Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
02-08-2007
Parkieten leren praten
Parkieten leren praten
Nu de lange zomervakantie begonnen is, gaan veel kinderen op zoek naar een bezigheid. Aan dokter Rob vragen hoe we een parkiet tam kunnen maken en hoe we die misschien zelfs kunnen leren praten.
Wanneer moeten we ermee beginnen? Rob Lückerath: 'Het diertje mag niet te oud zijn als je met de training begint. Ouder dan twee tot drie maanden is niet aan te raden. Je moet natuurlijk ook veel geduld hebben en niet alle diertjes zijn even slim. Of je een slimme hebt, is een kwestie van geluk. Als de ouders goed tam waren en allerlei kunstjes kennen, dan helpt dat natuurlijk. Mannetjes zijn meestal makkelijker om te temmen.'
'Een nieuw diertje laat je het best eerst wennen aan de omgeving. Je zet het diertje in een kooi en je laat het rustig zijn gang gaan. Na een dag kan je dan beginnen met de training.'
Hoe beginnen we met het tam maken ?
'De eerste en essentiële stap is om een vertrouwensband met de parkiet te krijgen. Wanneer een parkiet aan zijn omgeving gewend is, dan zal hij toenadering zoeken. Dat doet hij door zijn veren uit te spreiden en zijn kopje scheef te houden. Op dat ogenblik moet je hem zachtjes aaien. Hij verwacht dat, stel hem dus niet teleur en geef die aandacht.'
Wat is het belangrijkste ?
'De belangrijkste beweging die de vogel moet kennen, is het diertje op de vinger zetten nadat je met de hand in de kooi gaat. Je zult het diertje in het begin zachtjes moeten dwingen door met je vinger tegen de buik te drukken. De vogel komt dan op je vinger zitten. Je zult merken dat het diertje je vinger stevig beet heeft. Dat komt door de nieuwe ervaring. Als de vogel heel ongerust is, en je hem bijna niet te pakken krijgt, zal het temmen moeilijker gaan. Geef niet op, want oefening baart kunst.'
'Als het diertje van de vinger vliegt, dan zet je hem er gewoon opnieuw op. De herhaling is belangrijk. Maar gun de parkiet genoeg pauze, zeker om het halfuur.'
Waarvoor moeten we opletten in de omgeving ?
'De eerste keren dat je de vogel uit de kooi haalt, doe je dat het best in een kleinere ruimte. De vogel zal nog dikwijls wegvliegen. Let op voor te veel ramen: de parkiet kan ertegen vliegen. Vermijd gevaarlijke stoffen en voorwerpen, laat het dier niet eten van menseneten , behalve groenten en fruit.'
'Naar buiten gaan, is ook geen goed idee. Het dier kan schrikken en voorgoed wegvliegen. In een kooi kan wel, zolang het niet te koud is en er geen katten in de buurt zijn. De vogel moet droog en in de schaduw zitten.'
Kunnen we ze ook leren praten ?
'Het napraten van een grasparkiet moet niet gezien worden als een vorm van menselijke communicatie. Veel parkietjes bootsen gewoon geluiden na van in de woning of het gekwetter van de tuinvogels. Het is voortdurend blijven herhalen.'
'Om een parkiet te kunnen leren praten, moeten we eerst zijn vertrouwen hebben. Het is belangrijk om steeds rustig zijn naam te zeggen en hem kalm toe te spreken. Zodra het diertje zich bij jou op de vinger zet, wordt het tijd voor de spraaklessen. De beste tijd is 's avonds. Een parkiet is gevoelig voor woorden met sisklanken en met heldere i en e.'
Hoe lang duurt het tot we een beetje resultaat zien ?
'Het duurt ongeveer een week of twee voor de eerste resultaten hoorbaar zijn. De leerperiode van de parkiet loopt tot ongeveer een jaar of drie. Hij kan wel honderden woorden onthouden. Je mag niet vergeten dat een parkiet een diertje is dat waarde aan een soortgenoot hecht en jij deze rol overneemt. Praten is dus bijzaak in functie van het grotere doel, namelijk de tevredenheid van jou en je parkiet.'
De vorige keer heb ik wat geschreven over de ijdele poedel Daisy waarmee ik opgegroeid ben. Toen ik dat verhaal aan het schrijven was, kwamen er weer allerlei andere herinneringen naar boven. Bij een daarvan moet ik je eerst een inleiding geven.
Ik weet eigenlijk niet hoe oud onze poedel is geworden maar ze moet toch flink op leeftijd geweest zijn. Ze kwam in huis toen ik nog een kleuter was en ze stierf toen ik al tiener was. Ik zou het nog eens moeten navragen. Hoe dan ook, welke leeftijd ze ook had, haar conditie was altijd super. Dat beestje kon blijven rennen. De hele dag door bracht ze een balletje dat je dan het liefst zo ver mogelijk weg smeet zodat het even duurde voordat ze weer terug was. Ze kon er niet genoeg van krijgen. Op en neer rende ze door de tuin, liefst de hele dag door als het kon.
In het begin lukte het nog wel om haar beet te nemen. Net doen alsof je de bal weggooide en terwijl ze dan full speed achter het denkbeeldige balletje rende, de bal vlug ergens verstoppen. Daar trapte ze in het begin even in maar al gauw had ze in de gaten dat er ergens iets niet klopte. Nee, dat balletje ging niet meer op! Als ze geen plof hoorde van een neerkomend balletje draaide ze meteen om en kwam ze in een boogje om je heen lopen om te kijken of je het niet stiekem achter je rug hield. Geweldig zo'n (eigen)wijze tante!
De poedel Daisy werd ouder, hier en daar grijs, afgebroken tanden en een soort waas over haar ogen, toch bleef ze met hetzelfde enthousiasme en onverstoord achter de balletjes aanrennen die we op den duur in een soort automatisme achter elkaar wegwierpen.
Bij mooi weer werd achter in de tuin de was opgehangen. Op een dag rende Daisy achter een balletje aan dat ik zo ver als ik kon naar achteren wierp. In haar enthousiasme rende ze tegen de wasmand aan. Ze tuimelde een paar keer rond, herpakte zich en vond al vlug wat ze zocht. Wel een maf gezicht, dus ik lachen, maar de tweede keer .. boem! Weer tegen die wasmand aan. Hm, raar...
Later toen in huis, na een grote schoonmaak, de meubels werden verzet werd ons duidelijk wat er aan de hand was. De hond botste tegen tafels en stoelen aan. De voor haar vertrouwde omgeving was ineens heel anders. De schijn die ze in haar ogen had was niet omdat ze nu minder zag, zoals we toen dachten, maar omdat ze blind was!
De poedel kende het hele huis zo goed vanbuiten dat het ons niet eens opviel dat ze op gevoel en gehoor door huis liep. Later besef ik ook dat er een klein verschil was bij het gooien met het balletje toen ze ouder werd. Ze bleef op latere leeftijd even met gespitste oren staan om daarna met dezelfde snelheid van vroeger de bal te gaan zoeken. Puur op gehoor, geheugen en reuk.
Normaal werden we 's morgen aan tafel geroepen voor het ontbijt, deze ochtend was anders ik moest ervoor zorgen dat mijn twee jongere broertjes even boven bleven. Later hoorde we waarom, Daisy was net aangereden door een auto en was op slag dood. We konden haar beter niet meer zien.
Later heb ik alleen maar grotere honden gehad wiens energie niet konden tippen aan die van de poedel Daisy, die ik in mijn herinneringen nog steeds achter het balletje zie aanrennen.
Bewegen is een is een manier van zich afzetten tegen de aarde, lucht, water en de zwaartekracht, waarbij men een kracht ontwikkelt. Deze kracht waardoor een lichaam in beweging komt noemt men snelheid en, net dit interessant gegeven was de aanleiding tot wat speurwerk en vergelijkingen. Hierna een greep en wat cijfers.
Vogelsoorten
Een winterkoninkje (Troglodytes troglodytes) haalt 22 Km/uur,
De vink (Fringilla coelebs), ook wel boekvink, botvink of charlotte genoemd, haalt tussen de 34 à 52 Km/uur,
Een (gewone) fazant (Phasianus colchicus) haalt dik 60 km/uur,
Een kievit (Vanellus vanellus) haalt tot 80 Km/uur,
Een Sperwer (Accipiter nisus) haalt 41 Km/uur,
Een spreeuw (Sturnus vulgaris) haalt tot 75 Km/uur,
Een grauwe gans (Anser anser) haalt 70 tot 90 Km/uur,
Wilde eendjes (Anas platyrhynchos) halen tot 88 Km/uur,
De ringnekeend haalt over de 100 km/uur,
Een postduif haalt tot 93 Km/uur over 2 km afgeklikt (zonder tegenwind),
De emoe (Dromaius novaehollandiae) haalt een 60 Km/uur als hij het eens op een sprintje zet,
De Grote Renkoekoek (Geococcyx californianus) 42 Km/uur,
Een struisvogel (Struthio camelus) haalt 60km/uur,
Een kolibrieke (Trochilidae) haalt 89 Km/uur, met 2OO slagen /seconde,
Een fregatvogel (Fregatidae) haalt 145 Km/uur,
Een Albatros (Diomedeidae) haalt 16Okm/uur,
Een meeuw (Laridae) haalt 50 km/uur,
De slechtvalk haalt 200 tot 300 Km/uur en is hiermee de snelste van zijn soort.
Een zilvermeeuw (Larus argentatus) haalt tot 46 Km/uur
Een steenarend (Aquila chrysaetos) in aanvalsval haalt tot 190 Km/uur,
Een slechtvalk (Falco peregrinus) in aanvalsduik haalt snelheden tussen de 250 en de 300 Km/uur,
Ter land
Hoefdieren
Een neushoorn (Rhinoceotidae) haalt 45 Km/uur,
Een schaap (Ovis aries) (het is niet klaar of het een geschoren schaap was) haalt 24 Km/uur.
Een mustang haalt 60Km/uur,
Grant gazellen of Grants gazelle (Nanger granti of Gazella granti) halen tot 70 Km/uur, (lange afstand)
Thompsons gazellen (Eudorcas thomsonii of Gazella thomsoni(i)) halen toch 80 Km/uur, (lange afstand)
Een Springbok (Antidorcas marsupialis) en een Amerikaanse Gaffelantilope (Antilocapra Americana) halen nog meer (smile) (lange afstand)
Een witstaarthert of Virginiaans hert (Odocoileus virginianus) haalt 47 Km/uur, (lange afstand)
Een gnoe (Connochaetes Tourinus) haalt 70 km/uur, (lange afstand)
De sabelantilope of zwarte paardantilope (Hippotragus niger) haalt tot 5O km/uur, (lange afstand)
Een Afrikaanse wilde buffel (Bovidae Syncerus caffer) haalt tot 50 Km/uur, (lange afstand)
Een giraf (Giraffa camelopardalis) haalt tot 50 Km/uur,
Een wild varken of everzwijn (Sus scrofa) haalt ook tot 50 Km/uur,
Een zebra Equus burchellii of Equus quagga) haalt tot70 Km/uur, (lange afstand)
Een hartenbeest (Alcelaphus buselaphus) haalt tot 80 Km/uur, (lange afstand)
Een elandantilope (Taurotragus oryx) haalt tot 70 Km/uur, (lange afstand)
Een Gaffelantilope, gaffelbok of pronghorn ( Antilocapra americana) haalt ruim meer dan 80 Km/uur, (lange afstand)
Een Mongoolse babyAntilope of saïga-antilope (Saiga tatarica) an slechts enkele uren oud (Gobi woestijn) haalde 90 Km/uur over 800 m (Roy Chapman).
Maras halen snelheden van 45 Km/uur,
Een kameel (Camelus bactrianus) uit de order der eeltpotigen haalt tot 16 Km/uur. (lange afstand)
Een springbok (Antidorcas marsupialis) moet niet onder doen voor een Gaffelantilope,
Een Przewalskipaard (Equus ferus przewalskii) rent zonder 1 teken van moeheid lustig 60 Km/uur over 12 km,
Amerikaans renpaard haalt 68 Km/uur,
Zooldieren
Een Arabische Hazewindhond haalt 9O Km/uur, (lange afstand)
Een veldmuis (Microtus arvalis) haalt 12 Km/uur. (korte afstand)
Een leeuwenaanval (Panthera leo) gebeurt met een sprint die de 70 km/uur overschrijdt,
De jachtluipaard of Cheetah (Axinonyx Jubatus), wat goed is voor 144 Km/uur, (korte sprint) (hij haalt een snelheid van 0 naar 72 Km/uur in twee seconden (smile)
Een huis, tuin en keukenkonijn (Oryctolagus cuniculus) haalt 48 Km/uur, (korte afstand)
De mens haalt 36 Km/uur (berekend op tijdxafstand op honderd meter) net of iemand haalt dat hahaha,
Een jakhals op volle speed haalt eveneens 48 km/uur, wijl hij nog de kracht heeft om bij een extra spurtje een tandje bij te steken, (lange afstand),
Een wilde wolf haalt een topsnelheid van 55 Km/uur en kan dit uren volhouden,
Een luiaard ( de snelheidsduivel) haalt zelfs bijna een kilometer/uur,
Grizzlybeer en een ijsbeer halen 48 Km/uur,
En wilde ezel (zeldzame Onager) haalt tot 60 Km/uur.
Ter zee
Een snoek (Esocidae) haalt 35 Km/uur (sprint),
Een lederschildpad (Dermochelys coriacea) in zee haalde een zwemsnelheid van 32 Km/uur, (dat is wat anders hé dan rennen),
Een luie brasem (Abramis brama) haalt net geen 3 km/uur,
Een driedoornige stekelbaars (Gasterosteus aculeatus) haalt 6km/uur,
Een Voorn (karperachtige) haalt 16Km/uur,
Walvisachtigen (Cetacea.)hangen rond de 40 Km/uur,
Dolfijnen (Delphinidae) hangen ook rond de 40 Km/uur, (lange afstand)
De blauwe vinvis (Balaenoptera musculus) haalt 38 Km/uur,
Vliegende vissen (Exocoetidae) halen 50 km/uur,
Een volwassen zeilvis spurt aan snelheid van 110 Km/uur.
Een Californische zeeleeuw (Zalophus californianus californianus) haalt 3( Km/uur),
Tonijn (Scombridae) haalt tot 80 km/uur (Walters en Fierstine),
Een Mantra haalt 22 Km/uur,
Een reuzeninktvis (Architeuthis) haalt 3O Km/uur,
Een Haring haalt 35 Km/uur,
Een Geep (Belone belone) haalt 48 Km/uur,
Een haai zit boven de 50 Km/uur,
De forel (Salmo Fario) heeft een verstreksprintsnelheid van 160 Km.uur (jeetje)
Een pinguïn haalt onder water een snelheid van 30 à 35 Km/uur,
Amfibieën
Een schildpad (Testudines) in volle galop (grinnik) haalt toch wel een halve kilometer per uur,
Een zwarte mamba (''Dendroaspis polylepis'') (Afrika) haalt 16 Km/uur op krinkelspeed,
Er zijn hagedissoorten die mee dan 30 Km/uur halen,
Insecten en vliegsnelheden
Een huis, tuin en keukenvlieg haalt 6 Km/uur,
Een Monarchvlinder (Danaus plexippus) haalt tot 32 Km/uur,
Als fanatiek imker is de omgang met stekende bijen niet altijd even prettig.Ter bescherming van de bijenstaat wordt een aanval geopend. Als bijenhouder weet ik dat deze aanval meestal een doel heeft. Bij een gezond volk zal er geen sprake zijn van steken.Waarom zal een bij zich voor niets opofferen?Het niet altijd eenvoudig de reden van stekende bijen te vinden. Soms is het een kruising van verschillende soorten bijen die de oorzaak is. Ook kan het gebrek zijn aan voeding. Net na de appelbloei bijvoorbeeld zijn in mijn omgeving weinig bloeiende planten die ook nog nectar en stuifmeel geven.Een onjuist gebruik van gewasbeschermende middelen kan in extreme situaties funest zijn voor een bijenvolk. Een van de oorzaken is dat deze middelen nogal ruiken. Door de thuisbijen wordt deze geur opgevat als onbekend en dus onbemind.Ter bescherming van het volk wordt de binnenkomende bijen met geur afgestoken.
Zonder uitputtend te zijn is een van de belangrijkste oorzaak het niet aanwezig zijn van een leggende koningin. Juist de verzorging van de eitjes en het broed geeft het bijenvolk de kracht om optimaal te overleven.
De bijen vervelen zich als er geen broed te verzorgen is met eerder genoemde beschermende maatregelen als gevolg. Als bijenhouder kun je aan de bijenvolken aflezen hoe de biotoop in de omgeving zich ontwikkeld. Als de honingbijen het slecht hebben, dan is dit voor de populatie van hommels, vliegen, kevers, wespen en muggen. De bijen kunnen worden gebruikt als indicator voor de natuurlijke biotoop. Gelukkig zijn bijen bij de wet beschermd. En hoe meer je er over weet hoe meer respect je krijgt voor het insectenleven.
Biologen ven de Amerikaanse marine hebben het allerkleinste zeepaardje ter wereld ontdekt. Het beestje verborg zich tussen het koraalrif diep in de Floreszee vlakbij één van de kleinste Sunda- eilanden voor de kust van Indonesië. Het nieuwe zeepaardje is ongeveer twaalf millimeter lang, gemeten van zijn snuit tot aan het puntje van zijn staart. Dat is kleiner dan vingernagels van mensen.
Edel papegaaien wonen in Australië, Indonesië en op sommige eilanden in de Grote Oceaan.
Afrikaanse grijze papegaaien en Amazone papegaaien de beste praters zijn.
Als je een ijsbeer scheert (wat je beter niet kunt doen), zie je dat hij eigenlijk zwart is.
Als je een tand van een ijsbeer doorzaagt (wat je ook beter niet kunt doen), zie je jaarringen. Dan kun je dus tellen hoe oud hij is.
Als je verdwaalt op de noordpool en je vindt een dode ijsbeer, eet dan niet de lever. Die is zo giftig dat je er dood van gaat.
Als je verdwaalt op de noordpool en een levende ijsbeer vindt jou, dan heb je pech. IJsberen zien een mens als prooi.
Als je bij ons ijsberen wilt zien, kun je onder andere naar Artis in Amsterdam en naar de Zoo in Antwerpen.
De symptomen: Kennelhoest is een keel- en luchtpijpontsteking, met als belangrijkste verschijnsel: een droge schraaphoest, die door de eigenaar van een hond vaak wordt omschreven als 'alsof de hond een graatje in zijn keel heeft'. Vaak wordt daarmee ook wat slijm opgehoest, meestal gevolgd door kokhalzen, waarna het slijm ingeslikt of eruit gegooid wordt. In het begin van de ziekte kan een hond ook slomer zijn, koorts hebben en minder eten. Het hoesten kan in de loop van enkele weken vanzelf over gaan, maar er kunnen ook complicaties optreden zoals bronchitis of longontsteking. De keel- en luchtpijpontsteking kan ook chronisch worden en is dan moeilijk te genezen. Bij erg jonge dieren, oudere dieren of dieren die door een andere ziekte een verminderde weerstand hebben kan kennelhoest zich al in de beginfase door koorts en stoppen met eten en drinken tot een ernstig ziektebeeld ontwikkelen.
De oorzaak: Van meer dan één virus is bekend dat het luchtwegontstekingen kan veroorzaken of de hond gevoeliger kan maken voor de belangrijkste bacterie die bij kennelhoest een rol speelt. Verminderde weerstand, stress, veel blaffen of een hogere infectiedruk (veel honden bij elkaar waarvan meerdere de aandoening hebben) verhogen de kans op verspreiding en aanslaan van de infectie. De naam kennelhoest is dan ook ontstaan doordat de ziekte zich vooral laat zien op plaatsen waar veel honden dicht bij elkaar leven, zoals bijvoorbeeld in een pension het geval is. Ook kan de infectie op straat en bijvoorbeeld op het trainingsveld van hond tot hond worden doorgegeven. De ziekte wordt verspreid door deeltjes die bij het hoesten worden rond gesproeid en door opgegeven slijm. Een hoestende hond moet dus bij andere honden vandaan gehouden worden om verspreiding te voorkomen. Houd er rekening mee dat besmetting ook via mensenhanden of kleding kan plaats vinden. Ga er altijd van uit dat de infectiekans zeker blijft bestaan zolang de hond hoest.
De behandeling: Bij milde hoestklachten zonder ziekte bij volwassen jongere dieren kan kennelhoest ook met alleen rust en zonodig een kinderhoest-drankje genezen. Bij wat ergere hoestklachten, verschijnselen van algemeen ziek zijn, jonge of oude dieren is het veiliger de keelontsteking met antibiotica te behandelen. Afhankelijk van het totale ziektebeeld zullen wij een hond controleren alvorens een antibioticumkuur voor te schrijven of kunnen wij besluiten ongezien een kuurtje medicijnen klaar te leggen. Controle is vooral nodig bij de dieren waarbij de kans op complicaties groter is, maar ook als wij zonder controle van de hond er niet zeker van zijn dat het om kennelhoest gaat. Diverse hart- en longaandoeningen kunnen ook de oorzaak van het hoesten zijn en dan is het vlot inzetten van een daarop gerichte behandeling van groot belang.
Het voorkómen: Het is mogelijk om door vaccinatie de hond te beschermen tegen kennelhoest. De 'cocktailprik' geeft een zekere weerstand tegen bij kennelhoest betrokken virussen. Een aparte inenting tegen de bacterie (Bordetella) is van belang voor een echt goede bescherming. Er zij verschillende redenen om niet standaard iedere hond deze aparte kennelhoestenting te geven. In het algemeen proberen wij het vaccineren te beperken tot het noodzakelijke, onder de meeste omstandigheden is het infectierisico niet zo groot en de ziekte waartegen beschermd wordt heeft wel een heel hinderlijk, maar slechts bij uitzondering een ernstig verloop. Bovendien is de enting nogal prijzig. De vaccinatie wordt wel geadviseerd als een hond in een pension moet en in andere situaties waarin het infectierisico duidelijk groter is. Er zijn twee soorten kennelhoestvaccins: Het ene vaccin moet in de neus gedruppeld worden. Het zorgt voor de vorming van antistoffen in neus en keel, de toegangspoort voor de infectie. De werkingsduur is ongeveer een jaar. Het andere vaccin wordt ingespoten en geeft bescherming door de vorming van antistoffen in het bloed. De eerste keer moet de inenting 2 x worden gegeven met een tussentijd van een maand. Daarna is een jaarlijkse herhalingsenting voldoende. Vanwege de betere bescherming adviseren wij de neusdruppel vaccinatie.
Informatie De bosuil is in heel Europa bekend. Een bosuil leeft in Zuid-Europa. Vooral in de loof-en gemengde bossen omdat ze daar voldoende oude boomholten aantreffen om hun nest te bouwen. Je ziet ze wel in parken, kerkhoven en zelfs in de stad waar hij soms op het dak zit.
De bosuil is een echt nachtdier en jaagt het liefst s nachts. Hij blijft dan doodstil zitten, en kijkt of hij een prooi ziet, ziet hij deze, dan gaat hij er op af, zeker wetend dat hij het dier gaat pakken.. Zijn vleugels maken daarbij geen geluid dankzij de zachte veren en de getande punten aan de eerste slagpennen. Hij voedt zich in het bos met kleine zoogdieren, vogels, wormen en kevers, en in bewoonde gebieden eerder op kleine vogels.
Bosuilen zijn heel trouw, want een paartje blijft een heel leven samen. Het wijfje broedt 2-5 eieren alleen uit. De moeder neemt de jongen onder haar vleugels, terwijl de vader voedsel komt brengen. De jongen verlaten na ongeveer vijf weken het nest. Ze worden dan nog wel door hun ouders bijgevoerd tot ze ca. 2-3 maanden uit zijn. Tenslotte worden ze uit de nestomgeving verdreven en moeten ze een eigen plekje vinden. Wist je dat Bosuilen niet alleen het bekende oehoe roepen, maar ook een luide roep die lijkt op kloewiek die typisch is voor het vrouwtje en verder nog een bijna blaffend wet-wet-wet.
Bosuilen slaan soms met veel lawaai van hun vleugels boven boomkruinen of kreupelhout om vogels en kleine zoogdieren op te schrikken en uit hun schuilplaats te verjagen.
De sterfte onder de jonge uilen erg hoog is, omdat de dieren nog nauwelijks zelfstandig zijn als ze een een eigen plekje moeten zoeken. Als in de buurt dan al andere uilen zitten, waar ze weggejaagd worden, kunnen de jongen niet op jacht en lijden dan ontzettend veel honger.
Het gehoor van een bosuil zo goed is dat hij zijn buit in het pikkedonker nog weet te vinden.
Als een van de testikels van uw hond (ouder dan vier maanden) niet zichtbaar en niet voelbaar is dan heeft hij last van cryptorchisme, het niet indalen van een teelbal. Sterilisatie is dan onvermijdelijk om de nefaste gevolgen van de aandoening weg te werken.
De testikels van een pup, voor en na de geboorte
Bij mannelijke foetussen bevinden de testikels zich in het abdomen. Bij de geboorte van de pup dalen de testikels in de balzak, aan de buitenkant van het abdomen, en dat via het lieskanaal. Daar zitten ook de bloedvaten die de testikels bevoorraden. Normaal gezien zijn de twee testikels ingedaald op de leeftijd van ongeveer 10 dagen. Tot de leeftijd van tien weken zijn ze soms niet te voelen omdat ze heel klein zijn en ook omdat er vet in de balzak zit. Als alles goed gaat moeten de testikels voelbaar zijn bij pups van drie maanden oud. Maar in sommige gevallen blijven de testikels in het abdomen of in het kanaal waarlangs ze moeten indalen. Als ze op vier maanden niet volledig ingedaald zijn dan is de pup het slachtoffer van wat men cryptorchisme noemt. De aandoening kan bij beide testikels voorkomen, maar meestal tast de ziekte maar een enkele aan. De afwijking is erfelijk.
Cryptorchisme: de gevolgen
In tegenstelling met testikels die ingedaald zijn zoals het hoort, zijn testikels die in het abdomen blijven zitten niet in staat om spermatozoïden te produceren, ze maken alleen testosteron aan en dat soms in abnormaal grote hoeveelheden. Dat kan voor gedragsafwijkingen zorgen zoals agressief gedrag en een ongewoon hoog libido. Honden met bilateraal cryptorchisme zijn meestal steriel, wat niet het geval is bij hondjes met één normale teelbal . Die kunnen zich wel voortplanten, maar ze kunnen de aandoening ook doorgeven aan hun nageslacht. Testikels die zich in een abnormale positie bevinden kunnen ook tot tumoren leiden bij honden die ouder zijn dan achttien maanden. Tumoren ter hoogte van de testikels kunnen voor honden levensgevaarlijk zijn door het risico op metastasen van kwaadaardige kanker of door compressie van andere organen in het abdomen door het toenemend volume van de tumor.
Behandeling? Chirurgie
Om verwikkelingen te vermijden, moeten honden met niet ingedaalde testikels gesteriliseerd worden (de beide testikels laten verwijderen). Er zijn ook hormonale behandelingen om de testikels te doen indalen, maar die zijn vaak niet doeltreffend en ze worden beter niét voorgeschreven om te vermijden dat de honden de ziekte doorgeven.
En bij katten?
Bij katten zijn testikels die niet ingedaald zijn zelden een bron van tumoren. Ze veranderen in de meeste gevallen in inactief weefsel. Ook bij katten is de ziekte erfelijk en kunnen ze best gesteriliseerd worden.
Chihuahua's in reisbenches is heel normaal (Ereli)
Chihuahua's in reisbenches is heel normaal
Gepubliceerd op 30 juli 2007, 17:59 Laatst bijgewerkt op 30 juli 2007, 19:58
bellingwedde -
"Vrijwel alle mensen die chihuahua's houden stoppen ze net als die 72-jarige mevrouw in Bellingwedde 's nachts en als ze even weg moeten in een reisbench", zegt pupinformatrice Marga van Velzen (59) van de Nederlandse Chihuahua Club . "Zo voorkom je dat ze met elkaar om het leiderschap gaan vechten. Er zijn gevallen bekend dat sommige hondjes bij zulke gevechten compleet worden verscheurd tot de dood er op volgt."
De Landelijke Inspectie Dierenbescherming (LID) verspreidde vorige week een persbericht waarin gemeld wordt dat in en rond een woning in Bellingwedde meer dan 60 dieren zijn aangetroffen, waaronder 22 chihuahua's, die vrijwel altijd vast zaten in reisbenches. De vrouw kreeg daarvoor een proces verbaal.
Het proces verbaal is volgens Van Velzen absurd. Diverse andere chihuahua-liefhebbers zijn dezelfde mening toegedaan. Reisbenches zijn volgens hen groot genoeg voor chihuahua's, die veel kleiner zijn dan katten. Ze reageerden allemaal anoniem bij deze krant. Ze zijn bang dat de LID anders ook bij hen langs komt. En er wordt gevreesd voor wraakacties van dierenactivisten.
De 72-jarige vrouw uit Bellingwedde, waarvan de naam bij de redactie bekend is, zegt telefonisch en via internet door meerdere mensen bedreigd te zijn na de berichtgeving. Na overleg met de politie doet ze woensdag officieel op het bureau. Ze heeft stevige kritiek op de inspecteur van de LID die bij haar is geweest. De man meldde zich zes weken geleden bij haar. Op de dag dat ze uit het ziekenhuis was ontslagen na een hartinfarct. "Toen ik hem niet binnen wilde laten en vroeg om later terug te komen dreigde hij meteen met de politie", zegt de aangeslagen vrouw. Ze denkt dat de LID op een vals spoor gezet is door een hulp in de huishouding die bij haar heeft gewerkt. "Die vond het altijd zielig als ik de hondjes in de benches had gedaan als zij kwam. Maar dat deed ik juist om er voor te zorgen dat ze haar werk kon doen."
De Winschoter advocaat Frits Gosselaar zegt dat hij voor de vrouw onderzoekt of er een stappen kunnen worden ondernomen tegen de LID. Ze vindt dat er sprake is van smaad. De vrouw zegt al sinds 1962 chihuahua's te houden. Ze is jarenlang gewaardeerd lid van de Nederlandse Chihuahua Club. Ze won diverse internationale en nationale prijzen met haar hondjes. Bekenden van de vrouw omschrijven haar als een 'echte dierenliefhebster'. "Dit heeft ze niet verdiend."
LID-woordvoerder Jelko de Ruijter bevestigt dat de inspecteur zes weken geleden ook al bij de vrouw is langs geweest. De rest van haar verhaal is volgens hem 'de lezing van mevrouw'. "De reden dat er proces verbaal is opgemaakt is dat onze inspecteur de stellige indruk heeft dat deze dieren vrijwel permanent in die benches zitten. Het is het goed recht van de districtsinspecteur om te kijken of hij met ondersteuning van de politie wel onderzoek kan doen. De inspecteur gaat echt niet over een nacht ijs. Hij is geen amateur."
Anticonceptiva voor hond en kat: gevaarlijk... (Ereli)
Gezondheid Huisdieren
Anticonceptiva voor hond en kat: gevaarlijk...
Het beste anticonceptivum voor uw vrouwelijke viervoeter is de chirurgische verwijdering van de twee eierstokken. Wanneer definitieve sterilisatie niet wenselijk is, wordt er een beroep gedaan op contraceptiva, maar die kunnen gevaarlijk zijn voor de gezondheid van uw huisdier.
Sterilisatie: de beste methode
Om een overbevolking van honden en katten te vermijden, en vooral katten, is het noodzakelijk om hun voortplanting te controleren. Daar zijn verschillende middelen voor, maar de meest betrouwbare en veilige methode is vandaag nog altijd sterilisatie , met andere woorden, het chirurgisch verwijderen van de eierstokken van uw vrouwelijk huisdier. Deze ingreep wordt vaak uitgevoerd door dierenartsen en biedt bovendien het voordeel dat ze een beschermend effect heeft tegen het optreden van borsttumoren en uterusinfecties, vooral als het om jonge diertjes gaat (6 à 18 maanden). De ingreep heeft nog een pluspunt, ze remt de verspreiding van virussen zoals leukose bij katten en FIV (aids bij katten) bij viervoetertjes die al naar buiten kunnen.
Alternatieven: orale en inspuitbare anticonceptiva
Als u niet wilt dat uw huisdier definitief onvruchtbaar is, met het oog op voortplanting bijvoorbeeld, dan zijn er andere methoden die het optreden van loopsheid bestrijden. Die loopsheid gaat gepaard met gedragsverandering, bloedverlies bij teefjes en specifiek gedrag bij katten (plasjes in huis, typische houding, enz.). Geneesmiddelen kunnen die fase en voortplanting voorkomen met hormonen die inwerken op de hormonen die door het dier zelf aangemaakt worden, de hele vruchtbare periode lang. Het gaat meer bepaald om een behandeling in de vorm van injecties die toegediend worden door de dierenarts of in de vorm van orale tabletten. Maar die behandelingen brengen helaas de gezondheid van uw huisvriend in gevaar. . .
Bijwerkingen van contraceptiva
Een verlengd gebruik van contraceptiva (langer dan twaalf maanden aan een stuk door) kan de gezondheid van uw huisdier in gevaar brengen door de ontwikkeling van uterusafwijkingen en soms ook uterusinfecties. Daarnaast kunnen de anticonceptiva het risico op borsttumoren en diabetes doen stijgen, net zoals het risico op overgewicht door een grotere eetlust. Bij de behandeling in de vorm van injecties kan haarverlies en een verkleurde huid optreden op de plaats van de injectie. Bovendien wordt het gebruik van contraceptiva afgeraden wanneer het huisdier loops is. De loopsheid moet voorkomen worden, maar de fase mag niet onderbroken worden omdat de toegediende contraceptiva bovenop de hormonen die eigen zijn aan het dier voor infecties kunnen zorgen. Hetzelfde verbod geldt gedurende de twee maanden die volgen op de bevalling van de hond of kat. Het besluit? Contraceptiva mogen alleen toegediend worden als er echt geen alternatief is, het dier in kwestie moet in goede gezondheid verkeren en de behandelingsduur moet zo kort mogelijk zijn.
De een van het gezellig zo'n schooiende hond, de ander vreselijk maar het wordt toch een probleem als de hond alles wil hebben wat maar enigszins aan de term 'eetbaar' voldoet. Als het koekkiemonster met een bloedgang op een gevallen koekje afduikt en iedereen die in weg staat moet zich maar met een sprong in veiligheid brengen of wordt omgekegeld! Toch kan ook zo'n hond leren respect te hebben voor andermans eten en zelfs achteruit te gaan als er iets valt ipv vooruit te springen, vandaar de term omgekeerd schooien.
Als een hond schooit blijft hij dat eigenlijk doen maar je kan hem wel leren dit op een andere manier te doen. Een manier die voor jou minder storend is. Omdat hij bijvoorbeeld op zijn plaats moet liggen tijdens het eten waarna hij na een x tijd iets krijgt. Je kan hem leren dat hij pas wat krijgt als hij zijn kop afdraait ipv je het eten uit de mond kijkt. Ik vind het achteruit schooien het handigst omdat dat ook werkt als er iets valt. Aangezien ik medicijnen gebruik die dodelijk kunnen zijn voor honden vind ik dit een belangrijk item. Als er iets valt spring je achteruit ipv er boven op. Bovendien voorkomt dit ruzie tussen de honden onderling. Met z'n alleen bovenop een gevallen koekje springen is vragen om geduw, gegrom en mogelijk een knokpartij. Was het koekje van je zoontje dan staat hij er dus tussen, met alle risico's van dien. Zeker als hij dat koekje zelf ook perse wil hebben en ook op dat koekje af duikt. Al is het fanatisme van de honden niet tegen hem gericht hij kan wel onbedoeld het slachtoffer worden doordat hij omvalt tussen de duwende honden of onbedoeld een hap krijgt.
Hoe leer je een hond nu omgekeerd schooien?
Je begint met een brokje van zijn eigen voer en langzaam ga je steeds een moeilijker voertje gebruiken. Meer als wat brokjes en geduld heb je er niet voor nodig. Heb je al een mega vreetkees, oefen dan in het begin net nadat hij zijn eten op heeft. De schooimotivatie is op dat moment wat lager.
Variant 1 : Een brokje leg je op je open hand zodra de hond het koekje wil pakken doe je je hand dicht. De hand blijft dicht tot dat de hond een stap achteruit doet, belangrijk hierbij is niet weg trekken. Is de hond heel fanatiek dan kun je in het begin een handschoen aan trekken. Doet de hond de stap achter uit dan geef je het toverwoord en mag hij direct het koekje pakken.
Wat het toverwoord is? Dat kan zijn 'pak maar' maar ook 'luchtballon'. Gebruik je er een vreemd woord voor dan kan een ander hem niet zomaar wat geven als de hond dit spelletje kent. Je geeft in het begin dus altijd datgene wat je in je hand hebt als de hond het gewenst gedrag vertoont! Pas als de hond deze oefening beheerst dan geef je niet meer elke keer wat maar ga je afwisselend de ene keer wel belonen en de andere keer niet.
Variant 2 : Het zelfde als stap 1 maar nu leg je het koekje op de grond ipv in je hand. Je kunt er het best bij gaan zitten zodat je snel genoeg bent om het koekje met je hand te beschermen. De hond mag het koekje als hij achteruit gaat niet van de grond pakken maar je pakt het op, geeft het toverwoord en geeft het hem. Lukt ook dit dan kun je het staand proberen. Dan kun je het best je voet er op zetten als de hond toch naar voren komt.
Variant 3 is de moeilijkste! Hierbij laat je 'per ongeluk' iets vallen ... springt hij achteruit dan geef je hem het koekje. Hij mag het eten nooit van de grond pakken!!! Wat hij mag hebben wordt altijd gegeven! Lukt dit allemaal met een gewoon brokje van zijn voer dan kun je variant 1 t/m 3 herhalen met een beloningsbrokje en daarna met kaas, worst etc. Oefen dit niet alleen binnenin je eigen huis maar op allerlei plekken zowel binnen als buiten zodat de hond leert dat dit omgekeerd schooien overal het zelfde werkt!
Lukt dit allemaal met een gewoon brokje van zijn voer dan kun je variant 1 t/m 3 herhalen met een beloningsbrokje en daarna met kaas, worst etc. Oefen dit niet alleen binnenin je eigen huis maar op allerlei plekken zowel binnen als buiten zodat de hond leert dat dit omgekeerd schooien overal het zelfde werkt!
Ik moet bij deze oefeningen altijd denken aan de politiehondenoefening ¨voedsel weigeren¨. Het is een vreemde oefening die in mijn ogen zoals hij nu geoefend wordt van nul en gene waarde is. Bij deze politiehonden oefening bied de pakwerker voedsel aan de geleider geeft in de meeste gevallen het commando ¨vies¨, de hond pakt het stuk worst dan niet aan. Ik zie deze hond al in een praktijk situatie ... Ooit een inbreker gezien die een plakje worst met slaapmiddel aan een hond geeft te samen met het commando vies erbij?? In mijn ogen moet zeker de politiehond leren al het eten te weerstaan tot het 'toverwoord' is gegeven en hij het aangereikt krijgt! De hond leren eten maar van 1 persoon aan te pakken kan ook maar is in praktijk lastig bij vakanties, ziekte of overlijden van de baas. Succes met oefenen!
Dit artikel is geschreven door Yvette van Veldhuijsen, gedipl. instructrice en gedragstherapeute. Op www.alerthondentraining.nl staan meer praktijkgerichte artikelen over honden gedrag en opvoeding. Dit artikel mag samen met deze alinea kosteloos verspreid worden!
[WEBLOG FILMWERELD] - De enige rat waarvoor ik echt bang ben woont in een te groot huis aan 1600 Pennsylvania Avenue in Washington.
Ratatouille, de nieuwste ster van Pixar.
Voor het overige heb ik niets tegen deze diertjes zolang ze hun snuitjes maar niet in mijn keuken laten zien. Ik heb dan ook veel plezier beleefd aan Ratatouille, de nieuwe animatiefilm van de Pixar, waarin deze nachtmerrie zeer geestig en vindingrijk wordt uitgewerkt.
Het getuigt op zijn minst van moed om een rat als meesterkok op te voeren in het walhalla van de kookkunst: Frankrijk. Ratten zijn ook in het filmbedrijf nooit populair geweest.
De trailer van Ratatouille
Toen Werner Herzog eind jaren 70 voor zijn film Nosferatu een paar honderd ratten in de binnenstad van Delft wilde loslaten brak de hel uit. De burgervaders van die stad waren bang voor een rattenplaag, maar achteraf viel alles mee. Herzog gebruikte de uit Hongarije overgebrachte ratten als verspreiders van de pest.
Als schokeffect in horrorfilms zijn deze beroepsknagers altijd een gewild object, denk maar aan het meesterwerkje Willard . Zodra een rat als sympathiek personage wordt opgevoerd, raakt Hollywood echter in paniek.
Een recent voorbeeld is de vorig jaar vertoonde animatiefilm Flushed Away , gemaakt door de Britse Aardman Animation Studio, de bedenkers van de uitvinder Wallace en zijn hond Gromit. De hoofdpersoon is onmiskenbaar een huisrat met James Bond-ambities, genaamd Rodney.
Toen de Amerikaanse partner van Aardman, DreamWorks, de film zag werd koortsachtig geprobeerd om in de reclamecampagne van Rodney een muis te maken. Als ik me niet vergis was de Nederlandse ondertitel van de film zelfs Een Muis van Huis . Gevolg van deze actie: veel verwarring bij de Nederlandse recensenten. De ene helft sprak terecht over een rat en de rest trapte in de marketingtruc en betitelde Rodney als muis.
Ook in de latere dvd-campagne werd hij tot een muis gedegradeerd.
In Ratatouille is niets te merken van dit verstoppertje spelen. Remy, uitgerust met een geperfectioneerd reukorgaan, is een rat en vertoeft bijna de hele film in de keuken van een sterrenrestaurant. En het bijzondere is: na het zien van deze film, geregisseerd Brad Bird (die eerder het voortreffelijke The Iron Gigant maakte), verlaat je met een lekkere trek de bioscoop.
Flushed Away werd vorig jaar een flop (deels door de concurrentie van de pinguïns in Happy Feet). Of zijn collega Remy hetzelfde lot zal ondergaan? Ik verwacht het niet. Hij is een rat om echt van te houden.
mailgroep huisdieren
