Cameron woonde de Lange Polytechnische Hoge School van het Strand bij. Op leeftijd 16, landde zij een modelleringscontract met het prestigieuze ModelBeheer van de Elite. Na het een diploma behalen van hoge school, ging zij in Japan
werken en ontmoette videodirecteur Carlo de la Torre. Bij haar
terugkeer naar Amerika, bewoog zij zich binnen met hem. Voor de
volgende jaren, nam haar modellering haar rond de wereld, die voor
contracten met belangrijke bedrijven werkt
Op de leeftijd van 21, auditioned Diaz voor het Masker vanJim Carrey's.
Aan haar eigen verrassing, en zonder vroegere acterenervaring, werd zij
gegoten als vrouwelijk lood. Onmiddellijk na het krijgen van het deel,
ondertekende zij omhoog voor acterenlessen.
Kim Clijsters is vandaag bevallen van een flinke dochter. Het meisje
heet Jada Elly (spreek uit: 'Jayda'), weegt 3,035 kg en is 51
centimeter groot. "De ouders en de baby maken het prima. De familie
Clijsters vraagt nu terug rust en privacy om van deze bevalling te
genieten", aldus Jeroen Jespers, de woordvoerder van de familie
Clijsters. Meter van Jada Elly wordt Elke Clijsters, de zus van Kim.
Clijsters
werd vanmorgen opgenomen in het AZ Vesaliusziekenhuis in Tongeren en
beviel om 13.35 uur. De directie van het ziekenhuis bleef zeer karig
met commentaar. Uit betrouwbare bron kon wel nog vernomen worden dat de
Limburgse niet officieel op de patiëntenlijst geregistreerd werd.
Kinderwens De
grote kinderwens van Kim gaat zo in vervulling. Ze is met haar 24 jaar
ook een jonge moeder, zoals ze het zelf wou. Het geluk van Kim
Clijsters en haar Amerikaanse man Brian Lynch wordt echter overschaduwd
door de ernstige ziekte van papa Lei Clijsters.
Hij was het
die op 10 juli trots aankondigde dat zijn dochter zwanger was. Hij kon
maar niet zwijgen over de bevalling. Zo mijmerde hij op zijn blog even
hoe het leven van de kleine spruit er zou kunnen uitzien. "Kim krijgt
straks een wolk van een dochter die onder grote persbelangstelling haar
eerste balletje zal slaan en dan haar eerste woordje naar de pers:
kaka".
Sprookjeshuwelijk Kim Clijsters zette
vorig jaar in mei een punt achter haar succesvolle tenniscarrière en
zette zich vanaf dat moment volledig in voor haar sprookjesachtig
huwelijk in Bree met Brian Lynch, de Amerikaanse basketter van Bree die
ze in 2005 leerde kennen. In juli 2007 gaf Clijsters met een
lichtbollend buikje haar ja-woord.
Brian Lynch liet over de
geboorte van zijn dochter weten: "Het fantastische is dat ik straks
samen met mijn dochter Nederlands zal leren.
Irene Cara (pseudoniem van Irene T Escalera) (18 maart1959) is een Amerikaanse zangeres en actrice. Begin jaren '80 scoorde ze twee wereldhits met titelsongs van de films Fame en Flashdance.
Al als kind stond Irene Cara in de schijnwerpers. Op de leeftijd van 5 maakte ze haar debuut op Broadway. Enkele jaren later had ze meerdere optredens op Broadway op haar naam staan en had ze opgetreden in een concert ter ere van Duke Ellington samen met onder meer Stevie Wonder, Sammy Davis Jr. en Roberta Flack.
Irene Cara debuteerde op het witte doek als Angela in de romantische thriller Aaron Loves Angela.
Irene Cara speelde Coco Hernandez in de film en televisieserie Fame, die begin jaren '80 enorm populair was. Ze zong zowel de titelsong Fame als het nummer Out There On My Own. Dit nummer zou later, in 1983, een nummer 1-hit in Nederland worden.
Later in 1983 zong ze ook de titelsong van Flashdance, getiteld What a feeling. Dat nummer haalde datzelfde jaar in Nederland de 13e plaats van de Top 40. Voor dit nummer won ze een Grammy-award.
Tegenwoordig leeft Irene Cara grotendeels in de anonimiteit. Ze woont in Florida en treedt nu en dan nog op. Verder begeleidt ze een meidengroep, Hot Caramel.
Met leadzanger Mike Pender was dit na The Beatles de belangrijkste
Merseybeat-groep aller tijden. Na ruim veertig jaar brengen The
Searchers nog steeds live hun hits zoals: "Needles and pins", "When you
walk in the room", "Goodbye my love" en "Take it or leave it". Op
Beatnight 2001 staan dus The Searchers!!
The Searchers staan onder de leiding van zanger Mike Pender, die in
1960 mee aan de basis lag van het ontstaan van de groep. Na The Beatles
zijn The Searchers de belangrijkste exponenten van de Liverpoolse
Merseybeat, die in het begin van de jaren zestig de popmuziek een
nieuwe wending gaf. Net als The Beatles speelden ook The Searchers in
de legendarische Star Club in Hamburg vooraleer in eigen land op grote
schaal door te breken.
Hun eerste grote hit scoorden The Searchers in juni '63 met 'Sweets For
My Sweet", een cover van een nummer van The Drifters. 'Sugar And Spice"
(oktober '63) werd de opvolger. Een eerste miljoenenverkoop haalden The
Searchers begin '64 met "Needles And Pins", een nummer van de
Amerikaanse componisten Jack Nitzche en Sonny Bono, die later een duo
vormde met zijn vrouw Cher
Ze werd in 1988 op 14-jarige leeftijd ontdekt door Sarah Doukas, toen ze rondliep op JFK Airport in New York City.
Moss werd in korte tijd zeer populair maar kreeg tegelijkertijd ook
veel kritiek te verwerken. Voornamelijk omdat ze zich bewust was van
haar jonge uitstraling en ondanks dat regelmatig naakt poseerde. De
vergelijkingen met kinderporno werden door de critici meerdere malen aangekaart.
Moss is naar de maatstaven van een model erg klein. Haar modellenbureau Storm Model Agency
vermeldt een lengte van 173 cm, maar veel kenners beweren dat ze zelfs
nog kleiner is namelijk 168 cm. Normaal gesproken is een korte
lichaamslengte een nadeel voor een fotomodel, voor Kate Moss werd dit
echter geen reden om uiteindelijk niet door te breken. Ze werd gevraagd
voor catwalks en kreeg vele internationale opdrachten. Moss werkte
onder andere voor bedrijven als Gucci, Dolce & Gabbana, Louis Vuitton, Versace, Chanel, Missoni en David Yurman.
In 2002 kreeg ze met Jefferson Hack een dochtertje genaamd Lila Grace. In 2005 werd ze gefilmd door paparazzi toen ze cocaïne snoof. Veel sponsors lieten haar meteen vallen, maar door de Virgin Group keerde ze alweer snel terug in de modellenwereld. Moss laat zich nauwelijks publiekelijk uit en geeft bijna nooit interviews.
Het Britse supermodel Naomi Campbell heeft een spoedoperatie ondergaan in een ziekenhuis in het Braziliaanse Sao Paulo. De 37-jarige Campbell werd er zondagavond opgenomen.
Maandagavond onderging Campbell een laparoscopie, een operatie waarbij de arts of gynaecoloog met een lange holle buis in de buikholte kijkt. "Het was een spoedoperatie, maar alles verliep vlot", stelt chirurg Jose Aristodemo Pinotti.
"Er waren geen ernstige problemen tijdens de operatie. Ik mag niets zeggen over de gezondheidstoestand van Naomi of de ernst ervan, maar ze is na de operatie vlot hersteld.
Donovan Philips Leitch (Glasgow, Schotland, 10 mei1946), beter bekend onder de naam Donovan, is een Schotssinger-songwriter die populair werd in de jaren zestig. In die tijd werd hij met zijn aan folk verwante popliedjes beschouwd als "het Engelse antwoord op Bob Dylan", maar zijn liedjes waren veel optimistischer en naïever, waarbij Donovan aansluiting vond bij de hippiebeweging uit die tijd.
Donovan werd geboren in het Schotse Glasgow, maar groeide op in Engeland. In 1964, op achttienjarige leeftijd, nam hij een demo op. Begin 1965 had hij zijn eerste televisie-optreden bij het popprogramma "Ready, Steady, Go!". Zijn optreden daar sloeg aan, en hij werd vaker teruggevraagd. Na deze optredens werd zijn eerste single,
"Catch the Wind", uitgebracht, die al gauw in de top vijf van de Britse
hitlijsten stond. Vanaf dat moment al werden er vergelijkingen
getrokken tussen hem en Bob Dylan. Een ontmoeting tussen hen beiden in
1965 werd vastgelegd in D.A. Pennebaker's documentaireDon't Look Back, uitgebracht in 1967.
Zijn tweede single "Colours" werd eveneens een hit, gevolgd door de Buffy Sainte-Marie-cover "Universal Soldier". Donovan ging in 1965 ook op tournee door de Verenigde Staten, waar hij onder andere op het Newport Folk Festival optrad. In 1966 tekende Donovan een contract bij Epic Records, waarvoor hij zijn doorbraak-LP opnam, Sunshine Superman. Het psychedelische album, waarop hij ook gebruikmaakt van exotische instrumenten als de sitar en de conga, bevatte onder andere de gelijknamige titeltrack, die aan beide zijden van de Atlantische Oceaan een hit werd. Ook de single Mellow Yellow werd een grote hit, en groeide uit tot het nummer waarmee Donovan nog jaren later werd vereenzelvigd.
In 1967 leverde hij een dubbelalbum af, A Gift from a Flower to a Garden. Donovan reisde af naar India voor een studie met de Indiase goeroeMaharishi Mahesh Yogi (waar ook o.a. The Beatles waren). Rond die tijd raakte hij afkerig van harddrugs. In 1968 bracht hij The Hurdy Gurdy Man uit, een album met meer psychedelische en krachtigere nummers, waaronder het titelnummer en de hit "Jennifer Juniper". In 1969 kwam het album Barabajagal uit, met daarop de hit "Atlantis". De Jeff Beck Group speelde mee op het titelnummer.
Begin jaren zeventig trok Donovan zich terug uit het openbare leven, om in 1972 terug te keren in de film The Pied Piper. Zijn album Essence to Essence uit 1973 werd vrij slecht ontvangen, en ook zijn volgende albums deden weinig. Na Lady of the Stars uit 1984 leek hij te zijn gestopt met het opnemen van platen. Pas in 1996 kwam hij weer terug met Sutras, opvallend genoeg geproduceerd door Rick Rubin. In 2004 kwam Beat Cafe uit, geproduceerd door John Chelew en bijgestaan door bassist Danny Thompson en drummer Jim Keltner.
Donovan is sinds 1970 getrouwd met Linda Lawrence, de ex van Rolling StoneBrian Jones.
Hij is de stief- en adoptievader van hun zoon Julian Brian Jones. Ook
heeft hij twee kinderen met Linda, Astrella Celeste en Oriole Nebula,
en heeft hij twee kinderen met zijn ex Enid Stulberger, Donovan Leitch jr. en Ione Skye, die beide acteur zijn geworden.
In de jaren tachtig van de twintigste eeuw vormde hij de succesvolle popgroep Soulsister met Jan Leyers.
In 1988 scoorden ze een internationale hit met het nummer "The way to
your heart". Na de split van de groep bouwde hij verder aan zijn
solocarrière. In 2001 scoorde hij tegelijkertijd twee hits. "Let Me Be
Turned To Stone" werd een succes, maar vooral "Forever Young", een
cover van Alphaville en titeltrack van de film Team Spirit scheerde hoge toppen.
Op zaterdag 1 maart 2008 zal Soulsister, 12 jaar na de split, een reünie-concert geven in het Antwerps Sportpaleis..
De Keersmaeker krijgt hoogste onderscheiding in Frankrijk
De Keersmaeker krijgt hoogste onderscheiding in Frankrijk
Frankrijk heeft de Belgische choreografe Anne Teresa De Keersmaeker
geëerd met de hoogste benoeming in de Orde van de Kunsten en de
Letteren. Dat is een zeldzame gebeurtenis. Dat meldt de
VRT-nieuwsdienst.
De Keersmaeker was al Officier, maar werd nu
benoemd als Commandeur, de hoogste rang in de Orde en heel
uitzonderlijk voor een Belg.
Ze krijgt de erkenning voor haar bijdrage aan de verrijking van de kunsten in Frankrijk en wereldwijd als dansvernieuwer.
De N-VA stapt niet in een definitieve regering. Dat heeft
N-VA-voorzitter Bart De Wever verklaard na afloop van een vergadering
van het partijbestuur. Het tweede pakket met de belangrijke stappen in
de staatshervorming is te vaag en te voorwaardelijk om op basis daarvan
in een definitieve regering te stappen, luidt het. De N-VA zal zich bij
de stemming over het vertrouwen in de regering - op 22 maart -
onthouden.
Kartel Volgens De Wever is er nu
geen sprake van een breuk in het kartel met CD&V, al beseft hij wel
dat zijn partij zich in een vervelende positie bevindt. CD&V en
N-VA vormen immers één fractie in Kamer en Senaat. Wel positief vindt
De Wever dat er een deadline staat op het tweede pakket, dat 21 juli
moet gerealiseerd zijn. Als dat effectief het geval is, kan de N-VA de
meerderheid alsnog steunen. Komt die zogenaamde "dikke vis" er niet,
zal de partij "consequent blijven".
Dat CD&V nu wél groen
licht geeft, kunnen ze bij de N-VA wel begrijpen. CD&V is immers
een partij die "andere verantwoordelijkheden heeft," luidt het. N-VA
zit niet te wachten op een ministerportefeuille. "Ik kan mij inbeelden
dat dit bij bepaalde partijen het eerste is wat op tafel ligt de vraag
is wie minister mag worden. Bij ons is daar niet eens over gesproken",
beweert De Wever nog.
CD&V is niet ongerust Kartelpartner
CD&V is niet ongerust over de houding van de N-VA, en volgens
voorzitter Etienne Schouppe hebben beide partijen de intentie het
kartel overeind te houden. "Belangrijk is nu hoe we het luik
staatshervorming de komende maanden verder gaan invullen. Als dat
proces is afgerond, zal de N-VA opnieuw kunnen evalueren", zegt
Schouppe, die tevreden is met het akkoord. "Er is nu een concreet
perspectief op meer bevoegdheden voor de gemeenschappen en gewesten, om
verder een beleid te ontwikkelen dat beter is afgestemd op de noden van
hun inwoners," zegt hij. Ook vicepremier Yves Leterme is tevreden dat
er eindelijk een eerste resultaat is bereikt.
Twee pakketten Volgens
Schouppe, die zelf meewerkte aan het akkoord, maximaliseert het akkoord
het eerste pakket met communautaire maatregelen. Daarnaast legt het
akkoord de thema's van het tweede pakket vast, met de garantie op een
duidelijke timing. "Binnen de volgende regering moet een akkoord tot
stand komen over onder meer het arbeidsmarktbeleid, het
gezondheidsbeleid, het gezinsbeleid, het openbaar ambt en het
vervolgingsbeleid op het vlak van gewestbevoegdheden. Dit tweede luik
moet voor het zomerreces door het parlement worden goedgekeurd. Ook zal
worden nagegaan hoe de deelgebieden meer kunnen worden
geresponsabiliseerd voor hun beleidsbeslissingen en in welke mate hun
fiscale autonomie kan worden uitgebreid", klinkt het.
Begroting Tevredenheid
is er ook over het feit dat nu eindelijk de begroting kan worden
vastgelegd. "Onder leiding van vice-eerste minister Yves Leterme zal
nadien ook werk kunnen worden gemaakt van de sociaal-economische
bepalingen van de toekomstige regeerverklaring", aldus nog Schouppe.
Laura Pausini Om Strani Amori te bekijken klik op onderstaande foto
Laura Pausini (Faenza, Ravenna, 16 mei1974) is een Italiaansezangeres
die immens populair is in de Italiaans- en Spaanssprekende wereld. Ze
heeft ook veel aanhang in Nederland. Ze zingt vooral romantische
liedjes, niet alleen in het Italiaans maar ook in het Spaans, Portugees (met Gilberto Gil) en Engels.
Zij heeft een warme krachtige stem met een groot stembereik. Haar
nummers gaan vooral over de liefde, maar Laura zingt ook over vrede,
armoede en racisme.
Biografie
Pausini groeide op in Solarolo.
Ze is door haar ouders opgeleid in het zingen. Vader Fabrizio Pausini
liet haar als barpianist en zanger kennismaken met songs van Tina Turner, Barbara Streisand en Ella Fitzgerald.
Op haar achtste trad ze op bij een verjaardagsfeest en vanaf toen wist
zij dat op het podium haar toekomst lag. Na de basisschool besloot
Pausini naar de Italiaanse kunstacademie Liceo Artistico di Faenza te gaan. Haar eerste album I Sogni di Laura nam ze vervolgens in 1987
in eigen beheer op. Ze werd daarmee officieel ontdekt door producer
Angelo Valsiglio. Op 25 februari 1993 stond hij tijdens het jaarlijkse San Remo-festival aan de wieg van deze ster in wording. Met het nummer La Solitudine
won de toen 18-jarige Pausini het festival. Dit nummer sloeg ook aan in
Nederland en vormde daarmee haar internationale doorbraak. La solitudine werd door Paul de Leeuw vertaald tot Ik wil niet dat je liegt, dat - net als het origineel - ook op nummer 1 kwam. Haar eerste commerciële album, Laura Pausini, verscheen ook in 1993 bij Warner Music.
In 1994 nam Pausini voor de tweede maal deel aan het San Remo-festival, dit keer met het nummer Strani Amori waarmee ze op de derde plaats eindigde. Haar tweede album Laura
verscheen rond diezelfde periode en werd een groot succes in bijna
veertig landen. Ook Spaanstalige landen toonden intussen interesse in
Pausini, zodat de zangeres besloot om een geheel Spaanstalig album op
te nemen. Het werd een plaat met de beste nummers van haar eerste twee
Italiaanstalige albums en verscheen eind 1994 in de Spaanstalige
wereld, alwaar het een gigantisch succes werd.
Aan haar management veranderde vervolgens het een en ander. Marco
Marrati, die Pausini begeleidde vanaf het moment dat ze een ster werd,
bleek grote delen van het verdiende geld in zijn eigen zakken te laten
verdwijnen. Ook vond hij de zangeres enkel goed voor het inzingen van
'door anderen gekozen' liedjes en liet hij haar niet ontwikkelen als
liedjesschrijver, wat wel haar ambitie was. Na flink wat confrontaties
was Pausini in 1996 klaar om met een schone lei te beginnen en begon
zij na een kleine pauze vol goede moed aan een nieuw album. Gedurende
zes maanden hield zij zich bezig met de realisatie van dit album, dat
in het Italiaans en het Spaans zou verschijnen. Ook kwamen er drie
liedjes in het Portugees uit, die in Brazilië op de Italiaanse versie
stonden.
Het album werd in september door Warner Music uitgebracht, in het Italiaans onder de titel Le Cose Che Vivi, in het Spaans als Las Cosas Que Vives.
De plaat bereikte wereldwijd de hoogste plaatsen van vele hitlijsten.
Nog voor het eind van het jaar ging Pausini voor de allereerste keer op
wereldtournee. De succesvolle Laura Pausini World Tour 96/97
bracht de zangeres naar de verste uithoeken van de wereld. Tijdens de
tour deed de zangeres inspiratie op voor een nieuw album. Rond kerst
1997 gaf de zangeres een exclusief optreden voor Paus Johannes Paulus II in het Vaticaan.
In 1998 besteedde Pausini aandacht aan haar vierde plaat. Voor schrijfsessies en opnames vloog zij over naar New York en Los Angeles.
Het album werd in oktober van dat jaar door Warner Music over meer dan
vijftig landen verspreid. Net als de vorige cd opnieuw in een
Italiaanse en een Spaanse versie, respectievelijk La Mia Risposta en Mi Rispuesta.
Het album was - in tegenstelling tot Pausini's eerdere materiaal - een
stuk persoonlijker. Ook ontpopte zij zich met deze plaat al redelijk
als songwriter.
Om de plaat te ondersteunen ging Pausini in 1999 opnieuw op
wereldtournee. Verder maakte ze in dat jaar een uitstapje naar de
Engelse taal: ze nam de soundtrack van de speelfilm Message In A Bottle, met Kevin Costner in de hoofdrol, voor haar rekening. Het desbetreffende nummer heette One More Time en werd geschreven door zanger Richard Marx. Na een pauze begon Pausini in 2000 te werken aan haar vijfde album. In het september verscheen het album onder de titels Tra Te E Il Mare (Italiaans) en Entre Tu y Mil Mares (Spaans) en werd opnieuw een bestseller.
Deze keer werd er geen wereldtournee aan het nieuwe album verbonden.
Pausini had inmiddels diverse aanbiedingen gekregen om een geheel
Engelstalig album op te nemen. Het plan werd alleen telkens verschoven,
aangezien de zangeres er nog niet aan toe was. In 2001 bleek Pausini
genoeg succesvol materiaal te hebben om een verzamelalbum te vullen.
Naast bekend werk, nam Pausini voor dit project enkele nieuwe nummers
op. Het album verscheen in oktober, wederom in een Italiaanse (E Ritorno Da Te - The Best Of) en een Spaanse versie (Volveré Junto A Ti).
Eind 2001 begon Laura aan een nieuwe wereldtournee, die tot halverwege 2002 duurde. Na de tour vloog Pausini naar de Verenigde Staten
om dan eindelijk haar eerste Engelstalige album op te nemen. Ze
verbleef er een half jaar voor het opnemen van liedjes en voor het
opdoen van indrukken van de Amerikaanse bevolking en haar cultuur. Om
de kans op een doorbraak in Amerika te vergroten, werden voor het album
diverse bekende Amerikaanse producers en liedjesschrijvers
aangetrokken. In november werd het album onder de naam From The Inside uitgebracht in de VS en in Canada. De eerste single van het album was Surrender.
Daarmee behaalde Pausini de eerste plaats van de Amerikaanse
dancecharts. Pausini baalde echter van het feit dat de single overal in
Amerika te horen was in diverse remixen, maar niet in de originele
versie. Zij werd in de VS gezien als dance-artiest,
terwijl ze dat dus niet was. Haar Amerikaanse platenlabel beloofde haar
vervolgens op een andere manier neer te zetten.
Aanvankelijk was From The Inside enkel voor de VS en Canada bestemd, omdat dat Pausini in Noord-Amerika
nog niet was doorgebroken. Toch werd het album door veel mensen
geïmporteerd via internet. Om haar fans tegemoet te komen, werd From The Inside begin 2003 alsnog in Europa en Japan
uitgebracht. Ze behaalde er redelijke successen mee, maar mensen zagen
Pausini toch liever Italiaans of Spaans zingen, dat was een feit. Op 8
maart 2003 kreeg Pausini voor de totale verkoop een diamanten plaat
uitgereikt. Er waren tot dan toe, wereldwijd minimaal 25 miljoen albums
verkocht.
In de VS werd intussen - geheel tegen Pausini's zin - opnieuw een
single met diverse remixen uitgebracht, waarmee ze opnieuw de
dancecharts besteeg. Pausini zette daarop alle promotie die voor de VS
nog op het programma stond stop. Ze keerde terug naar Italië en trad
tijdelijk uit de spotlights. Haar volgende album verscheen in oktober
2004: Resta In Ascolto was de Italiaanse persing, Escucha de Spaanse. Op 23 november 2004 kreeg Pausini tijdens opnames van het televisieprogramma All You Need Is Love de Life Time Music Award voor de verkoop van 1 miljoen exemplaren van haar tot dan toe verschenen albums in de Benelux.
Tijdens de tournee ter promotie van haar nieuwe album werden opnames gemaakt voor de live cd/dvd Laura Pausini - Live In Paris '05
die in november 2005 door Warner Music werd uitgebracht. Eind 2005 won
Laura Pausini de Latin Grammy voor Best Female Pop Album of the Year.
Niet veel later, begin 2006, won ze de Grammy voor Best Latin Pop
Album. Rond diezelfde tijd werd ze ook genomineerd voor vier Lo Nuestro
Awards, waarvan ze er één mee naar huis mocht nemen. In het najaar van
2006 heeft Laura het coveralbum Io Canto / Yo Canto uitgebracht.
In 2007 gaf ze als eerste vrouw een solo-concert in het San Siro in
Milaan. Hier werden een cd en dvd van uitgebracht, beide met de naam San Siro 2007..
Cameron Diaz hoeft zich geen zorgen te maken over de uitreiking van de
Oscars vanavond. De blonde actrice kwam gisteren naar het Kodak Theatre
in Hollywood om het openen van de envelop en de wandeling over de rode
loper te oefenen.
Ook Jessica Alba Diaz,
die was gekleed in een grijze trui, skinny jeans en torenhoge hakken,
opende een envelop en riep: "De Oscar gaat naar...je moeder. Nee, ik
maak maar een grapje." Na de repetitie liep ze tegen haar zwangere
collega-actrice Jessica Alba aan, die ook haar praatje kwam oefenen.
Renée Zellweger Renée
Zellweger kwam op gympen naar de repetities. Vlak voordat het haar
beurt was om het podium te beklimmen, viste ze uit haar Gucci-tas een
paar Christian Louboutin-hakken. Nadat ze haar tekst had gerepeteerd,
verruilde ze de pumps weer voor haar comfortabele schoeisel. Ook
Jennifer Garner trok pas een paar hakken aan toen ze het podium
besteeg. Haar assistent hield haar gympen vast terwijl ze haar tekst
uit haar hoofd leerde.
Katherine Heigl Katherine
Heigl had niet zoveel moeite met de hakken, maar worstelde met de
autocue. De 'Grey's Anatomy'-actrice kneep met haar ogen terwijl ze
probeerde de tekst op het scherm achterin de zaal te lezen.
Harrison Ford Harrison
Ford kwam kijken waar hij vandaag in de zaal zit. Met een kopje koffie
in de hand wandelde hij naar de stoel naast die van zijn vriendin
Calista Flockhart. "O nee, ze hebben haar precies naast me gezet",
grapte hij.
Regen voorspeld De organisatie
heeft er met de repetities alles aan gedaan om de uitreiking van de
belangrijkste filmprijzen soepeltjes te laten verlopen. Het enige dat
roet in het eten kan gooien, is het weer. Meteorologen verwachten dat
Californië vandaag gebukt zal gaan onder regenbuien.
Nelson en Paranoiacs winnen eerste halve finale Eurosong
Nelson en Paranoiacs winnen eerste halve finale Eurosong
Nelson heeft de eerste halve finale van Eurosong gewonnen en zit al
zeker in de finale van 9 maart. De Paranoiacs werden tweede en ook zij
zijn daarmee zeker van een finaleplaats. Tanja Dexters eindigde laatst
en ligt uit de wedstrijd, Katy Satyn en A Butterfly Mind moeten hopen
op een wildcard van de jury.
Relletjes De
aanloop naar de eerste halve finale werd geplaagd door wat relletjes,
het ene al wat groter dan het andere. Jurylid Katrina kreeg het verwijt
dat ze alles geweldig vond, en de VRT kreeg een klacht van de Servische
ambassade, die niet kon lachen met de twee sidekicks van presentator
Bart Peeters. Die spelen namelijk twee zure, enigszins hoerig geklede
Servische dames die sloten vodka verzetten en al eens gezellig de zweep
laten knallen. Ze draaien af en toe ook eens wat 'gestolen' gsm's in
hun haar. Maar niet getreurd, het is natuurlijk helemaal niet de
bedoeling te lachen met het Servische volk, verduidelijkte Peeters,
waarna 'Milena en Mirjana' gezellig hun dijen en handen in het kruis
van de presentator duwden. De bedenkers van die grap hadden
waarschijnlijk ook graag een verborgen camera in de Servische ambassade
gezet, voor nog meer jolijt.
Halve finales De
acts dan. In tegenstelling tot twee jaar geleden huurde de VRT geen
team van raadgevers in om de kandidaten te restylen voor de halve
finales. En maar goed ook, want de verbeteringen die dat team
voorstelde, bleken telkens foute boel. De afwezigheid van die
raadgevers heeft nu wel het nadeel dat de acts in de halve finale
nauwelijks veranderd zijn tegenover de voorrondes. Aan de geluidsband
van de nummers mogen de kandidaten ook niet meer sleutelen, waardoor
die twee halve finales eigenlijk vrij overbodig zijn. Het enige
verschil met de voorrondes is dat Eurosongkenner André Vermeulen bij
elke act filmpjes laat zien van vergelijkbare deelnemers uit het rijke
verleden van het Songfestival. En na die filmpjes blijkt de
originaliteit van sommige acts toch wel heel ver weg.
Tanja Dexters Tanja
Dexters deed ongeveer hetzelfde als in de voorrondes en haar twee
dansers ook, met de fameuze bijna-homokus en al. Ze had deze keer wel
twee (heel gewoontjes geklede) achtergrondzangeressen bij, en zong zelf
zeker niet slecht. Katrina, die had beloofd in de halve finales
strenger te zijn, begon zich meteen excessief te verontschuldigen voor
het feit dàt ze ietsiepietsie kritiek ging geven. Ze gaf die kritiek
namelijk niet om La Dexters te kwetsen, maar om de act nog beter te
maken. Daarna schudde ze met veel moeite wat opbouwende kritiek uit
haar mouw over de kledij van de achtergrondzangeressen, die ze liever
in het wit had gezien. Ze besloot met "nice singing and great dancing".
Auw, die zat!
Marcel Vanthilt keek eerder naar het groter
geheel. "Een paaldansende Miss België die al eens tweedehands auto's
verkoopt en van de Eifeltoren springt, dat is natuurlijk een mooi
verhaal om te verkopen in Belgrado." Vanthilt vond de act wel niet
gewaagd genoeg, en had iets meer seks verwacht. "Kom na afloop effe op
mijn gezicht zitten en ik leg het nog wel eens uit," likkebaardde hij.
Kris Wauters vond het "opnieuw niet vals", en daar leek Tanja al
helemaal mee in de wolken. Hij vond haar bewegingen soms wel wat
ingehouden, "wat boers" zelfs, omdat ze zich zo concentreert op haar
ademhaling. Hij wou een overdonderende act om de concurrentie met
gelijkaardige nummers in Belgrado aan te gaan, en die had hij niet
gezien.
Nelson Nelson is volgens Bart
Peeters een 'womanizer', iets dat de Telenet-installateur fel ontkende.
"Ik ben iejemoal giene womanizer," zei hij in het plat Antwerps, en
keek daarbij van "iek gon auw een safflet oem auw oewere geive". Zijn
lief zat namelijk in de studio, ziet u. Een 'mananizer' is hij dus ook
niet, hoewel hij met zijn 'marcelleke' op het feest van de Red &
Blue gisteren in zijn thuishaven waarschijnlijk veel succes had
geoogst. Nelson krijgt trouwens al te kampen met de eerste tekenen van
het BV-schap. Hij wordt namelijk herkend wanneer hij voor zijn job bij
mensen aanbelt. "'t Ies ni woar ei!" blijkt daarbij de
standaardbegroeting te zijn. Het lijkt wel een tafereel uit 'Lili en
Marleen'.
Nelson zong zijn zelf gecomponeerde nummer 'When I
can't find love' alleszins met hetzelfde gemak als in de voorrondes, en
de samenzang met zijn 'backings' klonk zelfs nog beter dan de vorige
keer. Kris Wauters loofde het feit dat Nelson het nummer zelf heeft
geschreven, en dat hij het daardoor heel geloofwaardig kan zingen. Voor
dit soort songs bestaan er namelijk betere zangers, wist het muzikale
brein van Clouseau, "maar ik denk dat niemand dit nummer beter kan
zingen dan jij." De immer kritische Katrina miste ergens een crescendo
in het nummer, en zag de backings liever zittend zingen zoals in de
voorrondes, in plaats van rechtstaand zoals nu. Marcel vond "het nummer
toch niet zo origineel. Wat veel suiker en siroop, maar het prentje
klopt wel. Het is een slow waar midden in de nacht niemand nee tegen
zou zeggen."
Paranoiacs Als Eurosong niks
oplevert voor de Paranoiacs "blijven wij gewoon spelen in elke club van
vijf tot vijftig man," zei zanger Hans Stevens. En dat is geen pose. We
hebben de groep een jaar of zeven geleden namelijk eens gezien in een
klein, halfvol café in Leuven, en ze gaven er gewoon een lap op. Na hun
deelname aan Eurosong zal er ongetwijfeld meer volk op afkomen, want
'Shout it out' beukte er weer lekker op los, en zorgde opnieuw voor een
wiebelende voet aan ons been. Rock en het Songfestival gaan volgens
Eurosongkenner André Vermeulen wel niet samen. En dan?
Dat
Marcel Vanthilt een fan is, wisten we al lang. "Een bronstig schaap in
een wolvenvacht," zei hij over de act. Hij dacht dat de groep veel
punten zou kunnen scoren in Belgrado, "omdat er veel mensen naar het
Songfestival kijken uit leedvermaak, om ermee te lachen". "Alle rockers
van Oost- en West-Europa kunnen met hun foertstemmen zorgden voor een
'Paranoiacs hallelujah'," meende hij. Katrina vond het nog beter dan de
vorige keer, en als kritische noot voegde ze daaraan toen: "De duivel
in mij ziet jullie graag naar Belgrado gaan om ze daar een stamp onder
hun reet te geven." Ook Kris Wauters vond 'Shout it out' sterk genoeg
om een kans te maken op het Songfestival. Hij dacht verder nog aan wat
vuurwerk om de act visueel wat aantrekkelijker te maken, maar dat heb
je natuurlijk met muzikanten die iets te vaak in het Sportpaleis
optreden.
A Butterfly Mind De act van de
zingende zussen van A Butterfly Mind werd opgefleurd met rook van
droogijs. "Mochten er indianen zijn die zich hierdoor in een slecht
daglicht geplaatst zien, gelieve hun ambassade contact te laten opnemen
met de VRT," sprak Bart Peeters. De Cappaert-zusjes zagen er alleszins
beeldig uit, en lieten iets meer fijne vleeswaren zien dan in de
voorrondes. De kleur van hun jurken vloekte wel een beetje meer dan het
sobere wit en zwart van de vorige keer, en ook hun samenzang vertoonde
deze keer een paar mankementjes.
Marcel Vanthilt wou 'Lonely
Heart on Wheels' zeker nog eens horen in de finale. Katrina vond het
"zo'n nummer dat groeit, maar op het Songfestival krijg je natuurlijk
maar één kans." Ze zag een intieme act, en heeft liever wat meer
contact met het publiek. Kris Wauters was het daarmee eens: "Jullie
zijn geen grote showbeesten, en dan moeten jullie de camera 'pakken'.
Nooit angst laten zien, op het Songfestival is bescheidenheid geen
goede eigenschap. Nu is het een beetje van 'sorry, we komen een liedje
zingen', en die sorry moet weg."
Katy Satyn Katy
Satyn brengt net als Tanja Dexters een 'typisch' Eurosongnummer.
Flitsende dansact, een cape die uitvliegt, een Keltisch riedeltje, de
fameuze Balkanbeats en een refrein dat zich vastknabbelt in je hoofd.
Allemaal mooi gemaakt en uitgevoerd, hoewel de zang in de strofes,
wanneer er geen achtergrondzang is, toch heel magertjes uitvalt. Toen
Katy door haar dansers de lucht in werd getild en ze haar armen omhoog
stak, dachten we eventjes dat er iets uit haar pakje zou floepen, maar
dat bleek ijdele hoop.
Marcel Vanthilt begon met het positieve
nieuws. "Je hebt een fantastische artiestennaam, en je bent ook zo mooi
als satijn. Je had ook gyproc of linoleum kunnen heten." Hij vond ook
haar 'fuck me'-botjes geweldig, maar "ik heb al een mondelinge afspraak
met Tanja Dexters". Het slechte nieuws dan: "Als ik een cd zou hebben
met alle nummers van vanavond, zet ik ze allemaal graag op, behalve
dit," was zijn verdict. Kris Wauters werd niet geraakt door het nummer,
"dat wel goed gemaakt is". "Dit is waar mensen voor willen stemmen, het
heeft de formule voor Eurosong," dacht Katrina dan weer. Voor de
kritische noot besloot ze nog iets te zeggen over de act. Ze vond
namelijk dat de kleren nog wat spectaculairder mochten, en vooral die
van de dansers. Daar zag ze namelijk zweetplekken op - o jee! Bel de
antizweetplekkenbrigade! Ze zou de dansers daarom in het wit hijsen, en
besloot haar rondje snoeiharde kritiek met "blijf werken aan de kracht
van je stem en 'go for it'! Katy was er niet goed van, en haar dansers
staarden verdweesd naar hun okselvijvers
Brown zou geboren zijn in Barnwell in 1933, maar sommige bronnen noemen 1928 als zijn geboortejaar, en Pulaski, Tennessee als zijn geboorteplaats. Hij groeide op in een bordeel, in de crisisjaren 30 in Augusta, Georgia. Op 16-jarige leeftijd werd hij veroordeeld voor een gewapende overval. Na drie jaar werd hij op voorspraak van Bobby Byrd
vrijgelaten op voorwaarde dat hij zich niet meer in Augusta zou laten
zien, en dat hij een baan zou zoeken. Na een korte sportcarrière in boksen en baseball zocht hij zijn heil in de muziek.
Carrière
Gedurende zijn carrière heeft hij veel muzikanten beïnvloed. In de jaren 60 werd hij door andere artiesten geïmiteerd. Halverwege de jaren 70 verlieten diverse muzikanten zijn band, en gingen meer de funk kant op, à la George Clinton. In de late jaren 70 en jaren 80 was Brown een inspiratiebron voor rap, breakdance en hiphop en dj's als Grandmaster Flash gebruikten veelvuldig samples van Brown's werk. Met de Egyptische zanger Hakim zong hij 'Leila' (2004).
James Brown werd ook wel The Godfather of Soul, Soul Brother Number One en Mr. Dynamite genoemd. Hij was vier keer gehuwd, hij trouwde met zijn huidige vrouw Tommie Rae Hynie in 2002 na het overlijden van zijn derde vrouw Adrienne Rodriguez, met wie hij twaalf jaar getrouwd was geweest. Daarvoor was hij al tweemaal getrouwd geweest, met Deidre Jenkins, en met Velma Warren (1954 - 1969).
In december 2004 bleek hij ziek te zijn, er werd prostaatkanker geconstateerd. James Brown overleed op 73-jarige leeftijd op Eerste Kerstdag 2006 om 07:45 uur CET, nadat hij een dag eerder in het ziekenhuis was opgenomen met een longontsteking. De doodsoorzaak was congestief hartfalen
veroorzaakt door de longontsteking. In maart 2007 werd bekend dat het
lichaam van James Brown bijgezet is in een crypte bij het huis van één
van zijn dochters in Columbia (South Carolina).