Geen van de vier oprichters was geboren in Californië. Gitarist/toetsenist Glenn Frey ontvluchtte de koude winters en de beklemmende muziekscene van zijn geboortestad Detroit en introduceerde een Rhythm-and-blues-geluid. Drummer Don Henley was bijna afgestudeerd in Engelse literatuur. Gitarist/mandolinist/banjospeler Bernie Leadon had een passie voor country en bluegrass die een sterke invloed had op het vroege geluid van de band. Bassist Randy Meisner was een liefhebber van auto's en fietsen en verkeerde eigenlijk liever bij zijn familie dan dat hij zijn tijd besteedde aan het bespelen van een basgitaar in een rockband.

De band werd geformeerd in 1971 toen John Boylan - toen manager van Linda Ronstadt - Frey, Leadon, and Meisner losweekte van hun bezigheden. Ze misten nog een drummer totdat Frey Henley belde die hij had ontmoet in The Troubadour in Los Angeles. Twee maanden lang vormden Eagles de band achter Ronstadt maar na afloop van deze tournee besloten de mannen een eigen groep te vormen.

Het eerste album (Eagles) was gevuld met pure, soms onschuldig aandoende, countryrock; het tweede (Desperado) had als thema "bandieten van het Wilde Westen" en vormde het eerste bewijs van de voorliefde voor het maken van thema-albums. De eerste twee albums werden opgenomen in Londen en geproduceerd door Glyn Johns.

Voor het maken van het derde album (On the Border) werkte de groep wederom samen met producer Glyn Johns, die daarvoor had gewerkt met Led Zeppelin, The Rolling Stones, en The Who. De band wilde meer de rock-kant op maar Johns neigde meer naar de 'wollige' kant van de muziek van de Eagles. Na twee-derde van het album samen met Johns te hebben afgemaakt richtte de band zich op Bill Szymczyk die de rest van het album af maakte. Szymczyk introduceerde Don Felder die een slidegitaar gebruikte in het lied Good Day in Hell waarover de andere bandleden zeer enthousiast waren. Twee dagen later werd Felder de vijfde Eagle. Het album On the Border bracht de groep een Billboard nummer-één-hitsingle met het lied Best of My Love op 1 maart 1975.

Het volgende album, One of These Nights, had een agressieve rock-achtige basis. Tussen het maken van dit album en de daaropvolgende tournee verliet Bernie Leadon de groep omdat hij zichzelf wilde beschermen tegen het oneindige alcohol en drugsgebruik en zoals hij later zelf zegt "the endless partying". Hij werd vervangen door Joe Walsh (geboren 20 november 1947), een veteraan die had gespeeld in groepen als The James Gang en Barnstorm en al een eigen solocarrière had. Hiermee werd duidelijk welke richting de groep op wilde: ze wilden 'rocken'. De titelsong van One of These Nights haalde de nummer-één-positie op de Billboard-lijst op 2 augustus 1975. Rond deze tijd kregen de verschillende personen en persoonlijkheden binnen de band meningsverschillen en ontstonden verschillende interne ruzies.

Het volgende album, Hotel California (1976), heeft als onderwerp het nastreven van de 'Amerikaanse Droom'. Met Californië als metafoor voor de Verenigde Staten van Amerika schreven de Eagles liederen over onschuld (New Kid in Town, nummer één op de Billboard-lijst op 6 februari 1977), over verleiding (Life In The Fast Lane en het titelnummer Hotel California dat op 7 mei 1977 de nummer-één-positie behaalde). Gedurende het laatste deel van de erop volgende tournee besloot Randy Meisner plotseling dat hij genoeg had van het leven in hotelkamers en hij verliet de band om in de betrekkelijke rust van Nebraska te werken aan herstel en een solocarrière.

Meisner werd vervangen door de man die hem ook al had opgevolgd in de band Poco: Timothy B. Schmit (geboren 30 oktober 1947). In februari 1978 doken de Eagles de studio weer in om hun laatste studioalbum op te nemen: The Long Run. Het maken hiervan kostte maar liefst twee jaar maar leverde de groep wel hun vijfde en laatste nummer één hitsingle op met Heartache Tonight (10 november 1979). Tijdens de promotie-tour verhevigden de persoonlijke meningsverschillen zich, met een toppunt toen Henley in de nacht van 21 november 1980 werd gearresteerd toen in zijn hotelkamer cocaïne, Quaaludes en marihuana was gevonden nadat een 16-jarige prostituee in zijn hotelkamer door drugs was bevangen. Hiervoor werd Henley later veroordeeld.

Nadat de The Long Run-tour in 1980 was afgesloten werd een tijdlang niets van de band gehoord en hadden alle leden solocarrières met wisselend succes. In het begin van de jaren negentig werd het album Common Thread ter ere van de Eagles uitgebracht. Een van de makers, Travis Tritt, stond er op dat op de video voor Take It Easy alle leden van de Eagles zouden optreden. Toen de video af was besloten de leden (in 1994) om de band weer bijeen te brengen.

Don Felder werd in 2001 uit de band gezet vanwege contractbreuk. September 2005 kwam dit voor het gerecht.

Hieruit ontstond een live-album getiteld Hell Freezes Over (naar aanleiding van een uitspraak van Henley die zei dat de groep weer bijeen zou komen 'als de hel bevriest' - een populaire Amerikaanse uitdrukking) en een single Get Over It die over hetzelfde onderwerp gaat.

Een nieuwe controverse ontstond nadat de band op 12 september 1996 tijdens een optreden voor de Democratische Partij in Los Angeles het nummer Peaceful Easy Feeling opdroeg aan Saddam Hoessein.

In 1998 werd de band opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en gedurende de ceremonie traden alle zeven leden gezamenlijk op.

Hierop volgden een aantal reunion-tours die vooral opvielen door de hoge toegangsprijzen die alle records braken.

Een nieuw Eagles-album (het eerste studioalbum sinds 1979) krijgt de naam The Long Road Out Of Eden. Het album kwam uit in oktober 2007. Inmiddels is ook de eerste single uitgebracht. Het heeft de naam "How Long" gekregen. De single gaat een beetje terug naar het begin van the Eagles.

Er zijn twee bijzondere dingen te melden over het album. Het eerste is dat het album enkel nieuwe nummers bevat. Het tweede stond in een van de verstuurde nieuwsbrieven. Volgens deze nieuwsbrief zou het album enkel te verkrijgen zijn via walmart.com, Sam's Club, Wal-Mart, en eaglesband.com.

Ter promotie van het album trad de band op 1 april en 3 april 2008 op in Ahoy Rotterdam als onderdeel van hun 'Long Road Out Of Eden World Tour'.

René Froger werd geboren en groeide op in de Amsterdamse wijk de Jordaan. Zijn vader, Bolle Jan, had er een café. In dat café begon Froger al als kind te zingen. Als kind won hij een talentenjacht en als prijs mocht hij meedraaien met Ted de Braak en Mini en Maxi.

In 1987 kwam de debuutsingle van Froger uit, Love Leave Me. Dit nummer kwam niet verder dan de tipparade. Een jaar later scoorde hij zijn eerste Top 40-hit met Winter in America (een cover van Doug Ashdown). Zijn eerste en enige nummer één-hit in Nederland scoorde hij in 1989 met het nummer Alles kan een mens gelukkig maken, samen met Het Goede Doel.

Sinds 1989 scoorde Froger nog tientallen grote en kleinere hits in Nederland. In 2003 kwam Froger met een eigen realityshow op SBS 6 (Puur Froger).

Na zijn concerten in de Amsterdam Arena (2004/2005) ging Froger eind 2005 met zijn nieuwe tour "Pure & More" weer de theaters in. Sinds 2005 vormt hij ook met collega's Gerard Joling en Gordon de gelegenheidsformatie De Toppers waarmee jaarlijks wordt opgetreden. In september 2007 kwam hij weer met een Nederlandstalige plaat: Doe maar gewoon. Ook zal hier een album op volgen.

René Froger heeft als acteur enkele gastrollen gespeeld. Zo had hij een klein rolletje in de film Filmpje! (1995) van Paul de Leeuw en heeft hij een keer meegespeeld in de Nederlandse detectiveserie Baantjer, waarin hij een doodgeslagen duivenmelker speelt.

Op 6 juni 2005 werd door het management van Froger bekendgemaakt dat de zanger prostaatkanker heeft. De kanker was in een vroeg stadium ontdekt en kon goed behandeld worden.

In het najaar van 2006 kreeg René last van zijn luchtwegen, waardoor hij op 29 november van dat jaar bekend maakte dat hij de kerstoptredens in Ahoy af moest zeggen.