"Ze gooide me in de beerput. Nooit noem ik haar moeder"
Eigenlijk wilde ze nooit terug naar Rwanda. Omdat haar verleden te gruwelijk is. "Maar het afgelopen jaar wilden mijn kinderen weten waarom ze geen zwarte oma en opa hebben." En dus keerde Lies Lefever (35) terug naar de plek waar "die vrouw" - die ze nooit haar moeder zal noemen - haar als pasgeboren baby in een beerput gooide.
"Altijd dezelfde vragen: hoeveel zie je? En hoe komt het dat je maar één oog hebt?" Comédienne Lies Lefevere haat het. "Over mijn kleur heb ik nooit opmerkingen gekregen. Ik werd er nooit mee gepest. Ze keken altijd eerst naar mijn ogen."
Toilet voor cholerapatiënten
Wie het toch wil weten, krijgt vandaag het vreselijke antwoord in 'Heylen en de Herkomst' op Vier. Lies keerde met Martin Heylen terug naar haar geboorteland Rwanda, naar het dorpje Nyamasheke. 35 jaar geleden gooide de natuurlijke moeder van Lies haar ongewenste baby in een beerput.
"Tussen de pis en kak en wormen. Het was zelfs vuiler dan een beerput. Het was een open toilet waar enkel cholerapatiënten hun gevoeg mochten doen. Gezonde mensen gingen naar een echt toilet."
Gastgezin werd adoptiegezin
Het duurde uren voor twee arbeiders een baby hoorden huilen in de acht meter diepe put waar houten balken over lagen. Ze konden kleine Lies redden. Maar haar oogjes waren al aangetast door urinezuur en ammoniak, de reden van haar huidige beperking. Lefever werd na enkele dagen overgebracht naar België, waar een gastgezin haar zou verzorgen tot ze terugkon naar 'huis'.
"Maar ik ben nooit teruggekeerd, mijn ouders in België hebben me geadopteerd. Een kinderarts had hen nochtans aangeraden om me terug te sturen, want 'met zo'n kind was niets aan te vangen'."
Of ze haar Belgische ouders dankbaar is omdat ze haar gered hebben van de ellende? "Ik vind dankbaarheid zo'n groot woord. Ik neem het vooral 'die' moeder kwalijk. Zoiets doe je niet".
"Ze bestaat niet voor mij"
Wat er met haar natuurlijke moeder is gebeurd, interesseert haar niet. "Dood of levend: ik hoef het niet te weten. Ze bestaat niet voor mij. En waarom ze me gedumpt heeft, zal ik ook nooit weten. Ik vertrok naar Rwanda met het verhaal dat ik een kind was van haar en haar baas. En dat ik moest verdwijnen. Maar daar vertelden de missie-zusters me een ander verhaal. Die vrouw zou trouwen, maar werd zwanger van een andere man."
|
