Bij een trip naar Peking wilden we ook de Minggraven
bezoeken. Ik viste uit dat we met bus nr 10 op Tien-a-men konden
vertrekken. Helaas bleek de bus niet naar de Minggraven maar naar de
muur te vertrekken en die hadden we als gehad. Bij navraag aan de bushalte werd me toch
een tikket verkocht voor de Minggraven. Ik betaalde twee maal 120
yuan en we belandden in een busje, ik begreep niks, het vrouwtje dat
ons in de bus loodste ook niks.
Overstappen in een grote bus met
natuurlijke airco.
Vooraan in de bus toeterde een gids via een megafoon
in het chinees een volledige uitleg waar we geen yota van begrepen.
Eerste halte : de muur. Een vriendelijk man schreef op mijn hand
wanneer we terug in de bus moesten zijn. Een ballonnetje voor het kindje doet wonderen.
Om 11.30u vertokken we naar
halte twee. Eerst een klapband, dan kwamen we omstreeks 14u aan in een
jadefabriek.Chinezen kopen jade als belegging, zoals er bij ons goud
gekocht wordt.
Van een verrassingsreis kwamen we in een verkoopsreis
terecht.
Omstreeks 15u, nadat iedereen gekocht had: eten. Groenten,
rijst, brood en een grote vis. De collectieve vis verdween in korte
tijd. Wij werden niet vergeten, iedereen bediende ons lachend en vriendelijk.
En toen : op naar de Minggraven. De keizerlijke dynasty uit de
chinese middeleeuwen waar 13 keizers begraven werden. Prachtig, maar te
kort.
Uiteindelijk hadden we waar voor ons geld: vier soorten reizen op
een dag: een inleefreis, een verkoopsreis,een verrassingsreis en een
culturele trip vol avontuur....
De geglobaliseerde wereld staat nergens meer voor: een Deense krant publiceert 12 cartoons en zes maanden later beginnen betogingen in Indonesie, Sudan, Saoudie-Arabie, Egypte tot de moslimexecutieve in Brussel, die voor de camera's een Deense vlag vertrappelt. In Frankrijk wordt een hoofdredacteur van een zieltogende krant ontslagen, in Jordanie ook. Onze weekendkranten verslinden gretig alle aspecten van dit probleem, de blogs kunnen niet achterblijven. Het doet me in de eerste plaats denken aan Hoessein Boekriss, die me twintig jaar geleden vertelde als ik echt anti-racist wou zijn, dat ik de koran moest lezen. Ik, net de bijbel afgezworen zag dat niet zitten, vandaag nog evenmin. Maar zijn cartoons nu echt zo belangrijk om ertegen te gaan betogen, of om U daardoor beledigd te voelen ? Ik zal maar beginnen met het eenvoudigste: met iemand anders lachen is altijd gemakkelijk. Als het over jezelf gaat is iedereen snel gekwetst. Dit is de macht van de gazetten, van de media. Cartoons zouden zeer synthetisch moeten zijn en enerzijds de situatie, herkenbaar, duidelijk , en verhelderend in beeld moeten brengen én aanklagen. Wellicht zijn er cartonisten die liever op café zitten dan echt een vooronderzoek doen. Uit ervaring weet ik dat simplificering en to-the-point de vinger op de wonde leggen, moeilijk, arbeidsintensief en ondankbaar werk is. Met andere woorden: een cartoon die inslaat willen machtshebbers missen als de pest. De huidige hetze tegen een paar cartoons zijn een teken aan de wand: globalisering van normen en waarden ligt moeilijk voor conservatieven. Ik hoor het zo zeggen van godsdienstfanaten: " moest ik de macht hebben, dan zou ik dit en dat gewoon verbieden" Ik zie dit in de USA, Afrika, Soedie-Arabie, maar vooral bij potentaten die het weinig subsidie-geld herverdelen. Lachen in een andere cultuur veronderstelt dat je je kunt inleven in een andere cultuur. En dat is een globaliseringsprobleem....
