VERMOEIEND. Dat is het woord dat me te binnen schiet deze morgen. Ik heb een vermoeiende nacht achter de rug. Het moet jullie dan ook niet verbazen dat ik er als een zombie bij loop. Niet zoals de 'ondoden' in de films, maar veel kleur heb ik ook niet, en ik loop nog met mijn nachtvodden aan mijn lijf. Met andere woorden: ik zal vandaag leven op automatische piloot. Op zo'n momenten ben ik blij dat ik tenminste heb gezorgd, om alles ordentelijk te zetten in mijn huis. Met veel ruimte tussen de objecten. Ik heb ook geen vloertapijten gelegd, waar ik over zou kunnen struikelen. Gisteren heb ik ook, gelukkig, voor 2 dagen gekookt. Dat scheelt ook al een slok op een borrel. Soms kan een zekere vooruitziendheid al eens van pas komen in het leven. Ik zou niet durven beweren dat er vannacht een orkaan is geweest, waar de wind hevig te keer ging en waarin de Marie-Louise (de boot van Bart Käell) verzeild was geraakt. Maar door de regen en de wind, bezongen door Ingeborg (Sergeant), heb ik deze nacht een heel orkest horen spelen op mijn rolluiken. Ten einde raad en om van het lawaai verlost te zijn heb ik die dan maar allemaal terug in hun 'kas' gestoken. Het was me het nachtje wel en mijn dagje zal als gevolg daarvan niet veel beter zijn. Het zal alleen maar 'dag' genoemd worden omdat er licht is en de zon schijnt en niet omdat ik wakker ben!!!. Nu is het 5°, met een gevoelstemperatuur van 0° en dauwpunt 2°. De wind is wat gaan luwen en haalt nog een snelheid amper van 5 Beaufort. Waarom ze die snelheid 'beau' noemen bij zo'n 'fort' of kracht, is me een raadsel. Of eigenlijk niet, een of andere Engelse officier, Francis Beaufort (1774-1857) verleende zijn naam aan de snelheid van de wind op zee. Voilà, tot zover het weerbericht. Mijn enige troost is: de volgende nacht zal ik slapen als een roosje en alle uurtjes van de gemiste rust zal inhalen. Geloof het of niet, ik ben al moe van te schrijven en stop ermee. Tot morgen, weer zo fris als een hoentje.
Schrijven is een dagelijkse 'must' voor mij. Het is zoals eten en drinken en iedere dag nodig. Is er geen biezonder nieuws te melden? Met een beetje goede wil vind ik wel iets om te vertellen. Desnoods gebruik ik zinnen, titels, boeken om mijn verhaal van de dag te vertellen. Wat zit er zoal aan te komen op deze regenachtige dag? "Another Saturday night and I ain't got nobody......How I wish I had someone to talk to....Een song geschreven door Sam Cooke (1930-1964) terwijl hij alleen op een hotelkamer zat. Maar stel....als ik nu deze avond eens niet alleen zou zijn, dan zou ik jullie de vraag kunnen stellen: "Guess who's coming to dinner?" Hier zal in geen geval Sidney Poitier (1927-2022) binnenstappen want die stapte gisteren naar de eeuwigheid. Ook niet "The Love of my Life" zo mooi bezongen door Queen of iemand die "Always on my mind" is, bezongen door Elvis Presley (1935-1977). Nee, "Tonight" moet ik het stellen met het duet van David Bowie (1947-2016) en Tina Turner. "Under Pressure" zal ik dan luisteren naar de samenzang van David Bowie en Queen. En op aanraden van Bowie en zijn andere compagnon, Mick Jagger zal ik eens een "Dancing on the Street" doen. En lieve lezers, de ouderwetse film met Sydney en de fantastische Katharine Hepburn (1907-2003) alsook de opgesomde liedjes, zullen jullie in een goede 'mood' brengen' en het slechte weer doen vergeten. Wil je iets serieuzer lezen vandaag? Dat kan ook. Het geheugen eens opfrissen met de "Boma" avant la lettre, Paul Vanden Boeynants (1919-2001). Actief in de vleesindustrie, gekend in de politiek, gekend van de bouwwerf in Brussel (Manhattonplan), genoemd bij de complottheorie van de Roze Balletten, legendarisch is ook zijn ontvoering en vrijlating. Maar gemeengoed is zijn gevleugelde uitspraak geworden: trop is té veel, en ,té veel is trop. Zo blijft ook François Mitterand (1916-1996) gekend van zijn "Et alors? " en niet van zijn verdiensten als Franse president.
Wat ik weet over mijn hond en zijn manieren, is van nul en generlei waarde zolang het niet is vastgesteld door dure proeven aan de universiteiten of in labo's. Vervolgens worden de bevindingen neergschreven in een perfecte 'paper' en verschijnen ze in een gespecialiseerd tijdschrift zoals 'Neuroimago'. Dan pas is het 'fiat gegeven' aan de baasjes voor verkondiging van hun vaststellingen. Net zoals ik, is mijn hond een polyglot. Hij verstaat moeiteloos Nederlands, Vlaams en West-Vlaams, en begrijpt de commando's van mijn Franstalige buurvrouw. Nu is door Lauro V. Cuay, een onderzoekster aan de unief van Budapest, met een scanner vastgesteld dat het brein van een hond anders reageert op een andere taal dan die van zijn baasje. Eerst werd de hond getraind om stil te liggen in een peperdure scanmachine. Dan werden er verhaaltjes uit " De kleine Prins" van Antoine de Saint-Exupéry (1900-1944) in het Spaans en later Hongaars voorgelezen. Zo werden de verschillende reacties op huistaal en andere taal, in zijn hersenpan vastgesteld. Wat is een hond toch een slim beestje. Tot morgen
De eerste week is voorbij en nu kom ik met mijn goede voornemens voor 2022 op de proppen. Tot hiertoe had ik gedacht dat mijn leven zo puur, gezond en evenwichtig was dat ik het niet nodig vond nog wat extra's te moeten beloven om mijn leven te beteren. De krant van deze morgen bracht me op andere gedachten. Een wereldwijd ziektebeeld dat met de jaren alsmaar zal toenemen is dementie. Ik vertoef natuurlijk in de leeftijdscategorie waarbij zich dat kan manifesteren en het meeste voorkomt. Aangezien er nog geen medicijn is die de ziekte geneest of kan voorkomen, is het van belang een levenswijze te hanteren die mijn brein zo min mogelijk belast en kan aantasten. Dat is de enige preventie. Ik wil niet in een wereld van een andere dimensie belanden waar de taal en woorden, mensen, en gewone dagelijkse handelingen, uit verdwenen zijn, want dan zal het 'adieu la mer', zijn. Het kan zijn dat de ziekte genetisch bepaald is maar er zijn ook factoren die het ziektebeeld kunnen uitlokken, bevorderen en verergeren, aldus 'The Lancet', een zeer betrouwbaar medisch tijdschrift. Algemeen geweten is dat ouderdom een belangrijke factor is, maar daar is niet aan te ontkomen als men blijft ademen. Een ongezonde levenswijze kan een invloed hebben (roken). Ook obesidas en diabetes kan 'Alzheimer' bevorderen. Het magazine pleit ook voor een hogere scholingsgraad, waarin dan aandacht besteed wordt aan een betere lichaamsverzorging en hygiëne. Ondertussen hoorde ik Pink Floyd op de radio in koor zingen: we don't need no education, we don't need no tought control....Twee zinnen uit hun lied: Another brick in the Wall. Het kan als protestsong dienen bij de jeugd van tegenwoordig (al is de song van 1979), want naast de nieuwe restricties, beperkingen, de maskers, thuisonderwijs, nog een extra vak op school. En wat staat naast dat artikel over dementie? De 10 beste diëten van het moment!!!. Ik moet nog eens goed uitzoeken welk voedingsschema het beste bij mij past om toch die winter- en coronakilo's terug te dringen. De beste remedie is natuurlijk niets van zoetigheden uit de winkel mee te brengen en de bakker met al zijn taarten en gebakjes, zonder te kijken voorbij te lopen. Op papier lijkt dat allemaal te lukken, maar de realiteit is geen papier. Verder is het blijven oefenen van het brein, en minstens één nieuw woord, handeling of wat dan, ook per dag te leren. De hersenen nooit laten rusten maar ze actief houden. Alleen 's nachts mag er de stekker eens uitgetrokken worden.
Omdat er niks te vieren of te gedenken valt vandaag, geen speciale dag, ook geen enkel thema, beslisten de Noordenburen er zelf maar een dagje van te maken en de mensen met 'Rare Loopjes' ook eens aandacht te geven. Het loopje van Charlie, zal ik maar zeggen. Veel plezier om dat te oefenen. Geen paraplu nodig, het is droog weer maar ook veel te winderig.Tot morgen
Vandaag een verjaardagsfeest!!. De jarige is mijn 'blog'. Sinds twee jaar vertrouw ik mijn doen en laten, en een beetje van mijn leven en gedachten, toe aan het internet. Dat resulteerde in 727 tekstjes die ik schreef met een gemiddelde van 500 woorden. Het beste is dat ik een trouw publiek heb dat nieuwsgierig is naar mijn belevenissen en die van de hond en wat me zoal bezig houd. Het is zoveel als 10 babbels per dag, weliswaar virtueel. En het stemt me gelukkig. Ik deed wel hetzelfde als 2 jaar geleden: met de auto naar de garage. Ik moet zeggen dat het telkens een aangename verpozing is daar te wachten tot mijn vehikel is nagekeken en ik weer voor een jaar gerust verder kan tuffen. Mijn hond en ik zitten daar nooit alleen, wel enkel met mannelijk gezelschap. Een garage is nu immers geen plaats voor een vrouw. Ik heb mijn klap gehad deze morgen en en surplus, mijn Frans nog wat kunnen oefenen, want het was een Fransman 'de Dunkerque' die naast mij op de grote sofa zat. En vandaag kan ik het niet anders hebben dan over Balthasar, Melchior en Caspar die wierook, mirre en goud brachten naar de Nieuwe Koning die geboren was en in een schapenstal lag te kirren, te eten en te slapen. Veel spreuken vandaag in vele talen. 'De Drie Koningen doen de dagen lengen en de nachten strengen' zegt men in het Vlaams. Bij de Fransen is het: Beau jour aux rois, blé jusqu'au toit. Bij Duitssprekenden begint men de dag met een gezegend krijt de letters BMC (niet de al-terrein-fietsen) boven de deur te schrijven. Ook niet de afkorting van de koningen maar de beginletters van 'Christus Benedicat Mansionem', moge Christus dit huis zegenen. De Duitse spreuk is: Heiligenkönig sonnig und still, der Winter bis Ostern nicht weichen will. Tot zover mijn taaloefening vandaag. Er zijn nog andere verjaardagen te vieren en wat hebben die met elkaar gemeen? Zonder woorden 'komische' figuren te zijn. Ik vernoem dan in het biezonder Jan Peumans die ons verblijde met zijn voorzitterschap, mimiek en optreden in het programma "Vrede Op Aarde" en de alom zwijgzame en mimespeler Rowan Atkinson als "Mr Bean". Een mooi speciaal kunstwerk heb ik niet bezocht omdat ik het niet wist noch kende: het graf van balletdanser Rudolph Nurejev (1938-193). Hij werd begraven in Sainte-Geneviève-des-Bois, regio Île-de-France. Het graf wordt gevormd door een stenen kist waarover een Kazachs' kelimtapijt is gedrappeerd, gemaakt uit duizenden stukjes mozaïek in de kleuren rood, blauw en goud. Hij is bekend geworden door zijn vlucht naar het Westen, op de loop voor de gevreesde KGB. Maar bovenal door de prachtige balletopvoeringen met zijn even legendarische danspartner Margot Fonteyn (1919-1991). De belangrijkste herdenking is voorbehouden voor Louis Braille (1809-1852). Hij bedacht en ontwikkelde een 'voel-lees punten' voor de blinden: een zespuntensysteem waar behalve letters en hoofdletters ook leestekens, cijfers, tweeklanken en nog veel meer kon onderscheiden worden. Tot morgen
Het zal vandaag een dag van weinig woorden worden, gesproken of geschreven. Het weer zit er voor iets tussen, de wind heeft mijn inspiratie een beetje weggewaaid. Bovendien is er weinig nieuwswaarde te horen op de radio of te lezen in de krant. Commentaar en bedenkingen wil ik ook niet meer kwijt op de herkauwde thema's van de laatse jaren. Er is ook geen goed 'nieuw' woord van de dag, geen citaat dat me in de wolken brengt, geen inspirerende spreuk tenzij "de eerste dagen altegaar, bepalen de rest van het jaar". En dat is nog niet veel soeps geweest, alleen maar gekerm om een muggenzwerm. Ik laat me dan maar inspireren door de wonderlijke namen van de sinten en heiligen die blijkbaar de oorsprong zijn van vele woorden die we nu gebruiken. Al zal een latinist en hellenist wel beweren dat alles zijn oorsprong vind in het latijn of grieks. In ieder geval zijn het de enige woorden die me een beetje aan het denken zetten en mijn fantasie wat doet werken. Ik begin bij Telesphorus. Van oorsprong een Keltische god die in Griekenland verzeild geraakte en er succesvol aanbeden werd vooraleer hij naar Rome verhuisde om er dan een naam van een paus (±138) te worden. Ik vernoem hem, omdat ik aan een telefoon moest denken. Dan is er de zogenaamde synthese van al die wonderlijke heiligenverhalen die 'Amma Syncletica' (±350), 'de woestijnmoeder', mij bezorgd. Dat terwijl 'Sint Convoïon' (±868), het konvooi in dat zandgebied begeleid. Ondertussen zijn dorst lessend en genietend van een 'Apollinaris'(±470). Zelfs mijn ouders ontbreken niet in het lijstje vandaag: 'Rogerus'(±1236) en recent is er een 'Maria' aan toegevoegd nl in 1890. Tot zover de mededelingen vandaag. Deze middag moet ik zeker en vast op den dijk zijn om naar het 'stormtij' te kijken. Tenminste, als ik op die wandelallee geraak want die straatjes naar de zee zijn soms echte tochtgaten en windtunnels. De wind komt pal uit zee, ik zal een stoere en stevige zeebonkeres moeten zijn om me rechtstaand te handhaven. Zolang de hond met zijn 13kg niet wegwaait, ben ik al tevreden. Tot morgen
Ik heb wat foto's op mijn blog gekregen met heel veel 'beste' wensen. Niet alleen voor 2022 maar ook om deze 4e januari goed door te komen. Het moet gezegd, deze eerste dinsdag is de moeilijkste dag van de 1e werkweek of van elke week tout court. De smeuïge verhalen van een glansrijk weekend zijn al verteld, ook al de plezante feesten zijn al eens over de lippen gegaan, over eten, drinken, cadeautjes en nieuwjaarsbrieven moet ook niet meer gesproken worden. Deze dinsdag is terug 'bussiness as usual'. Een ander woord voor deze dag is 'saai'. Nog vier volle dagen te gaan vooraleer ontspanning kan komen. Althans, deze beschrijving is realiteit voor de 'min vijfenzestigers'. Eens 'surplus', is het gewoon een dag zoals de zes andere dagen van de week. Gelijk welke dag het is, ik kan met evenveel animo de beschrijving geven van welk evenement dan ook aan eenieder of degene die met een bereidwillig oor wil luisteren naar mijn escapades van de voorbije dagen.
Gisteren vergat ik één domein van mijn interesses te vermelden, Kunst. Ik heb het dan over schilderkunst, beeldende kunsten en alle andere kunstbelevingen die met mensenhanden gevormd is. Ik heb dat bewust gedaan omdat ik in het geheel geen kunstkenner ben. Ik kan niet uitmaken wat 'kunst' met grote 'K' uitmaakt of wat gewoon geklieder of geknoei is. De evaluatie is voor mij simpel: past dat kunstwerk bij mij? Zou dat passen in mijn leefwereld? Zitten de kleuren in mijn kleurenpalet? Zijn de vormen herkenbaar? Voor mij is niet de penseelstreep, het canvas, het marmer, houtsoort, ijzer, staal, of de beitel, zaag, hamer van belang. En van die houding, gruwt de kenner. Vandaar dat ik weinig schilders, beeldhouwers, tentoonstellingen enz vernoem. Ik maak dat eens goed door Constant Permeke (1886-1952) te vernoemen. Zeelieden, vissers en hun vrouwen, schilderde hij het liefst maar wel in donkere tinten om hun harde leven en bestaan weer te geven. Hij voelde zich ook een 'zeemens' vooral dan Oostendenaar. Een citaat van hem is een omschrijving van zijn werk: Ik schilder niet zoals ik zie, maar zoals ik meen gezien te hebben!!. Vandaag kan ik ook echt het voorbeeld geven van mijn gebrek aan interesse voor de exacte wetenschappen : Isaac Newton (1643-1727) en zijn wetten. Zoals deze mens was, maken ze niet meer. Wat staat er achter zijn naam? Natuurkundige, wiskundige, astronoom, natuurfilosoof, alchemist, officiële muntmeester, theoloog. Bovenal 'een briljant experimentator'. Die titel kreeg hij toebedeeld bij zijn idee van de 'zwaartekracht'. Die inval kwam er toen hij een appel op zijn hoofd kreeg tijdens zijn dromerige sessie onder de appelboom op het erf van zijn moeder. Hoe en wat de inhoud van zijn 'wetten' en 'ontdekkingen' zijn, is lectuur voor de geïnteresserde lezer. Alle beschrijvingen zijn te vinden in de encyclopediën van Anthony Winkler Prins (1817-1909) of Pierre Larousse (1817-1875), voor degenen die nog een papieren versie in hun bezit hebben. Anders gewoon wikipedia raadplegen en wat tikken en kloppen op de toetsen van het keyboard. Tot morgen
Ik had zin om eens het werkwoord 'werken' te gebruiken. "Werk" betekent meer betrokkenheid bij de samenleving, maatschappij, het sociale leven. Dan lees ik de financiële pagina's van de krant, de items over loononderhandelingen, opslag, staking, protesten, bazen, CEO, stijging en daling van de aandelen, winst en verlies van banken en ondernemingen. Maar ik heb tijd tekort om me daar in te verdiepen. Ik zeur zoals alle gepensioneerden: tijd vliegt, ik moet andere dingen doen, mijn agenda staat bol van de verplichtingen en afspraken. Soms zeg ik dan weleens, 'bezig zijn met prullen'. Dat moet ook gebeuren. Papieren nakijken, sorteren, inschrijven, contact opnemen, een nieuw jaar wil zeggen, terug van nul beginnen met vele zaken. Maar deze morgen loop ik vervelend rond omdat ik de eerste 2 afleveringen gemankeerd heb van de nieuwe 'Sisi' reeks. Ik ben al naarstig aan het zoeken om die te kunnen bekijken via pc. Dat is me nog niet gelukt. Ik begin dan maar aan mijn blogje, dat is ontspanning, mijn favoriete hobby en bezigheid (lezen en opzoekwerk). Ik begin bij Van Dale, die telkens weer corona- gerelateerde woorden moet uitspuwen. Er komt griep in het land en is het woord: flurona. Dat maakt kans om een blijver te worden. Griep zal er wel ieder jaar zijn en corona zal ook niet meer verdwijnen. In één moeite twee ziekteverschijnselen benoemen is handig. Gisteren vond 'Den Dikke' het woord 'façadesamenleving' uit. Dit om aan te geven dat ogenschijnlijk alles op wieltjes loopt in de maatschappij maar dat er toch veel onderhuidse spanningen en onenigheden zijn. Soms hoor, zie, of lees ik iets, dat er blijkbaar nieuw uitziet. En toch weet ik onbewust, dat ik dat in mijn lange verleden al ben tegengekomen maar niet meer kan reproduceren, wanneer en in welke context. Ik heb dat precies uit mijn hoofd gewist of ik had er in mijn jonge jaren geen interesse voor. Want dat is wel een feit, interesses kunnen veranderen na verloop van tijd en jaren. Mijn désinteresse van toen voor fysica, chemie, wiskunde in de klas, daar heb ik geen spijt van. De belangrijkste namen van onderzoekers en ontdekkers zitten in mijn paraat geheugen en hun wetten moet ik niet persé meer kennen. Meer spijt heb ik van mijn onoplettendheid bij literatuur, woordenschat, spelling bij alle talen die ik leerde (Fr, Eng, Du), geschiedenis, aardrijkskunde, actualiteit. Ik krijg de kans om mijn geheugen op te frissen. Dag na dag doe ik dat met veel ijver en een groot plezier. Zoals toen ik de naam J.R.R.Tolkien (1892-1973) zag staan. Zijn boeken waren de 'must to read' in de jaren zeventig: "The Hobbit", "De Ban Van De Ring". Fantasy boeken die ik wel probeerde te lezen maar direct weer aan kant schoof. Evenals de boeken van C.S.Lewis (1898-1963) met zijn "Narnia" en J.K. Rowling met "Harry Potter" die tot hetzelfde genre behoren. Uit de Hobbit: Meestal vindt je wel iets als je kijkt, maar het is niet altijd dat waar je naar op zoek was!. Tot morgen
Stormy weather on the road! Het is niet erg om binnen te blijven vandaag. Ik heb gisteren en de vorige dagen, zoveel uitzendingen opgenomen dat ik vandaag geen tijd zal hebben om het slechte weer te zien. Af en toe zal ik het wel moeten voelen als ik met de hond buiten ga. Momenteel ligt hij nog 'plat' en ziet het er niet naar uit dat hij veel activiteiten vraagt of nodig heeft. Het waren niet alleen drukke dagen voor mij, maar ook voor hem. Het 'nieuwe' van het jaar is er ook weeral af, want alles gaat weer door waar het op 31 december gestopt is. Alle nieuws is weer hetzelfde als het begin en einde van vorig jaar. Alleen is de Brexit uit beeld verdwenen als nieuwsitem. Corona blijft wel prominent aanwezig al is de nieuwe variant milder dan de eerste trompetters of vuvuzela's. Ook ik handhaaf zo een beetje hetzelfde principe om mijn blog te schrijven: zoektochten door het web, de krant en nieuwsuitzendingen om net als vorig jaar mijn bedenkingen, opmerkingen, besprekingen en opmerkelijke faits divers aan bod te laten komen. Een oud principe is daarom niet persé slecht te noemen. En daarbij, voor mij werkt deze werkwijze enorm goed; iets lezen, opzoeken en dan mijn mening erover vormen en becommentariëren, mijn inwendige stem een geluid geven door te schrijven. Wie niet akkoord gaat met mijn blik op de actualiteit, visie op geschiedenis, liedjeskeuze of wat dan ook dat ik vernoem, moet het me maar laten weten. Indachtig het principe dat je iedere dag wel iets nieuws moet leren, is de dikke Van Dale hèt middel om dat toe te passen. Vandaag stellen ze "mombrain" voor. Zelfs Van Dale schuwt het gebruik van Engelse woorden niet. Vertaald is het : moederbrein. Dit om er op te wijzen en te benoemen, dat er dikwijls tijdelijke mentale problemen zijn bij zwangere en/of pas bevallen vrouwen, zoals bv vergeetachtigheid. Bij ons Vlaamse woord van de dag komt de naam van een kapsel terug: bros, broske, stekelhaar. In feite zeer kort geknipt haar dat nu terug in de mode is. Alles komt terug, zegt men, en dat is ook wel zo, zeker op vlak van haarsnit en kledij. Wat nooit meer te horen is in de weerberichten, is de "straalstroom" (nu "jet" of jetstream" genoemd) van weerman Armand Pien (19200-2003). Die verklaarde alles door deze glijbaan hoog boven onze hoofden; als die wisselde van richting hadden we goed of slecht weer. Nu zijn het alleen de minder kleurrijke hoge en lage drukgebieden die vernoemd worden en nooit meer ingekleurd worden met lippenstift. De tweede dag begint nu pas, het is 9u, en ik ga eens luisteren naar "Concerto voor jou, Natasha" van Johan Stollz (1930-2018), een klassieke schlager mag ook eens in mijn blog komen. Tot morgen
Sinds 1576, is 1 januari de officiële start van het nieuwe jaar, in de Zuidelijke Nederlanden. Bij ons in Vlaanderen, dus. Dat gaat gepaard met aan iedereen het beste te wensen, versjes op te zeggen en kaartjes te sturen. Ik wijk niet af van de geplogenheden op deze dag . Ziehier mijn kleine briefje, overgeschreven van Geert De Kockere, die het uit zijn pen schudde: "Aan het begin van een nieuw jaar, word ik even -'t is echt waar!- een echte goochelaar. Eén dagje maar, een nieuwjaaarsgoochelaar. Dan zing ik, 'kwil kwens kwou' en goochelgiechelgauw, een jaar vol lachjes uit m'n mouw. En dat helemaal voor jou.....!!.Zulke briefjes zijn een héél Belgisch fenomeen en traditie, onlosmakelijk verbonden aan 1 januari. Net zoals de Straussconcerten van de Weense Philharmoniker en het Schansspringen in Garmisch-Partenkirchen in de Duitse deelstaat Beieren. Een 'peperkoeken hartje met fondants' horen er als lekkernij, ook bij. En zo ben ik het Nieuwe jaar weer hoopvol binnen gestapt met een ongeloofelijke nieuwsgierigheid wat het mij de volgende 364 dagen zal brengen. Zoals iedereen hoop ik op een goede gezondheid want dat maakt veel, zoniet alles, mogelijk. Dat wens ik voor iedereen, mijn familie, vrienden, kennissen en lezers.
Als echte dierenliefhebber kijk ik af en toe ook eens naar gezegdes, spreuken, citaten en quotes die over dieren gaan. De beste vond ik vandaag van Max Tailleur (1909-1990), een Nederlands humorist: Het toppunt van dierenliefde? Een stier die oude koeien uit de gracht haalt!!!. Tot morgen
Met een mooie gestreepte ochtend hemel (rode, blauwe, grijze lijntjes) begin ik de laatste dag van het gezegende jaar Onzes Heeren, 2021. Ik ben er niet rouwig om. De eerste 6 maanden hebben veel energie gevraagd om er door te komen, met de stellingen rond mijn huis, de vernieuwing van het dak, de coronadreiging, de prikken. De tweede helft van het jaar waren er gelukkig de vele bezoeken en in september het goede weer om met vernieuwde energie, de herfst en de winter aan te vatten. En nu? Een weerspreuk geeft geen al te beste vooruitzichten want 'waait met Sylvesternacht de wind, maakt dat je 't komend jaar hopeloos vindt'. Maar de laatste spreuk die werd vastgesteld op het schilderij uit 1559, "De Verkeerde Wereld" van Brueghel, geeft een waarschuwing die we ter harte moeten nemen: zorg dat er geen zwarte hond tussen komt = pas op dat het niet misgaat!. Een verwittigd man/vrouw/en onzijdige, is er twee waard. En hiermee heb ik al de, tot nu toe vastgestelde, spreuken of gezegdes in zijn schilderij, opgesomd. Het was plezant om iedere dag een spreuk weer te geven. Ik apprecieer het werk van deze talentvolle kunstenaar, niet alleen omwille van de schildertechniek maar ook om al die gezegdes op te zoeken, te noteren en dan weer te geven met een penseel of borstelstreep. Ik was ook verbaasd hoe lang de uitdrukkingen al in ons taalgebied bestaan en dat toen al gemeengoed waren. Ik kan me dus opmaken voor een nieuwe uitdaging voor mijn blog in 2022.
Ik ben blij dat 'mijn' goegemeente is geweest. Een lekker samenzijn, een babbel, en iedereen weer een gelukkig leven kunnen wensen voor het nieuwe jaar. En toen zongen ze "Take me home, country roads" van John Denver (1943-1997). En dan zijn we weer met ons tweetjes, en daar kunnen we ook van genieten. Ik zal mijn huisgenoot eens extra verwennen want St Sylvester is de patroonheilige van de dieren, en tot nader order is mijn hond nog altijd een beestje. Een mooi rijmpje om mijn laatste blog van 2021 af te sluiten: Sint Sylvester is 't vandaag; dat God uw vee behoede graag, geen vos een kip verschalkt, je man niet achter rokken zwalkt!. Tot in het nieuwe jaar, dus tot morgen
'Vetzak' is het Vlaamse woord van de dag. Dat wordt dikwijls gezegd over iemand die vuile dingen doet of ranzige taal gebruikt of platvloerse woorden zegt. Hier zegt men dat soms al eens lachend tegen kinderen, 'het is een klein vetzakske'. Dan wordt echt liefkozend en met een tedere intonatie gebruikt en gezegd. Ik ga het niet schrijven al zou ik wel kunnen zeggen dat hier de voorbije uren wel duchtig 'geschranst' is door mijn familie. Met 10, opgedeeld in klein grut, die de ballekes in tomatensaus naar binnen werkten en het grote volk dat goesting had in hesp met witloof en kaassaus, gegratineerd in de oven. Beide gerechten vergezeld van aardappel-wortelpuree. Als toetje was er de keuze uit de vele koekjes en schuimpjes met koekje onderaan en met chocolade overgoten. Nu is iedereen een stevige wandeling gaan doen om de overtollige caloriën weg te krijgen en van de gezonde zeelucht te genieten. Het zijn zachte temperaturen en een stevig windje zal er wel voor zorgen dat het aangenaam is en iedereen eens uitgewaaid. Al is het een tijdje geleden dat ik zo'n menu op tafel moest zetten, ik ben heel tevreden over mezelf dat ik dat weer voor elkaar gekregen heb. Ik heb daar een mooi citaat voor gevonden, geschreven door Charlotte Whitton (1896-1975), de eerste vrouwelijke burgemeester van een grote Canadese stad (Ottawa): Wat vrouwen ook doen, ze moeten het tweemaal zo goed doen als een man, om half zo goed beschouwd te worden. Gelukkig is dat niet moeilijk!!!. Ondertussen kan ik voor hondjelief het spreekwoord nr 125 van Brueghel gebruiken: zo mak als een lammetje = heel gedwee. Het kan ook niet anders, want deze morgen is hij ook mee op uitstap mogen gaan. Hij ligt nu naast mij te bekomen van de aandacht en een dutje te doen, wat ik seffens ook wel zal doen. Zachtjes zal ik dan de liedjes van Zjef Vanuytsel (1945-2015) laten spelen, te beginnen met, "De Zotte Morgen", vervolgens "Houten Kop" die ik heb opgelopen van de ambiance hier in huis. En als laatste laat ik dan "Ik Weet Wel Mijn Lief" draaien, want dat zijn ze toch allemaal wel, mijn liefste familie. Tot morgen
Nr 124 van Brueghel: zijn pijlen verschieten = te snel handelen of beslissen. Dat is hetgeen dat ik nu ga doen. Beslissen dat muziek een belangrijk thema is van deze blog, zonder na te denken hoe erover te beginnen en bovenal, proberen een geheel te maken van mijn artikel. Dat zal wel moeilijk zijn maar dat is een goede oefening voor mijn logisch denken. Het kwam doordat ik op verschillende historische feiten stootte waar er een liedje over geschreven is. Zoals op 29 december in 1890 het bloedbad in Wounded Knee, een veldslag tussen de blanke kolonisten en de indianen. Is bezongen in een song van Redbone. Een funk-rock groep waarvan sommige leden een indiaanse afkomst hebben. Nog altijd is hun lied "We are all wounded in Wounded Knee" actueel in de Amerikaanse Staten met een Indiaanse achtergrond. Daarna stootte ik op het overlijden van Raspoetin (1869- 17 of 29 of 30 dec 1916), die de laatste tsarina van de Romanovs in zijn ban had. Boney M, een Duitse disco-groep maakte over deze pope een disco-dansnummer: Rasputin, lover of the Russian Queen.... Dan zong Peter Koelewijn "Kom van dat dak af" en bedoelde daarmee "Lucy Jordan" die bezongen werd in de ballade van Marianne Faithfull in "The Ballad of Lucy Jordan" waarna ze ook nog eens, "As tears go by" zong. Enfin, mooie liedjes die meer dan een eeuw omvatten. En dan zag ik Mackintosh staan en kon enkel denken aan de 14 soorten karamellen van "Quality Street". En tot mijn verbazing is het verhaal van die snoepjes ook merkwaardig. Toen de firma de lekkernijen op de markt bracht, speelden ze juist het toneelstuk van James Barrie (1860-1937) " Quality Street" en meteen had de confisseriefabriek een originele naam voor zijn assortiment lekkernijen gevonden. Deze, een beetje een vergeten auteur, schreef ook de boeken over Peter Pan, het jongetje dat niet wilde volwassen worden. Maar dat was niet de Mackintosh die bedoeld werd, maar wel Charles (1766-1843) die in 1823 een patent aanvroeg voor zijn rubberoplosbare textielverf waarmee hij katoenen stoffen impregneerde en zo waterafstotend maakte. Nog altijd zijn deze traditionele trenchcoats te verkrijgen in exclieve winkels en derhalve zeer prijzig. Wel blijf je gegarandeerd droog met zo'n regenjas en geen overbodige luxe als je de laatse regenmaanden bekijkt. Volledigheidshalve meld ik ook nog het bestaan van de Mackintosh pc van Apple, kortweg de Mac genoemd. Natuurlijk komen dergelijke eerder genoemde jassen, zonder noemenswaardige snit en kleur, niet voor in de collectie die Pierre Cardin (1922-2020) tekende in 1964. De zogenaamde 'futuristische -cosmocorps collectie' werd zijn handelsmerk. En zo kom ik aan het einde van mijn blog vandaag met een citaat van een oud-koningin van Roemenië, Elisabeth zu Wied (1843-1916), beter gekend als Carmen Sylva: optimisme is het leven gezien door een zonnestraal. Een citaat van haar dat ik ook al eens gebruikte noteer ik nog maar eens omdat het mooi is: witte haren zijn de vlokken die de zee bedekken na een storm. Tot morgen
"Het weer dat Kinderdag wil, komt terug ook in april", de weerspreuk van 28 december. Het gezegde van Brueghel, nr 123: zijn licht laten schijnen op iets = iets begrijpelijkers maken = zeggen wat men ervan vindt. Wel, het is een feestdag, gekend als de dag voor 'de Onnozele Kinderen'. Dat dient men te vertalen naar 'Onschuldige kleine mensjes'. Wat gebeurt er zoal sinds jaar en dag, vandaag? Kinderen mogen eens baas spelen en bepalen wat er die dag gaat gebeuren. De kinderburgemeesters en kinderparlementairen hebben een serieuze inbreng in het gebeuren van de dag. Op familieformaat mogen de kids, voor mij is dat zowel groot als klein, bepalen wat er op tafel zal komen. Ook de dagindeling zal aan bod komen, en dat zal over mijn hoofd bedisseld worden. Ik zal me er met plezier aan aanpassen. Dat 'baas spelen' zijn zal hier wat langer dan vandaag duren, omdat ze een tijdje op logies komen. Ik schik me de komende dagen naar hun wensen. Wat wil zeggen 'veel werk'. Maar kom, ik ben uitgeslapen en paraat om alle bevelen op te volgen en aan de kinderwensen te voldoen. Raymond van het Groenewoud vertolkte deze morgen goed mijn gevoelens met de titel van zijn lied: Je moest eens weten hoe gelukkig ik ben...Mijn kort berichtje eindig ik met een mooie quote van Epicurus (341vC-270vC): Het mooiste van alles wat wijsheid ons biedt om het leven prachtig te maken, is zonder twijfel 'vriendschap'. Tot morgen
"Don't go", een dierbaar familielid dat begraven wordt, ontlokt vaak deze woorden uitgesproken door de nabestaanden. Vandaag zal dat zijn, bij de familie van mijn schoondochter. Ik las het grafschrift dat gebeiteld werd op de gedenksteen van Johannes Kepler (1571-1630): "De hemel heb ik bemeten, nu meet ik de schaduw der aarde. Mijn geest verkeerde in de hemel, het lichaamlijk omhulsel ligt hier". Geschreven door deze astronoom, astroloog, wis-en natuurkundige die in zijn "wetten van Kapler" o.a. de baan en bewegingen van hemellichamen om een ander lichaam beschrijft zoals bv de maan om de aarde. "Don't go" is een titel van een prachtig lied gezongen door de Ierse rockgroep, Hothouse Flowers (what's in a name).
Ik wist dat mijn slaap foutu zou zijn, als ik naar de docu over Queen/Freddie Mercury zou kijken. Dat werd gisterenavond/nacht uitgezonden op een Nederlandse zender. Het was de moeite van het kijken waard met veel nieuwe en onbekende interviews en andere fragmenten. Maar bovenal de resumé van "Freddie Mercury Tribute Concert" dat enkele maanden na zijn overlijden plaatsvond, was overweldigend. De opbrengst van het concert en de latere video's en dvd's, gingen en gaan nog altijd, integraal naar goede doelen die gerelateerd zijn met hiv/aids-virus. Vooral het, als laatste te zien in het portret van de zanger, optreden van Georges Michael (1963-2016). Zijn ongeloofelijke weergave en het geloof dat hij uitstraalde in de kracht van de song, "Somebody to Love", bezorgde me kippenvel, was adembenemend en bezorgde me de adrenaline die me uit mijn slaap hield. Ik ga hier nu eens spreuk nr 118 van Brueghel toepassen op mezelf omdat ik de uitvoering van Georges even mooi vond/vind als van Freddie: zij hangt haar man de blauwe huik om = zij bedriegt haar man = ik bedrieg mijn geliefde Freddie door het even mooi vinden van de uitvoering door Georges!!!. Ik heb deze morgen nog eens naar de uitvoering geluisterd en ook naar vele andere die ik gisteren niet te horen kreeg. Ik was bijvoorbeeld nieuwsgierig naar de interpretatie van Zucchero die een totaal andere stemtimbre heeft dan de frontman van de rockband. Hij bracht tijdens de Tribute, "Las Palabras de Amor". Om kort te gaan, ik heb er van genoten en ben nu doodmoe. Dat zal met een siësta opgelost worden.
Vandaag zal ik, ondanks het feit dat ik boodschappen moet gaan doen om de dorstigen te laven en de hongerigen te spijzen (ik heb morgen logés voor een paar dagen) zal ik nr 120 van Brueghel niet toepassen: zijn geld in het water gooien = zijn geld verkwisten. Tot morgen
Het is vandaag, net zoals alle tweede kerstdagen, wakker worden en weten dat het een belangrijke dag is: de verjaardag van mijn oudste kind!!! Een dochter, toen een hompje van 2,920 kg en 49 cm lang. Ze kwam zowaar 2 dagen later dan we dachten. Het was met spanning dat we wachtten op onze eerste baby en nieuwsgierig naar het geslacht. Toen waren al die technische middelen nog niet voorhanden om het geslacht vóór de geboorte vast te stellen. Ik was wel overtuigd dat het een dochter zou zijn, gezien langs haar vaders kant er een meisje de oudste was en ikzelf ook de oudste was. En we hadden dus alleen een meisjesnaam voorzien. Om 6u30 voltrok zich dan het wonder van een nieuwe mens op aarde. Dat is ondertussen weeral 49 jaar geleden.
Sindsdien is er veel veranderd, zowel qua techniek, de wereld en ook mezelf. Dan gebruik ik nu spreekwoord nr 119 van Brueghel, wat de verandering bij mezelf heeft teweeggebracht: zijn gat aan de poort vegen = zich nergens druk om maken. De jaren hebben me geleerd dat ikzelf het slachtoffer ben, als ik me erger aan omstandigheden waar ik geen vat op heb. Het is aanvaarden, althans proberen , van de mensen en dingen, van de voorvallen en omstandigheden, om mijn eigen ziel en zaligheid te beschermen van ongelukkig te voelen, stress te hebben, slapeloze nachten. Laat me zeggen dat ik die houding, na al die jaren, voor 75% onder de knie heb gekregen. Want spreekwoord nr 122 zegt: ieder zijn last dragen = ieder heeft zijn eigen problemen.
Paul Simon zong nog eens zijn "Graceland" en dan verwacht ik telkens nieuws uit Zuid-Afrika. Met triestig nieuws ditmaal: Bisschop Desmond Tutu (1931-2021) is overleden. Samen met Nelson Mandela (1918-2013) en F.W. de Klerk (1936-2021) zorgde hij voor een vreedzame revolutie dat het Apartheidssysteem ontmantelde. Een uitspraak van hem vatte de geschiedenis van zijn vaderland goed samen: "Toen de missionarissen naar Afrika kwamen hadden 'zij' de Bijbel en 'wij' het Land. Zij zeiden: Laat ons bidden. Wij sloten de ogen. Toen we ze openden hadden 'wij' de Bijbel en 'zij' het Land". Het was bij manier van spreken een 'Triumviraat', die ieder op zijn manier en toch tesamen, een politiek leiderschap en samenwerking etaleerden. Zo hebben deze mannen, bloedbaden en stammenoorlogen vermeden. Hun ernst, gematigdheid, rechtvaardigheidsgevoel en integriteit werd door iedere burger van hun land geaccepteerd. Nog eens duidelijk gezegd in een citaat van Desmond Tutu: Goedheid is sterker dan slechtheid, liefde is sterker dan haat, licht is sterker dan duister, leven is sterker dan dood. Hoopvol zijn wij sinds Hij ons liefhad. Tot morgen
Voor alle lezers een vreugdevolle, gelukkige en gezonde kerstperiode gewenst. Het is goed om deze dag met wat rustige achtergrondmuziek te beginnen en te luisteren naar enkele mooie liedjes, die de serene sfeer van deze dag kunnen oproepen. The Marble Sounds met "Leave a light on', The Pretenders met "2000 miles", Elbow met "One Day like this" en vooral Jona Lewie met "Stop the Cavalry". Daarin hoor ik de engeltjes op hun schalmei spelen. Maar het lied brengt me ook in herinnering wat in 1989 op deze dag gebeurde in Roemenië. De revolutie en opstand tegen de autocraat en zijn vrouwelijke medestander (echtgenote) loeide volop. VTM- Nieuws was ter plaatse om verslag uit te brengen van deze uitzonderlijke gebeurtenis in een communistisch land. Journalist Dany Huwé (1943-1989) kreeg een kogel in het hoofd en stierf in Boekarest. Hij is tot nu toe de enige in ons land die een verslaggeving met de dood heeft moeten bekopen. Dezelfde dag werd het dictatorskoppel voor het vuurpeloton gezet en geëxecuteerd. Hun namen verdienen geen plaats in mijn blog. In 1991 was deze dag ook het einde van de Sovjet Unie. Nochtans had Michael Gorbatsjov, bij zijn aantreden als Secretaris-Generaal van de Communistische Partij, gehoopt om de malaise binnen het regime en het morren van de burgers, alsnog te kunnen keren door zijn Perestrojka en Glasnostpolitiek. RIP USSR. Dan terug naar de muziek. Op deze dag gebruik ik wel 'schalmei' want alle engeltjes blazen op een instrument dat er een beetje op gelijkt, een bazuin. Dat brengt in herinnering wat ik als kind aan 'muzische' opvoeding kreeg: blokfluit spelen!. Nu worden in dat lesuur alle aspecten aan de kinderen voorgesteld: beweging, drama, muziek, beeld en media. Het kan niet missen dat ik nog zoveel in te halen heb aan kunde en weetjes. Moest ik vroeger weten hoe ik een onderbroek moest breien dan leren de kinderen nu met de pc werken, hun vingers voor handigheidjes op gsm en hun ogen voor een scherm te gebruiken. Natuurlijk zal ik wel in het voordeel blijven als er geen electriciteit, geen olie of gas meer is voor bv verwarming. Ik leerde een stoof aansteken en met kolen te vullen, eten op een gaspitteke bereiden, mijn truien en sokken te breien, en bovenal leren schrijven en lezen om alles terug te vinden in de boeken en encyclopediën. Het moet een dag van vreugde, van een glimlach zijn. Dat vond ik in een kwiske over kerstmis, met keuzemogelijkheid van antwoorden. Vb van een vraag: Maria kreeg bezoek van Gabriël, wie was hij? Een engel/ buurman/ man/ verloofde. Volgende vraag: wat vertelt hij: de H Geest bestaat niet/er is iets ergs met Jozef/Koning David is teruggekomen/ge krijgt een kind van God. Al het vorige schreef ik om het citaat van de dag te doen kloppen: De eerste plicht van een onbekend schrijver is interessant te zijn. Vervelend zijn mogen alleen beroemde schrijvers. Aldus E. Borr, waar ik verder niets over teruggevonden heb.
Nr 116: wie weet waarom de ganzen blootvoets gaan? = alles heeft zo zijn redenen. Nr 117: wilde beeren die syn bij den ander gheren = soort zoekt soort. Tot morgen
Godvermiljaardenondeju! Dat was de vloek die ik uit mijn keel perste toen de hond om middernacht niet wilde binnen komen. Een kleine inspectie was op dat uur nodig, nadat ik een vreemd geluid hoorde. En ondanks zijn diepe slaap, staat hij vliegensvlug klaar om te profiteren en nog wat buiten te lopen. Dat zijn de momenten dat ik weet dat ik geen 'jong' meisje meer ben, als ik op jacht moet gaan naar een jonge hond om hem bij zijnen schabbernakkel te pakken te krijgen. Eind goed, al goed, het was loos alarm en ik heb mijn hondje veilig binnen gekregen. Als baasje van een hond denk ik soms dat ik een beroep uit lang vervlogen tijden in ere herstel: strontrapers achter de trein! Achter elk transportmiddel dat werd voort getrokken door paarden (paardentram), en later de trein, moest er telkens een ruimer van dienst zijn. Dat het nog altijd een eerzaam beroep is weten ze maar al te goed in Lier. Na de Gummarusfeesten kuisen vrijwilligers, de uitwerpselen van de paarden en de schapen die in de stoet meelopen, op. Aan hen wordt de 'FiereLier' uitgereikt onder de vorm van een geschenkbon. Maar in Noord Brabant (Nederland) is dat zelfs de bijnaam voor mensen uit Lieshout (niet ver van Turnhout). Die scheldnaam kwam er na een politieverordening uit 1647 waarbij gemeld werd: het is verboden om op de Lankelaar en de Luytelaar mest en stront te rapen op straffe van een boete van 7 stuivers!!. Er zijn een 4300-tal Lieshoutenaren die met fierheid 'strontraper' genoemd worden en er zelfs een bronzen beeldje voor veil hadden: De Raoper (1958). De pers krijgt het soms ook te horen. Het beroep 'journalist' is niet minderwaardig en toch noemde President Theodore Roosevelt (1858-1919) hen 'muckrakers' toen ze hun neus staken in kwalijk riekende politieke potjes. Roosevelt noemde hen ook vaak "onmisbaar voor het welzijn van de samenleving, alleen moeten ze weten wanneer te stoppen met harken in de modder". De mestharkers van heden zijn de politieke journalisten, de onderzoeksjournalisten, de waakhonden, de riooljournalisten, ook de 'klokkeluiders' horen erbij. Soms wordt het nog eens in een vraag gesteld bij lomp en vunzig woordgebruik: Wat studeer je eigenlijk, dat je er zo'n boertig taaltje op nahoudt? Strontraper? Einde van de beschouwingen van mijn dagelijkse bezigheden als baasje. En als je het zo bekijkt zijn er nog veel mensen met het 'adjectief' strontraper!!
Nr 115 van Brueghel: wat heb je aan een mooi bord als het leeg is? = lichaamlijke behoeften gaan voor de zintuigelijke. Iedereen kent het antwoord. Daarom ga ik meteen over naar hét lied van de dag, en waar het dezer dagen om gaat, het bekendste en één van de mooiste kerstliederen: Stille Nacht, Heilige Nacht! In 1818 werd dit Duitse lied voor het eerst gezongen in de St Nikolauskerk in Oberndorf. De melodie is van Franz Gruber (1787-1863) en de tekst is van Joseph Mohr (1792-1848). Sindsdien in oneinidig veel talen gezongen in een protestantse versie of katholieke of Nederlandse, zelfs een Vlaamse versie. Tot morgen
Soms is het vermoeiend om een dag te beginnen. Daarom heb ik me nog eens lekker omgedraaid bij het wakker worden en me terug in de dekens gewikkeld. Wat kan een bed toch een fijn gevoel geven. Maar voor ik het weet, ben ik een paar uur later en kan ik dat slaperig gevoel niet wegkrijgen als ik opsta. Ik controleerde mijn blog van 2020 op deze dag en zag dat ik me toen ook langer in bed bevond dan gewoonlijk. Dat is toch wel een eigenaardige vaststelling, dat ik toen, 23 december, ook een vermoeiende dag vond om te beginnen. Ik zou nochtans blij moeten zijn want ik heb weeral 8 seconden meer licht dan een paar dagen geleden. Helaas, zal de zon ze niet benutten om me meer blauw in mijn ogen te geven. Het blauw dat in mijn ogen zal schijnen, moet van mijn pupillen komen. Ondertussen hebben mijn gezel en ik onze plaats ingenomen om aan onze lees- en schrijftaak te beginnen. Ik, op mijn geïmproviseerde bureaustoel en hondje-lief op een stoel naast mij. Daar houdt hij alle handelingen van baasje goed in de gaten. Ondertussen kijkt hij ook, af en toe, door het raam om mogelijks de buren eens te zien. En zo gaan we richting spreuken van Brueghel. Meerdere zelfs vandaag. Ik wil op 31/12/21 alle spreuken afgehaspeld hebben en daarom moet ik er af en toe wat meerdere noteren deze laatste dagen. Dat is goed als ik weinig inspiratie heb of als er te weinig faits divers op mijn weg komen. Zoals vandaag, op de dag dat Vincent Van Gogh (1853-1890) zijn oor een knip gaf om niet te zeggen zichzelf serieus molesteerde. Het enige dat er weer spraakmakend aan de dag is: corona, voorzichtigheid met anderen, kernenergie. Zelfs de 'Warmste Week' kan me weinig begeesteren, al behoor ik tot de doelgroep waar ze een vlammetje voor doen branden: de ouderen, de gepensioneerden, de 3e leeftijd, de jaggers. Ik ben eindelijk op de leeftijd gekomen, de laatste kans zogezegd, om te zijn wie ik ben en dat benut ik, zonder vlam, ook wel. Dat allemaal onder de noemer dus van de 'kleine verschillende weetjes', waarover ik geen goesting heb om verder uit te wijden. Dus hier is spreuk 113: voor wint ist goet seylen = voor de wnd is het goed zeilen = onder gunstige omstandigheden is het gemakkelijk succes te hebben. Daar is iedereen het wel mee eens, denk ik. Nr 114: waar aas is, vliegen kraaien = als er iets te halen valt, staat iedereen vooraan. Ook heel duidelijk. Dan spring ik even vooruit naar gezegde 121: zijn huik naar de wind hangen = zijn mening aan de omstandigheden aanpassen; dat is voor velen ook geen onbekend spreekwoord. Maken we ons daar niet allemaal af en toe schuldig aan? Tot morgen
Eerlijk waar, ik was vergeten hoe koud 'koud' aanvoelt. Het was deze morgen bibberen als ik buitenging om de krant te halen. Zelfs mijn hondje, nochtans goed voorzien van een pelsje, nam zijn slaapdekentje mee naar buiten om zich te beschermen tegen de vrieskou. Anderzijds is dat ook wel mooi, al dat vocht dat aangevrozen is en een wit tapijt van kristallen geeft op de daken, de velden en het gras. Ik heb wel mijn strooizout klaargezet, want nog eens uitschuiven wil ik ten allen tijde vermijden. Twee schuivers in mijn leven is genoeg geweest en meer spier-en peesscheuren moet ik niet hebben. Maar goed nieuws ondanks dit vorstweer: er komen al twee seconden daglicht bij, zegt Frank. We zijn weeral op weg naar een nieuwe lente en hopelijk ook naar een nieuw geluid. De plaat van corona is werkelijk afgezaagd en mag eindelijk eens verdwijnen. Zoals de burgemeester bij de verkiezingen riep: zet die ploat af!!! Fucking Idioot!!! Sam Sparro zal niet blij geweest zijn met de manier waarop zijn song "Happiness" van de draaitafel geveegd werd met het gebruik van die lelijke woorden. Zo lieve mensen, niet meer protesteren voor een prik of die plaat blijft ten eeuwige dagen draaien, capito? Ik gebruik dat Italiaanse woord eens voor 'begrepen' omdat er toch wel zeker een heilige Capito op de heiligenkalender staat vandaag!. Hij komt van Kherson, een havenstad aan de Zwarte Zee in Oekraïne. Zoals vroeger al meegedeeld, ik blijf thuis en ga toch op reis en kom de wonderlijkste plaatsen tegen die nooit toeristisch zijn. Ik haal hier een citaat van Godfried Bomans (1913-1971) aan, de schtijver van "Erik of het kleine insectenboek": de kunst van te leven is thuis te zijn alsof men op reis is!. Voilà, nu hoort ge het ook eens van een ander.
Nog even mijn spreuk 112 van Brueghel typen: veel geschreeuw, weinig wol =veel drukte maar weinig resultaat. Daar hoeft niet veel uitleg bij, iedereen gebruikt deze spreuk wel eens. Tot morgen
De zon, le soleil, the sun, die Sonne, ze schijnt weer aan het firmament. Samen met haar komt ook die mooie azuurblauwe lucht, die zo nodig is om wakker te worden, alert te zijn en bij de pinken te blijven. Ik heb in mijn hoofd geen samenhangend verhaal klaar en kan het spreekwoord nr 111 van Brueghel weer eens toepassen op mezelf: van den os op de ezel springen = slechte zaken doen (toen 16e E) = (nu) van de hak op de tak springen = steeds van onderwerp veranderen. Als je de 1e uitleg bekijkt, geef ik er een klein woordspelingsken bij over onze koning die slechte zaken doet: vorst aan de grond. Of nachtvorst, dan is hij overdag niet te bespeuren. Een tongbreker heb ik ook klaar: wie weet wat Willy Wevers' wijf weeft? Willy Wevers' wijf weeft witte warme wollen wanten!!. En die zijn nu nodig na een koude nacht met lichte vriestemperaturen. Maar van de os en de ezel gesproken, die zijn ook te vinden in het befaamde kerststalletje dat overal te lande kan bewonderd worden met plaasteren beelden of echte figuranten. Naast Maria, Jozef, de herders, 3 koningen, de kribbe met het kindje Jezus, de zingende cherubijntjes en sommige engeltjes met trompetjes als varianten op corona, zien we daar ook een 'os' en een 'ezel' staan. Nochthans staat er in het evangelie nergens iets geschreven over de aanwezigheid van deze dieren bij de geboorte van de Zoon van God. In de Bijbel zijn deze dieren al beschreven meer bepaald in het boek van de profeet Jesaja. Maar bij de kristenen staan ze symbool voor het nieuwe geloof in het jaar '0' van onze tijdrekening. Het reine dier 'de os', staat voor de Joden, die samen, met de 'onreine ezel' de 'Heidenen', de nieuwe Messias, de Nieuwe Koning omarmen en verwarmen om samen 'het Woord' te verkondigen en te belijden. Mooier kan de uitleg niet zijn. De nieuwe religie die ontstaan is met respect voor gelovigen en ongelovigen, en vrede wil brengen voor alle mensen. Niet iedereen is ervan overtuigd dat religie 'vrede' kan brengen. De speciale dag vandaag beweert dat het ook op een andere manier kan gebeuren. "Wereldorgasmedag" ziet peis en vree komen als we allemaal samen 'in een ultieme en simultane staat van extase' proberen te komen. Want na afloop zijn alle beoefenaars byzonder relaxed, zijn ze nergens meer boos over en hebben geen puf meer om ruzie te maken. Een speciale inkijk om de Wereldvrede af te dwingen bij de bewoners op onze wereldbol. En dan, om deze prachtige kortste dag en het voouitzicht van de langste nacht, bedank ik jullie allemaal om mijn exposé te lezen met het lied van Eurosongfestivalwinnaar, Udo Jürgens (1934-2014): Merci Chérie. Om dat te plaatsen, dat was in mijn 18e jaar, herinner ik me dat "Als de Dag van Toen" gezongen door Reinhard Mey.Tot morgen
