aantal stappen: 3.017.320 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 250
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
01-09-2023
Het is ene verregende dag.
Pfffffffffff, regen, regen en nog eens regen. Gelukkig was dat gisteren niet het geval. Mijn helper in nood had gisteren donderdag voorzien om mij te komen helpen bij het snoeien van hagen en struiken. En die mannen hebben werk genoeg, dus 'n datum zomaar verzetten, is dikwijls lastig. Maar goed, zoals gezegd, het werk is gedaan.
Maar om te wandelen of te fietsen, ziet het er vandaag niet goed uit. De hele voormiddag al regen en nu op dit eigenste moment is het nog altijd een en al nattigheid. Wat doe je dan zoal? Uiteraard mijn pc toch effe opstarten en dadelijk verder werken aan 'n puzzel van 2.000 stuks.
Ondertussen ben ik benieuwd naar de verhalen van onze kleinzoon die deze morgen zijn eerste stappen heeft gezet in het 1ste klasje van het lager onderwijs. Hij is alleszins met veel goede moed door de schoolpoort gestapt.
Wat er nu nog voor weer zit aan te komen, ik hou het voor vandaag voor bekeken. Zeker ook omdat we beiden 'n lekker etentje aan onze neus zagen voorbijgaan. Het centrum in wandelen met gevaar op 'n natte broek, dat is niet bevorderlijk voor de goede sfeer. En dat bewegen, dat zal dan voor morgen zijn, normaal gezien ga ik fietsen, de Kempen in.
Zoals jullie mij kennen, zal ik niet dikwijls 'n verslag insturen zonder illustraties. En wat past er dan beter bij het huidige weer ...? Ik heb 'n willekeurige selectie gemaakt van het aanbod. Hopelijk vinden jullie ze mooi.
Amaai, wat 'n dag. Vanmiddag tegen 14u30 ging 'n hovenier mij komen helpen met het snoeien van 'n aantal hagen. Oorspronkelijk waren dat er twee, maar uiteindelijk zijn er dat drie geworden plus 'n grote laurierstruik. Het begon al deze morgen om 10u00 met het leggen van 'n aantal zeilen. Kiezel en snoeisel gaat niet samen. Eens dat gedaan, mij bezig gehouden in de moestuin en aan de bloemenperken. En dan was de tuinman er. Effe samen besproken wat er diende te gebeuren en de man ging aan de slag. Zo 'n hoveniers hebben natuurlijk veel beter materiaal en ook langere bladen aan het snoeimachine. En waar ik voorheen, één haag per dag deed (snoeien en snoeisel opruimen), kon ik vandaag dus het snoeisel opruimen van drie hagen en 'n struik. Het was zijn voorstel om nog andere hagen te snoeien dan oorspronkelijk voorzien. Ik heb uiteraard niet nee gezegd. Hij heeft gewerkt tot 17u30, ik tot 19u00. Toen was alles terug proper en mijn materiaal weggeborgen. Ik voel mij nu wel 'n beetje uitgemolken. Maar gene paniek, morgen is dat weer in orde.
En is er dan niet gewandeld of gefietst hoor ik jullie al zeggen? Natuurlijk wel, deze morgen diende ik naar de bakker te gaan, 'n ommetje ervoor kon er wel af. Eerst langs het Ceulemansplein met zijn kledingcontainers en glasbollen om vervolgens langs de paarden in de Asbeekweg te wandelen. In Sparrendal zag ik enkele nieuwe beachvolleybalvelden. Vermoedelijk zijn die gemaakt voor volleybalclub Sparvoc, een der oudste clubs van Limburg. Ze zijn nu vooral bezig met de ontwikkeling van de jeugdwerking. Veel stelde de wandeling niet voor, maar ik heb toch weer van de rust in 't bos geprofiteerd.
Vandaag wil ik nog 'n uitsmijter toevoegen aan mijn verslag. Jullie weten dat ik werk met Strava om mijn wandelingen en fietstochten te registreren. Met Strava kun je ook toelating geven aan anderen om je te volgen. Zij zien dan je prestaties. Andersom werkt dat ook, je kunt ook anderen volgen. Zo volg ik bvb. Remco Evenepoel en Thomas De Gendt. Beiden zijn nu bezig in de Vuelta. Het viel mij al enkele dagen op dat Thomas dagelijks 'n tiental kilometers extra fietst dan Remco. Nieuwsgierig als ik ben, heb dan ook Thomas de vraag gesteld. Natuurlijk had ik geen antwoord verwacht, maar kijk, ... Thomas heeft wel de moeite gedaan om mij te antwoorden. Geweldig toch.
Er zou gefietst worden vandaag, tenminste bij droog weer. Deze voormiddag zag het er alleszins veelbelovend uit, op weg dus maar, zij het toch met de regenjas in de achterzak. Uiteindelijk heb ik die regenjas niet nodig gehad, gelukkig maar.
Ik vertrok via Kanne en de brug in Lanaye, naar Moelingen in de Voer. Ik kom daar graag, het is aangenaam fietsen in de Voer. Mooie vergezichten wissel mekaar af, en af en toe zie je ook 'n mooie kapel. Zo bvb. de Steenboskapel in het gehucht Schophem. Ze werd gebouwd in 1846.
Voeren is ook klimmen, zo bvb. de helling Op de Eiken, 1,9 km. lang en max. rond de 10% stijging. Boven op de helling ging het linksaf, naar Ned. Limburg, meer bepaald naar Gulpen. Voortdurend zie je mooie oude vakwerkhuisjes en in Gulpen zelf, 'n mooie muurschildering. In Gulpen, rechtdoor richting Genhout. Eerst nog 'n foto van het kasteel van Wijnandsrade en in Genhout zelf, 'n schitterend houten beeld aan de kerk.
Stilaan kwam het punt in zicht waar ik de Maas kon oversteken. Eerst nog effe halt gehouden in Beek aan die grote steen. Overblijfsel van WO II? Tja, op dat punt dienden in de rapte, de aardappelen even afgegoten worden, moet ook gebeuren ... Maar, ... het was weer zo 'n rit, veel natuur en weinig horeca. Ik had wel in Gulpen kunnen pauzeren, maar daar is het mij zoals altijd, veel te druk. Zo kwam het dat ik vandaag pas op km. 80 in Geulle a/d Maas kon stoppen voor 'n tasje koffie en 'n stuk taart. Ik had daar overigens nog 'n aangenaam gesprek met twee andere senioren. Zij waren met hun elektrische fiets op pad.
Een paar kilometer verder, was ik dan aan de Maas om met het veer over te steken naar Uikhoven. Ik was niet alleen op de boot, we waren met zijn tienen. En eens in Uikhoven is het niet ver meer naar thuis. Toch nog even halt gehouden om die baggeraar midden in de Maas, te fotograferen. En in Lanaken, wat denk je ... ? Een lekker biertje en dan naar huis voor 'n verfrissend bad.
Dag vriendinnen en vrienden, gisteren had ik 'n tijdelijk probleem met mijn foto's. Bij navraag bij de coördinatrice van onze blogs, zou het 'n algemeen probleem zijn (geweest). Ik heb mijn verslag van gisteren dinsdag 29/8 derhalve verwijderd en opnieuw toegevoegd. Ook mijn foto's heb ik opnieuw toegevoegd en het probleem is schijnbaar opgelost. Hopelijk kunnen jullie weer genieten van de streek waardoor ik gisteren 29/8 gefietst heb.
Af en toe moet je al eens 'n nieuw wandelpad verkennen. Dat stond al lang op mijn to-dolijst, het pad onder de oude spoorwegbrug door (zie blauwe cirkel op mijn kaartje). Seffens 'n detailoverzicht.
Maar eerst vanmorgen naar de bib geweest, mijn boeken waren uitgelezen en 'n nieuwe voorraad was nodig. Ik had op voorhand thuis mijn keuze gemaakt, terplaatse was het dan gewoon de boeken uit de rekken nemen.
En na het middageten, kon ik dan aan mijn tocht beginnen. De bedoeling was om tot aan de brug in Smeermaas te wandelen en daar dat pad rechts van het kanaal te nemen (zie mijn eerste foto). Toevallig kwamen daar verschillende kleinere boten langs gevaren. Het is 'n mooi wandelpad, eerst langs die houten reling onder de bomen en wat verderop langs de hellingen en 'n grote familie runderen. Het pad leidt naar de woonboten, maar zover wilde ik niet gaan. Aan de oude spoorwegbrug had ik al langer aan de andere kant van de brug, 'n smal pad gezien en dat pad wilde ik vandaag gaan verkennen. Ik had zo 'n vermoeden op welke weg het pad zou uitkomen en inderdaad, mijn redenering klopte. Het was de weg van de Noorderbrug naar het ronde punt richting Smeermaas, waar ik op uitkwam.
Iets verderop zie je de drie windmolens van Lanaken. Benieuwd wanneer de volgende molens gebouwd worden. Juist voor de grens, links af de Kantoorweg in en via de Grensstraat terug naar Lanaken. Die laatste foto's nam ik van enkele oude woningen, nog juist op Nederlands grondgebied.
Thuis gekomen, effe 'n lekkere tas koffie en de tuin in om wat onkruid te wieden. Maar je kunt wel veel goesting hebben om dat te doen, 'n regenbui verstoorde mijn goei bedoelingen. Wat gedruppel en de regenjas aan, geen probleem, maar als je materiaal te nat wordt, dan is het tijd om te stoppen. Helaas.
Vanmorgen was deze jongen al vroeg wakker, iets na zessen. Blijven liggen was geen optie, de linkerkant van het bed was nog in diepe rust en dat wilde ik zo houden. Dus maar opgestaan en op blogbezoek gegaan. Het is altijd plezant te zien wat jullie allemaal creëren, mooie werkjes, cartoons, jullie gedachten neergeschreven, enz. En terwijl ik daarmee bezig was, was het fel aan 't regenen. Wat 'n zomer ... ?
Maar tegen 9u45 was het toch tijd om even de benen uit te slaan. Niks spectaculairs, gewoon naar de Sportoase, verder door naar het jaagpad langs het kanaal en via het Kerkplein terug naar huis. Foto's maakte ik op weg naar, en iets verder dan de Sportoase, de vele velden in onze gemeente. En op de Kounterstraat hing 'n geurtje, goed kijken naar de foto en diep ademhalen ..... Ruik je het? Nog enkele foto's van de ijzeren brug en de brug in Briegden en de vele containers in het gelid aan de school. Zou het iets te maken hebben met het optreden deze avond van de KetnetBand en The Dinky Toys op het Kerkplein?
Dit was mijn verslag van vandaag. Gezien ik echter in 'n lyrische stemming ben, wilde ik dit gedicht van Toon Hermans absoluut nog toevoegen. Ik heb altijd veel respect gehad voor Toon.
Mijn wandeling van vandaag had maar één doel, bij mijn eigen fietsenmaker eens gaan kijken of daar 'n bus kettingontvetter te koop is. Hiervoor diende ik naar Veldwezelt te wandelen, iets verder dus dan die andere fietsenzaak in Smeermaas.
Eerst even standby thuis gebleven tot mijn halve trouwboek terug was van inkopen doen, 'n tasje koffie en ik kon op pad. Via de Sportoase, de brug over in Briegden en op weg naar Veldwezelt. Maar toegekomen bij mijn fietshersteller, was het resultaat weer negatief. Niks in voorraad en "het zal nog wel eens binnenkomen". Hij had wel 'n goeie tip. Hij maakt in zijn eigen zaak, de fietskettingen proper met wasbenzine.
Ok, dan maar terug naar huis, deze keer via de holle weg, 'n stukje zeker te bewaren natuur. Op die holle weg komen enkele andere paden uit, allemaal met 'n eigen naam. Vervolgens onder de tunnel door aan de Stationsstraat om in het winkelcentrum toch nog eens binnen te springen in een der winkels die vooral aan stockverkoop doen, mogelijk hebben ze mijn product ook in het assortiment. Helaas, ze hebben veel, maar niet het gezochte.
Thuis hebben we wel nog 'n restje wasbenzine, het proberen waard dus. Nu weet ik dat ik gevraagde product elders kan bestellen en thuis laten leveren, het jammere is dat je telkens voor 'n bepaald bedrag moet kopen om de verzendingskosten te vermijden. Misschien volgende week er toch eens achter aangaan, per fiets dan wel.
Wat was me dat allemaal deze voormiddag en middag, 'n ware zondvloed boven onze regio. En niet alleen véél water, ook heel wat gedonder. Gelukkig zegt het spreekwoord: "na regen komt zonneschijn".
En ja hoor, er was zonneschijn en véél zuurstof in de lucht. Prima dus om 'n wandeling te maken. Eerst langs de Waterstraat waar die spiegel uitnodigde tot 'n foto,'n stevige plas water 'n beetje verder en het kasteel in de verte. En met al dat water, staan de bloemen er mooi bij. De reuzenzwammen zie je nu overal, ... hoe zeg je dat ....? Ze schieten als paddenstoelen uit de grond ... ! Via de brug over het kanaal, naar de Industrieweg. Ook daar wordt onze aandacht gevestigd op de boerenstiel. Als ze bij ons zo verder gaan, dan is er binnen enkele jaren geen sprake meer van de vele kleinere boerenbedrijven. Ook langs die straat kon je zien dat er enorm veel regen gevallen is, een weide vol met water.
Terugkeren wilde ik via de tunnel aan de fietsbrug, maar er was geen doorkomen aan, de hele tunnel stond nog vol met water. En natte schoenen waren uiteraard aan mij niet besteed. Nog effe geprobeerd om aan de lichten over te steken, maar uiteindelijk niet gedaan, toch maar gekozen voor 'n veilige manier. En die veilige manier was de volgende tunnel aan de Stationsstraat. Gezien de weg daaronder wat afloopt, was er geen water blijven staan. En uiteraard staat de beek ook weer vol, wat dacht je.
Soms heb je zo van die dagen dat - om het met 'n spreekwoord te zeggen - de klad er 'n beetje inzit. Niet dat ik niets gedaan heb of mijn namiddag in ledigheid zal doorbrengen, nee, het loopt zoals het loopt.
Vanmorgen te voet naar de bakker geweest om vervolgens thuis enkele noodzakelijke dingen online te bestellen. Een afspraak met de dokter gemaakt, ook al eens nodig, en nadien bij mijn bank mij gaan vergewissen of ik in mijn financiele toestand 'n kleine verandering kon aanbrengen. Tenslotte naar de winkel geweest waar mij beloofd werd dat gisteren woensdag, 'n nieuwe lading fiets- en kettingontvetter zou toegekomen zijn. Maar helaas, nul op het rekest. Daar zien ze mij niet meer terug voor dergelijke aankopen. En na de middag nog wat bezig geweest in de tuin. Er dienden wat uitgebloeide planten en struiken verwijderd te worden en op de composthoop gesmeten. Ik was nog maar net bezig, toen het begon te regenen. Nu heb ik van wat regen geen schrik, dat werkje diende te gebeuren en alzo geschiedde.
Maar nu ik naar de buienradar kijk, zitten we opgescheept met 'n nieuwe regenzone die minstens tot 18u00 zal duren. Ik heb er de stekker dan maar uitgetrokken en jullie voorzien van wat oude postkaarten van de gemeente Zonhoven. Waarom Zonhoven ...? Enerzijds kom ik er regelmatig per fiets, het is niet te ver van thuis en anderzijds woont een van mijn blogvrienden in die gemeente. Ik hoop dat hij er plezier aan beleeft, uiteraard jullie ook.
En voor de rest, toch even bekomen van mijn twee fietstochten deze week, 'n dagje rust kan zeker geen kwaad.
Mijn tweede fietstocht op drie dagen, wederom met bijna 110 km. op de teller, en nu ik dit aan 't schrijven ben, voel ik dat mijn pijp zo goed als leeg is. Maar geen gezeur, ik heb het mijzelf gezocht. Dus geen excuses.
De bedoeling was om nog eens naar Herk-de-Stad te fietsen, dat was weer effe geleden. Mijn plan lag klaar vanmorgen, het weer was prima en ik had er zin in. Ik vertrok richting Zutendaal alwaar ik vooral door de bossen fietste. Zo kwam ik nog eens door de Mandelseweg, 'n straat waar ik dit jaar alle verschillende keren doorheen gewandeld ben. En dan de brug over richting Munsterbilzen. In een van die kleine straatjes aan de andere kant van het kanaal, hebben de bewoners blijkbaar zelf 'n actie op touw gezet. Gaat het hier vooral om sluipverkeer van auto's, of ... rijden de wielertoeristen té snel door hun straat? Wie zal het zeggen.
Via Beverst en Diepenbeek ben je dan rap in Hasselt, oa. langs cinema Kinepolis. En het moet gezegd, in Hasselt hebben ze 'n dikke pluim verdiend. De fietsers worden er op 'n veilige en makkelijke manier doorheen de stad geleid via het fietsroutenetwerk. De stad heeft er echt werk van gemaakt. Aan de overkant van het spoorwegstation zie je het nieuwe gerechtshof staan. Het werd opgeleverd in 2012 en staat er nu te pronken in al zijn vuil. Toen de bouw ervan gegund werd aan de architect, had blijkbaar niemand er rekening mee gehouden dat al die ramen ook regelmatig dienen gekuist te worden.
Mijn route verder gezet langs talloze boomgaarden, oa. langs die appelen op weg naar Stevoort. Echt in het centrum van Herk-de-Stad ben ik niet geraakt, wel doorheen enkele deelgemeenten zoals Berbroek. Op dat punt begon mijn terugrit. Zo passeerde ik oa. Wijer, Nieuwerkerken, Alken, Wellen en Kortessem. Onderweg zie je mooie dorpszichten, verschillende privé landerijen met kasteel, een aantal kasseiwegen met gelukkig voor ons fietsers, 'n goed bereidbare zijstrook.
Na 71 km. vond ik het tijd voor 'n pauze. Alken lag op mijn weg en daar is meestal wel altijd 'n horecazaak open. Maar, ... spijtig genoeg was enkel café Sportwereld open, en waarom spijtig ...? Geen taart, zelfs geen bol ijs, kortom, niks te eten. Ze hebben er blijkbaar geen probleem mee dat je in de buurt bij 'n bakker taart koopt en het op hun terras binnenspeelt. Daar had ik natuurlijk geen zin in. Het bleef dus bij 'n koffie en 'n flesje cola. Uit compassie misschien, hadden ze me wel twee koekjes bij mijn koffie gegeven.
Mooie gebouwen zie je bij de vleet. Zo bvb. het kasteel Printhagen in Kortessem, in 1986 beschermd als monument. Ook het vakwerkhuisje aan de overkant van de straat is sinds 2008 beschermd. Via Beverst en Hoeselt ging het naar Bilzen waar ik bij het verlaten van de stad, mijn laatste droge voeding heb opgegeten. Via Eigenbilzen en Gellik bereikte ik moe maar voldaan onze gemeente. Eerst nog 'n natje voor de inwendige mens en thuis 'n natje voor de uitwendige mens, 'n stevige douche.
Dat krijg je als je gaat fietsen, gisteren dus en ook morgen. En gezien ik het de laatste tijd altijd nodig vind om de kaap van 100 km. te overschrijden, diende er vandaag stevig gewerkt te worden in de tuin. Eerst de straatkant onderhouden, nadien de moestuin. Toch 'n goei vier uur er mee bezig geweest. Ik voel het in mijn rug.
Maar 'n dag niet gesport, is 'n dag niet geleefd. Nu, sporten kon ik vandaag mijn wandeling niet noemen, eerder traag voortbewegen. Ik heb er mijn tijd voor genomen.
Ik vertrok via de Wijngaardstraat naar het domein Pietersheim. Aan die kleurenplaatjes, kun je naar de gracht rond de burchruïne wandelen. Die toestelletjes die jullie op de foto zien, daar kunnen kinderen mee spelen en er geluid uithalen. Via de ruïne en het kasteel - nee, ik deed mij niet voor als kasteelheer - langs enkele holle bomen. Je kunt er zo doorheen kijken. Maar zolang er 'n sapstroom naar boven is, blijven die bomen in leven met veel blad in de kruin.
Die foto met de mooie paarden, maakte ik bij het verlaten van het domein aan de Koning Albertlaan. Via de Putstraat met zijn geklasseerde woning - vermoedelijk de oudste woning van Lanaken - ging het richting het centrum om na 'n boodschap terug huiswaarts te keren.
En zoals gezegd, morgen fiets ik richting Herk-de-Stad.
Fietsen is altijd 'n beetje 'n avonturentocht, dat heb ik vandaag nog eens ondervonden. Ik ben verschillende keren verkeerd gereden. Een eerste keer op weg naar Visé, er was gewoonweg geen bordje te bespeuren. En eer je in de velden 'n dwarsweg passeert (met mogelijk weer 'n nummerbordje), ben je al enkele kms. ver. Een tweede keer op weg naar 'n terras. Eerst ergens gestopt, maar de mensen rondom mij, waren ook nog aan 't wachten om te bestellen. Daar had ik geen tijd voor. Een volgend terras bood zich aan in Sint-Geertruid. Maar het bordje van het fietsroutenetwerk hing pal aan dat terras. Ik moest achter het lunchroom, rechtsaf. Maar dat had ik natuurlijk niet gezien. Deze jongen fietste gewoon rechtdoor totdat hij het in de smiezen kreeg dat hij verkeerd zat. Na 50 km. had ik behoefte aan 'n pauze en daar had ik meer oog voor, vandaar mijn fout. Nog eens verkeerd gereden juist voor Valkenburg en in Hulsberg.
Nu moeten jullie weten dat in tegenstelling tot Belg. Limburg, de bordjes in onze naburige Nederl. provincie, maar karig zijn opgehangen. Niet aan elke splitsing van wegen hangen bordjes. In Wallonië is het zelfs nog erger, ofwel zijn sommige bordjes gewoon verdwenen of ze hebben er nooit gehangen.
Maar goed, ik heb mijn fietstocht tot 'n goed einde gebracht. De bedoeling was om nog eens over de Houtain te fietsen (de berg heet in feite Chavée Arecht) en vandaar naar Valkenburg te trekken. Vertrekken deed ik te Briegden, langs het Albertkanaal tot Kanne om daar de taalgrens over te steken naar Eben Emael. Je fiets daar 'n stuk langs de Jeker. Die foto van het bouwwerk te Eben-Ezer wil ik jullie niet onthouden. Het is wel geen eigen foto omdat het bouwwerk nu niet te zien is, maar het ligt er wel. Het werd eigenhandig gebouwd door Robert Garcet tussen 1951 en 1965. De man overleed in 2001. Nu is er 'n museum ondergebracht, musée du Silex.
Eens in Bassenge zie je de omgeving veranderen, wat meer heuvels en hellingen. Via Roclange reed ik dan de Chavée Arecht over, 'n helling van slechts 900 meter lang maar met 'n max. stijging van liefts 15%. In het dorp zie je vermoedelijk het mooiste rond punt van de regio. In Visé was het even boterhammentijd om vervolgens via Eijsden en Sint-Geertruid richting Valkenburg te fietsen. Ik kon ze natuurlijk niet allemaal fotograferen, maar mooie huisjes vind je bij de vleet. Het was er weer over de koppen lopen. Maar dat is meestal zo in Valkenburg. Mijn laatste foto maakte ik van 'n kerkje, juist buiten het centrum.
En op het einde, nee, geen pauze in Lanaken centrum wegens de kermis. Eerst eens gaan kijken aan 't Cultuurcafé, maar dat was dicht. Dan maar naar Gellik en daar 'n biertje gedronken op de goede afloop. Moe maar voldaan, nog even dit verslag afwerken en dan met de benen omhoog. 109 km, het is goed geweest.
Met 'n omweg doorheen de velden van Oud-Caberg naar de bakker.
Voor ene keer begin ik eens niet met mijn wandel- of fietskaartje, maar met 'n foto van onze kleinzoon. Ze zijn namelijk 'n aantal dagen met verlof aan de kust geweest. En op een van die dagen wilde Arne, onze kleinzoon, pizza. Maar spijtig genoeg hadden ze geen pizza's op kindermaat, er werd dus geopteerd voor 'n volwassen versie. Maar als je het gezicht van Arne ziet, dan verdenk ik zijn papa - onze schoonzoon - ervan dat hij lachwekkend tegen hem gezegd heeft: "alles opeten hoor"! Uiteindelijk heeft hij toch de helft opgekregen en de rest is in de buik van mama en papa terecht gekomen.
Mijn wandeling begon vandaag al vroeg, rond 8u30. Ik wilde nog eens naar Smeermaas wandelen en terugkomen via de Industrieweg. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn 1ste foto met zijn mooie zitringen, maakte ik aan de school achter de kerk. En dan in Smeermaas, de grens over. Wat verderop, 'n foto van de siertuin van een der woningen juist achter de grens. Die woningen vormen zowat 'n eilandje aan de grens tussen de velden. Vervolgens het veld in, oa. langs de kapel en het ijzeren kruis met op de achtergrond, 'n flinke mist.
Eens terug op de Industrieweg in Lanaken, voor het eerst eens die trappen afgedaald. Ik kom er zo dikwijls voorbij, dus vandaag was het zover. Onder de brug door aan de sluis, om tenslotte aan dat verbindingspadje, naar de bakker te wandelen. Zo, 9,7 km. wandelen om 'n brood en wat pistolets te gaan halen, dat kan al tellen.
En het fijnste moest nog komen, iets na het middaguur zijn we met 'n bevriend koppel ergens lekker gaan eten, het is te zeggen, vooral gaan bijpraten. We moesten ons wel per fiets verplaatsen naar 'n naburig dorp, maar het weer was goed en de afstand niet te ver. Het was voor het eerst dat we in dat restaurant kwamen, maar het is absoluut voor herhaling vatbaar.
Veel viel er vandaag niet te fotograferen. Dat krijg je als je gewoon wandelt langs grote wegen. Er is weinig spectaculairs te zien. Mijn wandeling was in feite bedoeld om in 'n fietsenzaak, 'n bus ontvetter te gaan kopen voor mijn fiets en vooral voor de ketting. Nu zou je denken dat dergelijke winkels zo 'n product altijd op voorraad hebben, niet dus, dat wordt teruggaan volgende week. Het wordt besteld.
Ik heb er dus maar 'n sportieve wandeling van gemaakt, eens goed doorstappen. Uitgerekend bleek dit iets meer dan 6 km/uur te zijn geweest. Ik vertrok via de Broekstraat, de Koning Albertlaan om in Tournebride de brug over te steken. Vandaar ging het naar Smeermaas, oa. langs de school, nu nog in vakantiemodus. Terugkeren deed ik via de fietsbrug om in het centrum de kermis van volgend weekend in aanbouw te zien.
Mijn laatste foto maakte ik aan de werkplaats van wijlen kunstenaar en ambassadeur Mathy Engelen. Tot morgen.
Normaal zal ik niet rap vertrekken voor 'n langere fietstocht als het regent bij de start, vandaag toch 'n uitzondering gemaakt. Mijn vrouw en ikzelf hadden elders nog 'n opdracht en dat moest uiteraard gebeuren. Zij was met de bus gegaan, ik zou met de fiets nakomen. Maar natuurlijk, juist toen ik wilde vertrekken, begon het te regenen, niet zo 'n klein beetje maar 'n hele plas. Daar zat ik met mijn goed gedrag. Mijn vrouw 'n berichtje gestuurd dat ik iets later zou vertrekken. En ja, toen het iets minder fel regende, de regenjas aangetrokken en toch maar vertrokken. Omdat de wegen natuurlijk kletsnat waren, mag mijn fiets wederom 'n goede poetsbeurt krijgen.
Maar eenmaal mijn opdracht volbracht, kon ik aan mijn rit beginnen. Het was inmiddels gestopt met miezeren. Enkel in Munsterbilzen heb ik nog wat druppels gevoeld, maar te weinig om die regenjas weer aan te trekken. In Zutendaal ben ik even gestopt aan dat infobord. En zo te zien, kun je daar fijn pauzeren. En vanaf daar ging het gestaag verder de Kempen in. In Hengelhoef 'n foto gemaakt van dat kasteeltje. Goed 60 jaar geleden ben ik daar eens geweest op het huwelijk van mijn inmiddels overleden oudere nicht. En tijdens mijn beroepsloopbaan ben ik er nadien nog eens geweest om 'n seminarie bij te wonen van mijn vakbond.
Wat verderop in Kelchterhoef, is de natuur prachtig om te wandelen. En aan zij die enkel willen genieten van de zuivere lucht, werd ook gedacht. Via Houthalen-Helchteren, bereikte ik wat later Meeuwen. Ook de zon liet zich op dat punt eindelijk zien. Het is daar "Aen de Bullenschool" dat ik na 60 km. fietsen, mijn pauze kon nemen. Er was redelijk wat volk op het terras.
En dan in Opglabbeek kon ik niet voorbij aan dat bord van restaurant Slagmolen. Met zijn 2 Michelinsterren en 18/20 bij Gault&Millau, hoort dit restaurant bij de betere klasse. Het Becoming Menu heb je bvb. voor 205,00 euro/persoon met 'n wijnarrangement van 105,00 euro. Geef mij toch maar de gewone keuken en 'n wat lager uitvallend onkostenbonnetje. Trouwens, met mijn koerskledij aan, zou ik er nog niet eens binnen mogen.
Terugkeren deed ik via de Salamander in Maasmechelen en de cité van Eisden. In het Casino ben ik in 't verleden dikwijls geweest. Tijdens mijn volleybalcarriere speelden we dikwijls tegen Eisden en bij hun thuiswedstrijden, werden wij er altijd getrakteerd op smakelijke boterhammen. De kerk wordt ook al eens de mijnkathedraal van Eisden genoemd.
Mijn laatste foto maakte ik aan de boorden van de Zuid-Willemsvaart in Rekem, een der mooie gebouwen van het oude stadje. Voila, weer 'n stevig verslag van 'n mooie fietstocht. Hiermee zit ik op drie dagen tijd, al aan 207 km.
Dag vriendinnen en vrienden, nu ik dit schrijf is de kleinzoon juist toegekomen. Hij blijft deze nacht logeren. We hebben wel nog moeten zeggen dat hij niet te vroeg zou toekomen, want bompa wilde deze morgen eerst nog wandelen om vervolgens toch nog wat ongestoord in de tuin te kunnen werken. Dat is bij deze gebeurd, rap mijn verslag maken en mij in het kindergeweld storten.
Mijn wandeling was vandaag simpel, langs de Industrieweg en de Tweekronenlegerweg naar de brug van Veldwezelt. De laatste straat verwijst naar de Spaanse successieoorlog in het begin van de 18de eeuw. Onderweg zag ik in de verte de brug van Briegden waarover ik bij mijn terugkeer zou stappen. En er is ook al flink gegraven door het baksteenbedrijf.
Aan de brug heten de Limburgers iedereen welkom. Aan de andere kant terug naar beneden tot waar het Albertkanaal zicht splitst. Links het Albertkanaal, rechts het verbindingskanaal naar de Zuid-Willemsvaart. Via de tunnel en de bloemen aan de sportoase terug naar huis. Het was 'n wandeling die zich sportief mocht noemen, zeker als jullie weten dat ik dat deed tegen 6,12 km/uur. Het zweet was navenant.
Een dagje uit naar De Weverland oftewel de stad Antwerpen, dat stond al 'n tijdje op ons to-do lijstje. Het weer was goed en het voornaamste doel van onze trip was ook al bepaald. We konden dus met ons beiden vertrekken.
Gezien wij afhankelijk zijn van het openbaar vervoer, namen we eerst de bus naar Bilzen om daar de trein te nemen met overstap in Aarschot. Geen klagen over de NMBS, de treinen waren goed op tijd. Omstreeks 11u30 kwamen wij toe in Antwerpen-Centraal, tijd om richting de Meir te wandelen waar wij meestal in The Bistro, gelegen naast het Rubenshuis, gaan eten. Je hebt zo van die vaste plekjes, zelfs in Antwerpen, waar het eten goed is en je blijft er dan ook klant.
En na het eten, 'n kort bezoekje aan de zaak van chocolatier Julius Persoone, zoon van Dominique, wereldberoemd met zijn chocolade.
Het eigenlijke doel van onze citytrip was de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience. Een prachtige locatie met véél oude boeken die maar weinig licht kunnen verdragen. We hebben ons de ogen uitgekeken. Na dat bezoek, nog ene koffiestop op de Groenplaats. Op de Groenplaats ben ik in 'n vorige leven (tussen 1985 en 1989) werkzaam geweest bij de toenmalige Post in het kantoor Antwerpen 1. Nu is er in dat gebouw 'n Albert Hein gevestigd.
En wat doe je verder nog in 'n stad gelijk Antwerpen, .... wat kuieren tussen de toeristen, eens gaan kijken naar de Kathedraal, 'n wandeling naar de Schelde waar 'n waterboot aangemeerd lag, eens gaan kijken naar die aanbouw aan het Steen (linkerzijde), om ten slotte op het gemak terug te keren naar de Middenstatie oftewel het Centraal-Station. Het is mogelijk het best bewaarde oude station van België.
De terugweg verliep even vlot al was er in Bilzen wel 'n bus afgeschaft. Een half uurtje wachten dus, gelukkig konden wij even in 'n zaak 'n fris drankje nuttigen, het was nodig want het was verdorie warm geworden.
Vandaag stond 'n fietstocht op het menu. Mijn route lag klaar en mijn echtgenote had ik gebriefd waarheen ik zou gaan. Dat laatste doe ik altijd, kwestie dat ze weet waar ik zo ongeveer ben. Maar de natte wegen van deze ochtend, hebben mijn vertrek toch even uitgesteld tot 'n uur of tien.
En dan op pad. Eerst tot aan de brug van Briegden om mij via het Albertkanaal door Kanne en naar de sluis van Lanaye te brengen. Wat verderop aan de brug naar Moelingen, zag ik 'n hele zwerm ganzen. De weg naar Val Dieu is gekend, doorheen Moelingen, naar Warsage en dan naar Charneux waar de Abdij van Val Dieu ligt. Ik wilde daar pauzeren, maar omwille van werken, ben ik maar doorgereden.
De volgende gemeente waar ik doorheen fietste, was Aubel. En vanaf dat punt kun je op het fietspad "Ravel 38" naar Plombières fietsen. Onderweg prachtige vergezichten maar ook ... 'n vuile fiets. Omdat dit voormalige kolenspoor grotendeels doorheen de bossen loopt, was er bijna geen zon tot op de weg geraakt. Gevolg: vuile wegen.
Mijn halte heb ik genomen in Hombourg. Ik had er zo 'n voorgevoel dat pauzeren in Teuven (bij Moeder de Gans) wel eens voor problemen kon zorgen. Dus in Hombourg gestopt aan 'n voormalig spoorwegstation. De waard - die uitstekend Nederlands sprak - vertelde mij dat de weg naar Teuven nog altijd opgebroken is (sinds vorig jaar al). In mijn beste Frans heb ik met die mens ene fijne babbel gehad, en .... de appeltaart was lekker. En o ja, bekijk het bord eens goed, vooral de vertaling naar het Nederlands ...!
Het vervolg van mijn rit was er dus eentje met de natte vinger. Plantrekken noemen ze dat. Je komt dan af en toe 'n mooi kasteel tegen, kasteel van Beusdael, op de Rue de Beusdael. Een kuitenbijter van 3,4 km. Nog een kuitenbijter, de Piemert met stevige stijgingspercentages. In totaal toch 800 hoogtemeters vandaag, dat kan tellen.
Op weg naar Maastricht, nog even halt gehouden aan de militaire begraafplaats van Amerikaanse soldaten in Margraten. Ik ben niet binnen geweest, daarvoor was er te weinig tijd. En dan uiteindelijk, het mooiste fietspad van Maastricht. Je weet dat je dan bijna thuis bent maar ook dat je op 'n veilige wijze doorheen de stad rijdt.
En mijn laatste foto, uiteraard mijn vuile fiets. Dat wordt poetsen. Wat morgen brengt, ... dat laat ik nog even in het midden, dat lezen jullie achteraf.
Amaai, het was vandaag geen "zit-op-je-kont-dag". Het begon al vanmorgen toen onze dochter 'n berichtje stuurde of wij mee wilden naar de kindermarkt, voor één keer 'n onderdeel van de gewone wekelijkse markt. Wij mee dus. Terug thuis, 'n vol uur uitgetrokken om mijn gras te maaien en de boorden mooi recht te trimmen. Na het middagmaal, enkele uurtjes zoet geweest om wat planten- en bloemenborders onkruidvrij te maken. Vervolgens kwam onze zoon zich vergewissen of er wat groenten in onze tuin te scoren waren. En uiteraard laat je hem niet gaan zonder ene fijne babbel.
Zo kwam het dat ik pas nà 15u00 aan mijn wandeling kon beginnen. Het was naar en door het bos. Deze keer trok ik het bos in op het einde van de Bremstraat. Het is maar 'n smal pad en af en toe moet je over omgevallen bomen heen stappen. Dat paard trok mijn aandacht omdat het kortbij aan de afsluiting kwam staan. Nieuwsgierig van aard ... ?
In het bos zag ik 'n plant waarvan ik maar weer eens de naam niet kende. Volgens mijn App Obsldentify zou dat de Late Guldenroede moeten zijn. Je ziet deze plant nu overal in 't bos. Vervolgens de grote weg over om langs het rusthuis en het ziekenhuis, terug te keren naar Pietersheim. Daar aan de visvijver 'n jong gezinnetje opgemerkt. En dan naar huis, op tijd terug om nog de tafel te dekken voor het avondmaal.
Dat was het voor vandaag, druk-druk-druk. Dadelijk de benen omhoog en kijken naar Wim Lybaert op de VRT. Morgen, bij hopelijk droog weer, ga ik fietsen.
Eindelijk nog eens 'n relatief mooie dag, zeker na die desastreuze zondag gisteren. Het heeft toen maar één keer geregend, maar wel de hele dag. Ik ben nauwelijks buiten geweest en vandaag voelde dan ook aan als 'n ware opluchting.
Maar vanmorgen was er toch 'n kleine kink in de kabel, de chauffeurs van De Lijn, met stelplaatsen Tongeren en Lanaken, waren in staking gegaan. Het werd zelfs omgeroepen op de radio. En net vandaag wilde ik gaan wandelen vanuit Zutendaal. Het was dus even afwachten of de staking algemeen was of niet. Gelukkig kunnen we dat nu allemaal 'n beetje volgen via 'n App op de gsm. En ja hoor, mijn bus reed wel, meer zelfs, ze was precies op tijd.
In Zutendaal aan de halte 15 Augustusstraat, afgestapt om vervolgens door de wijk Gewaai te wandelen. En dan kom je aan dat mooi gebouw. Vroeger was dat het Oud Kantoor, 'n tolhuis en afspanning (herberg) uit de 1ste helft van de 18de eeuw op de baan Maastricht - Aken. In 1925 werd de woning herbouwd en sinds enkele jaren is de naam van de gevel verdwenen. Het gebouw is nu wel mooi gerestaureerd.
Vanaf dat punt heb ik mijn weg vervolgd via het fietspad naar Gellik. Ook hier zag ik weer vele paarden grazen. En in Gellik centrum, had deze jongen dorst. Een goei tas koffie met likeurtje en 'n frisse Duvel, konden mij zeker bekoren. Op het Kerkplein ook nog 'n foto gemaakt van de spiksplinternieuwe kiosk. Ze is gemaakt op verzoek van de plaatselijke bevolking.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Maar gene paniek, morgen is dat weer in orde. 
Ik ben Eddy Meuris