die witte strepen in de lucht achterlaten hun toeristen heenbrengen. En dan zijn er zaken die hier al een eeuwigheid staan en me nu plots opvallen. Ik denk dat de straatjes hier, het enige hoekje is in de uitgestrekte gemeente is, waar de electriciteitskabels nog via trossen aan betonnen palen (een drietal), naar de huizen geleid worden. Hier op de hoek van de tuin staat zo'n betonnen paal waar een vijftal dikke kabels zitten die vele huizen van electriciteit voorzien. Mijn ogen vallen plots op 2 porseleinen electriciteits isolatoren. Je kan het geloven of niet, maar die pottekes hebben een ganse namiddag mijn hersens gepijnigd. Als 'veel' lezer van 'detectieveverhalen' weet ik dat zo'n scherf van dat porselein potje, leidde tot de oplossing van een moordzaak in één van de boeken die ik gelezen heb, bezit of in een van de dvd's die op basis van die verhalen verfilmd zijn. Mijn onderzoek, welke speurneus de oplossing vond, is nog niet afgelopen, maar mijn intuïtie zegt me dat het een verhaal is uit de reeks "The origins of inspector Morse, Endeavour". De herfst en winter komen eraan, als ik niet spontaan op de titel van film of boek kom, zal ik alles onder ogen nemen en eens zien welk verhaal me nu al uren bezighoud. Russell Lewis is de scenarioschrijver van deze televisiereeks en baseerde zijn personages op die van Colin Dexter (1930-2017), de schrijver van detectieve reeks "Morse".
Ik kan niet echt afsluiten zonder eens een speciale man in herinnering te brengen van de vroege televisiejaren: Tony Corsari (1926-2011). Als 'diensthoofd COO, nu OCMW, van Brussel kende men hem onder de naam André Parengh. Ik ken hem van de leuke liedjes "Het Minirokje" en Waarom zijn de bananen krom?". Die ga ik nu halen, want die zijn zeer gezond. Tot morgen
Is het 1 september heerlijk weer, de herfst zal mooi zijn evenzeer!. De weerspreuk van de dag, die al eeuwen en eeuwen meegaat en als vrij geloofwaardig mag beschouwd worden. Vroeger waren ze niet afhankelijk van computers die konden gehackt worden of tegenstrijdige berichten spuien, nee toen kwam het enkel op observatie aan. Het is toch wel eigenaardig dat er de laatste tientallen jaren zó veel belang gehecht wordt aan de weersgesteldheid terwijl dat vorige eeuwen enkel van belang was voor de boeren en die dan rekening hielden met meestal vaststaande feiten uitgedrukt in gemakkelijk te onthouden spreuken. De kennis van de weersgesteldheid is nu van belang om te weten of we een snipperdag of verlof moeten nemen. Eén september is ook onlosmakelijk verbonden met 'terug naar school'. De 'Zondagkrant' schrapt school en zet 'terug naar bed'. Niettegenstaande men zegt dat lezen ook een intense en vermoeiende bezigheid is, ervaar ik dat niet zo. Ik ben fysiek niet moe genoeg om in een 'comaatje van enkele uurtjes' te vallen. Maar met al die titels en gegevens in de kranten, verlang ik eigenlijk ook wel eens om terug naar school te gaan. Niet voor de poort achter me te horen sluiten, of te moeten luisteren, of stil te zitten, of te uren aan een stuk te zwijgen, maar gewoon om een nieuwe boekentas die naar leder ruikt, open te maken en de nieuwe spulletjes eruit te halen. Mooie schriftjes met lijntjes, ruitjes en lange ruitjes, nieuwe potloden en kleurpotloden, nieuwe pennen met het ballonneke erop, gommen voor potlood en inkt, gradenboog, geo-driehoeken, pennenslijpers, het nieuwste kaftpapier.... Waarschijnlijk is van hetgeen ik opnoem niet veel meer gangbaar in de klas nu laptops, tablets en ander electronica hun intrede in de klas deden sinds corona. En dat is een kostelijke affaire voor de ouders. Ook prijzig is de kleding voor de schoolgaande jeugd. Was vroeger er het uniform en iedereen gelijk. Nu is het een schoolmode gedicteerd door de grote modeketens en modelabels. Niet één kleur, niet één model presenteren die voor jongens en meisjes maar ik kan er al zes tellen met elk een eigen naam: de Baggy Belle geïnspireerd op de oversized kledij van de Rolling Stones (die ze natuurlijk niet kennen), de Camille-chick, de Office Core-trendsetter dat is de kledij uit de Milo-serie, de Modeontwerper die links en rechts een kledingstuk uit de kast van zijn ouders haalt en de rest ergens op de kop tikt, de Vintage Vormgever met als onbegrijpelijke uitleg voor een overjaars meisje van 1948: door te thriften vind ik unieke dingen voor een goede prijs!. Als laatste is er de Glitterprinses met een mengeling van een K3 outfit , Vinted en links en rechts wat gevonden op een rommelmarkt.
Het is altijd hetzelfde met mij, mijn hond die me weer eens 'peer stooft'. Vandaag door mijn halve Gallerreep chocolade met marsepein en praline van tafel te gritsen terwijl ik me omdraaide . Gelukkig brengt de buurvrouw een nieuwe voorraad mee. Tot morgen
Met 'laatste zomerdag' bedoel ik natuurlijk niet de 'laatste dag met zonneschijn' maar de laatste dag van het seizoen 'zomer'. De meteorologische zomer, toch als men de normen van de weermannen volgt. In ieder geval laat deze 31e augustus zich van zijn beste kant zien, met veel zon maar ook veel wind. Als ik straks zal buiten zitten, zal het wel in een beschut hoekje zijn, want het is ONO-wind, die is niet aangenaam en brengt ook geen warme lucht mee. Voor mij stopt de zomer nog altijd op 20/21 september, dat noemt men dan het einde van de astronomische zomer. Ik blijf me vasthouden aan hetgeen ik in het lager onderwijs leerde over de seizoenen. Als ik alles moet gaan herbekijken en herleren van wat toen verplicht was om te kennen en weten en dat nu verkeerd of overbodig is, moet ik geen blog meer schrijven want dan zou ik er de tijd niet meer voor hebben. Ik kan me natuurlijk nog altijd inschrijven op het 'online tweede kans onderwijs' en daar dan aan het einde van het schooljaar examen over afleggen, maar van echt studeren heb ik op mijn leeftijd geen kaas meer gegeten. Hetgeen dat ik moet weten of moet herzien zal ik wel vragen aan Mr Google en niet meer onder mijn hersenpan steken. Ik heb die internetonderwijzer vandaag weeral moeten aanspreken om feitjes en verhaal, over het gracieuze insectje 'de libelle/waterjuffer, te weten te komen. Deze week las ik in de krant dat er nog niet veel gezien zijn, terwijl ik op dat moment er een stuk of 3 van die nuttige insecten zag vliegen in de tuin. Waarschijnlijk een 'azuurwaterjuffer' met een blauw achterlijf. Maar er zouden er inderdaad wat meer mogen komen in mijn tuin, hij is een natuurlijke insectenverdelger. Ze lusten namelijk het vlees van de mieren, muggen en vliegen. Meer heb ik deze zaterdag nog niet te vertellen. De krant moet ik nog lezen. Ik ga eerst mijn maag vullen, dorst lessen en dan Vit.D opslaan. Tot morgen
Om 13u30 1979 verkwelkomde ik in het 'moederhuis' mijn jongste zoon. En als ik goed kan tellen is dat inmiddels 45 jaar geleden. Dat was een turbulent jaar en een turbulente periode. 14 dagen voor zijn geboorte overleed mijn schoonvader, 6 weken na zijn geboorte overleed mijn vader. Een hoop verdriet rondom mij en de familie, maar een zonneke en een blij en gelukkig kind dat zijn intrede deed en zo toch het gemis en verdtiet om het verlies van de vaders kon temperen. Zijn vijfenveertig jaren zijn een tweesprong tussen nog een stuk onbekommerd zijn, naar de echte volwassenheid met 4 opgroeiende kinderen. (17,15,13,11). Ik heb deze morgen gezegd dat hij maar naar zijn blauwe ogen moet kijken, als hij soms al eens de kwaaltjes van wat ouder worden begint te voelen, want de kijkers blijven eeuwig jong.
Is er wat nieuws van gisteren? Ik zou zeggen van wel en ik durf zelfs te zeggen dat er een klein politiek bommetje gegooid is in Antwerpen. Ik denk niet dat Bart verheugd en blij is met de terugkeer van zijn voorganger op het politieke strijdtoneel. Patrick Janssens die terug op een verkiesbare plaats staat bij de de lijst Vooruit bij de gemeenteverkiezingen in oktober, nl op nr 4. Ik vind het wel spijtig dat er bij de lokale verkiezingen geen stemplicht meer is. Ondanks het woord 'plicht' is dat de basis van onze democratie. Dat elke inwoner, tegen heug en meug, toch laat kennen wat hij de voorbije 6 jaren van het bestuur vond. Bij plicht en daarna de uitslag heeft de grote meerderheid van de inwoners zijn goed of afkeuring van een beleid kunnen geven. Bij een vrijblijvende bollekes kleuren, en als er maar een matige opkomst is, geeft de uitslag toch maar een vertekend beeld van hetgeen 100% van de inwoners willen. Ik ben geen voorstander van dergelijk systeem dat vooral kostenbesparend zal zijn, maar niet voor een eerlijke bezetting van de gemeenteraadsstoelen, schepenambten en burgemeester. Enfin, 't is boven de hoofden van de burger beslist.
Gisteren was er dan de officiële afsluiting van het 'redderseizoen' met de 'Noordzeefakkeltocht' van de redders . Dit evenement vindt telkens plaats de laatste donderdag van augustus en dan trekt de bende, meer dan 300 redders, al pootje badend, met fakkels in de hand, van Middelkerke naar Westende. Daar wacht hen dan een daverend applaus en een spetterend vuurwerk. Nog tot zondag geven deze vrijwilligers het beste van zichzelf om de baders en zwemmers een veilig gevoel te geven als ze de Noordzee instappen. Dan zijn er nog een paar plaatsen en posten die ze zullen bewaken en bemannen tot 15 september. En dàn mag ik het strand op en de zee in, met mijn lieve hondje.
Nog even over de slakkenaffaire waar al een gans jaar over gepalaverd wordt: vannacht telde ik een hoop van 8 gigantische rosse naaktslakken! Ze zijn nog nietuitgedrogd en vinden nog altijd verse groene blaadjes. Tot morgen
Om 13u30 1979 verkwelkomde ik in het 'moederhuis' mijn jongste zoon. En als ik goed kan tellen is dat inmiddels 45 jaar geleden. Dat was een turbulent jaar en een turbulente periode. 14 dagen voor zijn geboorte overleed mijn schoonvader, 6 weken na zijn geboorte overleed mijn vader. Een hoop verdriet rondom mij en de familie, maar een zonneke en een blij en gelukkig kind dat zijn intrede deed en zo toch het gemis en verdtiet om het verlies van de vaders kon temperen. De vijfenveertig jaren zijn zo een tweesprong tussen nog een stuk onbekommerd zijn, naar de echte volwassenheid met 4 opgroeiende kinderen. (17,15,13,11). Ik heb deze morgen gezegd dat hij maar naar zijn blauwe ogen moet kijken, als hij soms al eens de kwaaltjes van wat ouder worden begint te voelen, want de kijkers blijven eeuwig jong.
Is er wat nieuws van gisteren? Ik zou zeggen van wel en ik durf zelfs te zeggen dat er een klein politiek bommetje gegooid is in Antwerpen. Ik denk niet dat Bart verheugd en blij is met de terugkeer van zijn voorganger op het politieke strijdtoneel. Patrick Janssens die terug op een verkiesbare plaats staat bij de de lijst Vooruit bij de gemeenteverkiezingen in oktober, nl op nr 4. Ik vind het wel spijtig dat er bij de lokale verkiezingen geen stemplicht meer is. Ondanks het woord 'plicht' is dat de basis van onze democratie. Dat elke inwoner, tegen heug en meug, toch laat kennen wat hij de voorbije 6 jaren van het bestuur vond. Bij plicht en daarna de uitslag heeft de grote meerderheid van de inwoners zijn goed of afkeuring van een beleid kunnen geven. Bij een vrijblijvende bollekes kleuren, en als er maar een matige opkomst is, geeft de uitslag toch maar een vertekend beeld van hetgeen 100% van de inwoners willen. Ik ben geen voorstander van dergelijk systeem dat vooral kostenbesparend zal zijn, maar niet voor een eerlijke bezetting van de gemeenteraadsstoelen, schepenambten en burgemeester. Enfin, 't is boven de hoofden van de burger beslist.
Gisteren was er dan de officiële afsluiting van het 'redderseizoen' met de 'Noordzeefakkeltocht' van de redders . Dit evenement vindt telkens plaats de laatste donderdag van augustus en dan trekt de bende, meer dan 300 redders, al pootje badend, met fakkels in de hand, van Middelkerke naar Westende. Daar wacht hen dan een daverend applaus en een spetterend vuurwerk. Nog tot zondag geven deze vrijwilligers het beste van zichzelf om de baders en zwemmers een veilig gevoel te geven als ze de Noordzee instappen. Dan zijn er nog een paar plaatsen en posten die ze zullen bewaken en bemannen tot 15 september. En dàn mag ik het strand op en de zee in, met mijn lieve hondje.
Nog even over de slakkenaffaire waar al een gans jaar over gepalaverd wordt: vannacht telde ik een hoop van 8 gigantische rosse naaktslakken! Ze zijn nog nietuitgedrogd en vinden nog altijd verse groene blaadjes. Tot morgen
Plakweer en niet eens de grote hitte!. 19°C kan men bezwaarlijk snikheet noemen en toch is er bij elke inspanning, zelfs bij iedere stap, een zweterig gevoel. Zo precies of alles aan je lijf blijft kleven. Eigenlijk zou ik moeten zeggen dat het vandaag "de dag van de 6 p's" is . Drie 'p' werden speciaal genoemd omdat enkel die producten in de riolen zou mogen te vinden zijn: plas, poep, papier!! Geen lakens, matrassen of ander beddengoed dat de buizen doet verstoppen en enorm veel geld vragen om er voor te zorgen dat de '3 p's' vlot hun weg vinden naar de zuiveringsinstallaties vooraleer het water in zee verdwijnt. Overal wordt er restafval gedumpt omdat een reguliere vuilniszak of de ondergrondse vuilcontainers té veel geld zouden kosten. Al dat huishoudafval naar de opslagplaatsen van de gemeente brengen kost geld, tijd en verplaatsing. Men dumpt dus alles waar men maar kan zoals op openbare plaatsen, parkings, vuilbakken enz en dus zeker en vast in de rioolputtekes. Mensen verschieten dan dat bij forse regenbuien de riolen niet alles kunnen slikken en overstromingen in de straat zijn. De mensen zijn nooit geleerd en zingen uit volle borst ".....We zullen doorgaan, met het zweet op ons gezicht...." zong Ramses Shaffy (1933-2009) ooit. De 4e 'p' is dan 'plakken', even onaangenaam als het voorgaande p's, men krijgt het gevoel dat men niet 'proper' is en dat is dan 'p' nr 5. De 'p' blijft zo'n beetje in de gore sector steken, nochtans maakt deze letter een deel van mijn leven uit, pijltje, dat is dan 'p' nr 6. Genoeg daarover; ander onderwerp, ander item. Daarvoor snuffel ik in mijn papieren gazet. Een krant op het internet lezen, dat lukt me niet. Ik moet papiergeritsel horen, mijn taske koffie erbij hebben en in een gemakkelijke houding zitten en helemaal relaxt om al het geschreven nieuws te lezen. En dat is nog altijd genen vetten van 'inhoud'. Ze gaan nog even door met de profijtige toer, 't is te zeggen, de schoolbenodigheden komen vandaag aan bod. Niet verbazingwekkend dat Action één van de goedkoopste is. Dat wordt door velen goedgekeurd omdat het geen online shop is zoals Temu of Shein. Men vergeet er dan wel bij te vertellen dat ze evengoed hun spullen uit de lageloonlanden halen, evengoed ook van matige kwaliteit zijn en evengoed uit fabrieken komen waar kinderarbeid is toegestaan. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er met twee maten en gewichten geoordeeld wordt bij de fysieke en online winkels. Bij de fysieke winkels komt er geen commentaar als het product uit Bangladesh, China, Pakistan en van kinderarbeid komt, bij de online winkels is het not done en spreekt men schande over de goedkope prijs. Niet alleen over de benodigheden is men druk bezig, men heeft nog altijd geen minister van onderwijs, noch op Vlaams als federaal niveau, en 1 sept staat voor de deur Een nieuwigheid is wel dat er twee landstalen zijn die niet zo vak meer voorkomen in het lessenrooster (Frans en Duits), maar dat hun uren zullen ingenomen worden door lessen Arabisch en wel in een middelbare school in Leuven!!. Verder geen nieuws over een nieuwe regering. Tot morgen
Betalingen! Iedereen zit ermee en niemand betaald graag voor al die verzekeringen waarvan men dan hoopt ze nooit te moeten aanspreken: allerhande verzekeringen voor materiële (huis, auto...) en immateriële (CM..) zaken. Men betaald die sommen niet graag, maar als men een accident heeft of een ziekenhuisfactuur moet betalen, is men wat blij met al assuranties. Dan spreek ik nog niet over al de belastingen die ook nog eens moeten betaald worden en dat komt bij mij zowat allemaal bijeen de laatste 3 maanden van het jaar: K.I., autobelasting, gemeentebelasting...Dat allemaal bovenop de maandelijkse betalingen van gas-elentriek, krant, proximus, water... Dat is altijd een slechte dag als ik al die bedragen moet betalen. Dan zie ik voor mij, wat ik voor plezants had kunnen kopen in de winkel of op het internet. Maar verplichte betalingen zijn gedaan en seffens ben ik dat weer vergeten, zeker als ik in de tuin kan zitten en aan een 2e boek van Toni Coppers kan beginnen. Ik kan niet anders zeggen dan dat het voor mij de leeszomer bij uitstek is. Maar ja, tot vorig jaar zat ik in de vakanties met een huis vol logees, die alle aandacht opeisten. Nu kan ik die vrije tijd die er gekomen is, besteden aan lettertjes lezen zonder onderbreking. En dan moet ik zeggen, ondanks al die betalingen: het leven kan mooi zijn, zeker als de zon schijnt!.
De krant is echt de toer van het profijt voor iedereen aan het doen. Ze zijn naar Auchan getrokken om eens na te gaan of het nu echt wel zo voordelig is daarvoor al die kilometers te doen en bakken benzine te verspillen. Conclusie: grote gezinnen en mensen die dicht bij de Franse grens wonen, kunnen er voordeel bij doen. Maar een eenpersoonshuishouden moet het meer als een daguitstap beschouwen dan als goedkope voorraad inslaan. Ik ben niks met een pallet waterflessen, cola, cava,...want het is blijkbaar veeleer drank dat goedkoper is als de 'tent' buiten staat. Nee, ik hou me gewoon bij het warenhuis waar ik sinds jaar en dag naartoe trek. Verder lees ik dan in de krant, dat minigolf voor oudjes is en dansen voor vrouwen. Geen van beiden beoefen ik. Ik blijf fit genoeg door mijn hond bezig te houden en de tuin op orde te houden en regelmatig een stapke richting zee te doen. Nog een 14tal dagen en ik mag weer met mijn viervoeter op het strand lopen. Een bladzijde is ook gewijd aan de ruziemakende zingende broers die het eventjes hebben bijgelegd om samen weer eens de podia en hun zakken te vullen. Oasis, niet mijn favoriete band, maar de komende tijd zullen ze weer door alle luidsprekers gonzen en radiokanalen beheersen. Verder was er gisteren de winst van Wout en zijn Woutjes die de trofeeën kwamen ophalen. De regeringsformatie is zelfs nog een blad verder op de achtergrond geraakt, blz 10-11. Tot morgen
Ik heb me vergist met te schrijven dat de zomer zou voorbij zijn. Niets is minder waar. De laatste zomerweek en de laatste vakantieweek beloven nog schitterend te worden met blauwe luchten en aangename temperaturen. Ik heb, vooraleer ik mijn tijd buiten ga spenderen met wat tuinwerkjes en boeken lezen, op mijn troon plaatsgenomen om de laatste berichten en overpeinzingen te noteren. Stel je van die troon niet té veel voor. Dat is een gewone keukenstoel met drie kussens erop zodat ik mijn armen kan laten rusten op mijn geimproviseerd bureau en er dus boven 'troon'. De politieke actualiteit is nog altijd op blz 8-9 van de krant te vinden, dat wil zeggen niks nieuws onder de zon. De journalisten beginnen dan maar zelf te bedenken wat kan en mogelijk is met de uitslag van de verkiezingen in juni. Alle mogelijke mogelijkheden van regeringsvorming komen aan bod en elkeen met hun eigen naam. Er zijn combinaties van partijen die men dan Arizona, Nieuw Zweeds, Vivaldi II, Paars-Geel, Klassieke Tripartite, Klassieke Tripartite + NVA, en waar halen ze de fantasie vandaan om zelfs een regering samen te stellen die 'Raketijsje' zal noemen. Dat laatste is echt wel een kinderlijke lekkernij, en misschien zijn de onderhandelaars ook wel zo te noemen. Maar ik denk, zoals nog al eens gezegd en geschreven, eerst de gemeenteraadsverkiezingen en dan volgt de regering. Wat stond er nog in de krant? De 'banken' die tegen de staatsbon moet optornen en dus met wat grotere interesten afkomen om het geld van de burgers in hun zakken te houden. Verder de 'tijgermug' die van geen wijken meer wil weten. We moeten er voor opletten want ze is ook een overbrenger van exotische ziekten. Morgen beginnen ook de Paralympische Spelen in hartje Parijs. Wat ik wel ga volgen zijn de tafeltennisers, want Florian Van Acker heeft mijn hart gestolen. Hij won al op twee Olympische Spelen een plak, een gouden in 2016 en een bronzen in 2020. Hopelijk deze keer terug een 'gouden medaille'. Op de vooravond van de Spelen, zendt de VRT nog eens de documentaire uit: "Addicted to Live" over Marieke Vervoort (1979-2019). Dat was toch een straffe Madame. Op de sportpagina's stond behalve voetbalpalavers, ook de rit van de Vuelta beschreven, voor vandaag. Zelfs het 'woord van de dag' is legendarisch aan het worden in de wielrennerij. Men zoekt meer en meer terug de 'kasseiwegels' op. Zowel in ons land als in de rest van Europa. De asfaltbanen, macadams, nationale wegen, gemeente-en dorpsstraten puilen uit van de auto's en zijn een gevaar geworden voor de organisatie van wedstrijden. Men kan en wil niet altijd die straten voor gemotoriseerd verkeer afsluiten. Men wijkt meer en meer uit naar de zand- en kasseiwegen die er nog liggen. Ten eerste voor de veiligheid van renners en ten tweede voor het spektakel. Vandaag is het weer over de 'bergjes' rijden die ik amper te voet zou kunnen bestijgen. Dat is hetgeen ik wilde schrijven vandaag. Tot morgen
Net zoals de renners in de Vuelta, de Ronde van Spanje, las en pak ik een rustdag. Dat is wat anders dan een pyjamadag, al komt het op hetzelfde neer. Ik heb wel mijn haren gefatsoeneerd en dat was deze morgen ook al een hele klus. Ik ga deze dag een 'luiwammesdag' noemen. Niettegenstaande ik weinig logés gehad heb deze verlofperiode, is het toch een drukte van jewelste geweest van komende en gaande mensen. Ik heb veel gebabbeld met mensen in levende lijven, aan de vaste telefoon en mobiel. Mijn armen en mijn keel hebben toch wat extra rust nodig. En vandaag is het daar een uitstekende dag voor, druilerig en miezerig weer. Buitenactiviteiten zitten er toch niet in. Ik zal wat uurtjes spenderen om op verkenning te gaan naar de nieuwigheden in mijn nieuwe speeltje en aanvullen wat er nog in te vullen valt. Ik moet dat toestel terug goed in mijn vingers krijgen, zodat ik het optimaal kan gebruiken en niet alleen voor iemand op te bellen. Zelfs inspiratie voor een titel van week 35, heb ik niet gevonden. Het is duidelijk dat mijn hersenen ook wat rust nodig hebben.
De aandacht van de krant gaat naar de terroristische aanvallen en aanslagen in het buitenland. Weer zijn er veel willekeurige slachtoffers gevallen, die voor religieus fanatisme en dolgedraaide godsdienstfanaten, hun leven moesten laten in wild terreur. De binnenlandse politiek is niet meer interessant genoeg en is naar pagina's 8-9 verhuisd. Bij het begin van het nieuwe schooljaar zijn er andere prioriteiten zoals de kostprijs van voeding voor de schoolgaande jeugd. De prijsvergelijkingen van boodschappen doen in de verschillende supermarkten krijgt een volledige bladzijde toegewezen en de goedkoopste blijkt nog altijd de Belgische keten te zijn. De ouders moeten echt wel op de centen letten want de huurprijs van de pc's in de scholen stijgt, bij sommigen is er een gebod om het toestel aan te schaffen (± 650€). Wat iedereen luidop zegt maar door de personen in kwestie steeds wordt tegengesproken en ontkend: het personeel in het onderwijs heeft de meeste verlofdagen, en dat is nu eens zwart op wit bewezen. Tenslotte voor de laatste week van de Vlaamse vakantie: de prijs voor de 'beste bol' crème glace werd ook bekend gemaakt, allen naar den dijk in Nieuwpoort. Dat was mijn beknopte nieuws van de maandag. Tot morgen
Reikhalzend keek ik uit naar het nieuwe speeltje dat gisteren zou geleverd worden!. Dat was er stipt op tijd om me niet te vervelen op die woelige dag met regen en wind. Een geluk dat ik experts ken, die niet alleen de aankoop voor mij doen, maar het ook nog eens installeren. De gegevens van het ene apparaat vakkundig overzetten naar het andere toestel, zoals het hoort. En zo iemand heb ik in mijn nabijheid, want het is toch een hele klus om dat correct te doen zonder verlies van gegevens, apps en andere instellingen. Curieus naar wat ik aangeschaft heb? De nieuwere versie van mijn oude model Samsung Galaxy A20e, nu een Samsung Galaxy A25 5g. Welke gegevens moesten in ieder geval correct naar mijn nieuwe telefoon komen? Agenda, contacten. Vooral bij dat laatste heb ik ooit eens enorm veel tijd gespendeerd om niet alleen naam, voornaam en telefoon in te vullen, maar ook adres, e-mail, verjaardag, belangrijke gebeurtenissen van die personen. In mijn agenda staan dan al de weerkerende afspraken (kapper, poetshulp..), verjaardagen, gebeurtenissen die ik wil blijven herinneren. Het belletje van herinnering staat om 9u. Als mijn telefoon op dat uur een signaal geeft weet ik dat er een belangerijke gebeurtenis is die ik niet mag vergeten. Nadeel van mijn nieuwe gsm: hij is groter dan de vorige en heeft een nieuwe crossover bodytas nodig. Als surplus gaf mijn vriend nog 23 boeken op mijn e-reader. Maar de slaap kon ik niet vatten, want de adrenaline, om alles picobello in orde te krijgen, bleef maar door mijn lijf gieren zodanig dat ik niet echt de slaap kon vatten. Het is maar een dutje geweest en deze morgen was ik al terug bezig om de laatste puntjes op de 'i' te zetten. Volgende nacht zal ik goed slapen.
Veel nieuws valt er op een zondagochtend niet te rapen. Wel las ik op VRTnws over een drankje dat de gebruiker ervan een paar kilootjes lichter kan maken: op de nuchtere maag, chiazaad, water en citroensap. Niks is bewezen van dit dieetdrankje maar in ieder geval het drinken is gezond, want het zijn 3 gezonde ingrediënten. Maar of ik op mijn nuchtere maag ga proberen citroensap te drinken? Ik denk het niet, ik wil niet de ganse dag zuur kijken. Voor de rest lees ik de gewone gebeurtenissen van iedere dag op de site., accidenten op de wegen, moorden, oorlogen en diets meer. straks ga ik weer op mijn bankje zitten lezen voor mijn vit D, en de paar aardbeitjes die nog gerijpt zijn aan de plantjes, opeten. Extra vit C, tot mij nemen om me te wapenen tegen tegen de komende herfstmaanden. Ik denk dat de schrale zomer van 2024 voorbij is. Tot morgen
Voor de verandering heb ik nog eens een brief van Vlaanderen gekregen dat er code geel op weergebied van kracht is en dat 1722 weer geactiveerd wordt wanaf 15u. Felle onweersbuien en regen zijn op komst. Ik denk niet dat ik vandaag nog de zon zal zien, zo grijs is weeral de koepel boven mijn hoofd. Ik had eigenlijk eens moeten optellen hoeveel verwittigingen voor slecht weer ik al gekregen heb dit jaar!. Het is weer bang afwachten zoals gewoonlijk en dan 'oef' zeggen als het weer gepasseerd is zonder veel erg. Maar deze namiddag heb ik ook uitzicht op wat beters: mijn vrienden brengen mijn nieuwe gsm en zullen hem ook gebruiksklaar maken. Zelfs bij de aanschaf van iets nieuws heb ik hulp nodig om bij mijn eigen gedacht te kunnen blijven en me niet door een verkoper van mijn plan te laten afwijken. Dat noem ik nu eens luxe, hulp krijgen voor een aankoop en installatie!. Het onmisbare apparaatje was aan vernieuwing toe, het scherm was gebarsten en ik denk dat de batterij ook zo stilaan aan het verslijten was. Juist zoals bij de mensen, had de telefoon wat tijd nodig om op gang te komen. Maar in tegenstelling tot de ouderen, die zelf van nature al trager zijn, werken machienekes vooral frustraties op als ze wat trager van start gaan, dat moet vliegensvlug gebeuren. Deze namiddag is er weer hulp op komst.
Gisteren werd er een nieuwe gesprekspartner, bemiddelaar, formateur door de koning aangeduid: Maxime Prévot, burgermeester van Namen, voorzitter van Les Engagés, lid van de Kamer van Volksvertegenwoordiger en als Franstalige, de Nederlandse taal machtig. Alle troeven heeft deze 46 jarige in handen om de gesprekken met de verschillende partijvoorzitters in goede banen te leiden. Er lagen al heel wat besparingen op tafel die ± de goedkeuring hadden gekregen van de gesprekspartners van Bartje. Eens zien of Maxime daar verder op zal borduren om die Arizonese vlag tot een Belgisch vaandel te kunnen stikken.
Ander nieuws kwam er uit de USA waar een telg uit de wereldberoemde Kennedy-clan zijn stemmers en volgers opriep om Trump-volgers te worden. De oer-democratische familie die lijdzaam moet toezien dat er één van de nazaten naar de Republiekeinen stapt. Tsja, de weerklank van de familienaam heeft echt wel wat gaten gekregen, spreekt niet meer tot de verbeelding van de Amerikanen, ze missen hun aura door de vele schandalen die er ondertussen wel aan het licht kwamen en de laatste iconen van de familie zijn verdwenen zoals Jackie O (1929-1994) en Edward (1932-2009). Maar toch, zo'n ommezwaai maken, tijdens de Democratische Conventie voor het aanduiden van Kamala Harris en Tim Walz als afgevaardigen voor de run naar het Witte Huis, wordt toch wel als een kaakslag aangevoeld. Waarschijnlijk een kleine wraak van Robert Kennedy dat hij geen deel kon uitmaken van het grootse evenement, én dat zijn naam van geen tel was, maar ook niet zijn daden. Tot morgen
Ik had geen goesting om de filosofische toer op te gaan. De levenswijsheid uit het Oosten van vandaag zal tot morgen moeten wachten. Bart krijgt een ganse frontpagina toegewezen met een blik "Het is weer de schuld van de anderen dat het niet lukt". Een zin die we al dikwijls gehoord hebben van Calimero Bartje. Vooral nu zijn staatsinzicht, bestuurskennis, en eventuele oplossingen niet geapprecieerd werden door de andere partijbonzen. B.D.W. moest met hangende pootjes naar K.F. om aan te geven dat hij ondanks zijn grote aanhang, zijn recht om formateur te zijn, zijn groot bestuursinzicht en zijn duidelijke taal, er niet in geslaagd was een coherent geheel te maken, om een Arizonese-vlag te vormen. Voor morele steun en om het park en kasteel eens te tonen, had hij 'tseuneke' meegebracht. Enfin, wat is het gevolg? De koning moet ten derde male zijn vakantie onderbreken om gesprekken te voeren en uit te zoeken welke partij en wie, er nu in aanmerking kan komen om nachterlijke gesprekken te voeren. Er zal nog veel inkt vloeien en er zullen nog veel vermoeide kelen zijn, eer er een nieuwe federale regering zal zijn. We zullen weer onszelf moeten besturen, zoals al zo dikwijls gebeurd is de laatste decennia.
Voor de rest heeft het hier al een drukte van jewelste geweest. De electrieker heeft de resterende werkjes (na 3 maanden) komen uitvoeren. Ik heb nu bijna overal 'goedkoop' licht, ttz led verlichting op plaatsen waar mogelijk is, de gloei- en spaarlampen vervangen, en om een klein beetje uit te sparen aan electriciteit. Voor zover dat mogelijk is heden ten dagen, want alles heeft elentriek nodig om te marcheren. Nu ben ik schampavie, ik moet nog boodschappen gaan doen, à pied ditmaal.Tot morgen
Gezegde van de dag, citaat in mijn Oosterse bijbel van Zhuang Zi (369vC-286vC) , Chinees dichter en filosoof: "weten dat het weten niet kan weten blijft het hoogste weten". Ik zit al een paar uur te sjieken op de juiste betekenis. Ik zal het wel moeten ontdekken want morgen is er weer een andere filosofische uitspraak van een andere Oosterse filosoof. Maar ik ben opgestaan en heb in de spiegel gekeken en 'weet' dat ik nog altijd jeugdig en jong ben!. Ik heb alleen maar naar 'mijn ogen' gekeken en de rest buiten beschouwing gelaten, want 'weet' dames, heren en X-en, de ogen verouderen niet. Als je dan 's morgens al kriepend en krakend opgestaan bent, kijk eens diep (in mijn geval blauwe) ogen en je ziet weer een jonge vrouw, meisje, freule en deerne staan (bij de dames) die niets voelt van stijve spieren, artritis of osteoporose. Dat geeft een stimulans om weer als een 'jagger' alles aan te kunnen in het leven. Een 'jong actief gepensioneerde' die straalt van vitaliteit. Sommige dagen heb je een positieve noot nodig om het 'ouder worden en zijn kwaaltjes' niet te voelen. Zoals vandaag, een gure stevige westenwind en een lucht die tekenen van 'ik breng regen' meedraagt. Als je daarbij dan het vrolijke deuntje van Wendy Van Wanten zingt of neuriet, heb je alvast een een goed begin van de dag.
Het is weer noppes geworden bij de onderhandelaars voor de 'Arizona-regering. Wat gaan die mannen nu vandaag nog doen? Niks natuurlijk, die kunnnen hun ogen niet meer openhouden, hun gedachten niet meer ordenen, en slaan op de koop toe misschien nog wartaal uit. Die kruipen gewoon in hun bed om een lange dut te doen tot ze weer eens wat gaan palaveren in de nacht. Die mannen kunnen overdag niet meer werken, die hun levensritme is helemaal ondersteboven gehaald. Van die nachtelijke vergaderingen is nog nooit veel goeds gekomen. Ik vraag me ook altijd af waarom dat het in het verborgene moet gebeuren, in de duistere uurtjes? Waarschijnlijk omdat niemand van de ondergeschikten aanwezig is bij hun gezever over belasting, scholen, ziekenzorg,... en het niet aan de pers kunnen doorgeven. Enfin, de koning kan zijn verlof in Île d'Yeu voor de derde maal eens onderbreken, om weer een informateur of wat dan ook aan te stellen, om de partij-voorzitters met hun programma, op één lijn te krijgen. Een zeer moeilijke opdracht en ondertussen draait de wereld en ons landje maar door. Tot morgen
"Als de ooievaars na de 21e blijven, zal een zachte winter binnendrijven". Nu maar hopen dat ik op de vliegroute van de eibers zit, die vanuit Planckendael en Het Zwin, richting Afrika vliegen. Ten eerste als ik ze waarneem kan dat volksgezegde misschien waarheid bevatten en ten tweede, zijn het mooie grote vogels om te zien. In mijn tuin zijn er toch ook al sporen aanwezig die er op wijzen dat de herfst niet lang meer op zich zal laten wachten. . Ik zie al paddenstoelen verschijnen tussen de grassprieten en de spinnen vinden hun weg terug naar de hoekjes in mijn huis. De slakken zitten al maanden in de tuin, zowel de naaktslakken als de huisjesslakken. Bij iedereen tenandere, en ze blijven zitten. 'sAvonds moet ik wel een pillamp mee naar buiten nemen om ze niet dood te trappen. Het is niet plezant als ze aan mijn schoenen blijven kleven. Ja, de zomer loopt op zijn laatste benen en ja, "de wereld draait maar door", zoals Lissa Lewis in duet met Rob De Nijs zingt. De snikhete dagen van 2024 liggen achter ons denk ik. Tevreden zullen we moeten zijn met vele droge aangename temperatuurtdagen, zoals vandaag. Het is 19°C maar wel met een stevige westenwind die me richting 'oase van rust' voerde: Abdij Ten Putte in Gistel. Niemand geloofd in de sterkte die 'kaarsjes branden' bij een heilige, extra kracht geeft of een goede uitkomst van een uitdaging garandeert, maar als ze weten dat ik naar de Abdij van Sint Godelieve (1049-1070) ga, vragen er toch veel een kaarsje te branden of een noveenkaars aan te steken. De hoeve van Heer Bertolf, kasteelheer in Gistel, ligt vlakbij de E40 waarvan men het geluid kan horen. Het domein heeft een parkje met grote trotse bomen, een erf, toch een gevoel van rust, stilte, ingetogenheid, even tot inkeer komen. Ik ga daar graag naar toe. Niet in de namiddag, want het ligt op een fietsroute. De fietsers, wandelaars, bedevaarders en anderen kunnen dan in de cafetaria een ijsje of pateeke opeten en een koffie of een biertje drinken. Natuurlijk nadat ze eerst een glaasje water uit de bronput gedronken hebben dat volgens mijn 'kids' het beste water ter wereld is.
Gisterennamiddag was het weer babbelnamiddag. De namiddag begint rond 14u30 met een alcolvrij aperootje: Aperitovo rosso, Bongiorno, pure italian taste (10cl) en aanlengen met een blikje van (15cl) echte Schweppes. Daarna de koffie met de koekjes, die ditmaal vervangen werden door een probeersel van taart met blauwe bessen. Goed of niet goed, gelukt of een flater, er worden alleen goede producten gebruikt, dus alles wordt opgegeten. Ondertussen staan onze snaveltjes ook niet stil en worden er de laatste nieuwtjes van de teevee, de krant, de straat en de gemeente uitgewisseld. Tot we weer bij zijn met alle roddels en andere mededelingen om dan 18u30 af te sluiten. Het zijn altijd prettige uren samen. Tot morgen
Ik heb gelukkig een voorproefje gehad op 18/08 van die speciale supermaan op 19 augustus. De maan zat gisteren achter de wolken verscholen en liet haar grootte en kleurenpracht niet zien. Spijtig, want nu moet ik wachten tot 20 mei 2027. Maar dat ik geduld heb, heb ik al heel mijn leven bewezen en ik zal dus ook nu weer eens laten zien dat ik een meesteres ben in het geduld oefenen. De eerste vereiste is natuurlijk gezond blijven en dat ben ik zinnens van te blijven.
Deze morgen heb ik weer met plezier mijn krant vastgepakt om te kunnen lezen wat er allemaal was gebeurd en dat niet op teevee gezegd werd. Ik heb veel bewondering voor de schrijvende pers, want die journalisten moeten telkens een zinvolle 'kop' of titel bedenken voor hun schrijfstuk, en wel zodanig dat het iedereen nieuwsgierig maakt, om het essay te lezen. Julius Cæsar (100vC-44vC) zei bij de veldslagen die hij won, "veni, vedi, vici". De vertaling "ze kwam, ze zag en ze overwon" werd de titel om aan te duiden hoe Pommeline Thijs alle festivals in haar achterzak stak. Met andere woorden: het succes van haar optreden op de verschillende podia was gigantisch te noemen. Het is ook een leuke meid om te zien en een aanwinst voor de showbusiness. Verder mocht ik al direct mijn wikipedia raadplegen waarom deze politieke coalitie eventueel de naam 'Arizona' zou krijgen. Met Vivaldi was er muziek in de Wetstraat te horen, nu spelen de vlagkleuren van de Amerikaanse staat 'Arizona' een rol. Wie zich daar in godsnaam allemaal mee bezighoudt om de samenvoegingen van de kleuren van de politieke partijen te omschrijven, is wel een raadsel op zich. De 'Arizonese'vlag heeft wel een speciaal kleurenpalet: de helft blauw, een oranje ster, en 13 stralen rood en geel, de kleuren van de verschillende politieke partijen die eventueel deel zouden uitmaken van een nieuwe regering. Je moet er maar op komen!. Enfin, de vaandeldrager van die kleurrijke vlag heeft nog drie dagen van de vorst gekregen om al die kleuren bijeen te brengen op een ordentelijke Belgische manier en er geen Amerikaanse dragonder van te maken. Wait and see!. Een bladzijde werd er besteed aan 'basilicum' en nog wat andere verse kruiden, die in potjes te koop worden aangeboden in de warenhuizen. Welke winkel verkoopt nu het beste plantje? Ik zou zeggen, misschien beter eens naar een tuincentrum gaan dat gespecialiseerd is in een aanbod van verschillende gezonde kruidenplantjes. Volgend item: de overlast van de toeristen in grote steden, dorpen, pleinen, rivieren en beken. Niets nieuws, zal ik maar zeggen. Dat maakt de Belgische kust, weliswaar in mindere mate mee, dan Barcelona, Amsterdam, Venetië...Een wereldwijd probleem door de reislust van de mensen, om eens naar warmere oorden te trekken, ongerepte natuur op te zoeken die niet meer ongerept is, cultuursteden te bezoeken,....Toerisme is een goede bron van inkomsten maar een overlast omdat iedereen dat wil doen op hetzelfde moment van het jaar. En verder, ons Woutje heeft gewonnen!. Tot morgen
Mijn eerste woordjes vandaag zijn bestemd voor mijn 9e en jongste kleinkind: 11 jaar wordt Thijs. Het is nog vakantie en de viering zal op de dag zelf kunnen plaatsvinden met chips, taart en cola. Dat zijn z'n goestingskes tegenwoordig. Ieder zijn meug, zeg ik dan maar. Zo kweekt iedereen wel zijn eigenaardigheden op culinair vlak. En toch is het ook een speciale dag en niet alleen omwille van een taart met kaarsjes. Gisterenavond zag ik aan de hemel de voorbode van een speciaal fenomeen, de steurmaan. De maan was gekleurd bijna zoals een avondzon: oranje rood. Vandaag is het dan ook een speciale volle maan, een zeldzame seizoengebonden 'blauwe maan', een 'super steurmaan'. Dat valt voor in een astronomische seizoen met vier volle manen en dat is toch redelijk zeldzaam in drie maanden zomer/herfst/winter of lente. Vandaag om 18u26 kan men een supermaan zien, een maan van het hemelvuur. Vanwaar die extra maan? Er zijn 12 volle manen in een astronomisch jaar (365/366 dagen), en dat is 12 x een maancyclus van 29,5 dagen. Dat geeft na 2,5- 3 jaar een extra volle maan in één bepaald seizoen. Vandaag dus en de volgende extra maan is op 20 mei 2027. Meer te weten komen over alle speciale manen? Star Walk 2- De Beste Astronomiegids. Te vinden op google play of app store.
Huishoudelijk werk gaat niet lopen, maar het moet toch af en toe gedaan worden, zo ook in mijn éénpersoonshuishouden met hond. Ik ben wat later aan mijn blog begonnen. In de winkels slaan ze je met komkommers rond de oren (± 0,8 cent), in de krant is het ook nog altijd komkommertijd. Paginagroot is Wout met zijn rode leiderstrui, zonder een trap té veel te geven. Het verbluffende optreden van Pommeline op Pukkelpop krijgt ook een halve bladzijde. Natuurlijk een 'in memoriam' van Alain Delon (1935-2024). In de Wetstraat is het nog windstil omdat er nog té veel op reces zijn. En degenen die er zijn, verwijzen de ene na de andere 'nota' van Bart naar de papiermand en de versnipperaar. Zoals ik verwacht, zal Bartje wachten tot na de gemeenteraadsverkiezingen voor echte beslissingen en voorstellen te doen. Eerst eens kijken hoe de kaarten daar geschud worden. Is er ander nieuws? Ook weer zeenieuws dat aantoont dat de zeeën en oceanen gevaarlijk en levensgevaarlijk terrein blijven voor de mensen. Door overmoed en negeren van de signalen van de redders, zijn er weeral ettelijke doden geweest deze vakantieperiode te betreuren. Maar ook in Japan is veilig in zee stoeien in de Wakasa Bay er niet meer bij. Daar zwemt een bronstige lonely boy dolfijn rond die de zwemmers lastig valt, soms probeert te verleiden tot een seksspelletje met een niets vermoedende toerist, maar bovenal hen zwaar kwetst of vermoord. Daar is pootje baden geen pretje meer. Tot morgen
"Je kunt je herfstig voelen in de zomer, en in de winter laaiend lentefris. Gezegend zijn de durver en de dromer voor wie een leven honderd levens is". Gedichtje van Stijn De Paepe (1979-2022), die vandaag zijn 45 jaren zou vieren maar helaas maar tot 43 kaarsjes kwam. Meer geluk had Alain Delon (1935-2024), le beau garçon van de Franse cinéma, heeft er toch 88 kunnen uitblazen. Voor nr 89 had hij geen adem meer. Hij heeft me nooit kunnen bekoren.
Katern 2 van 'Het Nieuwsblad' heb ik ook al gelezen. Ik weet nu waar ik de beste pannenkoeken van het land zou kunnen eten, ik heb de hartsverhalen van de bezoeker van de reeks "In de Alpenhut" gelezen, de resterende spelletjes in de krant opgelost en de tv-programma's bekeken. Verder met goed gevolg mijn 'woordle 5, 6 gedaan. Dat zijn mijn voornaamste taken op een zondag. Misschien deze namiddag nog een waske en een strijksken doen, dan heb ik een rustige week in het vooruitzicht. Want mijnen sneuverink is nog niet weg en dat is toch ook vermoeiend om mee te leven. Al mijn energie moet naar het genezingsproces van mijn neus en keel gaan.
Op 18 augustus 1960 konden Amerikaanse vrouwen voor de eerste keer een 'pil' kopen die de menstruatiecyclus regelde. 'Enovid'was eigenlijk een anticonceptiepil met té veel zware bijwerkingen. Uiteindelijk was het de Vlaamse gynæcoloog Ferdinand Peeters die de juiste samenstelling vond en kort daarna de anticonceptiepil 'Anovlar' op de markt bracht. Dat was een hele revolutie in het 'vrouwenzijn' en op die manier kon seksualiteit en voortplanting los van elkaar gekoppeld worden. De echte emancipatie van de vrouw kon beginnen. Daarna volgden nog de 'abortuskwestie' en de slogan van de 'Dolle Mina's' in Nederland was meteen ook gevonden: baas in eigen buik. De 'pil' is geen issue meer, maar 'abortus' blijft een 'heikel' punt, thema en ingreep. Daar is dan de kwestie 'wanneer begint leven' en de moraliteit van het afbreken van een zwangerschap. Iedereen is het er over eens 'als het leven van de vrouw door de zwangerschap in gevaar komt'. Maar buiten die diagnose, tot hoeveel weken kan het afbreken van de zwangerschap gerechtvaardigd worden en zonder gevaar plaatsvinden? Ik ben geen moralist, filosoof, psycholoog, socioloog of wat dan ook die beslist wat kan en niet kan in een mensenleven. Zelf zou ik het een hartverscheurende keuze gevonden hebben moest ik ooit voor dat dilemma gestaan hebben. Ik ben tenslotte vroedvrouw geworden om 'leven' in de best mogelijke omstandigheden voor moeder en kind te laten plaats vinden, met respect voor beide levens. Het is ook nu weer, voor de nieuwe federale regering een discussiepunt in het regeerakkoord.
Het is bijna middag, het zonneke komt er door en mijn bankske roept me dus om daar op plaats te nemen. Genieten van de gezonde buitenlucht aan zee, met een 'piekerke' in mijn mond om de keelpijn wat te verzachten. Tot morgen
Weerbericht: droog weer met soms brede opklaringen, 21°C. Dat zijn geen slechte vooruitzichten voor dit braderieweekend in de straatjes van mijn zeedorp. Ik zit wel met de gevolgen van de hittegolf, die ik doorbracht in de schaduw en de tocht: keelontsteking en keelpijn. Niets aan te doen, wat keelpastilles opzuigen en hopen dat het niet te lang duurt en vervolgens wat voorzichtiger zijn in het buitenzitten. Maar ik heb er zoveel deugd van gehad om te lezen in de schaduw met aangename temperaturen dat ik de geseling van die kermis ook maar moet doorstaan. Bij mijn weten heb ik nooit zo veel buiten genoten op mijn bankje als dit jaar en dat niettegenstaande de vele regenbuien en de schaarse zonnige uren de voorbije maanden. Maar telkens als de zon scheen heb ik geprofiteerd om buiten te zitten en me te warmen aan haar stralen. Ik moet zeggen dat ik daardoor uitzonderlijk veel gelezen heb en mijn tuin stiefmoederlijk heb behandeld. Ik kan tenslotte maar één ding tegelijk doen!. Onderussen ben ik aan het laatste boek van Jo Claes bezig dat in mijn e-readersbibliotheek zit, "Spiegelgevechten". Na 7 boeken Thomas Berg heb ik er eventjes genoeg van. Het stramien is omdenduur herkenbaar bij deze thrillers, wat niet wil zeggen dat ze niet goed geschreven zijn, integendeel zelfs. Maar de laatste 2-3 hoofdstukken is er soms een twijfel hoe de plot moet zijn en het boek moet eindigen. Vandaag ben ik nog zoet met het bovengenoemde boek. Dan begin ik aan een andere auteur met de letter 'C'.
Ik heb verlangend uitgekeken naar het verhaal van de laatste rebelse Coburg prinses. Marie-Christine van België. Maar het artikel bracht geen enkel nieuw of smeuïg detail dat al niet bekend was door de reportages en interviews die eens op VTM uitgezonden werden. Het was een beetje een teleurstelling.
Eergisteren stelde Kamala Harris haar economisch programma voor. Als de wiedeweerga kwam er bij Van Dale en de Taaluniebank het nieuwe woord "Kamalanomics" uit de koker van de schrijvers van de 'dikke'. Dat naar analogie van 'reaganomics' en 'trumponomics' die totaal verschillen van de economische visie van presidentskandidate Kamala Harris. Harrisonomics bekte niet goed, daarom verkoos men haar voornaam te gebruiken om haar theorie een naam te geven. Het staat voor 'stimulatie van het ondernemersschap dat beanwoordt aan criteria van duurzaamheid en ethiek, het zogenaamde ethisch kapitalisme'.
Voilà, dat waren de bedenkingen voor vandaag. Katern 2 en de sportbladzijden van de krant, lees ik morgen en ook nog wat overgebleven woordspelletjes doen. Vandaag heb ik nog een mooie gedachte gelezen van Linda Ellerbee, een 80 jarige journalist en tv-anker van het NBC-news: "het beste moment om te lachen: elke keer als je kan!". Tot morgen
Als Elvisfan moet ik op deze dag wel naar zijn muziek luisteren. Met plezier eigenlijk want Elvis Presley (1937-1977) heeft toch mooie songs op plaat staan, zoveel zelfs dat je een dag, alleen met zijn muziek kan vullen: Heartbreak Hotel, Return to Sender, Devil in Disguise, Suspicious Minds, Are you lonesome to-night, Burning Love, In the Ghetto, Good Luck Charm, Love me Tender...... Ze vervelen nooit om naar te luisteren en zijn echt nog niet gedateerd. Eerste deel van blog van 16 augustus 2024. Deel twee gaat over wat anders, een onderwerp dat al maanden in het nieuws komt: water. Zo ook weer vandaag, al hebben we hier aan zee niet over 'overvloed' te spreken (behalve dan het water van de zee natuurlijk). Maar de planten en de bloemen hebben weer hemelwater gekregen en dus moet ik niet het duurdere drinkbare kraantjeswater gebruiken om ze te laven. Ze hadden werkelijk dorst door de hitte, warmte en uitdrogende wind. Ik zeg dan maar, probleem profijtig opgelost, tot grote spijt van Raziel die zo zijn doucheke op het einde van de dag zal missen. En 's avonds wordt het een ietsiepitsie frisser en kan er al een armbedekker gebruikt worden. Ik heb me daarop voorzien, niet door een giletke aan te kopen, maar om een soort pelerine, poncho, omslagdoek in fleece aan te schaffen. Nog wel bij één van die internet bedrijven die dat presenteerde aan een bespottelijke prijs van 10€: dubbelzijdig geweven, een double face (stof/fleece), afgezet met biaislint en 5 pressions die het geheel kunnen vathouden rond de schouders/nek. Ik moet zeggen, een fantastisch item en geen miskoop. Want natuurlijk op het 'net' bij een van die onbekende winkelketens een koop doen, is niet altijd gevaarloos. Maar tegenwoordig besteld iedereen maar bij Bol.com, Zalando, Ebay, Amazon...en al de andere fysieke grote winkelketens die op de kar van de internetverkoop sprongen. Het moet gezegd worden, de prijzen liggen soms echt aan de lage kant en de kwaliteit is soms even goed. Ik draag met plezier mijn pelerineke als ik 's nachts de hond nog eens op sleeptouw neem. Deel drie vandaag gaat over de malcontente toeristen, liefhebbers van de plage en het strand in Middelkerke: ze moeten er tussen het puin en de stenen laveren om geen kwetsuren aan voeten en benen te krijgen. Er is enorm veel steen, puin, briquaillon blijven liggen na de afbraak van de oude villa op het strand en de nieuwe 'fondant patate' die ze daar in de plaats gezet hebben. Strandlopers moeten er schoenen aandoen!!!. Niemand weet hoe dat gesteente moet verwijderd worden. Dat is natuurlijk werk voor de volgende legislatuur al hoopt de huidige dat zij dat zullen zijn. Item nummer vier vandaag bij de vrouwen van de Coburgs, is zoals gisteren vermeld 'de lentekoningin van Italië', Koningin Marie-José (1906-2001). Ik vind niet dat er veel over te vertellen valt, ze was niet rebels en had alleen verdriet om de gemiste en verloren Italiaanse kroon en om haar zoon die van moord beschuldigd werd. Tot zover vandaag. Tot morgen
