Killing Joke-zanger Jaz Coleman al twee weken spoorloos

Jaz Coleman (52), de frontman van Killing Joke, is vermist. Sinds 19 juli is niks meer van hem vernomen en de andere bandleden zeggen "bijzonder ongerust" te zijn. Coleman is één van de kleurijkste figuren in de rockscene, en ook één van de vreemdste.

Jeremy "Jaz" Coleman, de zoon van een Engelse vader en een Bengaalse moeder, was als kind bijzonder muzikaal begaafd. Hij studeerde piano en viool aan Cheltenham College, en zong tot zijn 17de in de koren van verschillende kathedralen. In 1973 won hij de Rex Watson Cup at the Cheltenham International Festival of Music. En hoewel hij in het collectief geheugen zit als de man die 'Love like blood' zong, is dat aspect van zijn leven slecht het topje van de ijsberg.

Zo haalde Coleman een diploma muzikologie aan de unief in Leipzig, toen nog in de DDR, en studeerde hij aan het Cairo Conservatoire, waar hij een scriptie maakte over Arabische kwarttoonverdeling. Hij studeerde - dat beweert hij althans - drie jaar 'international banking' in Zwitserland. Wat wel zeker klopt is dat hij een gewijd priester is, maar dan een occulte, en dat hij een kerk heeft in Nieuw-Zeeland.

Killing Joke al niet meteen de geschiedenisboeken ingaan als één van de grootste bands, maar het is wel een hele invloedrijke. Samen met Pere Ubu en Chrome zijn ze de uitvinders van industrial rock en industrial metal.

In 1982 besloot Coleman zijn boeltje te pakken en te verhuizen naar IJsland, omdat hij geloofde dat er een nucleaire holocaust zou plaatsvinden. Toen ik in 1986 Coleman interviewde naar aanleiding van de nieuwe Killing Joke-plaat 'Brighter than a thousand suns', praatte de man een uur lang over hoe de wereld zou eindigen zoals aangekondigd in de Bhagavad Gita. Hij geloofde toen ook al dat er al eens een nucleaire oorlog op aarde was geweest die de beschaving had weggevaagd. De jongste tien jaar is hij een aanhanger geworden van de rosicruciaanse principes, gaf hij lezingen over dingen zoals antizwaartekracht in prehistorische beschavingen.

In het begin van de jaren tachtig hernam hij ook zijn klassieke muziekstudies. Met succes. Hij heeft ondertussen gewerkt met sommige van de belangrijkste orkesten in de wereld en werd door Klaus Tennstedt omschreven als de "nieuwe Mahler". En daar houdt het niet op: Coleman heeft Tsjechische folkmuziek gemaakt, Arabische muziek en zelfs een symphonie geschreven voor Maori-koren.

Coleman heeft in Nieuw-Zeeland een tweede thuis gevonden en heeft ook, naast de Britse, de Nieuw-Zeelandse nationaliteit. Hij heeft er geïnvesteerd in ecologische vakantiedorpen. De man heeft ook huizen in Zwitserland en Praag.

In 2010 werd hij Chevalier des Arts et des Lettres gemaakt door de Franse minister van cultuur. Aan zijn verdwijning gaat een bizarre rel vooraf. Het laatste teken van leven dat Coleman liet, was een post op Facebook, waarin hij ferm uithaalde naar The Mission en The Cult, twee bands met wie Killing Joke het komend najaar op tour zou gaan. Hij zei ook meteen dat al die optredens gecancelled waren.

Tot grote consternatie van de ander Killing Joke-leden, die van niks wisten en ondertussen zich verontschuldigd hebben voor de uitspraken en die ook lieten weten dat de optredens wel zullen doorgaan. Alleen, toen bleek dat Jaz Coleman van de aardbodem was verdwenen.

Nu, bijna twee weken later, komt er een oproep met de vraag of iedereen die nog een teken van leven van Coleman heeft opgevangen, zich wil melden. "We are all concerned about our missing singer's welfare." (br.hln)