Neil Young & Crazy Horse: Struikel niet over de solo's!

"Wie zal opstaan om de wereld te redden? Jij, jij moet het doen!" Neil Young bleef het maar herhalen op een volgepakte Grote Kaai in Lokeren, tijdens het tweede en laatste bisnummer dat hij met zijn Crazy Horse bracht: 'Who's Gonna Stand Up and Save the Earth'. Veel van de ruim tienduizend fans waren toen al murw na twee en een half uur verschroeiend heen en weer gitaargesoleer in wat meer op een happening tegen oorlog en hebzucht leek dan op een concert. Keet trappen en gewetens schoppen. Alles voor de Goede Zaak. "Tegelijk het slechtste en het beste wat ik ooit zag. Heel bizar", vatte mijn maat Bruno het samen. Hij heeft een punt.

Nonkel Neil (68) was boos. Op de oliebedrijven die al 'frackend' zijn geliefde prairielanden verknoeien, op de oorlogsmachinaties, op al wie onze geliefde Moeder Aarde bedreigt.

Organisch katoen
Voor het optreden liet hij duizend T-shirts uitdelen met de opschriften 'Earth' en 'Protect', gemaakt van organisch en dus ecovriendelijk katoen. Gratis. In ruil, zo meldt zijn website, moet je alles doen wat in je mogelijkheden ligt om Moeder Aarde van verder onheil te vrijwaren. De katoenindustrie in de VS is de gretige afnemer van maar liefst een kwart van alle pesticiden, ook dat maakt Nonkel Neil opstandig.

Hottest ticket of summer
Het was 'the hottest ticket of summer', Neil Young & Crazy Horse op de 40ste editie van de Lokerse Feesten. Gisteren wemelde het op Facebook van de last minute verzuchtingen: "Heeft iemand nog een ticket te koop/te veil?". De zaak was dan ook in geen tijd uitverkocht, en gezien dit de duurste act ooit op de Grote Kaai was, zat die afgeladen vol. Een uur deden we over de trip per shuttlebus van de parking aan de rand van de stad naar het terrein. Niet gezeurd, maar de uittocht was grotere ellende: de uitvalswegen zaten potdicht, stappend staken we de volgeladen shuttlebussen voorbij. Dieseldampen. Lokeren-Gent nam nooit eerder twee uur in beslag. Gelukkig bedacht Moeder Aarde ons met mooi zomerweer.

Pietjesnok
Maar hoe het écht was, wil u weten? Wel, wat je bij Neil Young en zijn garagebandje Crazy Horse kan verwachten: minutenlange jams met Young, gitarist Frank 'Poncho' Sampedro en substituutbassist Rick Rosas (oorspronkelijk bassist Billy Talbot kreeg in juni een milde hartaanval) die in een driehoek naar elkaar gericht staan. Niet gehinderd door enig besef van tijd of ruimte. Al te vaak lijkt het echter een wedstrijdje 'wie kan het langst aan zijn pietje snokken?'. Maar als de jam dan uiteindelijk op zijn plaats valt en de backingzangeressen hun soulgordijn opentrekken bij het al lang verloren gewaande refrein, is het wel mooi. Soms. Classic rock met een soulvolle glinstering, quoi.