Zij
 Gehuld in gevoelens van eenzaamheid, Ging zij door het leven. Hoe kon ze door die stille strijd, Naar een gelukkig leven streven?! Levend met gevoelens als verdriet, Ging zij door het leven. Niemand die het ziet, Niemand wie ze het kon vergeven. Niemand die naar haar omkeek, Niemand die haar een blik waardig schonk. En na al die tijd, wat bleek, Dat zij in haar eigen tranen verdronk. Waarom moest het voor haar zo eindigen.. Waarom moest het voor haar zo gaan
Om in stilte zo erg te beschadigen, Om in haar eigen stilte, te vergaan.
|
