86 jaar en topdeejay

Als het moét draait hij Clouseau of Borsato. Maar liever, veel liever, het gitaargeweld van Nine Inch Nails of de funk van Prince. François Delhaye mag dan wel 86 jaar zijn, als er in het Sportpaleis geconcerteerd wordt, is hij deejay van dienst in het tegenovergelegen café Maitom. En wat niet élke artiest in het Sportpaleis lukt, doet François moeiteloos. De tent in brand zetten. Dimitri Vegas, Like Mike en Avicii: eat this.

De horeca: het zit François in het bloed. Nog een jonge snaak was hij, toen hij in de atheneumbuurt de Toerist runde. Maar de allerbeste jaren had hij in dancing De Sinjoor op de Kaasrui, midden in het hart van de stad. "Een dancing: dat was in die tijd niet vergelijkbaar met nu", zegt hij. "Er konden 250 mensen zitten. Ik vergeet nooit de shows die we daar deden. Nicole en Hugo. Gaston en Leo. Ze waren er kind aan huis."

Maar de horeca op de Grote Markt? Die kreeg het steeds moeilijker. En dus beslisten François en zijn vrouw Maria in 1988 om eieren voor hun geld te kiezen. Ze zouden stoppen met de stiel, spraken ze af. Want ze hadden wel hard genoeg gewerkt. Maar dat kon François niet. "Ik heb het geprobeerd. Echt. Maar niks doen? Dat ging niet. Ik werd gek." In een café dat over te nemen stond tegenover het Sportpaleis vonden François en Maria het compromis. Hier zouden ze nog altijd kunnen doen wat ze zo graag deden - mensen op hun wenken bedienen - maar ze zouden het op hun eigen tempo doen. In de begindagen was dat nog zes op zeven. Vandaag is de Maitom nog maar twee dagen per week open. Op dinsdag en donderdag. "Plus: de dagen dat er concerten zijn in het Sportpaleis of in de Lotto Arena."

Die laatste categorie: voor François zijn dat hoogdagen. Niet alleen omdat de kroeg dan helemaal vol loopt, ook omdat hij dan nog eens voluit kan doen waar hij zo van houdt. Deejay'en.

Stevige rock

"Dagen op voorhand ben ik er al mee bezig", zegt hij. "Want als mensen bijvoorbeeld voor Prince komen, zoals tien dagen geleden, of voor Arcade Fire, zoals vandaag (gisteren, nvdr), dan ga ik ervan uit dat ze dat ook graag willen horen als ze hier voordien of achteraf een pint komen pakken. Sommige artiesten heb ik standaard in mijn collectie zitten. Ik heb meer dan 2.000 platen en 1.000 cd's. Maar van andere zangers of groepen heb ik niets. Arcade Fire bijvoorbeeld. Dan zoek ik uit hoe die muziek precies klinkt en stem ik daar mijn platenkeuze op af. Als het nodig is ga ik nog langs de cd-winkel. Om zeker het juiste in huis te hebben. Liefst van al: rock. Het mag stevig zijn. Ook al hou ik zelf het meest van jazz. Clouseau? Dat draai ik omdat het moet. Niet omdat het mijn ding is."

Avondmens

"Op zo'n avonden zie ik ze naar me kijken, de bezoekers. Tot ze op zeker ogenblik zeggen: "meneer, mag ik eens iets vragen?" Dan antwoord ik: "Ik zal het al zeggen, manneke. Ik ben 86 jaar." En trakteren dat ze op zo'n avond doen! De ene whisky na de andere. Ik zit nooit zonder."

Zijn muziek? François lééft ervoor. "Ik ben een avondmens", zegt hij. "Ik slaap 's nachts nooit voor twee of drie uur. Tot dan zit ik voor tv. Muziekprogramma's kijken. Nieuwe muziek ontdekken. Hoe langer hoe liever."

Op avonden dat er in het Sportpaleis een concert is, vliegt François erin vanaf een uur of zes. Tijdens het concert zélf, wanneer de Maitom leeg loopt, kookt hij voor zijn personeel. En nadien gaat het weer door tot zo'n drie uur 's nachts.

Dimitri Vegas & Like Mike

Nooit mist François eens zo'n avond. Of toch. Eén keer. Echtgenote Maria: "Vreselijk was dat. Dat was een avond waarop Dimitri Vegas & Like Mike hier tegenover speelden. De hele avond heb ik altijd maar opnieuw die cd opgezet. Gelukkig stonden er 28 nummers op."

"Noem het een hobby", zegt François. "Ik heb het nooit werken willen noemen. Daarvoor doe ik het veel te graag. Dat is zo al altijd al geweest. En hopelijk nog wel een tijdje. Ik ben het nog lang niet beu."