Er zijn nu 2 bezoekers op dit blog. Record tot nu toe: 102
ARTIST LOVER
30-11-2007
Away From Her
Away From Her
Sarah Polley is beslist geen nieuwe ziel in onze kosmos.
Reïncarneren is voor haar even gewoon als vers ondergoed aantrekken:
zij heeft vast en zeker al een reeks zwaarwichtige en boeiende levens
versleten. De maturiteit die ze in haar vaak complexe acteerrollen
legt, is alleszins ongezien (denk aan The Sweet Hereafter', My Life Without Me' of The Secret Life of Words'
en je voelt je van slag drie kilo zwaarder). Ze bezit een speciale gave
om met veel wijsheid en de juiste bezieling gevoelige portretten van
gebroken of fragiele vrouwen in te kleuren. Dat ze klaar was om haar
eigen film te maken, verbaast niemand. Het acteren beheerst ze, het was
gewoon een kwestie van het juiste script in handen krijgen om ook
áchter de camera haar vleugels te spreiden. Alice Munro's kortverhaal
The Bear Came Over the Mountain' trok haar over de streep en ze voelde
de onbedwingbare drang om dit serene liefdesgedicht naar het doek te
vertalen. Away From Her' bevestigt alleen maar ons vermoeden: ze haalt
ook het beste in anderen naar boven.
Fiona (Julie Christie)
begint dingen te vergeten: het woord voor wijn' ontglipt haar, ze zet
per ongeluk een braadpan in de diepvriezer... Dingen die ze niet meer
kan benoemen verliezen hun bestaansreden en zelf heeft ze ook een
beetje het gevoel dat ze mee vervaagt. Gelukkig kan ze rekenen op
Grant, haar man met wie ze al wol, leder, hout, papier, porselein,
smaragd, zilver én goud op zak heeft. Hij helpt haar om niet te
verdwijnen, is haar steunpilaar in de zandbank. Hun relatie is teder en
diepgaand. Eerst maken ze nog mopjes over haar verstrooidheid, maar
eens de diagnose gesteld, is Fiona vastbesloten: ze wil haar man niet
tot last zijn en wil zich laten opnemen. De instelling Meadowlake houdt
wel streng vast aan een mensonterende regel: de eerste maand mag Fiona
geen bezoek of contact hebben, - een maatregel die vooral uitgevonden
lijkt om het voor de verpleging gemakkelijker te maken. Wanneer Grant
na dertig dagen popelend als een kleuter terugkeert naar de instelling,
weet zij niet meer wie hij is. Ze herkent hem niet. Het is alsof ze een
eternal sunshine' heeft laten uitvoeren, hem uit haar geheugen heeft
laten wissen, maar dan op natuurlijke wijze en zonder de bedrading en
machines... Haar gedachten aan hem verslensen langzaamaan, zij
verdwijnt, maar hij ook een beetje met haar. Machteloos moet hij
toekijken vanop de zijlijn, hoe hij niet meer in haar wereld past en
hoe ze toenadering zoekt tot één van de andere patiënten...
Away
From Her' is een eenzame afdaling naar de wachtkamer waar het licht elk
moment kan uitvallen (en toch ook weer aanfloepen in heldere momenten):
Alzheimer. Een moeilijk thema dat Sarah Polley breekbaar als een
filterdun vaasje op tafel durft te leggen. De film geeft een goed beeld
van hoe het er in zo'n tehuizen aan toe kan gaan: de Alzheimerpatiënten
verliezen hun menselijkheid' onder de scepter van de directrice, die
hen als consumptieproducten beschouwt - in contrast met de volharding
van Grant, die Fiona elke dag blijft bezoeken.
Polley hanteert
hierbij een ongewone vertelwijze, eentje voor de goede verstaner. Ze
kiest niet voor de gemakkelijke weg van een duidelijk rechtlijnig
aftakelingsproces, maar werkt met korte sleutelmomenten en laat in het
begin ook parallel een toekomstige gebeurtenis in stukjes gehakt door
het verhaal lopen. Een licht warrige structuur, net als een potje
geschudde herinneringen.
De weinige woorden die in de mond worden genomen, zijn vaak citatenuit
boeken, die niet concreet over dementie gaan, maar wat filosofischer
aandoen. Er worden trouwens maar kleine aanwijzingen gegeven naar haar
Alzheimer - we worden niet overstelpt met voorbeelden, maar in ons
hoofd vullen we de rest aan: hoe een beestje in haar hoofd zit en één
voor één haar gedachten opeet. Het korte termijngeheugen moet er het
eerst aan geloven. De oude herinneringen blijven vaak het langst
zitten, ze zitten het diepst ingeworteld. Het zijn nu nét die
herinneringen die Fiona het liefst zou vergeten. Door haar ziekte
vervagen haar recente dolgelukkige jaren in haar sneeuwhuisje en komt
het verleden en daarmee haar gekwelde gevoelens rond het bedrog van
haar man des te scherper naar boven. Ze zijn heel gelukkig samen, maar
de wonden zijn nog niet helemaal genezen. We kunnen kiezen wat we ons
willen herinneren en wat we willen vergeten. Fiona heeft hier geen
controle meer over.
Meer nog dan over Alzheimer, gaat Away From
Her' over liefde en de beproevingen die zelfs een ijzersterk koppel
moet doormaken. Polley's film begint waar de meeste romantische films
zelfs in de verste verte nooit aan toe komen: bij het samen oud worden.
Je zou zelfs kunnen stellen dat de film niet eens over Alzheimer gaat,
maar dat het puur als metafoor gebruikt wordt voor de miscommunicatie
tussen de twee, iets dat als een branddeur tussen hen is komen te
staan. Polley legt hun relatie respectvol en eerlijk vast. Ze heeft
hiervoor geen honderd en één flashbacks nodig: een shot van enkele
elegante voeten in sandalen is genoeg voor de suggestie dat Grant het
in het verleden niet zo nauw nam met de huwelijkstrouw. Maar eveneens
zegt de blik in zijn glazige ogen genoeg over wat hij nu doormaakt:
nooit meer terugkunnen naar vroeger, zijn vrouw onder een glazen stolp
zien zitten, maar haar niet kunnen aanraken.
Julie Christie als Fiona zien we in Away From Her' op een mooie manier vervagen. Direct and vague. Sweet and ironic. De
actrice bezit met haar 66 nog steeds een schoonheid waar de spiegel van
Sneeuwwitjes stiefmoeder spontaan van kapot zou springen. Geen wonder
dat Gordon Pinsett eigenlijk maar weinig hoeft te zeggen om zijn
onmacht en verdriet te uiten: hij acteert vooral via zijn fysieke
aanwezigheid, en de weemoed die op z'n schouders hangt, denken we er
zelf bij. "Here comes the elevator on the left, where there is a man with a broken heart, broken into a thousand pieces."
Het
is pas op het einde dat Polley zich wat verslikt in sentimentaliteit,
wanneer ze het verhaal een té harde duw in de goede richting geeft met
een onwaarschijnlijke, verhaalplichtige afronding. Maar Away From Her'
is toch een teder filmpje geworden, dat badend in witte overbelichting
en drijvend op Harvest Moon' van Neil Young als een vergeet-mij-nietje
door de sneeuw prikt: eenzaam, fragiel, maar uniek in zijn soort en
toch ook het koesteren waard.
Brandon Routh, die de rol van superheld vertolkte in "Superman Returns", is in het huwelijksbootje gestapt met actrice Courtney Ford. Het huwelijk vond plaats op een paardenranch in Santa Barbara.
Het stel leerde elkaar vier jaar geleden kennen, toen Routh nog achter de bar in een bowlinghal werkte. De 28-jarige acteur vroeg zijn 29-jarige vriendin vorige zomer ten huwelijk toen hij in Groot-Brittannië was voor de promotie van "Superman returns".
De Britse krant News of the World schrijft dat Sir Paul McCartney
romantische momenten heeft beleefd met Rosanna Arquette. De ex-Beatle
en de actrice zouden mekaar vorige week twee keer hebben gezien in
amper 24 uur tijd. Getuigen verklaarden dat het overduidelijk was dat
de twee mekaar graag mogen.
Macca en Arquette werden trouwens
al eerder met mekaar gezien. Dat gebeurde eerder dit jaar in New York.
Vorig weekend zou Paul haar bij haar thuis hebben opgepikt en haar
vervolgens naar zijn woonst in St-Johns Wood, in het noorden van
Londen hebben gebracht. Daar zouden de beide twee uur hebben
doorgebracht. Toen McCartney Rosanna daarna naar een taxi begeleidde,
kon hij het niet laten om haar flink te knuffelen.
Nauwelijks
twaalf uur later, zouden de actrice en de poplegende mekaar opnieuw
hebben ontmoet bij McCartney thuis. Daarna zouden ze richting Kenwood
House-the English Heritage in Hampstead zijn getrokken, voor een
romantische wandeling in het park. Getuigen zagen hoe het koppel
verschillende malen de tijd nam om diep in mekaars ogen te kijken. Ze
gedroegen zich als tieners op hun eerste date, klonk het.
Rosanna
zou haar verblijf in Londen speciaal voor haar ontmoeting met Paul
hebben verlengd. Toen ze afscheid van hem nam, zou ze hem in de armen
hebben genomen en hebben gekust. Paul zou haar hebben gestreeld, en
leek, nog volgens een getuige in de wolken. Ze knuffelden en kusten
er op los, schrijft de krant, De vonken vlogen er echt af.
McCartney
vecht op dit moment nog altijd een zware echtscheidingsstrijd uit met
zijn ex Heather Mills. Dat hij behoefte heeft aan een beetje affectie,
is de jongste tijd meer dan duidelijk. Nog geen maand geleden, beleefde
hij een paar tedere momenten met de gefortuneerde Amerikaanse Nancy
Shevell in New York. Het valt te bezien, hoe die op de ontmoeting
tussen Paul en Rosanna zal reageren. Dit is alweer om problemen
vragen, zegt een insider nog
Verdriet verdriet kent iedereen weleens maar wat als er met je verdriet word gespot of gelachen?
het verdriet om het verlies van een dierbare ondervind iedereen anders het raakt je als je merkt dat er sommige gewoon mee lachen
het verdriet een gekend signaal soms een dipje maar iedereen verwerkt het anders blijf daarom niet met verdriet zitten (ik heb wel makkelijk praten mij lukt het verwerken nog steeds niet)
Geluk zit in vele kleine dingen geluk zit in zoveel kleine dingen, soms zomaar even de lach van een kind laat het niet aan je voorbij gaan en voel de liefde wat je daarmee ondervindt
zo je geeft .. zal je ook mogen ontvangen aanvaardt de mens, zo hij wil zijn zie om je heen leer ook te begrijpen dat niet ieder hetzelfde kan zijn
geluk straal je uit, je kunt het ook delen positief blijven denken, dat is de kracht t zijn kleine dingen.. die waardevol blijken als het geluk komt, wat nooit werd verwacht
kleine dingen , die aan je voorbij gaan het leven van haast blijkt gewoon te zijn maar,zo je de kleine dingen nog kan waarderen zie deze dag dan ook met wat zonnenschijn
Britney onthutst over "minst sexy ster"-verkiezing
Britney Spears zal haar abonnement op Maxim hoogstwaarschijnlijk
niet verlengen. Toen de Amerikaanse zangeres te horen kreeg dat ze door
het mannenblad was uitgeroepen tot een van de minst sexy sterren ter
wereld, barstte ze in tranen uit.
Britney wilde naar een feestje
gaan ter ere van de lijst met "meest sexy sterren", tot ze hoorde dat
ze een plaatsje had veroverd in de rangschikking van de minst
aantrekkelijke artiesten. De "Gimme More"-zangeres was niet gelukkig
met dat nieuws, maar ze was in elk geval in goed gezelschap. Op het
lijstje lelijkerds prijkten ook de namen van Madonna, Amy Winehouse,
Sandra Oh en Sarah Jessica Parker. De actrice uit "Sex and the City"
bleek de "minst sexy vrouw in een groep van zeer onaantrekkelijke
vrouwen". "Toen Britney het nieuws hoorde, begon haar lip te trillen en
kwamen de tranen. Ze was er kapot van", aldus een vriend. "Britney zal
een verontschuldiging eisen bij Maxim.
Helemaal stuk is hij. Arme Jan Smit (21). De immens populaire zanger moet
niet alleen volgende week aan zijn stembanden worden geopereerd, hij is ook
veel langer dan gedacht uit de running. Hij moet een maand zwijgen, en mag
maar liefst ZES maanden niet zingen.
'Mijn stem is mijn leven', schreef Jan afgelopen maandag, alsof hij al aan
voelde komen dat zijn 'stemdrama' veel groter zou zijn dan twee weken
geleden verwacht. "Ik heb enorm gehuild toen ik net had gehoord wat er
aan de hand was. Ik blijf overeind dankzij Yolanthe. Ik moet de moed erin
houden."
Jans mooie geliefde Yolanthe (22) vertelde toen: "Jan moet langer
zwijgen dan de twee kwartier per dag die hem eerst waren opgelegd. De artsen
zijn niet tevreden over hoe het herstel gaat. We horen bij ons volgende
bezoek aan de arts of hij moet worden geopereerd. We houden ons hart vast."
De ergste nachtmerrie van Jan is nu werkelijkheid geworden. De Volendamse
zanger gaat volgende week al onder het mes. Dezelfde artsen als die destijds
Frans Bauer en Guus Meeuwis opereerden, behandelen nu Jan Smit. Hij wordt
echter geholpen aan iets anders dan wat Frans Bauer had. Jan blijkt een
aangeboren afwijking aan zijn stembanden te hebben. De nuchtere zanger is
daar erg van geschrokken. "Het is best moeilijk positief en
optimistisch te blijven", laat hij weten. "Maar dat ga ik toch
proberen. Pech kan niet voortduren. Ik houd de moed erin."
Jan werd gisteren bedolven onder steun-sms'jes van collega-zangers. Van
Jeroen van der Boom tot Gerard Joling en Frans Bauer.
Cd van Gabriël Rios bij Knack de nieuwe cd van Gabriël Rios, zit op woensdag 21 november gratis bij het weekblad Knack! Knack en Focus Knack willen aantonen dat ze de Belgische muziekscene op en top steunen.
De cd zit op 21 november gratis in het Knack-pakket in de krantenwinkel. Ben je abonnee, dan krijg je de cd gratis in je brievenbus. Rios zelf vindt dit initiatief een uitstekende gelegenheid om een nog breder publiek met zijn muzikaal talent te laten kennismaken. Niet-Knack lezers kunnen 'Morehead' vanaf eind december kopen in de winkel, dit als bonuscd in een speciale limited-edition box van zijn vorige album "Angelhead".
De actie zal Knack waarschijnlijk geen windeieren leggen: De Morgen stak op 13 oktober ook al gratis de nieuwe cd 'Shine' van Sarah Bettens bij haar weekendeditie. De verkoop steeg van de normale 95 000 exemplaren, spectaculair naar 180 000 kranten!
Op 22 december treedt Gabriël Rios voor de eerste keer op in Vorst Nationaal.
Romantische stemming glas wijn kaarslicht gedichten voor romantische momenten voel me zo licht heb mijn schat zo nodig om bij me te komen liggen wil het zo graag maar het kan niet
hier thuis ben ik zo alleen en wens ik dat jij hier was want zonder jou is mijn bed zo koud wou dat je dicht bij me was want ik ben in een vreemde stemming en alleen jij kan me geven datgene wat ik nodig ben
In gedachten In gedachte, streel ik elke vinger aan jouw hand Aan je ogen, heb ik mijn hart verpand Bij jou ervaar ik nooit meer pijn zalig om dicht bij elkaar te kunnen zijn Met elkaar verbonden stilte boodschap is verzonden Vanuit ons denken dichterbij te wenken Die streling op ons hoofd dit hebben wij elkaar beloofd Eeuwen gingen er overheen dit gevoel nog bij geen één Gebonden weergevonden
Lindsay
Lohan is tegenwoordig op de gezonde toer. Het voormalige feestbeest
heeft tijdens haar verblijf in een afkickkliniek niet alleen drank en
drugs vaarwel gezegd, ook haar sigarettenverslaving moet eraan geloven.
Vrijdagavond werd de actrice op de foto gezet met een pakje
nicotinesnoepjes in haar hand.
Zuigtabletjes De
momenteel blonde Lohan lijkt door middel van de zuigtabletjes, van het
Amerikaanse merk Ariva, haar verslaving te bestrijden. Dat is te zien
op foto's van de Amerikaanse showbizzsite X17 Online.
Verliefd voelen verliefde mensen gelukkige stelletjes
oog in oog hand in hand ze zijn en voelen zich verliefd zonder angst voor de toekomst maar ik ik ga eenzaam door de straten met een lijdende ziel ik loop alleen want niemand houdt van me
mijn dagen zijn als mijn nachten zonder enige lichtpuntjes plezier of een aanraking verlang naar een gelukkig hart zonder angst voor de toekomst verlang naar de dag waarop ik helemaal geen gepijnigde ziel meer heb de dag dat ik iemand vind die ook van mij houd
Spice Girls zullen paaldansen tijdens hun reunietour
Spice Girls zullen paaldansen tijdens hun reunietour Op 2 december beginnen de Spice Girls aan hun reunietournee in
Vancouver (Canada) en de meiden zijn op dit moment bezig met het leren
paaldansen voor hun tour. Zij hebben lessen genomen in de Soho Revue
Bar in Londen.
Volgens een bron aan een Britse krant willen de vijf dames het publiek
tijdens hun komende optredens een spannende dans voorschotelen. "De
meiden waren het er over eens dat een paaldans fantastisch en sexy zou
zijn. Daarom wilden ze enkele goede lessen van professionele dansers."
Posh, Scary, Ginger, Baby en Sporty zijn momenteel aan het repeteren
voor hun tour die 2 december in Vancouver van start gaat. De
meidengroep, die immens populair was in de jaren negentig, zal ook een
'Greatest Hits'-album gaan uitbrengen. De eerste single daaruit heet
'Headlines ( Friendship Never Ends).
Craig nog minstens 4 x 007 Daniel Craig zal nog minimaal viermaal de rol van geheim agent James
Bond op zich nemen. Dat verklaarde Harry Sloan, hoge baas bij
filmdistributeur MGM, onlangs tegenover het Amerikaanse vakblad The
Hollywood Reporter.
Hiermee zal de Britse acteur minimaal vijf
keer in de huid van agent 007 kruipen. De 39-jarige Craig zal zo
dichtbij het aantal van de respectievelijk zes en zeven officiële
Bondfilms komen waarin voorgangers Sean Connery en Roger Moore de
charmante geheim agent speelden.
De voorbereidingen voor de
opvolger van Craigs succesvolle Bond-debuut Casino Royale zijn
inmiddels begonnen: Er zijn al enkele opnames gemaakt tijdens de
Palio-paardenrace in het Italiaanse Siena afgelopen zomer, maar het
leeuwendeel van de tweeëntwintigste Bond-film zal pas begin volgend
jaar gefilmd worden. Agent 007 zal vanaf 6 november 2008 weer in de
bioscopen te zien zijn.
Er zijn van die cineasten die graag verhalen vertellen waarbij ze
ideeën sprokkelen uit hun eigen levenservaring. Steven Spielberg en
Roman Polanski kunnen verhalen over de joden als geen ander
overweldigend in beeld brengen, Martin Scorcese is de meester van de
maffia en, heel ver van deze grootheden verwijderd, treffen we
regisseur James Gray aan. De man is van Russische afkomst en houdt er
dus van om een snufje levenservaring in zijn zelfgeschreven verhalen te
stoppen.
Zijn laatste (en toen nog maar pas zijn
tweede) film The Yards dateert alweer uit 2000. In een zeker niet
onaardig drama konden Joaquin Phoenix en Mark Wahlberg het beste van
zichzelf geven in erg interessante rollen, maar het grote publiek vond
er maar weinig aan en liet de film links liggen. Zeven jaar later keert
de man terug, met beide acteurs wederom in de hoofdrol in een uiterst
ingetogen politiedrama vol onderliggende spanning en met briljant
uitgewerkte personages.
We bevinden ons in het New York van
1988. De maffia beleeft grootse tijden en beschouwt de brave dienders
als lachwekkende karikaturen die ze zonder pardon dreigt omver te
knallen. Genoeg redenen voor de NYPD om een nieuwe eenheid op te
richten die weerstand wenst te bieden. Ziedaar het grote probleem voor
nachtclubeigenaar Bobby Green (een briljante Joaquin Phoenix). De man
beleeft de tijd van zijn leven onder het toeziend oog van de Russische
maffia waar hij maar weinig banden mee onderhoudt. Ogenschijnlijk, zo
blijkt, want de grote vissen hangen meermaals in zijn club rond.
Gelukkig voor hem weten ze niets van zijn familiebanden. Zijn vader en
broer behoren namelijk tot de eenheid die de strijd met de maffiosi
aangaat. Zijn broer Joseph (een verrassend ingetogen Mark Wahlberg)
heeft dan ook niet meteen het grootste respect voor zijn broer maar
toch wenst hij hem liever geen schade te berokkenen. Ook langs vaders
kant hoeft Bobby geen steun te verwachten. Chief Albert (een immer
briljante Robert Duvall) zag zoonlief liever de weg van zijn broer
volgen in plaats van uit te groeien tot succesvolle nachtclubeigenaar.
Gesteund door zijn vriendin (een bloedmooie Eva Mendes zorgt voor
defecte bloeddrukmeters) laat Bobby de zaken voor wat ze zijn en blijft
gewoon op zijn hoede. Wanneer de maffiosi zich echter van hun beste
kant laat zien, beseft de man dat hij keuzes zal moeten maken die niet
alleen zijn leven in gevaar brengen maar ook dat van iedereen rondom
hem.
Het mag gezegd worden: James Gray is een fantastische
cineast. De man stond ook zelf in voor het script dat hij zorgvuldig
opbouwt en langzaam voortstuwt naar een climax om u tegen te zeggen. De
personages zijn stuk voor stuk mensen van vlees en bloed die hun
karakter ontwikkelen tegen de bij momenten schilderachtige
achtergronden van New York. Het rauwe realisme dat de film uitstraalt,
getuigt van grote kunst. Alleen al de wijze waarop de man zijn
personages ontwikkelt verdient respect (hij weigerde trouwens te filmen
in Toronto om de kosten te sparen). En dan hebben we het nog niet over
die schitterende achtervolgingsscène waarbij je de regen letterlijk
voelt neerkomen!
De acteurs vervullen hun rollen met verve. Van
een ouwe rot als Robert Duvall is dit misschien niet meer zo opvallend,
maar na zijn Oscargenomineerde prestatie uit Walk the Line vervult
Joaquin Phoenix opnieuw een prestatie waar hij zeker tevreden op mag
terugblikken. Geen enkel moment lijkt de man uit zijn rol te vallen of
dubieuze beslissingen te nemen. Ook Mark Wahlberg staat knap te
acteren, maar lijkt bij bepaalde scènes even te verbleken bij het grote
talent van voornoemde acteurs. Zelfs Eva Mendes speelt een zwaardere
rol dan we van haar gewoon zijn en valt zeker niet buiten beeld.
Deze
familiekroniek wordt mooi en langzaam in beeld gebracht (geen Tony
Scott shots te bespeuren) en de heerlijke soundtrack begeleidt je door
de knap opgezette actiescènes waar zo nu en dan een snufje Michael Mann
te bespeuren valt (de climax!). Helaas voel je het einde al te
makkelijk aankomen en blik je achteraf terug op een misschien iets te
voorspelbaar verhaal. Dat Gray geen Die Hard scènes in zijn film
verweeft (let op de scène van Mark Wahlberg!) is dan weer meer dan
gedurfd.
Toegegeven, we zijn zeker nog een eindje verwijderd
van de klasse van pakweg The Departed, maar de manier waarop Gray zijn
eigen stijl op het scherm tovert, laat de kijker meer dan genieten van
het schouwspel. Zal deze film hoge ogen gooien? Waarschijnlijk niet,
maar wie nog eens zin heeft in een uiterst knap opgebouwde
politiethriller weet waarheen.
.
