Eigenlijk omarm ik, bij manier van spreken, de regen. Dat alles eens goed van water voorzien wordt, is heel nuttig. Alleen heb ik er de pest aan dat ik bij nat weer de krant uit de brievenbus moet halen. Goed en spijtig tegelijk, slaap ik een stuk beter en is het enkel op zaterdag dat de kans bestaat, dat ik mijn nieuwsblad uit de handen van de krantenman kan aannemen en dat ik bij regenweer met een droog exemplaar kan binnenkomen. Als ik niet rap genoeg ben bij buiig weer, kom ik telkens met onleesbare papieren vodden in huis. Dat is dan geen gezellig moment om mijn ontbijt aan de keukentafel te nuttigen, want dan ruik ik de natte inkt die aan mijn vingers blijft kleven op de koop toe. En als ik niks kan lezen dan mis ik al het sneuïge en smeuïge nieuws van gisteren. Want weet wel, de krant is van vandaag, maar het nieuws is van gisteren. Gelukkig hoorde ik op 'radio 1' een goede reggae- meezinger van de Jamaicaan Desmond Dekker (1941-2006) "Israelites" met als eerste regel, "Get up in the morning, slaving for bread, sir, so that every mouth can be fed.....". Ik was direct goed waker en blijgezind van deze oudere hit. Ondertussen is er geen nat meer te bespeuren en worden de grijze wolken verdreven zodat Filip met Philippe weer eens een gezamelijk verjaardagsfeestje in Laken kunnen vieren. Of de koning de komiek voor de taart met koffie zal uitnodigen, is voor de gewone burger koffiedik kijken natuurlijk. Privé aangelegenheden worden vanuit het paleis zo weinig mogelijk openbaar gemaakt. Maar als onze vorst nood heeft aan een goede joke of goede mop zal de Geubels wel uitgenodigd zijn. Voor de rest heb ik nog geen groot nieuws te melden. Zelf zal ik nu nog eens naar Miel Cools (1935-2013) luisteren, die ook wel de 'Nestor van de Vlaamse Kleinkunst' genoemd werd. Ik vraag me zelfs af of hij "Boer Bavo" 'die de katjes in het donker kneep....', nog zou mogen zingen in deze 'woke' en '# MeToo' tijden. Wat er ook van zij, ik zal er toch naar luisteren, ik vind het een leuk deuntje. Tot morgen
Ik begin eens met een een gezegde: Levenswijsheid, alles zo belangrijk mogelijk vinden, maar niets voor 100% sérieux!. Ik denk als gepensioneerden dat we dat allemaal kunnen beamen. En op deze 'Internationale Dag van de Stilte' zouden we beter zeggen, buiten geen getier, binnen is er meer plezier!.
Ik heb mijn blogs van de voorgaande jaren, die ik op deze dag schreef, eens herlezen. Het zou toch een onvergeefelijke fout zijn moest ik dag op dag, hetzelfde noteren. Ik zou toch maar een saaie piet of miet zijn moest ik het nodig achten om te kopiëren wat ik voordien al geschreven heb. Natuurlijk kan ik niet naast het feit gaan dat ik om de 14 dagen naar mijn weldoener ga en dat graag meld: de kapper. Dat is ook maar normaal, want die geeft me telkens het beste uurtje. Niet alleen door zijn hoofdmassage of de shampooing met speciaal op punt gestelde zeep voor witharigen, maar ook door me op de hoogte te brengen van de gemeentewerkzaamheden, van het reilen en zeilen in het dorp, en de politiek in verband met de cabines en zeker over de strandbars die weer hun plaats hebben ingenomen op het zand. Ik voel me telkens herboren en in opperste luim als ik zijn pand verlaat. Het enige spijtige is dat ik niet meer op zwier kan met mijn lokken in model van vorige eeuw, samen met de sixty-seventy mode van Mary Quant (1930-2023). Niet de 'hotpants' die ze later introduceerde maar ik was 'zot' van haar 'minirokken en jurkjes'. Hoe korter hoe beter, maar toen had ik ook nog een mooi stel benen zonder appelsienenvel of spataders. Men zegt wel eens 'alles heeft zijn tijd' en dat geldt zowel voor kinderen krijgen (heb ik met de vakantie weer eens ondervonden) en ook voor het soort te dragen kledij. Nu vind ik het veiliger om alles wat met meer textiel bedekt te houden. Zeker mijn benen met lange broeken en mijn flubberarmen met korte mouwen. Van decolletés ben ik nooit fan geweest en mijn oudere boezem blijft nu ook zedig bedekt. Tot morgen
Mijn dochter heeft deze morgen nog een flinke strandwandeling gemaakt in gezelschap van haar iPad. Oortjes in de oren en dan maar luisteren naar hoorspelen, boeken, vertellingen, vervolgverhalen enz. Dat is niets voor mij. Ik hou van de stilte met enkel de natuurgeluiden op de achtergrond. Heel verbaasd was ze dat ik niet graag die kleine luidsprekertjes in mijn oren had, waardoor je al wandelend kon luisteren naar al hetgeen je hartje heerlijk vond. Ik hoor en zie daar het plezier niet van in, gaan wandelen of lopen met een hoeveelheid lawaai in je oren door stemmen die constant beuken op je trommelvliezen. Kleinzoon en zijn vader gingen een mountainbikeparcours verkennen, waarbij de vader even vergat dat hij als vijftig+ op sleeptouw werd genomen door de benen van een veertienjarige. Die deed hem hijgen en zuchten. De fiets kreeg gelukkig een mankement aan het versnellingsaparaat. Blij en overgelukkig was hij te kunnen stoppen, zonder gezichtsverlies te lijden omwille van mechanische pech. Dan nog een goede wasbeurt van iedereen om het zilte strandzand niet mee richting binnenland te nemen, nog een flinke boterham naar binnen spelen en klaar waren mijn kezen om me goedendag te zeggen en tot de volgende vakantie!. De opkuis en opruim is niet meer voor vandaag. Er volgen nog genoeg dagen om alles te wassen en terug in orde te brengen. Eerst weer eens volop genieten van de rust en mijn plaats in de zetel. Ik heb trouwens vandaag ook 2, voor mij nieuwe woorden geleerd. Blijkbaar zit de vijver van het gemeentepark in Middelkerke vol met de Noord Amerikaanse marmerkreeften die de inheemse fauna en flora van de stadsvijver bedreigen en teniet doen. Eerst een deel vangen en waarschijnlijk vernietigen. Om de restanten ook uit het water te doen verdwijnen zet men een natuurlijke vijand van deze kreeften uit in de gemeenteplas: de kwabaal of lomp of weeraal of zoetwaterkabeljouw. De kreeftjes, 16cm groot met een zeer snelle en ongeslachtelijke voortplanting, zouden als voedsel kunnen dienen voor onze puitaal. Dat is met succes gebeurd in de vijvers in de Kempen. Deze vissen zijn tuk op deze exoot en invasieve soort. Hopelijk is het resultaat al volgend jaar te merken en zien we al onze eigen bloemen, planten, insecten weer bij de vleet in het Normandpark. Het andere nieuwe woord is blijkbaar een oud Vlaams woord, dat ik niet kende: saucissoneren. En 'saucisson' is iets in schijfjes doen, iets splitsen in kleine onderdelen. Het woord wordt vooral in de politiek en de administratie gebruikt. Vandaag herdenkt Oostende zijn trots: James Ensor (1860-1949). Hun schilder kreeg een hernieuwd en opgefrist museum in zijn eigen ouderlijk huis, waar je zijn geur nog kan opsneuven en vlakbij strand en zee gelegen is. Ik bedenk me zo maar even, dat ik die misschien nog ben tegengekomen toen ik in mijn voiture lag en hij opwandel was met bolhoed en wandelstok. Tot morgen
Als ik de weerberichten mag geloven, zal het een dag worden met aprilse grillen. Nat, onweerachtig en stormachtig. Voorlopig niks van dat alles en een blauwe hemel met een paar voorbijvliedende witte wolkjes. Goed om de bezoekers erop uit te sturen zodar ze van de gezonde zeelucht kunnen genieten. Ze gaan naar Nieuwpoort een soort escape room spelen, niet binnen maar buiten. Dat is het gezin dat verzot is op spelletjes, zowel binnen als buiten. Voor binnen is het vooral "de Kolonisten van Catan", bedacht door de onlangs overleden Klaus Tauber (1952-5023), dat hun voorkeur heeft. Dat wordt dan gespeeld met veel animo en duurt toch een paar uur. Ik kijk liever toe, ik ben geen madam van de gezelschapsspelletjes, nooit geweest. Wat ik wel graag gedaan heb, is kleurenwhist of gewoon wiezen. Maar alleen lukt dat niet. Misschien kan ik eens proberen bridgen of schaken. Allemaal te leren en te spelen op mijn vierkant bakske dat alleen electriciteit en internet nodig heeft. Dat is eens een uitdaging om eens op een blauwe maandag mee te beginnen. Nu speel ik gewoon mijn woordspelletjes en dat vind ik ook plezant. Er zijn ook vooruitzichten om te starten met kleine wandelingen en stilaan uit te breiden naar heuse trektochten (!) voor senioren (2 vrouwen), met heuse en groote pauzes tussenin. Ik moet voor de inwendige mens van mijn gasten zorgen, tomatensoep met ballekes. Vanavond is het naar goede gewoonte, uit eten gaan en ons voorzien van een goede garnaalkroket. Tot morgen
Ik ben jullie niet vergeten dierbare lezers en andere bloggers, maar ik heb het ontzettend druk. De eerste ploeg is vertrokken en de tweede komt binnen een paar uur naar hier. Ondertussen is het alles een beetje op orde brengen en aan kant zetten wat in de weg staat. Zelf heb ik nu een beetje nood aan platte rust want zoveel volk ineens, met veel babbelen, eten klaarmaken en laat opblijven, ben ik niet meer gewoon. Na een goede nachtrust zal morgen alles weer vanouds zijn, dat hoop ik toch. Tot morgen
Ja ja mensen, dag 100 is begonnen van 2023!!!. Ongeloofelijk hoe snel weer alles passeert. Van alle voorbije dagen is er niet één dat in mijn herinneringen is blijven hangen. Het enige dat me te binnen schiet is de koude en de nattigheid en vandaag is dat ook zo. Op deze 10e van april is het buiten ook maar 10°C en de verwarming staat aan. Gelukkig leef ik in deze tijd want vroeger werd er na Pasen gestopt met de stoof aan te steken. Dat was vanaf 1 november tot pasen. De mensen vonden dat er in die periode lang genoeg kolen opgeschept waren en lang genoeg gezeuld was met de kolenkit om naar de 'feu continu' te dragen. Hèt van hèt was toen de bolle zwarte Surdiac kachel waar men eerste keus antracietkolen kon in branden en maar 2 keer moest vullen op een dag. Dat was al een hele vooruitgang te noemen tegenover de 'leuvense stoof' waarbij iedere nacht het vuur uitging. IJzige tijden om dan op te staan in niet geïsoleerde huizen waar de koude langs alle reten en kieren kon binnenkomen. Moeder de vrouw was de eerste die opstond om de kachel aan te steken en zo de andere huisgenoten van warmte voorzag als ze kwamen ontbijten. Gelukkig toch dat het vervlogen tijden zijn, nietwaar? Dat is alles voor vandaag want ik moet mijn eten gaan klaarmaken voor het gezin van 6 dat komt eten en logeren. Ik wil wel nog een verjaardag vermelden, zeker omdat vele kleine mannen zot zijn van hem ik zo iemand bij mij in huis zou willen hebben: Kabouter Klus uit de tv-serie Kabouter Plop. Aimé (heeft zijn naam niet gestolen) Anthoni mag heel veel kaarsjes uitblazen: 75. Tot morgen
De nevel en de nachtelijke koude heeft de zon al opgeruimd. Het belooft een zonnige en aangename Pasen te worden, tot jolijt van kleine en grote kinderen, die buiten hun vele eitjes kunnen rapen. Straatkip Carmen heeft ze waarschijnlijk niet gedeponeerd in de tuinen van mijn straat, want ze is al enkele weken uit het zicht verdwenen. Hopelijk is ze genen fricassee geworden of een filetke. De vasten is achter de rug, de ratels zijn weer opgeborgen en enkel nog te horen bij de 'folkgroepen' voor de rest van het jaar. De klokken hangen terug in de torens en beieren weer dolgelukkig ieder uur. Vandaag is het ook weer een hoogdag voor de wielersport: Parijs-Roubaix word gereden door een 175-tal renners. De derde wielerwedstrijd in de reeks van 5 voorjaarsklassiekers. Na Italië met Milaan-San Remo en België met de Ronde van Vlaanderen is het nu aan Frankrijk om de wielerliefhebbers te verwennen met een jarenoude wedstrijd. Sinds 1896 rijdt men deze koers al, met uitzondering van de oorlogsjaren en 2020. De coureurs starten sinds 1968 niet meer in de hoofdstad maar in Compiègne, een 80 km meer noordwaarts. Een stad die al eeuwenlang gekend is om zijn oorlogen en vredesverdragen. En voor wat strijden die mannen op hun stalen rossen? Voor eeuwige glorie, een vermelding op de lijst van winnaars in de annalen van deze klassieker en natuurlijk om de 'kassei" die tot kunstwerk is verheven. Deze koers heeft verschillende namen. Hier noemt men hem 'de Hel van het Noorden' omwille van de 55 km weinig onderhouden kasseistroken in deze 257km lange wedstrijd. In Frankrijk spreekt men ook nog van "La Reine de Classiques" of "Le Pascale". Vroeger werd de wedstrijd op 'paaszondag gereden' = dimanche pascale. Nu is het de 2e zondag van april maar de naam bleef bestaan alsof het altijd pasen is als de koers in Noord Frankrijk verreden wordt. Ik zal de tv alvast aanzetten, dan kan ik kijken als ik goesting heb of wanneer ik terug binnenspring na een zonnebadje. En zoals gewoonlijk zeg ik: moge de beste winnen en liefst een Belg. Tot morgen
Het is inderdaad hier nog een rustige zaterdag. Nog niet veel toeristen die rondlopen, een paar tweede verblijvers die stilaan hun woonst voor het zomerseizoen op orde komen zetten en het frisse weer trotseren om een gezonde strandwandeling te doen. Niet zo in de grootwarenhuizen! Er komt een lang weekend aan en de parkings en winkels waren overvol. Verschillende rekken waren slechts nog halfvol en werden met mondjesmaat aangevuld want het personeel was nodig aan de kassa's!. Natuurlijk kon ik gisteren gaan, maar dan liep ik 3% mis. Veel is dat uiteindelijk niet maar toch voldoende om een koekske van te kopen. Enfin, ik toch alles gevonden om mijn gasten deftig eten te kunnen voorzetten gedurende de tijd dat ze hier zijn.
Gisteren was ik tijdens de koffieklets met de buurvrouw, mijn naamgenoot, aan het zagen dat ik zo weinig inspiratie had om aan de 500 woorden per dag te komen. Ik wil eigenaardig genoeg wel iedere dag schrijven al is het maar over zever in pakskes. Dan zit ge met een 'writer's block', zo noemde ze mijn gebrek. Ik hoop dan alleen maar, dat ik niet tot Pinksteren moet wachten vooraleer de Heilige Geest me inspiratie geeft over wat te schrijven. Een grote romancière zal ik nooit worden want dan hebt je niet alleen inspriratie nodig maar ook een goede dosis fantasie en die mankeer ik tot mijn grote spijt. Ik voel me goed als ik zo wat bedenkingen kan neerpennen over de gebeurtenissen van de dag waar ik dan mijn mening wil over zeggen bij gebrek aan een geschikte gesprekspartner. Dus die blog dient als een tafelgenoot met wie ik gedachten kan uitwisselen over het goede en slechte nieuws van de dag of de week, over het reilen en het zeilen van de wereld, al is het wel dikwijls eenrichtingsverkeer. De laatste dagen was het echt pover gesteld met de nieuwgaring. Tot vandaag. Eerst las ik over het overlijden van een jonge renner in Parijs-Roubaix in 2018. Daarna start er de reeks over de koningskinderen die een ellendige jeugd hadden en 'foster-parents' nodig hadden om opgevoed te worden en menselijke warmte te krijgen. Vandaag begon de reeks over de rebelse jongste spruit die opgevangen werd in een Antwerps gezin. Over de oudste is er al genoeg gezegd en gezwegen en over de officiële dochter zal wel nooit een serie verschijnen omdat die rap genoeg uit het ouderlijke paleis verdween. Bij de Paus is de Verlichting van de Heilige Geest al gekomen, als ik het krantenartikel tenminste goed begrepen heb. Hij sprak de nooit van Hem verwachte woorden: "Seks is mooiste geschenk van God". Waarschijnlijk is die zin uit zijn context gerukt, in ieder geval kan men nu nog moeilijk zeggen dat deze 86 jarige oppergeestelijke ouderwets of conservatief is.Tot morgen
De zon priemt niet alleen het ochtendgrijs van Frank weg, maar ook het 'daggrijs' dat ons al dagenlang teistert. Vandaag ook weer een verandering in mijn gewone doen. Ik word stilaan een 'langslaper', niet zoals 'Doornroosje' die er 100 jaar over deed en een kus van een prins nodig had om wakker te worden. Gewoon zorgeloos in slaap gevallen, moe van het gedane werk en de babbel met de vrienden. Een tweede verandering vandaag was een zeikende natte brievenbus die me met een krant van papier maché opzadelde. Geen lectuur, geen kruiswoorden vooraleer ik al die papieren voorzichtig uit elkaar heb gehaald om te kunnen drogen. Dat is nodig om ze niet te beschadigen bij het omslaan van de pagina's want ik wil nog wel mijn spelletjes doen en al de rubrieken lezen. Terwijl de krant droogt, heb ik het internet aangezet om het nieuws van de dag te lezen, mijn taaloefeningen en mijn wordle-wordle6 te doen. Mijn ogen hebben, evengoed als mijn maag, voedsel nodig om goed te functioneren en dat is dan lectuur. Mijn hersenen worden wakker van de woordspelletjes en de sudoku's. Ik kan zeggen dat ik allerlei dingen moet doen om de morgen niet als een zombie door te komen. Buiten stappen, de zeelucht opsnuiven, armbewegingen doen door de hond bezig te houden met de bal. Dat zijn voor mij de arm-rug- en buikspieroefeningen door me te bukken om de bal op te rapen die de hond voor mijn voeten komt leggen. Ik zal mijn blog bezien als het schrijven van een plaatselijke gazet maar zonder de rubrieken politiek, wereldnieuws, economie, sport, plaatselijke nieuws en roddel. Dat omdat ik geen journalisten ter plaatse heb, noch in Brussel of ergens anders te lande. Ik ken ook geen paparazzi die op ronkende motoren rondtoeren rond de celebs met als bijzitter een fotograaf met enorme telelenzen. Over wat kan ik dan nu wel schrijven? Het weerbericht en dat beschreef ik al in mijn eerste zin vandaag. Ik ga nu mijn puzzel van Agatha Christie maken, die 1000 stukjes kreeg ik van mijn dochter in februari en die komt een van de volgende dagen controleren of ik hem goed gemaakt heb. Tot morgen
Het is Witte Donderdag, de klokken zijn vertrokken naar Rome. Het is stil buiten.Toch als men aan de kerktoren woont, die niet meer om het uur slaagt of oproept om naar de misviering te komen. In de kerk wordt er nu tot en met zondag 10u, het afschrikwekkend geluid van de houten ratels gehoord. Het is een doodsgeluid waar je kippenvel van krijgt. Onze klokken met hun vleugeltjes reizen samen met de Nederlandse exemplaren uit Limburg en nog enkele die ze in Frankrijk oppikken, in groep in 36u naar Rome, laden zich vol met lekkernijen en vliegen in nog eens 36 u terug. Het is om het zo te zeggen nu een blije dag, omdat ik kan uitkijken naar al het lekkers dat op zondag uit de lucht zal vallen. Hopelijk is het een droge dag om die eitjes te rapen. Het regent pijpestelen nu. Ik weet ook wel dat bomen, bloemen, planten, dieren en mensen water nodig hebben om te leven en dan voornamelijk hemelwater. maar liefst zien we natuurlijk alles nat worden 's nachts zodat we overdag genieten van een stralende wereld. Niets hebben we natuurlijk te zeggen over de weersgesteldheid. We doen nog niet zoals de Chinezen tijdens de Olympische Spelen in Peking, om de wolken kapot te schieten om ze op het gewenste tijdstip hun vocht te laten lossen. Ondanks de regendag komen er straks mensen uit het binnenland koffie drinken en daar ga ik me nu voor klaarmaken. En zo'n bezoek brengt vanzelf de zon in huis. Tot morgen
Het heeft niet gesneeuwd en toch was mijn groene gras, wit. De zon smelt de ijskristallen wel weg, het is toch altijd frisjes te noemen, 7°C. Ik ben al buiten geweest met de hond, heb mijn koffie gedronken en het voornaamste en verrassendste nieuws van de dag gelezen. Mr Make America Great Again met de blond-witte bles, heeft als superrijke Amerikaan nooit gedacht dat hij ooit op een beklaagdenbank zou terecht komen. Of hij berecht zal worden, voor de meer dan dertig aanklachten die werden voorgelezen door de Openbare Aanklager, valt natuurlijk af te wachten. Feit is in ieder geval dat er een veranderende mentaliteit vast te stellen is, en dat wetten niet alleen meer voor de 'ordinary people' gestemd werden, maar dat ook de 'rich and famous' niet meer met alles vrijuit en ongestraft weg geraken. Niet alleen een veranderende ingesteldheid bij de Amerikanen, ook hier te lande. Vooraleer mijn werkzaamheden aan mijn bureau te beginnen, hoorde ik zo veel lawaai buiten dat mijn nieuwsgierigheid het won van mijn schrijfijver. De eksters, merels, duiven en het kleine grut van een paar grammen, hebben al lang een nestje gemaakt in de bomen en hagen. Nu ontspint er zich een ware oorlog, met veel klapwieken en lawaai, tussen de kauwen en de meeuwen. Een gevecht in regel om het best beschutte plekje nog te vinden om een 'ei' te leggen en te beschermen vooraleer een passerende klok ze morgen zou meenemen naar Rome. Dat is een film die zich live afspeelt voor mijn ogen en waarvoor ik niet moet gaan plaatsnemen in mijn zetel of in een cinemazaal om op groot scherm een natuurlijk effect te krijgen. In de bioscoop ging ik vroeger kijken naar groots opgezette historische drama's al of niet waarheidsgetrouw. Veel van die films hadden Charlton Heston (1923-2008) als lead actor en vereisten een mega scherm om indruk te maken. Zoals "Ben Hur", "El Cid", "The Ten Commandments". De jongere gaede zal hem misschien kennen van "The Planets of the Apes". Ik herinner me vooral de film "Soylent Green" waarin hij politieagent Thorn speelt. Een beangstigende film uit 1973 die werd bestempeld als 'dystopische sciencefiction'. De verfilming van een boek "Make Room! Make Room! " van Harry Harrisson (1925-2012) dat een negatief en onwenselijk toekomstbeeld schetst van New York in 2022. Hallucinant is de weergave van dat vooruitzicht in 1973 en dat bijna werkelijk te noemen is heden ten dage; overbevolking, broeikaseffect, hittegolven,...door jarenlange ecologische verwaarlozing. De film schetst het beeld van gebrek aan voedsel en water dat op zijn beurt euthanasie en kannibalisme in de hand werkt. Soylent is de samenvoeging van soy = soja en lent = lentil (linze). De wafeltjes hebben allerlei kleuren en zijn het voedsel voor de armen, de 'green' zijn met toevoeging van 'algen' en dat is het geheim van de film. Schrikbarend heb ik de film toen gevonden en wens hem niet meer te zien want hij zit de realiteit en toekomst op de hielen. Maar de zon is er nog en daar ga ik van genieten. Tot morgen
Omdat ik weer geslapen heb als een roosje was ik aan mezelf verplicht eens na te gaan waar die uitdrukking vandaan komt. Niks speciaals eigenlijk, er komt zelfs geen bloem aan te pas. Dat dacht ik eerst en dat was verkeerd gepeinsd. Een mens kan zich al eens vergissen, nietwaar? Het is al eeuwen dat men deze uitdrukking gebruikt, voor de eerste maal opgemerkt in geschriften uit de 17e eeuw. Eenvoudig omdat de kaakjes van een kindje tijdens de slaap een rode kleur hebben zoals een rode roos en niet omdat een roos zo mooi kan slapen. En als jullie naar vreemde landen gaan waar een andere taal gesproken wordt en men je vraagt of je goed geslapen hebt kan je zonder blikken of blozen in het Frans zeggenn: j'ai dormi comme une marmotte. In het Duitssprekende gebieden zegt men dan; ich habe geschlafen wie ein Bär. Natuurlijk spreekt men het meeste Engels in het buitenland en dan is het handig om de Engelse uitdrukking te kennen: I slept like a bear. Ik heb dus een gezonde kleur tijdens mijn nachtelijke uren niet door mijn opvliegers, of onbehoorlijke gedachten, maar gewoon door van een gezonde en diepe verkwikkende slaap te genieten.
Gisteren schreef ik over de grote passiewerken van Johann Sebastian Bach. En vandaag lees ik dat we al eeuwen zwijgen en doof zijn voor een Vlaamse componist die al een Johannespassie componeerde in de 16e eeuw: Adriaan Willaert (±1490-1562). Afkomstig van Rumbeke grenzend aan Roeselare trok hij naar Italië, zoals in die tijd de kunstenaars pleegden te doen. Hij trok naar Rome, Ferrara, Milaan om uiteindelijk zijn definitieve stek te vinden als kapelmeester van de San Marcobasiliek in Venetië. Er zijn veel werken bekend van deze componist vooral geestelijke liederen, chansons, madrigalen enz. Maar heel weinig opgevoerd wegens te moeilijke partituren. Tot 'Tore Tom Denys' uit Rumbeke-Roeselare, een professionele tenor in verschillende muziekgezelschappen, zich ging bemoeien met de werken van stadsgenoot Willaert en het gigantische onleesbare en dus onuitvoerbare werk voor 6 stemmen met allemaal dezelfde tekst, stootte. Hij besloot de oorspronkelijke muziekschriftuur om te zetten naar een moderne partituur. En zijn werk is nu klaar om tijdens deze Passieweek, uit te voeren. Het is ook opgenomen op plaat, "Adriano 4" door het muziekgezelschap van Denys, Dionysos Now. Meer weten over deze musicerende Belg: www.dionysosnow.com. Geniet nu maar eerst van de zon vooraleer naar deze "Johannespassie" van Willaert te luisteren.Tot morgen
Ik heb geslapen als een roosje. En als ik wakker werd was de grote gele bol de restanten van de vriesnacht al aan het opruimen. Heerlijk toch die warmte die van bovenaf op mij afstraalt. Vandaag begint ook de nieuwe weervrouw. Of ze goed zal zijn in haar job als voorspeller valt nog af te wachten. In ieder geval, ze heeft een mooie naam, Jacotte Brokken. Hopelijk weerspiegelt haar achternaam niet haar weerparcours.
En Vlaanderens mooiste is weeral gereden, zowel voor dames als heren. Maar de besten hebben na 6u trappen de trofee mogen in ontvangst nemen. Een massa volk was op de been om de fietshelden aan te moedigen en toe te roepen. Geen snoodaards onder de supporters. Wel was er een onverlaat in het peloton zelf, die een reusachtige valpartij veroorzaakte met een 4 dubbele sleutelbeenbreuk tot gevolg bij een collega. Een weekje wachten en er valt weer een klassieker te betwisten in Frankrijk, Parijs-Robaais.
Deze week noemt men "De Goede Week". De laatste week van Jezus' leven op aarde, waarschijnlijk in het jaar 33 van onze jaartelling. Ontelbare schilderijen zijn er aan gewijd zoals "Het Laaste Avondmaal" of "De Kruisiging", maar evengoed ontelbare muzikale hoogtepunten die deze week overal te lande uitgevoerd worden, in kerken of concertzalen. Zoals de prachtige muziek van Johan Sebastian Bach (1685-1750) die naast zijn "Brandenburge Concerten" ook de "Matthäus-Passion" en de "Johannes-Passion" componeerde met teksten van het 'Evangelie volgens Mattheus' of 'Het Evangelie volgens Johannes'. Rond deze tijd zal men ook wel het "Requiem" van Mozart (1756-1791) ergens uitvoeren of het "Ein deutsches Requiem" van Johannes Brahms (1833-1897). Men kan ze natuurlijk thuis beluisteren als men de vinyl uitvoeringen en een pick-up nog heeft of een CD, of een van de talloze uitvoeringen die op het internet, YouTube of spotify for free te beluisteren zijn. Met daarbij als grote luxe, in een zetel thuis te zitten in plaats van op een harde kerkstoel in een koude omgeving. Tot morgen
First things first: mijn schoonzusje verjaart! En niet zómaar een verjaardag! Ze begint aan een nieuw decenium dat een andere klank heeft als men dat zegt, de jaren zeventig beginnen. En als je dat zo vernoemt zijn dat nog niet de slechtste jaren op gebied van alles, vooral dan van muziek (The Beatles, Abba, Elvis, Boney M, Pointer Sisters, Village People, Neil Diamond, Bee Gees, Rolling Stones.......). Maar de zeventiger jaren waren ook een goede leerschool voor al de crisissen die zij nu meemaakt. Het was de tijd dat ze trouwde en kinderen kreeg, maar dat ze ook afscheid moest nemen van dierbaren. Het was de tijd van de olieschaarste en de autoloze zondagen. De tijd dat ze kennismaakte met de koude buffetten, gerookte zalm en wijn. De tijd dat zij op de arbeidsmarkt haar weg moest zoeken tussen de buitenlandse vruchten en de zeevruchtenpralines waar ze de familie mee liet kennismaken. En nu zoekt ze al een paar jaar, samen met mijn broer, haar weg als 'jagger'(jong actieve gepensioneerde zie maar naar de 'Mick') in het leven. Als 'jagger door het leven gaan is toch beter dan 'Yep'( young elderly person) wat ze in Nederland gebruiken voor een zeventiger. Om de dag muzikaal in te zetten, luister eens naar een oude bijna vergeten glorie: Wim Sonnenveld (1917-1974) met het vrolijke, "Zeg maar 'ja' tegen het leven".
En dan nu koers!!!! Op sportief vlak is het op zondag 02/04/2023 een hoogdag in ons land. Is het Flandrienweer vandaag? In ieder geval is de koude (6°C) en de gure noordoostenwind, al aanwezig. Of de nattigheid gaat volgen, niet al ik de weermannen mag geloven, maar dat zie ik dan wel. In ieder geval zal de winst voor de rapste en de sterkste zijn van de 175 starters in Brugge. Na 275 km, ongeveer 7u op het zadel met een zeemvel in de broek, komt deze 107e Ronde van Vlaanderen, via vele omwegen, kasseien en hellingen, toe in Oudenaarde. Duizenden mensen zullen langsheen het parcours hun helden staan aanmoedigen. Eigenlijk zijn het allemaal Flandriens te noemen, want ze trappen van de eerste tot de laatste, deze helse en veeleisende tocht. Zozie, ik ga de tv aanzetten om zo weinig mogelijk van tekst en spektakel te missen. Tot morgen
Hebben jullie ook allemaal zo genoten van een gezonde natte, winderige laatste vrijdag van maand 'drie'? Ikke wel, ik beschouwde het als iets 'unieks' en dat was het ook. Gezellig en knus binnenblijven. Ik stuurde de hond gewoonweg naar buiten, om te doen wat moest gebeuren, terwijl ik in het deurgat bleef staan. Het was wel dik tegen z'n goesting dat ik niet meeging om ballen te smijten. Spijtig beste vriend, heb ik gezegd, ik heb een hekel aan nat worden en met deze windsnelheden kan ik geen paraplu open houden zonder met een 'binnenste buiten' gekeerd exemplaar terug binnen te komen. Wachten tot 'code geel' verdwenen is, dan zal ik echt wel veel ballen smijten. Zo heb ik hem dat meegedeeld en dat is voorzien voor zondag. Ondertussen zet 1 april de trend van maart verder, nat, kil, miezerig, regen, buien. En tot zover mijn weerperikelen, de klimatologische en meteorologische omstandigheden in ons land die toch altijd een dankbaar onderwerp van gesprek kan zijn: té warm, té koud, té droog té nat, té grijs, té blauw.
Het is de dag van de grap. De 1 aprilvis heb ik in de krant nog niet gevonden noch gehoord op de radio, maar ik heb de krant maar heel summier gelezen, alleen de 'koppen' en naar de radio met 1 oor geluisterd. In de weekendkrant is de zaterdag voorzien voor de spelletjes en de tv programmatie bekijken en de zondag lees ik al de rest. Meest waarschijnlijk is dus dat ik op 2 april de grap of grol van 1 april zal lezen. In ieder geval is dan mijn lach en goedgezindheid op zondag al verzekerd. Tot morgen
Laatste dag van maand 3, de 90e dag van 2023, 10°C. Wat schuift dit jaar ook weeral goed op!. Maar ik had een beetje malchance op mijn kappersdag: regen en gure wind. Mijn coiffure zou al voor minder overhoop geraken. Ik had mijn hoofd goed ingepakt toen ik weer huiswaarts keerde om toch nog een beetje 'krul 'van mijn 'watergolf' over te houden. De krant bezorgde ook weeral geen leutig nieuws: een zoveelste duur akkoord bij de regering Vivaldi die daarvoor ettelijke nachten zijn wakker gebleven, moord, levensduurte, verse voeding die bij de groothandelaars blijft liggen (boeren, serristen, trauteurs...) enz. Het zijn allemaal berichten die ik 'page turners' noem, niet omdat het straffe, plezante of boeiende verhalen zijn maar wel omdat ze me niets nieuws onder de zon te vertellen hebben. En ze schijnt niet vandaag, vandaar het gebrek aan inspiratie bij de journalisten. Ik heb al veel gelezen deze morgen en wel over de personen die ik in mijn lijstjes vond, heel interessant waren en van een divers pluimage. Ik vernoem ze gewoonweg. Als jullie goesting hebben om er wat over te weten te komen, vandaag is er de dag voor. Tenandere, iedereen die dit leest heeft een pc en dus ook wikipedia waar dat die biografiën en andere wetenswaardigheden van die mensen te vinden zijn. Eén ding hebben ze gemeen, de 31e maart was een belangrijke dag voor hen ofwel omdat ze het levenslicht zagen ofwel de dag dat het doofde voor hen. De eerste is een belangrijk wisundige en filosoof, René Descartes (1596-1650). "Cogito, ergo sum" is een belangrijke uitspraak van hem, die ik dikwijls in het Vlaams gebruik: ik denk, dus ik ben. Dat is zo veel als zeggen: ik kan zelf ook wel nadenken, ge moet me geen blaaskes wijsmaken. Wat muziek mag er ook in mijn leven, klassieke muziek ditmaal, gecomponeerd door Joseph Haydn (1732-1809). Aangewezen in deze periode van het katholieke jaar zijn de 'missen' of zijn oratoria zoals "De Schepping" of "De Jaargetijden". Een schrijver vernoem ik natuurlijk ook, de Russische, van oorsprong Oekraïns schrijver Nikolaj Gogol (1809-1852). Gekend om zijn proza en poëzie. Eén van mijn favoriete acteurs, Richard Chamberlain, verjaart vandaag. Verleider in de tv-series 'Dr Kildare' en 'The Thornbirds'. Verder is er een rijke industrieel, die tegen zijn zin in het nieuws kwam door zijn vermeende dochter/prinses, Jacques Boël (1929-2022). Een politicus voeg ik ook aan mijn lijstje toe, Al Gore. Niet alleen omdat hij de 45e Vice-President of the USA was, wel omdat hij een milieuactivist is, die lezingen geeft, boeken schrijft en documentaires maakt met als titel "An Inconvenient Truth". Als laatste is er het heengaan van een atleet die het zwaar te verduren kreeg in zijn leven omwille van zijn 'zwart' zijn: Jesse Owens (1913-1980). Winnaar van 4 gouden medailles tijdens de Olympische Spelen van 1934 in Berlijn. Voilà, c'est tout pour aujourd'hui. Geniet van wind en regen. Tot morgen
Vandaag weeral een hoop nationale, internationale en werelddagen van...Internationale Dag van het Potlood, Wereld Bipolairendag, commentaar te vinden op blog van 30/03/2021. Interessant is natuurlijk dat het ook 'Girlsdag' is. Ik kan dat eigenlijk niet vieren, al zou ik dat graag doen. Maar ik heb hier geen mannelijke collega's, man, vrienden of broers rondlopen die ik zou kunnen commanderen om wat werkjes en klusjes uit te voeren of eens een lekkere maaltijd klaar te maken en achteraf de afwas te doen. Soit, de wereld is niet perfect, zal ik maar zeggen en me eens concentreren op de volgende 'fijne dag' van vandaag. Dat is een nieuwe feestdag en wel voor de 'Werkplaatschef'. Aangezien op mijn werkplaats maar één werknemer is die voor de goede gang van zaken verantwoordelijk is, vier ik tegelijkertijd mezelf want ik ben de chef en de werknemer van het bureau. Ik heb wel altijd een controleur naast me zitten. Daar moet ik geen schrik van hebben om slechte punten op mijn arbeidsblad van te krijgen of om te degraderen voor niet uitgevoerde taken. Dat is kort gezegd de chef die mijn wereld en uren bepaald: mijn hond. En zo beland ik bij het volgende item en wel uitgebreid beschreven in de krant: de Artificiële Intelligentie. Ik ben geen prof, leraar of wat dan ook, maar om iets goed te begrijpen zoals bv de tekst en de woorden uit de krant, moet ik voor mezelf woordje per woordje ontleden wat het betekent. Daarna, zoals ik nu doe, neerpennen waarover het gaat in een taal die ik begrijp, die me met de moedermelk is meegegeven. Dan kan ik ook het belang begrijpen van sommige ingrepen en commentaren. Intelligentie is een eigenschap die me het vermogen geeft om doelgericht te handelen, rationeel te zijn en er iets mee te kunnen aanvangen, nieuwe kennis op te doen, flexibel te zijn, problemen kunnen oplossen, zelfstandig kunnen leren, abstract en logisch kunnen redeneren enz. Kort gezegd, een menselijke eigenschap. Artificiële intelligentie wil dus zeggen dat men bij een machine die menselijke vaardigheden kan programmeren, zoals redeneren, leren, vertonen, creatief te zijn. Natuurlijk schuilt er het gevaar in dat die machine-computer-robot, antwoorden, initiatieven en beslissingen meedeelt om hetgeen er uit ervaring aan geprogrammeerd is, want 'bij dergelijke actie in het verleden deed men dat....'. De mogelijkheid om in te spelen op vragen van de gebruikers zoals bv bij zelfrijdende auto's, of de vele chatbots die bv de huiswerken van de schoolgaande jeugd maken als men het onderwerp ingeeft. Wie kan dan nog controleren wat juist of fout is, werkelijkheid of fake...Het is inderdaad een beangstigend gegeven dat een dierbaar onderwerp is geworden in de filindustrie zoals bv de films, "A Space Odyssey", "Ironman", "Terminator". Ook in de schaakwereld is al meermaals een spel tussen schaker en computer geweest. Ik zal wel merken of de roep en vraag van de aanzetter en ontwikkelaar van A.I., Elon Musk, navolging zal krijgen van de concurentie in Silicon Valley. Tot morgen
Wakker worden, eerst en vooral de Vlaamse betekenis. Mijn bioritme staat nog altijd op winteruur en zelfs voor een gepensioneerde kan dat vervelend zijn. Mijn dag is blijkbaar korter geworden, ik word te laat wakker en heb minder tijd om te 'werken'. En over mijn 'arbeid' mag je van alles fantaseren behalve dat die vermoeiend zou zijn, want daar geeft het weer nog geen aanleiding toeniet. Nog geen tijd of goesting om grote lentekuis in huis te doen laat staan in de tuin werken. Ik heb al bloem en kleur genoeg in mijn hofke van de paasbloemen, de narcissen, de ribes en de forsythia. Die bloeien en groeien zonder dat ik er moeite voor moet doen of me moe maken. Dan heb je het 'wereldse wakker worden', 'the woke people'. Het is goed dat iedereen zich bewust wordt van de racismeproblematiek, sociale onrechtvaardigheden die blijven bestaan jegens minderheden en ze te detecteren. Maar het groeit wel uit naar extremen die niks meer met de oorspronkelijke betekenis te maken heeft. Het extreemrechtse gedachtengoed dat primeert, een cancelcultuur promoten, boycotten van personen, ideeën, gewoontes en nog veel meer. Het begon hier te lande een paar jaar geleden met het verfoeien van 'Zwarte Piet', een man die zwart was door het roet van de schouw, het weghalen van schilderijen uit musea enz. Een horde 'sensitivity-readers', hebben zich nu gestort op het geschrevene, te vinden in de bibliotheken. Vooral dan alle populaire boeken uit om toch maar te kunnen schrappen als er een woord over etniciteit of stereotyperingen beschreven staat. Ze duiden de woorden en de paragrafen aan, die moeten herschreven worden. Ze zijn vooral straf om dat te eisen van volgende, reeds lang overleden schrijvers: de boeken met "Pippi Langkous" van Astrid Lindgren (1907-2002), de 'James Bond' boeken van Ian Fleming (1908-1964), Roald Dahl (1916-1990) en nu moeten ook de boeken van Agatha Christie (1890-1976) eraan geloven. Een voorstel van de uitgeverijen om in alle gecontesteerde boeken de volgende alinea aan het begin van de romans/thrillers/detectieves/horrorverhalen te zetten 'dit boek werd geschreven in een tijd waarin termen en zienswijzen, die nu als beledigend beschouwd worden, gemeengoed waren'. Deze zinnen worden in overweging genomen. En nog zijn de 'wakkere luitjes' niet tevreden. Laatste wapenfeit: een schooldirecteur in de Amerikaanse Staat Florida, heeft ontslag moeten nemen omdat hij de ouders niet verwittigd had dat de leraar kunstgeschiedenis aan de leerlingen van het 6e jaar, tijdens de les 'Renaissance', het pornografische witte marmeren beeldhouwwerk 'David' van Michelangelo di Ludovico Buonarroti* (1475-1564) zou tonen en bespreken. Blijkbaar is de mens in zijn 'naakte glorie' verboden te bekijken. Dan zal er nog veel van de aardbodem verdwijnen als dàt volk zijn goesting krijgt: geen liefdesscenes meer, geen nudistenkampen, alles terug zedig ingepakt en aan het oog onttrokken, geen 'Playboy Mansions' meer. Wel naar het bravere, preutsere en stiekemere "Boer Bavo kneep de katjes in het donker" van Miel Cools (1935-2013). Tot morgen
*natuurlijk heb ik die geboortedatum en familienaam moeten opzoeken, zo fris en veelzijdig is mijn geheugen ook weer niet meer en natuurlijk ook al die andere data tussen haakjes
Eigenlijk past de titel van één van de laatste boeken van Jean-Paul Van Bendergem (hij is jarig vandaag) perfect op het weer van vandaag: Wit, Grijs en Puber. Dat laatste is dan te lezen als de grilligheid van het lenteweer dat normaal voorzien is voor april. Nu zouden het in maart alleen maar buien mogen zijn als we de weerspreuk, al eeuwen geleden vastgesteld, mochten geloven. Voor einde maart kan ik alleen maar constateren dat het koud is. Maar als ik de wintersporters mag geloven is dat écht hier veel kouder nu het maar 5°C is, dan in de wintersportgebieden waar er sneeuw, ijs en temperaturen van -10°C zijn. Ik antwoord dan maar dat iedereen daar van 's morgens tot 's avonds met geïsoleerde kleurrijke kledij rondschuifeld, warm ingeduffeld is met handschoenen, muts, sneeuwbril en damartkes ondergoed en speciale kostbare winterschoenen. En dat is nu net het verschil met de kledij die er op grote hoogte gedragen wordt en de kledj die men in het vlakke land op zeeniveau aandoet. Om ons niet belachelijk te maken voor buren vrienden en kennissenier durven we zelfs op -10°C die kledij niet aandoen. Bijgevolg dragen we hier een gewoon fleeceke, een T-shirt en een katoenen jeansbroek waar de wind zo doorheen waait en reklameren we dat het hier koud is. We zijn toch wel een raar volkje nietwaar? Maar ik keer liever eens terug naar gisterenavond. Het begin van de nacht was rustig, helder maar koud. En er was rond 22u toch weer een prachtig spektakel te zien. De bijna halve maan stond weer te blinken aan de hemel, evenals Mars die ik wel goed kon zien glinsteren, maar Venus en Uranus stonden te dicht tegen de einder en ik had geen zin om naar het strand te trekken om ze te zien schijnen. Ik stond eigenlijk te wachten op de passage van het ISS om 22u07, om nog eens te kunnen wuiven, zwieren en zwaaien naar de astronauten die maar rondjes blijven draaien rond 'mijn' en 'hun' wereld. Ik blijf de reis van die mannen echt fascinerend vinden. Ooit zullen we wel eens horen welke ontdekkingen die astraunauten (USA)/kosmonauten (Rusland) allemaal gevonden hebben terwijl ze ons vanuit de ruimte, konden bezig zien. Nu moet ik echt wel naar buiten want de meeuwen zijn op strooptocht. De vuilniszakken staan buiten en voor hen is het een spel om alles open te prikken. Iedereen is hier nochtans beducht voor de vernielzucht van die vogels om toch maar een graantje te vinden. Men is voorzichtig met etensresten in de vuilniszak te stoppen en liefst verpakt men ze nog eens extra. Het zijn echte plunderaars.Tot morgen
Omdat er niet echt een specialeke te melden valt, is het vandaag een gewone weekdag. Met het zomeruur ligt mijn dag-nachtleven toch nog een beetje overhoop. Zoals bij velen zal dat uur minder slaap op zondagmorgen toch wat doorwegen en ook dat het nog schemerduister is als er moet opgestaan worden. Maar zoals iedereen wel weet en zeker de vrouwen, alles went behalve..... Maar soepel als een menselijk dier is, is dat weeral na een paar dagen opgelost en zijn we het winteruur vergeten. En deze middag heb ik niet de heilige Filetus van Illyrië tussen mijn boke gelegd maar Filetus Americanië, filet americainvof gemalen biefsteak dus met een goeie smak pickles er bovenop. Dat is een evenwichtige maaltijd want ik heb voedingswaren uit de voedingspiramide gebruikt. Eerst en vooral het gezondste is water dat ik weliswaar gebruikte om mijn koffie te maken. Uit de plantaardige groep komen granen ttz brood. Groenten krijg ik van de cornichons en uitjes in de pickles waarvan de saus spijtig genoeg een bewerkt product is. Uit de dierlijke groep is er rood vlees en boter. Uit de restgroep komt dan mijn dessert, tiramisu. Dat noem ik een evenwichtige en gezonde maaltijd. Voor de rest is het een dag zonder veel nieuwswaarde. Het enige specialeke dat ik op alle sites op internet en de krant terugvind, is dat Wout de zege gunde aan een ploegmaat. Heldhaftig of fout? De meningen zijn echt wel verdeeld en ik weet ook niet of ik dergelijke houding moet bejubelen of als fout bekijken want tenslotte is koers toch ook een individuele sport weliswaar beoefend in ploegverband vandaar de twijfels Tot morgen
