R.E.M.-zanger Michael Stipe openlijk over zijn (bi)seksualiteit
Klik op de foto om ' Losing My Religion ' te beluisteren
In interviews naar aanleiding van R.E.M.'s nieuwe plaat "Collapse
Into Now" is zanger Michael Stipe voor het eerst echt ingegaan op vragen
naar zijn sekualiteit. Stipe zegt biseksueel te zijn, maar "met een
80-20-voorkeur voor mannen". De zanger van één van 's werelds
populairste rockbands claimt zich comfortabel te voelen om over zijn
seksualiteit te praten omdat "de jeugd van nu een
het-is-wat-het-is-houding heeft als het over zo'n kwesties gaat".
Stipe (51) geeft echter wel toe dat hij lang bang is geweest om voor
zijn seksualiteit uit te komen. Vooral de jaren tachtig waren moeilijk:
"Dat had veel te maken met aids. De jaren tachtig en negentig waren een
erg moeilijke periode voor mensen zoals mij om eerlijk en openlijk te
zijn over onze seksualiteit. Het was ook een tijd van angst. Ik kon me
toen niet laten testen op hiv zonder het risico te lopen dat de
resultaten zouden uitlekken. Dus deed ik het niet, en leefde daardoor
voortdurend in onzekerheid."
"Mensen
vergeten al snel hoe er toen over aids en homoseksuelen werd gepraat.
In het Reagantijdperk waren er politici die spraken over
interneringskampen voor mensen die hiv-positief waren. Ik kan vandaag
trouwens nog steeds geen bloed geven omdat ik slaap met een man."
Stipe
heeft al 12 jaar een vaste relatie met fotograaf Thomas Dozol, een
relatie die hij al een poosje niet meer geheim houdt, maar er echt over
praten was er tot nu niet bij. "We zijn verliefd geworden en nu een
koppel, nu al twaalf jaar, veel meer valt daar eigenlijk ook niet over
te zeggen."
Voor Thomas waren er zowel
mannen als vrouwen zegt Stipe. "Ik heb wel degelijk seks gehad met
vrouwen, en ik wil er even bij zeggen: met plezier. Maar om eerlijk te
zijn val ik toch meer op mannen. Het was iets van 80/20 zullen we
zeggen."
Stipe geeft ook toe dat hij jarenlang geworsteld heeft
met het feit dat hij beroemd is. "Het begon tussen 1987, toen we door
het succes van "The One I Love" ineens in grote zalen gingen spelen en
1991, toen "Losing My Religion" wereldsterren van ons maakte."
R.E.M.
was, zegt Stipe, een band die eerst alleen werd gewaardeerd door
"freaks, fags, the fat girls, the art students and the indie music
fanatics". "En dan speelden we ineens voor een publiek van wie het
merendeel - en ik overdrijf een beetje om mijn punt te maken - mensen
zoals mij op straat eerder een schop dan een hand zouden geven. Een
publiek dat zich niet kon vinden in mijn politieke ideeën, dat het niet
leuk vond wanneer ik me flamboyant gedroeg en zeker mijn seksuele
voorkeuren afkeurde. Hoe ga je daar mee om he? Dat heeft een tijdje
geduurd voor ik daar uit was.
|