SHARE

'Racisme is verwerpelijk, onaanvaardbaar en moet aangepakt worden. Punt. Maar kunnen we aub ook gewoon toegeven dat Chinezen inderdaad veel minder last hebben van racisme en dat De Wever dus ook gelijk heeft?'

Met veel interesse volg ik de reacties op de gewaagde woorden van Bart De Wever in Terzake eerder deze week. Voor alle duidelijkheid : ik ben een 44-jarige Chinese, tweede generatie en heb de Belgische nationaliteit.

Ik was 8 jaar toen mijn vader onthutst thuis kwam na een verkeersongeval met zijn wagen. Hij was ongedeerd, lichamelijk dan toch. De andere partij bleek in fout maar weigerde dat toe te geven. In het Engels (mijn vader spreekt slecht Nederlands) had de Belg als volgt de discussie beëindigd : "Don't forget, you are a stranger".

Nadien werd ik getrakteerd op een les die ik nooit vergeet. Mijn vader ramde in mijn hoofd dat ik inderdaad nooit mocht vergeten dat ik een vreemdeling was, dat ik dankbaar moest zijn om in een vrij en welvarend land als België te mogen leven en studeren, dat ik nooit keet mocht schoppen, dat ik altijd nederig moest zijn tegenover de autochtonen. Dat ik, in geval van een conflict, altijd aan het kortste einde zou trekken omdat ik, hoe goed ik ook Nederlands sprak, een vreemdeling bleef met een geel vel en spleetogen.

Ik was het niet volledig eens met hem.

Mijn ouders hadden me naar de "beste" school gestuurd, De Dames van het Christelijk Onderwijs in Antwerpen, waar ik destijds de enige niet-Belg was. We spreken jaren zeventig. Als enige niet blanke heb ik op school ook te maken gehad met subtiel racisme vanwege de notarisdochters die niet konden verkroppen dat de dochter van ordinaire restaurant-uitbaters betere punten behaalde dan zij.

Ik heb geen trauma's opgelopen en koester geen wrok. Verder ben ik - typisch voor de hardvochtige Chinezen! - allergisch voor de rol van slachtoffer en voor al wat maar in de buurt komt van zelfmedelijden. Ik heb op 8-jarige leeftijd beslist dat niemand mij het leven zuur zou maken. Ik besloot de beste te zijn, of toch zeker beter dan de klasgenoten die op me neerkeken. Ik besloot beter Nederlands te spreken en te schrijven dan mijn klasgenootjes zodat ik nooit zou meemaken wat mijn vader had meegemaakt. Ik besloot te bewijzen dat wij, Chinezen, nooit geïntimideerd kunnen worden, dat wij de autochtonen nooit tot last zijn en dat wij altijd de kracht vinden om onze dromen waar te maken.

Het is me allemaal gelukt. Zo ook voor mijn zussen, mijn broer en talrijke Chinezen van mijn generatie.

Bart De Wever maakt een fout: hij veralgemeent door alle Berbers over één kam te scheren en hij veroordeelt racisme onvoldoende.

Voor mij is het simpel. Racisme is overal en van alle tijden. Racisme is verwerpelijk, onaanvaardbaar en moet aangepakt worden. Punt. Maar kunnen we aub ook gewoon toegeven dat Chinezen inderdaad veel minder last hebben van racisme en dat De Wever dus ook gelijk heeft? Dat Chinezen geen machocultuur hebben? Dat zij vooral bezig zijn met hard werken om een Mercedes te kopen? Dat zij scheiding van kerk en staat normaal vinden? Dat zij kortgerokte meisjes op straat niet uitmaken voor hoer? Dat zij er een erezaak van maken om nooit een dag te stempelen? En dat dit nou net maakt dat Chinezen overal ter wereld makkelijker hun weg vinden en inderdaad minder te maken hebben met discriminatie? Volgens mij is dat het punt dat Bart De Wever wilde maken.

Chinezen respecteren de regels én de cultuur van het land waar ze wonen, ook wanneer ze het niet eens zijn met bepaalde aspecten van die cultuur. Chinese blend in.

Ik dank mijn ouders voor de opvoeding die ze me gaven. Ze leerden me trots te zijn op mijn afkomst en ze leerden me integreren in België. Missie geslaagd.

O ja, ik ben absoluut niet nederig en ik schop wél keet als ik iets onrechtvaardigs zie gebeuren maar vooral: ik ben een fiere Belg die van haar land houdt en met lede ogen aanziet hoe laffe politici en burgers zich verschuilen achter hypocriete en nutteloze politieke correctheid in plaats van de dingen te benoemen.