wij waren net de onderkant van een zeteltje aan het stofzuigen... toen hij binnenkwam... met ogen zo groot als een bord stond hij de kamer waar onze opa komt logeren te begapen....

Na (eindeloze minuten, vond hij zijn spraak terug) of hij van dienst kon zijn ..... 

Ik heb ondertussen ondervonden, dat dit klein on-oogelijk klein ventje... een klein interigantje is, die woorden verdraait en zelfs probeert te stelen... want wij zijn rijk ... en hij arm.

een dorpsgenote  had me al gewaarschuwd, maar ja... bij mij krijgt iedereen een kans, en roddels... ( en iedereen maakt hier iedereen zwart zonder onderscheid, vandaar mijn terughoudendheid)

Ik heb ondertussen ondervonden dat het mens gelijk heeft, door schade en schande.... en hij wordt dus nattigheid gewaar en komt mouwvegen... omdat hij mij nog héél wat geld terug moet dat ik hem geleent heb... probeert hij de plooien glad te strijken...

Toch heb ik ondertussen geleerd , dat "wie goed doet, goed ontmoet!, niet opgaat" zeker niet in Melay, met zijn achtebaks geduvel van clans, rijk, medium  en de armen... iedereen duvelt maar aan, en als buitenstaander ben je de geslagen hond, als je , je niet weet te verstaan tussen zoveel haat en nijd.. het zal wel niet overal zo zijn, en als toerist, krijg je der weinig van mee. maar iemand die tracht te imigreren is het een kruitvat, en moet je dansen als een kat op een hete plaat.... horen zien en bek toe houden, want allles wat je zegt , kan tegen je gebruikt worden!.

<<<<

Toen Robert weg was, heb ik mijnen Theo moeten wegplukken uit de eerste slaapkamer... hij kan er maar niet genoeg van krijgen.... hoe mooi de meubeltjes tot hun recht komen, in het design dat ik ontworpen heb, de eenvoudige boerenstijl van vroege met donkere meubeltjes.... ik ben er niet van onder de indruk, want zo was het al in mijn gedachten en op papier, het plaatje klopt gewoon... nu staan er zelfs veel te veel meubels.. omdat we opslag nodig hebben...de meubels stonden op plaatsen waar we nu gaan werken... maar alles zal tot in de details juist op zijn plaats vallen, toen ik tegen Theo vertelde dat nog niet alles juist was , want dat de drapage voor de gordijnen , de zaak eigenlijk volledig maakt... stond hij mij met open mond gewoon aan te gapen... met de woorden" jij bent werkelijk ne krak "