Gestorven liefde De polsen wat slanker gezicht een beetje bleker wat wankel staand in evenwicht ik voel de tijd onzeker de winterse dagen gaan zo troosteloos grijs voorbij vraag me af is dit toekomst- beeld weg gelegd voor mij de volle maan speelt met je schaduw op de muur en ik tel de minuten tot aan het ochtenduur toch voel ik de tekens dat jij nog in me leeft en weet met een getal wat je aan me geeft zit er ergens een elf dan laat je het mislukken zo zij het verdoemt en valt het in stukken gestorven liefde ik hou nog steeds wat hoop al lig ik deze dagen een beetje met mezelf in de knoop
|
