Deze morgen al bezig geweest om een Brioche te bakken (onze kameraad krijgt er niet genoeg van, dus zorgen we dat er steeds eentje voorradig is, als de tijd het toelaat)

Ik heb binnenpretjes, als hij met 1 oog dicht , en met zijn gezicht bijna tegen de muur, mijn plaqisten-werk bewondert.....en niet kan begrijpen, dat ik zo fijn kan plamuren, dat het lijkt of het al geschuurd is..... en heb hem gezegd , jongen, als je een Gyproc-wand nodig hebt, kom ik dat met alle plezier afwerken... daar zijn nu 1X vrienden voor.

Omdat ik niet verder kon ben ik dan begonnen aan de 2e hands binnen deur ( ik heb verleden jaar , toch een lot van 7 grote oude binnendeuren gekocht bij een handelaar in antieke bouwmaterialen, die zijn wel gestript maar daar is het dan ook mee gezegd)

afgeschuurd, behandelt tegen houtworm, en dan alle gaatjes en kieren gestopt, nog eens geschuurd en dan uiteindelijk in de grondverf gespoten.

In het begin ziet het er niet uit, en denk je bij jezelf, weg met die handel, naar de brandstapel, maar 1X dat de zaak gedroogd is ... komt er een juweel van een deur  tevoorschijn.

Er is al gezegd : we gaan daar een handeltje in drijven, het is niet te geloven, het is net of ze is spik-splinternieuw zijn , maar ik vind dat we ons niet moeten vergalloperen, en eerst ons eigen doening moeten opknappen, en daar kruipt ook enorm veel tijd in, omdat we alles tot in de puntjes willen afwerken.

Ik vind dat we samen prachtig werk afleveren.... want het werk van Theo mag  gezien worden, we foeteren wel eens tegen mekaar, dat we niet zo pietluttig moeten afwerken, want we hebben alle twee dezelfde fout... ( als je het zo kan benoemen) het moet en zal uiterst secuur afgewerkt zijn..... van jezelf zie je dat niet, maar diegene die je bezig ziet..  natuurlijk wel

Deze middag, gaan we de houtzagerij bezoeken en afspraken maken