Bob Dylan, geboren als Robert Allen Zimmerman (Hebreeuws: Shabtai Zisel ben Avraham) (Duluth (Minnesota), 24 mei 1941) is een Joods-Amerikaanse popmusicus. Hij wordt beschouwd als een van de grootste liedjesschrijvers van Amerika. Hij heeft een oeuvre bij elkaar gespeeld dat vergelijkbaar is met dat van Neil Young, dat op één lijn wordt gesteld met dat van Stephen Foster, Irving Berlin, Woody Guthrie en Hank Williams, die deel uitmaken van het Amerikaanse culturele erfgoed.

Dylans carrière begon in het midden van de jaren vijftig, nog in zijn middelbare schooltijd. Zijn muzikale en literaire faam zijn sindsdien uitgegroeid tot een welhaast filmisch en opstandig, maar ook onwillig boegbeeld van de onrust in de Amerikaanse samenleving. De beweging voor de burgerrechten kende geen beter volkslied dan zijn song Blowin' in the Wind. Miljoenen jongeren omarmden The Times They Are A-Changin'.

Vaak wordt aan Bob Dylan de verdienste toegekend het normale recept van simpele teksten in de popmuziek te hebben verheven naar het niveau van politiek-sociaal commentaar, en naar een complexe weergave van een actueel levensgevoel. Hiertoe introduceerde hij beeldspraak, 'stream of consciousness' (bewustzijnsstroom, een literaire techniek), losse gedachten en invallen, soms op absurdistisch-komische wijze. Dylans teksten onttrekken zich aldus vaak aan een eenvoudige omschrijving of uitleg. Polyinterpretabele teksten (teksten die op meerdere manieren geïnterpreteerd kunnen worden) waren tot dan in de popmuziek onbekend. Dylans songteksten en zeer eigen muziekopvatting hebben grote invloed gehad op de ontluiking van de popmuziek in de jaren zestig.

De tekstuele vernieuwing was te danken aan Dylans brede belangstelling voor de rijke tradities van het Amerikaanse lied, van folk en country/blues tot rock'n'roll en rockabilly, tot aan Keltische balladen, zelfs jazz, swing en Broadway.