Thé Lau, emotionele rocker

De jaren negentig. De gouden jaren van The Scene. En ook van de Tröckener Kecks, hun Amsterdamse stadsgenoten met wie ze samen Nederland maar vooral de Vlaamse velden platspeelden. The Scene rockte weliswaar net een klasse hoger. Hoe graag ook we tot op vandaag 'Met hart en ziel' en 'Nu of Nooit' meebrullen, of ons destijds met enig zelfgenoegen de melancholie lieten indrijven door - o gebroken harten - 'In Tranen', het oorwurmlijstje van The Scene is langer.

The Scene en de Kecks, dat was - zo rond de decenniumwissel 80-90 - Clouseaumania voor gevorderden. Adoratie van late tieners en prille twintigers, van studenten met smáák. Géén naïeve idolatrie van dolle leerlingen die even een lekkere zanger willen binnendoen, in de hoop daarbij niet meteen in katzwijm te vallen. Al was dat allemaal ook bij de Amsterdammers niet uitgesloten.

Maar het ging 'm voor de meer verfijnde luisteraar in eerste instantie om de beklijvende muziek, om het frisse, vernieuwende, aanstekelijke geluid in de Nederlandstalige rockscene - waarbij we overigens zeker ook De Dijk niet mogen vergeten.