Overlijden Gerard Mortier is wereldnieuws
Van Colombia tot Oostenrijk verschijnen nieuwsberichten over het overlijden van Gerard Mortier. Als directeur in 's werelds grootste operahuizen heeft hij duidelijk een indruk nagelaten. Een beperkte bloemlezing.
De New York Times schrijft dat zijn recente strijd met het Teatro Real in Madrid - te midden van het gevecht dat hij moest voeren tegen kanker - een "karakteristiek lastige situatie was voor een man die kon genieten van een veldslag, tijdens zijn vier decennia overspannende carrière aan sommige van 's wereld belangrijkste operabedrijven. (...) Soms was het slagveld artistiek, zoals bij zijn afscheidsproductie na 10 jaar in Salzburg, een 'Die Fledermaus' gespekt met drugs en naziboeven. Soms was het financieel, zoals toen het Munttheater in Brussel, dat hij leidde van 1981 tot 1991, in het rood ging na zijn kwistige renovatie van het operahuis. (...) En soms was het gerelateerd aan Mortier zelf, zoals toen de wegen van hem en de New York Opera scheidden in 2008, nauwelijks anderhalf jaar nadat hij was aangenomen. Maar die conflicten waren altijd uitdrukking van Mortiers verfrissende en intellectueel geladen visie op opera, en zijn minachting voor de irrelevantie van het fatsoen dat er vaak mee geassocieerd wordt."
De Oostenrijkse krant Kurier weet: "Oostenrijk heeft Mortier nooit helemaal losgelaten. Hij hield een scherpe blik op de lokale gebeurtenissen en liet Wenen en Salzburg graag en vaak weten wat hij niet goed vond. Maar overal was zijn uitspraak van toepassing: 'Ik heb veel vijanden en veel aanhangers', zoals hij ooit in Madrid zei. Die zin schetst de hele carrière van een grote innovator van het muziektheater."
De Franse krant Le Monde stelt: "Met zijn visionaire en gedurfde stijl markeerde Gerard Mortier de komst van de operadirecteur-'sterren': sommige waren misschien geschokt dat de dappere Gentenaar zijn naam linjte met het logo van de Nationale Opera van Parijs, dat hij tussen 2004 en 2009 leidde. Zeker, Gerard Mortier heeft alle operahuizen die hij leidde, in dienst gesteld van een artistiek project dat voor hem de waarde had van een manifest." De krant noemt hem een 'provocateur', een 'briljante intellectueel en een 'virulente debater', die "kunst wilde doen triomferen over geld".
Mortier was volgens de Spaanse krant El Mundo "een man met een brede achtergrond en een diepe filofische en sociale visie op opera, waardoor hij geïnteresseerd was in veel aspecten van de Spaanse geschiedenis." "Mortier ging nooit de confrontatie uit de weg. 'Ik zie controverse niet als iets slechts. Ik ben opgevoed door de jezuïeten, die zeer dialectisch zijn. Jij hebt een opinie en ik heb een andere: we beginnen te discussiëren tot we een gemeenschappelijk punt bereiken. Maar ik vind wel dat het debat over de juiste kwesties moet gaan. Ik vind bijvoorbeeld de controverse over het feit of ik al dan niet Puccini programmeer niet bijster interessant. Je moet opera tegen de grote operaliefhebbers beschermen', stelde hij in deze krant in 2008."
"Hij had iets speels", schrijft de Franse krant Le Figaro. "Hij was brutaal, nooit tevreden met verworven waarheden en respecteerde gevestigde machten niet. Naast zijn gevoeligheid en immense achtergrond in muziek, literatuur en schilderheid is dat de reden waarom hij zelf een kunstenaar mag genoemd worden."
|
