Wie stal de taart van Paris?

Wie denkt dat het onmogelijk is om binnen te geraken op een sterrenfeestje, heeft het mis. Volgens een zekere Paz is het zelfs kinderspel. Hij zette de bloemetjes buiten op Paris Hilton's birthdaybash. Als kers op de taart stal hij de verjaardagscake.

"Ze is groot. Ze is rood. Er staat 'Paris' op geschreven. En ze smaakt overheerlijk." opent Paz op zijn Facebookpagina. Hij stal de verjaardagstaart van de jetsetslet.

Daags daarvoor kreeg de partycrasher een telefoontje van zijn drinkmakker Kevin. Die kwam op het knotsgekke idee om Paris Hilton's verjaardagsfeestje te crashen. Zo gezegd, zo gedaan. Anderhalf uur liep het duo over de rode loper.

Rood polsbandje
De waaghals was op zijn minst verrast door het gebrek aan veiligheid: "Ik begrijp dat Hollywoodwereldje niet. Als ik aan VIP-feestjes denk, dan zie ik overal bodyguards die de meest strikte veiligheidsmaatregelen in acht nemen, zelfs het Witte Huis is er niets tegen. Dat is dus helemaal niet zo. Ik had enkel een rood polsbandje met de letter 'P' nodig en in no time werd ik door een legertje security guards naar binnen geloodst."

Het gaat om zien en gezien worden. Camera's flitsen onafgebroken. Fotografen maken van iedere gast een kiekje, voor het geval er een bekend persoon op het feestje verschijnt. Dat Paz en Kevin geen bekende kop hebben, maakt niet zo veel uit: "We pasten perfect in het plaatje. Er werdstevig gedronken, en met drinken bedoelen we echt zuipen."

Saaie boel
De entree was dan misschien wel eentje om u tegen te zeggen, volgens Paz was er op de dansvloer geen hol te beleven: "Er was geen bal aan. Zo saai. Al moet je saai dan wel met een korreltje zout nemen: het is tenslotte Hollywood." Om u een idee te geven: In Hollywood behoren naakte serveersters tot deze categorie.

Wanneer Paris haar 30 kaarsjes uitblaast, zijn de gasten al ladderzat. Paz lalt 'Happy Birthday' terwijl hij tegelijkertijd een poging doet om niet met zijn gezicht in de taart te vallen.

Vuilnisbak
Wanneer de meeste gasten ondertussen al terug naar huis zijn gestrompeld, merkt Paz op dat er van de verjaardagstaart niet eens gegeten is: "Een ober vertelde me dat ze het goedje waarschijnlijk in de vuilnisbak zouden kieperen, maar dat kon ik niet zomaar laten gebeuren. Doodzonde. Ik besloot dan maar om de taart (ter waarde van 500 euro) mee naar huis te nemen."

Zo gezegd zo gedaan. Hoewel de durfal behoorlijk boven zijn theewater zit, beseft hij dat de pakkans erg groot is. Op het moment dat er nog zo'n 100 mensen aanwezig zijn, parkeert Kevin de wagen op de oprit. Paz lacht ondertussen in zijn vuistje: hij slaagt er in om de veiligheidsagenten om de tuin te leiden. Rest hem nog de hoofdprijs: "Met de taart in mijn handen ben ik voorbij de security geraakt. Een minuut later zat ik met een taart van maar liefst 30 kilogram op mijn schoot. Onze missie was geslaagd."

Hoofdvogel
Paz beseft de volgende dag pas wat er zich de avond voordien allemaal heeft afgespeeld. Hij heeft zowaar de hoofdvogel op het feestje van de hotelerfgename geschoten: ze is groot, ze is rood, en ze smaakt overheerlijk.