cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
27-09-2013
Vrijdag - 27/09/2013 - Ik heb weer iets bijgeleerd over mijn blog : reacties van lezers komen niet allemaal in mijn mailbox terecht ! Sorry Sandra, Bert, e.a.. Ik heb ze nu pas gelezen en schaam me weer diep, maar ben ook blij dat ik ze gevonden heb. Elke reactie doet deugd. Bedankt daarvoor. Zoals ik al zei : "dit is de week van de eerste keer !" Ook dit hoort daar bij. En we zijn nooit te oud om te leren, dat blijkt nog maar eens ! De conditietraining van dinsdag was geen meevaller over de hele lijn maar : "verandering van spijs doet eten !" Hoe zou dat klinken in het Frans ? Mijn meter, tante Denise, en haar zoon, Robert, vertalen deze blog naar het Frans ten behoeve van onze Franstalige familie in binnen- en buitenland. Daar ben ik ze zéér dankbaar voor ! Zij helpen mij op hun manier om contact te houden met de familie in Frankrijk, die we sowieso niet veel zien, maar toch vooral niet willen vergeten. De conditietraining dus : we waren met een 15-tal waarvan slechts 2 in een rolstoel. Normaal splitsen ze de groep op (rolstoelen apart) om gerichte oefeningen te doen. Omdat we maar met 2 waren (ik en nog een andere vrouw) deden ze dat niet en werden we verplicht met de mobiele groep mee te doen. Het nieuwe werkjaar begint uiteraard met kennismaken, dus werd er een spel gespeeld om elkaars namen te leren kennen : er wordt een ballon omhoog gegooid terwijl iemands naam geroepen wordt. Die moet dan zo snel mogelijk die ballon opvangen en weer opgooien en een andere naam roepen. Eén van de 'mobiele' vrouwen haakte onmiddellijk af en ging aan de kant zitten, ze had misschien ook beter een rolstoel genomen. Of we die nog gaan terugzien, is nog de vraag want ze bleef meestal aan de kant zitten. Ik deed zo goed mogelijk mee met de rolstoel. Ik kan wel stappen maar helemaal niet snel en al zeker niet als iedereen door mekaar gaat lopen. Na een korte drankpauze werden matten op de grond verspreid en gingen we grondoefeningen doen. Vooral voor de buikspieren. Voor mij was het op de grond gaan liggen en weer opstaan al een hele klus. Dat kan ik niet zonder hulp maar misschien leer ik dat nu wel ! Ik ga dus zeker terug. Sterker zal ik er alleszins van worden. Terwijl ik aan het trainen ben, heeft Marcel een uurtje vrij om te fitnessen in het fitnesscentrum van de universiteit, ook daar in het 'Sportkot'. Zo hebben we er allebei wat aan en is het meteen ook een gezamenlijke activiteit zoals de fietstrainingen op zondag. Na afloop gaan we dan ergens iets eten en hebben we ook een gezellig moment samen. Dat durft er al eens overschieten de laatste jaren.
Dinsdag - 24/09/2013 - Het is de week van de nieuwe start : zondag was de eerste training Join 2 Bike en vandaag is er de eerste maal conditietraining in het Centrum Aangepast Sporten. Ik hoop dat het nog even blijft nazomeren want binnenkort (na nieuwjaar) verhuist de neuro-kinepraktijk naar 5 km van hier en dan is het afgelopen van met de scooter naar de kine te gaan. Ik ga proberen om toch hier vlakbij bij een andere kinesist te gaan en dan nog 1 à 2 maal/week bij die van nu. Anouk geeft mijn arm nog niet op, zei ze vorige week. Dat loont dus nog de moeite. Voor het stappen kan een andere kinesist mij ook wel verder helpen. We gaan hier links en rechts eens op prospectie en zien wel bij wie we terecht kunnen. Mijn huidige kinesisten doen daar niet moeilijk over en zijn bereid met hun opvolger samen te werken (info uitwisselen). Dat kan nog interessant worden !
Donderdag - 19/9/2013 - Weer hoopvol nieuws gekregen van de kine. Mijn arm evolueert goed en mijn stappen ook. Ik moet nu leren om niet te snel te willen stappen zodat ik mezelf de tijd gun om vol op mijn linkerbeen te steunen en mijn arm wordt stilaan sterker (dankzij mijn dagelijkse training met de handpedalo). Keerzijde van de medaille : de kinepraktijk verhuist binnenkort naar Wilsele Putkapel. Dat is zo'n 5 km van hier en nu vrees ik dat ik de kine van woensdagmiddag niet ga kunnen aanhouden. Daar ga ik met de scooter naartoe, als Marcel gaat werken, maar de weg daar naartoe is nogal druk en dat zie ik niet goed zitten. Waarschijnlijk is die verhuis nog niet voor volgende maand, dus dat zien we nog wel hoe dat verder moet. Vanaf volgende dinsdag begint de aangepaste conditietraining in het Sportkot, dan ga ik al een dag minder naar de kine. Vorige zaterdag zijn we mosselen gaan eten op het tuinfeest van het Woon-, zorgcentrum 'Ter Vlierbeke', waar mijn moeder woont. Vorig jaar hebben we dat ook gedaan. Het was voor veel mensen de eerste keer dat ze me terug zagen. Dankzij mijn schedelreconstructie zie ik er niet alleen veel beter uit maar kan ik ook weer genieten. Door de vooruitgang in het stappen loop ik nu ook beter. Mijn moeder kreeg dan ook veel complimentjes voor haar dappere dochter. Dat doet toch deugd ! Nu heb ik nog meer zin om te oefenen en loop ik weer wat meer rondjes in huis. Ik moet wel oppassen voor mijn enkel. Jozefien, de kinesiste, vindt dat ik die niet correct belast. Ik ga dat eens laten bekijken door mijn orthopedist. Vreemd dat je orthopedische schoenen moet laten voorschrijven door een neuroloog terwijl die orthopedisch niet onderlegd is !? Dat moet ik toch eens uitzoeken.
Dinsdag - 10/09/2013 - Zou de zomer nu echt voorbij zijn ? Zondag leek het er even op dat het nog zou gaan nazomeren maar die hoop is nu vervlogen. (Gelukkig heeft mijn 'dolend' kuiken nu onderdak). Hopelijk wintert het nog niet te snel zodat ik nog een tijdje met mijn scooter naar de kine kan. Ik probeer al wat meer stapoefeningen te doen in huis om te voorkomen dat ik teveel stil zit. Daar wordt ik toch alleen maar stijf en stram van. Die conditietraining komt net op tijd (over 2 weken) ! We hebben genoten van het gezelschap van onze buren en de Join 2 Bikers in een stralende zon, hoewel het 's morgens nog flink geregend had. We kunnen er weer tegen ! Nu kan ik me weer op mijn partituren storten. Die schreeuwen om wat aandacht. Ik heb nu een nieuwe versie van het partiturenprogramma en dat moet ik nog onder de knie krijgen : een hele uitdaging ! Vooral als de partituur, die ik eerst wil aanpakken een ongewone triolennotering heeft. Een triool bestaat normaal uit 3 nootjes die in je 1 tijd moet zingen : bv. 3 achtste noten op de tijd van 1 vierde noot. In deze partituur werd dit genoteerd als de combinatie van een vierde en een achtste met de aanduiding van een triool. Zoek dat maar eens uit ! Ik ga dat waarschijnlijk niet op dezelfde manier gefkst krijgen. Als ik het op de klassieke manier doe, wel natuurlijk, maar dan ziet het er weer heel anders uit dan het origineel. Het belangrijkste is dat ik een kortere partituur heb waardoor ik minder papier moet hanteren. Het zingen gaat dan vanzelf vlotter. Wat een koorzanger met een beperking lijden kan !
