ARTIST LOVER

Knap staaltje timing, gisteren op de Grote Kaai in Lokeren. De eerste zomeravond die naam waardig, na weken van grijze druilerigheid, stond met Selah Sue, Jamie Lidell, Erykah Badu en dj Mix Master Mike in het teken van de zwarte, zwoele muziek. Hiphop, soul en funk geserveerd op een bedje raggamuffin, dat volstond ruimschoots om het volle plein zo nu en dan aan het dansen te krijgen.

Selah Sue, die nog in het voorprogramma van Jamie Lidell stond en Erykah Badu coverde, is aan haar ultieme veroveringszomer bezig en deed haar inmiddels vertrouwde ding: met haar staccatostem en pretentieloze verschijning charmeren zonder meer. Lokeren schonk haar een warm onthaal, maar spaarde de dansspieren voor Lidell en Badu.

Jamie Lidell, de Brit die via de beatbox en underground electro evolueerde naar aan Prince schatplichtige soulfunk, gaf in Lokeren het laatste concert van zijn tournee. Van toermoeheid hebben we niet veel gemerkt.

Lidell, met een ziekenfondsbrilletje en een indianenvest vol bellen en kralen, ging als een bezetene tekeer op zijn machinerie en toonde zich een begenadigd zanger, vooral in de hoge regionen.

Openen deed hij met 'Compass', titelnummer van zijn jongste door Beck geproduceerde album, de temperatuur liep op met 'What's The Use' en de hit 'Multiply', het meezingmoment van de avond kwam er met 'Another Day'.

Als toetje, speciaal voor het eind van de tournee, had Lidell zich afgevraagd welke cover hij zou kunnen brengen, want "meestal hou ik me aan mijn eigen materiaal". Knap verrassend zette hij zijn tanden in 'Bridge Over Troubled Water', in een eigenzinnige soulreggaeversie. "We hebben nog twee minuten", stelde de hyperkineet paniekerig vast, en de band stortte zich nog gauw op 'Little Bit of Feelgood'. Hoekig en organisch, dat klopte, maar ondanks Lidells trefzekere stem miste het geheel toch wat aan slagkracht en souplesse.

Dat leek Erykah Badu, na de opwarming met old skool hiphop van Mix Master Mike, beter te lukken. Alvast het geluid was voller, krachtiger en tegelijk gesofisticeerder. Pas na de door haar zalige backingzangeressen gezongen mantra 'Badu' komt de 'queen of neo soul' op: zelfverzekerde blik, Afrikaanse cape om, een deukhoed met drie kogelgaten aan één kant. Badu, inmiddels veertig en moeder van drie kinderen bij drie verschillende rappers, zegt blij terug in 'Belgium, Brussels' te zijn en vraagt zich - wellicht zonder enig besef van onze politieke perikelen - af hoe we het overleven. Badu heeft een boodschap, een van 'peace and love' en zelfontplooiing.

Muzikaal werd het een feest, alsof de grote Isaac Hayes over de opbouw en harmonie waakte. Loepzuiver en warm, echo's van acid jazz, maar nooit saai of te gepolijst. Hits heeft Badu de jongste jaren niet gehad, maar ze vroeg en kreeg telkens weer de toestemming om terug te gaan naar haar solodebuut 'Baduizm' uit 1997. Badu's zalige stem en inleving in 'On and On', 'Certainly' en 'Appletree' deed het publiek meedeinen, zo nu en dan gingen armen de lucht in. Badu trok haar cape uit om een veelkleurig catsuit en haar royale rondingen te onthullen, waarna ze zich afvroeg 'in what fucking town are we? Is it okay if I call you Belgium?'. Niet het minste gemor in de Durmestad. Stop dat in je pijp en rook het op, Bart De Wever. (br.hln)

Vanavond, dinsdag, spelen Airbourne, Kyuss Lives!, Triggerfinger en The Subs op de Lokerse Feesten.

Jamie Lidell en Erykah Badu doen zomer doorbreken in Lokeren