|
Gisterenavond, waren we na een paar drukke dagen ( en avonden) alléén, zodat ik eindelijk eens kon bellen op mijn duizendste gemakskes, naar mijn breimaatje... we zien mekaar niet erg veel, en telefoneren is eigenlijk ook een zéér grote luxe, maar als dit gebeurt... dan is het ook bingo..... ik ben begonnen rond negen uur ( lekker buiten onder de paraplu) en heb afgehaakt omdat theo dringend wou gaan slapen... na elf uur .... Het heeft dan ook erg deugd gedaan..... Alles is aan bod gekomen, ook de roddelfabriek in Belgïe ( daar bestaan natuurlijk ook van die speciale mensen, die hopen dat hun jaloerse vermoedens, waarheid zijn geworden).
En dan over het breien, onze hondjes.... de mensen in ons dorp hier.... en al het andere waar dus lange tijd niet over hebben kunnen praten....Moe maar héél tevreden, ben ik gaan slapen.....
Als ik haar heb gehoord , bekruipt me steeds de drang om mijn breimachine die hier staat ( een heel eenvoudige Singer) in aanslag te nemen en aan het 1 of ander te beginnen breien.
Ook hebben we horen vertellen... dat er hier in Melay een Poolse jongen door het dak is gevallen, van een klein krot, dat de eigenaars van het zogenaamde chateau hebben gekocht.
De burgemeester heeft het ons verleden jaar gepresenteerd voor 500 euro, wij zijn gaan kijken maar daar aangekomen vond ik dat het niet echt goed aanvoelde, " hier krijg je ongelukken " heb ik toen tegen Theo gezegd, ik zou het nog niet willen voor niets.....
Het is spijtig genoeg uitgekomen, en ik hoop dat het hierbij zal blijven......tijd brengt raad.
|
