The Eagles is een Amerikaanse rockband, een van de succesvolste bands aller tijden. De band werd in 1971 opgericht en is anno 2008 nog steeds actief, hoewel met enkele jaren onderbreking. De naam verwijst naar de Amerikaanse adelaar, tevens het beeldmerk van de Verenigde Staten
De groep ontstond in het begin van de jaren zeventig in Los Angeles, eerst als begeleidingsband van Linda Ronstadt, maar al snel sloegen ze hun eigen vleugels uit. Hun vroegste muziek was een mengeling van country en bluegrass, vermengd met de harmonieën van de Californische surfmuziek. Hierdoor ontstonden gevoelige nummers over relaties, auto's en een zwervend leven. De pioniers van dit nieuwe genre waren begenadigde singer-songwriters als Jackson Browne, J.D. Souther en Warren Zevon en bands als Buffalo Springfield en Poco. Uit de subcultuur in en om Sunset Boulevard en The Valley in Los Angeles die rond deze componisten ontstond, distilleerden de Eagles een eigen geluid dat synoniem werd met de term Californische countryrock. Op latere albums van de groep werd de bluegrassmuziek meer en meer afgezworen en ging men over naar een meer recht-toe-recht-aan rock-geluid.

Geen van de vier oprichters was geboren in Californië. Gitarist/toetsenist Glenn Frey ontvluchtte de koude winters en de beklemmende muziekscene van zijn geboortestad Detroit en introduceerde een Rhythm-and-blues-geluid. Drummer Don Henley was bijna afgestudeerd in Engelse literatuur. Gitarist/mandolinist/banjospeler Bernie Leadon had een passie voor country en bluegrass die een sterke invloed had op het vroege geluid van de band. Bassist Randy Meisner was een liefhebber van auto's en fietsen en verkeerde eigenlijk liever bij zijn familie dan dat hij zijn tijd besteedde aan het bespelen van een basgitaar in een rockband.

De band werd geformeerd in 1971 toen John Boylan - toen manager van Linda Ronstadt - Frey, Leadon, and Meisner losweekte van hun bezigheden. Ze misten nog een drummer totdat Frey Henley belde die hij had ontmoet in The Troubadour in Los Angeles. Twee maanden lang vormden Eagles de band achter Ronstadt maar na afloop van deze tournee besloten de mannen een eigen groep te vormen.

Nadat de The Long Run-tour in 1980 was afgesloten werd een tijdlang niets van de band gehoord en hadden alle leden solocarrières met wisselend succes. In het begin van de jaren negentig werd het album Common Thread ter ere van de Eagles uitgebracht. Een van de makers, Travis Tritt, stond er op dat op de video voor Take It Easy alle leden van de Eagles zouden optreden. Toen de video af was besloten de leden (in 1994) om de band weer bijeen te brengen.

Don Felder werd in 2001 uit de band gezet vanwege contractbreuk. September 2005 kwam dit voor het gerecht.

Hieruit ontstond een live-album getiteld Hell Freezes Over (naar aanleiding van een uitspraak van Henley die zei dat de groep weer bijeen zou komen 'als de hel bevriest' - een populaire Amerikaanse uitdrukking) en een single Get Over It die over hetzelfde onderwerp gaat.

Een nieuwe controverse ontstond nadat de band op 12 september 1996 tijdens een optreden voor de Democratische Partij in Los Angeles het nummer Peaceful Easy Feeling opdroeg aan Saddam Hoessein.

In 1998 werd de band opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en gedurende de ceremonie traden alle zeven leden gezamenlijk op.

Hierop volgden een aantal reunion-tours die vooral opvielen door de hoge toegangsprijzen die alle records braken.

Een nieuw Eagles-album (het eerste studioalbum sinds 1979) krijgt de naam The Long Road Out Of Eden. Het album kwam uit in oktober 2007. Inmiddels is ook de eerste single uitgebracht. Het heeft de naam "How Long" gekregen. De single gaat een beetje terug naar het begin van the Eagles.

Er zijn twee bijzondere dingen te melden over het album. Het eerste is dat het album enkel nieuwe nummers bevat. Het tweede stond in een van de verstuurde nieuwsbrieven. Volgens deze nieuwsbrief zou het album enkel te verkrijgen zijn via walmart.com, Sam's Club, Wal-Mart, en eaglesband.com.

Ter promotie van het album trad de band op 1 april en 3 april 2008 op in Ahoy Rotterdam als onderdeel van hun 'Long Road Out Of Eden World Tour'.

Nelson en zijn zus Bobbie Lee werden, nadat hun vader overleden en hun moeder weggelopen was, door hun grootouders opgevoed. Nelson kreeg vanaf zijn zesde jaar muziekles via een schriftelijke cursus. Hij leerde gitaarspelen, zijn zus speelde piano. Tijdens hun middelbareschooltijd leerde Bobbie Bud Fletcher kennen, een violist, en zowel Willie als Bobbie gingen deel uit maken van Fletchers muziekgezelschap "The Bohemian Fiddlers".

Na zijn eindexamen moest Nelson in dienst, en hij ging bij de luchtmacht. Hij verliet de luchtmacht echter al snel in verband met rugklachten. Na zijn korte diensttijd ging Nelson een jaar naar de universiteit maar hield ook dat voor gezien. Uiteindelijk werd hij diskjockey bij een country radiozender in Fort Worth, Texas. Ook zong hij af en toe country liedjes in de plaatselijke cafés. In 1956 verhuisde hij naar Vancouver, Washington en begon zijn muzikale carrière vorm te krijgen. Hij nam een nummer van Leon Payne op ("Lumberjack"). De single verkocht redelijk maar brak niet echt door. Nelson bleef dj-werk doen en zong regelmatig in clubs en cafés. Hij schreef een liedje ("Family Bible") en verkocht dat voor vijftig dollar, en dat nummer werd een hit voor Claude Grey in 1960. Het werd naderhand ook door veel artiesten gecoverd en word door velen beschouwd als een gospel klassieker.

Nelson verhuisde naar Nashville (Tennessee) in een poging een platencontract te krijgen. Dat lukte aanvankelijk echter niet. Hij tekende wel een contract met Pamper Music die zijn liedjes wel zagen zitten, maar zijn performance niet. Zo schreef hij onder andere het nummer Night Life voor zanger Ray Price, een nummer dat als meest-gecoverde countrysong ooit te boek staat. Nelson ging mee op tournee met Price, als bassist van de toerband. Gedurende deze periode werden veel van Nelson's nummers hits voor andere artiesten. Zo zong Billy Walker het nummer "Funny How Time Slips Away", Faron Young zong "Hello Walls", Roy Orbison zong "Pretty Paper", en (wellicht de bekendste van allemaal) Patsy Cline zong "Crazy". Uiteindelijk sloot Nelson in 1961 een platendeal met Liberty Records en bracht hij vanaf datzelfde jaar diverse singles uit, waaronder "Willingly" en "Touch Me" (beiden met zijn vrouw Shirley Collie). Hij wist deze lijn echter niet voort te zetten en zijn carrière kwam tot stilstand. Zijn privéleven was destijds ook nogal kleurrijk: hij was alcoholist, verloor baan na baan en werd verschillende keren betrapt op verboden wapenbezit.

In 1965 kwam Nelson onder contract bij RCA Records, en scoorde hij een paar kleine hits. Hij raakte echter gefrustreerd door de platenindustrie die hem in een keurslijf probeerde te dwingen, verbrak zijn contract, keerde de muziekwereld de rug toe en verhuisde naar Austin, Texas. Daar aangekomen besloot Nelson, geïnspireerd door de muziekscene aldaar, weer muziek te gaan maken. Zijn populariteit in Austin groeide razendsnel, en Nelson kon zijn eigen muziek maken, beïnvloed door rock and roll, jazz, swing en folk. Ook Nelson's levenslange passie voor hardlopen begon in deze periode in Austin.

In Austin tekende Nelson een contract met Atlantic Records. Hij bracht in 1973 een single uit ("Shotgun Willie") die uitstekende kritieken kreeg maar slechts matig verkocht. Het album "Phases and Stages" uit 1974 (geïnspireerd door zijn echtscheiding) bevatte de single "Bloody Mary Morning". Na dit album verhuisde Nelson weer van platenlabel en ging naar Columbia Records. Hier kreeg hij complete creatieve vrijheid over zijn werk. Het resultaat was het immens populaire album Red Headed Stranger (1975). Hoewel Columbia Records het in eerste instantie niet zag zitten om een album uit te brengen met slechts piano en gitaar, zette Nelson (ondersteund door Waylon Jennings) door, en het album werd een enorme hit, deels vanwege de populaire coverversie van het nummer "Blue Eyes Crying In The Rain".

Tegelijk met Nelson behaalde ook Waylon Jennings grote successen aan het begin van de jaren zeventig. De twee werden al snel in één adem genoemd in een genre dat bekend werd als "Outlaw country" ("outlaw" vanwege het feit dat het zich niet hield aan de Nashville-standaard). Nelson's imago van "outlaw" (letterlijk: vogelvrij verklaarde) kreeg nog meer gestalte toen in 1976 hij samen met Waylon Jennings, Jessie Colter en Tompall Glaser het album "Wanted: The Outlaws" uitbracht. Dit album werd een groot succes en werd met platina bekroond. Hierna bracht Nelson nog twee albums uit die beiden de platina status behaalden: "Waylon and Willie" (met Waylon Jennings), en "Stardust", een album vol met ongebruikelijke, op strijkinstrumenten gebaseerde popnummers die geproduceerd waren door Booker T. Jones. Veel critici voorspelden dat "Stardust" Nelsons carrière zou ruïneren, maar uiteindelijk bleek het één van zijn meest succesvolle albums te zijn.

Nelson begon in 1979 met acteren. Hij had rollen in "The Electric Horseman", "Honeysuckle Rose", "Barbarossa", "Red-Headed Stranger", "Wag the Dog" en "Gone Fishin". In 1986 acteerde hij in de film "Stagecoach", naast Johnny Cash, Kris Kristofferson en Waylon Jennings, waarmee hij later ook de country-supergroep The Highwaymen vormde. Nelson acteert nog steeds, maar treedt tegenwoordig meestal aan in kleine rollen. Ook gastoptredens zoals bijvoorbeeld in Miami Vice en The Simpsons gaat Nelson niet uit de weg. Zijn meest recente filmoptreden is zijn rol van Uncle JesseThe Dukes of Hazzard. Ook in de voor 2007 geplande opvolger "The Dukes of Hazzard: Return of General Lee" speelt Nelson mee. in de bioscoop-remake van

In de jaren tachtig had Nelson diverse hits. Hij zong "Always On My Mind" de hitparades in, en ook het duet "To All The Girls I've Loved Before" (met Julio Iglesias) haalde wereldwijd hoge hitnoteringen. Ook zijn albums uit deze periode verkochten goed.

Medio jaren tachtig vormde Nelson samen met Kris Kristofferson, Waylon Jennings en Johnny Cash de supergroep "The Highwaymen". Ondanks hun enorme succes (platina albums, wereldtoernees) taande Nelson's populariteit en moest hij het al snel hebben van liefdadigheidswerk zoals het op poten zetten van de "Farm Aid" concerten in 1985. Hij werd ook berucht vanwege zijn excessieve uitgaven: hij bezat een privé-vliegtuig, een eigen (kleine) stad, een enorm landgoed en een eigen golfbaan.

In 1990 kreeg Nelson van de IRS (de Amerikaanse inkomstenbelastingen) echter een aanslag voor achterstallige belastingen en moest hij $16.7 miljoen ophoesten. Hij kon dit slechts betalen door zijn bezittingen van de hand te doen. Hij bracht een dubbelalbum uit ("The IRS Tapes: Who'll Buy My Memories?"), waarvan de opbrengsten rechtstreeks naar de IRS gingen. Veel van zijn bezittingen werden geveild en verkocht aan vrienden die het hem vervolgens weer teruggaven of voor een symbolisch bedrag aan hem verhuurden. In 1993 had hij al zijn schulden afbetaald.

In september 2006 werd Nelson in Louisiana aangehouden voor het bezit van drugs. In de tourbus van zijn band vond de politie 100 gram 'magic mushrooms' en 700 gram marihuana.^[1] Nelson werd snel weer vrijgelaten, maar zal zich voor de rechtbank moeten verantwoorden.

In 2005 vormde Nelson samen met twee zakenpartners het bedrijf Willie Nelson's Biodiesel (ook bekend als "BioWillie"). Dit bedrijf verkoopt biologische brandstof aan tankstations. De brandstof wordt gemaakt van soja-olie en kan in dieselmotoren worden gebruikt zonder dat die daarvoor aangepast dienen te worden. Nelson maakt ook deel uit van een adviescommissie die poogt het gebruik van Cannabis te normaliseren. In 2005 organiseerde Nelson samen met zijn familie een benefiet-golftoernooi om de problematiek veroorzaakt door illegale verkoop van softdrugs onder de aandacht te brengen. Nelson lijkt zelf niet helemaal onbekend met het fenomeen: het gerucht gaat dat hij tijdens een bezoek aan president Jimmy Carter op het dak van het Witte Huis een blowtje heeft gerookt.

In januari 2005 trad Nelson als slotact op tijdens een benefietconcert waarvan de opbrengsten ($120.000.-) naar de door de tsunami getroffen gebieden in Zuid-Oost Azië gingen.

Nelson is vier keer getrouwd geweest en heeft zeven kinderen. Uit zijn eerste huwelijk met Martha Matthews heeft hij drie kinderen - Lana, Susie en Billy (overleden in 1991. Nelson scheidde van Matthews in 1962. Van 1963 tot 1971 was hij getrouwd met Shirley Collie. Dit huwelijk bleef kinderloos. In 1971 trouwde hij met Connie Koepke. Zij kreeg twee dochters, Paula Carlene en Amy. Het paar scheidde in 1988. Sinds 1991 is Nelson getrouwd met Annie D'Angelo. Ze hebben twee zoons, Lukas Autry en Jacob Micah.

Sir James Paul McCartney (Liverpool, 18 juni 1942) is een Brits popzanger en componist. Hij werd in eerste instantie bekend als de basgitarist, pianist, gitarist, zanger en songwriter voor The Beatles.

Paul McCartney werd geboren in het Walton ziekenhuis waar zijn moeder werkte als vroedvrouw, niet ver van zijn ouderlijk huis in Liverpool. Toen zijn moeder Mary Mohin McCartney in 1956 stierf aan borstkanker, stortte Paul zich op de Rock 'n' Roll. In 1957 leerde hij via een gemeenschappelijke vriend John Lennon kennen, werd lid van diens band The Quarrymen en schreef samen met hem, George Harrison en Ringo Starr geschiedenis als lid van The Beatles. Hij schreef veel van het materiaal van de Beatles samen met John Lennon, alhoewel ze maar af en toe samen een lied schreven - meestal schreef de een het grootste stuk, en maakte de ander het af. Hun relatie was meer een wedstrijd dan een samenwerking, maar door een afspraak die ze al vroeg maakten kregen alle songs voor de Beatles Lennon-McCartney als credit.

Paul werd over het algemeen gezien als de knapste van de vier Beatles, en had de grootste vrouwelijke aanhang. Er hing echter ook een gerucht om hem heen, dat hij al in 1966 is overleden. Hij trouwde als laatste van de vier. Hij had een lange relatie met de actrice Jane Asher voordat hij Linda Eastman, een fotografe, ontmoette. Hij trouwde met Linda in 1969. Samen kregen ze drie kinderen: Mary, Stella en James. Linda had al een dochter, Heather, uit een eerder huwelijk.

Een van McCartney's bekendste composities, Yesterday is opgenomen door een recordaantal artiesten, en staat hiervoor genoteerd in het Guinness Book of Records. Andere ballades die ook een universele aantrekkingskracht hebben zijn onder andere Hey Jude, Let it be en The long and winding road.

Nadat de Beatles in 1970 officieel uit elkaar gingen begon Paul onmiddellijk aan een solocarrière en bracht het album McCartney uit met daarop het bekende Maybe I'm Amazed. Daarna volgde het album Ram dat slecht werd ontvangen. Feitelijk was dit album door zijn low-fi aanpak zijn tijd ver vooruit en tegenwoordig wordt Ram beschouwd als één van zijn beste albums. In 1971 richt Paul McCartney een nieuwe band op: Wings. Ondanks de vele personele wisselingen was Wings erg succesvol in de jaren 70. De enige drie constante leden van Wings waren Paul McCartney, Linda McCartney en Denny Laine. Wings maakte een aantal succesvolle albums zoals bijvoorbeeld Band on the Run en Venus and Mars. Ook werd een aantal grote hits gescoord met onder andere My Love, Live and Let Die, Band on the Run, Listen To What The Man Said, Silly Love Songs en With a Little Luck. Het nummer Mull of Kintyre, opgenomen als ode aan het gelijknamige schiereiland in Argyll, Schotland, waar Paul McCartney een huis heeft, werd de grootste hit. Deze single was de meest verkochte single ooit tot hij in 1984 voorbij werd gestreefd door Do They Know It's Christmas van Band Aid. Tot op de dag van vandaag blijft Mull of Kintyre één van de meest verkocht platen die niet voor liefdadigheid werd gemaakt. In 1981 hield Wings op te bestaan.

Ook schreef hij nummers met Michael Jackson. Uit deze samenwerking ontstond het nummer The Girl Is Mine. Het nummer belandde op Jacksons album Thriller, en het werd als single meteen een nummer 1 hit. Later maakten de twee nog het nummer Say, say, say waarvan nu verschillende remixes gemaakt zijn.

Paul en zijn vrouw waren uitgesproken vegetariërs en dierenrechtenactivisten. In 1991 introduceerde Linda haar eigen serie vegetarische gerechten op de Britse markt.

Op 11 maart 1997 kreeg Paul de titel Sir van Koningin Elizabeth II van het Verenigd Koninkrijk.

Nadat Linda in 1998 was overleden aan borstkanker, trouwde hij Heather Mills, een ex-model en anti-landmijnactivist in juni 2002. Samen kregen ze op 28 oktober 2003 een dochter genaamd Beatrice Milly. In mei 2006 werd bekend dat de twee besloten hebben te gaan scheiden.

In 2008 gaat McCartney vermoedelijk weer op wereldtournee - het was eigenlijk voor vorig jaar gepland maar eerst wilde hij zijn echtscheiding van Heather Mills afronden. Op 17 maart 2008 besloot de rechtbank dat McCartney 24,3 miljoen pond (30,9 miljoen euro) aan Heather Mills moet betalen. Ook moet hij ten behoeve van de opvoeding van hun kind 35.000 pond per jaar betalen.

Door de jaren heen heeft McCartney ook werk onder pseudoniemen uitgegeven. In de meeste gevallen ging het om experimenteel of minder commercieel werk. In 1968 produceerde hij "I'm the Urban Spaceman" van de Bonzo Dog Doo-Dah Band. Op het album staat McCartney echter vermeld als "Apollo C. Vermouth".

In 1977 bracht McCartney een orkestuitvoering uit van het album Ram onder de naam Percy "Thrills" Thrillington.

Als Bernard Webb schreef hij in 1966 het nummer "Woman" voor Peter & Gordon, omdat hij benieuwd was of het publiek een liedje van hem ook zou waarderen als niet bekend was dat het een McCartney-nummer betrof. Het nummer werd geen hit.

Onder de naam Paul Ramon (een naam die hij ook af en toe gebruikte voordat hij met The Beatles doorbrak, en die de inspiratie vormde voor de naam van de groep The Ramones) speelde hij in 1969 mee op het nummer "My Dark Hour" van de Steve Miller Band.

In de jaren '90 bracht hij twee experimentele albums uit als The Fireman, in samenwerking met Youth van (oa) Killing Joke. Met name het tweede album "Rushes" is zeer geslaagd. Of The Fireman wel echt Paul McCartney was, was aanvankelijk vrij schimmig: Bandnaam en plaattitel verwijzen in combinatie met elkander naar het Beatlenummer "Penny Lane" (`...the fireman rushes in..') Het label, Juggler Records, verwijst naar het vignet van McCartney Productions Ltd (mpl), waarop een jongleur staat afgebeeld. Verder staan er enkele vervormde geluiden op die aan McCartney's stem doen denken en een foto op de binnenhoes van een naakte dame die erg lijkt op McCartney's dochter Mary. Tijdens de wereldtournee van 2002-2003 werd muziek van The Fireman gebruikt als voorprogramma. Tot dat moment was zelfs bij de fans nauwelijks bekend dat het hier om werk van Paul McCartney gaat.

Bij latere tournees stond de DJ Freelance Hellraiser in het voorprogramma, die diverse nummers uit de solocarrière van McCartney Mixte. McCartney en hij brachten in 2005 een dubbel-LP uit vol met dit soort mixen. Zowel de LP als de artiesten kreeg de naam "Twin Freaks" mee.

De legendarische rockband Led Zeppelin, die vorig jaar in december één enkel reünieconcert gaf, gaat dan toch op wereldtournee. Zanger Robert Plant, die al die tijd de boot afhield, heeft uiteindelijk toch ingestemd nadat de band had gerepeteerd met een andere zanger.

Repetities met andere zanger
Gitarist Jimmy Page (64), bassist John Paul Jones (62) en drummer Jason Bonham (42) waren van plan zonder Plant te toeren. Ze hadden zelfs al een Amerikaanse zanger op het oog, maar uiteindelijk hebben ze Plant toch kunnen overtuigen. Die was het voorbije jaar op tournee met de Amerikaanse bluegrasszangeres Alison Krauss, met wie hij het succesvolle album 'Raising Sand' opnam.

Zomer 2009
"Toen het tot Robert doordrong dat de band ernstige plannen had om op tournee te gaan zonder hem, heeft hij de zaak opnieuw overwogen. Hij besefte dat hij niet zou kunnen leven met de idee niet betrokken te zijn bij de reünietournee. De band was in de wolken toen hij zei dat hij toch wilde meedoen", aldus een bron uit de directe omgeving van de band in The Sun. "Ze zijn nu volop bezig met de toerplannen en willen zo snel mogelijk van start gaan". De tournee is gepland voor de komende zomer.
Led Zeppelin heeft wereldwijd meer dan 300 miljoen albums verkocht. De band die eigenhandig de hardrock op de kaart zette, werd in 1968 opgericht. Toen Stonesgitarist Brian Jones hen hoorde repeteren, merkte hij op dat hun geluid hem deed denken aan een loden zeppelin, waarmee de groep meteen een naam had. In 1980 splitte Led Zeppelin na het overlijden van drummer John Bonham, de vader van huidige drummer Jason. John overleed aan een overdosis op zijn 32ste.

The Bee Gees is een popgroep rond de tweelingbroers Robin Gibb (22 december 1949, zang) en Maurice Gibb (22 december 1949 – 13 januari 2003, basgitaar, keyboard en zang) en hun oudere broer Barry Gibb (1 september 1946, gitaar en zang). De naam van de groep is afkomstig van de afkorting "Brothers Gibb".

De broers zijn geboren op het eiland Man, maar in 1958 emigreren ze naar Australië. Daar begint hun carrière, en in 1967 keren ze terug naar Engeland, waar ze een groep vormen met Vince Melouney, (gitaar) en Colin Petersen, (drums). In Australië en Nederland hebben ze rond dat moment hun eerste hit met Spicks and specks, in Engeland en elders volgen nummers als New York mining disaster 1941, Massachusetts, Words, World, I've gotta get a message to you en Holiday.

Na het album Odessa (1969) verlaat Robin de groep wegens artistieke meningsverschillen, en scoort een solohit met Saved by the bell. Maurice Gibb trouwt met de Schotse zangeres Lulu. De groep wordt later opgedoekt en opnieuw opgericht. Vanaf het moment dat Jive talkin' in 1975 verrassend een Amerikaanse Nummer-één hit wordt, wordt de draad weer opgepakt en met het uitkomen van de soundtrack van Saturday Night Fever in 1977 is de groep plotseling weer immens populair, en één van de belangrijkste proponenten van de disco geworden.

De Bee Gees schrijven en produceren in die tijd platen van o.a. Barbra Streisand, Dionne Warwick en Diana Ross. Robin Gibb maakt wederom in 1983 een solo-LP.

Na 1981 wordt het stil rond de groep, maar in 1987 maken ze hun tweede come-back met het nummer You win again, een Britse nummer-één hit. Een vierde broer, Andy Gibb, eind jaren '70 van vorige eeuw een populair tieneridool, sterft in 1988, juist toen hij als vierde lid bij de groep zou komen. Op 12 januari 2003 sterft Maurice onverwacht aan een darminfarct. Dit is een onderbreking van de bloedtoevoer naar de darmen, een zeldzame medische complicatie die soms optreed bij een draaing van de darmen waarbij het darmkanaal (meestal gedeeltelijk) afgekneld wordt. Hiervoor was Maurice in eerste instantie ook opgenomen in het ziekenhuis. Robin en Barry gaan daarop hun eigen weg met als meest opvallende resultaat een hernieuwde samenwerking tussen Barry en Barbra Streisand, Guilty pleasures in 2005. Ook de samenwerking tussen Robin en Alistair Griffin met het nummer My lover's prayer gaat goed en komt binnen op drie in Engeland. Barry en Robin zeiden dat ze nooit meer muziek zouden maken onder de naam Bee Gees, onder de naam "Brothers Gibb" traden Barry en Robin in februari 2006 voor het eerst sinds de dood van hun broer weer samen op.

Het geluid van de Bee Gees is apart te noemen, vooral opvallend is hun zang met hoge falsetstemmen

Guus Meeuwis (Mariahout, 23 maart 1972) is een Nederlands zanger, die samen met zijn begeleidingsband Vagant in de jaren negentig van de 20e eeuw en het eerste decennium van de 21ste eeuw enkele grote hits scoorde in Nederland en Vlaanderen. Hij is getrouwd met Valérie Gregoire en samen hebben ze drie kinderen.
Meeuwis gaat na de middelbare school (die hij deels in het Zuid-Limburgse Meerssen heeft doorlopen) studeren in Tilburg. Na een romantisch weekend in Brugge met zijn vriendin Valerie schrijft hij het nummer Het Is Een Nacht. Nadat de vriendengroep in 1994 het AHC-Studentensongfestival in Leiden wint met dit nummer krijgen zij een platencontract aangeboden van Willem van Schijndel, talentscout en helft van het duo De Deurzakkers. De groep Guus Meeuwis & Vagant (vernoemd naar het café waar Guus vaak optrad) ontstaat als resultante.
In augustus 1995 verschijnt het nummer Het Is Een Nacht op single. Deze wordt Alarmschijf op Radio 538 en komt binnen enkele weken op de eerste plaats van de Nederlandse Top 40, waar het zeven weken blijft staan. Uiteindelijk worden er meer dan een kwart miljoen exemplaren van verkocht. Opvolger Per Spoor behaalt ook de eerste plaats van de Nederlandse hitlijsten en staat drie weken op de ereplaats van de Top 40. Wanneer in mei 1996 het debuutalbum Verbazing uitgebracht wordt komt dit direct binnen op de eerste plaats van de Album Top 100 en behaalt uiteindelijk een dubbelplatina plaat, wat inhoudt dat er minstens 140.000 exemplaren van verkocht zijn.
Schilderij is het tweede album van Guus Meeuwis & Vagant. Mede dankzij het succes van de eerste single van het album, Ik Tel Tot 3, is de CD al goud bij uitkomen. Tegelijkertijd scoort Antonie Kamerling als Hero, een karakter uit de film All Stars, een nummer 1-hit met het nummer Toen Ik Je Zag, dat geschreven is door Meeuwis. De single 'T Dondert En 'T Bliksemt is eigenlijk het lustrumlied van de studentenvereniging waar de bandleden van Vagant tot dan toe lid van zijn, maar wordt een veelgedraaid feestnummer. Schilderij wordt bekroond met een platina plaat, wat inhoudt dat er minstens 70.000 exemplaren van verkocht zijn.
1 Voor Allen is het derde en tevens laatste album van Guus Meeuwis & Vagant. De eerste single Ze Houdt Gewoon Van Mij verschijnt al in 1999 maar blijft steken in de Tipparade. Toch ontvangt Meeuwis voor de single een Gulden Vedel van De Nederlandse Vereniging van Dansleraren, omdat het nummer dat jaar het meest gedraaid wordt door dansscholen. Het album laat wat langer op zich wachten. Door een cyste op de stembanden bij Meeuwis worden de opnames van het album met ruim een half jaar vertraagd. In maart van 2001 verschijnt het uiteindelijk. Het album wordt geen groot succes en eind 2001 komt er een eind aan het bestaan van de band Guus Meeuwis & Vagant. Meeuwis gaat alleen verder met een nieuw management en een nieuwe platenmaatschappij.

Nadat Guus Meeuwis & Vagant ophoudt te bestaan, maakt Meeuwis in 2004 een nieuw album samen met enkele oude bandgenoten als zijn broer Marc Meeuwis en schrijver/pianist Jan-Willem Rozenboom. Laatstgenoemde schrijft met Meeuwis een geheel nieuw album, simpelweg Guus Meeuwis genaamd. De single Brabant doet het vooral goed in de gelijknamige provincie. In 2007 ontstaat er een idee om het nummer om te dopen tot het officiële volkslied van de provincie Brabant. Er wordt op internet een site geplaatst waar men een petitie kan tekenen. Deze zal aangeboden worden aan de commissaris van de koningin in Noord-Brabant, Hanja Maij-Weggen.

In 2004 brengt Meeuwis de single Hé Zon uit, speciaal geschreven voor de Bart Foundation, waar Meeuwis ambassadeur van is. De stichting is opgericht door familie van de overleden televisiepresentator en BNN-voorzitter Bart de Graaff. Ook toert hij dat jaar met cabaretier Bavo Galama door Nederland met zijn eerste theatertour In Concert 2004, die later op DVD uitgebracht wordt.

In 2004 brengt Meeuwis zijn eerste "Best Of"-album, getiteld 10 Jaar Levensecht. Het album omvat zijn grootste hits, aangevuld met enkele persoonlijke favorieten en twee nieuwe singles. Het succes van het album heeft Meeuwis ironisch genoeg te danken aan de dood van volkszanger André Hazes. Al eerder nam hij een cover van het nummer Geef Mij Je Angst van Hazes op ter gelegenheid van het zilveren jubileumconcert van Hazes. Na het overlijden van Hazes vraagt zijn vrouw Rachel of Guus het nummer ten gehore wil brengen tijdens de afscheidsplechtigheid in de Amsterdam ArenA. Vlak na de begrafenis van Hazes stijgt het nummer al snel naar de hoogste positie van de Top 40 en daar wordt slim op ingespeeld, 10 Jaar Levensecht volgt spoedig. Het komt Meeuwis op een beschuldiging van lijkenpikkerij te staan, middels een vlijmscherpe persiflage in het satirische TV-programa Kopspijkers. Het album wordt desalniettemin bekroond met een dubbelplatina plaat, wat inhoudt dat er minstens 140.000 exemplaren van verkocht zijn.

Het tweede solo-album van Meeuwis verschijnt in 2005. Op 23, 26 en 27 september staat hij drie keer in een uitverkochte Heineken Music Hall in Amsterdam terwijl hij een maand later begint aan zijn tweede theatertour, Levensecht. Tegelijkertijd komt zijn album Wijzer uit. Eerste single De Weg is een vertaling van het nummer van de Duitse zanger en acteur Herbert Grönemeyer. Het wordt een hit en komt tot nummer zeven in de Top 40. Op 6 februari 2006 krijgt Meeuwis tijdens het Harpen Gala in Bussum een Gouden Harp uitgereikt. Slechts een maand later, op 15 maart van dat jaar, wint zijn single Geef Mij Je Angst een Edison Award. De drie uitverkochte concerten die Meeuwis dat jaar geeft (op 9 t/m 11 juni), zijn verplaatst van de HMH in Amsterdam naar het Philips Stadion in Eindhoven. Tijdens zijn concerten promoot hij zijn nieuwe single Ik Wil Dat Ons Land Juicht, dat hij samen met voetballer Ruud van Nistelrooij speciaal schreef voor het WK Voetbal in Duitsland. Speciale gasten tijdens zijn optredens zijn de Limburgse band Rowwen Hèze en de dan nog onbekende zangeres Dennis. Slechts één dag na het laatste concert zendt SBS 6 het in zijn geheel uit.

Het album wordt bekroond met een platina plaat, wat inhoudt dat er minstens 70.000 exemplaren van verkocht zijn. Deze krijgt hij uitgerekend tegelijkertijd met het nieuws dat zijn DVD In Concert goud is, en zijn CD's Schilderij en 10 Jaar Levensecht platina.

In oktober 2006, vier maanden na zijn concertreeks in het Philips Stadion, maakt het management van Meeuwis bekend dat er een poliep ontdekt is op zijn linkerstemband. De laatste maanden van het jaar moet hij rust houden en worden alle optredens en promotionele activiteiten afgelast. Dat betekent ook een flinke vertraging voor de voorbereidingen van zijn nieuwe album. Begin 2007 wordt hij vast panellid van het programma 'Stenders Late Vermaak', een muziekquiz van Rob Stenders op de later dat jaar opgeheven TV-zender Talpa. In april komt zijn single Tranen gelachen op één binnen in de Top 40, waar het twee weken blijft staan. In juni 2007 volgt opnieuw een reeks van drie concerten in het eerdergenoemde stadion in Eindhoven, genaamd Groots Met Een Zachte G. Eind augustus lanceert hij zijn single Proosten, die de derde plaats in de Top 40 bereikt. In februari 2008 start zijn derde theatertour en in juni 2008 gaf Guus voor de derde maal een reeks van concerten in het Philips Stadion, ditmaal 4 avonden.

Karoline Kamosi alias Leki (Kinshasa, 28 januari 1978) is een hiphop-artieste met Congolese roots die nu in België leeft. Ze is de zus van Manuela 'Ya Kid K' Kamosi. 'Leki' is Lingala en betekent 'kleintje' of 'kleine zus/broer'.

Door haar oudere zus mag Karoline op twaalfjarige leeftijd samen met Technotronic (de groep van Ya Kid K) de studio induiken. Als artiestennaam doopt Manuela haar jongere zusje als Leki K. De K staat voor Kamosi, maar wordt later weggelaten omdat Karoline het te moeilijk vindt om uit te spreken. Uiteindelijk wordt het project niets omdat Karoline eigenlijk nog te jong is voor een internationale carrière. Karoline gaat dansen in hip hop groepjes, begint haar eigen groep en schrijft songteksten.

Wanneer ze zestien is krijgt ze een platencontract en neemt ze haar debuutalbum op. Hoewel ze in heel Europa promo optredens mag geven, wordt het album nooit uitgebracht.

Begin 2004 tekent Karoline een contract met platenmaatschappij Mostiko. Onder de naam Leki brengt ze haar eerste single Breakin' out uit, een nummer dat gaat over feesten en uitgaan. Het nummer wordt goed ontvangen in België en in Nederland. De videoclip van het nummer wordt in Los Angeles opgenomen door Abdullah Malik, die eerder al samenwerkte met Jay Z, en geproduceerd door Blueyedpictures, die eerder al video's produceerden voor Red Hot Chilli Peppers en Prince. Op 12 juli 2004 wordt de tweede single Crazy gereleased, waarvan de videoclip opnieuw werd opgenomen in LA. Deze keer wordt hij geregisseerd door Michael Rooney die de awardwinnende videoclip Weapon of choice voor Fatboy Slim met Christopher Walken draaide. Op 26 juli komt Leki's debuutalbum Breakin' out uit. Op de TMF Awards 2004, die ze zelf opent en presenteert, krijgt ze twee awards: die voor Meest Belovend Nationaal en die voor Beste R&B/Rap Nationaal.

Op 28 november 2005 komt Leki's tweede album Warrior girl uit. Hierop werkt ze onder meer samen met de Amerikaanse rapper Coolio. Singles Spread my wings, Trouble en Sitting in my car komen uit dit album.

In 2006 is Leki één van de artiesten die optreden tijdens het 0110-concert.

In 2007 brengt Leki in eigen beheer de single U&I uit. Ze heeft ook een nieuwe podiumact klaar voor het festivalseizoen. In oktober staat ze op het podium van de TMF Awards.

In 2008 kwam de nieuwe single Over the rainbow uit. In juni 2008 kwam haar nieuw album Multiplicity uit.

Soul Asylum is een rockband uit Minneapolis, Minnesota. De band werd opgericht in 1983 en scoorde een grote hit met het nummer Runaway Train. Daarnaast ontvingen ze voor deze single ook een Grammy.

Soul Asylum kwam voort uit Loud Fast Rules, een band die in 1981 was opgericht door David Pirner (zanger/gitarist), Dan Murphy (gitarist), Karl Mueller (bassist) en Pat Morley (drummer). De band begon al snel op te treden in Minneapolis-St. Paul en kreeg onmiddellijk een goeie livereputatie dankzij de energieke optredens.

In 1984 bracht de band hun debuutalbum Say What You Will... Everything Can Happen op cassette en vinyl. In 1988 werd het op CD uitgebracht onder de naam Say What You Will, Clarence...Karl Sold the Truck. Na de release van de plaat werd Pat Morley vervangen door Grant Young.

In 1986 bracht de band drie albums uit: Made To Be Broken, Time's Incinerator dat voornamelijk b-sides, demo's en nummers van Loud Fast Rules bevatte en While You Were Out. De band bleef echter tamelijk onbekend bij het grote publiek.

De band in 1988 werd wel getekend door A&M Records. Hier brachten ze twee albums op uit: Hang Time (1988) en And the Horse They Rode In On (1990). Ook deze albums verkopen maar magertjes en door de gehoorproblemen van David wilde de groep er de brui aan geven.

Columbia Records bood hen begin jaren '90 echter een contract aan en de band bracht in 1992 hun succesalbum Grave Dancers Union uit. Hieruit kwam de single "Runaway Train" met bijhorende videoclip die bijzonder veel gespeeld werd op muziekzender MTV. De video toonde foto's en namen van verdwenen kinderen en aan het eind van de clip werd een nummer getoond dat gebeld moest worden als de kijker één van deze kinderen gezien zou hebben. De clip werd aangepast per regio waarin ze afgespeeld werd.

Voor de opnames van het volgende album Let Your Dim Light Shine werd drummer Grant Young ontslagen en vervangen door Sterling Campbell die ook al de helft van Grave Dancers Union had ingedrumd. Het nummer "Misery" vanop de nieuwe plaat haalde nog wel de hitlijsten maar in het algemeen was deze plaat minder succesvol dan Grave Dancers Union. In 1998 werd het laatste album voor Columbia Records uitgebracht, getiteld Let Your Dim Light Shine.

Hierna volgde een lange stilte, onderbroken door een solo-album van David Pirner in 2002.

In 2004 werd een live-plaat uitgebracht die in 1997 opgenomen was op een benefiet ten voordele van slachtoffers van een overstroming, getiteld After the Flood: Live from the Grand Forks Prom, June 28, 1997. Ook nog dat jaar speelde de band een benefietoptreden ten voordele van bassist Karl Mueller die keelkanker had. Op het moment van het optreden speelde Mueller nog wel mee maar op 17 juni 2005 overleed hij aan de gevolgen van de kanker. Hij had ook nog de baspartijen voor een nieuw album opgenomen.

In juni 2006 werd dat album, getiteld The Silver Lining uitgebracht op Legacy Recordings. Bassist Tommy Stinson en drummer Michael Bland waren nieuwe leden in de line-up van de band. In november en december 2006 tourden ze met Cheap Trick doorheen Amerika.

The Hollies is te herkennen aan de meerstemmige, harmonieuze zang. De groep was hierin duidelijk geïnspireerd door The Everly Brothers. Veel liedjes uit de begintijd zijn covers van rock-'n-rollhits, maar in de loop der jaren schreven ze vaker hun eigen teksten of werden tekstschrijvers van buitenaf (vooral Graham Gouldman, bekend van 10CC) aangetrokken

In 1962 werd de groep opgericht door zanger Allan Clarke en gitarist Graham Nash. Andere belangrijke leden uit de beginperiode van de band zijn onder andere Tony Hicks (gitaar), Eric Haydock (basgitaar) en Bobby Elliott (drums). Elliott wordt beschouwd als één van de beste Britse drummers. In 1966 werd Haydock vervangen door Bernie Calvert.

In het midden van de jaren zestig scoorde de band een hele reeks aan hits, waaronder "I'm Alive", "Look Through Any Window", "I can't let go", "Bus Stop", "Stop Stop Stop", "Dear Eloise" en "Carrie Anne".

In 1968 verliet Graham Nash de groep om samen met David Crosby (uit the Byrds) en Stephen Stills (uit Buffalo Springfield) Crosby, Stills & Nash op te richten. Nash werd vervangen door Terry Sylvester (ex-Swinging Blue Jeans) en The Hollies scoorde met de nieuwe line-up een grote hit met "Sorry Suzanne".

Na een album gevuld met Bob Dylan-covers bracht the Hollies "He Ain't Heavy... He's my Brother" uit, één van de grootste internationale hits van de groep. In 1971 verliet Clarke tijdelijk de groep. Hij werd vervangen door de Zweedse zanger Mikael Rickfors afkomstig uit de Zweedse groep Bamboo, met wie de groep het album Romany en onder andere de hit "The Baby" opnam.

In 1972 keerde Clarke weer terug met "Long Cool Woman (In a Black Dress)", een Creedence Clearwater Revivalachtig rocknummer, waarin nu juist het handelsmerk van de groep, de driestemmige samenzang, ontbreekt. In 1973 kwamen de laatste twee grote hits van de groep uit, "The Day that Curly Billy Shot Down Crazy Sam McGee" (nummer één in Nederland) en "The Air That I Breathe".

The Hollies brengt sindsdien sporadisch een album uit en geeft nog steeds concerten, met twee leden uit de originele bezetting: gitarist Tony Hicks en drummer Bobby Elliott (tevens elkaars zwager). In 1983 keerde Graham Nash voor één album terug. Allan Clarke stopte in 2000 met zingen, waarna zijn plaats werd overgenomen door Carl Wayne, leadzanger van The Move. In 2004 overleed Wayne echter aan kanker.

Nadat in 2005 vanwege zijn succes voor een BBC-tv-productie ook gitarist/high harmonyvocalist Alan Coates de groep verlaat (1983-2005) treden twee nieuwelingen tot de groep toe: Steve Lauri (gitaar/vocals) en Peter Howarth (vocals/gitaar). Laatstgenoemde was voor die tijd een bekend musicalzanger.

Onder invloed van beide jongelingen wordt in de loop van 2005 een volledig nieuwe cd opgenomen met de titel "Staying Power". Dit is het 25e album in de carrière van de groep. De groep treedt gemiddeld 3 avonden per week op, tot ver over de grenzen van Groot-Brittannië.

Als soloartiest is het Sting gelukt om de grenzen van de popmuziek op te zoeken. Hij versmolt invloeden van jazz, klassieke muziek en wereldmuziek in zijn eigen nummers. Zijn teksten zijn literair en bevatten betekenisvolle boodschappen. Dit benadrukt hij zelf ook regelmatig in de pers. Zijn muziek wordt door velen gezien als literaire, intelligente rock. Zijn critici vinden zijn werk vaak pretentieus. Sting is nog steeds actief als artiest en heeft een trouwe schare volgelingen

In juli 2006 deed Sting Nederland aan met zijn Broken Music Tour. In Weert (Bospop) gaf hij samen met gitaristen Dominic Miller en Lyle Workman en drummer Abe Laboriel een kwalitatief hoogstaand concert. De setlist vermeldde zowel Police-werk als solo-werk.

In oktober 2006 kwam de CD "Songs from the labyrinth" uit met 16e-eeuwse luitmuziek van John Dowland (1563-1626) in samenwerking met de luitist Edin Karamazov. Op 1 maart 2007 gaf Sting samen met Karamazov een optreden in het concertgebouw in Amsterdam.

In februari 2007 kondigden Sting, Andy Summers en Stewart Copeland geheel onverwachts een reünietoernee van The Police aan: The Police Reunion Tour. Op 28 mei begonnen ze met een optreden in Vancouver. Op 13 en 14 september speelde het drietal in een bijna uitverkochte Amsterdam Arena.

Sting heeft ook een zoon die actief is in de muziek, Joe Sumner. Dit is de zanger van Fiction Plane, de band die ook het voorprogramma verzorgt van bij The Police gedurende de reünietoernee. Fiction Plane kan overigens opgevat worden als anagram van "police infant", hetgeen uiteraard refereert naar Joe Summer als zijnde kind van Sting, ofwel The Police.

Hiernaast heeft Sting in 1984 een rol gespeeld in de CULT-film Dune van David Lynch, naar het verhaal van Frank Herbert. Hij speelde hierin Feyd-Rautha de neef van Baron Harkonnen. Sting heeft ook nog een bescheiden bijdrage geleverd aan het nummer Money for Nothing van de Engelse rockband Dire Straits. De stem die de tekst "I want my MTV", die aan het begin van het nummer hoorbaar is, zingt, is van Sting.

Hij heeft in totaal 6 kinderen:

• Joseph (Joe/geb. 23 November 1976) en Fuchsia Katherine (geb. 17 April 1982) met zijn eerste vrouw Frances Tomelty
• Brigitte "Mickey" Michael (geb. 19 Januari 1984), Jake (geb. 24 Mei 1985), Eliot "Coco" Paulina (geb. 30 Juli 1990) en Giacomo Luke (geb. 17 December 1995) met zijn huidige vrouw Trudie Styler.

Dat Nederland nog altijd warmloopt voor de charmes van Gloria Estefan, bleek uit de cadeautjes die fans tijdens haar concert in Ahoy Rotterdam op het podium gooiden. Naast rode rozen vlogen gisteravond grote witte herenonderbroeken door de lucht. De Cubaans-Amerikaanse zangeres ging onverstoord verder met het zingen van haar vele hits, waaronder 'Rhythm is gonna get you' en 'Dr. Beat'.

Happy birthday
Ook Estefans 13-jarige dochter Emily mocht haar kunsten vertonen. De tiener speelde op een elektrische gitaar en kroop vervolgens achter een drumstel. Estefan vierde dinsdag in Rotterdam haar 51e verjaardag. Haar fans lieten die heugelijke gebeurtenis niet ongemerkt voorbijgaan en zongen gsiteren uit volle borst 'Happy birthday' voor de artieste.

Na hits als 'Can't stay away from you', 'Conga' en 'Anything for you' sloot de diva haar show af met het nummer 'I just wanna be happy'.

Mac & Katie Kissoon zijn een Trinidadiaanse broer en zus die in 1962 naar het Verenigd Koninkrijk verhuisden en daar een carrière als (achtergrond-)zanger opbouwden. Samen vormden ze in de jaren 70 een succesvol popduo. In Nederland en Vlaanderen zijn ze vooral bekend van de hits Freedom en Love and understanding.

Mac en Katie Kissoon werden respectievelijk geboren in 1943 en 1951 als Gerald en Katherine Farthing in Port of Spain op het eiland Trinidad. Het gezin bestond in totaal uit acht kinderen. In 1962 verhuisde de familie naar het Verenigd Koninkrijk. Aanvankelijk begonnen Mac en Katie als soloartiesten, wat Mac onder de naam Mack Kissoon in 1970 nog een hitje in Nederland opleverde met de single Get down with it satisfaction. In 1971 besloten Mac en Katie een duo te vormen en brachten de single Chirpy chirpy cheep cheep uit. Het werd ongeveer tegelijkertijd uitgebracht met de veel succesvollere versie van Middle of the Road, waardoor hun versie nauwelijks werd opgemerkt. In de Verenigde Staten, waar de versie van Middle of the Road niet werd uitgebracht, deden Mac & Katie Kissoon het een stuk beter. Daar haalde het nummer de twintigste plaats in de Billboard Hot 100. Het was hun enige Amerikaanse hit.

In Nederland en Vlaanderen hadden ze hun eerste hits in 1972 met Freedom en Sing along, die allebei top 5-hits werden. In Engeland zelf bleven deze nummer onopgemerkt. Dat gold ook voor Love will keep us together en het gelijknamige album uit 1973. Pas in het jaar dat Captain & Tennille wél veel succes met dit nummer hadden in Engeland en Amerika, beleefden Mac & Katie Kissoon een comeback in hun thuisland. Het nummer Sugar candy kisses kwam daar in 1975 op #3 en ook in Nederland en Vlaanderen werd weer de top 5 gehaald. Ook de opvolger Don't do it baby deed het aan beide kanten van de Noordzee aardig. Nadat hun album Two of us uit 1976 geen succesvolle singles meer opleverde, besloten Mac en Katie in 1977 als vast duo uit elkaar te gaan.

Zowel Mac als Katie gingen aan de slag als sessie- en achtergrondzanger. Mac heeft jarenlang gezongen met het orkest van James Last en Katie heeft naast het orkest van Last gediend als achtergrondzangeres is de bands van onder andere Van Morrison, Eric Clapton, George Harrison en Roger Waters. In 1979 nam Mac Kissoon het soloalbum Mac Kissoon op in Nederland. Dat leverde hem twee grote hits op met Lavender blue en Love and understanding. Dat laatste nummer zong hij samen met Katie en zijn vier kinderen onder de naam Mac Kissoon & Family. Op Mac Kissoon staan nog een paar nummers meer waar Katie op meezingt. Ook Katie probeerde het in 1981 nog solo, maar het nummer (Take me back to) California bleef in de tipparade hangen. In 1997 namen ze nog één keer een gezamenlijk album met nieuw materiaal op, met de titel From now on. Tegenwoordig maakt Katie Kissoon deel uit de achtergrondzangeressen van The Dark Side of the Moon Live toer van Roger Waters.

Seal (19 februari 1963) is de artiestennaam van Sealhenry Olusegun Olumide Samuel, een Brits zanger. Zijn muziekgenre varieert van soul en pop tot rap en rock. Seal trouwde in 2005 met het Duitse topmodel Heidi Klum. Samen hebben ze twee zoons: Henry (geboren in september 2005) en Johan (geboren in november 2006).

Seal is geboren in Paddington, in Londen. Zijn vader was een Nigeriaanse immigrant, zijn moeder een immigrant uit Brazilië. Tot zijn vierde jaar leefde Seal niet bij zijn biologische ouders. Hij werd liefdevol opgenomen in een blank Foster-gezin, net onder Londen. Recentelijk is hij in een bekende Amerikaanse tv-show met zijn jongste "zuster" uit dat gezin herenigd. Als kind kreeg hij de ziekte Lupus erythematosus, waardoor zijn gezicht onder de littekens kwam te zitten. Na zijn middelbare school studeerde hij architectuur en volgde hij een opleiding tot ingenieur.

Seals muzikale carrière begon in 1989, toen hij een demo-opname uitbracht. In 1990 verzorgde hij de zang op de hit Killer van Adamski. Zijn solo-debuutsingle Crazy haalde in Nederland de nummer 1-positie. Later scoorde hij nog hits met Future love paradise, Prayer for the dying en Kiss from a rose. Dat laatste nummer was de titeltrack van de film Batman Forever. In 1996 scoorde hij een hit met de cover Fly like an eagle, dat oorspronkelijk van de Steve Miller Band is.

Seal heeft tot dusver vijf studioalbums opgenomen, waarvan drie titelloos (eponiem). In 2005 bracht hij het album Live in Paris, een registratie van een live optreden in Parijs. In november 2007 verscheen het album System. Daar waar alle vorige albums waren geproduceerd door Trevor Horn, verzorgde Stuart Price de productie van dit album, waarop Seal terugkeert naar zijn dance-roots.