cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
27-09-2013
Vrijdag - 27/09/2013 - Ik heb weer iets bijgeleerd over mijn blog : reacties van lezers komen niet allemaal in mijn mailbox terecht ! Sorry Sandra, Bert, e.a.. Ik heb ze nu pas gelezen en schaam me weer diep, maar ben ook blij dat ik ze gevonden heb. Elke reactie doet deugd. Bedankt daarvoor. Zoals ik al zei : "dit is de week van de eerste keer !" Ook dit hoort daar bij. En we zijn nooit te oud om te leren, dat blijkt nog maar eens ! De conditietraining van dinsdag was geen meevaller over de hele lijn maar : "verandering van spijs doet eten !" Hoe zou dat klinken in het Frans ? Mijn meter, tante Denise, en haar zoon, Robert, vertalen deze blog naar het Frans ten behoeve van onze Franstalige familie in binnen- en buitenland. Daar ben ik ze zéér dankbaar voor ! Zij helpen mij op hun manier om contact te houden met de familie in Frankrijk, die we sowieso niet veel zien, maar toch vooral niet willen vergeten. De conditietraining dus : we waren met een 15-tal waarvan slechts 2 in een rolstoel. Normaal splitsen ze de groep op (rolstoelen apart) om gerichte oefeningen te doen. Omdat we maar met 2 waren (ik en nog een andere vrouw) deden ze dat niet en werden we verplicht met de mobiele groep mee te doen. Het nieuwe werkjaar begint uiteraard met kennismaken, dus werd er een spel gespeeld om elkaars namen te leren kennen : er wordt een ballon omhoog gegooid terwijl iemands naam geroepen wordt. Die moet dan zo snel mogelijk die ballon opvangen en weer opgooien en een andere naam roepen. Eén van de 'mobiele' vrouwen haakte onmiddellijk af en ging aan de kant zitten, ze had misschien ook beter een rolstoel genomen. Of we die nog gaan terugzien, is nog de vraag want ze bleef meestal aan de kant zitten. Ik deed zo goed mogelijk mee met de rolstoel. Ik kan wel stappen maar helemaal niet snel en al zeker niet als iedereen door mekaar gaat lopen. Na een korte drankpauze werden matten op de grond verspreid en gingen we grondoefeningen doen. Vooral voor de buikspieren. Voor mij was het op de grond gaan liggen en weer opstaan al een hele klus. Dat kan ik niet zonder hulp maar misschien leer ik dat nu wel ! Ik ga dus zeker terug. Sterker zal ik er alleszins van worden. Terwijl ik aan het trainen ben, heeft Marcel een uurtje vrij om te fitnessen in het fitnesscentrum van de universiteit, ook daar in het 'Sportkot'. Zo hebben we er allebei wat aan en is het meteen ook een gezamenlijke activiteit zoals de fietstrainingen op zondag. Na afloop gaan we dan ergens iets eten en hebben we ook een gezellig moment samen. Dat durft er al eens overschieten de laatste jaren.
Dinsdag - 24/09/2013 - Het is de week van de nieuwe start : zondag was de eerste training Join 2 Bike en vandaag is er de eerste maal conditietraining in het Centrum Aangepast Sporten. Ik hoop dat het nog even blijft nazomeren want binnenkort (na nieuwjaar) verhuist de neuro-kinepraktijk naar 5 km van hier en dan is het afgelopen van met de scooter naar de kine te gaan. Ik ga proberen om toch hier vlakbij bij een andere kinesist te gaan en dan nog 1 à 2 maal/week bij die van nu. Anouk geeft mijn arm nog niet op, zei ze vorige week. Dat loont dus nog de moeite. Voor het stappen kan een andere kinesist mij ook wel verder helpen. We gaan hier links en rechts eens op prospectie en zien wel bij wie we terecht kunnen. Mijn huidige kinesisten doen daar niet moeilijk over en zijn bereid met hun opvolger samen te werken (info uitwisselen). Dat kan nog interessant worden !
Donderdag - 19/9/2013 - Weer hoopvol nieuws gekregen van de kine. Mijn arm evolueert goed en mijn stappen ook. Ik moet nu leren om niet te snel te willen stappen zodat ik mezelf de tijd gun om vol op mijn linkerbeen te steunen en mijn arm wordt stilaan sterker (dankzij mijn dagelijkse training met de handpedalo). Keerzijde van de medaille : de kinepraktijk verhuist binnenkort naar Wilsele Putkapel. Dat is zo'n 5 km van hier en nu vrees ik dat ik de kine van woensdagmiddag niet ga kunnen aanhouden. Daar ga ik met de scooter naartoe, als Marcel gaat werken, maar de weg daar naartoe is nogal druk en dat zie ik niet goed zitten. Waarschijnlijk is die verhuis nog niet voor volgende maand, dus dat zien we nog wel hoe dat verder moet. Vanaf volgende dinsdag begint de aangepaste conditietraining in het Sportkot, dan ga ik al een dag minder naar de kine. Vorige zaterdag zijn we mosselen gaan eten op het tuinfeest van het Woon-, zorgcentrum 'Ter Vlierbeke', waar mijn moeder woont. Vorig jaar hebben we dat ook gedaan. Het was voor veel mensen de eerste keer dat ze me terug zagen. Dankzij mijn schedelreconstructie zie ik er niet alleen veel beter uit maar kan ik ook weer genieten. Door de vooruitgang in het stappen loop ik nu ook beter. Mijn moeder kreeg dan ook veel complimentjes voor haar dappere dochter. Dat doet toch deugd ! Nu heb ik nog meer zin om te oefenen en loop ik weer wat meer rondjes in huis. Ik moet wel oppassen voor mijn enkel. Jozefien, de kinesiste, vindt dat ik die niet correct belast. Ik ga dat eens laten bekijken door mijn orthopedist. Vreemd dat je orthopedische schoenen moet laten voorschrijven door een neuroloog terwijl die orthopedisch niet onderlegd is !? Dat moet ik toch eens uitzoeken.
Dinsdag - 10/09/2013 - Zou de zomer nu echt voorbij zijn ? Zondag leek het er even op dat het nog zou gaan nazomeren maar die hoop is nu vervlogen. (Gelukkig heeft mijn 'dolend' kuiken nu onderdak). Hopelijk wintert het nog niet te snel zodat ik nog een tijdje met mijn scooter naar de kine kan. Ik probeer al wat meer stapoefeningen te doen in huis om te voorkomen dat ik teveel stil zit. Daar wordt ik toch alleen maar stijf en stram van. Die conditietraining komt net op tijd (over 2 weken) ! We hebben genoten van het gezelschap van onze buren en de Join 2 Bikers in een stralende zon, hoewel het 's morgens nog flink geregend had. We kunnen er weer tegen ! Nu kan ik me weer op mijn partituren storten. Die schreeuwen om wat aandacht. Ik heb nu een nieuwe versie van het partiturenprogramma en dat moet ik nog onder de knie krijgen : een hele uitdaging ! Vooral als de partituur, die ik eerst wil aanpakken een ongewone triolennotering heeft. Een triool bestaat normaal uit 3 nootjes die in je 1 tijd moet zingen : bv. 3 achtste noten op de tijd van 1 vierde noot. In deze partituur werd dit genoteerd als de combinatie van een vierde en een achtste met de aanduiding van een triool. Zoek dat maar eens uit ! Ik ga dat waarschijnlijk niet op dezelfde manier gefkst krijgen. Als ik het op de klassieke manier doe, wel natuurlijk, maar dan ziet het er weer heel anders uit dan het origineel. Het belangrijkste is dat ik een kortere partituur heb waardoor ik minder papier moet hanteren. Het zingen gaat dan vanzelf vlotter. Wat een koorzanger met een beperking lijden kan !
Woensdag - 04/09/2013 - Ik heb bericht gekregen dat de conditietraining
van het CAS (Centrum Aangepast Sporten, zie link :
http://www.casvzw.be/) start op 24/9. Onder begeleiding van kinestudenten kan je dan aan je conditie gaan werken. Dat is weer iets om naar uit te kijken. Een nieuw element in mijn revalidatie. Ik vervang dan 1 beurt kine door die aangepaste conditietraining. Je moet daarvoor een sportkaart kopen van de KUL maar als personeelslid krijg ik daar korting op. Marcel sluit zich daar ook bij aan, dan kan hij ondertussen gaan sporten in het fitnesscentrum van de KUL op de campus van het sportkot. Zij houden nu zondag ook een BBQ maar die valt samen met deze van onze wijk en de Benefiets tvv de fietsotheek van Join 2 Bike. We gaan overal onze neus laten zien en een hapje eten met onze buren zodat we ertegen kunnen voor de winter begint en ons weer allemaal binnen houdt. Druk weekend wordt dat !
Donderdag - 29/08/2013 - Het koorweekend was een succes
! Het deed deugd om nog eens een weekend samen te zijn en vele uren (15
!) te zingen. Het is vermoeiend, zeker na 2 zangloze maanden, maar je
haalt er zoveel energie uit dat je dat er graag voor over hebt. Tussen de
repetities door zijn er dan ook de gezellige babbels aan tafel en bij de
koffiepauzes. Het koor bestaat nu 29 jaar. Volgend jaar moet er dus
gevierd worden ! Het feest comité begint te brainstormen over de
mogelijkheden. Bij de viering van 25 jaar Canzonetta zat ik in het feest
comité. De gekste ideeën kwamen toen naar boven : o.a. welness (blijkbaar het enige dat mij bij gebleven is). Bij
wijze van uitstap zijn we toen met de trein, die achter ons verblijf doorrijdt,
gaan rijden. Ik wou wel eens weten waar die naartoe ging en de anderen
zagen daar ook wel iets in. Het werd een leuke dag. Met als kers op
de taart het bericht aan onze voorzitter dat hij opa geworden was van zijn
eerste kleinzoon ! We hebben toen in het station een paar liedjes
gezongen terwijl we op de trein stonden te wachten. Stefke is nu 4 jaar
en heeft onlangs een zusje, Ana, gekregen. Dit jaar werd er niets gevierd
dus verliep alles zoals gewoonlijk : 7 repetities, een sport- en spelmoment,
een wandeling, maar vooral een Free Podium ! Deze keer kwam de
grote verrassing van onze voorzitter die een duet zong met onze leading
lady, Lieve. Zij zingt op concerten nogal eens een solo met haar mooie,
dragende stem. Zij en ik en Magda, mijn zus en dirigente, zijn de enigen die van bij het begin bij het koor
zijn. We kennen elkaar al heel lang want als kind waren wij buurmeisjes.
Destijds speelde ik vooral met haar jongste zus en kleinste broertje. Zij
heeft mooie herinneringen aan mijn oudste zus, Gitta, en de volleybalploeg die
haar grote broer, met de oudere kinderen opzette. Ik hoorde daar niet bij omdat
ik door hem bij de kleintjes werd gerekend. Een feestjaar betekent ook een feestweekend. Dan maken we er 4 dagen van. Deze keer zal dat op een andere locatie zijn omdat onze vertrouwde stek op donderdag nog niet vrij is. We wijken dan uit naar een andere plaats, in eigen land deze keer. Daar hebben we enkele jaren geleden een prachtig weekend beleefd. Dankzij het mooie weer konden we in open lucht repeteren. De akoestiek van de vallei was buitengewoon ! We genoten volop van onze eigen echo. Hopelijk zitten de weergoden ons volgende zomer een beetje mee want binnen is er niet zoveel plaats. De eetzaal is de enige grote ruimte en die was toen al aan de krappe kant. Vermits we al jaren in Troisvierges op weekend gaan, kennen we de omgeving daar al vrij goed. Toch was er dit jaar bij de wandeling nog een verrassend element. De groep had zich opgesplitst in een sportieve groep, die uit was op een stevige wandeling, en een andere groep die, met mij in de rolstoel, langs de weg ging wandelen. Daarbij zag ik voor het eerst het Mariabeeldje langs de kant van de weg tegen een rotswand. Door de begroeiing er rond zag je het bijna niet staan en waar de 2 andere 'vierges' dan waren, wist niemand mij te vertellen. Het was in alle geval een goede gelegenheid om wat te praten en te lachen want mede daardoor is Canzonetta zo'n hechte vriendengroep : er mag gelachen worden ! Niet in het minst dankzij/door mijn vrolijke zus. Haar spontane vrolijkheid maakt elke repetitie weer tot een leuk evenement. Met al de nieuwe partituren, die we nu aan het instuderen zijn, heb ik nu weer veel werk om daar een beknopte versie van te maken die voor mij hanteerbaarder is dan de ellenlange versies met slechts 4 lijnen op 1 bladzijde die we nu gekregen hebben. Als ik daar mijn partij uit haal, hou ik 1 pagina over en hoef ik niet te bladeren, wat op zich al niet gemakkelijk is met 1 hand. Werk aan de winkel dus. Met het partiturenprogramma dat ik daarvoor gebruik, kan ik ze dan ook beluisteren. Een bijkomend voordeel als je geen piano kan spelen ! De nieuwe versie van dat programma heb ik nog niet onder de knie. Daar moet ik mij volgende week dringend eens aan zetten.
