Briljante Rolling Stones rocken Werchter plat

Legendarischer dan wat de 65.000 fans op de weide van Werchter meemaakten, wordt het niet. Of ken jij nog een iconische band uit de jaren '60 en '70 die je nog aan het werk kan zien? En er het werkplezier ook nog eens horen afspatten? Dacht het niet. The Rolling Stones, al 52 jaar overlevers van de taaiste soort, speelden hun grootste hits. Strak, scherp, zwoel en gretig als een bende bloeddorstige wolven. Vet en ranzig, maar nergens slordig zoals vroeger al eens het geval was. Elegante arrogantie. Wie ze niet lust, moet maar bieten vreten.

Een stomp in je maag, zo'n hevige rush naar je kop en die jonge, onzedige opwinding in je onderkant. The Rolling Stones live, daar treedt geen gewenning bij op. Redenen om hun doortocht op TW Classic fabuleus te noemen? Dat ze na 52 jaar nog altijd de pubers lijken die zich in 1962 voornamen de beste rhytm and bluesband van Londen te worden. Meer dan twee jaar zou het toch niet duren, tenzij je Elvis Presley was. Wel, dichter bij de legende kan je niet komen.

Niet klein te krijgen
Niet overtuigd? Dit zijn zeventigers - jonkie Ron Wood is 67 - die lak hebben aan de idee dat rock-'n-roll enkel voor tieners is, die groot werden omdat ze opkeken naar oude bluesmannen. Het is eigenlijk nog altijd een rhythm and bluesband met een jazzdrummer. De beste, onovertroffen.

Schandalen, publiek uitgevochten vetes, een dode mede-oprichter (Brian Jones), scheepsladingen drank en drugs, een doodgeschoten fan (Altamont, 1969), gekibbel over vrouwen, dat akkefietje over Jaggers pietje in Keiths biografie, de recente zelfdoding van Jaggers vriendin L'Wren Scott: het heeft hen allemaal niet klein gekregen. What doesn't kill you,...

Overgrootvader Mick Jagger was in topvorm, Keith Richards grijnsde gelukzalig zijn tanden bloot, Ron Wood vloeide mee met Keiths gitaarspel, Charlie Watts als vanouds de Zwitserse klok met de vette aanslag op de kleinste drumkit uit de rockgeschiedenis. Zalig!

Bejaarden met honger
Kijk, als ze van wal steken met 'Jumping Jack Flash' en bij het eerste refrein zit het geluid al haast perfect, dan kan er eigenlijk al niet veel meer foutgaan. En honger dat die bejaarden uitstralen, Jagger zou zo zijn tanden in die 65.000 fans zetten. Suarez? Amateur!

Als een bronstige haan trippelt hij, de borst hoog, door 'You Got Me Rocking'. Het lijf van een topsporter, de uitstraling van drie keer Fukushima. Rockkeizer zijn en tegelijk balletdanser? Hij flikt het.