Godvermiljaardenondeju! Dat was de vloek die ik uit mijn keel perste toen de hond om middernacht niet wilde binnen komen. Een kleine inspectie was op dat uur nodig, nadat ik een vreemd geluid hoorde. En ondanks zijn diepe slaap, staat hij vliegensvlug klaar om te profiteren en nog wat buiten te lopen. Dat zijn de momenten dat ik weet dat ik geen 'jong' meisje meer ben, als ik op jacht moet gaan naar een jonge hond om hem bij zijnen schabbernakkel te pakken te krijgen. Eind goed, al goed, het was loos alarm en ik heb mijn hondje veilig binnen gekregen. Als baasje van een hond denk ik soms dat ik een beroep uit lang vervlogen tijden in ere herstel: strontrapers achter de trein! Achter elk transportmiddel dat werd voort getrokken door paarden (paardentram), en later de trein, moest er telkens een ruimer van dienst zijn. Dat het nog altijd een eerzaam beroep is weten ze maar al te goed in Lier. Na de Gummarusfeesten kuisen vrijwilligers, de uitwerpselen van de paarden en de schapen die in de stoet meelopen, op. Aan hen wordt de 'FiereLier' uitgereikt onder de vorm van een geschenkbon. Maar in Noord Brabant (Nederland) is dat zelfs de bijnaam voor mensen uit Lieshout (niet ver van Turnhout). Die scheldnaam kwam er na een politieverordening uit 1647 waarbij gemeld werd: het is verboden om op de Lankelaar en de Luytelaar mest en stront te rapen op straffe van een boete van 7 stuivers!!. Er zijn een 4300-tal Lieshoutenaren die met fierheid 'strontraper' genoemd worden en er zelfs een bronzen beeldje voor veil hadden: De Raoper (1958). De pers krijgt het soms ook te horen. Het beroep 'journalist' is niet minderwaardig en toch noemde President Theodore Roosevelt (1858-1919) hen 'muckrakers' toen ze hun neus staken in kwalijk riekende politieke potjes. Roosevelt noemde hen ook vaak "onmisbaar voor het welzijn van de samenleving, alleen moeten ze weten wanneer te stoppen met harken in de modder". De mestharkers van heden zijn de politieke journalisten, de onderzoeksjournalisten, de waakhonden, de riooljournalisten, ook de 'klokkeluiders' horen erbij. Soms wordt het nog eens in een vraag gesteld bij lomp en vunzig woordgebruik: Wat studeer je eigenlijk, dat je er zo'n boertig taaltje op nahoudt? Strontraper? Einde van de beschouwingen van mijn dagelijkse bezigheden als baasje. En als je het zo bekijkt zijn er nog veel mensen met het 'adjectief' strontraper!!
Nr 115 van Brueghel: wat heb je aan een mooi bord als het leeg is? = lichaamlijke behoeften gaan voor de zintuigelijke. Iedereen kent het antwoord. Daarom ga ik meteen over naar hét lied van de dag, en waar het dezer dagen om gaat, het bekendste en één van de mooiste kerstliederen: Stille Nacht, Heilige Nacht! In 1818 werd dit Duitse lied voor het eerst gezongen in de St Nikolauskerk in Oberndorf. De melodie is van Franz Gruber (1787-1863) en de tekst is van Joseph Mohr (1792-1848). Sindsdien in oneinidig veel talen gezongen in een protestantse versie of katholieke of Nederlandse, zelfs een Vlaamse versie. Tot morgen
Soms is het vermoeiend om een dag te beginnen. Daarom heb ik me nog eens lekker omgedraaid bij het wakker worden en me terug in de dekens gewikkeld. Wat kan een bed toch een fijn gevoel geven. Maar voor ik het weet, ben ik een paar uur later en kan ik dat slaperig gevoel niet wegkrijgen als ik opsta. Ik controleerde mijn blog van 2020 op deze dag en zag dat ik me toen ook langer in bed bevond dan gewoonlijk. Dat is toch wel een eigenaardige vaststelling, dat ik toen, 23 december, ook een vermoeiende dag vond om te beginnen. Ik zou nochtans blij moeten zijn want ik heb weeral 8 seconden meer licht dan een paar dagen geleden. Helaas, zal de zon ze niet benutten om me meer blauw in mijn ogen te geven. Het blauw dat in mijn ogen zal schijnen, moet van mijn pupillen komen. Ondertussen hebben mijn gezel en ik onze plaats ingenomen om aan onze lees- en schrijftaak te beginnen. Ik, op mijn geïmproviseerde bureaustoel en hondje-lief op een stoel naast mij. Daar houdt hij alle handelingen van baasje goed in de gaten. Ondertussen kijkt hij ook, af en toe, door het raam om mogelijks de buren eens te zien. En zo gaan we richting spreuken van Brueghel. Meerdere zelfs vandaag. Ik wil op 31/12/21 alle spreuken afgehaspeld hebben en daarom moet ik er af en toe wat meerdere noteren deze laatste dagen. Dat is goed als ik weinig inspiratie heb of als er te weinig faits divers op mijn weg komen. Zoals vandaag, op de dag dat Vincent Van Gogh (1853-1890) zijn oor een knip gaf om niet te zeggen zichzelf serieus molesteerde. Het enige dat er weer spraakmakend aan de dag is: corona, voorzichtigheid met anderen, kernenergie. Zelfs de 'Warmste Week' kan me weinig begeesteren, al behoor ik tot de doelgroep waar ze een vlammetje voor doen branden: de ouderen, de gepensioneerden, de 3e leeftijd, de jaggers. Ik ben eindelijk op de leeftijd gekomen, de laatste kans zogezegd, om te zijn wie ik ben en dat benut ik, zonder vlam, ook wel. Dat allemaal onder de noemer dus van de 'kleine verschillende weetjes', waarover ik geen goesting heb om verder uit te wijden. Dus hier is spreuk 113: voor wint ist goet seylen = voor de wnd is het goed zeilen = onder gunstige omstandigheden is het gemakkelijk succes te hebben. Daar is iedereen het wel mee eens, denk ik. Nr 114: waar aas is, vliegen kraaien = als er iets te halen valt, staat iedereen vooraan. Ook heel duidelijk. Dan spring ik even vooruit naar gezegde 121: zijn huik naar de wind hangen = zijn mening aan de omstandigheden aanpassen; dat is voor velen ook geen onbekend spreekwoord. Maken we ons daar niet allemaal af en toe schuldig aan? Tot morgen
Eerlijk waar, ik was vergeten hoe koud 'koud' aanvoelt. Het was deze morgen bibberen als ik buitenging om de krant te halen. Zelfs mijn hondje, nochtans goed voorzien van een pelsje, nam zijn slaapdekentje mee naar buiten om zich te beschermen tegen de vrieskou. Anderzijds is dat ook wel mooi, al dat vocht dat aangevrozen is en een wit tapijt van kristallen geeft op de daken, de velden en het gras. Ik heb wel mijn strooizout klaargezet, want nog eens uitschuiven wil ik ten allen tijde vermijden. Twee schuivers in mijn leven is genoeg geweest en meer spier-en peesscheuren moet ik niet hebben. Maar goed nieuws ondanks dit vorstweer: er komen al twee seconden daglicht bij, zegt Frank. We zijn weeral op weg naar een nieuwe lente en hopelijk ook naar een nieuw geluid. De plaat van corona is werkelijk afgezaagd en mag eindelijk eens verdwijnen. Zoals de burgemeester bij de verkiezingen riep: zet die ploat af!!! Fucking Idioot!!! Sam Sparro zal niet blij geweest zijn met de manier waarop zijn song "Happiness" van de draaitafel geveegd werd met het gebruik van die lelijke woorden. Zo lieve mensen, niet meer protesteren voor een prik of die plaat blijft ten eeuwige dagen draaien, capito? Ik gebruik dat Italiaanse woord eens voor 'begrepen' omdat er toch wel zeker een heilige Capito op de heiligenkalender staat vandaag!. Hij komt van Kherson, een havenstad aan de Zwarte Zee in Oekraïne. Zoals vroeger al meegedeeld, ik blijf thuis en ga toch op reis en kom de wonderlijkste plaatsen tegen die nooit toeristisch zijn. Ik haal hier een citaat van Godfried Bomans (1913-1971) aan, de schtijver van "Erik of het kleine insectenboek": de kunst van te leven is thuis te zijn alsof men op reis is!. Voilà, nu hoort ge het ook eens van een ander.
Nog even mijn spreuk 112 van Brueghel typen: veel geschreeuw, weinig wol =veel drukte maar weinig resultaat. Daar hoeft niet veel uitleg bij, iedereen gebruikt deze spreuk wel eens. Tot morgen
De zon, le soleil, the sun, die Sonne, ze schijnt weer aan het firmament. Samen met haar komt ook die mooie azuurblauwe lucht, die zo nodig is om wakker te worden, alert te zijn en bij de pinken te blijven. Ik heb in mijn hoofd geen samenhangend verhaal klaar en kan het spreekwoord nr 111 van Brueghel weer eens toepassen op mezelf: van den os op de ezel springen = slechte zaken doen (toen 16e E) = (nu) van de hak op de tak springen = steeds van onderwerp veranderen. Als je de 1e uitleg bekijkt, geef ik er een klein woordspelingsken bij over onze koning die slechte zaken doet: vorst aan de grond. Of nachtvorst, dan is hij overdag niet te bespeuren. Een tongbreker heb ik ook klaar: wie weet wat Willy Wevers' wijf weeft? Willy Wevers' wijf weeft witte warme wollen wanten!!. En die zijn nu nodig na een koude nacht met lichte vriestemperaturen. Maar van de os en de ezel gesproken, die zijn ook te vinden in het befaamde kerststalletje dat overal te lande kan bewonderd worden met plaasteren beelden of echte figuranten. Naast Maria, Jozef, de herders, 3 koningen, de kribbe met het kindje Jezus, de zingende cherubijntjes en sommige engeltjes met trompetjes als varianten op corona, zien we daar ook een 'os' en een 'ezel' staan. Nochthans staat er in het evangelie nergens iets geschreven over de aanwezigheid van deze dieren bij de geboorte van de Zoon van God. In de Bijbel zijn deze dieren al beschreven meer bepaald in het boek van de profeet Jesaja. Maar bij de kristenen staan ze symbool voor het nieuwe geloof in het jaar '0' van onze tijdrekening. Het reine dier 'de os', staat voor de Joden, die samen, met de 'onreine ezel' de 'Heidenen', de nieuwe Messias, de Nieuwe Koning omarmen en verwarmen om samen 'het Woord' te verkondigen en te belijden. Mooier kan de uitleg niet zijn. De nieuwe religie die ontstaan is met respect voor gelovigen en ongelovigen, en vrede wil brengen voor alle mensen. Niet iedereen is ervan overtuigd dat religie 'vrede' kan brengen. De speciale dag vandaag beweert dat het ook op een andere manier kan gebeuren. "Wereldorgasmedag" ziet peis en vree komen als we allemaal samen 'in een ultieme en simultane staat van extase' proberen te komen. Want na afloop zijn alle beoefenaars byzonder relaxed, zijn ze nergens meer boos over en hebben geen puf meer om ruzie te maken. Een speciale inkijk om de Wereldvrede af te dwingen bij de bewoners op onze wereldbol. En dan, om deze prachtige kortste dag en het voouitzicht van de langste nacht, bedank ik jullie allemaal om mijn exposé te lezen met het lied van Eurosongfestivalwinnaar, Udo Jürgens (1934-2014): Merci Chérie. Om dat te plaatsen, dat was in mijn 18e jaar, herinner ik me dat "Als de Dag van Toen" gezongen door Reinhard Mey.Tot morgen
Gisteren en vandaag. Voor de verandering is het 'lichtgrijs' weer buiten. Want zelfs grijs heeft ook zijn nuances. Zie maar naar het boek: "Fifty Shades of Grey" van E.L. James. Zelfs nog 4 vervolgboeken heeft ze er over geschreven: "Vijftig Tinten Donkerder", "Vijftig Tinten Vrij (Freed)", "Grijs" en "Donkerder". Het zijn geen 'meteorologische' boeken, ze zijn gecatalogiseerd in het genre 'erotica fictie'. Beste mensen, zo eentonig en saai is die kleur ook weer niet en hoeven we er ons ook niet dik over te maken. Laat er ons maar plezier aan beleven. En dus, lieve lezers, om mijn gedachten weer op het rechte pad te krijgen, heb ik zondagavond maar geluisterd en gekeken naar het "Eenzame Hartenbureau" van Ewin Ysebaert op Ment TV, alwaar Herder Professor Emeritus Rik Torfs (ex-rector KuL, ex- politicus) zijn zondagse preek ten gehore bracht. Altijd interessant om de week af te sluiten met reine en propere gedachten, zeker om de kerstweek te beginnen. Want de commerciemolen en de nieuwsitems over 'eenzamen' draait ook weeral op volle toeren. Ik zou me 'ongelukkig' moeten voelen omdat ik geen kleurrijke kerstboom in huis heb gehaald, geen pakjes heb om daaronder te leggen, en alleen ben om een feestmaal te verorberen. Wel, niets is minder waar. Sinds de motor van die familiefeesten in 2012 overleden is, prijs ik mezelf gelukkig om niet meer in die tredmolen van gedwongen 'fijne' familiebijeenkomsten te moeten treden. Ik heb liever ongedwongen en spontane feestjes met al mijn dierbaren, die zich het hele jaar onverwachts kunnen aanbieden, dan die overgecommercialiseerde en overgeconsumeerde 'kerst-en eindejaarsfeesten'. Voor mij mag er echt eens gestopt worden met de 'alleenstaanden' als zielige wezens af te schilderen die door onbekenden uitgenodigd moeten worden om eens een gevulde kalkoen, appelmoes en kroketten te eten en daarna een calorierijke 'buch' te verorberen. Ik blijf het liefst bij mijn 'eerlijke' kameraad, die me trouw zijn gezelschap zonder meer geeft, woeffie, doggy, blaffie, maar bovenal mijn hondje. Ik denk dat Brueghel daarvoor het spreekwoord 110 schilderde: uit hetzelfde gat schijten = onafscheidelijke kameraden. Maar het spreekwoord nr 109 ben ik jullie ook nog verschuldigd: uit het raam gooien = niets geheim kunnen houden. Dat is natuurlijk wel waar als ik al mijn bedenkingen op het internet gooi. Ik moet niet zeggen dat ik een dieet volg om mijn overtollige kilo's kwijt te geraken als ik een stonde nadien schrijf dat ik koekjes, pateekes, en crème glace meebreng uit het grootwarenhuis en groenten, voedzame etenswaren vergeet in mijn mandje te leggen. Zo, nu ga ik nog luisteren naar Gigliola Cinquetti met haar songfestivalsong uit 1964: Non ho l'eta per amarit, per uscire sola con te. Als jong meisje van 1948 geef ik jullie maar de vertaling mee waarom ik dat zo graag zing = ik ben niet oud genoeg om van je te houden, ik ben te jong om met je uit te gaan...Goed dat ik dat nog kan kwelen. Tot morgen
Een onverwacht bericht brengt me een beetje van slag. Droefenis in het gezin van mijn jongste zoon door het overlijden van 'moeke', grootmoeder van mijn schoondochter, in erg ongewone omstandigheden. Alleen, in het ziekenhuis. Zij die iedereen verzorgde van groot tot klein, heeft de laatste dagen van haar leven, door een medische ingreep en corona, niemand gehad die even haar hand kon vasthouden of wat woordjes van liefde tegen haar konden zeggen. Dus mensen, aub, laat jullie inenten, want dergelijke toestanden bezorgen de nabestaanden ontroostbaar verdriet. Dat is het voor vandaag. Tot morgen
Het weekend is weer in gang gezet met evenveel grijs, een gevoel van nattigheid en kilte als de voorbije dagen. Naar het weerbericht luister ik al niet meer. "Toen ik kind was bestond er ook al een meteokanaal", vertelde iemand me, "toen noemde men dat het venster". Ik zal dat vandaag ook raadplegen, dat is nog altijd beter dan 100 keren dezelfde woorden te horen dat "er laaghangende bewolking is die niet verdwijnt, ondanks het feit dat er een gigantisch hoge-druk-gebied boven ons hoofd hangt, maar al dagenlang niet bougeert". Het weekend zal van buitenaf geen weekend gevoel geven, ik zal er weer zelf voor moeten zorgen dat de zon schijnt in mijn huis en in mijn hart. "Et maintenant, que vais-je faire..." zong Gilbert Becaud (1927-2001) en ik stel me dezelfde vraag. Gelukkig biedt Vrt NWS soelaas in de vorm van een dag die ze in het leven riepen enkele jaren geleden. Natuurlijk in het Engels, zelfs bij de Vlaamse officiële zender: Bake Cookies Day. Omdat meteen in het artikel de foto's van mislukte baksels verscheen, ga ik me er niet aan wagen want zo'n grote pâtissière ben ik ook niet. Ik zal me beperken tot het afbakken van boterkoekjes en croissants die ik in de diepvries heb zitten. Dat geeft direct een heerlijke geur in huis. En die verse koffiekoeken geven ook direct een zondags gevoel, al is het vandaag nog niet de zevende dag van de week.
Nr 108: twee 'zotten' onder één kaproen = een gek is niet graag alleen. Als je één woordje anders weergeeft, is er een volkomen andere betekenis: twee 'hoofden' onder één kaproen = ze werken samen, ze verstaan elkaar volkomen. Dan is natuurlijk de vraag of de 'koppen' die Brueghel schilderde, de hoofden van gekken zijn en hoe is dat dan op te merken? Door een gelaatsuitdrukking, door een blik, een houding? In de beginperiode van de chaperon, werd die door de begoede burger gedragen, zoals te zien op de schilderijen van Van Eyck (1390-1441). En net zoals toen wordt dat heden ten dage gebruikt door een elite onder de bevolking: advokaten en rechters. Hen kan men toch moeilijk als 'minder wijs'. Moet men voor hen dan 'zot' of 'hoofd' gebruiken als ze de 'chaperon' dragen als men het spreekwoord wil gebruiken?. Nog een klein weetje: in de Middeleeuwen waren er ook al een soort opzichters om de goede orde te bewaren en erop toe te zien dat alles peis en vree was. Ieder stad had zo zijn eigen kleur van 'kap' om ze te onderscheiden van de rest van de bewoners. In Gent waren het de 'Witte Kaproenen', in Brugge de'Rode' en in Ieper de 'Blauwe'. Op de schilderijen van Van Eyck zie je vooral de mannen die dit hoofddeksel dragen. De vrouwen volgden pas enkele tientallen jaren, later deze mode. Zoals nu nog is, de mannen dicteren de mode aan de vrouwen. En nu ben ik de pist uit, want ik moet mijn kaartjes posten. Tot morgen
Ik kan niet anders dan de titel 'slaven' bedenken als ik lees wat er nu in Noord Korea verordonneerd wordt. Naar aanleiding van de herdenking van het tienjarig overlijden van 'de geliefde leider' Kim Jong-il (1942?-2011) is er het bevel gekomen van die levende 'grote leider', een 10-daagse nationale rouwperiode in te voeren. Met dien verstande dat er vandaag niets mag gedaan worden en al zeker geen boodschappen. De volgende 9 dagen mag er niet gelachen en niet gedronken (alcohol) worden, ook zijn alle vrijetijdsbestedingen uit den boze. Wie hier tegen zondigt of er niet droevig en triestig genoeg uitziet, krijgt het etiket 'ideologische crimineel' als beschuldiging, wordt opgepakt om vervolgens in het grote 'niks' te verdwijnen. Het is toch wel een heel bijzonder land, dat door economische crisissen gaat en hongersnoden kent door tegenvallende oogsten. Bij hoog en bij laag beweert de leider alles onder controle te hebben en te kunnen oplossen. Zelfs voor de 'honger' heeft Kim Jong-un een oplossing uitgedokterd: zwarte zwanen fokkerijen". Hij beweert dat het vlees van deze zeer grote vogels, medicinale eigenschappen hebben. Ze zitten vol proteïne, hebben immunoglobine, linolzuur en stoffen met anti-kankereigenschappen. Met al die positiviteit is het een goede en gezonde hongerstiller die, om een of andere reden, onbekend is in het Westen en de rest van de wereld. Maar ook hier, kan muziek de pijn voor al de gewone Noord Koreanen verzachten . Ze ondergaan alles lijdzaam, zwijgzaam en gedwongen. Er is maar één compositie die in aanmerking komt om hen te eren en een hart onder de riem te steken: Het Slavenkoor uit de opera "Nabucco" van Guiseppe Verdi (1813-1901). Er is natuurlijk de klassieke uitvoering in het operagebouw, de speciale uitvoeringen zoals bv van Pavarotti en Zucchero " Va pensiero". Ik vond zelfs een carnavaleske uitvoering door het Nijmeegse Dweilorkest 't Assekruus. Zij presenteerden met veel bombarie en zonder tekst dit "Slavenkoor". Er zijn ook de charme- en schlagerzangers die er mee op de hitlijsten kwamen. Zoals Freddy Breck (1942-2008): Überall auf der Welt. Maar deze zanger had ook nog een andere mooie meezinger: Rote Rosen. Mijn hond was niet gediend van de uitvoering die ik ten gehore bracht en jankte mee, terwijl hij ondertussen meelijwekkend naar mij zat te kijken. Maar ja, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, nietwaar?
Nr 107: twee vliegen in één klap slaan = twee zaken die men in één moeite kan afdoen. Dat dacht ik vandaag te doen. Ik las dat de laatste C130's hun 'zwanenzang' oftewel hun 'Farewell Flight' in formatie van 3, zouden vliegen boven Oostende, Lombardsiijde en Koksijde om vervolgens weer vaste grond in Melsbroek op te zoeken. Ik moest postzegels halen, kaartjes posten en de werken aan het strand opvolgen terwijl ik die laatste sierlijke groteske vogels zou zien overvliegen. Door het mistige weer is van het vliegend spektakel niks in huis gekomen en moest ik gewoon maar de boodschappen doen zoals ik al beschreven heb. Spijtig, ik denk dat ik iets ontroerends gemist heb! Tot morgen
Hotel Paradiso, zong Luk Vankessel deze morgen, hier voel ik me vrij...hier voel ik me fijn...hier voel ik me thuis....Mijn huis is zo wel te omschrijven. Het is een hotel, een B&B, een restaurant, een brasserie en soms ook een patisserie. Met dien verstande dat de bewoner alles zelf moet klaarmaken, klaarzetten, verzorgen en alle materialen in huis moet halen. Ik kan natuurlijk wel mijn benen onder tafel schuiven maar ik moet eerst wel alles zelf prepareren en exposeren. En als ik dat allemmaal buiten beschouwing laat heb ik inderdaad een Hotel Paradiso. Maar de vakantie is weeral in zicht en dan zal het wel een echt hotel en een echte B&B worden voor alle gastjes groot en klein. Het zal wel een onwennig en een dubbel gevoel geven want ik denk dat niet iedereen zijn prik al gekregen heeft. En wat moet ik dan als 'mama en oma' doen? De kat nog wat uit den boom kijken, want ik heb mijn 3e al gekregen waar ik nog altijd niet goed van ben met een grote ontsteking op mijn arm en spierpijnen.
Nr 106: twee honden en eene beene, si draghen selden wel overeen = verbitterd om iets vechten, twee die hetzelfde willen bezitten en met elkander strijden. Ik heb gekeken met de loupe naar het schilderij en daar staan maar 2 honden en is de derde, van een ander meer gebruikelijk spreekwoord niet te zien. Het is dus niet: daer 2 honden vechten om een schinckel te kluyven, gaet een derde gemenelijk me hene schuyven = als twee honden vechten om een been loopt een derde ermee heen.
Voor de rest heb ik vandaag niet veel te vertellen, het was kuisdag en dan ben ik nogal kort van stof. Ik heb dan ook 'mijnen parler' al kunnen doen. Maar ik ga gewoon eens naar Dimitri van Toren (1940-2015) luisteren, naar zijn "Lied voor de Kinderen". Ook al is het mistig en grijs weer toch moet ik naar buiten, ik zal zijn ander lied zingen dat een grote hit was in 1973: "Hé, kom aan, blijf niet staan en loop me achterna, door de straat, over 't plein met je tingeltamboerijn, diediediedamdamdamdiedeldiedeldamdam (x15). Tot morgen
Ik stam nog uit de tijd dat er minstens 3 voornamen aan een kind werden gegeven. Allen met een biezondere betekenis en om veel mensen te plezieren of discussies te vermijden. Tevens was het belangrijk om een onderscheid te maken tussen mensen met dezelfde voornaam en familienaam. De afkortingen van de 2e,3e enz voornaam konden uitsluitsel geven voor wie bv een brief of bericht was. Nu heeft dat nog weinig belang. De briefwisseling per e-mail komt meestal bij de juiste persoon. Mijn 2e naam is er gekomen als herinnering aan de tweelingzus van mijn vader. Mijn moeder weigerde me zo te noemen maar mijn vader stond op zijn strepen, vandaar het compromis. Naar zijn zeggen, ging er geen dag voorbij dat hij niet aan haar dacht sinds ze plots op 7 jarige leeftijd overleed. En vandaag vier ik dus mezelf en ook een dierbare nicht die wel die voornaam kreeg. Het is de feestdag van de H. Irenæus (ca 258) en 'Irene' is het feestvarken vandaag. Gelukkig ben ik gespaard gebleven van Romanie, die Romme werd genoemd en Pitsjen, die eigenlijk Petrus noemde maar Pierre werd als mijn 3e naam.
Omdat er maar geen kleur komt aan de hemel, is het een dag die me het spreekwoord nr 105 doet toepassen op mezelf: tussen twee stoelen in de as zitten = helemaal niets uitvoeren. De vraag rijst zelfs: ga ik er een pyjamadag van maken of toch maar kiezen voor gekleurde vrijetijdskledij? Zeker en vast geen joggingpak want ik ben niets zinnens enige overbodige beweging te maken vandaag. Aankleden en douchen of lichtjes met een washandje over mijn gezichtje wrijven is al een activiteit en een bezigheid. Ik moet ook sowieso de hond al amuseren en entertainen. Dat zijn al 2 zware lichaamlijke activiteiten. Ik sta, of liever ik zit, nog in dubio wat ik ga doen. Ter verontschuldiging, alhoewel ik dat aan niemand verplicht ben of ook geen uitleg hoef te geven over mijn luiheid vandaag, is dat mijn spieren nog altijd stram en stijf zijn van de boosterprik. Ik hou me aan de minder vermoeiende 'lees' bezigheden . Ik vind daar altijd mijn plezier bij en dat is nu eens geen inspanning. Zo kwam ik te weten dat 61 jaar geleden Boudewijn I (1930-1993) huwde met gravin de Mora y Aragòn, die had wel 5 voornamen maar werd kortweg 'Fabiola' (1928-2014) genoemd. Op deze dag werd ook 'Nero' geboren. Niet het hondje van Carmen maar de vreselijke keizer van het Romeinse Rijk. Hij werd niet zo oud (37-68) maar kon ondanks het feit dat hij zelf de dolk door zijn keel stak, vooraleer de geest te geven nog prevelen: welk een kunstenaar sterft er met mij....Het is maar hoe je zijn leven bekijk. Op deze dag stierf wel een beroemde kunstschilder, Johannes Vermeer (1632-1675). De titels van zijn werken zijn een beetje een weergave van een wereld waar ik zou kunnen van dromen: Meisje met de Parel, Schrijvende Vrouw met Dienstbode, Dame met twee Heren, Slapend Meisje....Tot morgen
08u00, pikkedonker buiten. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik electriciteit en gas heb om te kunnen zien en me te verwarmen. Groene energie moet er zijn, maar dan mogen er natuurlijk niet té veel dagen zonder zon en/of wind zijn. Dan is het weer importeren geblazen uit andere landen om hun overschotten van electriciteit (opgewekt door hun door ons verfoeide kern- gas en kolencentrales) aan te kopen. En als het echt slecht zou uitdraaien met onze energievoorziening, dan is het ook ribbedebie 'schone auto', dan is alles te voet of per velo te doen want 'Openbaar Vervoer' zal het ook laten afweten. Natuurlijk heeft iedereen Hiroshima en Nagasaki (1945), Tsjernobyl (1986) en Fukushima (2011) voor ogen bij de beslissing om de kerncentrales te sluiten. Alleen, nog niemand heeft een degelijk alternatief gevonden die de moderne mens hetzelfde comfort kan bieden. De vooropgestelde oplossingen (zonnepanelen, windenergie) zijn geen standvastigheden. Hoe zal de 95% import van onze primaire energie (aardolie, aardgas) opgevangen worden? Er is nog altijd geen degelijk antwoord gekomen van al de bestuurslui die met dit belangrijk hoofdstuk bezig zijn. Ik pas voor hen nr 104 toe: tussen hemel en aarde hangen = ze bevinden zich in een lastig parket om een keuze te maken. Geen nood, tot nu toe heb ik nog licht en verwarming en daar maak ik handig gebruik van op deze mistige grijze dag.
Nu woorden!! Het is vandaag de Internationale Dag van de Aap. Het dier(tje) heeft het moeilijk om te overleven door de 'boomkap' en 'industrialissering' van zijn leefwereld. Regelmatig moeten we deze diersoort eens onder de aandacht brengen en ons bekommeren over een ver familielid. Dom zijn deze beesten in geen geval, verschillende proeven die de mensen op hen doen hebben dat al voldoende bewezen. Het onderscheid tussen zij en wij? Onze grijze cellen, de taal, het ABC, de klinkers en de medeklinkers, de spraak. Ik moet zeggen, soms zijn ze slimmer dan de mens, wij verstaan hun taal niet maar zij wel de onze. En eerlijk gezegd, de taal van de jeugd is even vreemd als de geluiden van onze dierbare verre verwanten. Neem nu de nieuwe woorden die dit jaar gekozen zijn door de kinderen: Ma stobbe. Er is een uitleg bij nodig om het te begrijpen dat het zoveel betekent als 'stop' maar dan hedendaagser (!), cooler uitgesproken. Het tienerwoord van dit jaar is 'Bestie' en eigenlijk wel een mooi woord om 'beste vriend' te zeggen. Ik ben de jeugdige nieuwe woorden van de laatste jaren eens gaan bekijken. Er zijn er toch een paar die het al jaren overleefd hebben: yolo = you only live once, OMG = Oh my God. Natuurlijk komt ook dit jaar weer Engels aan bod zoals 'lol' = laughing out loud, of 'bas' = bitches/boys ain't shit. Die hebben kans om ooit in 'den dikke' opgenomen te worden. De andere zijn uit het geheugen verdwenen zoals: ewa ja, beire, dab. Maar Van Dale heeft vandaag weer zijn nieuw 'corona' woord gespuit: priktwijfelaar = iemand die twijfelt over het nut van al die vaccinaties. Tot morgen
Juffra Toertjes.....een uitdrukking die me naar lang vervlogen tijden terugbrengt. Ik wenste dat ik die uitdrukking nog eens kon horen uitspreken door mijn moeder (mama-bomma) en grootmoeder (bobonne). Al plagend werd me die benaming gegeven als ik een aanmerking of berisping kreeg omwille van gezaag voor snoep, of een handeling die geen goedkeuring had in hun ogen. Een gekende uitdrukking in het Waasland. Nu zijn het vooral benamingen voor bakkerijen of confisseriën of receptenboekjes voor gebakjes. Ik denk dat vele meisjes die uitdrukking wel kennen en verlangen naar liefdevolle terechtwijzingen die in het begin van het leven werden gegeven met plezante troetelnaampjes. Juffra Toertjes, ik krijg direct goesting om een toertje te gaan halen. Het zou me niet verbazen moest ik straks een pateeke meebrengen na het boodschappen doen.
Jennifer Jennings opende deze morgen de debatten op de radio. Niet de echte Engelse dame met de gelijknamige naam, maar de titel van het Songfestivallied van Louis Neefs (1937-1980) uit 1969. Ik vind het wel niet zijn beste nummer, maar zijn mooie stem 's morgens eens horen, zet de dag goed in. Het is een speciale dag vandaag, want iedereen heeft de 'langste nacht van het jaar' achter de rug. Vandaag is het immers Sint Lucia (± 286-304), de heilige van het licht. In Zweden wordt dat uitbundig gevierd met lichtkronen, lichtkransen en kaarsjes. We vieren dat niet meer, er zijn immers al té veel heilige feesten in december. Dat wil daarom niet zeggen dat ze doodgezwegen moet worden. Er zijn ook hier heel veel spreuken en gedichtjes die over deze lichtgevende Sint gaan.Een gezegde: als Sint Lucie komt, lengen de dagen met een vlooiensprong. En een ander weetje in dichtvorm: Lucia maakt de langste nacht, Sint Vitus (15 juni) maakt de langste dag, half maart en half september vrank, maken dag en nacht even lank!.
Het spreekwoord nr 103: tot de tanden bewapend zijn = zwaar bewapend zijn. Vroeger letterlijk te nemen met harnas, kuras en masker omwille van de vele oorlogen die met speren, pijlen, goedendags en zwaarden beklonken werden. Nu nog in figuurlijke zin gebruikt: goed voorbereid ergens aan beginnen. Zoals in debatten, alle elementen kennen om iedereen een goed antwoord te kunnen geven. Of zoals ik met mijn blog doe, eerst alles eens opzoeken om zware fouten te vermijden.
"Mijn leven is mooier dan ik het me in mijn wildste dromen kon voorstellen". Een uitspraak van Anthony Hopkins, (83jaar) na een zoveelste prijs en eerbetoon. Voor mij is dat 10 jaar om nog fantastische dingen te beleven en aan mijn leven toe te voegen, en dan dezelfde zin gebruiken als deze veel gehuldigde fenomenale acteur. Tot morgen
Ik heb gisterenavond geluisterd en gekeken naar spraakwaterval Stephen Fry. Er werd al meer dan een jaar naar zijn komst uitgekeken, want een internationale ster in je praatprogramma is goed voor het ego en de zender. Ik betreur dat voor hem werd afgeweken van het tijdsbestek. Het werd aangepast om al zijn gekozen filmfragmenten te bekijken. Ik begrijp wel dat men zo'n bekendheid wil fêteren, maar ten opzichte van onze eigen speciale gasten, is het niet fraai dergelijk onderscheid te maken. Al de sprekers die de revue gepasseerd zijn, zijn ook beroemdheden en autoriteiten op hun vakgebied, net zoals Mr Fry dat is op zijn gebied: entertainment, en dat bedoel ik niet denigrerend. Hij heeft zijn sporen verdiend niet alleen in komisch amusement maar ook bijdragen geleverd voor het bespreekbaar maken van bv bi-polaire stoornis, homoseksualiteit. Maar bon, het is weer afscheid nemen voor een jaar van een zeer goed en hoogstaand praatprogramma, met een voortreffelijke gastheer. En het leven gaat weer verder, met het spreekwoord: decemberregen is geen zegen. Zoals in een vorig bericht gemeld (blog 04/12), heeft een mens nood aan een blauwe lucht om wakker te worden en alert te blijven. Als ik naar buiten kijk en het weerbericht van Frank goed beluisterd heb, is dat voor vandaag een utopie. Ik zal zelf voor blauw moeten zorgen. In eerste instantie door mijn blauwe kledij, al is er geen item bij, dat de kleur 'azuur' heeft. Ik zal dan maar kijken naar mijn passe-partout film voor grijze dagen: Under the Tuscan Sun, van Audrey Wells uit 2003. Kijken naar verhalen opgenomen in zonovergoten landen helpt nog altijd meer dan er over te lezen.
Spreuk nr 102: tegen de stroom is het kwaad roeien/zwemmen = tegen algemene opvattingen kan men zich moeilijk verzetten. Iedereen zal in zijn leven wel eens een periode meegemaakt hebben waar de gevonden oplossingen voor moeilijkheden allerhande, strijdig waren met de gangbare geplogenheden. Dat zijn soms harde tijden. Het sterkt de mens wel, omdat hij eerlijk blijft tegenover zichelf in doen en laten, al staat dat soms dwars op de algemene gang van zaken. Ik kan dat spreekwoord en mijn moeilijke periode muzikaal omlijsten met een lied dat iedereen kan meezingen: I did it my way. "Comme d'Habitude" werd gecomponeerd door Jacques Revaux in 1967 voor Claude François (1939-1978) en werd een grote hit. In het Engels vertaald en ook gezongen door Paula Anka. Maar als lied pas wereldberoemd geworden door de vertolking van de grootste 'crooner' aller tijden : Frank Sinatra (1915-1998).
Men spreekt over de natuur, het milieu, het klimaat en wat we allemaal gedaan hebben en nog moeten doen als mens, om het op onze aarde leefbaar te houden met respect voor alles wat de globe te bieden heeft, zowel boven- als ondergronds. Als je kijkt naar het schilderij van Edvard Munch (1863-1944), "De Schreeuw" zeg dan niet 'het zijn wij die schreeuwen' maar zeg 'het is de natuur'. Tot morgen
De muziek op de radio was niet veel soeps. De krantenman was, zoals gewoonlijk op zaterdag, wat later. Hij mag dan ook een uurtje langer slapen en pas, na voldoende rust, de mensen van hun lectuur voorzien. Het weer ziet er goed uit en ik kan mijn inspectieronde van dijk, strand en zee doen. Nochtans maken de golven nog altijd ontzettend veel lawaai en kan ik de zee horen als ik buitenkom. Ze zal nog naweeën hebben van gisteren toen de wind zo op haar losbeukte. Dat is voor straks. De raadgevingen van de 'boosterzetter', wil ik wel naleven om spierpijnen en ontstekingen te vermijden, maar wil ik niet langer die beroemde pijnstillers of ander chemisch spul blijven nemen. Ik zocht alternatieven die gezond zijn. Noten!!. Ze bevatten veel voedingsstoffen, ze zijn lekker en gezond. Ze zitten ook vol mineralen, vol vitaminen, boordevol spore-elementen, anti-oxydanten, vol onverzadigde vetzuren enzoverder enzovoort. Ze kunnen helpen met het afvallersdieet, want ze nemen voor lange tijd het honger gevoel weg. Ze werken ontstekingwerend en helpen ons immuunsysteem convenabel te werken. Bovendien hebben ze nuttige vezels voor onze darmflora. Studentenhaver in een zakje geeft de ideale samensteliing, een mix van ongebrande en ongezouten noten en vruchten: cashewnoten, pinda's, hazelnoten, walnoten enz. Wat vruchtjes zitten er ook bij zoals rozijnen. De lekkerste studentenhaver is, waar al dat gezonde, in de chocolade vastzit. Maar ik kies voor een andere manier om noten tot mij te nemen en dan begin ik met amandelnoten. Natuurlijk heb ik die gemalen. Om wat meer smaak te geven heb ik er wat vanalles aan toegevoegd zoals wat poedersuiker, wat eiwit, wat citroensap. Ik bekwam een zeer mooi deeg, marsepein genaamd, daar vulde ik dan mijn dadels mee, want fruit mag in mijn dieet ook niet ontbreken. Dadels zijn een miskende fruitsoort. Per dag heb je er maar 2 van nodig om je hersenfunctie te verbeteren, je weerstand te verhogen, je bloeddruk en cholesterol te verlagen, het is goed voor de botten en bovendien zijn het enorme lekkere vruchten waar je niet mee kan smossen. Het is een echt gezond tussendoortje.
Internationale Dag van de Bergen. Ik kan over 'onze' bergen niet lyrisch zijn, het zijn maar heuveltjes (niet die van Erika). Ik beschouw hier de 'bergen' als figuurlijk. Mensen die byzonder geweest zijn bij leven en nog altijd aanwezig in het dagelijkse leven. Ik denk dan vooral aan Robert Koch (1843-1910) de grondlegger van de 'bacteriologie'. De ontdekker van de tuberculosebacil (longtuberculose of de tering), de miltvuurbacil en de cholera. Door de kennis van de Kochbacil kon de behandeling van start gaan voor deze ziekte waar nu nog een 1/3 van de wereldbevolking mee besmet is. Ondanks al die ziektes, epidemiën, pandemiën wil ik toch het lied van Sam Cooke (1930-1964) horen : What a wonderful World.
Spreuk nr 101: tegen de maan pissen = iets onmogelijks proberen. Ik ben té veel 'down to earth' om me daar aan te wagen. Tot morgen
Zachtjes tikt de regen op m'n zolderraam.....ooohooohoo, luister, luister, naar die regenbui, plitter pletter, plitter pletter....zong Rob De Nijs deze morgen. Een schoon lieke, voor deze dag. Ik heb niks tegen regenweer en mijn humeur wordt er ook niet door beïnvloed. Behalve als het regenwater mijn gazet tot papier maché maakt. Dat is misschien nuttig en plezant voor de dansende kunstenares/prinses, maar niet voor de lezeres van 1948. Enfin, het is weer voorzichtig drogen geblazen van mijn leesvoer terwijl ik op de radio CPeX "Dikke Lu" hoor kwelen en nadien Eric Clapton "Promises" ten gehore hoor brengen. Maar het is echt geen aangenaam weer te noemen. Ik wilde de werkzaamheden op den dijk gaan bekijken maar ik werd gewoon de toegang ontzegd door de forse wind, hagel, regen en sneeuw. Ik geraakte de straat niet uit!. Zelfs mijn 'gewicht' had niets in de pap te brokken en kon niet optornen tegen het geweld van de natuurelementen. Ik ben dan langs een minder gevaarlijke straat richting kapper gegaan. Ik geraakte er zonder vallen en kleerscheuren en ben ook veilig terug thuis aangekomen. Gelukkig voor mij maakt mijn hond geen gebruik van het spreekwoord nr 100 als ik mijn hielen naar hem toedraai en boodschappen ga doen: so ras het hecken van de dam is, lopender de verckens in het koren = zodra het hek van de dam is, lopen de varkens in het koren = als er geen toezicht is, springen de kinderen of ondergeschikten uit de band. Nu zeggen we: als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel. Ik moet zeggen, het is een braaf hondje als ik niet thuis ben. Hij houdt zich strikt aan de door mij opgelegde regels. Maar eens ik terug ben is hij zo zot als een achterdeur en springt hij van hier naar daar. Ik moet dan wel even tijd spenderen aan hondje lief, vooraleer ik iets anders kan doen. Nu ligt hij weer stilletjes aan mijn voeten, blij dat ik er weeral ben. Het is goed dat er altijd iemand heel erg gelukkig is als ik thuiskom. Een warm welkom doet telkens deugd en zo kom ik nooit in een 'leeg' huis terecht.
'Internationale Dag voor de Rechten van de Mens'. Die zijn velerlei, zoals recht op drinkbaar water. De Verenigde Naties hebben dit jaar, 2021, als thema: Gelijkheid, ongelijkheid verminderen. Zo'n dag blijft noodzakelijk. Allen borduren een beetje voort op dat thema. De 'Warmste Week': ieder kan zijn wie hij is, hij/zij/x. Zelfs de winnaars voor de Nobelprijs voor de Vrede 2021, Maria Reesa (Filipijnse journaliste) en Dimitri Moeratov (Russisch journalist) hebben de prijs gekregen omwille van hun inspanningen om de vrije meningsuiting te vrijwaren. Dat wordt vandaag bekend gemaakt op de 120e verjaardag van de 1e uitreiking (10 dec 1901) van deze prijs aan Henri Dunant(1828-1910) mede-oprichter van het Internationale Rode Kruis en Frédéric Passy (1822-1912) voor zijn werk in de Europese Vredesbeweging en als oprichter van de Interparlementaire Unie. Tot morgen
Wie had ooit kunnen denken dat met een blog beginnen zo verslavend kon werken. Lieve mensen, vandaag ben ik al aan mijn 700e vertelling, bedenking en wat cynische beschrijvingen toe. Ik heb me daar al kostelijk mee geamuseerd en eigenlijk moet ik zeggen 'kosteloos', want het is mijn gratis 'spielerei' met woorden. Vroeger werd dat woord met een hoofdletter geschreven wegens de Duitse origine, maar in het Vlaams zijn er geen hoofdletters meer voor gewone zelfstandige woorden. Dat is ter info voor mensen die me op een fout willen wijzen. Maar soit, voor het "meisje van 1948" vergt zo'n internetdagboek alleen wat tijd, wat lezen, wat humor vinden in de meest alledaagse bezigheden en het korreltje zout en peper dat het leven heerlijk doet smaken. En de geschreven stommiteiten? Wel, het enige plezier dat ik aan mijn ongelukjes in mijn teksten kan beleven, is dat ik er andere mensen gelukkig mee maak of eens doe glimlachen . En nu nr 99 van Brueghel: si trecken omt lanxte = ze trekken om het langste eind = ze willen allebei winnen!. Ik wil dat spreekwoord toepassen op corona en mezelf, ik wil van dat bolleke trompetters vanaf, ik wil niet dat die op visite komt om mijn lekkere 'stollekes' te vergallen. Ik ben dus mijn 'booster' of derde prik gaan halen, vermomd weliswaar . Een hoffelijke mijnheer die me bediende, zei vriendelijk, om 'bij thuiskomst' een dafalganeke of paracetamolleke te nemen om de spierpijnen tot een minimum te beperken en dat nog eens te herhalen vóór het slapengaan. Daarmee weten jullie al zeker dat ik straks in de zetel zal belanden voor een heerlijk dutje of siësta moest de slaap wat langer duren. Ik moest eigenlijk ook nog nagaan wat een 'booster' is. Natuurlijk is het een Engels woord dat ons taalgebied is binnengeslopen, zoals gewoonlijk. Ik vraag me dan af waarom dat woord de voorkeur geniet in plaats van '3e prik' of 'revaccinatie'. Een booster is nl een 'hulpapparaat dat apparaten een extra vermogen geeft' zoals een hulpraket bij de lancering van een ruimtetuig. Een autofreak zet ook een booster op zijn autoradio om nog wat meer volume te geven zodat iedereen alles kan horen. Het kan ook een kermisattractie zijn, een achtbaan, rodelbaan, een 'rollercoaster of time' zoals Queen het bezingt in 'These are the days of our lives'. Ik heb mijn pleister weer kleven op mijn arm en ben wijselijk met de tram naar het vaccinatiecentrum gegaan en teruggekomen. Alhoewel, ik had wel goesting om met de auto te rijden en mijn autoradio ook eens een boost te geven en het plaatje van Roxette te horen: Joyride. Zo, einde van nr 700 en tot morgen
Einde van een tijdperk. Zowel wat de Mondiale, Europese en vooral de Duitse politiek betreft. Uns aller Mutti gaat op pensioen op de leeftijd van 67 jaar, na 16jaar leider van de Republiek Duitsland te zijn geweest. Angela Merkel heeft haar strepen verdiend en wordt gerespecteerd door alle leiders ter wereld en ook door de gewone man/vrouw van de straat. Een beetje een sfinxsachtige figuur die weinig emotie heeft verraden en zich niet heeft blootgegeven, behalve eens een heel diep decolleté in een jurk, aangedaan voor haar uitje naar de opera. Haar houding en karakter zal wel deels bepaald zijn geweest door haar jeugd in de voormalige DDR. Daar waren zwijgen, afstand houden en onopvallend zijn, de voornaamste deugden. Onder de radar blijven van de Stasi, was de boodschap dat ouders aan hun kinderen konden geven vooral als je vader een dominee was. Het is haar gelukt en toch is ze nooit vanonder dat juk kunnen uitstijgen naar buiten toe. Zie naar haar uniform van iedere dag: zwarte pantalon met daarop een vest die wel iedere dag van kleur kon veranderen maar nooit van model. Ze zal in ieder geval, in het geheugen van iedereen blijven met de slogan "wir schaffen das". Zin uitgesproken toen een miljoen vluchtelingen aan de Duitse grens stonden om daar een nieuwe toekomst te kunnen uitbouwen. Ze liet ze allemaal in 'das Vaterland'. Haar sterkte was, ieder probleem in stukjes hakken en dan pogen ieder stukje apart op te lossen, in plaats van dat voor het geheel krakkemikkig te doen. Nr 98 is niet van toepassing op deze bewindsvrouwe: schelvis uitwerpen om kabeljouw te vangen = een opoffering waar men niets mee opschiet. Haar opofferingen en haar beleid hebben rust en voorspoed gebracht in het naoorlogse en herenigde Duitsland. Ik weet niet of de volgde spreuk ook van toepassing is op haar, daarvoor heb ik haar uitspraken en beleid te weinig gevolgd: politiek is liegen alsof het gedrukt staat en als het dan gedrukt staat, zeggen dat het gelogen is. Met Horatio(-65 tot -8) zeg ik haar, "pluk de dag, zo min mogelijk vertrouwend op de volgende dag". Schluβ Merkel und fahre wohl. Tschau. Voor de lezers, tot morgen
Ik had zondag jl een lang klapke met een strijdmakker van het eerste uur om de vrouwenrechten in de parochie af te dwingen van een dominante pater en een mijnheer pastoor. Niks ongewoons want we wisselen nog regelmatig wat woorden over de stand van zaken van al de parochianen die nog niet ter ziele zijn gegaan en denken met weemoed terug aan al de parochiewerken die tot een roemrijk verleden behoren. Terwijl ik gisteren (hondje-lief zat bij de kapper) richting snoepwinkel ging, passeerde ik een bakkerij. Door het gesprekje van zondag viel mijn oog op een 'pateeke' waar de herinnering aan al de 'koffietafels' zomaar van afdroop: een Astridje*. Gedaan met andere lekkernijen zoeken, ik heb zo'n 'merveilleuxke' meegenomen naar huis. De bestuursleden van toen hebben honderden van die gebakjes gemaakt voor de feestjes van de vrouwengilde. Dat is eigenlijk heel eenvoudig en daarvoor moet je geen bakker zijn. Wat meringues (geen merengue want dat is muziek), crème fraîche uit een spuitbus of zelf kloppen, chocoladeschilfers en om af te werken de zogenaamde kers op de taart! Smullen maar, heb ik ook gedaan. "tWas plezierig plezant, 't waren vrolijke tijden" zingt Johan Vernimmen in zijn lied "Een of andere dag". Dat was ook zo. Zeker de tijd toen Scott McKenzie "If you're going to San Francisco " zong en deze morgen op de radio te horen was. Vooral de zin "be sure to wear some flowers in your hair". Mijn haarspeldjes van toen waren allen voorzien van bloemekes, weliswaar plastieken. De spirit van '68, de vrijgevochten geesten, bevrijding van het strakke keurslijf of corset en jarretellen, en een vrouw moest niet meer persé een huisvrouw zijn. Maar muziek troef vandaag, zij het met minder leuke berichten. Eerst en vooral is er het heengaan van dé zanger van het eerste uur op de 'Proms', John Miles (1949-2021). Zijn "Music was my First Love" is de evergreen van het evenement. Een ander bericht is dat de cultgroep, CPeX, Clement Peerens Explosition ermee stopt. De band die 'Het Leugenpaleis' op de radio opvrolijkte en later het' Peulengaleis' op de tévé. Een band die in het Antwerps een forse sneer op de rockbands geeft, en dat vooral met stoere macho- en cafépraat doet. Hugo Matthysen geeft geen reden van afsluiten van die carrière. Wel laat hij Clement op die vraag antwoorden met: d'er edde gien zake mee. Ik zou hier misschien spreuk nr 97 kunnen typen: pluimen in de wind waaien = iets doen zonder nadenken. Tot morgen
*genoemd naar Koningin Astrid (1905-1935). Die kwam regelmatig naar manufactuur De Wit (wereldberoemde restaurateurs van wandtapijten) om de werkzaamheden in het atelier te bekijken. Mijnheer De Wit zette telkens een merveilleuxke klaar bij de koffie, dat haar zeer smaakte. De goede bakker die voor de lekkernij instond vroeg aan 'het hof' of hij het gebakje 'Astrid' mocht noemen. Sindsdien spreekt men in het Mechelse van een 'Astridje'. Er is ook nog een 'Marie Joseeke' vernoemd naar de dochter van Albert I. Dat werd in het leven geroepen toen ze met Umberto van Italië huwde: een chocoladen kuipje, gevuld met biscuit gedrenkt in kirsch, slagroom en afgewerkt met fruit.
Nadat ik me met de 'halfmaan' of kobbejager een weg naar de brievenbus had gebaand kon ik op de radio luisteren naar een deuntje van een duo, The Carpenters. Alhoewel ik op zeeniveau leef, zing ik toch vrolijk mee met "Top of the world", want zo voel ik me hier wel. Met dien verstande dat het hier wat gemakkelijker te leven is zonder aan bergbeklimmen te moeten doen. Maar het is hier 'top' om te zijn en ik mag dat liedje in figuurlijke zin beamen en dus meekwelen. Hoe mooi de stemmen van broer en zus ook zijn, een wereld van tragiek schuilt er achter: verslavingen van broer Richard (barbituraten) en eetstoornis van zus Karen (1950-1983). Voor haar dood, was het onbekend dat men zich kon laten behandelen voor 'anorexia nervosa' en 'boulemie'. Door de wereldwijde aandacht voor de oorzaak van haar overlijden, zijn er steeds meer mensen en ook bekenden, die openlijk over deze ziekte durven spreken en in behandeling gaan. Einde mooie liedje, want ik vond, zoals verwacht, niks in mijn pantoffeltje. Maar Nicolaus, Nicolaas, Nicolaj, Niklaas patroon van de kinderen (ik waarschijnlijk), van de kooplui (ik zeker) en van de schippers (ik waarschijnlijk niet, tenzij het figuurlijk schipperen zou zijn), is geboren op een wondermooie plek in Lycië, namelijk Patara (vandaar de marsepeinen patatjes) nabij Myra, een stad in Turkijë. Geboren rond 300 nC, werd hij de bischop van Myra, Bari, Lipnenskij, Lipno of Sarajsky genoemd of kortweg een groot Weldoener voor de kleinsten. Maar niets vinden in mijn sloefke, wil niet zeggen dat ik geen snoepje zal zoeken vandaag. Ik moet met mijn hondje naar de kapper en dat geeft me ruimschoots de tijd om alle snoepwinkeltjes eens te bekijken en een goede keuze te maken om mee naar huis te nemen. Keuze te over bij 'Moeder Babeluut' of 'Tante Jessie' of een of andere pralinewinkel of banketbakker. Het wordt een lekkere dag. Hier voeg ik direct het spreekwoord nr 96 aan toe: paardenkeutels zijn geen vijgen = laat je niets wijsmaken. Dat past uitstekend bij de vorige zinnen. Vandaag zal "Pretty Woman" eens uit de kast gehaald worden en ik bedoel niet de film maar het lied van Roy Orbison (1936-1988), want ik wil me prettig en mooi voelen als ik op stap ga, met (straks) het mooiste witte hondje van de wereld. Tot morgen
Na een heerlijke keuvel met mijn vrienden is het tijd om weer aan mijn geïmproviseerde desk te zitten. Potlood, pen en papier ter hand te nemen om mijn gedachten, opmerkingen, en faits divers te noteren vooraleer het aan het internet vrij te geven. Deze morgen hoorde ik Roxy Music op de radio met "I'm gonna wait till midnight hour". Dat was gisteren het geval om tot dat uur te wachten om naar bed te gaan en dat zal vandaag ook zo zijn vooraleer mijn schoen te zetten. Maar gisteren waren er 2 redenen om laat op te blijven. Twee programma's die elkaar overlapten en dus was er één programma dat ik in uitgesteld relais moest bekijken. In real time bekeek ik "Elvis..." met Tom Lenaerts en daarna spoelde ik de film "Bohemian Rhapsody" af. Ik moest toch nog een beetje Queen en zeker Freddie kunnen horen vooraleer mijn hoofd te ruste te leggen. Moe maar voldaan, zeg ik dan na zo'n televisie-avond. Vanavond zal het ook een laat uur worden omdat ik mijn pantoffel moet klaarzetten aan de schouw. Ik was een beetje veward met de mededeling dat het vandaag pakjesdag is in Nederland voor Nicolaus. Meteen moest ik dan ook weten waarom het in Nederland 5 december geschenkendag was en bij ons op 6 december. Onze Nooorderburen herdenken vandaag de Zalige Nicolaus Steno (1638-1686), Latijnse naam van de Deense natuurvorser, anatoom Niels Stensen. Hij was vooral actief in Nederland. Hij is de ontdekker van de 'oorspeekselklier'. Niets duidt op enig verband met giften of pakjes, tenzij men de ontdekking, dat het hart een spier is, als gift moet bezien. Hij liet wel een heel byzondere zin noteren: mooi is wat we zien, mooier is wat we herkennen, maar veruit het allermooist is wat we niet kunnen bevatten!. Maar een Hollander zou geen Hollander zijn als hij iets voor die zalige man in zijn schoentje zou leggen. De Vlaming is een Bourgondiër en denkt dat onze Heilige nood heeft aan 'naft', energie om al die daken op en af te gaan. Daarom zet ik meteen een pintje en ander lekkers klaar voor de Goed Heilige Sint. Ook voor het paard is er een wortel, een raapje en klontje suiker voorzien. De Piet kan op zijn honger blijven zitten, want ik heb nergens gelezen dat er iets speciaals voor hem moet klaargezet worden. Ik ga voor mezelf het spreekwoord toepassen, nr 95 : op hete kolen zitten = bang en ongeduldig zijn. Zal er morgenochtend een lekkernij in mijn pantoffel te vinden zijn? Eerst goed slapen en daarvoor zal ik de ' Een Kleine Serenade' of beter gekend als "Eine Kleine Nachtmusik" van Mozart (1756-1791) eens beluisteren. Dat deed me ook herinneren aan een waarschijnlijk vergeten jeugdboek, dat ik in mijn jonge jaren verslonden heb: "Kleine Nachtmuziek" van Maria De Lannoye (1890-1968). Door dat boek te lezen leerde ik de muziek van Amadeus (kreeg een film in 1984, prachtig) kennen. Tot morgen
. En nu nr 99 van Brueghel: si trecken omt lanxte = ze trekken om het langste eind = ze willen allebei winnen!. Ik wil dat spreekwoord toepassen op corona en mezelf, ik wil van dat bolleke trompetters vanaf, ik wil niet dat die op visite komt om mijn lekkere 'stollekes' te vergallen. Ik ben dus mijn 'booster' of derde prik gaan halen, vermomd weliswaar 
. Een hoffelijke mijnheer die me bediende, zei vriendelijk, om 'bij thuiskomst' een dafalganeke of paracetamolleke te nemen om de spierpijnen tot een minimum te beperken en dat nog eens te herhalen vóór het slapengaan. Daarmee weten jullie al zeker dat ik straks in de zetel zal belanden voor een heerlijk dutje of siësta moest de slaap wat langer duren. Ik moest eigenlijk ook nog nagaan wat een 'booster' is. Natuurlijk is het een Engels woord dat ons taalgebied is binnengeslopen, zoals gewoonlijk. Ik vraag me dan af waarom dat woord de voorkeur geniet in plaats van '3e prik' of 'revaccinatie'. Een booster is nl een 'hulpapparaat dat apparaten een extra vermogen geeft' zoals een hulpraket bij de lancering van een ruimtetuig. Een autofreak zet ook een booster op zijn autoradio om nog wat meer volume te geven zodat iedereen alles kan horen. Het kan ook een kermisattractie zijn, een achtbaan, rodelbaan, een 'rollercoaster of time' zoals Queen het bezingt in 'These are the days of our lives'. Ik heb mijn pleister weer kleven op mijn arm en ben wijselijk met de tram naar het vaccinatiecentrum gegaan en teruggekomen. Alhoewel, ik had wel goesting om met de auto te rijden en mijn autoradio ook eens een boost te geven en het plaatje van Roxette te horen: Joyride. Zo, einde van nr 700 en tot morgen
