"Franksje is geen typetje, ik speel hem met hart en ziel"
Wim Willaert (48) is een nuchtere mens die graag en intens leeft, ondanks de BV-status die hij heeft sinds zijn rol als Frank Welvaert in Eigen Kweek. "Bij mij broebelt het altijd. Ik moet iets doen, of ik word gewoon zot", zegt hij in Goesting over de chaos in zijn leven en carrière.
Iedereen houdt blijkbaar van Franksje in Eigen Kweek. Wat maakt hem zo sympathiek?
Wim Willaert: "Tja, goeie vraag. Het is natuurlijk een brave mens, maar ik heb geen idee waarom iedereen er zo voor valt. Als ik een slechterik zou spelen, zou het de mensen zo niet aanspreken natuurlijk. Voor mij is het ook echt geen typetje, ik speel dat met hart en ziel. Nu, bij het tweede seizoen heb ik soms wel een beetje compassie met Franksje. Hij kan nogal zagen, (lacht) terwijl hij het allemaal toch zo goed bedoelt."
Voelt het wrang dat je nu pas zoveel erkenning krijgt, terwijl je al zo lang bezig bent?
"Eigenlijk niet. Ik was perfect op mijn gemak. Ik was sowieso zeer goed bezig in de cinema, ik had Eigen Kweek niet nodig. Maar dan plots 'boem!', is dat ontploft."
Hoor ik daar dat je het BV-schap niet zo leuk vindt?
"Nee, zo erg is het niet. Maar alles wat ik meemaak in mijn leven, voel ik dubbel. Ik leef heel heel intens. Misschien net daarom ben ik acteur geworden. Ik bestudeer nu wel wat er met mij gebeurt. Zoals laatst op het Lichtfestival in Gent. Ik stond een pak friet te eten terwijl er een stroom aan mensen passeerde, en ik kon zo hun gedachten lezen: 'O! Daar! Wim Willaert! En die eet ook frieten!' Het is bizar, BV's zijn soms de nieuwe goden. Al een chance dat ik mensen als mijn vrouw en Sebastien (Dewaele, die de rol van Steven speelt in Eigen Kweek, red.) rond mij heb. Zij houden me met de voetjes op de grond. Dankzij hen ben ik niet veranderd, maar ik moet er wel tegen vechten."
Strekenvent
Zou jij sterallures kunnen krijgen dan?
"Ik heb daar een mooie anekdote over. Jaren geleden, nog voor ik mijn vrouw kende, traden we op met de Dolfijntjes in café de Voorhuid. Ik ging naar het toilet na het optreden, en toen ik me omdraaide stond daar een schone madam die mij gewoon begon te kussen. 'Wow', dacht ik, 'yeah, rock-'n-roll!!' Tot zij plots zei: 'maar eigenlijk ben jij helemaal niet verliefd op mij?' Ik antwoordde van niet, en daarna vertrok ze. Ik zie haar nog altijd wegrijden op haar Vespaatje, zo triest. Tja, 'les ailes du rock-'n-roll', hé, je gaat snel zweven... Ik ben blij dat ik die hetze nu pas meemaak. Het is iets dat je in gang zet, maar waar je geen controle over hebt."
Brengt het je soms in problemen?
"In het begin maak je foutjes, ja. Zo werden Sebastien en ik eens uitgenodigd om naar het voetbal te gaan met Marc Coucke. Ah tof, dachten wij, matchke kijken. Maar eerst moesten we daar eten bij de vips, heel onwennig. En daarna maakten we de grote fout om bij de spionkoppen te gaan staan. We zijn daar letterlijk moeten vluchten omdat er een massa mensen op ons afkwam. Dus nu vragen we altijd eerst hoeveel volk er gaat zijn, of er pers is, wat er precies op het programma staat. We leren het wel." (lacht)
Kinderspel
Je zei dat je 'ten volle' acteert en opgaat in je rol. Hoe doe je dat?
"Dat is heel onbewust, maar eigenlijk is acteren letterlijk kinderspel. Je krijgt een ander kostuum, je haar ligt anders, je moet woorden zeggen die je normaal niet zegt... In feite valt er niet veel te spelen, je bént gewoon. Het komt erop neer dat acteren helemaal niet moeilijk is, maar het is wel moeilijk om in te zien dat het niet moeilijk is... snap je?"
Het is gewoon een kwestie van talent, bedoel je?
"In film moet alles gewoon écht zijn. Ik ben een aanhanger van de chaostheorie. Ken je dat beeld van de man die de wolken meet van Jan Fabre? Dat is zo schoon! Je probeert iets te meten dat je niet kan meten. Dat intrigeert mij. En in mijn vak probeer ik de chaos niet te ordenen met een meetlat, maar met chaos. En dat werkt. Ik laat mijn onderbewustzijn werken, ik denk er niet te veel over na, en plots ben ik mee. Het werkt echt."
Ben je dan een chaoot in je dagelijks leven?
"Ja, hoewel ik zeer ordentelijk ben opgevoed. Zo maniakaal als mijn vader alles opmeet, zo maniakaal ben ik in mijn aversie daarvoor. Zoals Thé Lau zingt: "Open moet het zijn." Je moet durven alles open te laten. Uiteindelijk beslist het voor zichzelf en klopt het ook."
Je noemde jezelf ooit een onrustige ziel. Ben jij vermoeiend voor de mensen rondom je?
(vraagt aan zijn vrouw of hij vermoeiend is) Ilse: "Wim kan heel stil en niet aanwezig zijn, maar ook net heel aanwezig zijn. Maar ja, hij is wel een onrustige ziel denk ik. Het draait constant in zijn bovenkamer." Wim: "Voila. (lacht) God ja, het broebelt bij mij altijd. Ik moet iets doen of ik word zot. Dat is zo op de filmset, maar het is ook gewoon hoe ik in het leven sta. Als ik eentje ga drinken, ga ik ook écht eentje drinken... Ik moet leven."
West-Vlaamse fond
Je hebt ook een grote liefde voor het West-Vlaams.
"Absoluut, het is mijn moedertaal. Ik vind het ook vreselijk jammer dat het teloorgaat. Op het speelplein hoor je moeders onder elkaar in het plat West-Vlaams praten, maar tegen hun kinderen spreken ze plots een gekuist taaltje. Zo jammer. Het West-Vlaams is zo bijzonder omdat er massa's invloeden zijn: Spaans, Frans, Engels... en dat levert mooie woorden op. Mijn tantes in Kortemark bijvoorbeeld gebruiken altijd "En tons" als ze iets vertellen "En tons emme da gedoan, en tons..." Wist je dat dat van het Spaanse entonces komt? Fantastisch, toch?"
Acteer je dan ook makkelijker in het West-Vlaams?
"Ja tuurlijk, maar sowieso wil ik die fond niet weghalen. Als ik Frans spreek, ga ik ook nooit als een Parisien spreken. Het zal eerder het Frans van Arno zijn, als een West-Vlaming dus. Je hoort altijd mijn afkomst, anders klopt het volgens mij niet. Die West-Vlaamse toon geeft kleur. Fantastisch zou bijvoorbeeld zijn om een politieserie te maken in Brussel: Wim Opbrouck en ik als flik, en Kevin Janssens als onze overste, de officier. Man, zou dat spanningen geven! Twee West-Vlamingen die moeten luisteren naar een Antwerpenaar, die nota bene jonger is dan hen. Dat wordt een topreeks." (lacht)
Wie is Wim Willaert?
- Werd bekend in Frankrijk dankzij zijn hoofdrol in Quand la mer monte, een film bekroond met twee Césars.
- Spreekt een legendarisch West-Vlaams Engels in Eigen Kweek, met quotes als "You can't put your nose in othermans menage".
- Is volgend jaar te zien in seizoen 2 van Eigen Kweek.
- Groeide op in Nieuwpoort, maar woont nu in Melle, op 10 meter van de grens van Gent.
|
