De nieuwe werkweek gaat van start met wat wattepropjes aan de blauwe hemel. Een frisse ochtend, dat wel, maar de zon zal gauw alles weer opwarmen. Deze week brengt ook de wisseling van toeristen met zich mee, want de maand juli is achter de rug. De nieuwelingen hopen in ieder geval wat meer warmte en zon te krijgen dan de vakantiegangers van de eerste periode. Dat zou best wel mogelijk zijn, want men voorspelt warmer en droger weer voor enkele dagen. De NMBS houdt er in ieder geval rekening mee en verrijkt het uurrooster met 8 treinen, 4 naar de kust en 4 terug vanavond, richting binnenland. Ik moet gelukkig alleen maar mijn voeten verplaatsen om het strand en de zee te zien. Ik vind dat ik goed gekozen heb om het derde deel van mijn leven aan zee door te brengen. Niet alleen omwille van de gezonde lucht, maar eens ik de baan overgestoken heb, krijg ik een vakantiegevoel. Ik verlang er niet naar om me te verplaatsen naar verre oorden, ik ben gelukkig en tevreden met mijn stekje aan de Belgische kust met zijn wisselvallig weer. Veel nieuws valt er in de krant niet te rapen. Men blijft maar euforisch schrijven over de plakken goud, over de bronzen medailles, de gemiste kansen en de ziektes door in de Seine te zwemmen. De e-colibacil zwemt daar ook in rond en is al bij verschillende sporters op bezoek gegaan. Die belanden dan in het ziekenhuis. Hopelijk niet het 'Hôpital de la Salpêtrière' waar de geliefde Diana (1961-1997) haar 'dernier soupir' liet. Wat las ik nog in de krant? De plaatsen waar de doodvermoeide royals hun vakantie doorbrengen. Eerst deel vandaag, Balmoral in de Schotse Highlands. Ja, den Charles is eigenlijk wel doodop van het besturen van zijn koninkrijk. De ontelbare bezoeken die hij van jot naar jer moest doen, de papieren ondertekenen die hem in het rode koffertje bezorgd worden en waar hij zich gewillig mee laat fotograferen, de ontvangsten van staatshoofden, de traktaties van de onderdanen op de tuinparty's, de gerenomeerde paardenwedstrijden bijwonen, enfin, veel té veel om op te noemen en deze 77jarige koning is dus méér dan moe en verdient een welverdiende rust samen met zijn Queen. Een half bladje las ik over de Spaanse Royals die gewoontegetrouw naar Mallorca vertrekken en daar dan letterlijk ook den toerist gaan uithangen. Morgen weer andere vakantiedomeinen van koninklijke hoofden. Mijn logés vertrekken straks weer richting Oostende om nog een paar theatervoorstellingen bij te wonen. Ze doen dat op hun e-bike, kwestie van niet té moe toe te in het theater. Het zou wat zijn 'al slapende' de voorstellingen' uit te zitten. Tot morgen
Van de heiligen niks dan goed zeggen, anders waren het geen heiligen of sinten geworden. De heilige van de dag is 'Sint Domijn' of 'Sint Domenicus' alhoewel volgens de ene kalender zijn dag op 6 augustus is, volgens een ander 5 augustus en ik hou het dus op vandaag. Hij was een opgwekte man, met een praktische aard en een goed oog voor de tekenen des tijds. Allemaal eigenschappen die ik ook heb, maar ze zullen me daarvoor niet heilig verklaren of een weerspreuk geven zoals: is het heet op Sint Domijn, het zal een strenge winter zijn. Het weer is niet echt 'heet' te noemen, veeleer kleverig en plakkerig. Een weer dat je doet snakken om een ganse dag in een verkoelend bad te zitten. De vogels hebben daar geen last van. Hun pluimen isoleren hen voor droogte en nattigheid. Het zorgt er niet voor dat ze 'zwijgen'. De meeuwen blijven maar dag en nacht kabaal maken, en vechten een robbertje met elkaar om het beste stekje op de nok van het dak te hebben. Wie dan 's nachts ook tevoorschijn komen zijn de slakken, met of zonder huis. Ze laten een slijmerig spoor achter. Ik loop 's avonds met een pillamp buiten om ze niet plat te trappen en aan mijn schoenzolen zie plakken. Hier en daar zie ik ook al een champignon verschijnen. De natuur gaat maar zijn gang en hier en daar vallen er ook bladjes van de bomen. Ondertussen is iedereen wakker, hebben we een lekker ontbijt met bodding gehad, sandwiches en beleg. De jonkheid is even op verkenning gegaan om alle zomerse activiteiten te aanschouwen, zoals de 'Joe' uitzendingen. Maar het is een lijdensweg om tot hier te komen: 155km en daarvoor heb je 3uur nodig. De Olympische Kampioen is vlugger hier met de fiets dan degenen die de E40 moeten nemen. Over de Olympische Wegrit moet ik niet verder uitweiden. Een Belg heeft verdiend gewonnen maar ik had liever een andere naam en persoon gezien op het ere schavotje. Voilà, ik ga nu douchen om al de plakkerigheid te verwijderen, propere kleedjes aantrekken en om dan samen naar Villa Marie Joseph te gaan om garnaalkroketten op te peuzelen. Daarna vertrekt de familie richting Oostende om verschillende theatervoorstellingen te bekijken. Ik zie ze dan in het holst van de nacht weer thuiskomen. Tot morgen
De oogstmaand, noemt men augustus. Ik denk dat er toch een goede oogst in het vooruitzicht is, aangezien er na de eerste onheilsberichten van de overvloedige regen in april, mei, juni, er voor de rest nog niet te veel wanklanken gehoord zijn vanuit het landbouwmidden. Dat kan natuurlijk nog altijd komen vooral voor voedingswaren die nog op het veld, en dus buiten, geteeld worden, zoals onze vertrouwde patat. De prijzen zijn het laatste jaar toch al flink de hoogte ingeschoten voor ons bakske friet en gekookte aardappel. Vandaar waarschijnlijk ook, dat de exotische maagvullingen, meer en meer ingang vinden in onze keukens, zoals rijst en pasta. Ik ben niet echt voorstander van de Aziatische of Zuid-Europese of Noord-Afrikaanse keuken. Ik hou nog altijd het meeste van onze ouderwetse stamppot, vol-au-vent, stoofvlees,...Het vertrouwde, herkenbare en smakelijke voedsel dat ik leerde bereiden door mijn bobonne en moeder. De jongelui genieten van sushi, noedels, pho bo, pad thai of een of ander nummer dat ze bestellen bij de Chinees. Die keuken wordt omschreven als lichtverteerbaar maar pikant en maakt gebruik van sojasaus, vissaus, kokosmelk,umami, miso, sake....en als kruiden: citroengras, koriander, gember, kurkuma, kardemom. Kort gezegd, niks voor mijn oer-Vlaamse maag en darmen. Ik weet wel, dat als mijn nageslacht naar hier komt, ze alleen maar de recepten uit de kookboeken van de vrouwengilde willen eten. Meer bepaald met als reden dat ze er thuis geen tijd voor hebben om die klaar te maken en meer heil zien in het koken en stomen in één pan zoals wokken. Dat geeft minder afwas en is vlugger klaar. En vandaag begint een bezoek van een paar dagen van mijn dochter, schone zoon en kleinzoon. Het is gelukkig goed weer en smaakt een 'koude' schotel zeer goed bij warme temperaturen. Dat vergt niet veel inspanningen. Allemaal zijn het liefhebbers van toneel en toneelvoorstellingen, en dan biedt 'Theater aan Zee' in Oostende, al wat hun hartje verlangt: professionele en amateurgezelschappen die elkaar afwisselen in de loop van de dag. Dat gedurende tien dagen en met veel succes. Voor mij betekent dat een gezellig ontbijt met z'n allen, soms een middagmaal erbij, maar altijd een lunchpakket klaarmaken voor in de namiddag en avond. Dan volgt de nabespreking als ze weer hier zijn. Een leuke afwisseling gedurende een 4-tal dagen.
In Parijs is het uitkijken of er wat plakken in edelmetaal bijkomen voor ons land. Voor het wielrennen hebben we er toch alle hoop op dat er minstens één aan een Belg een medaille zal uitgereikt worden.
Deze nacht in 'mijnen pure' geslapen, zoals ze dat noemen. Met dien verstande, dat ik een handdoek in mijn nek moest leggen om het vocht op te vangen van het nachtelijke zweten of zijn dat vapeurs?. Hoe het ook te noemen, ik heb een goede nachtrust gehad. En blijgezind trok ik dan naar de kapper, nadat ik eerst het strand en de zee in ogenschouw had genomen. Het was aangenaam weer, een beetje nevelig, maar de ochtendfriste was nog niet bezoedeld door friet of wafelengeur of zonbrandolie. Het zijn de mooie momenten van de dag in de vakantieperiode. Met een fris kopke zit ik voor mijn pc om mijn miniem verhaal van de dag te vertellen. Veel nieuws is er uit Parijs niet gekomen. Het zal wachten zijn tot zondag vooraleer dat er weer een medaillekans is voor de Belgen. Ondertussen gaan de formatie-onderhandelingen voor de nieuwe regeringen verder op een lauw pitje. Volgens mij willen de formateurs de gemeentelijke verkiezingen afwachten vooraleer te beslissen of ze de 'pot van Pandora' gaan openmaken = besnoeien en serieus ingrijpen in de sectoren waar de rechtse winnaar nog veel té weinig inspraak heeft. De geviseerde instellingen zijn: onderwijs, ziekenfondsen, kinderbijslagen, vakbonden en hun instellingen en organisaties, alle nationale instellingen van openbaar nut zoals openbaar vervoer, telecom, nationale omroepen. Daarvoor moet inderdaad hun draagkracht nog wat groter worden om zover te komen en hun voorlopig stille wensen, tot uitvoer te brengen. Daarom is de steun er op gemeentelijk vlak ook nodig want die zullen de uitwerking van de plannen moeten uitvoeren of mogelijk maken. Ik hou mijn hart vast als ik soms naar de, voorlopige kleine hints, luister die af en toe eens doorsijpelen van de onderhandelingstafel. Veel zal er vóór september niet gebeuren, iedereen wil eerst van het parlementaire reces genieten vooraleer de woelige herfstperiode in te stappen. Vandaag verjaart Will Tura (84j). Ik draai geen plaatje van hem, ik ben geen fan van zijn muziek noch liedjes. Maar ook Isabel Allende (82j). Een Chileense journaliste, schrijfster, feministe, verwante van Salvator Allende (1908-1973), de vermoorde president van Chili. Een citaat van deze vrouw mag dan niet ontbreken: "Hoe langer ik leef, hoe minder geïnformeerd ik mij voel. Alleen de jongeren hebben overal een verklaring voor". Tot morgen
Voilà sè mensen, 1 augustus en ons Fleur, alias de Afwachtende Nandoe, viert vandaag haar 17e zomer. Een danser bij dansclub "Balanze", maar ook een 'in hart en nieren' scout of gids. Na de vakantie het laatste jaar van het middelbaar op de schoolbanken en dan de vlucht vooruit, de toekomst tegemoet.
Ik heb het lawaai, het lichtspel en de nattigheid van deze nacht allemaal overleefd en de buien verdwenen ook rond 10u. Maar oh wee, de weerspreuk van vandaag: augustus' eerste week, heet en laf, veel wintersneeuw, wacht maar af!. Maar met de klimaatsveranderingen kunnen die weerspreuken ook tot het verre verleden horen en niet meer van toepassing zijn op de toekomstige weersgesteldheden in onze tijd. Verder is er slecht nieuws want vandaag zitten we al aan onze "Earth Pay Day". Dat wil zeggen dat we vanaf vandaag tot 31/12, dàt al hetgeen onze planeet aan voedsel, grondstoffen en diensten op één jaar kan leveren, reeds opgebruikt zijn. Dat is al één dag vroeger dan in 2023. Aan dit tempo leven en consumeren, heeft de wereldbevolking nood, niet aan één planeet maar aan 1,7 planeet. Goed nieuws is er dan weer dat we allemaal in staat zijn om 'dementie'vermijdbaar of uitstelbaar te maken. Tsja, dat is natuurlijk een ander paar mouwen want dan moet er vooral meer beweging in mijn lijf en vooral voeten komen. Dat is voor mij het belangrijkste maar ook voor mijn hond. De andere suggesties zijn, oren en ogen goed in het oog houden en bij vermindering van beide zintuigen een arts raadplegen. Beiden zouden kunnen zorgen voor sociale isolatie. Maar tot hiertoe moet ik zeggen dat ik geniet van het alleen zijn, dat ik babbels genoeg heb, zelfs met de pc. Obesitas vermijden en daardoor ook diabetes (ik snoep wel, dus een beetje minderen), hoge bloeddruk vermijden, hersenletsel vermijden (ik val niet, toch niet op mijn hoofd), alcohol vermijden (ik drink enkel gezonde drankjes), roken vermijden (heb ik jaren geleden opgegeven). Als ik al een lage scholingsgraad zou hebben, dat wordt ook gesuggereerd als mogelijke oorzaak, is daar nog weinig aan te doen. Wel goede punten zijn aan 'zee' leven, de gezonde lucht inademen, veel buiten zijn, er een rustige levenstijl op nahouden, waarvan ik vind dat ik dat wel doe, zonder excessen. Ook voor iemand moeten zorgen, is niet te onderschatten en al zeker niet als het Raziel is. Ga ik daarmee het gezonde eeuwige leven bereiken? Dat is natuurlijk de grote vraag! En als iedereen oud en gezond blijft en er altijd maar aardbewoners bijkomen, moet de wereld op zoek naar een 2e levensvatbare planeet om de mensen in leven te houden. Misschien als marsmanneke verder leven? "Fantasie is een mensenrecht" schreef J.R.R.Tolkien (1892-1973). Dat is de schrijver van o.a. "De Hobbit", "In de ban van de ring"...Tot morgen
Het kon niet blijven duren......een waarschuwingsmail met 'code geel' voor regen-onweer en alle varianten daarop. Geldig vanaf 14u vandaag tot morgen. De zon heeft hier weeral haar best gedaan voor 2-3 dagen en is aan een flinke rustperiode toe. Zoals alle feesten sluit de zon haar feest af met intens vuurwerk en mooi spektakel en de bijhorende natjes met bubbels. Al maanden is het hier zo in ons land: schijnt de zon, alles opzij leggen en er van genieten. Ondertussen ook weeral eens naar een paar Olympische Spelen gekeken om te zien of de Belgen nog ergens op sportief vlak een medaille kunnen op konden bemachtigen. Euforisch werd er gedaan over de judoka die zeker en vast een medaille rond zijn nek zou gekregen hebben, maar wel een afgang zag in zijn optreden. Zelfs de oud-judoka-burgemeester was tot tranen toe bewogen voor deze zware faling op sportief vlak. Kijk, ze mogen lyrisch worden over het judo, over de zware trainingen om een zwarte gordel te krijgen, over de zware wedstrijden voorafgaand aan de Olympische selecties, maar als deze sport op hetzelfde niveau moet beoordeeld worden als de 'triatlon' (1,5km zwemmen, 40km fietsen, 10km lopen) dan is er toch iets dat niet klopt. De inspanningen die de judoka's moeten leveren zijn volgens mij in niks te vergelijke met hetgeen de 'tri-atleten'en andere sporters in zware disciplines zoals turnen, fietsen, kano, zeilen, lopen,..... moeten oefenen en presteren voor hetzelfde maandloon van overheidswege. Dat is mijn eerlijke mening daarover, wat waarschijnlijk alle judoka's in de gordijnen doet springen en in de eerste plaats de beroemde burgervader. Enfin, sport en mij of ik is iets dat niet goed samengaat. Wel voor te bekijken en te beoordelen vanuit mijn zetel wat niet geheel rechtvaardig is natuurlijk. Ik kan dus niet echt een sportieve inspanning, inschatten. In ieder geval is er vandaag toch de triatlon met het betwistte zwemmen in de verontreinigde Seine.
De Democratische Conventie in de V.S. heeft besloten en zich unaniem uitgesproken, om als één blok achter presidentskandidate Kamala Harris te zetten. Van een tegengewicht gesproken voor de Republikeinen. Die zijn een beetje anti-vrouw, een beetje racist en alhoewel ze de stemmen nodig hebben van de modale Amerikaan, pro rijken en het establishment. Hopelijk kiest ze nu een aanvaardbare 'running mate' wat waarschijnlijk wel een man zal zijn, blank en ietwat jonger dan Kamala.
Dit is zowat mijn nieuws op de herinneringsdag van Koning Boudewijn's (1930-1993) overlijden. Hier of daar zal er wel een gebedsdienst georganiseerd worden om dankbaar te zijn voor zijn leven. Tot morgen
Ik weet niet hoe ik mezelf moet benoemen: vrekkig, gierig of prijsbewust. Feit is dat ik die vraag mezelf stel, nu ik die bestelling via het internet gedaan heb. De betaling gebeurde correct, werd correct uitgevoerd en was werkelijk goedkoop. Ik ging dan ook nog eens naar het grootwarenhuis en stelde vast, ondanks dat er van crisis geen sprake meer is, mijn rekening gemiddeld 25€ meer is dan pakweg vóór corona en de crisis. Maar men moet gewoon maar rondkijken om te weten dat er nooit een prijsdaling zal komen op de meest gangbare producten. Een gemiddelde ijsbol aan een kraampje kost al 2,5€, een pakje friet of een brood stegen al minstens met één euro. Alles gaat de hoogte in en nog altijd door de oorlog in Oekraïne, de droogte, de regen, de kou of de hitte. Ik heb voor de eerste maal mijn rekening eens goed bekeken. Ik ben een gewoontedier, dat wil zeggen dat ik zelden afwijk van het merk van mijn aankopen of van hetgeen ik meebreng uit de winkel. Ik telde op mijn rekening 19 verschillende producten waarvan er 12 Everyday of Boni-merk hadden en 2 voor verschillende waterflesjes en 1 voor beenhouwerij. Het maakt eigenlijk allemaal niet uit, alle producten gaan de hoogte in. Je krijgt wel veel 'gratis' bij aankoop van 2 of 3 producten van hetzelfde merk (geen voedingdwaren) of van sommige verse fruitsoorten, maar daar ben ik als eenpersoonshuishouden genen vette mee. Die aanbiedingen in 'massa' zijn allemaal té veel voor één persoon, zelfs als men het in een diepvries kan steken. Ik ben ook niet de persoon die van het ene warenhuis naar het andere gaat omwille van 'reklame'. Ik heb al een hekel aan winkelen en daarom beperk ik mijn aankopen tot 1 of 2 winkels. Bovendien, maakt de Colruyt reklame met de goedkoopste van de streek te zijn, dus waarom zou ik denken dat mijn winkelkar goedkoper zou uitvallen bij een andere keten of op de markt? Er zijn pleziertjes die ik mezelf niet wil ontzeggen, een guilty pleasure als het ware, mijn chocolade van Galler, mijn kleine Schweppes, Biaform brood, koekjes en in de zomer mijn ijskreem uit de doos (1,5l vanille-ijs met hoevemelk en vanille van Madagascar = 4,70€) met de chocolade- of aardbei- of carameltopping en waaierkoekjes erbij. Zo maak ik een eetfestijn voor mezelf klaar. Ik heb daarvoor geen kaviaar (wel lekker) of kreeft (ook lekker) nodig om me een gelukzak te noemen, die platzak is als ze van de winkel komt. Ik noem mezelf dus niet vrekkig, gierig of prijsbewust, ik vul mijn kar met etenswaren die ik echt lust en de prijs zie ik wel eens op het etiket staan. Maar het is de laatste keer geweest dat ik mijn rekening van mijn eten controleer. Ik wil nog plezier beleven aan het smullen van al het lekkers dat ik meebracht. Tot morgen
Niets zo vervelend als klaarstaan om boodschappen te doen en dan bericht krijgen dat mijn bestelde pakketje onderweg is om geleverd te worden!. Er zit niks anders op dan te wachten tot mijn bestelling gearriveerd is. Ondanks het afgrijzen en het afwijzen van de overheid om online te shoppen wegens onbetrouwbare Chinese handelaars, kan ik niet omheen de prijzen die ze hanteren, die gigantisch verschillen van onze detailhandel. Vooral voor fleece hoodies heb ik me laten verleiden om een bestelling te plaatsen bij die buitenlandse giganten. Of het nu bij Bol.com, Amazon, of een andere West-Europese webwinkel is, voorzichtigheid is altijd geboden om bestellingen te plaatsen en betalingen te doen. Maar een feece van 7€ en een fleece jas-deken voor 10€ zijn ongeziene prijzen in onze fysieke winkels. Een risico waard om eens te bestellen, te keuren en te dragen. Geen verzendkosten, en indien binnen de voorgestelde datum niet geleverd, een vergoeding van 5€. Het nadeel is natuurlijk dat men niets kan passen en proberen zoals bij gewoon shoppen. Men kan wel retourneren, zelfs zonder kosten, maar dat is toch een heel gedoe. Het is opletten geblazen bij de Chinese maten, want die verschillen enigszins van de Europese. Wachten duurt altijd lang en ik heb beslist om die wachttijd te gebruiken om mijn blog te schrijven, in de hoop dat ik niet te lang meer moet wachten. Ik moet dringend levensnoodzakelijke voeding in huis te halen, te weten 'mijn ijskreem' en nog wat andere kleinigheden die mijn maag vullen. Het is ook noodzakelijk dat ik naar de dierenwinkel ga om voor mijn hond niet alleen voeding te gaan halen, maar ook wat lekkers mee te brengen.
Het ziet er naar uit dat de laatste week van juli toch een zomers en warm tintje zal krijgen. Iedereen zit er op te wachten, mens, dier en plant. Ook voor de vakantiegangers is het leuk dat het strand een aangename plek om te vertoeven is, gedurende hun verblijf aan de Belgische Kust. Voor de O.S. in Parijs, dat ongeveer dezelfde weerkaarten als ons land heeft, is het voor de atleten ook aangenamer, zeker voor de buitensporten. Ik heb gisteren wel een deel van het turnen bekeken, vooral de prestaties van de buitenaardse Simone Biles en de zeer geslaagde oefening aan de ongelijke leggers van Nina Derwael. Ik kan alleen maar bewondering hebben voor die buitengewone lichaamlijke prestaties die jaren van training en veel opofferingen vragen. Uiteindelijk voor een habbekrats als je niet bij de 3 besten bent. Zo, het zal nog wat wachten worden, maar ik kan het camionetje opwachten, op een pikkelken buiten in de schaduw met mijn e-reader. Geniet van de zon. Tot morgen
Het is een zondag die zijn naam waardig is. Een zonnige zomerse zondag mag er ook al eens zijn. Gisteren zijn dan de eerste twee plakken voor België verdiend. Hoe kan het ook anders, in onze nationale sport: wielrennen. Dit keer 32,..km tegen de klok pedaleren in een regenachtig Parijs en met een gevaarlijk glad parcours. Veel uitglijders zoals bij Lotte die haar winstkansen direct tegen het asfalt zag wegvliegen. De mannen deden het beter: goud en brons. Ik ben geen fan van Remco, niet omwille van zijn prestaties wel van zijn presentatie, uitspraken en soms arrogant voorkomen. Mijn favoriet is Wout, altijd al. Van bij zijn start in de cross tot zijn overstap naar het baanwielrennen en tijdrijden. Maar het is bij alle twee, en zeker voor de motivatie bij alle andere sporters van ons land, een formidabele start voor de Belgische Olympische sportperiode. Ik weet niet of er nog veel disciplines zijn die ik ga volgen. Als er nog een medaille wordt uitgereikt zal dat toch tot in den treure toe herhaald worden en mis ik eigenlijk niks door niet te kijken naar tv. Ik moet terug eens goed mijn spraakkunst overlopen. Ik heb daar altijd last mee gehad met het gebruik van d-dt-t. In het lagere en middelbaar waren dat aftrekpunten voor schrijven bij alle vakken. Och ja, dat kon me niet echt deren want ik werd vroedvrouw. Het enige dat daar telde was de tijd tussen de weeën en de ontsluiting van de baarmoeder. Notities werden nooit in volzinnen gemaakt, het was bijna met steno dat evolutie van arbeid en geboorte werd genoteerd en geregistreerd. Dat was toen. Nu zal de kraamvrouw met allerlei draden verbonden zijn met de computer die elke verandering van hartslag bij kind en barenswee bij de moeder registreert. Dat alles om verkeerde inschattingen te voorkomen en enkel geregistreerde feiten te hebben om latere betwistingen te kunnen staven met ontegensprekelijk correcte info ten tijde van de arbeid en bevalling. Maar sinds 2020 ben ik aan het schrijven begonnen en is de spraakkunst plots héél belangrijk geworden. Alleen al hetgeen 'ik denk', correct met woorden weer te geven is een hele uitdaging en een goed oefening om mijn woordenschat op peil te houden en zelfs te verbeteren. Er zijn soms zovele nuances in hetgeen ik wil weergeven. Dat probeer ik dan met de juiste term te doen. Soms is dat zoeken natuurlijk, maar dat vind ik eigenlijk wel plezant en de wiki is een bron oplossingen en inspiratie. Natuurlijk minder leutig is dat ik regelmatig nog eens opmerkingen krijg voor mijn gebruik van d-dt-t, niettegenstaande ik echt wel mijn best doe om de juiste schrijfwijze te gebruiken. Maar ja, niks menselijks is mij vreemd en fouten van allerlei slag horen daarbij. Nu ga ik studeren om foutloos de volgende blogs te schrijven. Tot morgen
Voor alle bewonderaars en liefhebbers van mijn stijl, komt hier mijn dagdagelijks prietpraatje. Te beginnen met de 'priet' van het werkwoord 'prieten' wat zo veel betekent als 'slaag geven'. Dat wil ik geven aan de 'kliauwende' meeuwen die sinds een week zorgen dat de buurt niet langer in dromenland kan blijven maar samen met de zonsopkomst met de realiteit van iedere dag weer geconfronteerd wordt. Met hun schelle en krijsende roep maken ze iedereen wakker en proberen ze de andere vliegende beesten te verdrijven. Ze 'roeperen' en 'poeperen', je gegarandeerd onder, als je in de nabijheid van hun nesten wil komen of er zelfs maar naar durft te wijzen. Nu komt pas mijn praatje van de prietpraat. Te beginnen met "Arme Joe, arme Joe, geen geluk voor jou, vaarwel Joe, vaarwel Joe, veel geluk voor jou" zingt de Will, die zelf een beetje in de lappenmand ligt. Maar de Joe waarvan er wereldwijd sprake is, oogt als een schim van zichzelf, ziet er als een wassenbeeld van Madame Tussauds uit. Het enige wat ik aan hem bewonder is, ondanks zijn leeftijd, zijn kaarsrechte gestalte. Zoals bij menigeen die wat jaartjes op de teller heeft, kan het gebeuren dat men niet meer zo rechtop loopt als een jonge snaak of een frisse freule. De jaren wegen wat door, de krimp is op het appèl, het is oppassen geblazen dat men na verloop van tijd niet té veel voorovergebogen loopt en met de neus op de grond voortwandelt. Een goede remedie is: met een bezemsteel omknelt met de elleboogplooien over de rug van links naar rechts, zitten wandelen, staan. Vroeger gebeurde dat met de stok van de juffrouw of meester, want rechtop zitten was even belangrijk als kunnen tellen en lezen. Dat kan ik nu niet meer maken en ik zocht een andere manier om rechtop te blijven lopen. Wat doen belangrijke mensen als ze geen handjes moeten schudden? Handjes op de rug vasthouden en meteen zijn de schouders weer rechtgetokken!. In die houding overschouw ik, de boerin, mijn kapotgespeeld domein!. Het is een goede gewoonte en doet geen pijn.
Natuurlijk kan het niet anders dan een woordje te zeggen over de openingsceremonie voor de Olympische Spelen in Parijs. Bombastisch, lawaaierig, kitcherig, niks met sport van doen. De atleten hebben op de Seine wel de reis en de tocht van hun leven kunnen maken, maar als 'téléspectatrice' vond ik er niks aan. Nadat ik onze Belgische delegatie had zien voorbijvaren was het voor mij meer dan genoeg geweest en ben buiten nog wat van een heerlijke 'zomeravond' gaan genieten. Bea Van der Maat (1960-2023) is ook al een jaar geleden overleden en samen met 'Won Ton Ton' zong ze "I lie and I cheat", aan jullie om uit te maken of ik dat doe!. Tot morgen
Hallo lieve luitjes allemaal! Iedereen goed wakker? Ik heb de laatste slapertjes uit mijn ogen gewreven en me eens goed laten wakker waaien terwijl ik buiten, de hond zijn eerste sprongen van de dag liet doen. Ik heb voldoende uren geslapen en ben zo fris als een hoentje om mijn dag te beginnen. Ik ben altijd blij als ik alle uren van het licht van de dag kan meepikken. De zon kwam op, iets na 6 uur en niet veel later deed ik ook mijn oogjes open en ben opgestaan. Dat is nodig om in de zomermaanden van stilte en rust te kunnen genieten aan de kust. Een overvloed aan activiteiten die telkens een volksverhuizing op gang brengen met de nodige decibels en afval. Natuurlijk is het plezant voor de vakantiegangers en soms voor mij, dat er festivals, belevenissen, bars en andere activiteiten en festiviteiten plaatsvinden, maar 2 maanden aan een stuk is toch wel veel. Shows, tentoonstellingen, Tien om te Zien, Joe-radio, De Reis rond de Wereld met zandsculpturen op het strand, de beach bars enz. Sinds vandaag is er ook nog eens het 'Olympisch Dorp' geïnstalleerd, waar op groot scherm alle sportieve prestaties van onze atleten te volgen zijn. Beloofd is ook dat er regelmatig Belgische sporttoppers zullen langskomen om bewierookt te worden voor hun goede of mislukte pogingen om een gouden, zilveren of bronzen plak te veroveren in Parijs. Daarbij worden er aan de toeristen ook sportinitiaties aangeboden om eens kennis te maken met een, dikwijls, weinig bekende sport. Natuurlijk komt er ook veel volk naar Middelkerke om het nieuwe casino en zijn omgeving te bekijken. Voor mij ziet het eruit als een grote bijenkorf of een uitvergrootte fondantpatat. Vind ik het mooi? Ik heb nog niet uitgemaakt wat ik ervan moet denken, in ieder geval is het totaal anders dan de villa die er jààààren stond. Ik hoop alleen dat er ook bankjes in de schaduw komen. Het is weer een gewoon schrijfsel zonder meer geworden, maar ik kan ook niet iedere dag even spitant en gevat uit de hoek komen.Tenslotte is mijn leven ook maar alledaags, ordinair, gewoon te noemen en dat weerspiegelt zich dan in mijn teksten. Maar iemand die graag leest wat een ander zoal doet en meemaakt op een doodgewone vrijdag, die vindt zijn gading wel in mijn blog. Ik ben een aangespoelde hier aan de kust en bekijk dan ook alles op die manier. Wel moet ik zeggen dat hier in het dorpje aan de zee, een goede sfeer is, iedereen accepteert iedereen die hier komt wonen. Ik vond echter een gezegde van een zekere DL wat ook een grote waarheid bevat: 'een dorp is een plaats waar je na 5 minuten geen vreemde meer bent, maar na 50 jaar nog steeds een nieuwkomer'. Tot morgen
Met alle liefde en vriendschap die ik in mij heb, begin ik eraan om jullie het laatste nieuws te melden. Weliswaar door mijn bril bekeken en mijn belevenissen die helemaal anders zijn dan bij jullie. Gisteren was het een vermoeiende dag. Niet alleen voor mijn hondje dat in de riemen moest hangen om getrimd te worden, maar ook voor mij. Normaal zijn die uren dat Raziel bij de kapster zit, echte fun voor mij. Ik kan naar hartewens lopen, gaan en staan, terwijl ik weet dat mijn hondje goed verzorgd wordt in professionele handen is. Dat was zo voor de hond, maar in Middelkerke was het een topseizoendag voor de horeca. Het goede weer bracht duizenden op de been, met het nodige lawaai erbij. Ik liep erbij en keek ernaar en probeerde een plekje in de schaduw te vinden op het openbaar domein. Ik had echt geen goesting om op één van die terrassen onder een parasol te kruipen. Na veel rondlopen vond ik een plekje in de schaduw, in het wachtkotje van de tram! Niet iedereen kan of wil persé in de zon zitten maar wil bij goed weer wel buiten zitten. Van lawaai word ik, door het rustige en stille leven dat ik tegenwoordig heb, 'hondsmoe'. Tenzij ik natuurlijk op 'wacht' zou gaan zitten in één van de vele gemeenten van Middelkerke. Onze burgervader is zó gekant tegen de fusieplicht voor andere gemeenten en levert hierop als 'onafhankelijke' Volksvertegenwoordiger, voldoende commentaar. Hij heeft die buit al lang binnen (gebeurt in 1971 en 1977), want ook hier is niet iedere gemeente of dorp van de 9 even tevreden met die samenvoeging. Het maakt ook qua oppervlakte (Middelkerke nu 79 km²) een enorm verschil en de inwoners vinden elkaar moeilijk. De hoofdgemeente is Middelkerke. Komen onder die noemer: Westende (ook -bad), Lombardsijde (ook -bad), Leffinge, Mannekensvere, Schore, Slijpe, St Pieters-Kapelle, Wilskerke. Om daar naartoe te gaan is er wel een auto nodig, want met openbaar vervoer geraak je er niet. En die had ik thuis laten staan. Daarom bleef ik in dat constante geroezemoes en ander lawaai zitten. Ik heb het overleefd, de hond ook en na een nachtje slaap zijn we weer wat bekomen. Het zal toch een binnenblijf dag worden, want het regent. Maar de wereld draait door en nieuws van gisteren is weeral geschiedenis. Nu is er vooral aandacht voor de O.S. in Parijs, die zullen starten op 26/07/24 en precies om 20.24 (om het symbolische getal) zal het eerste bootje (in totaal een 100 tal) met staatshoofden ( ± 100) en belangrijke gezanten en deelnemers, vertrekken aan de Pont d'Austerlitz om na 6,3 km voor anker te gaan ter hoogte van de Place Trocadéro. Hopelijk kan iedereen zijn voeten droog aan de wal zetten. Voor al die biezondere gelegenheden mis ik de tekeningen van cartoonist Marec in Het Nieuwsblad. Met enkele pennestreken en summiere kleurtjes geeft hij de actualiteit in de politiek en de sport weer. Maar ja, zoals iedereen heeft de striptekenaar recht op wat vakantiedagen. Bon, 't is middag en ga een rozijnenboterham eten. Tot morgen
Eindelijk eens een krant die wat heugelijk nieuws bracht en dat samen met een stralende zon. Het werd tijd dat het goede eens primeerde op het slechte. Op de frontpagina staan 3 belangrijke vrouwen te schitteren. Voor ons land is dat het vooruitzicht van een bijzondere clevere koningin. De kroonprinses is werkelijk een studax met de nodige brains die sommige kritikasters van het koningshuis wel de mond zullen snoeren. Weinigen van hen zullen dergelijke studies met goede resultaten kunnen voorleggen. Maar ja, het is al langer geweten dat je voor een politieke job niet kunt studeren maar het meer moet hebben van lef, bravoure, een goede tong en ideeën die werkzaam zijn. Wat er ook van zij, Filip en Mathilde en bij uitbreiding broers en zus, mogen trots en fier zijn op hetgeen zij presteert. De resultaten in Oxford en waarschijnlijk ook in Harvard, komen er niet door afkomst of voorspraak. Het is de student zelf die voor de reslutaten moet zorgen door zijn/haar inzet en studiehouding. Tot hiertoe heeft ze al een prachtig studie-cv. Het is voor haar ook goed dat ze vrij anoniem haar leven kan leiden, haar vrienden zelf ook wat kan uitzoeken en de mogelijkheid heeft internationale contacten te leggen. Nog een belangrijke vrouw van bij ons is Nafi Thiam. Een atlete in een biezonder zware discipline: de vijfkamp en de zevenkamp. Ze bezorgde ons land al ettelijke medailles samen met Nina Derwael. Ik hoop dat ze beiden weer de Belgische vlag naar het hoogste schavotje brengen. De derde vrouw op de voorpagina is waarschijnlijk de meest besproken lady van het moment: Kamala Harris. Een vrouw die hopelijk geroepen is om echte geschiedenis te schrijven in het Land van Uncle Sam. Het zou daar een gigantische ommekeer teweegbrengen, een gekleurde vrouw die al een goed gevuld palmares kan voorleggen: Openbaar Aanklager en Vice-President als belangrijkste functies. Ik denk dat meer dan de halve wereld hoopt dat ze de eerste vrouwelijke presidente wordt van dit grote land met een mengelmoes aan volken, etniciteit, afkomst, religies. Dus ja, de vrouwen kwamen eens positief uit de inktpot van de gazet en ditmaal geen kwezels of blonde vamps die aandacht kregen.
Voor de liefhebbers van de sport, zeker voor degenen die de Olympische Spelen en de organistie eens van dichtbij willen bekijken, is er goed nieuws. De prijzen van de overgebleven zéér dure tikects om voor de atleten te supporteren, zijn in vrije val en voor een habbekrats te krijgen. Er zijn koopjes te doen, al is voor mij 500€ toch ook al een grote uitgave om een sportieveling aan het werk te zien. Ook was er een item over de grote prijsverschillen tussen de mosselen die je thuis klaarmaakt en degene die je verorbert in een restaurant. Er werd een reden genoemd die ik nog nooit in mijn leven gehoord had waarom ze in restaurants 30€ kosten en thuis 10€: er worden té veel servetten gebruikt bij de mosseleters!!! Dat was de krant voor vandaag. Nu ga ik met de hond naar de kapper. Tot morgen
Juli is de hooimaand, om het gras te hooien, dat als wintervoer voor de dieren moet dienen. Er is niet alleen gras dat geoogst en gedroogd wordt, maar er is ook het stro. Afkomstig van de granen die in schelven gezet wordt op de velden vooraleer gedorst te worden. De stengels zijn dan het stro, dat ook bijeen gebonden wordt en op de hooizolder bewaard wordt als voedsel of deken voor de hoevedieren. Hoeveel kindjes zouden er vroeger niet op de hooizolder spelenderwijs verwekt zijn? Juli wordt al sinds 1050 in Oudnederlandse teksten beschreven, als 'haymanoth', in Middelnederlandse teksten is het 'hoienmaent'. En ieder jaar wordt er deze maand gras gemaaid op de velden en denkelijk al sinds mensenheugenis. En hopelijk kan het deze zomer nog goed drogen zodat het niet rot of beschimmeld eens het opgerold is. Er is ook een spreekwoord van juli, dat vandaag heel toepasselijk is: morgenregen en vroege gasten, blijven zelden overnachten!. Goed nieuws dat de motregen en regen zal achterwege blijven volgende nacht maar er was ook het onverwachte bezoek van mijn eveneens koffieslurpende jongste zoon. Net zoals zijn mama is hij liefhebber van een goed jatteke kaffe, zonder koekskes weliswaar. Ik heb hem weeral eens gezien en gesproken en dat is hetgeen dat telt. Maar daaruit besluit ik dan, dat het toch zijn voordelen heeft om op pensioen te zijn en geen studerende of puberende jeugd in mijn omgeving te hebben. Dàt brengt nu werkelijk stress mee en dat heb ik gelukkig overleefd. De volgende generatie zal dat ook wel overleven, met zuchten en ondergaan van de willetjes van hun jong grut. Vroeger was ik echt wel tegen de routine die er dagdagelijks was en waar er niet onderuit te komen was. De gelukzaligheid van de op pensioenstelling, dat niks nog hoefde en dat alles mocht. (binnen de wet natuurlijk). Maar langzamerhand kwam ik tot de vaststelling dat géén routine een zekere slordigheid in mijn ménage à deux bracht. Ik begon terug een min of meer vast stramien te handhaven en dat deed eigenlijk meer deugd dan ik gedacht had. Natuurlijk met de nodige souplesse, zodat afwijken van dat patroon altijd moest kunnen. Waar ik eigenlijk nog nooit van afgeweken of afgewijkt heb is de avondlijke controle van kleine of grote lichtjes die blijven branden: wifi zet ik af, dus geen tv meer, geen laptop, geen google of andere sites die ik kan bekijken. Dodoke doen, is alles afzetten wat 'in slaap geraken' kan verhinderen. In bed doe ik nog wat suduko of andere spellekes om het blauwe licht van de tv uit mijn ogen te krijgen. Zo heb ik dan, meestal gegarandeerd, een goede slaap. 't Is niet veel speciaals dat ik te vertellen heb, niet iedere dag is er groot en spectaculair nieuws te melden of te bespreken. Tot morgen
Twee van de drie koningen trekken naar het binnenland, ze hebben daar andere verplichtingen. Zo is het leven als de 'vrienden' hun verlof hebben: een komen en gaan van 'hun' vrienden. Den drapeau nationale kan weer netjes opgevouwen worden en in de daarvoor bestemde doos belanden. Tijdens mijn opkuis en verhuis naar dit prachtige deel van ons land, ben ik wel 'mijn vlag' ergens kwijtgespeeld. Geen idee aan welke mast ze nu hangt te fladderen. Ik heb natuurlijk wel naar de kledij gekeken van de koninklijke vrouwen. Mathilleke en Eleonore zoals gewoonlijk om door een ringske te halen, Delphine wil opvallen om haar kledij om haar andere kunstontwerpen te verkopen. Waarschijnlijk zullen er wel liefhebbers zijn om de Pierrot-stijl (zwart-wit bij een clown) te apprecieren, ik in ieder geval niet. Enfin, ze wil ieder jaar toch haar 'moment de gloire' hebben en dit jaar was dat met roze-rood tinten. Het grote nieuws vandaag is evenwel, dat uiteindelijk het gezonde verstand van de 81 jarige president van de USA, heeft gezegevierd. Gelukkig was dàt nog aanwezig. Hij geeft de fakkel door aan zijn vice. Niet meteen natuurlijk, hij wil zijn ambstermijn tot het laatste uur uitzitten. En de vice-president is Kamala Harris, een all American Lady. Zoals al geschreven (blog 18/07) draagt ze de geschiedenis van Amerika in zich, van slaven tot Vietnamoorlog. Ze moet het wel opnemen tegen een gewiekste zakenman. Ondanks al zijn pogingen zich een jong en gezond leven toe te eigenen, krijgt hij nu wel, met zijn 78j, het beeld van 'oude man'opgespeld. Dat zal hem toch wel lichtjes pijn doen en hem van zijn stuk brengen. Hij kan nu onmogelijk beweren dat hij alerter is dan zijn tegenkandidate, die jong, fris, good looking en goed ter taal is. Het zal nog een spannende strijd worden in de VS. In de Tour de France, is de strijd gestreden. Geen verrassingen meer op de laatste dag van deze spannende en mooie ronde. Iedereen kan zeggen dat er een terechte winnaar is, de Sloveen Tadeje Pogacar. Hij is niet aan zijn proefstuk toe, maar al de derde keer eindwinnaar en ditmaal met 6 overwinnningen. Nog een paar dagen en we kunnen hem en andere weer bewonderen tijdens de Olympische Spelen in Parijs. Vrijdag opent daar de jacht op goud maar ook op zilver en brons. Niet alleen voor het wielrennen maar voor alle sporten die door atleten beoefend worden. Meer heb ik op deze grijze maandagochtend niet te vertellen, het zijn toch weeral 422 woorden die ik voor deze 22 juli veil heb. Tot morgen
Warme, hete, zwoele nachten! Hoe overleef je die? Met kledij of zonder, met een laken of zonder, met venster open of dicht? Zo'n nacht draait meestal uit op wat slaaploze uren die je dan 's morgens 'fata morgana's' doen zien. Terwijl 1 vriend me de zondagskrant kwam bezorgen, zag ik 'Drie Koningen' in zijn voordeur staan!!!! Ik moest mijn ogen goed uitwrijven of ik daar werkelijk drie gekroonde hoofden voor mij zag staan, want dat kerkelijke feest is naar mijn mening al een paar maanden voorbij!. Daarbij twijfelden ze heel sterk welk lied ze moesten zingen: La Marseillaise à la Yves Leterme of De Brabanconne, die elke Belg kan zingen zeker als ze geselecteerd zijn om ons land op sportief vlak te vertegenwoordigen of gewoonweg het kinderliedje 'Driekoningen, geef mij nen nieuwen hoed'. Een gulle lach is het begin van mijn dag. De maskerade werd opgezet om me duidelijk te maken dat het een belangrijke dag is in ons land: De Nationale Feestdag. Die zal ik vieren zoals ik elk jaar doe: naar The Kings' Speech (niet de film maar de woorden van onze Filip) luisteren, een stukje Te Deum meepikken en dan naar het Nationale Défilé kijken, waar waarschijnlijk de koningskinderen mee zullen paraderen. Voor de rest is het uitkijken wat de dames zullen dragen en zien welke couturier ze hebben bezocht. Daarnaast zap ik deze namiddag regelmatig eens naar de La Grande Boucle, want er is toch nog wat spanning voor de plaatsen op het podium. Wat het weer ook is vandaag, interessant en spannend zal de dag wel zijn. Net zoals in 1969, toen Neil Armstrong (1930-2012) als eerste mens voet op de maan zette en de historische woorden uitsprak: "One small step for (a) man, one giant leap for mankind". voilà, ik heb mijn zegje weer gedaan op deze belangrijke dag, geniet van de zondag. Tot morgen
Hondsdagen noemt men de periode tussen 20 juli en 20 augustus. Het geldt als de warmste periode van de zomer en dit jaar is dat toch al voor een stuk waar. Meestal wordt deze periode vergezelt van weerspreuken al of niet met de naam van een heilige erbij. De belangrijkste heilige in het volksgeloof van deze tijd is Sinte Margriet (†ca 305). Ons Grietje had een goede daad verricht en als beloning zou ze 6 weken lang, wat ze ook koos, kunnen volhouden zonder moe te worden. Ze bedacht 'spinnen', want dat zou nog wol leveren ook. Maar vóór ze begon, wilde ze haar blaas nog eens ledigen...... vandaar haar bijnaam 'pisgriet'. En als het regent op deze dag, is er 6 weken lang, nattigheid in't verschiet. Het is een 'merkeldag' of een 'lotdag'. Het weer op een 'merkeldag' (er zijn er een 12 per jaar) is volgens de volkswijsheden, bepalend voor de rest van een periode en bijzonder bepalend voor het lot van mens en weer. Op die dagen worden ook de heilige vermeld die volgens de Katholieke Kerk op de heiligenkalender haar/zijn naamdag heeft. Vandaag Sint Margriet met goede en slechte vooruitzichten: met Sint Margriet droog, 6 weken zon 't oog of regent het op Sint Margriet, zie 6 weken de zon niet. Genoeg over heiligen en hun weer, het is een goede dag. Wat bewolkt, een wat grijze fladderlucht, die ofwel naar volledig blauw kan omslaan of grijs kan blijven. Ik zie wel hoe deze dag evolueert, het is tenslotte al 22°C. Warm genoeg om de bloei van de tweede portie aardbeien te bevorderen. Er is ook nieuw leven tevoorschijn getreden in de tuin. Mijn vlinderstruik staat in bloei en meteen zijn allemaal de vieze rupsen verdwenen en zijn er fraaie vlinders tevoorschijn gekomen. Het zijn voornamelijk 'atalanta', 'dagpauwoog', 'koolwitjes'. Ze fladderen rustig rond en die kleurtjes steken mooi af tegen het groen en de paarse bloemen van de struik.
De Internationale computerproblemen zijn opgelost en ik kon deze morgen dus naar de apotheker gaan, om mijn recepten van de dokter gekregen, op te halen. Het was zeer aangenaam buiten, alhoewel de zee toch niet zo plat kalm was als gisteren. Het volk stroomde al toe om een plaatsje op het zand te bemachtigen en de bars waren bezig een overdekking te voorzien voor hun drankgelegenheden. Met parasols alleen kunnen ze noch de hitte nog het nat tegenhouden. Dus voorzien ze maar een overspanning die voor alle weersomstandigheden dienst kan doen. Als het niet té warm wordt deze namiddag zal ik wel met de e-reader buiten onder de parasol zitten en genieten van een Apollinaris als drankje, want die heilige heeft vandaag ook zijn feestdag. Tot morgen
Bakken en braden! We zijn er eindelijk gloeiend bij! Nog niet zo erg als op de "Akropolis Adieu" bezongen door Vicky Leandros of in "Zaragossa" bezongen door Jimmy Frey, maar met 27°C kan het toch al tellen. Voor mij is dat al méér dan het maximum dan ik kan verdragen. Goed dus dan er weer een spannende bergetappe te volgen is op tv, zodat ik zonder gêne kan binnen zitten. Ik moet seffens nog wel de hitte eens trotseren want door de wereldwijde computerpanne was ook de computer van mijn apotheek, een internationale keten, slachtoffer en was er enkel een blauw vlak te zien. In de moderne tijd wordt de medicatie op het ID gezet en de apotheker leest op zijn scherm wat ik nodig heb. Geen papiertje komt er meer aan te pas. Dat is natuurlijk goed om de bomen te beschermen tegen 'kap' maar zoals nu we nu vaststellen, de technologie mag niet falen. Hopelijk is er deze avond weer wat leven en een andere kleur te zien op de pc. Ik heb eigenlijk met dit warme weer niet veel te melden. Alleen was er deze morgen al een rush naar strand, zee, en de beachbars. Met een vlakke zee en een stralend blauwe lucht, beloofd dat voor iedereen een prachtige dag te worden, voor groot en klein, voor jong en oud. Hopelijk hebben ze toch wat lessen getrokken uit de zware redding die er moest gebeuren uit de zee. Het is werkelijk waar: de zee is je grootste vriend, maar tevens de grootste vijand!. Weinig beseffen dat het een waarheid is. Ik ga nu naa de bergetappe kijken. Tot morgen
Onverwachte bezoekjes van kids zijn altijd plezant. Gisteren kwam het jongste kleinkind (11) met zijn andere oma, onverwacht op bezoek. Vanavond sluiten ze hun tweedaags verblijf af, om samen met mij eens het avondmaal te gebruiken vooraleer naar de binnelandse warmte te rijden. Zo zal het de hele vakantieperiode wel zijn: onverwachte bezoekjes van kinderen en kleinkinderen. De tijd dat de kids tevreden waren om met 'oma zee' dagen op te trekken, met een gocar rijden, een ijsje te likken, putjes te graven en kastelen met grachten te bouwen op het strand en pootje baden, ligt al ver achter mij. Het zijn tieners die overal naar toe trekken met vrienden en familie en oma zee woont té kortbij voor een zomerverlof of té ver af door de files. Ik heb hen in ieder geval prachtige strandvakanties aan de Belgische kust kunnen bezorgen op de leeftijd dat ze er volop van konden genieten. En eerlijk gezegd, ik begin mijn rust meer en meer op prijs te stellen. Straks nog wat extra toespijs gaan halen, waterijsjes, cola in kleine blikjes, cecemel in kleine flesjes en nog wat andere lekkernijen voor het kleine grut. Veel nieuws viel er in de krant niet te lezen. Alle voorvallen groot of klein worden wel meer uitgesponnen en van meer commentaar voorzien. Een hele bladzijde over de anonieme quick seks in de bosjes langs de stopplaatsen aan de autostrades. Dat naar aanleiding van, waarschijnlijk de oplossing, van de moord op een zeventig jarige man, gevonden op zo'n verlaten parking. Weeral wat bijgeleerd, denk ik dan, die me wat leren over voor mij er niet toe dienende zaken, belevenissen en omstandigheden. Een weetje dat me niet wijzer maakt, maar voor sommigen, meestal mannen, toch vérstrekkende gevolgen kan hebben. Ook een bladzijde over de mentale druk van de Democratische Partij in de USA, op de huidige president om af te zien van zijn campagne om herkozen te worden. Niet alleen zijn 'onzekerheid' bij spreken, gaan en staan, maar ook omdat hij weeral 'covid' zou hebben. Een kans om zonder gezichtsverlies uit die 'ratrace' van speeches, verplaatsingen en efforts om aan te tonen dat hij nog kwiek, jong en gezond is, te stappen. Een kans om zijn running made en vice president Kamila Harris, aan het presidentschap te helpen Ze zou zó de eerste Amerikaanse vrouw worden. Enplus, ze draagt de Amerikaanse geschiedenis in zich. Haar afkomst is Afro-Amerikaanse (slaven) en een Aziatisch-Amerikaanse (Vietnam). Wat zou er meer Amerikaans zijn dan een vrouw met dergelijk genealogische afkomst. Zozie, zie zo, ik heb gezegd voor vandaag. Tot morgen
Mijn tuimelperte van gisterenmorgen zorgt ervoor dat ik nog meer stram en stijf ben dan gewoonlijk. Ik ben al niet van de soepelste, eigenlijk nooit geweest, maar de scharen van een krab zien er beweeglijker uit dan mijn vingers en handen. En laat het nu juist dat zijn dat ik nodig heb om te bloggen: beweegbare vingers om de letters op het toetsenbord aan te slaan. Moeilijk en pijnlijk gaat ook. Ik begin mijn woensdagse verhaaltje maar. Eigenlijk heeft het niet veel om het lijf, veel nieuwigheden of roddels zijn er niet te melden, die heb ik gisteren al kunnen uitwisselen met de buurvrouw. Die had een minder geslaagde vakantieweek achter de rug door pech met de auto vanaf uur '2'. Ze rijdt nog altijd met een reservewagen rond. Geen gekwetsten te melden, gelukkig, maar als je een paar uur moet wachten op een autosnelweg om hulp te krijgen, krijg je gespannen en pijnlijke zenuwen. Onze babbel was niet alleen kommer en kwel, maar het slechte nieuws moet eerst afgehandeld worden vooraleer de leuke praat aan bod komt. Blij waren we beiden dat Sofie Wilmes een interessante plaats kreeg in de Europese politiek, 'vice voorzitter' van het Europese Parlement. De vraag is nu of ze ook nog in België en functie gaat opnemen, gezien het grote aantal voorkeurstemmen dat ze haalde bij de verkiezingen in juni jl voor MR. Ook de nabeschouwing van het gekwetste oor van martelaar voor een jobke, werd druk besproken, vooral dan zijn verband rond zijn schelp. Hij gedraagt er zich ook naar, hij ondergaat zonder tegenpruttelen alle égards in het publiek, laat het applaus zich welgevallen en de gebalde vuist blijft wat achterwege. Eigenlijk denk ik dat hij serieus geschokt is van het feit dat er iemand zijn oneliners niet smaakt. Hij waande zich onaantastbaar maar moet nu met een realiteit leven die hij nooit verwacht had, kwetsbaarheid. Heilig zal men hem niet verklaren, wat men wel gedaan heeft met de vermoorde keizerlijke familie, de Romanov's uit Rusland. Op 17 juli 1918 werdenTsaar Nicolaas II (1868-1918), de tsarina (46) en de 4 dochters (22,21,19,17) en 1 zoon (13) vermoord in Jekatarinenburg en begraven in de bossen van de Oeral. Zij waren Russisch Orthodoxe gelovigen. In het buitenland erkende de Orthodoxe Kerk hen in 1978, als 'Strastoterpets' wat pas in 2000 gebeurde in de kerk van Moskou. De Orthodoxe Kerk maakt een onderscheid tussen, martelaren die stierven voor hun geloof en personen die wel veel pijn lijden/leden, geweldloos afzien van verzet en de dood grootmoedig en vergevingsgezind hebben verdragen. Een kerkelijke officiële begrafenis is er geweest in 1998 in de Sint Petrus en Pauluskathedraal in Sint Petersburg, nadat de lichamen werden teruggevonden en een DNA onderzoek bevestigde dat het om de keizerlijke familie ging. Tot morgen
