aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
11-11-2023
Effe genieten van 'n streep zon.
Vanmorgen had ik gezien dat het de ganse voormiddag droog zou blijven, misschien dus 'n mogelijkheid om nog eens mijn fiets van stal te halen. Maar eer het zover was, ben ik mijn echtgenote nog eens elders 'n goei tas koffie gaan drinken. Het is vandaag in België 'n feestdag en het is dan gokken welke horecazaak al dan niet geopend is. Wij vonden er eentje in de Winkelstraat, 'n plaats waar we al jáááááren niet meer geweest zijn. Er is 'n nieuwe uitbaatster en we wilden de koffie wel eens proeven. En die smaakte overheerlijk. Daarenboven was er 'n glaasje slagroom bij met onderaan wat likeur, 'n stevige praline en 'n koekje, en dat voor de prijs van 2,50 euro. Kan het nog beter ....?
Om 10u30 was ik dan vestimentair klaar om aan mijn fietstocht te beginnen. Eerst de Bessemerberg omhoog om daarna rechts af te slaan richting Rekem. Ook hier zie je weer de mooie herfstkleuren rond de gracht naast het fietspad. Vervolgens fietste ik doorheen Opgrimbie, Boorsem en Uikhoven. In die laatste gemeente zag ik plots 'n mooie carnavalswagen staan. Dat deed mij eraan denken dat vandaag 11 november, om 11u11 stipt, het nieuwe carnavalsseizoen van start gegaan is in onze gemeente.
Achter Uikhoven heb je dan Oud-Rekem. Op de foto zie je acheraan de oude Paterskerk. Die kerk is gisteren vrijdag, nog op tv geweest in het programma "iedereen beroemd" op VRT-één. De kerk is van 1620 en werd gebruikt tot 2004 toen de laatste pater de site verlaten heeft. Sinds 2018 is de kerk nu in gebruik door Piano's Maene die er 'n showroom en concertzaal in onder gebracht hebben. Wat verderop kwam ik langs de Sint-Petronellakapel, daterend van 1710.
Via dat smal fietspad richting Neerharen-centrum kwam ik ook langs de weide met de nu al grote kudde alpaca's. Ondertussen op mijn klok kijkende, zag ik dat het tijd was om huiswaarts te keren. Gewoon langs het kanaal, de sluis van Lanaken en de paden aan de sportoase, om tenslotte juist vóór het afgesproken uur (12u30) en de mogelijke regen (donkere wolken boven Zutendaal) de benen onder tafel te kunnen steken. De opfrissing gebeurde achteraf.
Een korte wandeling is ook 'n wandeling. Zo dacht ik er vandaag over. Eerst naar de bakker om brood te gaan halen en terug thuis zag ik op mijn gsm dat het iets na 10u00, zou gaan regenen. Niet getreuzel dus en op pad.
Wat ik al direct hoorde, dat waren de geluiden van Sappi. De vakbonden hadden opgeroepen om massaal aanwezig te zijn vanaf 9u00 omdat de CEO van Sappi Europa aanwezig zou zijn. Niet alleen de arbeiders en bedienden waren welkom, ook hun familie, vrienden en kenissen. Boven al die geluiden, hoorde ik ineens ook onze burgemeester Marino Keulen het woord voeren. Ik heb mij maar niet gewaagd tussen al dat volk, maar ik ben gewoon doorheen de paden rondom de sportoase gestapt. Daar zag ik 'n ogenschijnlijk robuuste boom, maar nu zo zonder bladeren, lijkt hij mij ten dode opgeschreven.
Op de Kounterstraat, dat kleine weggetje rechts genomen, de Kleine Hofstraat. Je moet dat pad kennen, vreemdelingen zouden het aanzien als 'n privéwegje langs 'n woning. En bijna terug thuis, kom je langsheen - voor mij toch - de mooiste brievenbus van Lanaken. Omwille van de privacy, heb ik het huisnummer onherkenbaar gemaakt met 'n smiley.
En nu, het is inderdaad aan het regenen. Het lijkt erop dat we regelmatig 'n bui over ons heen gaan krijgen, maar .... dat is blijkbaar niks in vergelijking met de regen die nog over de Westhoek gaat vallen.
Deze namiddag mag ik weer sous-chef zijn in de keuken.
Vanmorgen heb ik mij wat bezig gehoudig en deze middag zijn we met ons beidjes, nog eens gezellig samen gaan tafelen. Na een voorgerecht, 'n hoofdschotel, ik enkele wijntjes en 'n goei tas koffie, waren we weer uiterst tevreden. En gezien de gezondheid al 'n heel stuk beter is, had ik nog eens goesting om de bus naar Zutendaal te nemen om te voet terug te keren.
Het werd de bus van 14u30 en ik stapte uit in Zutendaal-centrum. Aan de Mandelseweg vertrok ik langsheen dat kapelletje, of hoe noem je dergelijk bouwwerk? Iets verderop heb je dan wel 'n heuse kapel, de Teerkenskapel. De Mandelseweg is één lange weg doorheen het bos en komt uit aan de Gijzenveldstraat.
Om niet via de grote weg terug naar huis te moeten, koos ik er voor om via de Grensweg, opnieuw het bos in te trekken, maar nu op onverharde wegen. Ik ken die weg nu stilaan, het is gewoon rechtdoor tot bijna in Sparrendal. Daar ging ik rechtsaf om via dierenarts Neven, terug uit te komen op de Smeetsstraat. Vele bewoners maken er handig gebruik van die bladkorven.
En dan die kerkelijke wijk, genoemd naar priesters, paters enz. Ik herinner me 'n postbode die om 17u30 's avonds nog niet terug was van zijn brievenronde. Als toenmalig baas, vond ik dat uiteraard onrustwekkend. Rap even kijken op zijn dienstronde en ik zag dat hij genoemde wijk als allerlaatste moest bedelen. Ik rap op mijn fiets en hem gaan zoeken. De hele wijk heb ik doorkruisd, maar geen postbode. Terug op kantoor, was hij net vóór mij toegekomen, hij was langs 'n andere uitgang de wijk buitengereden. Bedoelde postbode had die dag 'n werkdag van meer dan 12u00. Hij was volledig nieuw in zijn job en had dus nog veel te leren. Nu is hij nog altijd actief en naar verluidt, is hij een der sterkhouders van het kantoor. En de wijk zelf, wie er zijn/haar weg niet vindt, dan is het toch even zoeken, 'n klein doolhof.
Via de kerk van Sint-Servaas was ik uiteindelijk rap terug thuis. En nu, 18u40 zijn de weergoden ons weer slechtgezind, het regent. Fijne avond nog.
Het weekend is tot dusver goed verlopen. Gisteren met de familie aan tafel gezeten, zussen en broers - samen met hun partner - van mijn vrouw. We zijn er nog allemaal, weliswaar op gezegende leeftijd, maar we komen nog samen. Verder van mijn dokter te horen gekregen dat mijn bloedcontrole in orde is. Ik laat elk jaar rond deze tijd 'n medische check-up doen van mijn bloed: cholesterol, suiker, Vit D, enz. Ik moet niet aan de pil, en daar ben ik blij om. Tenslotte is 'n landgenoot Europees kampioen veldrijden geworden. En dat het geregend heeft, ... dat nemen we er maar bij.
Maar van al dat goede nieuws, krijgt 'n mens terug meer energie. Zo was ik vanmorgen al om 08u00 in mijn tuin het snoeisel bijeen aan het doen. Ik had afgesproken met mijn tuinman dat hij zou snoeien en dat ik voor het opruimen zou zorgen. Dat scheelt natuurlijk in prijs. Verder nog wat bladeren bijeen geharkt en toen kon het, ... wat dachten jullie .... beginnen te regenen.
Maar na het middagmaal zag ik toch op mijn gsm dat er 'n droog moment zou zijn tot ongeveer 14u25, geen tijd dus om te aarzelen en maar direct op pad. Mijn bestemming was wederom Pietersheim. Ondanks wind en regen, houden 'n aantal veldbloemen nog steeds stand. De burchtruïne was geopend voor het publiek, dus daar nog eens doorheen. Foto's van de kapel, van de grachten en 'n zicht op de oude opgravingen. Die opgravingen waren volledig overwoekerd met onkruid tot dat er weer eens iemand de kat de bel aanbond en op sociale media 'n ferm beklag deed over de laksheid bij het onderhoud van ons erfgoed.
Langs de dreef achter de ruïne zag ik verschillende Honingzwammen staan (het is te zeggen, mijn app geeft voor 80% zekerheid). Terugkeren deed ik via het kanaal. Ik wandel daar dikwijls, maar kan me niet herinneren dat ik daar niemand tegenkwam, geen fietsers, joggers of wandelaars, werkelijk niemand heb ik gezien tussen de brug van Tournebride en de sluis van Lanaken. Wat ik wel zag langs het kanaal, dat waren Blanke Champignonparasols.
Bijna tussen de huizen, begon het toch wat te miezeren, en wat doet 'n mens dan, ... yep, ... door 'n winkelgalerij stappen, effe 'n droog moment. Toch ben ik nog relatief droog thuis geraakt, daarna tijd voor ontspanning en zoals gezegd, 'n Belg de koers zien winnen. Morgen ga ik schaken.
Maar goed dat ik deze voormiddag niet naar de buienradar gekeken heb, ik was misschien niet eens vertrokken. Deze namiddag zitten we met de benen onder tafel, daarom wilde ik eerst de benen nog wat in beweging zetten. Niet met de koersfiets, deze is wel inmiddels hersteld. Er zat 'n afgebroken doorn in mijn voorband van de meidoorn, scherp genoeg volgens de hersteller om zelfs doorheen anti-lekbanden te dringen. Het werd dus de stadsfiets.
Ik vertrok langs de schaapjes aan de brug van Briegden om langs het Albertkanaal tot Kanne te fietsen. Aan de rechterzijde staan veel nadarhekken, maar goed ook, met die kilometers lange ondergrondse gangen, kun je verloren lopen met alle gevolgen vandien. De markt in Kanne beperkt zich tot één kraam. En dat Kanne bij goed weer, veel toeristen trekt, bewijst dit bord. Je kunt er inderdaad fijn wandelen.
Iets verder dan het château Neercanne, zie je links het mergelmuseum van de Jezuïetenberg. Jullie zien hierna wat foto's die ik opgezocht heb (geen eigen foto's). Ik ben er ooit eens binnengeweest en het is zeker 'n aanrader. Zoek het maar eens op wanneer je er binnen kunt, dit onder begeleiding van 'n gids. De groeve bevindt zich in de Cannerberg op grondgebied van Maastricht. Tussen 1880 en 1967 gebruikten de Jezuïeten deze groeve als ontspanningsruimte. Ganse ondergrondse zalen werden beschilderd en ingericht. In 1998 is deze groeve erkend als Rijksmonument.
Vervolgens ging mijn tocht verder naar het centrum van Maastricht. Waar het tot dusver enkel wat lichtjes had gemiezerd, begon gaandeweg, en vooral vanaf Maastricht zelf, de regen met bakken uit de lucht te vallen. Schuilen had geen enkele zin, ik was toch al mèsnaot oftewel kletsnat, en te laat komen voor het middagmaal wilde ik ook niet. Dus, dan maar doorrijden.
Thuis gekomen, direct jas, schoenen en broek uit en onmiddelijk onder de warme douche en het leed was alweer geleden. Dadelijk wat ontspannen met onze familie.
Deze voormiddag hebben wij weer voor oppas mogen spelen voor onze kleinzoon. Nu met zijn 6 jaar, moet je daar niet meer zo veel naar omkijken, hij trekt al goed zijn plan. Hij wilde vandaag eens op de foto met al die knuffels die wij in huis hebben. Bij het middagmaal, het waren gewoon boterhammen, heeft hij vier stuks verorberd. Ja, op die leeftijd kunnen ze goed eten.
Maar eens opgehaald door zijn mamma, kon ik vertrekken voor 'n korte wandeling. Ik vertrok via de Asbeekweg, maar helemaal op het einde, de aansluiting met de H. Dunantstraat, kon ik geen stap meer verder. Door werken was de hele straat volledig afgesloten, zelfs voor voetgangers. Dan maar dat smalle pad links genomen naar de molen van wijlen Miet Cops. Uiteraard, dat wist ik van tevoren, was dat pad gaandeweg vrij modderig. En iets verderop lag 'n slachtoffer van die storm van gisteren tegen de vlakte. Ik ben letterlijk doorheen de takken moeten kruipen om verder te kunnen.
Wat verder was ik dan in de kinderboerderij en de speeltuin. Wegens de herfstvakantie waren er toch tal van gezinnen met kleine kinderen aanwezig. Aan de burchtruïne langsheen de gracht gestapt met links heel wat eenden en rechts, 'n mooi zicht op het kasteel. De wilde wingerd heeft nu 'n mooi kleurtje gekregen.
Het domein Pietersheim heb ik verlaten via Merode Interieur, vroeger 'n hoeve, horende bij het kasteel.
Terug thuis ben ik toch maar mijn fiets naar mijn fietshersteller gaan brengen. Het is niet normaal dat ik op korte tijd, drie keer lek reed met anti-lekbanden. En opnieuw terug thuis, was de tuinman juist begonnen met mijn laatste haag te snoeien. Hij heeft er uiteindelijk 'n half uur over gedaan terwijl ik toch enkele uren nodig heb. Dat is ook weer gedaan. Ik ben content.
Voor ik aan mijn wandelverslag begin, wens ik toch eerst iedereen te bedanken voor de verjaardagswensen voor onze Arne. Hij heeft zich goed geamuseerd gisteren op zijn feestje, er waren ook twee vriendjes aanwezig, bomma en bompa hebben dus niet moeten meespelen. Wij hebben wel aan tafel gezondigd door het eten van 'n stuk smurfenvlaai. Zij die dat niet kennen, het is bladerdeegbodem, daarop vanillepudding en abrikozengelei, en na de afkoeling volgt nog slagroom, witte chocoladeschilfers en poedersuiker. Die vlaai (of ook taart genoemd) werd in 1977 uitgevonden door 'n bakker in Heusden-Zolder. En het enige wat het met de smurfen te maken heeft, toentertijd was het liedje van de smurfen geweldig populair.
Mijn excuses, maar toch nog 'n anekdote van deze morgen. Bij het opentrekken van de gordijnen deze morgen, zagen we dat onze brievenbus 'n vriendje had gekregen. Bleek dat vandalen de brievenbus van onze naaste buren van zijn voetstuk hadden getrokken en er mee op wandel waren gegaan. Maar omdat die bus zoveel weegt, hebben ze die dan maar achtergelaten op die van ons.
En nu mijn wandeling. Regenen ging het niet doen, waaien des te meer en de zon scheen. Binnen blijven was daarom geen optie. De bedoeling was om doorheen Oud-Caberg te wandelen, dus even de grens over. Ik vertrok langs de trappen aan de school en doorheen de tunnel, om vervolgens rechtsaf te slaan richting de Industrieweg. Aan grenspaal 97 zie je in de verte Oud-Caberg al liggen. Zoals nog al eens gezegd, het oude gedeelte van het dorp heeft nog verschillende mooi opgeknapte boerderijen zoals het Reijndershof. Door de strakke wind, lagen in het dorp omzeggens alle groene afvalcontainers op hun zij. Leeg weegt zo 'n containers niks, en de minste wind blaast ze dan omver.
Doorheen de straat Lanakerweg keerde ik terug. Nog even getracht op rechts 'n binnenweg te vinden, maar omdat dit niet lukte, gewoon doorgewandeld langsheen de kapel met zicht op Lanaken met zijn windmolens en de kerk, ver op de achtergrond. Aan de kapel, rechtsaf doorheen 'n modderig pad richting de oude spoorbrug. Daar mijn laatste foto's genomen. Ik vertrouwde het verder niet meer, de wind was mij toch wat al te strak, ik wilde mijn gsm niet tegen de vlakte zien gaan.
Via het veld van de Grensweg, teruggekeerd naar Lanaken. Al bij al viel het nog mee, al was ik bijna gezandstraald, ben ik twee keer mijn pet achterna moeten lopen en ben ik zelfs enkele keren letterlijk tot stilstand gekomen. Uiteraard heb ik goed uitgekeken telkens ik voorbij 'n boom of bomen diende te wandelen, maar die 6 Bfr. hebben we al dikwijls gehad, het is zelfs al erger geweest. We mogen bij ons in Lanaken nog van geluk spreken, elders in het land (en ook in het buitenland) zijn er problemen geweest.
Toen ik vanmorgen richting Maastricht aan 't fietsen was, zagen mij die wolken toch ferm bedreigend uit, nochtans hadden de buienradars aangegeven dat het droog zou blijven. En gelukkig, het is inderdaad droog gebleven.
Mijn route lag sinds gisteren klaar, naar Gulpen om via de autostradebrug in Stein terug te keren. Om te beginnen nam ik dat mooie fietspad achter de Noorderbrug richting Bemelen. Via dat fietspad rij je Maastricht buiten. En dan in Bemelen nog eens de berg naar boven, de Bemelerweg. Het is 'n loper zoals ze nog al eens zeggen, 1 km. lang en geen al te hoge stijgingspercentage's. In het gehucht Wolfshuis - hoort bij Bemelen - zie je "De Van Tienhovenmolen", gebouwd in 1855. De wieken waren flink aan het draaien.
En dan naar Gulpen. Je bevindt je op 'n hoogte en de vergezichten richting Gulpen zijn dan ook prachtig. Echt in het centrum ben ik niet geweest, ik draaide links af naar Wijlre, Hulsberg, Schin-op-Geul en Walem. Tussen laatst genoemde dorpjes, die bij Valkenburg horen, heb je de Kachelberg, 'n stevige kuitenbijter met percentage's boven de 10%. De helling is 1,5 km. lang. Boven vind je 'n kapel van 1828. Wat verderop even gestopt aan 'n andere kapel, in Wijnandsrade. Deze kapel werd in 1930 gebouwd door 'n aantal buurtbewoners. Ik heb er mijn enige pauze van vandaag genomen, mijn boterhammen opeten.
Vervolgens ging het naar Genhout, 'n plaats waar ik al tig-keer doorheen gefietst ben. En iets verder, bereikte ik Elsloo/Stein waar ik 'n prachtig versierde kunstboom zag en 'n mooie schilderij op 'n doodgewone elektriciteistcabine. Zo 'n saaie cabine's kunnen dus prachtig versierd worden. Je ziet het meer en meer de laatste tijd.
Eens de autostradebrug over, ben je bijna thuis. Nog effe langs de Maas in Uikhoven en doorheen Rekem richting La Butte aux Bois, en ik kon mijn fiets weer opbergen.
Maar het venijn zat vandaag in de staart, in Rekem stelde ik vast dat ik te kampen had met 'n leegloper vooraan. Ik heb mijn band eens gecontroleerd, maar uitwendig zie ik geen schade. Gelukkig nog net thuis geraakt zonder te moeten stoppen voor 'n herstelling. Dat zal deze week gebeuren.
Morgen 1 november, wij gedenken onze overleden naasten en .... vieren onze Arne die 6 jaar wordt. En zoals in mijn titel gezegd, de 6.000 kms. zijn binnen, mijn doelstelling voor dit jaar. Uiteraard ga ik proberen er nog iets bij te doen.
Dag allemaal, vandaag had ik mij voorgenomen nog eens doorheen de buurtweg te wandelen tussen de Pannestraat en de Bremstraat. Daar is wat commotie rond geweest omdat de bewoners van het laatste huis op de Bremstraat, die buurtweg hadden afgesloten met 'n hek, 'n hek dat weliswaar door iedereen kon geopend worden.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik vertrok via de Epesiastraat waar de bomen nu op zijn mooist staan. En dan de Pannestraat in om iets voorbij de volkstuintjes, links af te slaan, de befaamde buurtweg in. Aan het eerste poortje, ergens halverwege zag ik dat er toch iets veranderd was. Het poortje stond wagenwijd open. Ondertussen ook nog wat paddenstoelen gezien, de bleekgele bundelzwam. En dan op het eind van de buurtweg, aan de Bremstraat zag ik toch mijn tevredenheid dat het tweede poortje helemaal verwijderd is. Je kunt er nu gewoon doorheen wandelen zonder obstakels. Misschien dat mijn meldingen op facebook toch wat respons hebben gehad.
Verder ben ik nog 'n stukje het bos binnengewandeld. Echt gezocht naar boleten, zwammen en paddenstoelen heb ik niet, al zie je bijna overal de gele aardappelbovist. Terugkeren deed ik via de Kewithstraat met zijn mooie paarden en de fantasie van sommige bewoners mbt. Halloween.
Mijn laatste foto maakte ik aan de sportoase, de laatste nog bloeiende veldbloemen. Voila, mijn verslag is weer gemaakt, nu ga ik schaken. En morgen, ... bij leven en welzijn en vooral bij weinig wind en geen regen, dan ga ik fietsen.
Als je op zondag gaat fietsen, dan is de kans altijd groot dat je ergens verzeild geraakt waar veel volk samen gekomen is of waar er 'n parcours is uitgetekend voor wandelaars of fietsers. Zo kwam ik vandaag doorheen Wiemesmeer, deelgemeente van Zutendaal, en ik had het moeten weten, maar de laatste zondag van oktober is er de jaarlijkse slipjacht. Slipjacht wil zeggen: jagen met paarden en honden.
Het was vanmorgen - na mijn bezoek aan de bakker - kiezen, ofwel wandelen of toch gaan fietsen. Nu fascineert mij uiteraard die grens van 6.000 km. fietsen dit jaar, dat zal natuurlijk geen probleem zijn om dat te halen, maar toch .... iets zegt mij, hoe rapper, hoe liever.
Iets voor 10u00 ben ik dus vertrokken richting Briegden om het linker jaagpad te nemen van het Albertkanaal. Dit volgde ik tot aan de brug tussen Munsterbilzen en Zutendaal. Ik was daar fietser nr. 42 vandaag. En vanaf daar, was het veelal fietsen doorheen de Zutendaalse bossen. Gelukkig had ik de stadsfiets genomen, met mijn Schwalbe-Marathon-Plus-banden, was dat geen probleem. Zou ik de koersfiets genomen hebben, dan was dat 'n ander paar mouwen geweest. Takjes, afgevallen bladeren en herfstvruchten, slijk en minder goede wegen, dat zou toch problematisch geweest zijn voor mijn 25 millimeterbandjes.
In Genk, meer bepaald in de toeristische trekpleister Kattevennen, was er veel volk. Meerdere mountainbikers daalden dat smalle pad af naast de springschans en op de kleine schans was de jeugd aan 't oefenen (zie rode circel op mijn foto). En dat de herfst nu op zijn mooist is, dat zie je aan het kleurenpalet.
En dan, onverwacht eigenlijk, kwam ik middenin de slipjacht in Wiemesmeer terecht. Ze waren juist ruiters en paarden aan 't voorstellen aan het talrijk opgekomen publiek. Ik denk dat half Wiemesmeer aanwezig was. Talrijke kraampjes met eten en drinken, zorgden voor de nodige versnaperingen. De laatste foto (paarden en honden) heb ik zelf niet gemaakt, maar gevonden op internet. Die slipjacht wordt dus sinds 'n 50-tal jaren georganiseerd op de laatste zondag van oktober.
Terugkeren deed ik via Zutendaal-centrum en de wijk Besmer (met oa. die skicabine). Thuis nog 'n laatste foto van onze boom in al zijn kleuren.
Deze namiddag is het verder met de benen omhoog, seffens nog 'n overschotje van 'n lekker 4-uurtje van gisteren en misschien wat tv.
Het moest mij nog eens overkomen, 'n lege batterij. Na de 10u00-koffie had ik goesting om nog eens 'n kort ritje te maken met de stadsfiets. Het zou droog blijven in de voormiddag, kwestie dus om er van te profiteren. Maar eerst ben ik ná het ontbijt, het graf van mijn ma en grootmoeder nog gaan reinigen. Één keer per jaar mag dat wel eens.
En dan de fiets op, richting Gellik (foto 1 met de kerk op de achtergrond). Aan de brug van Eigenbilzen, gewoon het kanaal gevolgd om tenslotte rechts af te draaien richting Zutendaal. De bedoeling was om te fietsen via de Lieteberg. Je moet er dan eerst 'n stukje door 'n bos met effe 'n steile helling. Niet-getrainde fietsers moeten daar al eens afstappen.
Na het centrum van Zutendaal, ging het dan naar Opgrimbie met de Duivelsberg. Daarboven heb je prachtige vergezichten. Frappant daar was 'n man die op zijn dooie gemak,'n tasje koffie aan 't drinken was, ondertussen genietend van de vallei. Bleek het 'n wandelaar te zijn, ik zag 'n rugzak en thermos aan de kant staan.
De Duivelsberg afrijden doe je via 'n dalingspercentage van 10%, het is dus kwestie van goed je remmen onder controle te hebben, want met al die afgevallen bladeren is 'n slippertje rap gemaakt. Eens beneden ben je in het centrum van Opgrimbie. Daar staat 'n eeuwenoude kapel uit de 16de eeuw. Wat je ziet, zijn in feite de restanten van de oude Sint-Christoffelkerk. De kapel werd tot einde de jaren '60 van de vorige eeuw, nog vaak actief gebruikt als kapel.
Terugkeren deed ik via het dorp Boorsem met de windmolen genaamd "de Stormvogel". Het is 'n molen van circa 1858. In 2010 werd de molen volledig gerestaureerd. Rekem en Neerharen zouden de laatste dorpen zijn die ik nog moest passeren, maar in Rekem, toen ik er 'n foto wilde maken, zag ik nog net dat het 11u35 was (tijd dus om mij naar huis te haasten) toen de batterij van mijn gsm de geest gaf. Vanaf dat punt tot thuis is het ongeveer 6 km. fietsen.
Maar geen geklaag, ik heb de benen weer eens in beweging gezet en nu komen die 6.000 km. die ik dit jaar wil fietsen, toch erg dichtbij.
Vanmorgen wat bladeren bijeen geharkt en al mijn lavendelstruiken gesnoeid, en de bedoeling was om dan, na het middageten, te gaan wandelen. Maar die verdomde buienradar gaf toch wel zeker omstreeks 13u00, 'n regenzone boven Lanaken. Ik heb eens hard "foert" geroepen en in mezelf gedacht: "wat komt, dat komt". De regenjas aan, de paraplu mee en naar de bushalte om daar lijn 63 naar Maastricht te nemen. En wat dacht je, uiteraard geen regen, ... op wat gemiezer na bij terugkeer, maar op dat moment was ik al in Smeermaas, bijna thuis dus.
Dus zoals gezegd, naar Maastricht om aan de Wilhelminabrug af te stappen. Eerst doorheen de Stokstraat, vroeger 'n te mijden volksbuurt, nu 'n dure winkelstraat. Via het Vrijthof met zijn mooie beelden, naar de Sint-Servaasbasiliek. Het was al jaren geleden dat ik er nog eens ben binnen geweest. Wikipedea stelt dat het de oudste kerk is van Nederland. De kerk - in feite dus 'n basiliek - is immens met vele kapellen binnenin. De schatkamer zou ook een der rijksten zijn van het land. En helemaal onderaan het zogezegde graf van Sint-Servaas.
Het is er prachtig, meer dan 'n bezoekje waard dus. Mijn koffie dronk ik in de boekenkerk om vervolgens doorheen wat winkelstraten te wandelen. En dan kon ik aan mijn terugtocht beginnen, eerst langs de woonboten aan mijn linkerzijde om vervolgens dat mooie witte huis nog eens te fotograferen. Vroeger was dat 'n tolhuis. En die woning met zijn mooie gekleurde klimop, een der laatste huizen juist vóór de grens, ik wilde wel eens weten welke tekst er op die paal stond, ik ben nogal nieuwsgierig van aard.
Voila, weer 'n aangename wandeling, de toerist uitgehangen en vele mooie dingen gezien.
Gisteren las ik bij iemand dat er tot wel vier per dag gewandeld wordt. Ik neem aan dat dit met 'n hondje is. Bij mij is er geen sprake van 'n hond, maar gisteren was ik toch ook drie keer op wandel. Eerst mijn gewone wandeling waarvan ik 'n verslag gemaakt heb, daarna naar mijn dokterspraktijk gestapt voor de nodige vaccinaties en gisterenavond mij naar 'n etentje begeven met collega's - redactieleden van onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt.
Vandaag diende ik in feite naar Maaseik te fietsen om 'n gezellige namiddag door te brengen met ex-collega's, allemaal voormalige postmeesters, de een van Maaseik, de ander van Maasmechelen, Dilsen, As, Genk, Meeuwen, enz. Ik was het kantoorhoofd in Lanaken. Maar omwille van het feit dat ik niet beschik over 'n auto noch rijbewijs, kon ik mijn verplaatsing enkel doen per fiets. En net vandaag hebben ze de hemelsluizen open gezet, het is nu op dit eigenste moment (12u50) volop aan 't regenen. Zou ik per bus gaan, dan was het 'n bus naar Maasmechelen, overstappen op de volgende naar Maaseik en dan nog 'n héél eind te voet. Dat zag ik niet zitten, ik heb mij dus afgemeld. Anderzijds misschien maar goed dat ik thuis kon blijven, mijn echtgenote reageert doorgaans heftiger op vaccinaties, ook nu weer. Best dus in de buurt te blijven.
Maar ik ben dus toch effe gaan wandelen, enerzijds diende er vers brood op de plank te komen en anderzijds wilde ik naar de flappentap gaan om de geldbeugel wat aan te vullen. Ik vertrok dus langs de sportoase via het brugje richting Gellik om op de hoek van de Dorpstraat en de Neergellikerweg, links af te slaan, terug richting Lanaken. Zo kwam ik voorbij het oude spoor, altijd 'n eyecatcher voor 'n foto.
En halloween heeft zo zijn versieringen, deze sprong uiteraard in het oog. Aan papierfabriek Sappi hebben ze inmiddels het bedrijf al ten grave gedragen. Blijkbaar kan het papier dat ze in Lanaken maken, overal gemaakt worden, in elke andere vestiging van Sappi wereldwijd. En dan zal vermoedelijk gekozen worden om 'n fabriek open te houden in 'n land waar de personeelskosten 'n stuk lager liggen.
Terugkeren deed ik via het kanaal, de bakker en mijn bank. En die laatste foto, dat is het werk van 'n vriend-elektricien die gisteren deze lamp is komen hangen ter vervanging van zijn voorganger. Op mijn leeftijd nog zo hoog op 'n ladder gaan staan en dan mijn twee handen moeten gebruiken om dat werkje te doen, dat is niet meer aan mij besteed. En nu, met dit rotweer, mij nog wat bezig houden met stamboomonderzoek. Nog ene gezellige dag iedereen.
Toen ik vanmorgen de krant opensloeg, zag ik dat het vandaag als enige dag deze week, droog zou blijven en de wind zou niet meer dan 2 bfr. bedragen. Het was dus kiezen, fietsen of naar mijn wekelijkse schaakafspraak gaan. Mijn gevoel gaf toch maar de eerste optie aan en verdorie, ik had er goesting in. Dus wat extra boterhammen smeren voor onderweg, de juiste warme kledij aan, en vriend en schaakcollega Raymond verzocht mij te verontschuldigen en ik kon vertrekken.
Ik vertrok via Rekem en Boorsem om langs de Zuid-Willemsvaart verder te fietsen. In Meeswijk wilde ik het veer nemen over de Maas. Hierdoor kwam ik in Mazenhoven aan dat kapelletje, links op de foto, voorbij. En eens in Berg a/d Maas, aan de andere kant van de Maas, was het in gestrekte draf naar Geleen. Zoals altijd ben ik blij als ik de stad achter mij kan laten. Met al die drukte is het even stressen, het verkeer, mijn route in 't oog houden, enz. Slechts één foto in Geleen, aan de halte van het spoorwegnet.
Vervolgens passeerde ik de kerk van Schimmert en Stoeterij Ravensbos op weg naar het centrum van Valkenburg. Het station was daar de juiste plaats om effe te stoppen voor 'n foto en om wat energie binnen te spelen. In het centrum liet ik de Cauberg rechts liggen en fietste ik de Daalhemmerweg naar boven. Een klim van bijna 2 km. Tijdens de Amstel Goldrace, rijden ze daar naar beneden om vervolgens de Cauberg te beklimmen. En onderweg naar het centrum, ook 'n lange strook gravelpaden moeten nemen. Het was er vrij droog, dus het koste weinig moeite.
Eens boven, ipv. direct naar Maastricht te fietsen, nog 'n lus naar links gemaakt, naar Scheulder en Margraten. In die laatste gemeente, na 60 km. fietsen, toch effe gepauzeerd bij Chriske. Het deed toch deugd.
Om niet door Maastricht-centrum te moeten rijden, fietste ik via Gronsveld en Rothem naar de Noorderbrug, in feite onder en langs Maastricht door waar je enkele mooie vergezichten hebt.
In Lanaken mij niet in het centrum gewaagd wegens de kermis. En nu ik dit verslag aan 't maken ben, zie ik dat het aan 't regenen is. Ik heb dus geluk gehad om onder gunstige omstandigheden te hebben gefietst.
Kermis in Lanaken, wie weet of we deze namiddag nog goesting hebben om eens door het centrum te wandelen om nadien nog ergens 'n koffie te gaan drinken. Ik ben daarom deze voormiddag al pad geweest en mijn kilometers gemaakt. En tussen 10u00 en 12u00 loop ik toch maar in de weg, de chef-kok is dan bezig in de keuken en daar blijf ik dan weg, tenzij ... mij gevraagd wordt om wat te helpen bij de "mise-en-place".
Maar ik heb dus gewandeld, eerst door mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat. De oude straatnaambordjes zijn grotendeels allemaal vervangen door sobere nieuwe exemplaren, dit bordje is gelukkig blijven hangen. En dan naar het kasteel in Pietersheim. Ver heb ik mij er niet gewaagd, ik wilde vooral droge schoenen houden.
Na het kasteel, ging ik richting het kanaal. En ja, ook daar zie je redelijk wat paddenstoelen. Die gewone zwavelkopjes staan overal, zeker na die regen van de voorbije dagen. En de bladeren beginnen nu toch in sneltempo af te vallen. En tussen die bladeren zag ik iets speciaals, mijn app gaf geen 100% zekerheid, maar het zouden kousevoetengordijnzwammen kunnen zijn. Ik heb naderhand nog eens vergeleken met internet, het zou kunnen, maar niet helemaal zeker. Maar mensen, die naam van die zwammen, geweldig toch ...!
In het centrum nog 'n bankverrichting gedaan en via het Uilenstraatje en de Langkeukelbeek, terug naar huis. En met 'n glaasje wijn heeft mij het middagmaal weer méér dan gesmaakt. Gault-Millau zou ook eens punten mogen geven voor 'n thuiskok ...!
Even heb ik gespeeld met het idee om 'n fietstocht te maken, weliswaar met de stadsfiets, maar toen ik nog eens naar buiten keek, zag ik dat het weer effe geregend had, natte straten dus.
Het bleef dus bij wandelen. Dat deed ik vanmorgen omstreeks 7u10 ook al om naar de bakker te gaan voor brood en croissants voor bij het ontbijt. Die kapel staat in onze straat.
En dan mijn wandeling, nog eens de brug over in Veldwezelt. Ik vertrok langs de Industrieweg met de brug van Briegden, rechts in de verte. Dan de brug over en de bebouwde kom van Veldwezelt binnen. Je kunt daar ofwel beneden het jaagpad langs het kanaal nemen ofwel de talud boven langs het kanaal volgen. En die talud daar noemt het Belvédèrepad. Ik kom er graag, het is één van mijn favoriete wandelpaden, mooie vergezichten, het is er héél rustig en je zit volop in de natuur.
Rechts zie je de windmolens van Lanaken, links zie je de kerk van Veldwezelt. Het is toch 'n heel eind wandelen tussen die twee bruggen, gelukkig stond het gras niet hoog, waren er nauwelijks modderstroken en niemand, ... helemaal niemand zag ik er. Ik had het pad voor mij alleen.
Terugkeren deed ik via de bloemen aan de sportoase. En o ja, mijn vriend-elektricien is gisteren komen kijken naar de werken die dienen uitgevoerd te worden. Vermoedelijk zal het deze week al gedaan kunnen worden.
Zoals aangekondigd, heb ik vandaag gefietst. En nee, ik heb het helemaal niet koud gehad. Ik was dan ook warm gekleed, mijn winterjasje aan, 'n mutsje onder mijn helm, de lange broek, enz. En het weer deed ook 'n duit in 't zakje, véél zon, weinig wind en droge wegen.
Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht richting Geulle a/d Maas. Aan het kasteel, effe tijd voor 'n foto. En dan richting Elsloo/Stein. Die beestjes wil ik toch niet achter mij aan krijgen ... Het mooiste zicht van mijn tocht, kwam ik tegen in Stein, 'n brug met prachtige muurschilderingen. Aan die hoge zitbank was het tijd om mijn boterhammen te eten en wat verderop, 'n mooi beeld om toch even vast te leggen op foto.
Via Roosteren, de Maas over richting Maaseik. De stad zelf heb ik rechts laten liggen, ik ging linksaf naar het bedevaartsoord Heppeneert. En natuurlijk, ik had het kunnen weten, op maandag zijn er practisch geen horecazaken open, dus ook niet in Heppeneert. Geen probleem, de conditie is prima en ik kon zeker nog 'n heel eind verder.
Aan de Belgische kant van de Maas, kwam ik ook door Vucht, 'n dorp waar op 10 januari 1940 'n Duits vliegtuig ('n Messerschmitt) 'n noodlanding moest maken met geheime oorlogspapieren aan boord. Het is daardoor dat WO II pas op 10 mei 1940 begonnen is.
En in Kotem had ik dan toch geluk, café Ponderosa was open. Ik vroeg 'n stuk vlaai en 'n tas koffie. De koffie kon ik krijgen, dat stuk vlaai kreeg ik gratis op de koop toe. Uit eerlijke schaamte heb ik dan nog 'n Duvel besteld, 'n biertje dat ik eigenlijk in Lanaken wilde drinken. Kostprijs van dit alles: koffie - taart - Duvel = 6,00 euro.
Ik wilde vandaag toch de 90 km. halen, mijn tocht eindigde dus via wat lusjes, oa. doorheen Neerharen en de visvijver in Domein Pietersheim.
Ik mag zeker zeggen dat ik mij geamuseerd heb, 16 oktober, ... het was 'n aangename fietsdag.
De hoge boswandelschoenen waren nog niet gereinigd, die konden dus vandaag nog eens gebruikt worden om opnieuw het bos in te trekken. Deze keer verliet ik de verharde wegen aan de Maastrichterweg ter hoogte van het benszinestation Octa+.
Via de Lepelvormweg ging ik rechtsaf, de Bessemerberg deels naar boven. Maar ergens halverwege, vond ik mijn pad aan de linkerkant om weer 'n heel stuk door het bos te wandelen. En uiteraard, paarden kunnen niet ontbreken in 'n fotoreportage. Vandaag had ik weer mijn app openstaan om de paddenstoelen te herkennen. Zo zag ik oa. de berkenzwam en het gewone zwavelkopje.
Ik ben 'n stuk doorgewandeld in de richting van Gellik om uiteindelijk 'n korte weg links te nemen, om terug naar huis te gaan. Via het onverharde pad kwam ik op de Smeetsstraat terug tussen de woningen. En die traditie om te sieren bij de geboorte van 'n kind, kan ik alleen maar toejuichen. De laatste meters maakte ik in het Uilenspiegelpark. En goed dat ik op tijd thuis was, want even later gingen de hemelsluizen open.
Mijn laatste foto is de carnevalsgezèt van 1991 met Prins Mark den eerste. We gaan binnenkort weer beginnen aan de nieuwe krant van 2024, het 20ste jaar dat ik eraan meewerk. Onze krant wordt volledig in het plaatselijke dialect geschreven.
Voila, nu ik dit aan 't schrijven ben, is het fel aan 't regenen. Hopelijk zijn de voorspellingen voor morgen correct: droog - zonnig - weinig wind. Ik wil namelijk weer gaan fietsen ipv. te gaan schaken. Je moet er de beste dag voor uitkiezen om te kunnen fietsen.
Ondanks de felle wind, ben ik toch gaan fietsen deze namiddag, zij het met de stadsfiets. In de voormiddag was onze zoon thuis om 'n elektrisch klusje op te knappen en om 14u00 had ik 'n afspraak met mijn bankdirecteur. Per 1 januari 2024 zijn er 'n aantal veranderingen op til en ik wilde toch nu al ingelicht worden. Daarna kon ik vertrekken.
Mijn route vertrok aan de Maas in Smeermaas om vervolgens via Hochter Bampd naar Herbricht te fietsen. En die rooster ...., dat is één van de velen waar ik de afgelopen weken her en der overheen gereden ben. In Herbricht staat dan die levensboom, het werk van 'n Amerikaans kunstenaar.
Na Herbricht heb je dan Kotem en Geneuth met zijn autostradebrug. Geneuth is 'n gehucht van Kotem sinds 1970 en beiden zijn in 1977 opgegaan in Maasmechelen.
Terugkeren deed ik via de Zuid-Willemsvaart. Onderweg in Boorsem kom je dan langs de boerderij van voetballegende Eric Gerits. Tussen Rekem en Neerharen, nog 'n babbel met 'n gemotiveerde vrijwilliger bij Natuurpunt.
En ja, die wind, er waren momenten dat ik bijna stilstond. Maar dat weet je als je met zulk weer toch wil gaan fietsen.
We hadden speciale kruidenmengelingen nodig en waar vind je die het best? In Nederland natuurlijk. Dankzij hun voormalige koloniën in het verre oosten, kun je er allerlei specerijen kopen die je in België niet rap zult vinden. Wij dus vandaag naar Maastricht.
En in Maastricht hebben wij 'n ideale winkel gevonden, Loods 5. Het is wel zig-zag lopen in de winkel, maar eens aan het rek met kruiden en specerijen, kun je steeds je gading vinden. Vervolgens ging het de binnenstad in om nog allerhande te bekijken en desgevallend mee te nemen. We hadden tijd en dus was het effe winkel in - winkel uit.
Tegen 11u30 hadden wij alles op ons lijstje afgevinkt, er was dus nog even tijd voor 'n korte wandeling. En natuurlijk trokken wij weer naar onze favoriete wijk, het Jekerkwartier, de wijk met de kleine gezellige straatjes. In een van die straatjes, de Koestraat, zijn we 'n klein restaurantje binnengestapt, La Vacca. Hun concept is om het mediterraans eten te promoten. Je krijgt 'n hele tafel vol met kleine bordjes eten, en wij met ons twee, konden dus naar hartelust proeven van verschillende schotels. Met als afsluiter, 'n lekker dessert en 'n smaakvolle koffie, hadden wij onze buik meer dan vol.
Mijn echtgenote wilde vandaag eens de O.L. Vrouwekerk binnenwandelen, bij haar weten had zij nog nooit het inwendige van die kerk gezien. Je ziet er steeds vele toeristen, het is dan ook 'n zeer toegankelijke kerk.
Mijn laatste foto maakte ik in 'n zijstraatje, 'n herinnering aan het bezoek van Tsaar Peter de Grote van Rusland aan Maastricht in 1717.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Vervolgens fietste ik doorheen Opgrimbie, Boorsem en Uikhoven. In die laatste gemeente zag ik plots 'n mooie carnavalswagen staan. Dat deed mij eraan denken dat vandaag 11 november, om 11u11 stipt, het nieuwe carnavalsseizoen van start gegaan is in onze gemeente. 
Wat verderop kwam ik langs de Sint-Petronellakapel, daterend van 1710. 
In het gehucht Wolfshuis - hoort bij Bemelen - zie je "De Van Tienhovenmolen", gebouwd in 1855. De wieken waren flink aan het draaien. 
Ik ben Eddy Meuris