"Ik had 'm niet zien aankomen": Natalia en Lady Linn raken gevoelige snaar bij Bart Peeters

'Liefde voor muziek' met Bart Peeters: dan zijn een lach, een traan én een verrassing nooit ver weg. Zo verklapte de zanger dat hij de guitige oorwurm 'Kijk, daar heb je Gert en Samson, Samson' bedacht heeft. Maar in deze aflevering stond toch vooral de emotie centraal. De herinnering aan zijn veel te vroeg verloren bloedbroeder Robert Mosuse was nooit ver weg, maar toch was het vooral Lady Linn die een gevoelige snaar raakte. 'Wat nog komen zou' droeg de zanger immers twee jaar geleden op aan zijn overleden vader.

Isabelle A mocht het liedjesfestijn op gang trappen met een zachtere versie van 'Lepeltjesgewijs'. Wie zich afvraagt hoe dat in het Frans vertaald moet worden: dormir en cuillère dus. "Amai, dat is schoon", reageerde Peeters. "Ik wist niet dat dit mogelijk was met dit nummer. Onvoorstelbaar en supersexy." Koen Wauters gaf haar meteen de tip mee om al haar spitsvondige creaties uit het programma op één album te zetten. Aan Gers Pardoel zou ze alvast een klant hebben. "Dit ga ik samplen als het uitkomt", liet hij weten.

Josje zette vooral de interessante teksten van Peeters in de verf. "Geniaal in z'n eenvoud bijna. Neem nu een zinnetje als 'Wordt de zee zichzelf nooit moe, wanneer is wind aan liggen toe?' Je moet er maar op komen. Toen ik 'Ontdooi me' hoorde, werd ik erin meegesleurd." Het nieuwe jasje wist alvast ook Peeters te bekoren. "Zo'n coole versie, echt straf. In je vorige leven deed je heel leuke dingen, maar nu zie je dat je dichter bij jezelf komt."

En dan was het tijd voor de eerste emotionele hoogvlieger: Natalia coverde 'Teardrops' van The Radios zo intens dat zelfs Isabelle A tranen in de ogen kreeg. "Wat is dat allemaal? Zo straf", aldus Peeters. "Robert is er nu helaas niet meer, maar hij zong echt de sterren van de hemel. En Isabelle kent Robert natuurlijk ook heel goed, ze hebben al samengewerkt. Het was superstijlvol."

Lady Linn deed er nog een schepje bovenop door te kiezen voor 'Wat nog komen zou', een lied dat Peeters opgedragen had aan zijn overleden vader. "Bij mij heet het nu 'Raindrops on a leaf': we zijn druppels op een blad die er zomaar kunnen afvallen", vertelde de zangeres vooraf. En die gevoeligheid wist ze ook perfect te verpakken in haar song. Peeters wist nog amper waar hij het had. "Ongelooflijk schoon, ik had 'm niet zien aankomen. Zo mooi gezongen ook. Mijn vrouw weet het heel goed: als ik iets echt goed vind, dan durf ik wel eens beginnen te wenen."

En ja, zelfs Gers Pardoel ging de emotionele toer op: hij koos voor 'Hemel', het lied dat Peeters geschreven had naar aanleiding van de bomaanslagen in Zaventem en Maalbeek. "De tekst leent zich om te rappen, eigenlijk was ik al na dertig seconden klaar", klonk het. Maar het eindresultaat, dat mocht er zeker wezen. "Het kwam aan als een kopstoot", vatte Peeters het netjes samen.

Het slotakkoord was voor Koen en Kris Wauters, die zich ondanks het nodige voorbehoud toch waagden aan de wereldhit 'She goes Nana'. "We wilden er eerst afblijven omdat Robert dat zo soulful en briljant bracht. Maar om het in de termen van Gers te zeggen: fuck it. Soms moet je het wel doen, als een soort van eerbetoon." En zo werd het alsnog een Clouseau-feestje van jewelste.

Het laatste woord was voor Bart. "Ik durf spreken namens Ronny en zelfs de Robert: dikke merci." Als toemaatje bracht hij zelf nog een geflipte versie van een van zijn helden, Johnny Guitar Watson. "Ik heb mijn vrouw leren kennen op een discofuif. Ik was zelf toen een mislukte punker. 'Booty Ooty' begon en ik dúrfde. Dat is ons liedje, daarom draag ik het op aan Anneke Bellens."