aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
11-07-2023
Eerst wat rondslenteren doorheen Maastricht.
Of je nu thuis blijft of onderweg bent, het was en het bleef warm. Ook nu nog terwijl ik dit verslag aan 't maken ben.
Maar van thuis blijven met goed weer, daar wordt 'n mens zenuwachtig van, dus toch maar "de hort op". Vanmorgen eerst wat boodschappen gedaan om dan na het middagmaal de bus naar Maastricht te nemen. Ik bleef zitten tot aan het spoorwegstation om dan wat te flaneren door de straten van Wijck, 'n stadsdeel van Maastricht. In dit deel van de stad vind je weinig dagjestoeristen ondanks dat er enkele goede restaurantjes zijn en mooie winkels. Je ziet er ook het Mariamonument met onderaan vier heilige bisschoppen van Maastricht. Het monument dateert van 1952. En dan de Maas over via de voetgangersbrug. Je ziet rechts de Sint-Servaasbrug eens liggen vanop 'n hoogte.
Aan de overkant kom je voorbij het Pesthuys, met jaartal 1775. Het rare is dat het gebouw nooit als pesthuis gefungeerd heeft, wel de barakken er omheen. Iets verderop ligt de O.L.Vrouwekerk op het gelijknamige plein. Ik ben er al enkele keren binnen geweest en toch trekt die kerk mij altijd aan. En vandaag heb ik in de kerk iets moeten doen wat ik in feite nog nooit gedaan heb, namelijk mijn zaklamp aanzetten op mijn gsm. Door het contrast van fel zonlicht en 'n donkere kerk, zag ik op 'n bepaald geen steek meer. Ik had mijn drinkbus op de grond gezet om 'n foto te maken, maar zonder mijn zaklamp had ik mijn bus niet meer teruggevonden, zo donker was het.
En van de ene kerk naar de andere, dat zijn maar 'n paar stappen. In de boekenkerk, 'n koffie gedronken en 'n stuk bananenbrood gegeten. Onderwijl even de Telegraaf ter hand genomen om het artikel over Mark Rutten te lezen.
Terugkeren deed ik via het wandelpad achter de woonboten door. Het is daar rustig en er zijn veel schaduwrijke plekken, vooral onder de bomen door. Terug in Lanaken, 'n frisse pint gedronken zonder alcohol.
Wat is er momenteel mooier dan het woord "Carpe Diem" oftewel "pluk de dag". Het is toch 'n beetje mijn levenswijze op dit moment. Als je 69 jaar bent, dan is elke nieuwe dag, 'n gewonnen dag die je dan ook best zo goed mogelijk benut. Dat woord kwam ik vandaag opnieuw tegen op een der gevels langsheen mijn fietsroute. Ik dacht in het verleden er al eens 'n foto van genomen te hebben.
Maar zoals gisteren gezegd, vandaag was het 'n fietsdag. Wederom alleen. Mijn maat kan niet zo goed tegen de warmte. En ja, die warmte, om die toch 'n beetje voor te blijven, had ik het vertrekuur toch al vroeg gepland.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen in de richting van Munsterbilzen. Vanaf daar heb je 'n rustig fietspad naar Bilzen. Je fietst ondermeer onder die brug door. In Bilzen even gestopt aan De Kimpel om enkele foto's te nemen. Het is er goed toeven, zowel buiten als binnen. En dan ergens ten velde, "Carpe Diem". Vervolgens kwam ik toe te Diepenbeek waar de wekelijkse markt in volle bedrijvigheid was. Aan het station diende ik onder het spoor door te laveren. Opmerkelijk is dat alle trappen naar beneden afgesloten zijn wegens - blijkbaar - te gevaarlijk.
En dan richting Genk en Zutendaal. In Zutendaal zag ik dat ik nog een zee van tijd had om terug thuis te geraken. Dus ging het daar linksaf naar de Duivelsberg. Maar vóór ik aan het mooiste uitkijkpunt aankwam, even nog wat info over die blauwe circel op mijn kaartje. Daar ligt namelijk het klooster van de Zusters Monialen van Bethlehem. Het klooster werd gebouwd op 'n terrein dat bij testament aan de Zusters geschonken werd door onze toenmalige Koning Boudewijn die in dat gebied 'n buitenverblijf had, Fridhem. Die naam ontleende hij aan 'n villa van een zijner grootouders in Zweden. Geen eigen foto's uiteraard.
En dan boven op de berg, 'n weids uitzicht van de omgeving maar ook 'n kruisje voor Peter. Is hij dáár overleden ...? Terugkeren deed ik via de molen in Boorsem en langs dat bootje op het kanaal tussen Briegden en Neerharen. En mijn laatste foto (die maakte ik ergens in Genk), toont waarom ik toch iets meer dan 200 hoogtemeters maakte, telkens aan 'n brug omhoog, ... en dat waren verschillende bruggen vandaag.
Als het warm wordt en mogelijk deze namiddag 'n dreiging van onweer, dan is het kwestie van er vroeg aan te beginnen. Vandaag was dat 'n fikse wandeling. Ik heb er maar meteen 'n sportieve bezigheid van gemaakt, 6,14 km/uur was goed doorstappen. Ik had mij uiteraard goed ingesmeerd met zonnecréme, pet op het hoofd en 'n grote bidon water mee.
Mijn wandeling vertrok via de Sportoase en de Kounterstraat om vervolgens doorheen de Boonakkerstraat, uit te komen op de Wijerdijk in Gellik. Op dat punt nog eens gekeken naar die goed opgeknapte woning. Eens de brug van Gellik over, rechtsaf naar de groentetuin van de streek. Je zou denken dat het uitgestrekte velden zijn, maar ik vermoed dat ze in Oekraïne en Amerika, net iets groter zijn ...
Aan de Leonard Moorsstraat in Veldwezelt, was ik terug tussen de woningen. De terugweg ging via de Kiezelweg. Op die straat zag ik 'n mooi gesnoeide beer. Prachtig toch. In Lanaken nog enkele foto's gemaakt op de site van het oude klooster. Vroeger woonden en werkten daar vele Paters en Broeders in dienstbaarheid voor school en bevolking. Nu zijn er nog slechts twee geestelijken in leven. Zij verblijven in 'n rusthuis in Lanaken. En die boom ...? Een der mooiste van onze gemeente.
En deze namiddag, .... hopelijk trekt onweer en storm langs ons door. Morgen ga ik normaal gezien fietsen.
Gisteren was het me toch wat warm geworden in de namiddag, geen slecht idee dus om mijn wandeling vandaag in de voormiddag al te plannen. Ik wilde nog eens langs Hocht passeren.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik vertrok via een der doorsteekjes naar de Wijnwijk om iets verder aan het kasteel 'n paar rijen stoelen te zien staan. Ik bewonder die personen die er - vermoedelijk deze namiddag - gaan zitten luisteren (of kijken) naar deze of gene. Het zal geen pretje worden om daar in volle zon te gaan zitten.
Dan de brug van Tournebride over om op het kanaal, wederom jong leven te zien. En dan naar Hocht. Waar vroeger 'n boomgaard was, zie je nu 'n plantage van koolzaad. Hocht zelf links laten liggen en dan doorheen de velden richting het fietspad naar Smeermaas. Deze keer wandelde ik niet rechtdoor langsheen die mooie woning naar de Oude Heirbaan, maar ik gings links af, verder langs de velden. Op 'n bepaald punt kom je dan aan die bank waar het fietspad naar Smeermaas langs gaat.
Op die weg zie je nog verschillende oude huisjes en 'n eeuwenoude muur. Om terug te keren, eerst nog even de grens over om 'n foto te maken van die enkele woningen. Mijn laatste foto nam ik in het Uilenstraatje, bijna thuis.
En deze namiddag ...? Met de benen omhoog denk ik. Ik heb mij alleszins 'n Duvel 6,66% in de frigo gelegd om op te drinken tijdens de koers.
Jezus, waar blijft al dat onkruid vandaan komen ....??? Natuurlijk heeft het woensdagavond goed geregend, maar het werk in de tuin blijft zich opstapelen. Er maar direct aan beginnen was dus het advies. Tegen twaalven was 'n groot deel gedaan en kon ik aanschuiven aan het middagmaal.
Maar na het eten, was er geen houden meer aan. Ondanks de warmte, had ik toch 'n fietsroute uitgestippeld. Die route zou vertrekken richting Zutendaal en Genk. Mijn eerste foto's maakte ik in het recreatiedomein Kattevennen. De jeugd was volop in de weer om gewaagde sprongen te maken. Wat verderop kom je door het uiterste punt van het stadspark van Genk. Je moet dat slingerpad omhoog. Je waant je even als "fietsen door de bomen". Vervolgens fietste ik door 'n prachtig natuurgebied, "Tenhaagdoornheide", gelegen op grondgebied van Houthalen-Helchteren. Kort aan Kelchterhoef was het rechtsaf naar Opglabbeek.
En zo was ik al aan de terugweg begonnen. Eerst nog langs die oude watermolen, "de Theunissenmolen". Die molen dateert van 1470 en werd gebruikt tot 1976. Het molenhuis is nog steeds bewoond en in 1993 werd het gebouw als monument geklasseerd.
Van die warmte - en dat was het echt, warm - kreeg deze jongen grote dorst. Mijn bidon was zo goed als leeg en Brasserie Aspermans leek mij 'n goede plaats om te pauzeren. Eentje voor de dorst en eentje voor de smaak, liet ik weten aan de dienster.
Uiteindelijk weer tevreden over mijn tocht. Zonder echt de hindernissen te hebben opgezocht, toch nog 213 hoogtemeters overwonnen. En thuis komende, juist op tijd om Jasper zijn 3de overwinning te zien vieren. Proficiat.
Werken in de tuin was deze voormiddag onmogelijk. Na die felle regen van gisterenavond, was de grond nog doornat. Dan maar wat wandelen. Maar, waarheen? Deze vraag stelde ik mij toch omdat ik wat foto's wilde maken.
Het is echter heel simpel, je vertrekt naar 'n bepaalde richting en onderweg vind je telkens de geschikte route. Die route vertrok langs de bloemen aan de Sportoase om vervolgens de brug van Briegden over te steken. Achter de brug vind je info over het opblazen van de oude brug door Belgische genietroepen op de 2de dag van WO II. En dan het Louis Paul Boonpad in. Die kersen leken mij heel lekker maar ik bleef er toch af. Wie weet waarmee ze allemaal bespoten zijn geweest ...? Op dat punt kwam ik Ghislain tegen, 'n ultrawandelaar. In augustus gaat hij meedoen aan de Dodentocht in Bornem. Aan de Kiezelweg in Veldwezelt, naast bakker Nulens, dat smal pad genomen. Dat was voor mij de 1ste keer dat ik er kwam. En dat pad loopt door tot aan de Holle Weg in Briegden.
Normaal moet je aan het einde van de Holle Weg, linksaf om huiswaarts te keren, vandaag wilde ik wel eens rechtdoor wandelen. Ik wilde uitzoeken of daar 'n wandelpad was langs de boerderij. En het zat mee, de boer die juist wilde vertrekken kon mij bevestigen dat ik in die richting verder kon. Dat pad heet "Aan de Quattel", 'n oude plaatsbenaming die overgenomen werd van oude kadasterplannen in het begin van de 19de eeuw. De trappen die de boer noemde, vond ik al rap en het pad eindigde aan het Belvédèrepad dat uiteindelijk loopt tot aan de brug van Briegden.
Terugkeren deed ik via het monument van de gesneuvelden van 10 mei 1940 en de sluis van Lanaken.
En deze namiddag wordt mijn eetkamer onderhanden genomen. Een tijdje met mijn bek openzitten. Er zijn plezanter bezigheden.
Om toch maar niet mijn tuin en aanhorigheden te verwaarlozen, ben ik toch maar direct in mijn werkkledij gekropen, en het was weer nodig. De regen van de afgelopen dagen, heeft het ongewenst kruid weer 'n stevige groeischeut gegeven. Maar na het middagmaal kon deze jongen weer eens op pad.
Vandaag heb ik gekozen om de bus te nemen naar Rekem en te voet terug te keren. Maar als je Rekem zegt, zeg je automatisch Oud-Rekem en dat was natuurlijk het doel van mijn wandeling.
Lang zat ik niet op de bus, het is tenslotte 'n deelgemeente van Lanaken. Ik stapte uit, kort aan de Populierenlaan om dan langs het Borrelmenneke naar de belangrijkste straat van Oud-Rekem te stappen, de Paterstraat. Van het Borrelmenneke kan ik nog zeggen dat dit beeldje verwijst naar Distillerie Senden - De Vel. Vanaf +/- 1900 werden op die plaats likeuren, jenevers, wijn enz. geproduceerd, dit tot 1958. Het gebouw zelf is van 1891. De inboedel is nog intact gebleven en je kunt de disitillerie nog steeds bezoeken.
Via het mooie gebouw "In de Bleick" en de museumkerk, kun je ook heerlijk terrassen in Oud-Rekem. Het oude stadje heb ik verlaten onder de Ucoverpoort en de Oude God. Langs het kanaal nog even halt gehouden aan het bronzen beeld dat 'n drietal personen voorstelt die deelnamen aan de strijd in WO I aan de rivier de Ijzer. Rechtopstaande zie je Frans Kuster, 'n Rekemenaar die als brancardier op het slagveld stierf in 1917.
Eens Rekem buiten, is het verder steeds rechtdoor langs het kanaal. In Lanaken zelf, het bospadje omhoog genomen richting het centrum om op het terras van het Cultuurcafé, 'n frisse pint te gaan drinken.
En mijn laatste foto ...? Facebook herinnerde mij vandaag aan 'n gebeurtenis van 2017. Ik was toen met 5 vrienden op fietsverlof in Diksmuide.
Zoals gisteren aangekondigd ben ik vandaag gaan fietsen, weliswaar met de stadsfiets en ondanks het vooruitzicht van 'n klein buitje en stevige wind. Je kent me, als ik iets in mijn hoofd zet, zal dat gebeuren.
Zo kwam het dat ik deze morgen omstreeks 9u00 mijn bidon met water vulde, mijn jas aantrok en mijn pet opzette. De rit vertrok naar de Noorderbrug in Maastricht om even verder, na slechts goed 10 kilometer, al 'n mooi vergezicht te zien in Borgharen. En omdat ik toch passeerde in die gemeente en het plein rond het plaatselijke kasteel vrij toegankelijk was, heb ik daar 'n korte stop gehouden. Je ziet het kasteel van onze kant van de Maas goed liggen maar ik was er nog nooit door die grote poort gewandeld. Effe profiteren noemen ze dat!
In het naburige dorp, Itteren, fietste ik door 'n groot natuurgebied. Fijn fietsen daar. Mijn volgende stop was aan het kasteel van Geulle, enkele delen van het gebouw zijn nog oorspronkelijk, gebouwd in 1595. Mijn rit vervolgde ik ondermeer langs het Julianakanaal om iets verderop de autostradebrug over te rijden naar de Belgische gemeente Kotem, 'n deelgemeente van Maasmechelen. Daar even 'n foto van de O.L.Vrouw van Lourdeskapel, gebouwd in 1962. En dan kom je in Uikhoven waar ik toch even die legende van de "Duvelskoel" heb gelezen. Ook in Uikhoven kun je met 'n kajak de Maas op.
Terugkeren deed ik via Herbricht waar het even "Kermis in de Hel" was, zonneschijn en regen. Het laatste stuk reed ik doorheen het natuurgebied Hochter Bampd.
Zo, op 'n maandagvoormiddag, goed 47 kilometer gefietst met de stadsfiets, niet slecht en dat met ongunstig weer. De wind (4 bfr.) stond geregeld in het nadeel en die regen en gemiezer waren ook niet aangenaam. Maar liever dat dan geluier in de zetel.
Je hebt zo van die dagen dat je maar moeilijk op gang komt, enerzijds waren we voor óns doen, eens laat aan het ontbijt (7u45) en anderzijds dien je als echtpaar als eens te overleggen over dit en over dat. En als je dan beslissingen neemt waarbij ook anderen betrokken zijn - en die dan ook moeten doorgebeld worden - dan is de voormiddag al bijna om.
Zo kwam het dat ik na het middagmaal, mijn halve trouwboek naar de ligzetel zag trekken om daar met 'n goed boek, de benen hoog te houden. Voor mij het sein dus om naar buiten te trekken.
Geen bos vandaag, ook niet langs het kanaal, maar nog eens naar onze deelgemeente Smeermaas. Eerst langs het kasteel van Pietersheim waar ze 'n heus terras hadden klaar gezet. Ook de eenden (of waren het ganzen ...?) wilden op de foto. En dan over de brug in Tournebride om langs de grote weg naar Smeermaas te wandelen. Aan de kerk, ging ik rechtsaf, richting de voetbalvelden van de plaatselijke club. Eens terug op de grote weg naar Lanaken, was er niks bijzonders meer te ontdekken. Gewoon op de fiets- en wandelbrug nog 'n foto van het onverhard jaagpad langs het kanaal.
Omdat ik toch 'n goei 8 km. wilde wandelen, ten slotte nog 'n klein ommetje langs dat speelpleintje achter onze straat. Nog 'n terrasje doen met zijn beiden, zat er vandaag niet in. Dan maar met 'n lekker tasje koffie en iets om te knabbelen, naar de koers kijken. Dju, weer nét niet voor Wout.
Morgen misschien 'n korte fietstocht maken met de stadsfiets. We zien wel.
De titel die ik vandaag gebruik, typeert helemaal mijn wandeling van deze middag. Tot drie keer toe heb ik mijn jas moeten uitdoen wegens de warmte en de felle zon, maar heb hem ook drie keer terug moeten aandoen wegens de wind en het gemiezer. Ik heb zelfs enkele keren mijn regenkap moet opzetten. Het was dus 'n beetje van alles wat.
Maar goed, ik wilde gaan wandelen en zoals jullie mij kennen, wat gemiezer houdt mij niet tegen. Deze keer via de Bremstraat het bos in. Eerst 'n foto van 'n naastliggende weide en dan door dat smalle pad om het bos binnen te stappen. Ik had ook als titel kunnen gebruiken: "ken je bospaden". Door al dat gewandel doorheen de bossen, begin ik mijn weg aardig te kennen. Op 'n bepaald moment kom je uit op het fietspad Zutendaal - Gellik. Daar zag je pas goed dat al dat gemiezer, toch voor de nodige vochtigheid heeft gezorgd. En banken vind je in het bos genoeg.
Om niet doorheen de straten van Gellik te moeten weerkeren, heb ik op 'n bepaald moment, 'n voor mij toch onbekend pad genomen (zie blauwe cirkel op mijn kaartje). Nu, veel omweg kon ik zeker niet maken, ik had zo 'n vermoeden op welke weg ik ging uitkomen. Maar eens op die weg - de Bergstraat - en achterom kijkende, had ik nooit kunnen bevroeden dat je dáár het bos in zou kunnen. Het leek vanop de straat eerder de inrit van 'n woning. Weer iets bijgeleerd dus.
En dan de Bergstraat naar beneden om ergens halverwege, dat mooie paard te fotograferen. Edelere dieren zijn er nauwelijks. Het laatste stuk ging via de Kounterstraat en over dat brugje, kort aan de sportoase.
En de rest van mijn namiddag ....? Uiteraard de eerste rit van de Ronde van Frankrijk!
Het bos in, mijn lang leven. Zoals mensen die aan zee wonen niet willen verhuizen om toch maar die zee te willen blijven zien, zo wil ik het bos niet missen. De rust die je daar ervaart, het gezang van de vogeltjes, het groen, ....
Maar eerst vandaag even bij mijn zus binnengesprongen. Een onzer tantes is overleden in de leeftijd van 85 jaar. Even overleggen dus hoe we er naar toe gaan. En dan het bos in, deze keer vertrekkende achter de kinderboerderij. Vandaag viel mij dat bord op mbt. hoffelijkheid. Zelf heb ik nog nooit problemen gehad van dien aard. Het was in het bos 'n beetje berg op / berg af.
Bij dat bord naar de Lieteberg even blijven stilstaan. Dat speciale teken op de pijl stelt ook 'n wandelroute voor. Die wil ik ook eens bewandelen. Terugkeren deed ik via de camping. In de namiddag nog wat getuinierd tot de goesting over was. Morgen is er nog 'n dag.
Goedemiddag vrienden en vriendinnen. Even tijd maken om mijn verslagje te plaatsen. De voorlaatste dag van de maand juni - wat vliegt de tijd snel - en deze voormiddag 'n simpele wandeling naar de bakker en mijn bank, om na de koffie even het bos in te trekken. Die foto met die mooie bloemen, maakte ik vanmorgen in Lanaken centrum. De gemeente steekt er veel tijd in.
Zoals dikwijls stap ik het bos in aan de Maastrichterweg, vandaag moest ik mij wel even doorheen die gele bloemen wringen. Maar eens in het bos, daalt die rust over je heen, zeker als je goed luistert naar het gezang van de vogels. Even nog langs Camping San Lanaco om dan doorheen gekende bospaden te wandelen.
Terugkeren deed ik via de paarden van Domein Zangersheide, daar wat verderop, de straat over om ten slotte via het Domein Pietersheim en de Wijnwijk naar huis te gaan. En die selfie in die spiegel, moet kunnen ...!
Deze namiddag nog wat tuinieren, niet zo hevig als gisteren, gewoon rustig aan me wat bezig houden.
Na die fietstocht van gisteren, was het vandaag "werkendag", namelijk mijn ligusterhaag snoeien. En met het vooruitzicht op regen morgen, was het maar best te beginnen en doordoen tot het einde. Dit wil zeggen: snoeien én opruimen. Ik begon er aan, iets na 13u00 en alles was opgeruimd, iets na 19u00. Ik heb dus flink mijn best gedaan. Het is 'n haag van 20 meter lengte, 1 meter breed en 2 meter hoog. Nu is de jongen dus bekaf.
Veel op en neer gestapt, ook de ladder op, heb ik dus uiteraard. Het gewone wandelen voor het plezier is er dus bij ingeschoten, zij het dat ik vanmorgen toch 'n aantal boodschappen gedaan heb die goed waren voor net geen 5 km. wandelen. In het Uilenspiegelpark zag ik 'n schaapscheerder aan het werk. De schaapjes die hun vacht al kwijt waren, liepen er wat onwennig bij.
En ten slotte, of die haag nu 100% waterpas geschoren is ...? Neen dus, maar dat hoeft ook niet. Binnen enkele weken heb je alweer de uitgroei en trouwens, krijg ik daar beoordelingspunten op? Neen dus. En tussendoor mijn maag gevuld met lekkere frambozen. We hebben rode en gele en ze smaken allebei.
We hebben weer ene gediplomeerde in de familie, onze kleinzoon Arne is afgestudeerd aan de kleuterschool in Hoelbeek. In september gaat hij met de grotere kinderen naar het 1ste klasje van het lager onderwijs.
Maar vandaag ging ik dus fietsen. Het weer zat goed, dus vertrok ik nog eens naar het zuiden, meer bepaald richting Wallonië. Om er te geraken, ging mijn rit eerst langs Kanne om daar de grens met onze zuiderburen over te steken. Je bent er direct in 'n ander landschap, veel meer groen, rustig ook. Enkel aan het fort van Eben Emael was er wat drukte, 'n gids stond er uitleg te geven. Het fort dat geopend werd in 1935, werd nooit het verdedigingspunt zoals werd verwacht. Op 10 mei 1940, werd het fort al direct op de 1ste dag van WO II overrompeld door de Duitsers. De strijd zou kort en hevig zijn. België capituleerde al na 18 dagen, Frankrijk op 22 juni, na nauwelijks 6 weken strijd.
Mijn fietstocht deed ik dus voor 'n deel langs de Jeker, eerst op Waals grondgebied en uiteindelijk ook in Tongeren. Daar maakte ik 'n foto van de Moerentoren en wat oude woningen, genomen vanop de stadswallen. Mijn doel was vervolgens om in Borgloon ergens te stoppen voor 'n natje en 'n hapje, maar daar had ik weinig succes. Ik maakte er wel 'n mooie foto van 'n vergezicht. Dat stoppen deed ik dan maar op het dorpsplein in Alken. Voor 7,80 euro, ene koffie, 'n stuk taart (en niet zomaar 'n stuk taart: kaas - fruit - slagroom) en 'n cola.
Onderweg ook verschillende keren 'n bospad moeten nemen. Maar de wegen waren droog, dus geen probleem. Via Hasselt, Beverst, Munsterbilzen en Gellik geraakte ik terug thuis. Tijd voor 'n heerlijke douche en het maken van mijn verslag.
Vandaag maar 'n superkorte wandeling. Ik diende op verzoek van mijn oogarts, naar 'n specialist te gaan in Genk ter controle. Dat maakte dat mijn echtgenote mij vergezeld heeft, op voorhand wetende dat ze daar druppels in je ogen doen en je nadien 'n zeer wazig blik hebt. En inderdaad, je zicht wordt troebel en het is dan best dat je iemand bij hebt om je te waarschuwen voor eventuele obstakels.
Geen foto's dus maar wel in de plaats, wat oude prentkaartjes van Veurne, 'n stad waar Hubert en ik zijn geweest op onze fietsvakantie. Het is altijd plezant te weten hoe het er vroeger uitzag.
Ik ga er van uit dat mijn blik morgen weer helder is zodat ik kan gaan fietsen.
Gisteren is de opvang van onze Arne goed verlopen. Eerst hebben bomma en bompa alles uit de kast gehaald om hem bezig te houden, nadien zijn we naar de braderie geweest. Eerst was er tijd voor 'n ijsje, nadien wilde hij 'n ocotopus gemaakt krijgen van 'n clown, die met ballonnen, elk diertje kon tevoorschijn toveren. Grootouders content, kleinzoon content.
Deze voormiddag zat er dan 'n mooie fietstocht in, niet al te ver want ik wilde op tijd terug zijn voor het warme middagmaal. De rit ging van Gellik, over Eigenbilzen naar Munsterbilzen. In die laatste gemeente zag ik 'n bijzonder hoekje, misschien de moeite voor 'n foto. En inderdaad, het bleek 'n hoekje te zijn voor iedereen die even troost nodig heeft. Wat verderop, 'n foto van het fietspad naar Bilzen. En ineens kwam daar toch 'n kat tegen mijn fiets aangeschurkt ...! Een wel héél tamme kat.
En vanaf Bilzen, bergop naar Mopertingen, eerst de Brugstraat, dan de weg naar Waltwilder en het laatste stuk omhoog, Waltwilder buitenrijden. Maar ook de grote weg naar Tongeren had zijn bulten, wat omhoog en wat omlaag. En dan in Tongeren, kort aan het station, links richting Maastricht. Door de week moet je die baan niet nemen, levensgevaarlijk, zelfs op zaterdag blijf je daar best weg. Maar op zondag kun je daar goed fietsen wegens het ontbreken van vrachtverkeer. Maar je dient toch steeds op je qui-vive zijn, het blijft 'n drukke straat en de fietspaden liggen ook al eens bezaaid met afval en afgewaaide takjes.
In Vroenhoven zag ik dat het pas 10u30 was, tijd genoeg dus voor 'n ommetje doorheen Moelingen en Eijsden. Eerst de boot van Rederij Stiphout aan de sluis van Lanaye, vol met toeristen, om dan bij het binnenrijden van Eijsden dat infobord te zien over het fort van Navagne. Dat was 'n oud Spaans fort dat diende in de 17de eeuw als uitvalsbasis voor de Spanjaarden bij het beleg van Maastricht. In Eijsden zelf, was 'n garageverkoop bezig, zelfs bij de oudere woningen.
Ik had goed getimed, om 12u00 was ik thuis en na de douche, kon ik fijn aanschuiven. Nog ene mooie zondag.
Vandaag eens geen lange wandeling, maar gewoon effe naar buiten vóór onze Arne ons komt animeren.
Gewoon over de fiets- en wandelbrug om het niet verharde jaadpad te nemen langs het kanaal Briegden - Neerharen. In Tournebride weer de brug over en even door het domein Pietersheim. Wat mij misschien ook zo aantrekt in dit domein, mijn vrouw heeft haar jeugd doorgebracht in de wijk Pietersheim.
En dan terug naar huis via de Wijngaardstraat. Maar in die straat zag ik dat 'n oude traditie van de jeugd, nog altijd in stand wordt gehouden, bij 'n 18-jarige gaan sieren. Sieren niet in de vorm van "versieren", maar de hele straatkant volkieperen met allerlei afval, gaande van toiletpapier, papiersnippers, kroonkurken enz. Niet alleen de jarige, maar ook de ouders en de omwonenden hebben er plezier aan, zeker als 'n goed windje opsteekt. Ik kan mij de dag nog goed herinneren toen onze zoon 18 jaar werd. Het zag er niet uit, dágen hebben we nodig gehad om de boel wat op te ruimen en jáááren nadien, haalde ik nog kroonkurken vanonder de kiezel vandaan. Ik weet niet hoe het zit in de rest van België (of in het buitenland), maar bij ons is dat iets wat moeilijk weg te denken is. De jeugd denkt: "wat ze mij hebben aangedaan, dat zal ik ook de nieuwe 18-jarigen aandoen". Een vicieuze circel dus.
Dit verslagje maak ik nu terwijl mijn halve trouwboek met Arne in de zandbak aan 't spelen is. Morgen ga ik in de voormiddag fietsen.
Vandaag eens geen lange wandeling, maar gewoon effe naar buiten vóór onze Arne ons komt animeren.
Gewoon over de fiets- en wandelbrug om het niet verharde jaadpad te nemen langs het kanaal Briegden - Neerharen. In Tournebride weer de brug over en even door het domein Pietersheim. Wat mij misschien ook zo aantrekt in dit domein, mijn vrouw heeft haar jeugd doorgebracht in de wijk Pietersheim.
En dan terug naar huis via de Wijngaardstraat. Maar in die straat zag ik dat 'n oude traditie van de jeugd, nog altijd in stand wordt gehouden, bij 'n 18-jarige gaan sieren. Sieren niet in de vorm van "versieren", maar de hele straatkant volkieperen met allerlei afval, gaande van toiletpapier, papiersnippers, kroonkurken enz. Niet alleen de jarige, maar ook de ouders en de omwonenden hebben er plezier aan, zeker als 'n goed windje opsteekt. Ik kan mij de dag nog goed herinneren toen onze zoon 18 jaar werd. Het zag er niet uit, dágen hebben we nodig gehad om de boel wat op te ruimen en jáááren nadien, haalde ik nog kroonkurken vanonder de kiezel vandaan. Ik weet niet hoe het zit in de rest van België (of in het buitenland), maar bij ons is dat iets wat moeilijk weg te denken is. De jeugd denkt: "wat ze mij hebben aangedaan, dat zal ik ook de nieuwe 18-jarigen aandoen". Een vicieuze circel dus.
Dit verslagje maak ik nu terwijl mijn halve trouwboek met Arne in de zandbak aan 't spelen is. Morgen ga ik in de voormiddag fietsen.
De rode wandeling doorheen Gellik nog eens volledig gedaan.
Op vaderdag hebben we het moeten uitstellen, dat etentje met ons twee, die avond vertrok ik met Hubert naar de Westhoek om te fietsen. Maar uitstellen is geen afstellen, vandaag hebben we ons dat etentje laten smaken, een hoofdgerecht en 'n lekker dessertje.
Nadien wilde ik nog wat in de tuin werken (lees: onkruid wieden), maar de grond was nog te zompig na die regen van gisteren. Het gevaar was dat ik samen met het onkruid, gezaaide plantjes mee zou uittrekken. Dan maar wat wandelen, en niet zomaar wandelen, nee, ... nog eens de langere rode route doorheen Gellik gemaakt.
Het werd dus vandaag 'n sportieve uitdaging, zeker gelet op de afstand, de zon en de warmte. Maar gewapend met 'n flinke drinkbus water en zoveel als mogelijk onder de bomen gebleven, viel het al bij al nog mee. Aan de Kounterstraat kon ik kiezen hoe ik mijn tocht zou doen, links starten (langs het kanaal) of rechts (door het bos). Het werd het laatste, vertrekken dus langsheen Hoeve Kiewit op de Kewithstraat. En dan gewoon de rode pijlen volgen. Op 'n bepaald moment moet je de grote weg Gellik - Zutendaal over om dan langs enkele weilanden en Recreatiepark De Krieckaert te wandelen (oa. de foto met die amforen). En dat het gisteren toch goed geregend heeft, dat zag ik aan de vele plassen in het bos. Aan de grote weg naar Eigenbilzen, sta je in feite op de splitsing van natuurgebied De Hoefaert en het Munsterbos.
Op dat punt wederom de grote weg over richting het fietspad langs het kanaal. Vanaf daar heb ik wijselijk mijn pet achterstevoren op mijn kop gezet, kwestie van mijn hals wat te beschermen tegen de zon. Pas op, ik had mij op voorhand sowieso ingesmeerd met zonnecréme. Aan de Wijerdijk, naar beneden, naar het jaagpad met de oude spoorbrug en de brug van Briegden.
De laatste meters van die rode route gingen over het oude spoor. Terugkeren deed ik via de sportoase met zijn bloemenpracht. En thuis staat de echte Lavendel in volle bloei.
Voila, weer 'n goed gevulde dag met deze morgen, mijn echtgenote gaan helpen om wat pakken toiletpapier thuis te krijgen (per fiets, beladen met meerdere draagtassen, is dat voor haar niet te doen) om nadien in de bib weer wat nieuwe boeken te hebben ontleend. Morgen is onze Arne de hele dag koning in huis.
Als ik ga wandelen, dan krijg ik dikwijls de opmerking dat ik 'n "wandelaar zonder hond" ben, iets wat niet veel voorkomt blijkbaar. Nu heb ik 'n vriend op Strava, die geeft telkens aan: "wandeling met hond". Ik dacht dus vandaag mijn titel op Strava, "wandeling zonder hond" te noemen. Benieuwd wat mijn vriend hierover gaat zeggen.
Dus gewandeld deze voormiddag. Vanmorgen regende het nog bij ons en ook namiddag voorspellen ze 'n kletsnatte periode. Dus in de rapte even naar buiten, deze keer naar mijn geliefkoosd wandelgebied, Pietersheim. Foto's kan ik er iedere keer maken, de diverse wandelroute's, de grachten rond de ruïne, het oude brugje, de dreef en het kasteel. Het is er 'n oase van rust. Ik kom er heel graag.
Terugkeren deed ik langs die amfoor, spontaan moest ik denken aan al die oude Griekse en Romeinse wijnvaten. En iets verder op de Koning Albertlaan zag ik iets wat mij als voormalig postmeester interesseert, 'n heuse pakjesautomaat van Bpost. Ik wist niet dat deze dienstverlening ook al in onze gemeente was doorgedrongen.
En nu, ... afwachten welke hoeveelheden regen we te verwerken krijgen.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Er maar direct aan beginnen was dus het advies. Tegen twaalven was 'n groot deel gedaan en kon ik aanschuiven aan het middagmaal. 
Ik ben Eddy Meuris