Matthias Schoenaerts schrijft emotionele brief over vader

Veel gedoe, afgelopen week, rond het boek van Stan Lauryssens over Julien Schoenaerts (1925-2006) en diens bipolaire stoornis. Zijn zoon Matthias (36) zag het met lede ogen aan en wilde een ander geluid laten horen, "de blik die mijn vader echt verdient". De Morgen publiceert vandaag het lange emotionele weerwoord van Matthias Schoenaerts, waaruit we hier slechts een deel brengen.

"Als er geen liefde is, is er alleen maar bitterheid. Zonder liefde is er niets", zo steekt Matthias met een citaat van zijn vader uit 'Oude Meesters' van wal.

Onverzettelijk
"Eigenlijk had de première van 'De kleine prins' nooit mogen doorgaan. Mijn vader was ziek. Hij had veel medicatie genomen. Maar hij was onverzettelijk; dan kon je beter geen weerwerk bieden", vervolgt hij.

"Die eerste voorstelling in de Arenbergschouwburg is helemaal de mist ingegaan. Hij raakte de draad kwijt. Toen heb ik hem gesouffleerd. Ik was een jaar of acht, maar dat lukte wel. We hadden het stuk zo lang thuis voorbereid: hij, mijn moeder en ik. Dat was heel heftig. Hij was voor anderen even onverbiddelijk als voor zichzelf".

"Jammer genoeg stortte het vliegtuigje van Antoine de Saint-Exupéry die avond écht neer. We werden neergemaaid door publiek en pers. Het leek het einde, de productie werd noodgedwongen een maand stilgelegd".

Pure magie, onvergetelijke liefdesverklaringen
"Nadien hebben we die mislukte première ruimschoots kunnen goedmaken. We hebben erna pure magie gekend, voorstellingen waar een onuitputtelijke synergie ontstond tussen de spelers en het publiek. Onvergetelijke liefdesverklaringen stroomden achteraf in overvloed".

Verboden liefde
"Tot mijn vijfde woonde ik bij mijn grootouders in Brussel, aan de Nord. Als mijn vader in de buurt optrad, sprong hij binnen. Stiekem. De drievuldigheid tussen mijn vader, mijn moeder en ik is altijd gevoed geweest door liefde. Dat was liefde in al zijn verschijningsvormen: zotte liefde, verterende liefde, onuitstaanbare liefde, verwoestende liefde. We hebben het allemaal meegemaakt. En dit was dus de verboden liefde".

"Ik was 6, toen hij op een dag, in volle manische 'glorie', bij ons werd gedropt door zijn familie, die de vele ongemakken van de manie beu waren en Julien onder geen beding nog in huis wilden en slechts dáárom plots vonden dat het verboden en uitgespuugde kind nu eigenlijk toch misschien wel een vader nodig had".

"Ik heb lang een moeizame relatie met mijn vader gehad. Hij stond zeer intens in het leven, zowel in de schoonheid als in het donkere. Steeds was er dat duale, hij was engelachtig en tegelijk demonisch. Meestal won de engel omdat hij toch steeds vanuit de liefde handelde".

"Ik kan het nog steeds allemaal niet benoemen, ik heb er voor mezelf nog veel orde in te scheppen. Daarom heb ik besloten alles uit het verleden te koesteren. Het heeft geen zin meer daarin te wroeten, er is zoveel gebeurd. We waren allebei moeilijk en koppig. We waren elkaar waard. De vier jaar die we op het eind van zijn leven hebben samengewoond, hebben veel vreugde en schoonheid gebracht. Eigenlijk is alleen dat de moeite om over te praten".