.

Het vroege leven

Haar Cubaans-Amerikaanse [1] vader Emilio Diaz werkte als voorman voor een oliemaatschappij, en haar moeder Billie Early (het van wie voorgeslacht Engels omvat, Duits, en Inheemse Amerikaan) werkten als uitvoerende agent.

Op de leeftijd van 21, auditioned Diaz voor het Masker van Jim Carrey's. Aan haar eigen verrassing, en zonder vroegere acterenervaring, werd zij gegoten als vrouwelijk lood. Onmiddellijk na het krijgen van het deel, ondertekende zij omhoog voor acterenlessen.

In de loop van de volgende drie jaar, won zij rollen in laag-begroting, onafhankelijke films, zoals het Laatste Avondmaal, Voelend Minnesota, en zij is.

Zij herwon toen heersende stromingssucces met het Huwelijk van Mijn Beste Vriend en Er zijn iets over Mary, en won kritieke toejuiching voor het Zijn John Malkovich, die haar Beste Ondersteunende Actress benoemingen bij de Gouden Bollen, de Toekenning BAFTA en de SAG Toekenning verdiende.

Diaz heeft ook starred in de klapaanpassing van de Engelen van Charlie en zijn gevolg, en zij uitte een loodkarakter in Shrek en zijn gevolg, waarvoor zij $10 miljoen verdiende. In 2001, won zij benoemingen voor Beste Ondersteunende Actress bij de Gouden Bollen, de SAG Toekenning en de Toekenning AFI voor de Hemel van de Vanille. Voor de Engelen van Charlie: Volledig Gaspedaal, werd zij tweede actress (na Julia Roberts) om $20 miljoen voor een rol te verdienen; de film underperformed op het bespreekbureau.

.

Irene Cara (pseudoniem van Irene T Escalera) (18 maart 1959) is een Amerikaanse zangeres en actrice. Begin jaren '80 scoorde ze twee wereldhits met titelsongs van de films Fame en Flashdance.

Al als kind stond Irene Cara in de schijnwerpers. Op de leeftijd van 5 maakte ze haar debuut op Broadway. Enkele jaren later had ze meerdere optredens op Broadway op haar naam staan en had ze opgetreden in een concert ter ere van Duke Ellington samen met onder meer Stevie Wonder, Sammy Davis Jr. en Roberta Flack.

Irene Cara debuteerde op het witte doek als Angela in de romantische thriller Aaron Loves Angela.

Irene Cara speelde Coco Hernandez in de film en televisieserie Fame, die begin jaren '80 enorm populair was. Ze zong zowel de titelsong Fame als het nummer Out There On My Own. Dit nummer zou later, in 1983, een nummer 1-hit in Nederland worden.

Later in 1983 zong ze ook de titelsong van Flashdance, getiteld What a feeling. Dat nummer haalde datzelfde jaar in Nederland de 13e plaats van de Top 40. Voor dit nummer won ze een Grammy-award.

Tegenwoordig leeft Irene Cara grotendeels in de anonimiteit. Ze woont in Florida en treedt nu en dan nog op. Verder begeleidt ze een meidengroep, Hot Caramel.

.

Katherine Moss (Addiscombe, 16 januari 1974) is een Brits fotomodel. Het bekendst werd ze van haar werk voor Calvin Klein. Van dat kledingmerk werd ze het vaste gezicht.

Ze werd in 1988 op 14-jarige leeftijd ontdekt door Sarah Doukas, toen ze rondliep op JFK Airport in New York City. Moss werd in korte tijd zeer populair maar kreeg tegelijkertijd ook veel kritiek te verwerken. Voornamelijk omdat ze zich bewust was van haar jonge uitstraling en ondanks dat regelmatig naakt poseerde. De vergelijkingen met kinderporno werden door de critici meerdere malen aangekaart.

Moss is naar de maatstaven van een model erg klein. Haar modellenbureau Storm Model Agency vermeldt een lengte van 173 cm, maar veel kenners beweren dat ze zelfs nog kleiner is— namelijk 168 cm. Normaal gesproken is een korte lichaamslengte een nadeel voor een fotomodel, voor Kate Moss werd dit echter geen reden om uiteindelijk niet door te breken. Ze werd gevraagd voor catwalks en kreeg vele internationale opdrachten. Moss werkte onder andere voor bedrijven als Gucci, Dolce & Gabbana, Louis Vuitton, Versace, Chanel, Missoni en David Yurman.

In 2002 kreeg ze met Jefferson Hack een dochtertje genaamd Lila Grace. In 2005 werd ze gefilmd door paparazzi toen ze cocaïne snoof. Veel sponsors lieten haar meteen vallen, maar door de Virgin Group keerde ze alweer snel terug in de modellenwereld. Moss laat zich nauwelijks publiekelijk uit en geeft bijna nooit interviews.

.

Donovan Philips Leitch (Glasgow, Schotland, 10 mei 1946), beter bekend onder de naam Donovan, is een Schots singer-songwriter die populair werd in de jaren zestig. In die tijd werd hij met zijn aan folk verwante popliedjes beschouwd als "het Engelse antwoord op Bob Dylan", maar zijn liedjes waren veel optimistischer en naïever, waarbij Donovan aansluiting vond bij de hippiebeweging uit die tijd.

Donovan werd geboren in het Schotse Glasgow, maar groeide op in Engeland. In 1964, op achttienjarige leeftijd, nam hij een demo op. Begin 1965 had hij zijn eerste televisie-optreden bij het popprogramma "Ready, Steady, Go!". Zijn optreden daar sloeg aan, en hij werd vaker teruggevraagd. Na deze optredens werd zijn eerste single, "Catch the Wind", uitgebracht, die al gauw in de top vijf van de Britse hitlijsten stond. Vanaf dat moment al werden er vergelijkingen getrokken tussen hem en Bob Dylan. Een ontmoeting tussen hen beiden in 1965 werd vastgelegd in D.A. Pennebaker's documentaire Don't Look Back, uitgebracht in 1967.

Zijn tweede single "Colours" werd eveneens een hit, gevolgd door de Buffy Sainte-Marie-cover "Universal Soldier". Donovan ging in 1965 ook op tournee door de Verenigde Staten, waar hij onder andere op het Newport Folk Festival optrad. In 1966 tekende Donovan een contract bij Epic Records, waarvoor hij zijn doorbraak-LP opnam, Sunshine Superman. Het psychedelische album, waarop hij ook gebruikmaakt van exotische instrumenten als de sitar en de conga, bevatte onder andere de gelijknamige titeltrack, die aan beide zijden van de Atlantische Oceaan een hit werd. Ook de single Mellow Yellow werd een grote hit, en groeide uit tot het nummer waarmee Donovan nog jaren later werd vereenzelvigd.

In 1967 leverde hij een dubbelalbum af, A Gift from a Flower to a Garden. Donovan reisde af naar India voor een studie met de Indiase goeroe Maharishi Mahesh Yogi (waar ook o.a. The Beatles waren). Rond die tijd raakte hij afkerig van harddrugs. In 1968 bracht hij The Hurdy Gurdy Man uit, een album met meer psychedelische en krachtigere nummers, waaronder het titelnummer en de hit "Jennifer Juniper". In 1969 kwam het album Barabajagal uit, met daarop de hit "Atlantis". De Jeff Beck Group speelde mee op het titelnummer.

Begin jaren zeventig trok Donovan zich terug uit het openbare leven, om in 1972 terug te keren in de film The Pied Piper. Zijn album Essence to Essence uit 1973 werd vrij slecht ontvangen, en ook zijn volgende albums deden weinig. Na Lady of the Stars uit 1984 leek hij te zijn gestopt met het opnemen van platen. Pas in 1996 kwam hij weer terug met Sutras, opvallend genoeg geproduceerd door Rick Rubin. In 2004 kwam Beat Cafe uit, geproduceerd door John Chelew en bijgestaan door bassist Danny Thompson en drummer Jim Keltner.

Donovan is sinds 1970 getrouwd met Linda Lawrence, de ex van Rolling Stone Brian Jones. Hij is de stief- en adoptievader van hun zoon Julian Brian Jones. Ook heeft hij twee kinderen met Linda, Astrella Celeste en Oriole Nebula, en heeft hij twee kinderen met zijn ex Enid Stulberger, Donovan Leitch jr. en Ione Skye, die beide acteur zijn geworden.

Paul Michiels (Heist-op-den-Berg, 15 juni 1948) is een Belgische zanger.

In de jaren tachtig van de twintigste eeuw vormde hij de succesvolle popgroep Soulsister met Jan Leyers. In 1988 scoorden ze een internationale hit met het nummer "The way to your heart". Na de split van de groep bouwde hij verder aan zijn solocarrière. In 2001 scoorde hij tegelijkertijd twee hits. "Let Me Be Turned To Stone" werd een succes, maar vooral "Forever Young", een cover van Alphaville en titeltrack van de film Team Spirit scheerde hoge toppen.

Op zaterdag 1 maart 2008 zal Soulsister, 12 jaar na de split, een reünie-concert geven in het Antwerps Sportpaleis..

Biografie

Pausini groeide op in Solarolo. Ze is door haar ouders opgeleid in het zingen. Vader Fabrizio Pausini liet haar als barpianist en zanger kennismaken met songs van Tina Turner, Barbara Streisand en Ella Fitzgerald. Op haar achtste trad ze op bij een verjaardagsfeest en vanaf toen wist zij dat op het podium haar toekomst lag. Na de basisschool besloot Pausini naar de Italiaanse kunstacademie Liceo Artistico di Faenza te gaan. Haar eerste album I Sogni di Laura nam ze vervolgens in 1987 in eigen beheer op. Ze werd daarmee officieel ontdekt door producer Angelo Valsiglio. Op 25 februari 1993 stond hij tijdens het jaarlijkse San Remo-festival aan de wieg van deze ster in wording. Met het nummer La Solitudine won de toen 18-jarige Pausini het festival. Dit nummer sloeg ook aan in Nederland en vormde daarmee haar internationale doorbraak. La solitudine werd door Paul de Leeuw vertaald tot Ik wil niet dat je liegt, dat - net als het origineel - ook op nummer 1 kwam. Haar eerste commerciële album, Laura Pausini, verscheen ook in 1993 bij Warner Music.

In 1994 nam Pausini voor de tweede maal deel aan het San Remo-festival, dit keer met het nummer Strani Amori waarmee ze op de derde plaats eindigde. Haar tweede album Laura verscheen rond diezelfde periode en werd een groot succes in bijna veertig landen. Ook Spaanstalige landen toonden intussen interesse in Pausini, zodat de zangeres besloot om een geheel Spaanstalig album op te nemen. Het werd een plaat met de beste nummers van haar eerste twee Italiaanstalige albums en verscheen eind 1994 in de Spaanstalige wereld, alwaar het een gigantisch succes werd.

Aan haar management veranderde vervolgens het een en ander. Marco Marrati, die Pausini begeleidde vanaf het moment dat ze een ster werd, bleek grote delen van het verdiende geld in zijn eigen zakken te laten verdwijnen. Ook vond hij de zangeres enkel goed voor het inzingen van 'door anderen gekozen' liedjes en liet hij haar niet ontwikkelen als liedjesschrijver, wat wel haar ambitie was. Na flink wat confrontaties was Pausini in 1996 klaar om met een schone lei te beginnen en begon zij na een kleine pauze vol goede moed aan een nieuw album. Gedurende zes maanden hield zij zich bezig met de realisatie van dit album, dat in het Italiaans en het Spaans zou verschijnen. Ook kwamen er drie liedjes in het Portugees uit, die in Brazilië op de Italiaanse versie stonden.

Het album werd in september door Warner Music uitgebracht, in het Italiaans onder de titel Le Cose Che Vivi, in het Spaans als Las Cosas Que Vives. De plaat bereikte wereldwijd de hoogste plaatsen van vele hitlijsten. Nog voor het eind van het jaar ging Pausini voor de allereerste keer op wereldtournee. De succesvolle Laura Pausini World Tour 96/97 bracht de zangeres naar de verste uithoeken van de wereld. Tijdens de tour deed de zangeres inspiratie op voor een nieuw album. Rond kerst 1997 gaf de zangeres een exclusief optreden voor Paus Johannes Paulus II in het Vaticaan.

In 1998 besteedde Pausini aandacht aan haar vierde plaat. Voor schrijfsessies en opnames vloog zij over naar New York en Los Angeles. Het album werd in oktober van dat jaar door Warner Music over meer dan vijftig landen verspreid. Net als de vorige cd opnieuw in een Italiaanse en een Spaanse versie, respectievelijk La Mia Risposta en Mi Rispuesta. Het album was - in tegenstelling tot Pausini's eerdere materiaal - een stuk persoonlijker. Ook ontpopte zij zich met deze plaat al redelijk als songwriter.

Om de plaat te ondersteunen ging Pausini in 1999 opnieuw op wereldtournee. Verder maakte ze in dat jaar een uitstapje naar de Engelse taal: ze nam de soundtrack van de speelfilm Message In A Bottle, met Kevin Costner in de hoofdrol, voor haar rekening. Het desbetreffende nummer heette One More Time en werd geschreven door zanger Richard Marx. Na een pauze begon Pausini in 2000 te werken aan haar vijfde album. In het september verscheen het album onder de titels Tra Te E Il Mare (Italiaans) en Entre Tu y Mil Mares (Spaans) en werd opnieuw een bestseller.

Deze keer werd er geen wereldtournee aan het nieuwe album verbonden. Pausini had inmiddels diverse aanbiedingen gekregen om een geheel Engelstalig album op te nemen. Het plan werd alleen telkens verschoven, aangezien de zangeres er nog niet aan toe was. In 2001 bleek Pausini genoeg succesvol materiaal te hebben om een verzamelalbum te vullen. Naast bekend werk, nam Pausini voor dit project enkele nieuwe nummers op. Het album verscheen in oktober, wederom in een Italiaanse (E Ritorno Da Te - The Best Of) en een Spaanse versie (Volveré Junto A Ti).

Eind 2001 begon Laura aan een nieuwe wereldtournee, die tot halverwege 2002 duurde. Na de tour vloog Pausini naar de Verenigde Staten om dan eindelijk haar eerste Engelstalige album op te nemen. Ze verbleef er een half jaar voor het opnemen van liedjes en voor het opdoen van indrukken van de Amerikaanse bevolking en haar cultuur. Om de kans op een doorbraak in Amerika te vergroten, werden voor het album diverse bekende Amerikaanse producers en liedjesschrijvers aangetrokken. In november werd het album onder de naam From The Inside uitgebracht in de VS en in Canada. De eerste single van het album was Surrender. Daarmee behaalde Pausini de eerste plaats van de Amerikaanse dancecharts. Pausini baalde echter van het feit dat de single overal in Amerika te horen was in diverse remixen, maar niet in de originele versie. Zij werd in de VS gezien als dance-artiest, terwijl ze dat dus niet was. Haar Amerikaanse platenlabel beloofde haar vervolgens op een andere manier neer te zetten.

Aanvankelijk was From The Inside enkel voor de VS en Canada bestemd, omdat dat Pausini in Noord-Amerika nog niet was doorgebroken. Toch werd het album door veel mensen geïmporteerd via internet. Om haar fans tegemoet te komen, werd From The Inside begin 2003 alsnog in Europa en Japan uitgebracht. Ze behaalde er redelijke successen mee, maar mensen zagen Pausini toch liever Italiaans of Spaans zingen, dat was een feit. Op 8 maart 2003 kreeg Pausini voor de totale verkoop een diamanten plaat uitgereikt. Er waren tot dan toe, wereldwijd minimaal 25 miljoen albums verkocht.

In de VS werd intussen - geheel tegen Pausini's zin - opnieuw een single met diverse remixen uitgebracht, waarmee ze opnieuw de dancecharts besteeg. Pausini zette daarop alle promotie die voor de VS nog op het programma stond stop. Ze keerde terug naar Italië en trad tijdelijk uit de spotlights. Haar volgende album verscheen in oktober 2004: Resta In Ascolto was de Italiaanse persing, Escucha de Spaanse. Op 23 november 2004 kreeg Pausini tijdens opnames van het televisieprogramma All You Need Is Love de Life Time Music Award voor de verkoop van 1 miljoen exemplaren van haar tot dan toe verschenen albums in de Benelux.

Tijdens de tournee ter promotie van haar nieuwe album werden opnames gemaakt voor de live cd/dvd Laura Pausini - Live In Paris '05 die in november 2005 door Warner Music werd uitgebracht. Eind 2005 won Laura Pausini de Latin Grammy voor Best Female Pop Album of the Year. Niet veel later, begin 2006, won ze de Grammy voor Best Latin Pop Album. Rond diezelfde tijd werd ze ook genomineerd voor vier Lo Nuestro Awards, waarvan ze er één mee naar huis mocht nemen. In het najaar van 2006 heeft Laura het coveralbum Io Canto / Yo Canto uitgebracht.

In 2007 gaf ze als eerste vrouw een solo-concert in het San Siro in Milaan. Hier werden een cd en dvd van uitgebracht, beide met de naam San Siro 2007..

Jeugd

Brown zou geboren zijn in Barnwell in 1933, maar sommige bronnen noemen 1928 als zijn geboortejaar, en Pulaski, Tennessee als zijn geboorteplaats. Hij groeide op in een bordeel, in de crisisjaren 30 in Augusta, Georgia. Op 16-jarige leeftijd werd hij veroordeeld voor een gewapende overval. Na drie jaar werd hij op voorspraak van Bobby Byrd vrijgelaten op voorwaarde dat hij zich niet meer in Augusta zou laten zien, en dat hij een baan zou zoeken. Na een korte sportcarrière in boksen en baseball zocht hij zijn heil in de muziek.

 Carrière

Gedurende zijn carrière heeft hij veel muzikanten beïnvloed. In de jaren 60 werd hij door andere artiesten geïmiteerd. Halverwege de jaren 70 verlieten diverse muzikanten zijn band, en gingen meer de funk kant op, à la George Clinton. In de late jaren 70 en jaren 80 was Brown een inspiratiebron voor rap, breakdance en hiphop en dj's als Grandmaster Flash gebruikten veelvuldig samples van Brown's werk. Met de Egyptische zanger Hakim zong hij 'Leila' (2004).

James Brown werd ook wel The Godfather of Soul, Soul Brother Number One en Mr. Dynamite genoemd. Hij was vier keer gehuwd, hij trouwde met zijn huidige vrouw Tommie Rae Hynie in 2002 na het overlijden van zijn derde vrouw Adrienne Rodriguez, met wie hij twaalf jaar getrouwd was geweest. Daarvoor was hij al tweemaal getrouwd geweest, met Deidre Jenkins, en met Velma Warren (1954 - 1969).

Op 23 januari 1986 werd Brown opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en op 14 november 2006 in de UK Music Hall of Fame.

Dood

In december 2004 bleek hij ziek te zijn, er werd prostaatkanker geconstateerd. James Brown overleed op 73-jarige leeftijd op Eerste Kerstdag 2006 om 07:45 uur CET, nadat hij een dag eerder in het ziekenhuis was opgenomen met een longontsteking. De doodsoorzaak was congestief hartfalen veroorzaakt door de longontsteking. In maart 2007 werd bekend dat het lichaam van James Brown bijgezet is in een crypte bij het huis van één van zijn dochters in Columbia (South Carolina).

Madonna, volledige naam Madonna Louise Veronica Ciccone Ritchie (Bay City, Michigan, 16 augustus 1958) is een Amerikaanse zangeres, actrice en levenskunstenares. Madonna wordt ook wel de almaar transformerende Queen of Pop genoemd en is de best verkopende vrouwelijke artiest aller tijden. Volgens Warner Bros Records heeft Madonna meer dan 250 miljoen albums verkocht.

De Amerikaanse zangeres Madonna wordt algemeen beschouwd als een van de meest controversiële personen in de pop-cultuur, gedurende de afgelopen 25 jaar. Regelmatig haalt ze het nieuws met nieuwe, voor sommigen, choquerende beelden en haalt daarmee de woede van een of meer (vaak christelijke) organisaties op de hals. Volgens sommigen is Madonna geen echte aandachtzoeker. Ze probeert de aandacht te vestigen op de problemen van de wereld. De wereldschokkende uitvoering van 'Live To Tell' is volgens de artieste zelf een oproep om aids uit de wereld te helpen. Recent was Madonna ook te horen in de gratis single 'Hey You'. Deze single was gratis te downloaden voor het doel van Live Earth, een organisatie tegen global warming.

Jeugd

Bij het ter communie gaan kiest zij voor de extra naam Veronica. Haar vader, Sylvio (of Tony) Ciccone, is van Italiaanse afkomst. Haar moeder, Madonna Ciccone-Fortin, is van Frans-Canadese afkomst. Naast dochter Madonna kregen zij nog vijf kinderen: Anthony, Martin, Paula, Christopher en Melanie.

Madonna groeit op in Rochester Hills en Pontiac, beiden onder de rook van Detroit in de Amerikaanse staat Michigan. Op vijfjarige leeftijd verliest ze haar moeder (30), die in 1963 overlijdt aan kanker. Sylvio Ciccone hertrouwt later met de huishoudster van de familie, Joan Gustafson. Met haar krijgt Sylvio nog twee kinderen: Jennifer en Mario. Wellicht omdat ze als vijfjarige niet begrijpt waarom haar moeder haar wordt afgenomen alsmede de (indertijd) slechte verstandhouding met haar 'stiefmoeder' Joan Gustafson, ontwikkelt Madonna haar rebelse karakter.

Als kind volgt Madonna piano- en balletlessen. Op school doet ze actief mee aan de artistieke activiteiten. Na de middelbare school krijgt ze een studiebeurs voor de Universiteit van Michigan. Na twee jaar in 1976 verlaat ze de universiteit om met 35 dollar in een taxi te stappen en de chauffeur te vragen haar op een plek af te zetten waar het allemaal gebeurt; de chauffeur zet haar af op Times Square in hartje New York.

Daar poseert zij voor kunststudenten om aan geld te komen, Ook zingt ze in verschillende punk-bandjes waaronder Emmy and the Emmys. Bovendien werkt ze ook nog een tijdje als verkoopster bij Dunkin' Donuts. In 1978 werkt zij als achtergrondzangeres bij Patrick Hernandez die een hit had met 'Born To Be Alive'. Ze speelt ook nog mee in 1979 in een studentenfilm 'A Certain Sacrifice' die pas in 1985 wordt uitgebracht.

Like a Virgin

In 1984 komt Madonna met het album Like a Virgin, geproduceerd door Nile Rodgers, bekend van Chic. Het album wordt zowel door fans als critici goed ontvangen, en trekt de aandacht onder meer door de provocerende titel en hoes. Van dit album komen vier hits: Like A Virgin, Angel, Dress You Up en Material Girl.

In 1985 maakt Madonna haar eerste uitstapje naar Hollywood. In de film Vision Quest speelt ze een clubzangeres. Deze film levert haar nog twee hits op: Crazy For You en Gambler. Later dat jaar speelt ze een belangrijke rol in de film Desperately Seeking Susan. Voor deze rol ontvangt ze goede kritieken. Van deze film komt het nummer Into The Groove dat op latere uitgaven van het album Like A Virgin als extra nummer is gezet.

Op 13 juli 1985 verschijnt Madonna op het Philadelphia-podium tijdens Live Aid. Die week ervoor verschenen in verscheidene media naaktfoto's van Madonna vanuit de tijd dat ze als bijverdienste poseerde voor kunstadacemie-studenten in New York. Bette Midler kondigde Madonna aan op Live Aid als "de vrouw die zichzelf omhoog heeft getrokken aan haar BH-bandjes, en er ook bekend om staat dat ze ze af en toe laat zakken." Madonna vertolkte drie nummers: Holiday, Into The Groove en Love Makes The World Go Round.

Op 16 augustus 1985, haar 27e verjaardag, trouwt Madonna met acteur Sean Penn. Met hem speelt ze in 1986 in de film Shanghai Surprise, een grote flop. Het echtpaar krijgt al snel een negatieve reputatie door hun houding tegenover de media, vooral vanwege Penns agressie tegen paparazzi.

In de herfst van 1985 begint Madonna aan haar eerste tournee, The Virgin Tour, alleen in de Verenigde Staten (in 1987 zal ze aan haar eerste wereldtournee beginnen).

True Blue

Na een rustige periode van enkele maanden komt Madonna verrassend terug met een nieuw album en een nieuwe look: kort blond haar, en ook alle lingerie en armbandjes lijken te zijn verdwenen. Dit nieuwe imago presenteert ze voor het eerst in de videoclip van het nummer Papa Don't Preach, vooruitlopend op de release van haar derde album, True Blue. Dit album verschijnt in juni 1986 en is opgedragen aan the coolest guy in the universe: echtgenoot Sean Penn. Op dit album staan de hits Open your heart, True Blue, de ballade Live to Tell (uit de film At Close Range waarin Sean Penn een rol heeft), La Isla Bonita en Papa Don't Preach. In tegenstelling tot bij haar eerste twee albums heeft Madonna dit keer aan de tekst van alle nummers meegeschreven en het album zelf medegeproduceerd.

Terwijl de singles van True Blue stuk voor stuk de hitlijsten domineren, vindt Madonna ook nog de tijd om een film op te nemen: Who's That Girl. De film is weinig succesvol, maar levert Madonna in de zomer van 1987 wel weer enkele wereldhits op: Who's That Girl, Causing a commotion en The look of love. Deze singles zijn afkomstig van het soundtrack-album Who's That Girl - Original Motion Picture Soundtrack. Naast de drie genoemde singles is ook het Madonna-nummer Can't Stop te vinden op het album, alsmede tracks van o.a. Scritti Politti en Club Nouveau.

In 1987 begint Madonna aan haar eerste wereldtournee: de Who's That Girl World Tour 1987. Op deze tournee wordt ze voor het eerst begeleid door achtergrondzangeressen en -danseressen Donna DeLory en Niki Harris (laatstgenoemde zong later ook mee op liedjes van Snap!). Ook geeft Madonna in augustus 1987 twee uitverkochte concerten in De Kuip in Rotterdam. Haar concert in Turijn (Italië) wordt op 4 september 1987 live uitgezonden op tv en trekt wereldwijd miljoenen kijkers.

You Can Dance

Ook komt ze dit jaar met het album You Can Dance. Hierop staan remixen van bekende singles, maar ook albumtracks, doorlopend aan elkaar gemixt. Er staat ook een nieuwe track op: Spotlight. Dit nummer werd op het laatste moment geschrapt voor het album True Blue, en wordt in Japan alsnog als single uitgebracht. Het album verkoopt minder goed dan Madonna's vorige albums. Als ook de film Who's That Girl flopt, is dat voor sommige critici aanleiding te roepen dat de carrière van Madonna over het hoogtepunt heen is.

In 1988 neemt Madonna een korte pauze, waarin ze onder andere in een toneelstuk op Broadway speelt (Speed The Plow) en kleine rollen vervult in de films Bloodhounds of Broadway en Shadows & Fog (van Woody Allen).

Like A Prayer

In 1989 verandert Madonna opnieuw haar uiterlijk en imago. Dit keer geen geblondeerd haar, maar haar eigen kleur: donker. Ze brengt in maart het album Like A Prayer uit. De videoclip van de titelsong veroorzaakt grote ophef. In de videoclip is te zien hoe Madonna toevallig getuige is van een verkrachting en moord waarvoor een andere voorbijganger ten onrechte wordt beschuldigd en gearresteerd. Madonna bezoekt hierop een kerk, waar een beeld van de heilige Martinus van Porres tot leven komt en haar hartstochtelijk kust. Hierop wijst Madonna de echte dader aan, waarna de ten onrechte beschuldigde man (die voorgesteld wordt door het standbeeld van Martinus van Porres), wordt vrijgelaten. Het Vaticaan sprak van een godslasterlijke video vanwege de vermenging van erotiek en katholieke symbolen. Pepsi Cola zegde een miljoenencontract met Madonna op. Ondanks (of dankzij) deze controverse werd de single wereldwijd een nummer 1-hit. Het nummer is in 2002 opnieuw een grote hit in de versie van Mad'House, en daarna nog in de mix gegaan bij Sensation Anthem 2004 door DJ Paul Elstak en Neophyte.

Het album Like A Prayer, dat opgedragen is aan haar moeder 'die mij leerde bidden', levert Madonna nog enkele grote hits op, waaronder Express yourself (met op dat moment de duurste videoclip ooit), Cherish, Dear Jessie (opgedragen aan de dochter van producer Pat Leonard), Oh Father (over de band met haar vader) en Keep It Together (over haar band met haar familie). Promise To Try vertelt over het verlies van haar moeder op jonge leeftijd. Ook staat er een duet met Prince op: Lovesong, alsmede het nummer Till Death To Us Apart dat over haar mislukte huwelijk met acteur Sean Penn verhaalt. Op 4 januari 1989 scheidde ze van hem. Het album sluit af met Act Of Contrition (oefening van berouw), welke ze opzegt terwijl de muziek van het nummer Like A Prayer achteruit gedraaid wordt. Als je het liedje achteruit draait hoor je op het eind de tekst "what do you think i'm saying weirdo".

I'm Breathless

Madonna speelt in 1990 naast Warren Beatty de rol van Breathless Mahoney in de film Dick Tracy en krijgt hier goede kritieken voor. Verder scoort ze een hit met Vogue, afkomstig van het album I'm Breathless (verwijzing naar haar rol in de film) die 'muziek uit en geïnspireerd door' de film Dick Tracy bevat. Van dit album komt ook het nummer Hanky Panky, dat een bescheiden hit werd. Vogue was in eerste instantie niet bedoeld om als single uitgebracht te worden. Madonna schreef het nummer samen met Shep Pettibone speciaal voor de B-kant van de (indertijd nog vinyl) single Keep It Together. Toen ze het nummer liet horen aan de platenbazen van Warner Music was iedereen het erover eens: dit nummer was te goed voor een B-kantje. Er werd besloten om het als single uit te brengen en het nummer werd toegevoegd aan de soundtrack van Dick Tracy (ook al had het niets te maken met de film). Mede dankzij de iconische clip groeit Vogue uit tot een van Madonna's grootste hits. Bovendien markeert Vogue het begin van een samenwerking met producer Shep Pettibone (met wie ze later het album Erotica maakt).

The Immaculate Collection

Aan het einde van 1990 komt Madonna met haar eerste "Greatest Hits"-album, The Immaculate Collection (de onbevlekte collectie), een album dat ze opdraagt aan the Pope (wat ook de bijnaam voor haar broer Christopher is). De cd is het eerste album ooit dat gemixt is in Q-sound, dat de luisteraar de muziek in 3-dimensionale stijl laat ervaren. De nummers op het album zijn allemaal geremixt door Shep Pettibone. Op het album staan tevens twee nieuwe tracks, die beide grote hits worden (Rescue Me en Justify my love, een samenwerking met Lenny Kravitz). De videoclip van het laatste lied wordt door MTV geboycot, vanwege het expliciete karakter. Madonna brengt daarom de videocassette los uit, de eerste video-single ooit. Van de videoclip worden 400.000 exemplaren verkocht. In de clip is ook toenmalige vriend Tony Ward te zien die ze ooit als verjaardagscadeau kreeg. Hij is voornamelijk bekend als naaktmodel voor homobladen en -films.

Blond Ambition

In 1991 speelt Madonna de hoofdrol in een documentaire over haar leven tijdens de Blond Ambition Tour in 1990, genaamd Truth or Dare. In Europa krijgt de film de naam In bed with Madonna. In de documentaire komt Madonna naar voren als een ambitieuze, sexy en veeleisende vrouw, maar ook zachte trekken van haar karakter komen naar voren. Zo is te zien dat ze het graf van haar moeder bezoekt. Madonna bezoekt het filmfestival van Cannes om haar documentaire de nodige publiciteit te geven. De film is wereldwijd een succes, en staat nog steeds in de top 5 van highest grossing documentaires of all time met een opbrengst van 29 miljoen dollar.

Een jaar later speelt Madonna in de film A League Of Their Own, over een vrouwenhonkbalteam. Critici zijn enthousiast over Madonna's acteerprestatie. Uit deze film komt de single This Used To Be My Playground, die in de Verenigde Staten Madonna's tiende nummer 1-hit werd, maar vreemd genoeg niet op de soundtrack van de film staat.

Erotica

In 1992 brengt Madonna het album Erotica uit op haar een eigen nieuwe platenlabel Maverick, waarbij o.a. ook Alanis Morissette en Deftones een contract tekende. Op Erotica staan de singles Erotica, Deeper and Deeper, Fever (een cover van Peggy Lee), Bye Bye Baby, Bad Girl en Rain. Op het album, geproduceerd door Shep Pettibone, gaat Madonna iets de techno-kant op. Ze wilde voor de hoes van dit album helemaal naakt op de foto, de platenmaatschappij Warner Music ging hier niet mee akkoord. Daarom is gekozen voor een detail van een van de foto's van het boek Sex dat ze kort na het verschijnen van het album uitbracht. Hierin brengt ze haar erotische fantasieën in beeld en onder woorden. Het publiek lijkt tijdelijk moe te zijn van Madonna's erotiek, want het album verkoopt (naar Madonna-maatstaven) teleurstellend. Het boek Sex maakt veel tongen los. Het is, met zijn metalen platen, tegenwoordig een veel gezocht en moeilijk te vinden verzamelobject. Het boek zou in eerste instantie de titel X krijgen. Echter, toen ze vernam dat er rond dezelfde periode een film zou verschijnen over het leven van Malcolm X met dezelfde titel, besloot ze het boek te hernoemen.

Girlie Show/Bedtime Stories

In 1993 begint Madonna aan haar nieuwe tournee, getiteld The Girlie Show, een concert met veel circusachtige elementen en zelfs een topless paaldanseres die de show opent. Ook bevat de show seksueel getinte elementen als orgieën en SM. Madonna doet ditmaal buiten Londen en Parijs geen Europese steden aan en ook Nederland wordt overgeslagen. Ze richt zich ditmaal wel voor het eerst op Australië en Zuid-Amerika, Israël en Turkije.

In 1994 valt Madonna haar critici aan in het nummer Human Nature. Hierin zegt ze niet te weten dat ze niet over seks mocht praten en haar mening mocht geven. Haar woorden aan het einde van de videoclip van Human Nature spreken wat dat betreft boekdelen: "Absolutely No Regrets". Human Nature staat op het in 1994 uitgebrachte album Bedtime Stories, dat ook andere hits bevat zoals Secret, Take A Bow (met op de achtergrond zanger/producer Babyface, dit nummer stond zeven weken op nummer 1 in de Amerikaanse Billboard-hitlijst) en het mede door Björk geschreven Bedtime Story.

In 1995 brengt Madonna een verzamel-cd uit, getiteld Something To Remember (tevens de titel van één van de tracks, afkomstig van het I'm Breathless-album uit 1990). Hierop staan Madonna's favoriete ballads en drie nieuwe nummers: You'll See (dat ze later ook in het Spaans inzong: Veras), One More Chance en I Want You (een cover van Marvin Gaye, opgenomen samen met Massive Attack).

Evita - Ray Of Light

In 1996 speelt ze in de film Evita over Eva Perón, de vrouw van de Argentijnse dictator Juan Perón waaruit de hit Don't Cry For Me Argentina komt. Ook afkomstig uit deze film is de single You must love me, dat een Oscar krijgt voor de beste filmsong. Als derde single werd Another Suitcase In Another Hall uitgebracht. Madonna zelf krijgt een Golden Globe voor beste actrice. De film en de soundtrack worden een enorm succes.

Tijdens de opnamen voor Evita komt Madonna erachter dat ze zwanger is. In oktober 1996 bevalt Madonna van haar eerste kind, dochter Lourdes Maria Ciccone Leon van haar toenmalige vriend en fitnesstrainer, Carlos Leon. Madonna brengt 1997 grotendeels buiten de publiciteit door.

In maart 1998 verschijnt het album Ray of Light, waarvan Frozen de eerste single en wereldhit wordt. Met deze cd slaat Madonna een nieuwe weg in qua sound, maar ook tekstueel. Producer William Orbit is verantwoordelijk voor de elektronische sound van het album en samen met onder meer Patrick Leonard schrijft Madonna haar meest spirituele teksten tot nu toe, onder meer geïnspireerd door de Joodse leer Kabbalah. Critici roemen de sound en de stem van Madonna, die na de zanglessen voor de film Evita opvallend veel sterker is geworden. Ook afkomstig van dit album zijn de hits Ray Of Light, Drowned World/Substitute For Love, The Power of Good-bye en Nothing really matters.

In 1999 zingt ze de soundtrack voor de Austin Powers-film Austin Powers: The Spy Who Shagged Me. Dit levert haar een van haar grootste hits van de jaren '90 op: Beautiful Stranger

Music

In 2000 speelt Madonna een hoofdrol in de film The Next Best Thing naast Rupert Everett. Voor deze film neemt ze ook twee nummers op; Time Stood Still en American Pie, een cover van de klassieker van Don McLean.

In september 2000 verschijnt ook haar album Music, dat technische nieuwe electronicamuziek laat horen, geproduceerd door Mirwais en William Orbit. Naast de titeltrack, Music, verschijnen ook Don't Tell Me en What It Feels Like for a Girl op single. Als extraatje wordt in Europa ook de eerdere hit American Pie aan het album toegevoegd, een beslissing van haar platenmaatschappij waarmee Madonna achteraf gezien niet blij was.

In december van datzelfde jaar trouwt ze met regisseur Guy Ritchie. Ritchie maakt voor de remix van de single What It Feels Like for a Girl een controversiële videoclip waarin Madonna met een oma keihard over de weg rijdt en uiteindelijk tegen een boom knalt. Ook maken zij samen voor BMW de commercial Star waarin ze een verwende, krengerige ster speelt (een parodie op zichzelf).

In augustus van hetzelfde jaar wordt Madonna voor de tweede keer moeder; na een moeilijke bevalling kwam zoontje Rocco Ritchie in Los Angeles ter wereld. De vader is regisseur Guy Ritchie.

In 2001 besluit Madonna voor het eerst in acht jaar weer te gaan touren. Haar Drowned World Tour start op 9 juni in Barcelona. Ze speelt veel nummers van de succes-albums Ray Of Light en Music. Wederom doet ze met deze tournee Nederland niet aan. Wel speelt ze voor de eerste keer zelf gitaar en verbaast ze haar fans door sommige ruige passages

Greatest Hits Volume 2

Aan het eind van 2001 brengt Madonna haar tweede verzamel-cd uit, getiteld GHV2 (Greatest Hits Volume 2). In tegenstelling tot haar eerste verzamelaar The Immaculate Collection, bevat GHV2 geen nieuwe nummers.

2002 is een relatief rustig jaar voor Madonna. Een groot deel van het jaar is ze bezig met een nieuw album. Ze speelt nog wel een kleine rol in de nieuwste James Bond, waarvan ze ook de titelsong Die Another Day zingt. Geholpen door de bijbehorende videoclip boordevol special effects wordt het nummer een grote hit in de herfst van het jaar.

American Life

In 2003 brengt Madonna het album American Life uit. Zij besluit de video voor de eerste single American Life op het laatste moment terug te trekken. In de video zijn oorlogsbeelden te zien en de clip bevat openlijk kritiek op president Bush. Omdat op dat moment de oorlog in Irak uitbreekt, vindt Madonna de clip ongepast. Andere stemmen beweren dat haar motivatie om de clip terug te trekken commercieel was, gezien de patriottische sfeer in Amerika op dat moment liep ze immers het risico geboycot te worden. Andere singles van dit album zijn Hollywood, Nothing Fails en Love Profusion (dat ook wordt gebruikt als ondersteunende muziek en video voor een parfum van Estee Lauder). Hoewel het album American Life binnenkomt op nummer 1 in de Amerikaanse albumlijsten, valt de verkoop uiteindelijk tegen.

Tijdens de MTV Awards in september 2003 veroorzaken Madonna, Christina Aguilera en Britney Spears wereldwijde opschudding door elkaar een tongzoen te geven tijdens de vertolking van een medley van Like A Virgin en Hollywood. Deze "samenwerking" schijnt goed te bevallen, want voor Britney's album In The Zone nemen ze een duet op dat ook op single verschijnt: Me Against The Music.

Re-Invention - Live8

In 2004 vindt de Re-Invention Tour plaats. Tijdens deze tournee treedt Madonna voornamelijk op in Amerika. In Europa treedt ze op in Arnhem (woensdag 8 en donderdag 9 september, Gelredome), Ierland, Lissabon, Londen en Parijs. Beide concerten in Arnhem zijn in een mum van tijd uitverkocht. De oorlog in Irak, vrede, de elektrische stoel, een skateboarder, een doedelzakspeler, John Lennons Imagine, Madonna die over het publiek heenkomt. Het zijn allemaal elementen uit deze wereldtournee. In tegenstelling tot haar vorige show - de Drowned World Tour - zingt ze tijdens de Re-Invention Tour talloze hits. Van elk album dat ze heeft uitgebracht, zingt ze minimaal één nummer. Voor het eerst sinds The Who's That Girl-tour uit 1987 gaat achtergrondzangeres Niki Harris niet mee. Zij is net bevallen van een kind en wil bovendien wat meer aandacht aan haar eigen carrière besteden. Als vervangster wordt Siedah Garrett gevraagd, een zangeres die vooral bekend is van haar duet in 1987 met Michael Jackson, I Just Can't Stop Loving You. Zij verzorgde ook al achtergrondvocalen op Madonna's derde album True Blue uit 1986.

Het concert begint met een videovertoning van The Beat Within (een remix van het nummer Justify My Love uit 1990) waarop Madonna verzen uit de Openbaring prevelt, begeleid door beelden uit X-static Process, een video- en foto-impressie, geschoten door topfotograaf Steven Klein voor zijn tentoonstelling. Dat de toen 46-jarige Madonna nog wel een aantal jaren meegaat, blijkt wel als ze na het openen van de videoschermen uit het podium opkomt: Strike A Pose; een handstand kost haar weinig moeite als ze inzet met het nummer Vogue. Het publiek reageert uitzinnig. De documentaire die Madonna maakt met Jonas Akerlund over haar leven tijdens de Re-Invention Tour wordt, vergezeld van een live-cd, uitgebracht op DVD onder de titel I'm Going To Tell You A Secret.

Op zaterdag 2 juli 2005 treedt Madonna op in het Londense Hyde Park tijdens het grootste popconcert aller tijden, Live 8, voor een 200.000-koppig publiek en nog eens 3 miljard tv/internet/gsm-kijkers. Ze zingt haar hits Like a Prayer, Ray Of Light en een extended-version van Music. Na het concert maakt ze bekend dat haar nieuwe album Confessions on a Dance Floor gaat heten

Confessions on a Dance Floor

Het album blijkt een terugkeer te zijn naar haar muzikale roots: dance. Het schijfje wordt in november 2005 uitgebracht en bevat de hit Hung Up, een catchy en dansbaar nummer rondom een sample van het ABBA-nummer Gimme, Gimme, Gimme. Met Hung Up scoort ze in Nederland haar derde nummer 1 en tevens dertigste top 10-hit. Dit succes wordt voortgezet met het uitbrengen van de singles Sorry (nummer 2 in Nederland), Get Together en Jump.

Op dinsdag 16 augustus 2005, haar 47e verjaardag, breekt Madonna een sleutelbeen, een hand en drie ribben bij een val van haar paard op haar landgoed in Wiltshire (Engeland) ^[1]. Een maand later gaat ze weer aan het werk. Met een flinke dosis pijnstillers neemt ze de videoclip voor Hung Up op.

Op vrijdag 18 november 2005 wordt Madonna in België veroordeeld voor plagiaat. De eerste vier maten van haar nummer Frozen (1998) komen overeen met het nummer Ma vie fout le camp (1993) van de Belgische componist Salvatore Acquaviva uit Moeskroen. Het gevolg van deze veroordeling is dat in België cd's en dvd's waarop Frozen te horen is uit de schappen moeten worden gehaald en het nummer daar niet meer mag worden gedraaid op radio en televisie.

Begin 2006 zet Madonna twee nieuwe wereldrecords op haar naam. Ze is de eerste artiest die met een album, Confessions on a Dance Floor, in 40 landen de nummer één positie bereikte. Hung Up deed hetzelfde in de single charts in maar liefst 41 landen!

Confessions Tour

Op 22 november 2006 zendt de Amerikaanse televisiezender NBC één van de concerten van Madonna's Confessions Tour uit. Onder druk van christelijke organisaties zond de zender de kruisigingscène tijdens Live to Tell niet uit ^[2]. In plaats daarvan werd tijdens het lied andere beelden vertoond. In Nederland werd eind 2006 wel de volledige kruisigingact uitgezonden. In januari 2007 verscheen de concertregistratie op DVD.

Madonna zorgt in 2006 ook voor veel commotie door het Malawische jongetje David van 13 maanden oud te adopteren. Madonna kreeg het jongetje in het vizier, toen ze Malawi bezocht in het kader van een project waar ze aan meewerkt. De zangeres doneerde veel geld om twee weeshuizen te bouwen voor weeskinderen van ouders die gestorven zijn aan Aids. David was ook zo'n weeskind, die twee weken na de geboorte in een weeshuis belandde. Zijn moeder is aan AIDS overleden, zijn vader leeft nog wel. David was bij de eerste ontmoeting met Madonna erg ziek; hij leed aan malaria en scheurbuik. Davids vader heeft zijn goedkeuring aan de adoptie gegeven. Toch is niet iedereen blij met de adoptie. Madonna zou de adoptieregels aan haar laars gelapt hebben. De zangeres ontkent dit in een interview met Oprah Winfrey en verklaart dat de adoptie van David volkomen legaal is ^[3].

2007 : boeken, album, kledinglijn & optredens

2007 begint relatief rustig voor Madonna. De dvd van "The Confessions Tour: Live from London" verschijnt eind januari. Er circuleren geruchten over de opnames van een nieuw album met o.a. Stuart Price, Timbaland en Pharrell Williams, maar er wordt niets officieel bevestigd. Price vertelt wel aan nieuwszender E! dat Madonna's nieuwe album een compleet nieuwe sound zal hebben. In de lente verschijnt onder grote media-aandacht de kledingcollectie op de markt die Madonna mede heeft ontworpen voor H&M ^[4]. In 2006 verscheen ze al in reclames voor deze winkelketen.

Op 16 mei 2007 verschijnt een nieuw Madonna-nummer Hey You. Het nummer heeft Madonna speciaal geschreven voor Live Earth, het benefietconcert om mensen ervan bewust te maken dat de opwarming van de aarde met de huidige manier van leven erg snel gaat. Producer van het nummer is Pharrell Williams. Het nummer is gratis te downloaden en zal geen single worden. In tegenstelling tot de dansmuziek van haar laatste CD Confessions On A Dance Floor, is Hey You een ballade. Madonna zong het nummer op 7 juli in Wembley Arena tijdens Live Earth. Als afsluiter in Londen zong ze daar ook Hung Up, Ray of Light en La Isla Bonita. Tijdens dat laatste nummer werd ze versterkt door twee leden van de Romano-zigeunerband Gogol Bordello, dit optreden haalde al snel de top 10 van meest bekeken filmpjes op YouTube.Ook werkt ze aan haar nieuwe album met Timbaland, Justin Timberlake en enkele andere zangers/producers. Een stukje van een demo van het album lekt uit en het heet Candyshop. Madonna's woordvoerster wil niets kwijt over het nieuwe nummer. Rond 22 augustus lekt een tweede song, dit keer The Beat Goes On, duidelijk een samenwerking met Pharrell Williams. Naar verluidt zal het nieuwe album begin 2008 verschijnen.

Ook Madonna "de schrijfster" loopt op rolletjes. Er worden namelijk 4 nieuwe kinderboeken uitgebracht. Ze zijn allemaal het vervolg op de succesvolle boek "The English Roses" en "The English Roses: Too Good to be True".

U2 is een Ierse rockband met Bono (Paul David Hewson), zang en gitaar, The Edge (David Howell Evans) op gitaar, piano, zang en soms de bas, Adam Clayton op bas en soms gitaar, en Larry Mullen jr op drums. Deze bezetting is van het begin af altijd ongewijzigd gebleven, wat een unicum is in de popgeschiedenis. Zelfs de entourage van de groep -van manager en geluidstechnicus tot roadie en art director- is in de loop der jaren bij U2 grotendeels hetzelfde gebleven.

De band is politiek actief voor de mensenrechten en steunt vele goede doelen, onder andere door benefietconcerten en inzamelingsacties. Het benefietconcert Live Aid, op 13 juli 1985, vormde de definitieve doorbraak van de groep. In september 1997 speelde de band in het kader van de Popmart-toer in Sarajevo. Dit had een samenbindend effect op de diverse etnische bevolkingsgroepen in Bosnië en Herzegovina.

De eerste jaren

U2 begon in oktober 1976 op de Mount Temple Comprehensive School in Dublin onder de naam Feedback. Larry Mullen jr. had een blaadje opgehangen in de schoolkantine waarop je je kon aanmelden voor de band. Bono reageerde, waarbij hij zei dat hij kon gitaarspelen en zingen, wat hij allebei (zoals hij in een interview later zei) niet kon. Ook The Edge reageerde. Adam Clayton zou er - volgens een interview - bijgevraagd zijn; "Hij zag er zo stoer uit, als hij bij de band zou komen, zouden we vast populair worden". De toen gevormde band bestond nog uit vijf leden; naast de uiteindelijke U2-bezetting was dat Dik Evans (de broer van The Edge) op gitaar. Begin 1978 veranderde de band zijn naam in The Hype. In die periode verliet Dik Evans de band. Vrijwel tegelijkertijd wijzigt de band op advies van de Ierse zanger en reclameman Steve Averill zijn naam in U2 (de naam van het in 1960 boven Rusland neergehaalde Amerikaanse spionagevliegtuig, met aan boord Gary Powers).

Doorbraak

Na een korte stilte rondom de band werd in 1983 het album War uitgebracht. Twee nummers van dit album werden hits over de hele wereld: New Year's Day en het krachtige Sunday Bloody Sunday, dat teruggrijpt op het bloedbad van zondag 30 januari 1972 (Bloody Sunday), waarbij dertien doden vielen tussen demonstranten en het Britse leger in County Londonderry, Noord-Ierland.

Na het album The Unforgettable Fire (1984) werd The Joshua Tree (1987) uitgebracht, door velen beschouwd als het hoogtepunt in het oeuvre van U2. Het album bereikte zowel in het Verenigd Koninkrijk als in de Verenigde Staten de eerste plaats in de hitlijsten en er werden wereldwijd meer dan 25 miljoen exemplaren van verkocht.

U2 hield zich hierna bezig met het album Rattle and Hum (1988) en de gelijknamige documentaire over de band. Rattle and Hum trekt niet de lijn door van de vorige albums, maar is een hommage aan Amerikaanse muziek. Het is een mengelmoes van covers en eigen nummers, zowel in studio's als bij concerten opgenomen. Onder meer B.B. King werkte mee aan dit album.

Nieuwe weg

De band was op dat moment zo in de belangstelling dat de over-exposure bijna het einde betekende van U2. De bandleden trokken zich terug en sloegen, mede door een lang verblijf in Berlijn, een nieuwe weg in. Het resultaat van het verblijf in Berlijn, het album Achtung Baby (1991), was veel experimenteler dan de vorige albums. De band zocht een nieuwe stijl: De Zoo TV-tour en het album Zooropa (1993) hadden als thema een parodie op de amusementsindustrie. Dit thema werd verder voortgezet met het album Pop (1997) en de daarop volgende groots opgezette Popmart-tour.

De Elevation-tour, volgend op het album All That You Can't Leave Behind (2000), was veel kleinschaliger. Dit album was wel weer ouderwets succesvol. Er gingen bijna 12 miljoen exemplaren van over de toonbank. In Nederland scoorde U2 voor het eerst een nummer één hit en later dat jaar nogmaals met de nummers: Beautiful Day en Elevation.

Na Elevation werd het stil rond de band. Bono besteedde ondertussen veel tijd aan zijn nieuwe organisatie DATA (Debt-AIDS-Trade-Africa), die onder meer streeft naar vermindering van de schuldenlast in Afrika. Op 22 november 2004 verscheen het volgende album van de band: How to Dismantle an Atomic Bomb. De eerste single hiervan, Vertigo, was vanaf 24 september 2004 op de Nederlandse radio te horen en was beschikbaar in de Nederlandse winkel vanaf 8 november 2004. De tweede single "Sometimes you can't make it on your own" heeft Bono geschreven ten tijde dat zijn vader Bob Hewson stervende was aan de gevolgen van kanker. Dit nummer heeft Bono ook gezongen tijdens de begrafenis van zijn vader. Van HTDAAB zijn tot op vandaag wereldwijd 12 miljoen exemplaren verkocht.

Op 14 maart 2005 is U2 opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. In 2006 nam U2 samen met Green Day een versie op van het nummer "The Saints are Coming" van de Schotse punkgroep The Skids, van de latere Big Country-voorman Stuart Adamson. De opbrengsten van deze single gaan naar de stichting Music Rising van The Edge voor de slachtoffers van de orkaan Katrina in New Orleans. En om het goede voorbeeld te geven op 1 januari 2007 de single Window in the skies in de winkels. Beide singles zijn afkomstig van het verzamelalbum U218 Singles. Dit is tevens het laatste album dat U2 uitbrengt op het Island-label. De band maakte in 2006 de overstap naar Mercury bekend.

Trance- en metal-invloeden

Vanaf september 2007 werkt U2 aan een nieuw album, wederom samen met de producers Brian Eno en Daniel Lanois. Dit album zal in 2008 uitkomen. Voor dat nieuwe album zijn drie schrijfsessies gedaan, één in Marokko en twee in Frankrijk. Beelden van een repeterende U2 zijn te zien in een documentaire over Lanois, "Here Is What Is".

Op 3 december 2007 maakte de Britse krant "The Independent" bekend dat U2 met het nieuwe album trance-, metal- en Marokkaanse invloeden zal hebben

.

Philip David Charles (Phil) Collins (Chiswick, Londen, 30 januari 1951) is een Brits popmuzikant. Hij werd bekend als drummer en leadzanger van de progressieve rockband Genesis, als Grammy- en Academy Award-winnende^[2] soloartiest en heeft eveneens een succesvolle carrière als acteur.^[1]

Zijn singles, die vaak over verloren liefdes gaan, varieerden van het met drums beladen "In The Air Tonight", tot het dance-popnummer "Sussudio" en de politieke opvattingen van zijn succesvolle nummer "Another Day in Paradise". Zijn internationale populariteit veranderde Genesis van een progressieve rockband met een kleine groep fans tot één van de grootste rockbands aller tijden, en tevens een oude vertrouwde binnen de hitlijsten.

Collins' professionele carrière begon als drummer in de obscure rockband Flaming Youth.^[3] Toen hij later bij het veel bekendere Genesis kwam, voorzag hij de band alleen van drums en achtergrondzang voor de leadzanger Peter Gabriel. Pas in 1975, toen Gabriel de band verliet, werd Collins leadzanger van Genesis. Tegen het einde van de jaren zeventig demonstreerde de hit "Follow You, Follow Me" de drastische verandering ten opzichte van de vroege jaren van de band en het feit dat de band goed zonder Gabriel zou kunnen.^[4] Zijn solocarrière, die flink beïnvloed is door zijn privéleven, brachten hem en Genesis tot een commercieel succes. Volgens Atlantic Records was Collins' totale wereldwijde afzet als een soloartiest in 2002 meer dan 100 miljoen albums.^[3]

Collins werkte met veel artiesten samen, waaronder: The Four Tops, George Harrison, Paul McCartney, Robert Plant, Eric Clapton, ABBA's Frida, Mike Oldfield, Sting, Brian Eno, Peter Gabriel, Led Zeppelin, Ozzy Osbourne, Queen, Laura Pausini en The Who.

Katie Melua groeide op in Kutaisi en later in Batoemi, gelegen aan de kust. Op achtjarige leeftijd verhuisde ze met haar ouders naar Belfast, Noord-Ierland en nog later naar Londen. Dit vanwege het beroep van haar vader, hartspecialist.

In Londen ging Katie Melua naar de BRIT School for the Performing Arts & Technology. Deze door de muziekindustrie ondersteunde school staat bekend als leverancier van beroemde artiesten. In 2003 werd Katie Melua ontdekt tijdens een showcase door Mike Batt (zelf ook zanger en tekstschrijver, maar ook arrangeur en producent) die op zoek was naar een zangeres met aanleg voor jazz en blues.

Haar eerste album Call Off The Search werd in 2003 uitgebracht. Hierop staan twee nummers van haarzelf. Haar tweede album Piece By Piece kwam uit op 26 september 2005.

Op 19 maart 2005 kwam haar grootste droom uit door samen met overgebleven leden van de Britse rockband Queen 'Too Much Love Will Kill You' te spelen op een anti-AIDS-concert in Zuid-Afrika. Het concert bracht een recordbedrag in de strijd tegen AIDS/HIV op.

Op haar tweede album staat onder andere de single Nine Million Bicycles, dat zij zong op het kerkelijk huwelijk van Prins Pieter-Christiaan met Prinses Anita. Dankzij de extra aandacht die Melua door dit optreden kreeg, begon haar populariteit in Nederland en België toe te nemen.

.

Biografie

Enrique's moeder heeft nog twee dochters uit latere relaties: Tamara Fálco en Ana Boyer. Zijn vader heeft ook nog vijf kinderen met de Nederlandse Miranda Rijnsburger: Miguel Alejandro (7 september 1997, Miami), Rodrigo (3 april 1999, Miami), de tweeling Cristina en Victoria (1 mei 2001, Miami) en Guillermo (5 mei 2007, Miami).

Enrique heeft vanaf 2002 een relatie met de Russische tennister/model Anna Kournikova. Ze leerden elkaar kennen op de set van de videoclip voor zijn hit Escape. Geruchten dat de relatie zou zijn verbroken bleken een grap te zijn van Kournikova en haar vriend zelf. Anna en Enrique zijn verloofd. Enrique werd in september 2005 gekroond tot 'meest sexy vrijgezel' door het Spaanse tijdschrift People en Espanol. Hij werd geprezen om zijn 'smeulende uiterlijk en zijn succesvolle crossover uitstraling'.

In juni 2007 verscheen zijn nieuwe album Insomniac waarvan de eerste single 'Do You Know (Ping Pong Song)' een grote hit werd. Op 19 november 2007 gaf hij zijn tweede concert in Nederland in Ahoy Rotterdam. Eerder stond hij in 2002 in dezelfde zaal.

Art Garfunkel

.

Je hoeft niet rijk te zijn

om mensen blij te maken.

Want zomaar onverwacht

kunnen mensen je hart raken.

Vanmorgen kwam er met de post

een mooie valentijnskaart.

waaruit weer is gebleken

dat zij ons vriendschap ook bewaard.

Ik heb er nooit iets in gezien

en ook nooit wat aan gedaan.

Nu zal die mooie kaart

weken op de televisie staan.

ik zal er elke dag naar kijken

en denken ook aan haar.

uit deze vriendschap is gebleken

we denken altijd aan elkaar.

©Artist Lover