aantal stappen: 1.610.733 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 130
aantal fietstochten: 36
Zoeken in blog
02-11-2023
Met 6 Bfr. doorheen Oud-Caberg.
Voor ik aan mijn wandelverslag begin, wens ik toch eerst iedereen te bedanken voor de verjaardagswensen voor onze Arne. Hij heeft zich goed geamuseerd gisteren op zijn feestje, er waren ook twee vriendjes aanwezig, bomma en bompa hebben dus niet moeten meespelen. Wij hebben wel aan tafel gezondigd door het eten van 'n stuk smurfenvlaai. Zij die dat niet kennen, het is bladerdeegbodem, daarop vanillepudding en abrikozengelei, en na de afkoeling volgt nog slagroom, witte chocoladeschilfers en poedersuiker. Die vlaai (of ook taart genoemd) werd in 1977 uitgevonden door 'n bakker in Heusden-Zolder. En het enige wat het met de smurfen te maken heeft, toentertijd was het liedje van de smurfen geweldig populair.
Mijn excuses, maar toch nog 'n anekdote van deze morgen. Bij het opentrekken van de gordijnen deze morgen, zagen we dat onze brievenbus 'n vriendje had gekregen. Bleek dat vandalen de brievenbus van onze naaste buren van zijn voetstuk hadden getrokken en er mee op wandel waren gegaan. Maar omdat die bus zoveel weegt, hebben ze die dan maar achtergelaten op die van ons.
En nu mijn wandeling. Regenen ging het niet doen, waaien des te meer en de zon scheen. Binnen blijven was daarom geen optie. De bedoeling was om doorheen Oud-Caberg te wandelen, dus even de grens over. Ik vertrok langs de trappen aan de school en doorheen de tunnel, om vervolgens rechtsaf te slaan richting de Industrieweg. Aan grenspaal 97 zie je in de verte Oud-Caberg al liggen. Zoals nog al eens gezegd, het oude gedeelte van het dorp heeft nog verschillende mooi opgeknapte boerderijen zoals het Reijndershof. Door de strakke wind, lagen in het dorp omzeggens alle groene afvalcontainers op hun zij. Leeg weegt zo 'n containers niks, en de minste wind blaast ze dan omver.
Doorheen de straat Lanakerweg keerde ik terug. Nog even getracht op rechts 'n binnenweg te vinden, maar omdat dit niet lukte, gewoon doorgewandeld langsheen de kapel met zicht op Lanaken met zijn windmolens en de kerk, ver op de achtergrond. Aan de kapel, rechtsaf doorheen 'n modderig pad richting de oude spoorbrug. Daar mijn laatste foto's genomen. Ik vertrouwde het verder niet meer, de wind was mij toch wat al te strak, ik wilde mijn gsm niet tegen de vlakte zien gaan.
Via het veld van de Grensweg, teruggekeerd naar Lanaken. Al bij al viel het nog mee, al was ik bijna gezandstraald, ben ik twee keer mijn pet achterna moeten lopen en ben ik zelfs enkele keren letterlijk tot stilstand gekomen. Uiteraard heb ik goed uitgekeken telkens ik voorbij 'n boom of bomen diende te wandelen, maar die 6 Bfr. hebben we al dikwijls gehad, het is zelfs al erger geweest. We mogen bij ons in Lanaken nog van geluk spreken, elders in het land (en ook in het buitenland) zijn er problemen geweest.
Toen ik vanmorgen richting Maastricht aan 't fietsen was, zagen mij die wolken toch ferm bedreigend uit, nochtans hadden de buienradars aangegeven dat het droog zou blijven. En gelukkig, het is inderdaad droog gebleven.
Mijn route lag sinds gisteren klaar, naar Gulpen om via de autostradebrug in Stein terug te keren. Om te beginnen nam ik dat mooie fietspad achter de Noorderbrug richting Bemelen. Via dat fietspad rij je Maastricht buiten. En dan in Bemelen nog eens de berg naar boven, de Bemelerweg. Het is 'n loper zoals ze nog al eens zeggen, 1 km. lang en geen al te hoge stijgingspercentage's. In het gehucht Wolfshuis - hoort bij Bemelen - zie je "De Van Tienhovenmolen", gebouwd in 1855. De wieken waren flink aan het draaien.
En dan naar Gulpen. Je bevindt je op 'n hoogte en de vergezichten richting Gulpen zijn dan ook prachtig. Echt in het centrum ben ik niet geweest, ik draaide links af naar Wijlre, Hulsberg, Schin-op-Geul en Walem. Tussen laatst genoemde dorpjes, die bij Valkenburg horen, heb je de Kachelberg, 'n stevige kuitenbijter met percentage's boven de 10%. De helling is 1,5 km. lang. Boven vind je 'n kapel van 1828. Wat verderop even gestopt aan 'n andere kapel, in Wijnandsrade. Deze kapel werd in 1930 gebouwd door 'n aantal buurtbewoners. Ik heb er mijn enige pauze van vandaag genomen, mijn boterhammen opeten.
Vervolgens ging het naar Genhout, 'n plaats waar ik al tig-keer doorheen gefietst ben. En iets verder, bereikte ik Elsloo/Stein waar ik 'n prachtig versierde kunstboom zag en 'n mooie schilderij op 'n doodgewone elektriciteistcabine. Zo 'n saaie cabine's kunnen dus prachtig versierd worden. Je ziet het meer en meer de laatste tijd.
Eens de autostradebrug over, ben je bijna thuis. Nog effe langs de Maas in Uikhoven en doorheen Rekem richting La Butte aux Bois, en ik kon mijn fiets weer opbergen.
Maar het venijn zat vandaag in de staart, in Rekem stelde ik vast dat ik te kampen had met 'n leegloper vooraan. Ik heb mijn band eens gecontroleerd, maar uitwendig zie ik geen schade. Gelukkig nog net thuis geraakt zonder te moeten stoppen voor 'n herstelling. Dat zal deze week gebeuren.
Morgen 1 november, wij gedenken onze overleden naasten en .... vieren onze Arne die 6 jaar wordt. En zoals in mijn titel gezegd, de 6.000 kms. zijn binnen, mijn doelstelling voor dit jaar. Uiteraard ga ik proberen er nog iets bij te doen.
Dag allemaal, vandaag had ik mij voorgenomen nog eens doorheen de buurtweg te wandelen tussen de Pannestraat en de Bremstraat. Daar is wat commotie rond geweest omdat de bewoners van het laatste huis op de Bremstraat, die buurtweg hadden afgesloten met 'n hek, 'n hek dat weliswaar door iedereen kon geopend worden.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik vertrok via de Epesiastraat waar de bomen nu op zijn mooist staan. En dan de Pannestraat in om iets voorbij de volkstuintjes, links af te slaan, de befaamde buurtweg in. Aan het eerste poortje, ergens halverwege zag ik dat er toch iets veranderd was. Het poortje stond wagenwijd open. Ondertussen ook nog wat paddenstoelen gezien, de bleekgele bundelzwam. En dan op het eind van de buurtweg, aan de Bremstraat zag ik toch mijn tevredenheid dat het tweede poortje helemaal verwijderd is. Je kunt er nu gewoon doorheen wandelen zonder obstakels. Misschien dat mijn meldingen op facebook toch wat respons hebben gehad.
Verder ben ik nog 'n stukje het bos binnengewandeld. Echt gezocht naar boleten, zwammen en paddenstoelen heb ik niet, al zie je bijna overal de gele aardappelbovist. Terugkeren deed ik via de Kewithstraat met zijn mooie paarden en de fantasie van sommige bewoners mbt. Halloween.
Mijn laatste foto maakte ik aan de sportoase, de laatste nog bloeiende veldbloemen. Voila, mijn verslag is weer gemaakt, nu ga ik schaken. En morgen, ... bij leven en welzijn en vooral bij weinig wind en geen regen, dan ga ik fietsen.
Als je op zondag gaat fietsen, dan is de kans altijd groot dat je ergens verzeild geraakt waar veel volk samen gekomen is of waar er 'n parcours is uitgetekend voor wandelaars of fietsers. Zo kwam ik vandaag doorheen Wiemesmeer, deelgemeente van Zutendaal, en ik had het moeten weten, maar de laatste zondag van oktober is er de jaarlijkse slipjacht. Slipjacht wil zeggen: jagen met paarden en honden.
Het was vanmorgen - na mijn bezoek aan de bakker - kiezen, ofwel wandelen of toch gaan fietsen. Nu fascineert mij uiteraard die grens van 6.000 km. fietsen dit jaar, dat zal natuurlijk geen probleem zijn om dat te halen, maar toch .... iets zegt mij, hoe rapper, hoe liever.
Iets voor 10u00 ben ik dus vertrokken richting Briegden om het linker jaagpad te nemen van het Albertkanaal. Dit volgde ik tot aan de brug tussen Munsterbilzen en Zutendaal. Ik was daar fietser nr. 42 vandaag. En vanaf daar, was het veelal fietsen doorheen de Zutendaalse bossen. Gelukkig had ik de stadsfiets genomen, met mijn Schwalbe-Marathon-Plus-banden, was dat geen probleem. Zou ik de koersfiets genomen hebben, dan was dat 'n ander paar mouwen geweest. Takjes, afgevallen bladeren en herfstvruchten, slijk en minder goede wegen, dat zou toch problematisch geweest zijn voor mijn 25 millimeterbandjes.
In Genk, meer bepaald in de toeristische trekpleister Kattevennen, was er veel volk. Meerdere mountainbikers daalden dat smalle pad af naast de springschans en op de kleine schans was de jeugd aan 't oefenen (zie rode circel op mijn foto). En dat de herfst nu op zijn mooist is, dat zie je aan het kleurenpalet.
En dan, onverwacht eigenlijk, kwam ik middenin de slipjacht in Wiemesmeer terecht. Ze waren juist ruiters en paarden aan 't voorstellen aan het talrijk opgekomen publiek. Ik denk dat half Wiemesmeer aanwezig was. Talrijke kraampjes met eten en drinken, zorgden voor de nodige versnaperingen. De laatste foto (paarden en honden) heb ik zelf niet gemaakt, maar gevonden op internet. Die slipjacht wordt dus sinds 'n 50-tal jaren georganiseerd op de laatste zondag van oktober.
Terugkeren deed ik via Zutendaal-centrum en de wijk Besmer (met oa. die skicabine). Thuis nog 'n laatste foto van onze boom in al zijn kleuren.
Deze namiddag is het verder met de benen omhoog, seffens nog 'n overschotje van 'n lekker 4-uurtje van gisteren en misschien wat tv.
Het moest mij nog eens overkomen, 'n lege batterij. Na de 10u00-koffie had ik goesting om nog eens 'n kort ritje te maken met de stadsfiets. Het zou droog blijven in de voormiddag, kwestie dus om er van te profiteren. Maar eerst ben ik ná het ontbijt, het graf van mijn ma en grootmoeder nog gaan reinigen. Één keer per jaar mag dat wel eens.
En dan de fiets op, richting Gellik (foto 1 met de kerk op de achtergrond). Aan de brug van Eigenbilzen, gewoon het kanaal gevolgd om tenslotte rechts af te draaien richting Zutendaal. De bedoeling was om te fietsen via de Lieteberg. Je moet er dan eerst 'n stukje door 'n bos met effe 'n steile helling. Niet-getrainde fietsers moeten daar al eens afstappen.
Na het centrum van Zutendaal, ging het dan naar Opgrimbie met de Duivelsberg. Daarboven heb je prachtige vergezichten. Frappant daar was 'n man die op zijn dooie gemak,'n tasje koffie aan 't drinken was, ondertussen genietend van de vallei. Bleek het 'n wandelaar te zijn, ik zag 'n rugzak en thermos aan de kant staan.
De Duivelsberg afrijden doe je via 'n dalingspercentage van 10%, het is dus kwestie van goed je remmen onder controle te hebben, want met al die afgevallen bladeren is 'n slippertje rap gemaakt. Eens beneden ben je in het centrum van Opgrimbie. Daar staat 'n eeuwenoude kapel uit de 16de eeuw. Wat je ziet, zijn in feite de restanten van de oude Sint-Christoffelkerk. De kapel werd tot einde de jaren '60 van de vorige eeuw, nog vaak actief gebruikt als kapel.
Terugkeren deed ik via het dorp Boorsem met de windmolen genaamd "de Stormvogel". Het is 'n molen van circa 1858. In 2010 werd de molen volledig gerestaureerd. Rekem en Neerharen zouden de laatste dorpen zijn die ik nog moest passeren, maar in Rekem, toen ik er 'n foto wilde maken, zag ik nog net dat het 11u35 was (tijd dus om mij naar huis te haasten) toen de batterij van mijn gsm de geest gaf. Vanaf dat punt tot thuis is het ongeveer 6 km. fietsen.
Maar geen geklaag, ik heb de benen weer eens in beweging gezet en nu komen die 6.000 km. die ik dit jaar wil fietsen, toch erg dichtbij.
Vanmorgen wat bladeren bijeen geharkt en al mijn lavendelstruiken gesnoeid, en de bedoeling was om dan, na het middageten, te gaan wandelen. Maar die verdomde buienradar gaf toch wel zeker omstreeks 13u00, 'n regenzone boven Lanaken. Ik heb eens hard "foert" geroepen en in mezelf gedacht: "wat komt, dat komt". De regenjas aan, de paraplu mee en naar de bushalte om daar lijn 63 naar Maastricht te nemen. En wat dacht je, uiteraard geen regen, ... op wat gemiezer na bij terugkeer, maar op dat moment was ik al in Smeermaas, bijna thuis dus.
Dus zoals gezegd, naar Maastricht om aan de Wilhelminabrug af te stappen. Eerst doorheen de Stokstraat, vroeger 'n te mijden volksbuurt, nu 'n dure winkelstraat. Via het Vrijthof met zijn mooie beelden, naar de Sint-Servaasbasiliek. Het was al jaren geleden dat ik er nog eens ben binnen geweest. Wikipedea stelt dat het de oudste kerk is van Nederland. De kerk - in feite dus 'n basiliek - is immens met vele kapellen binnenin. De schatkamer zou ook een der rijksten zijn van het land. En helemaal onderaan het zogezegde graf van Sint-Servaas.
Het is er prachtig, meer dan 'n bezoekje waard dus. Mijn koffie dronk ik in de boekenkerk om vervolgens doorheen wat winkelstraten te wandelen. En dan kon ik aan mijn terugtocht beginnen, eerst langs de woonboten aan mijn linkerzijde om vervolgens dat mooie witte huis nog eens te fotograferen. Vroeger was dat 'n tolhuis. En die woning met zijn mooie gekleurde klimop, een der laatste huizen juist vóór de grens, ik wilde wel eens weten welke tekst er op die paal stond, ik ben nogal nieuwsgierig van aard.
Voila, weer 'n aangename wandeling, de toerist uitgehangen en vele mooie dingen gezien.
Gisteren las ik bij iemand dat er tot wel vier per dag gewandeld wordt. Ik neem aan dat dit met 'n hondje is. Bij mij is er geen sprake van 'n hond, maar gisteren was ik toch ook drie keer op wandel. Eerst mijn gewone wandeling waarvan ik 'n verslag gemaakt heb, daarna naar mijn dokterspraktijk gestapt voor de nodige vaccinaties en gisterenavond mij naar 'n etentje begeven met collega's - redactieleden van onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt.
Vandaag diende ik in feite naar Maaseik te fietsen om 'n gezellige namiddag door te brengen met ex-collega's, allemaal voormalige postmeesters, de een van Maaseik, de ander van Maasmechelen, Dilsen, As, Genk, Meeuwen, enz. Ik was het kantoorhoofd in Lanaken. Maar omwille van het feit dat ik niet beschik over 'n auto noch rijbewijs, kon ik mijn verplaatsing enkel doen per fiets. En net vandaag hebben ze de hemelsluizen open gezet, het is nu op dit eigenste moment (12u50) volop aan 't regenen. Zou ik per bus gaan, dan was het 'n bus naar Maasmechelen, overstappen op de volgende naar Maaseik en dan nog 'n héél eind te voet. Dat zag ik niet zitten, ik heb mij dus afgemeld. Anderzijds misschien maar goed dat ik thuis kon blijven, mijn echtgenote reageert doorgaans heftiger op vaccinaties, ook nu weer. Best dus in de buurt te blijven.
Maar ik ben dus toch effe gaan wandelen, enerzijds diende er vers brood op de plank te komen en anderzijds wilde ik naar de flappentap gaan om de geldbeugel wat aan te vullen. Ik vertrok dus langs de sportoase via het brugje richting Gellik om op de hoek van de Dorpstraat en de Neergellikerweg, links af te slaan, terug richting Lanaken. Zo kwam ik voorbij het oude spoor, altijd 'n eyecatcher voor 'n foto.
En halloween heeft zo zijn versieringen, deze sprong uiteraard in het oog. Aan papierfabriek Sappi hebben ze inmiddels het bedrijf al ten grave gedragen. Blijkbaar kan het papier dat ze in Lanaken maken, overal gemaakt worden, in elke andere vestiging van Sappi wereldwijd. En dan zal vermoedelijk gekozen worden om 'n fabriek open te houden in 'n land waar de personeelskosten 'n stuk lager liggen.
Terugkeren deed ik via het kanaal, de bakker en mijn bank. En die laatste foto, dat is het werk van 'n vriend-elektricien die gisteren deze lamp is komen hangen ter vervanging van zijn voorganger. Op mijn leeftijd nog zo hoog op 'n ladder gaan staan en dan mijn twee handen moeten gebruiken om dat werkje te doen, dat is niet meer aan mij besteed. En nu, met dit rotweer, mij nog wat bezig houden met stamboomonderzoek. Nog ene gezellige dag iedereen.
Toen ik vanmorgen de krant opensloeg, zag ik dat het vandaag als enige dag deze week, droog zou blijven en de wind zou niet meer dan 2 bfr. bedragen. Het was dus kiezen, fietsen of naar mijn wekelijkse schaakafspraak gaan. Mijn gevoel gaf toch maar de eerste optie aan en verdorie, ik had er goesting in. Dus wat extra boterhammen smeren voor onderweg, de juiste warme kledij aan, en vriend en schaakcollega Raymond verzocht mij te verontschuldigen en ik kon vertrekken.
Ik vertrok via Rekem en Boorsem om langs de Zuid-Willemsvaart verder te fietsen. In Meeswijk wilde ik het veer nemen over de Maas. Hierdoor kwam ik in Mazenhoven aan dat kapelletje, links op de foto, voorbij. En eens in Berg a/d Maas, aan de andere kant van de Maas, was het in gestrekte draf naar Geleen. Zoals altijd ben ik blij als ik de stad achter mij kan laten. Met al die drukte is het even stressen, het verkeer, mijn route in 't oog houden, enz. Slechts één foto in Geleen, aan de halte van het spoorwegnet.
Vervolgens passeerde ik de kerk van Schimmert en Stoeterij Ravensbos op weg naar het centrum van Valkenburg. Het station was daar de juiste plaats om effe te stoppen voor 'n foto en om wat energie binnen te spelen. In het centrum liet ik de Cauberg rechts liggen en fietste ik de Daalhemmerweg naar boven. Een klim van bijna 2 km. Tijdens de Amstel Goldrace, rijden ze daar naar beneden om vervolgens de Cauberg te beklimmen. En onderweg naar het centrum, ook 'n lange strook gravelpaden moeten nemen. Het was er vrij droog, dus het koste weinig moeite.
Eens boven, ipv. direct naar Maastricht te fietsen, nog 'n lus naar links gemaakt, naar Scheulder en Margraten. In die laatste gemeente, na 60 km. fietsen, toch effe gepauzeerd bij Chriske. Het deed toch deugd.
Om niet door Maastricht-centrum te moeten rijden, fietste ik via Gronsveld en Rothem naar de Noorderbrug, in feite onder en langs Maastricht door waar je enkele mooie vergezichten hebt.
In Lanaken mij niet in het centrum gewaagd wegens de kermis. En nu ik dit verslag aan 't maken ben, zie ik dat het aan 't regenen is. Ik heb dus geluk gehad om onder gunstige omstandigheden te hebben gefietst.
Kermis in Lanaken, wie weet of we deze namiddag nog goesting hebben om eens door het centrum te wandelen om nadien nog ergens 'n koffie te gaan drinken. Ik ben daarom deze voormiddag al pad geweest en mijn kilometers gemaakt. En tussen 10u00 en 12u00 loop ik toch maar in de weg, de chef-kok is dan bezig in de keuken en daar blijf ik dan weg, tenzij ... mij gevraagd wordt om wat te helpen bij de "mise-en-place".
Maar ik heb dus gewandeld, eerst door mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat. De oude straatnaambordjes zijn grotendeels allemaal vervangen door sobere nieuwe exemplaren, dit bordje is gelukkig blijven hangen. En dan naar het kasteel in Pietersheim. Ver heb ik mij er niet gewaagd, ik wilde vooral droge schoenen houden.
Na het kasteel, ging ik richting het kanaal. En ja, ook daar zie je redelijk wat paddenstoelen. Die gewone zwavelkopjes staan overal, zeker na die regen van de voorbije dagen. En de bladeren beginnen nu toch in sneltempo af te vallen. En tussen die bladeren zag ik iets speciaals, mijn app gaf geen 100% zekerheid, maar het zouden kousevoetengordijnzwammen kunnen zijn. Ik heb naderhand nog eens vergeleken met internet, het zou kunnen, maar niet helemaal zeker. Maar mensen, die naam van die zwammen, geweldig toch ...!
In het centrum nog 'n bankverrichting gedaan en via het Uilenstraatje en de Langkeukelbeek, terug naar huis. En met 'n glaasje wijn heeft mij het middagmaal weer méér dan gesmaakt. Gault-Millau zou ook eens punten mogen geven voor 'n thuiskok ...!
Op 'n bepaald moment ben ik er vandaag moeten mee stoppen, met foto's maken van paddenstoelen, bedoel ik dan. Dat was niet meer te doen, ik geraakte niet meer vooruit. Een foto maken is één ding, maar ter plaatse via mijn app, die paddenstoelen trachten te identificeren en daarna bij herkenning, die foto's nog op te slaan in het systeem, dat is nog 'n ander ding. Ik verloor véél te veel tijd. En tijd was nu juist hetgeen ik vandaag onvoldoende had. Ons middagmaal was vandaag wat uitgebreider en er was wat meer werk aan. Zodoende had mij de chef-kok opgedragen niet te ver te gaan en zeker op tijd terug aan tafel te zijn, kwestie van haar strak schema niet in de war te sturen.
Anderzijds was het ook aangewezen om al in de voormiddag te wandelen, in de namiddag konden wat buien passeren. Fietsen was helemaal uit den boze wegens 'n strakke wind van 4 bfr.
Ik vertrok via de Maastrichterweg richting camping Jocomo Parc. Vervolgens via de Bessemerstraat naar het hoogste punt van Lanaken (108 meter) om daar links het bos weer binnen te stappen. En dan die paddenstoelen, als je er één gespot hebt, dan zie je ze bijna overal en in verschillende vormen. Teveel om op te noemen en te fotograferen. Deze die ik wel heb vastgelegd zijn de volgende: 1. gewone zwavelkop 2. gele knolamaniet 3. geschubde inktzwam 4. kastanjeboleet.
Met die regen van gisteren, was het bijna overal slalommen langs de verschillende plassen. Ik heb mij op 'n bepaald moment toch moeten haasten om tijdig terug te zijn. Ik heb daarom mijn boswandeling wat ingekort en via dat bankje en het pad langs dierenarts Neven, mij naar huis terug gespoed. En ik was op tijd, ik had zelfs nog tijd om mijn Strava-account goed af te sluiten.
En dat eten, ..... ? Potten en pannen waren helemaal leeg, vaneigens dat het gesmaakt heeft, met zo 'n chef-kok in huis ...!
Even heb ik gespeeld met het idee om 'n fietstocht te maken, weliswaar met de stadsfiets, maar toen ik nog eens naar buiten keek, zag ik dat het weer effe geregend had, natte straten dus.
Het bleef dus bij wandelen. Dat deed ik vanmorgen omstreeks 7u10 ook al om naar de bakker te gaan voor brood en croissants voor bij het ontbijt. Die kapel staat in onze straat.
En dan mijn wandeling, nog eens de brug over in Veldwezelt. Ik vertrok langs de Industrieweg met de brug van Briegden, rechts in de verte. Dan de brug over en de bebouwde kom van Veldwezelt binnen. Je kunt daar ofwel beneden het jaagpad langs het kanaal nemen ofwel de talud boven langs het kanaal volgen. En die talud daar noemt het Belvédèrepad. Ik kom er graag, het is één van mijn favoriete wandelpaden, mooie vergezichten, het is er héél rustig en je zit volop in de natuur.
Rechts zie je de windmolens van Lanaken, links zie je de kerk van Veldwezelt. Het is toch 'n heel eind wandelen tussen die twee bruggen, gelukkig stond het gras niet hoog, waren er nauwelijks modderstroken en niemand, ... helemaal niemand zag ik er. Ik had het pad voor mij alleen.
Terugkeren deed ik via de bloemen aan de sportoase. En o ja, mijn vriend-elektricien is gisteren komen kijken naar de werken die dienen uitgevoerd te worden. Vermoedelijk zal het deze week al gedaan kunnen worden.
Ver wilde ik vandaag niet gaan, 'n vriend-elektricien had mij beloofd langs te komen om te bekijken wat soort werkjes ik voor hem in petto heb. Hij zou mij bellen. Ik kon dus niet ver van huis gaan wandelen, het aantal foto's is dan ook navenant.
Maar met de zon aan de hemel en mijn echtgenote thuis, wilde ik toch wat frisse - en bij ons nog gezonde - lucht inademen. Eerst naar de Eikelenweg en de Bremstraat om dan op weg naar de Pannestraat dat bordje "Rue Saint-Nicolas" te zien hangen aan 'n woning. Hebben de bewoners 'n speciale binding met Sinterklaas ....?
Die verweerde deur en muur, is altijd 'n aandachtstrekker in de straat. Vervolgens wandelde ik nog 'n eind mee met het kanaal tot aan de sluis, om daar de helling naar boven te nemen, terug naar het centrum. Nu liggen er al veel blaadjes, nog enkele weken en het zal er vol liggen.
In het centrum zijn ze volop bezig met de opbouw van de kermis dit weekend.
En mijn laatste bijdrage voor vandaag, dat is 'n tekening, mogelijk te plaatsen in onze carnavalskrant. En wie ons dialect niet verstaat, hier de vertaling: "als je je tanden gaat poetsen, maak dan die van mij ook proper ...."
Het was toch 'n dikkere jas die ik vandaag aandeed om te gaan wandelen, de wind maakte het 'n stuk frisser dan gisteren. Maar binnen blijven, dat staat niet in mijn woordenboek. Ik vertrok vandaag richting de kinderboerderij. Onderweg was het even glimlachen bij het bekijken van die doodskop. Bovenop de brievenbus stond hij. Halloween is voor sommigen 'n speciale bedoening.
Ik zag veel kinderen in de kinderboerderij, ook bij Lotte en Giel. Zij hebben vermoedelijk 'n vrije dag op school wegens 'n studiedag van de leerkrachten of iets dergelijks. Via de visvijver, 'n stukje gewandeld in Pietersheimbos. Aan die baren kunnen de sporters hun spieren wat stretchen. Die staan er al sinds mensenheugenis, ooit ... héél lang geleden, heb ik er ook nog gebruik van gemaakt.
En wat doe je nog zoal in 't bos? Uiteraard uitkijken naar paddenstoelen. Vandaag zag ik enkele reuzenzwammen en vele gewone zwavelkopjes. En onze mooie dreef richting de burchtruïne, ... het is altijd 'n streling voor het oog, zeker nu de herfst eraan komt. Tenslotte nog 'n foto van de brug over de burchtgracht en de eendjes.
Terugkeren deed ik via de Winnigerstraat en de Drie Eikenstraat. In het centrum rechtstreeks naar huis om daar samen te genieten van 'n goei tas koffie.
Zoals aangekondigd, heb ik vandaag gefietst. En nee, ik heb het helemaal niet koud gehad. Ik was dan ook warm gekleed, mijn winterjasje aan, 'n mutsje onder mijn helm, de lange broek, enz. En het weer deed ook 'n duit in 't zakje, véél zon, weinig wind en droge wegen.
Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht richting Geulle a/d Maas. Aan het kasteel, effe tijd voor 'n foto. En dan richting Elsloo/Stein. Die beestjes wil ik toch niet achter mij aan krijgen ... Het mooiste zicht van mijn tocht, kwam ik tegen in Stein, 'n brug met prachtige muurschilderingen. Aan die hoge zitbank was het tijd om mijn boterhammen te eten en wat verderop, 'n mooi beeld om toch even vast te leggen op foto.
Via Roosteren, de Maas over richting Maaseik. De stad zelf heb ik rechts laten liggen, ik ging linksaf naar het bedevaartsoord Heppeneert. En natuurlijk, ik had het kunnen weten, op maandag zijn er practisch geen horecazaken open, dus ook niet in Heppeneert. Geen probleem, de conditie is prima en ik kon zeker nog 'n heel eind verder.
Aan de Belgische kant van de Maas, kwam ik ook door Vucht, 'n dorp waar op 10 januari 1940 'n Duits vliegtuig ('n Messerschmitt) 'n noodlanding moest maken met geheime oorlogspapieren aan boord. Het is daardoor dat WO II pas op 10 mei 1940 begonnen is.
En in Kotem had ik dan toch geluk, café Ponderosa was open. Ik vroeg 'n stuk vlaai en 'n tas koffie. De koffie kon ik krijgen, dat stuk vlaai kreeg ik gratis op de koop toe. Uit eerlijke schaamte heb ik dan nog 'n Duvel besteld, 'n biertje dat ik eigenlijk in Lanaken wilde drinken. Kostprijs van dit alles: koffie - taart - Duvel = 6,00 euro.
Ik wilde vandaag toch de 90 km. halen, mijn tocht eindigde dus via wat lusjes, oa. doorheen Neerharen en de visvijver in Domein Pietersheim.
Ik mag zeker zeggen dat ik mij geamuseerd heb, 16 oktober, ... het was 'n aangename fietsdag.
De hoge boswandelschoenen waren nog niet gereinigd, die konden dus vandaag nog eens gebruikt worden om opnieuw het bos in te trekken. Deze keer verliet ik de verharde wegen aan de Maastrichterweg ter hoogte van het benszinestation Octa+.
Via de Lepelvormweg ging ik rechtsaf, de Bessemerberg deels naar boven. Maar ergens halverwege, vond ik mijn pad aan de linkerkant om weer 'n heel stuk door het bos te wandelen. En uiteraard, paarden kunnen niet ontbreken in 'n fotoreportage. Vandaag had ik weer mijn app openstaan om de paddenstoelen te herkennen. Zo zag ik oa. de berkenzwam en het gewone zwavelkopje.
Ik ben 'n stuk doorgewandeld in de richting van Gellik om uiteindelijk 'n korte weg links te nemen, om terug naar huis te gaan. Via het onverharde pad kwam ik op de Smeetsstraat terug tussen de woningen. En die traditie om te sieren bij de geboorte van 'n kind, kan ik alleen maar toejuichen. De laatste meters maakte ik in het Uilenspiegelpark. En goed dat ik op tijd thuis was, want even later gingen de hemelsluizen open.
Mijn laatste foto is de carnevalsgezèt van 1991 met Prins Mark den eerste. We gaan binnenkort weer beginnen aan de nieuwe krant van 2024, het 20ste jaar dat ik eraan meewerk. Onze krant wordt volledig in het plaatselijke dialect geschreven.
Voila, nu ik dit aan 't schrijven ben, is het fel aan 't regenen. Hopelijk zijn de voorspellingen voor morgen correct: droog - zonnig - weinig wind. Ik wil namelijk weer gaan fietsen ipv. te gaan schaken. Je moet er de beste dag voor uitkiezen om te kunnen fietsen.
Vanmorgen had ik nog eens goesting om het bos in te trekken, niet zomaar 'n wandeling, maar eentje met "ups and downs". Deze keer vertrok ik via de kapel van de H. Appollonia, Patrones tegen de tandpijn.
Aan de kinderboerderij met zijn dieren, wandelde ik de houten vlonder over om dan direct links, het bos in te stappen. Nu begin je toch al de herfstkleuren te zien. Het eerste stuk van mijn wandeling was één rechte lijn omhoog, langs de beek en zoals gezegd, veel ups and downs.
Aan de grote weg Lanaken - Zutendaal, even naar links om aan die slagboom, weer het bos in te stappen. Het was vandaag wel regelmatig naar mijn klok kijken op mijn gsm, ik had wel afgesproken met mijn vrouw om het middagmaal iets later op tafel te brengen, maar té laat komen, wilde ik natuurlijk ook niet. Ik heb dan ook maar geen bijkomende ommetjes gemaakt, maar simpelweg het bospad gevolgd tot aan de volkstuintjes aan de Pannestraat.
Onderweg zie je op vele wegen al de herfstvruchten op stoepen en straten liggen. Te voet geeft dat geen problemen, maar met de koersfiets over dergelijke wegen fietsen, is 'n ander paar mouwen. Ik probeer ze zoveel mogelijk te mijden in deze tijd van het jaar.
En mijn waarnemingen in het bos zijn de volgende (in deze volgorde): de gele aardappelbovist - het gewoon eekhoorntjesbrood - koeienboleet.
Mijn laatste foto maakte ik vanop mijn werkkamer, de bouwwerken bij ons tegenover. Doorgaans wordt er enkel op zaterdag gewerkt.
Ondanks de felle wind, ben ik toch gaan fietsen deze namiddag, zij het met de stadsfiets. In de voormiddag was onze zoon thuis om 'n elektrisch klusje op te knappen en om 14u00 had ik 'n afspraak met mijn bankdirecteur. Per 1 januari 2024 zijn er 'n aantal veranderingen op til en ik wilde toch nu al ingelicht worden. Daarna kon ik vertrekken.
Mijn route vertrok aan de Maas in Smeermaas om vervolgens via Hochter Bampd naar Herbricht te fietsen. En die rooster ...., dat is één van de velen waar ik de afgelopen weken her en der overheen gereden ben. In Herbricht staat dan die levensboom, het werk van 'n Amerikaans kunstenaar.
Na Herbricht heb je dan Kotem en Geneuth met zijn autostradebrug. Geneuth is 'n gehucht van Kotem sinds 1970 en beiden zijn in 1977 opgegaan in Maasmechelen.
Terugkeren deed ik via de Zuid-Willemsvaart. Onderweg in Boorsem kom je dan langs de boerderij van voetballegende Eric Gerits. Tussen Rekem en Neerharen, nog 'n babbel met 'n gemotiveerde vrijwilliger bij Natuurpunt.
En ja, die wind, er waren momenten dat ik bijna stilstond. Maar dat weet je als je met zulk weer toch wil gaan fietsen.
We hadden speciale kruidenmengelingen nodig en waar vind je die het best? In Nederland natuurlijk. Dankzij hun voormalige koloniën in het verre oosten, kun je er allerlei specerijen kopen die je in België niet rap zult vinden. Wij dus vandaag naar Maastricht.
En in Maastricht hebben wij 'n ideale winkel gevonden, Loods 5. Het is wel zig-zag lopen in de winkel, maar eens aan het rek met kruiden en specerijen, kun je steeds je gading vinden. Vervolgens ging het de binnenstad in om nog allerhande te bekijken en desgevallend mee te nemen. We hadden tijd en dus was het effe winkel in - winkel uit.
Tegen 11u30 hadden wij alles op ons lijstje afgevinkt, er was dus nog even tijd voor 'n korte wandeling. En natuurlijk trokken wij weer naar onze favoriete wijk, het Jekerkwartier, de wijk met de kleine gezellige straatjes. In een van die straatjes, de Koestraat, zijn we 'n klein restaurantje binnengestapt, La Vacca. Hun concept is om het mediterraans eten te promoten. Je krijgt 'n hele tafel vol met kleine bordjes eten, en wij met ons twee, konden dus naar hartelust proeven van verschillende schotels. Met als afsluiter, 'n lekker dessert en 'n smaakvolle koffie, hadden wij onze buik meer dan vol.
Mijn echtgenote wilde vandaag eens de O.L. Vrouwekerk binnenwandelen, bij haar weten had zij nog nooit het inwendige van die kerk gezien. Je ziet er steeds vele toeristen, het is dan ook 'n zeer toegankelijke kerk.
Mijn laatste foto maakte ik in 'n zijstraatje, 'n herinnering aan het bezoek van Tsaar Peter de Grote van Rusland aan Maastricht in 1717.
Vandaag fietsdag. Het weer zou goed zijn, ideaal dus om er op het einde van het seizoen nog eens van te profiteren. Maar eerst vanmorgen naar de kapper. Om 7u45 was ik al op pad om tijdig op mijn afspraak te zijn. Strepen waren er genoeg in de lucht.
En iets vóór 10u00 kon ik aan mijn tocht beginnen. De rit lag klaar en ik hoefde enkel maar mijn nummertjes van het fietsroutenetwerk te volgen. Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen, richting Munsterbilzen. Daar even stilgestaan aan dat rustpunt (voor mensen die het nodig hebben) bij die boom en fiets. Ik maakte mij daar ook de bedenking dat ik op 10 oktober nog steeds in korte broek aan 't fietsen ben. Vervolgens ging het via Beverst en Rapertingen naar Hasselt. In Hasselt was ik nog eens genoodzaakt doorheen de stad te fietsen. Zo fietste ik eerst onder de spoorlijn richting Tongeren en kwam ik langs dat beeld op de kleine ring. Het was wel effe uitkijken in de stad om geen ongeval te veroorzaken (of er bij betrokken te geraken). Maar de bordjes waren duidelijk aangegeven. En met 'n matige snelheid, was er geen probleem. In de wijk "Kapermolen" even gestopt om 'n paar boterhammen te eten. Je kunt daar fijn wandelen. Maar Kapermolen is vooral gekend voor zijn zwembad.
Na Hasselt kwam Bokrijk. Ik wilde daar ergens stoppen voor 'n kleine pauze, maar helaas, alles dicht. Geen probleem, ik heb altijd voldoende mondvoorraad bij en ergens zou er toch wel iets moeten open zijn. Via Zwartberg zou mijn route passeren aan 't station van As. Maar ook daar zijn ze blijkbaar al in wintermodus. Mijn volgende mogelijkheid zou het station van Eisden zijn. Ik moest toch langs de Salamander in Maasmechelen fietsen, de houten brug over richting Eisden. En oef, geluk! Het terras aan 't station van Eisden was open. Ik had toen al 76 km. op de teller. Voor 5,00 euro, 'n stuk kersentaart en 'n tas koffie.
Terugkeren deed ik via het kanaal en de Maas. In Uikhoven kun je perfect te voet de rivier over om bvb. je familie in Ned. Limburg te gaan bezoeken. Nog even doorheen Hochter Bampd en Smeermaas, om mijn rit af te sluiten aan het Cultuurcafé voor 'n lekkere Duvel.
Voila, na 'n goed bad ben ik weer helemaal opgekikkerd. Niet dat die rit mij in de kleren kroop, ik had zeker nog 20 km. verder gekund, maar mijn eten was op en de koelte van de avond begint toch al vroeger op te komen.
Het was vandaag kiezen hoe ik mijn dagindeling zou plannen. Deze namiddag naar de schaakclub, dat had ik mij toch voorgenomen. Hopelijk is de "mindset" wat beter dan twee weken terug, toen heb ik zwaar op mijn donder gekregen. Ik zat toen méér met fietsen in mijn hoofd dat met het schaken zelf.
Ik heb dus gekozen om er wat vroeger op uit te trekken en op de terugweg mijn brood te gaan kopen. Ik vertrok langs de Pannestraat richting het bos. Weer zo goed als niemand op straat te zien. En dan omhoog tot aan de splitsing, rechtdoor naar de Bessemerberg, linksaf richting Gellik. Ik wilde gewoon langs de bosrand blijven wandelen, dus ging het linksaf. Een foto van 'n paar paarden kan er altijd af.
In deze tijd van het jaar kun je veel paddenstoelen zien. Dit vond ik vandaag 'n mooie, de grote parasolzwam. Zoals gezegd bleef ik voornamelijk langs de bosrand wandelen, het uitzicht over al die weilanden is ook prachtig.
Terugkeren deed ik via de Kewithstraat waar de boer zijn wintervoorraad voor zijn dieren heeft opgestapeld. Vervolgens over het oude spoor waar ik nog 'n bevriend koppel tegenkwam, ook op wandel met hun hond. En dan naar de bakker, uitgebaat door 'n familie die het kleinschalig houdt, minder keuze maar ook 'n lagere prijs.
Mijn laatste foto nam ik van 'n gebouw op de Stationsstraat, Brouwerij van Aubel. Al verschillende jaren is er geen horeca meer. Momenteel is het 'n privéwoning. Maar waar is de tijd dat we op de binnenkoer konden genieten van 'n hapje en 'n drankje of konden luisteren naar woonkamerartiesten die er kwamen optreden voor het luttele bedrag van min. 300,00 euro. Er werd toen met de hoed rond gegaan en zat er geen 300,00 euro in, dan legde de kastelein bij.
Morgen ga ik weer fietsen. Profiteren van het goede weer. En o ja, ik sta er zelf nu even bij stil, vandaag mijn 201ste wandeling van het jaar gemaakt.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Wij hebben wel aan tafel gezondigd door het eten van 'n stuk smurfenvlaai. Zij die dat niet kennen, het is bladerdeegbodem, daarop vanillepudding en abrikozengelei, en na de afkoeling volgt nog slagroom, witte chocoladeschilfers en poedersuiker. 
Die vlaai (of ook taart genoemd) werd in 1977 uitgevonden door 'n bakker in Heusden-Zolder. En het enige wat het met de smurfen te maken heeft, toentertijd was het liedje van de smurfen geweldig populair. 
Door de strakke wind, lagen in het dorp omzeggens alle groene afvalcontainers op hun zij. Leeg weegt zo 'n containers niks, en de minste wind blaast ze dan omver. 
In het gehucht Wolfshuis - hoort bij Bemelen - zie je "De Van Tienhovenmolen", gebouwd in 1855. De wieken waren flink aan het draaien. 
Ik ben Eddy Meuris