cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
20-05-2013
Maandag - 20/05/2013 - Na wat op vrijdag nog een kleurloze week leek te zijn, kreeg ik bij de laatste kine een boost van Anouk. Ik had mijn handpedalo nog eens meegenomen om te laten checken of ik het wel goed doe. Ik kreeg onmiddellijk een pluim voor de vooruitgang. Ik ben dus goed bezig ! Ik oefen nu elke middag 5 à 10 minuutjes en ga dat geleidelijk opbouwen. We zitten weer in de lift ! Wat dit op termijn gaat betekenen voor mijn arm is nog af te wachten. In het beste geval krijg ik weer wat kracht in die arm en wordt hij op den duur nog functioneel, maar dat is nu nog koffiedik kijken en valt zeker niet te voorspellen. Maar als ik doe wat ik kan, vergroot ik mijn kansen en daar doe ik het allemaal voor : van muurbloempje tot vechtertje. Dat je daar zoiets voor moet overkomen om dat te ontdekken !? Ik heb de laatste jaren mezelf herontdekt en ben daar blij om. Mijn lot (verlamming) valt mij zwaar maar ik heb er veel voor in de plaats gekregen en mijn persoonlijkheid ontwikkeld op een manier die ik mezelf nooit had kunnen voorstellen als ik het niet zelf beleefd had. Weliswaar met heel veel steun van heel veel mensen, waarvoor ik heel dankbaar ben. Vorige week ontdekte ik via de blog van een lotgenote dat ik aan de Universiteit van Leuven conditietraining kan gaan doen op dinsdagen. Die wordt gegeven door leerling-kinesisten van de FAculteit BEwegings- en Revalidatiewetenschappen (kortweg FABER) Je wordt daar persoonlijk begeleidt en krijgt een aangepast trainingsprogramma waardoor je vooral sterker wordt. Als aanvulling op de kine zal dat kunnen tellen ! Het werkjaar loopt van september tot mei, volgens het academiejaar van de studenten. Ik zal dus tot september moeten wachten om eraan te beginnen. Ik ben vooral benieuwd om weer in contact te komen met lotgenoten. Na 6 maanden revalidatiecentrum begin ik dat toch weer wat te missen. Thuis zie je alleen je eigen evolutie maar mis je toch het klankbord van lotgenoten. Om je eigen situatie correct te kunnen inschatten, heb je dat toch nodig. Voor de mensen in je normale, directe omgeving is dit zo confronterend en ver van hun bed, dat ze soms vreemd reageren. Dat is raar in het begin maar dat went al gauw. Ik hoop via die training weer nieuwe mensen te leren kennen die het klappen van de zweep kennen en waarmee we weer wat verder vooruit kunnen. Op deze manier leren die studenten ook wat meer over de neurologische kant van de kinesitherapie. Dat is een specialisatie die minder goed gekend is en pas in hun laatste jaar aan bod komt. Toen ik nog in Pellenberg, het revalidatiecentrum, was, ging ik daar wekelijks zwemmen onder begeleiding van zulke studenten. Dat was een aangename aanvulling op de kine. Ik hoop dat dat nu weer zo zal zijn. Dan vervang ik één sessie kine door die conditietraining. Zo wordt mijn programma niet zwaarder maar hopelijk wel interessanter. Ik kijk er alweer naar uit ! Het Pinksterweekend (zonder fietstocht voor mij maar niet voor Marcel en Robbe) hebben we zondag beëindigd met een Communiefeest. De oudste dochter van Marcel zijn nichtje deed haar Plechtige Communie. Een groot deel van de familie Nolmans kwam zo nog eens samen. Dat was geleden van onze 30ste huwelijksverjaardag, die we 2 jaar geleden in het ziekenhuis moesten vieren. Het was er druk, uiteraard, maar gezellig. Zondagmorgen hebben we met koor nog gezongen in de Pinksterviering in de kerk van Blauwput. Daardoor was het een lange, drukke dag. Gelukkig heb ik deze nacht goed geslapen en is het weer iets om met plezier aan terug te denken. De volgende generatie Nolmanskes ziet er veelbelovend uit !!!
Woensdag - 15/05/2013 - Mijn jongens hebben hun best gedaan voor Moederdag dit jaar. Bloemen, pralines, tijd voor een babbel. Ik heb het allemaal gehad en deugd dat dat deed !!! De ijsheiligen hebben dan wel mijn fietstraining verknald maar de warmte die mijn jongens meebrachten heeft mijn zondag ruimschoots goed gemaakt. Volgens de kalender zijn de ijsheiligen nu voorbij, het zou stilaan warmer moeten gaan worden. Voor het weekend wordt nog regen voorspeld, dat belooft dus niet veel goeds voor onze fietstocht in de Ardennen. Ik heb nog steeds maar 1 paar schoenen, die kan ik dus maar beter droog houden. Ik kan altijd nog meerijden met de volgwagen voor de gezelligheid. Dat is ook goed gezelschap. Mijn trainingsschema thuis heb ik nog verder uitgebreid met oefenen op de handpedalo. Marcel heeft hem zodanig geïnstalleerd dat ik hem zelfstandig kan gebruiken. Dat doe ik nu elke middag. In de voormiddag oefen ik in mijn rolstoel, terwijl ik een spelletje speel op internet (ik moet telkens even wachten eer ik verder kan spelen). Die tijd gebruik ik om alle stramme spieren, die zich laten voelen, te bewegen : rekken, strekken, buigen, draaien en keren tot het weer snor zit. Op die manier ben ik toch telkens een paar minuten bezig. Een uur spelen = ook een half uurtje bewegen en dat is geen verloren tijd. Dat moet binnenkort merkbaar zijn in de kine, maak ik me sterk. Als ik mezelf zo vooruit kan helpen, kan ik dat weer niet laten liggen. Het idee alleen al, geeft me al energie en zin om door te zetten.
Zondag - 12/05/2013 - De wekelijkse fietstraining kan voor mij vandaag weer niet doorgaan omwille van overvloedig bloedverlies. Ik zit weer maar eens met mijn maandstonden op het verkeerde moment. En maandverband in een fietsbroek, dat rijmt niet. Maar beter nu dan volgend weekend want dan gaan we met Join 2 Bike op
klimstage in de Ardennen en die heb ik vorig jaar gemist om dezelfde
reden. We waren toen helemaal niet goed getraind voor de Galibier. Dat
zou dit jaar anders moeten zijn. Komt die menopauze ooit nog ? Hoe lang ga ik hiermee nog geplaagd worden ? Ik word 55 dit jaar. Ik ken vrouwen die 10 jaar jonger waren toen ze er vanaf waren. In dat geval had ik nooit 'de pil' hoeven nemen voor onze reis naar Japan in 2011 en was dat 'medisch ongeval' niet gebeurd en zat ik hier nu niet zo in de puree. Maar het is nu zo en ik moet ermee verder en met de steun van Marcel kan ik blijkbaar heel veel aan (dat had ik anders niet geweten van mezelf en daar voel ik me nu wel weer goed bij). Leuk is iets anders uiteraard. Daarmee ben ik straks fris als de kinderen langs komen voor moederdag. Gewoonlijk was daar niet veel van te merken maar nu ze afgestudeerd zijn, hebben ze er wel tijd voor. Op cadeau's zit ik niet te wachten, met een beetje aandacht ben ik al blij en dat weten ze. De oudste belde gisteren om te horen hoe laat hij best langs kwam. De tweede moest gisteren onverwacht bijspringen in de keuken van het hotel waar hij werkt en moet de volgende nacht aan de receptie zitten, dat is nog eens multifunctioneel zijn ! Zijn koksdiploma komt toch nog van pas. Hem zal ik dus maar even zien vandaag maar ik heb er gisteren al een gesprekje mee gehad, hij is ook het meest beschikbaar en behulpzaam van de drie. Dat ligt in zijn aard : "een aardje naar zijn vaartje", zeggen wij dan in't Vlaams. Bij hem is dat nog letterlijk ook (hij is een wittekop zoals zijne pa). De jongste zie ik vanavond pas. Hij is nu nog op weekend met zijn vriendin die net terug is van een maand stage in het buitenland, het is hun gegund. Ze zullen het wel niet te laat maken, denk ik, want morgen moeten ze weer vroeg op. Ik kijk er al naar uit ! Wordt gezellig ! Als het morgen droog weer is, gaan we in de namiddag nog wat met de tandem rijden als Marcel thuis komt van zijn werk. Mijn derde kinesiste, Lieve, neemt nog een dagje extra verlof, dus zijn we vrij en kunnen we nog wat inhalen. De rest van de week loopt dan weer normaal : 2 maal kine met Jozefien en 2 maal met Anouk. Altijd leuk en gezellig met deze goedlachse jonge vrouwen. Het is wel werken geblazen maar dat is nodig en geeft me het gevoel dat ik er iets aan kan doen en dat ik vooruit ga, dus doe ik het graag.
Donderdag - 09/05/203 - Dinsdagmorgen werd ik wakker na een
waanzinnig mooie droom. Het duurde een tijdje eer ik begreep dat ik het
gedroomd had.
Ik zat op mijn werk in het bureau dat ik 6 jaar deelde met de hoofdboekhouder.
Dat was de laatste jaren te klein geworden door de uitbreiding van onze ploeg
met enkele bijkomende krachten omwille van de groei van het bedrijf. De
laatste jaren zaten we met 6 in een groter lokaal. In dat kleinere lokaal
zaten we met ons drieën - boekhouders - even later fietste ik naar huis,
zoals ik toen gewoonlijk deed, en 's avonds ging ik slapen. Het
eigenaardige was dat ik dat allemaal zelfstandig deed. Niets ongewoons
aan, zal je denken, maar de afgelopen 2 jaar kan ik dat niet meer zonder hulp
van manlief Marcel, mijn steun en toeverlaat, mijn rots in de branding.
Ik vond het vreemd dat hij er niet was. Toen even later zijn wekker
afliep, was ik in de war. Hier klopte iets niet, hoe was ik alleen thuis
geraakt en hoe was ik alleen in mijn bed geraakt ? Dan begon ik het
stilaan te begrijpen : het was een droom. Heel af en toe droom ik dat ik
weer ben zoals vroeger, voor mijn 'medisch ongeval'. Spijtig dat dat niet
méér voorvalt want het voelt zo heerlijk licht aan als al je spieren werken.
Zolang ik slaap, voel ik daar niets van maar zodra ik probeer op te staan, voel
ik weer hoe zwaar en lomp die lamme kant is. Ik weeg nu 65 kg. Dat
is dus 32,5 kg die ik met de helft van mijn spieren moet meedragen. Dat
is dus allemaal extra ballast voor mijn rechterkant. Ik wordt altijd heel
blij van zo'n droom. Dat wil zeggen dat ik nog niet vergeten ben hoe het
was al lijkt dat nu al zo lang geleden. Ik blijf die droom dan nastreven
en ga er de volgende dag weer volop tegenaan met oefenen. Op de fiets
voel ik mij ook vrij en licht. Door de armsteun zit ik goed rechtop en
hoef ik die 32 kg niet te dragen. Dan lijkt het ook alsof alles weer in
orde is, tot ik moet afstappen. Dat is dan weer een heel gedoe eer ik met
beide voeten (wankel) op de grond sta. Het fietsen is dus puur
genieten. Het gezelschap van Join 2 Bike, een nieuwe vriendengroep, die
ons met hun zorgen omringen en mij zo motiveren om te blijven volhouden.
Na de Vlaamse Ardennen van vorige zondag, gaan we in het Pinksterweekend, op
zaterdag, trainen in de echte Ardennen. Vorig jaar was dat een heel leuke
dag dus daar kijken we al naar uit. Daarna duurt het niet lang meer voor
we naar het mooie Kaunertal trekken in Oostenrijk. Hopelijk zijn de
weergoden ons goedgezind en krijgen we heerlijk fietsweer (droog en niet
te warm). Mijn 'dikke bougie' zal weer van pas komen !
Maandag - 06/05/2013 - Gisteren, zondag, 5 mei (verjaardag van zoon Mattias, nu 27 lentes jong) gingen we met Join 2 Bike deelnemen aan de Mon Ventoux-tour van Sporta. 60 km fietsen in het glooiende landschap in en rond Tervuren, Huldenberg, Overijse, Neerijse. Een serieuze inspanning maar dankzij het schitterende lenteweer een onvergetelijke dag in opperbest gezelschap. Deze keer waren er 3 tandems van de partij : de onze, Freddy (60 jaar maar jong van hart) en Lorenzo (een blinde nieuwkomer die we later hopelijk wat beter leren kennen). Ik hoorde zijn bijrijder, Jan over ons vertellen dat wij het met 3 benen moesten doen omwille van mijn verlamming, terwijl zij er 4 hadden. "Hola Jan !" dacht ik, "dat lamme been is nog niet helemaal afgeschreven hoor ! Dat draait niet zomaar mee met de pedalen." Marcel zei zaterdag nog dat hij goed voelt dat ik meer heb getraind dan vorig jaar. We waren toen naar het kasteel van Horst gefietst. Het terras daar was niet open omwille van een huwelijk. We zijn dan maar onmiddellijk terug gekeerd naar het Bed van Napoleon in Linden. De Horstroute loopt eigenlijk langs daar hebben we nu gezien en is veel aangenamer en leuker dan de Hauwaartse baan met zijn betonnen macadam. Daarmee hadden we er reeds een deftige klim opzitten en waren we goed voorbereid op de rit van zondag. We hebben zo 2 dagen van het mooie lentezonnetje genoten. Onze batterijen zijn weer opgeladen en we hebben de smaak van het buiten fietsen weer goed te pakken. Oostenrijk en zijn Gletsjerstrasse, here we come! Onze zonen doen het goed in hun nieuwe jobs. Het begint al wat te wennen, al die noeste werkers rond mij. Het Japans van Wim en het Frans van Robbe gaan erop vooruit ! De vooruitgang in mijn zelfredzaamheid is ook leuk. Ik voel mij een stuk beter nu ik 's morgens weer alleen opsta. We bereiden ons nu voor op onze reis naar Menton in het zuiden van Frankrijk. Ik ben benieuwd hoe ik de lange autorit met onze nieuwe auto ga verteren. Die is net terug hersteld. Na een lichte aanrijding door een onoplettendheid van de tegenpartij was de deur aan de bestuurderskant ingedeukt waardoor dat raam niet meer open kon. Daarmee staat er nu een nieuwe deur in en is de kras die er al in zat ook weg. Vorig jaar zijn we bijna even ver naar het zuiden gereden voor de beklimming van de col du Galibier in Valloir. Toen zaten we in een lichte vrachtwagen, hoog en luchtig. Die rit viel heel goed mee. We hopen dat dit nu weer zo zal zijn. We logeren daar in een hotel vlakbij het strand aan de Côte d'Azur. Niet mis voor onze eerste keer sinds mijn 'medisch ongeval' (hersenbloeding klinkt al wat te dramatisch, vind ik nu). Deze week beloofd weer rustig te zijn, met de feestdag van Hemelvaart vallen er 2 kinebeurten weg. Dan kunnen we zelf eens aan de slag met de handpedalo. Die nemen we woensdag nog eens mee naar kinesiste Anouk zodat we nog eens samen kunnen oefenen voor we daar thuis mee gaan oefenen. Marcel heeft de linkerhandsteun geperfectioneerd waardoor die hand er goed op blijft zitten en dan komt het er op aan dat ik mijn linkerarm actief gebruik. Marcel moet dit controleren dat ik niet alles met de rechterarm doe. Dan is de essentie van de oefening weg en ben ik niet goed bezig !
Maandag - 29/04/2013 - We zijn zaterdag naar de Revabeurs
geweest in Flanders Expo in Gent. Dat is een 2-jaarlijkse beurs voor
gehandicapten en revalidanten waar uitsluitend materiaal wordt aangeboden voor
deze doelgroep. Marcel had ze 2 jaar geleden alleen bezocht. Ik was
toen nog niet lang in Pellenberg aan het revalideren. Hij was er toen zo
van onder de indruk dat ik het nu ook wel wou zien. We hebben daar veel
gehandicapten gezien, uiteraard, zoveel miserie onder de mensen, daar wordt je
wel even stil van ! Maar ook dankbaar
dat het mijne nog niet zo heel erg is, in vergelijking. We hebben er een
nieuw soort handspalk gezien waarmee ik zelfstandig zou kunnen oefenen, als
Anouk, mijn kinesiste, het goed vindt. Ik zie haar vrijdag pas omdat 1
mei op woensdag valt. Nog even afwachten dus. Zij kan dan best even
contact opnemen met dat bedrijf. Ik ga haar vragen om een demonstratie
aan te vragen en nadien zien we dan wel wat ze ervan denkt. Zondag hebben we
eindelijk tijd gevonden om onze 32ste huwelijksverjaardag te vieren met een
etentje in een restaurantje in Wespelaar. Dat was eigenlijk donderdag, de
25ste, al maar toen kwam het er niet van. We werden aangenaam verrast
door het aanbod en het lekkere eten. Het 'beekveld' in Wespelaar is een
aanrader. Niet groot met ruime parking en een heerlijke keuken !
Deze week belooft rustig te zijn met 1 mei op woensdag (geen kine). Op
donderdag ook geen kine omwille van Jozefien, mijn tweede kinesiste, die dan
een opleiding gaat volgen. Dat geeft mij wat meer tijd en ruimte om thuis
nog wat te fietsen op de hometrainer. Zondag was het 's morgens zo koud
dat ik niet mee ben gegaan met de tandem. Marcel heeft mijn pr weer
schitterend vervuld bij Join 2 Bike, onze fietsclub. Hij had het zo koud
gehad dat hij in de namiddag er niet aan dacht om nog te gaan fietsen met de
tandem. We zijn dan met de auto naar mijn zus gereden in Tildonk.
Zij zat buiten in de zon omdat de koperblazers van de fanfare met haar man
kwamen oefenen voor hun volgend concert. Mooie muziek en lekker
zonnetje. We hadden er spijt van dat we niet met de tandem gegaan
waren. Hopelijk is het volgende zondag iets warmer 's morgens. Dan
staat er een fietstocht in Tervuren op het programma van Join 2 Bike. Daar
zouden we graag aan meedoen. Ik hoop dat de koude nachten mij niet nog
langer gijzelen. De zondagen zijn zoveel leuker op de fiets !
Dinsdag - 23/04/2013 - Ik kreeg gisteren een link
doorgestuurd van een filmpje op Youtube over 2 waaghalzen die de fietstocht
deden die wij deze zomer gaan doen in Oostenrijk. Zij doen niet alleen de
beklimming maar ook de afdaling per fiets (soms aan 85 km/uur). Wij gaan
al blij zijn als we boven geraken. Die afdaling doen we wel met de
volgwagen. Via deze link kan je het filmpje bekijken : http://www.youtube.com/watch?v=NT3SwaaE-JA
Maandag - 22/04/2013 - Het weekend was wel droog en
zonnig maar die koude wind was er teveel aan. Geen fietstocht op de
tandem voor mij dus. Deze week geven ze ook weer droog en zonnig maar
tegen het weekend weer frisser. Hopelijk is er dan niet teveel wind, of
liever, warme wind zodat ik nog eens buiten kan fietsen. Woensdag
profiteer ik er alvast van om met de scooter naar de kine te gaan. De eerste werkweek
van Wim zit erop. Hij krijgt nu bijscholing in motoren. Zijn
bedrijf verkoopt namelijk filters voor motoren. Marcel zijn droom wordt
werkelijkheid : technische babbels met zijn jongens. Plezant om horen
! Dat is eens wat anders dan 'kokeneten' ofte keukenpraat. Daar
krijg je alleen maar honger van en nu ons winters vetlaagje er weer af mag/moet,
kunnen we dat missen. Robbe werd een zware werkweek beloofd. Zijn
mentor (klinkt dat niet wat schools of bedoelt hij diensthoofd ?) is terug uit
het buitenland, zijn bijscholing is voltooid dus het echte werk kan
beginnen. Ik ben al benieuwd naar zijn eerste indrukken. Toch
boeiend zo'n begin van een nieuwe loopbaan. Dat schuift mijn eigen
problemen wat naar de achtergrond en daar mogen ze voorlopig ook wel
blijven. Ik heb afgelopen weekend wat blogs van andere, jongere
lotgenotes gelezen. Niet slecht voor het juiste perspectief. Zij
hebben nog jonge kinderen. Toen ik in de 'klein' mannen zat, had ik
serieus last van mijn rug maar dat was maar klein bier in vergelijking met wat
zij aan de hand hebben. Toen was er ook nog geen internet of zo. De
dag dat mijn jongste geboren werd, hadden we pas kabeltelevisie. Veel
afleiding was er toen nog niet. Dat heeft mijn creativiteit wel
aangescherpt. Hoe vul je je dag als je veel moet rusten ? Ik deed
dat met borduurwerk en kruiswoordraadsels. Omwille van de baby in huis
kwam er gezinshulp. Die poetste, deed de was en zorgde voor de 2 oudste
kinderen. Alleen was ze wat eigenzinnig; toen ik vroeg om met de baby te
gaan wandelen omdat het zo'n mooi weer was, werkte ze liever de strijk
af. Ik had toen nog niet genoeg haar op mijn tanden om aan te dringen en
dus werd er gestreken. Ik heb dan achteraf om vervanging gevraagd en met
de volgende hulp klikte het beter. Gelukkig heb ik niet constant met die
rug gesukkeld zodat ik meestal toch wel te been was en kon gaan fietsen met de
kinderen. Vooral als Marcel 'de nacht' had en overdag moest kunnen
slapen. Later werd ik slimmer en liet ik het poetswerk aan hem over.
Van toen af ging het veel beter met mijn rug. Hij had het ook liever
zo. Op deze manier kon ik het huishouden doen en moest hij voor de rest
niet al te veel bijspringen. We hadden het niet breed want ik was
huisvrouw maar we hadden tijd en de konden de kinderen altijd zelf
opvangen. Dat was onze rijkdom ! Als ik nu die verhalen van die
jonge vrouwen lees met de moeite die ze hebben om hun kinderen en zichzelf
zinvol bezig te houden, heb ik toch met ze te doen. Ik was beperkt maar
ik kon nog mijn plan trekken. Nu besef ik wat dat waard is. Toen
had ik vooral kopzorgen met : hoe ontzie ik mijn rug, want dat deed serieus
veel pijn als ik in de 'patatten' lag. Ondertussen krijgen onze
vakantieplannen stilaan vorm. Eind mei gaan we naar het zuiden van
Frankrijk. Daar gaan we de ouders van onze Wim zijn vriendin
bezoeken. Zij zijn nu bijna 2 jaar samen en wonen in Brussel, dus wordt
het wel eens tijd dat we gaan kennis maken. Ik bewonder haar wel voor
haar moed om zo te gaan studeren in het buitenland als je de taal van je vriend
niet spreekt. Dat ligt niet voor de hand. Ze kan haar studies
gelukkig in het Frans doen dus dat valt toch al mee en in Brussel val je niet
op als Franstalige.
Eind juni gaan we dan fietsen met Join 2 Bike in Oostenrijk. Daarvoor zit
ik wat op hete kolen omdat het weer me nog niet erg mee zit. Er zijn in
het voorjaar nog wat trainingsritten gepland in de Ardennen maar als die in het
water vallen, ben ik weer niet goed voorbereid zoals vorig jaar en ik wil Marcel
dit jaar toch wel wat meer steun geven op de tandem. Het Kaunertal ligt
op grotere hoogte dan Valloir en de fietstocht is veel langer dan die op de
Galibier, dus we zullen het nodig hebben. Ik zal het dus met mijn
hometrainer moeten doen ! Voor de zomer plannen we weer een fietsvakantie
met vrienden en het koorweekend als afsluiter van de zomer. We gaan half
december weer concerteren met het koor er is dus weer veel werk aan de winkel
! Maar : "Zingen, zingen en zwoegen, zwoegen in groep is
plezant !" Dus, we gaan ervoor !
Dinsdag - 16/04/2013 - Het was zo fijn, reuzefijn, op de tandem, in de zon... Gelukkig houden wij met Join 2 Bike een tussenstop aan D-store en is die sportwinkel open op zondag. Ik heb me daar een nieuwe fietshelm aangeschaft want mijn oude past niet meer. Het was de eerste keer na mijn laatste operatie dat ik die nog eens opgezet had en nu blijkt mijn schedel flink wat boller te zijn dan vroeger. Niet dat dat direct opvalt hoor maar ik heb het wel gevoeld. Na een half uurtje fietsen was de pijn niet meer te harden!!!
We wilden er gisteren nog een staartje aan breien maar de regen en de bussen van De Lijn gooiden roet in het eten. Blijkbaar voorziet De Lijn pas tegen 2019 allemaal bussen die toegankelijk zijn voor rolstoelen. Ik stond daar mooi te blinken met mijn gratis busabonnement. Mijn smalste rolstoel kon er zelfs niet op door die stomme stang die midden voor de uit/ingang staat. Ze hebben er nu wel enkele waar kinderwagens en rolstoelen wel op kunnen maar er valt niet te achterhalen wanneer en op welke lijnen die rijden. Tot zo lang zal ik nog met de auto moeten gaan als ik de rolstoel nodig heb. Blijkbaar kan dat alleen op die nieuwe, langere, gelede bussen. Daar staan grote blauwe stickers op, maar die rijden niet de hele dag langs mijn buurt heb ik ondervonden. Nog 6 jaar te gaan... We zijn dan maar met de auto naar de stad gereden maar toen we daar aankwamen, begon het te regenen ... Daar ging Marcel zijn snipperdag... We hebben dan van de nood een deugd gemaakt en zijn enkele boodschappen gaan doen. Zo heb ik eindelijk de verbouwingswerken van de Delhaize eens van dichterbij gezien. Ik had er al enkele verhalen over gehoord maar kon er mij niets bij voorstellen. Het is inderdaad een werf waar je niets meer in terug vind ! Gelukkig stopte het na de middag met regenen en kon Marcel verder gaan met het reinigen van zijn vijvertje. Hij vond nog 3 vissen die de lange winter overleefden. Vorige week kwam er ook nog heuglijk nieuws van mijn neef Roel. Hij heeft eindelijk zijn droomhuis gevonden en de nodige fondsen om het te kopen. Na een zoektocht van enkele jaren is het dan zover. Het is ruim genoeg voor zijn gezin en zijn praktijk als sjamaan (workshops, zweethutten). Ook zijn vrouw, Griet, kan er een praktijkruimte hebben voor haar Reikibehandelingen. Je kan al eens kijken hoe het eruit ziet via de website van de vorige eigenares : http://www.viaventura.be/viaventura/nl/content/bed-breakfast/sfeer-opsnuiven Het goede nieuws blijft maar komen dit jaar !!! We genieten er met volle teugen van na al het slechte nieuws van de vorige jaren (mijn zus, ik, neef Dries en verder weg Japan, Syrië). Gisteravond belde onze oudste zoon Wim ivm zijn eerste werkdag bij Yamachin. Hij en 1 collega zijn de enige niet-Japanners van het filiaal in België. De voertaal op kantoor is uiteraard Japans. Hij zal het rap heel vlot kunnen maar het zal zwaar zijn in het begin. De bedrijfscultuur is ook typisch Japans : iedereen wacht op de directie voor ze beginnen te eten. Niemand stopt om 17u met werken. Hij heeft een proeftijd van 6 maanden. We duimen dat hij voldoet en er zijn draai vindt en dat hij daar volgend jaar nog aan het werk is !
Zaterdag - 13/04/2013 - Ik heb vorige week een
experiment gedaan met de medicatie tegen spierspasmen, de spierontspanner,
dus. Woensdagmorgen zat ik zonder en het was avond eer Marcel nieuwe kon
gaan halen. Die dag heb ik daar weinig of niets van gemerkt. Dus
probeerde ik op donderdag om het nogmaals met 1 inname per dag te doen ipv
2. Toen merkte ik 's avonds wel dat mijn linkerarm en -been meer spasmen
vertoonden. Dat was dus duidelijk te weinig. Ik zal mijn drang om
medicatie af te bouwen wat moeten intomen. Volgende week kan ik dat nog
eens bespreken met mijn huisarts als hij op huisbezoek komt. Hij komt 1
maal per maand langs voor de opvolging van de medicatie, bloeddruk en algemene
conditie. Ik ben benieuwd of hij al nieuws heeft over de aanpassing van
de bloedverdunner. Nu neem ik dat nog in de vorm van spuitjes maar dat
zou binnenkort kunnen omgeschakeld worden naar pillen. Zolang mijn been
verlammingsverschijnselen heeft, moet ik die blijven nemen. Dat wil
zeggen voor de rest van mijn leven want als mijn been ooit weer normaal
functioneert, ben ik al zo oud dat het omwille van mijn leeftijd (60+) nodig
blijft om ze te blijven nemen om een beroerte te voorkomen. Dat beloofd
!
Ik heb deze week nog niet veel kunnen
fietsen. Met de kine elke avond en het bezoek van de thuisbegeleidster op
woensdagnamiddag is dat er niet van gekomen. Dat kan ik de volgende
weekends goed maken. Nu de lente er eindelijk zit aan te komen, kunnen we
in het weekend weer buiten gaan fietsen met de tandem. Volgende week
zaterdag staat er een wandeling met het koor op het programma en zondag een
grote fietstocht met Join 2 Bike om de lange winterstop op te vangen.
Hopelijk blijft het 2 weekends na mekaar lekker droog fietsweer. Die
koorwandeling wordt wat moeilijk voor mij want ze gaan naar het natuurreservaat
'De Doode Bemde' in Neerijse.
Dat heeft mijn broer Jan indertijd, meer
dan 30 jaar geleden, mee opgericht met de natuurvereniging 'Vrienden van
Heverleebos en Meerdaalwoud'. Wij hebben dat gelukkig samen met hem eens
bezocht enkele jaren geleden. Bij goed weer gaan we daar in de buurt wat
fietsen en bij slecht weer gaan we met het koor mee een glas drinken na de
wandeling. Dat wordt sowieso een druk weekend want
zaterdagvoormiddag is er nog een lezing over 'Niet Aangeboren Hersenletsels' in
Pellenberg. Daar willen we ook nog naartoe. Altijd interessant om
in contact te komen met lotgenoten en te horen of er iets nieuws te leren
valt. De evolutie van de moderne geneeskunde interesseert ons nu ook veel
meer.
Vrijdag, na de kine, zijn we nog een traptoestel
gaan kopen om mijn arm mee te activeren. Dat is een soort pedalotoestand
waarmee je, op tafel, met de handen de pedalen in beweging brengt. Als ik
mijn linkerhand daaraan kan vast maken, kan ik zo mijn linkerarm wat meer
activeren. Nu die tintelingen er zijn, is dat misschien ook een goede
manier om de revalidatie ervan een zetje te geven. Dan kan ik, in overleg
met de kinesiste, iets meer zelf doen thuis dan alleen maar masseren en knijpen
ter stimulatie van de hersenen. Zo heb ik vrijdag bij de kine ook een
oefening in stand gedaan waarbij de herinnering aan het normale gangpatroon
gepoogd werd na te doen (met een knie die buigt ipv met een passief been dat
alleen maar naar voor zwaait) en waarbij je de spieren alleen gebruikt om niet
door de knie te gaan zakken. Dat was interessant om te voelen. Je
denkt dat je het goed doet omdat je je staande weet te houden en stapt maar de
echte gangbeweging is er nog niet helemaal. Het afrollen van de voet al
helemaal niet, maar dat komt nog wel misschien, als we goed blijven oefenen.
Ondertussen brei ik ook nog, met wat dunnere
naalden nu. Dat geeft een minder los breiwerk en ik heb het nog in de
vingers om mooi en regelmatig te breien. nu ik mijn arm ook op een andere
manier kan activeren, is dat breien niet meer alleen 'heilzaam' en kan ik ook
met dunnere naalden breien (nog nr 15 hoor !). Een bezige bij ben ik altijd
geweest en 'werkloos' tv kijken, begint weer te vervelen. Wie weet brei
ik volgend jaar weer truien en ander fraais !
Zaterdag - 06/04/2013 - alleen maar goed nieuws deze week !
1) Robbe, mijn jongste zoon, is aan zijn eerste (droom)job (onderzoekslaborant
bij Exxon) begonnen : eerst opleiding volgen, dan pas het echte werk (daar
baalt hij nu nog even van).
2) Wim, mijn oudste zoon, heeft zijn eerste echte job (geen interim)
gevonden; nog een weekje verlof en dan begint hij eraan. Ook de job waar
hij van droomde : voor een Japans bedrijf (Yamachin) in Brussel. Hij moet
daarvoor vlot Japans kunnen spreken. Dat 'vlot' is er nu nog niet
helemaal maar dat zal er wel gauw zijn als hij het vaak moet gaan
gebruiken. Nu is dat nog beperkt tot het 'huis-, tuin- en keuken' -Japans
dat hij met zijn vriendin en haar moeder spreekt, maar, hem kennende, zal hij
daar wel werk van maken om zijn niveau snel serieus op te krikken, zijn Japanse
karatetrainer kan hem daar ook nog bij helpen.
3)Sedert enkele dagen voel ik tintelingen in mijn lamme arm als ik hem masseer
of er stevig over wrijf. Dat is zeer heuglijk nieuws, zegt mijn
kinesiste. Vermits ik dat gemakkelijk zelf kan, ben ik daar nu ook veel
mee bezig. Ik durfde eerst niet goed te geloven dat dat echt een goed
teken was, daarom heb ik gewacht op de bevestiging van de kinesiste, die
meestal met mijn hand en arm werkt, voor ik hier begin te jubelen. Door
de hersenbeschadiging is de connectie tussen mijn hersenen en de linkerkant van
mijn lichaam verbroken. Hoe meer stimulans, hoe sneller de verbinding
zich herstelt.
4) Ik heb deze week ook de manier gevonden om 's morgens bij het opstaan wat
meer zelfredzaam te zijn bij het aankleden. Tot nu toe beperkte zich dat
tot kousen en schoenen, in opdracht van de kinesisten, maar nu doe ik ook mijn
broek helemaal alleen aan en zorg ik dat ik daarmee klaar ben als de
thuisverpleging aankomt. Zij helpen mij dan verder naar beneden en bij
het ochtendtoilet. Zo hoef ik 's morgens niet meer zolang te liggen
wachten voor ik mijn bed uit kan. Vroeger vond ik van mezelf, en anderen
met mij, dat ik veel geduld had maar als het wachten op hulp betreft, is dat
toch wel weer wat anders. Iets willen, èn dat uitgelegd krijgen Dan leer je pas wat echt geduld is !
Mijn juridisch dossier tegen 'de pil' Nora is volledig en
ingediend bij de dienst ongevallen van de CM. Vandaag kreeg ik ook
eindelijk reactie van de FAGG ( Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en
Gezondheidszorg) waar ik ook melding maakte van het 'ongeval' met Nora.
Die melding deed ik een maand geleden al. Zij noemen dit een 'ernstige bijwerking' omdat er een blijvende invaliditeit
is. Mijn invaliditeit is hopelijk niet blijvend maar zal wel langdurig
zijn en is ernstig. Nu is het afwachten of CM hier een zaak van wil/kan
maken.Wéér geduld !!!
Vrijdag - 22/03/2013 - We hebben een vrij drukke week
gehad. Dinsdag verjaarde Marcel (55 jaar reeds) en dat moest gevierd
worden natuurlijk. We zijn met de inwonende zonen gaan ontbijten in de
Lunchgarden van Carrefour. Mattias, onze tweede zoon, had ook wat te
vieren : hij is door zijn collega's uitgeroepen tot 'employee of the mid year
juli - december 2012' met diploma met mooie foto, champagne, bon voor gratis overnachting met
ontbijt en bloemen van de directie. Mattias werkt daar nog maar
sinds juli vorig jaar en hij valt al in de prijzen. Hij gaat er dan ook
voor ! Dat heeft hij verdiend. Zij, vader en zoon, hebben dan nog
samen wafels gebakken om mee te trakteren op hun werk. Dat was een
gezellige bedoening in onze keuken. We hebben gelukkig 2 wafelijzers
(eentje van 32 jaar oud, dat stond op onze huwelijkslijst bij onze trouw, en
eentje van enkele jaren jong : zo'n combi grill/croque/wafelijzer). Het
oudste is nog steeds het beste omdat je daarmee continu kunt bakken. Het
nieuwe heeft een thermostaat die rap afslaat waardoor je telkens moet wachten
tot het weer op temperatuur is voor je de volgende wafels kan bakken.
Ik ben sinds deze week mijn medicatie tegen migraine aan het
afbouwen. Nu mijn hersenen in een stabiele omgeving zitten en ik nog
steeds geen hoofdpijn heb, is dat ook niet meer nodig. Nu ik de Emconcor
(tegen hoge bloeddruk) als eerste mag laten, merk ik dat mijn hartslag weer
versnelt bij het fietsen. Vreemde gewaarwording als dat een jaar geleden
is. Nu voel ik ook weer wanneer ik nerveus ben, dat was geleden van eind april
2012.Mijn huisarts had nog gezegd dat
ik nu beter inspanningen zou aankunnen. ik ben benieuwd wat er nu nog zal
volgen !
Ik heb ben met de mutualiteit begonnen aan een juridisch
dossier tegen 'de pil' Nora, die ik nam toen ik die hersenbloeding kreeg.
In onze buurlanden worden processen gevoerd omwille van dodelijke slachtoffers
door pilgebruik. Vermits ik niet dood ben, wil ik dit zelf
opstarten. Daar ben ik deze week druk mee bezig geweest. Een dossier
samenstellen met uitgebreide vragenlijst, medische verslagen bijeen zoeken en
kopiëren. Nu nog beeldmateriaal opvragen bij de neurochirurg (daar moet
ik volgende dinsdag bij op controle) en dan is mijn dossier volledig en kan ik
het indienen. De mutualiteit zorgt voor juridische bijstand en dan zien
we wel wat ervan komt.
Dinsdag - 12/03/2013 - Opnieuw winter, na enkele
lentedagen. Ik keek al uit naar fietsen in open lucht, maar dat viel
zwaar tegen afgelopen weekend. Gelukkig heb ik mijn hometrainer
nog. Die was blij dat hij toch nog uit zijn hoekje mocht. Ik iets
minder maar mijn haar is toch nog te kort om de wind erdoor te voelen
waaien. Dus, uitgesteld maar niet verloren, dat halen we binnenkort nog
wel in en heb ik nu nog wat uitstel voor het serieuze werk op de tandem.Nu mijn hoofd pijnloos is geworden, heb
ik mijn huisarts gevraagd of de medicatie tegen migraine niet kan afgebouwd
worden.Hij komt binnenkort nog eens
langs, hopelijk heeft hij dan goed nieuws voor mij.Al die pillen elke dag, als daar iets van
overbodig wordt, mag dat zo snel mogelijk geschrapt worden.Hij zal dat waarschijnlijk eerst bevragen bij
de neurologen voor hij langs komt want hij heeft nog niet gereageerd op mijn
mail waarin ik dat vroeg.Daarna de
antidepressiva nog en dan is alles weer wat normaler.Ondertussen heb ik mijn draai gevonden in
mijn nieuwe, vooral rustiger leven, en heb ik voldoende bezigheden om mijn
dagen te vullen.Dankzij het internet
en mijn vriendenkring voel ik mij niet geïsoleerd en bereik meer mensen dan vroeger.De teller van deze nieuwe blog staat na 3
maanden al bijna op 400 bezoekers ! Morgen en vrijdag geen kine : mijn kinesiste neemt een weekje verlof en wordt niet vervangen, aangezien ik één van de meer mobiele patiënten ben (wat een compliment). Vorige week was er wel vervanging omdat ze toen met 2 op cursus gingen. Toen heb ik me weer laten vangen aan 30 minuten stapoefeningen, hoewel mijn linker grote teen dat nog steeds niet verdraagt. Die nagel is nog niet volledig uitgegroeid. Die is losgekomen toen ik vorig jaar bij warm weer mijn sportschoenen, waar ik in Pellenberg op leerde gaan, uit de kast liet halen om die warme bottines niet te moeten aandoen bij temperaturen boven de 20 °C. De hakken van die sportschoenen waren echter hoger dan die van mijn bottines waardoor die teennagel de hele dag onder druk stond en los kwam van het nagelbed. Nu schiet er van die oude nagel nog een halve centimeter over. De nieuwe is er onderdoor gegroeid. De pedicure heeft die oude afgevijld zodat ik nog in mijn schoen kan. Zolang dat stukje oude nagel er nog bij aan zit, verdraag ik nog geen druk of belasting van die teen. Ik hoop dat ze dat stukje nagel er binnenkort helemaal afhaalt zodat ik ook van dat ongemak verlost ben. Dat duurt nu bijna een jaar en hangt serieus 'mijn voeten' uit. Naast al de rest dat niet meer gaat, is dat wel zo'n beetje de druppel... Maar zolang ik nog min of meer uit de voeten kan, mag ik nog niet klagen. Ook dat zal wel passeren en dan ben ik ervan af. Vandaag wordt rustig. Mijn afspraak met de thuisbegeleiding is verplaatst naar donderdag, dus hou ik het kalm deze voormiddag. Het beste nieuws van al kwam vorige vrijdag : Robbe, mijn jongste zoon, heeft al werk gevonden. Hij studeerde af in januari en begint volgende maand als analytisch laborant bij Exxon in Diegem. Hij had die job zo graag dat hij hier bijna danste van plezier en opluchting. De week ervoor slaagde hij in zijn praktisch rijexamen. Ik benoemde hem meteen tot mijn nieuwe chauffeur, wat hij zonder meer aanvaarde, waarvoor dank zoonlief, maar met die sneeuw zal er deze week nog niet veel gereden worden. Het is trouwens ook weer veel te koud. Dan verstijft mijn lamme kant helemaal en kan ik bijna niet gaan. Volgend jaar, neemt Marcel zich voor, neemt hij verlof in de winter zodat we naar het zuiden kunnen als het hier zo koud is. Ik ben al benieuwd wat dat wordt !!! Vorig jaar had ik gemakkelijk last van hoofdpijn door die mislukte schedelreconstructie met eigen bot en kwam er steeds weer nieuwe medicatie bij. Nu dat opgelost is, mag de afbouw beginnen. Hoe rapper, hoe liever.
Donderdag - 07/03/2013 - Ik ben dinsdag vervroegd op
controle geweest bij de neurochirurg. Die wou de wonde van de operatie al
eens nakijken, voor mijn haar het helemaal overgroeit, denk ik. Normaal
zou zij de laatste hechtingen eruit gehaald hebben maar ze moest vorige week
naar een congres en heb ik de huisarts dat laten doen.Het zag er heel goed uit, zei ze en ze was
opgetogen over het feit dat ik nu helemaal geen hoofdpijn meer heb, zelfs niet
bij het overeind komen uit lig of na het binden van de veters van mijn schoenen
(daar had ik vroeger een voetbankje voor nodig en nu niet meer). Ze zei
ook dat ik nu waarschijnlijk nog gunstig ga evolueren op neuro-motorisch vlak
nu mijn schedel gestabiliseerd is. Dat klonk als muziek in mijn oren
!!! Als dat eens waar zou zijn. Ik ben weer heel
benieuwd wat dat gaat geven. Ik zal binnenkort hopelijk nog meer goed
nieuws te melden hebben.En ik die dacht
dat ik bijna uitverteld zou zijn. Over 3 weken moet ik dan nog eens op
controle. Ik heb gevraagd of ik dan de prothese eens mag zien, ze krijgen
die altijd in tweevoud, voor het geval er iets mis zou gaan bij de
operatie. De koorrepetitie heb ik gisteren moeten overslaan.Ik was de hele dag al wat hees en dat was er
s avonds niet beter op.Gelukkig had ik
met mijn zus en ons moeder afgesproken om samen iets te gaan eten voor de
repetitie.Zo ben ik s avonds toch nog
even het huis uit geweest. Magda was ons komen afhalen en Marcel heeft
ons terug naar huis gebracht zodat Magda toch op tijd naar de repetitie
kon. Het paasprogramma moet nu op de rails gezet worden want dat is ons
volgende agendapunt. Ik hoop dat het zondag nog zo zacht is buiten, dan
kunnen we nog eens met de tandem gaan rijden.
Ondertussen heb ik al 3 chauffeurs : na Robbe is ook Mattias zijn
rijbewijs gaan (terug)halen. Hij had het zijne moeten inleveren na het
ongeval dat hij met onze vorige auto had veroorzaakt (gelukkig enkel
blikschade). Daarvoor moest hij wat testen doen en het theoretisch
examen opnieuw doen. Met zijn nachtwerk zal ik op hem echter niet gemakkelijk beroep kunnen doen. Maar als we eind juni gaan fietsen in Oostenrijk kan hij wel mee bevoorraden.
Dan gaan onze 3 zonen mee. Wim en Robbe gaan mee fietsen en Mattias
assisteert waar nodig. Dat belooft leuk te worden : ik met mijn 4
mannen in de bergen ! Zo zijn we nog eens samen op vakantie. Wie weet
wanneer dat ooit nog eens lukt !?
Maandag - 04/03/2013 - Rustig weekend gehad. Dat was
precies lang geleden. Vorige week heeft Robbe, de jongste, zijn rijbewijs
gehaald. Nu heb ik er een chauffeur bij en kan ik ook overdag al eens de
deur uit, zolang hij werkloos is (en als dat in zijn agenda past).Zondag zijn we op bezoek geweest bij een zus
van Marcel.Dat moet héél lang geleden
zijn want ze was verwonderd dat we zonder rolstoel voor haar deur stonden.2 van mijn 3 kinesistes gaan op cursus.Dat gebeurt zo af en toe.Er is recent nog een nieuwe bijgekomen.Misschien krijg ik die dan ook eens te zien
want ze zouden voor vervanging zorgen.Het blijft ook rustig in mijn hoofd.Naar het schijnt is mijn blik nu veel helderder en spreek ik ook vlotter
nu die hoofdpijn weg is.Het is wel
wennen.Ook van bukken en overeind
komen, heb ik geen last meer.Nu kan ik
me weer beter op mijn activiteiten concentreren.Nu is het wachten op de lente en wat meer
haar zodat ik geen hoofddeksel meer nodig heb en weer met de tandem kan gaan
fietsen.
Dinsdag - 26/02/2013 - De concerten zijn goed
verlopen. Vermits het programma bestond uit werk van hofcomponisten werd
het geheel in een koninklijk kleedje gestoken. Het publiek, met
gelegenheidskoningspaar, was dolenthousiast. De kenners blijkbaar ook.
dankzij een attent koorlid kon ik tijdens de pauze even gaan rusten met de
voeten omhoog. Daardoor kon ik zelfs nog even mee naar de receptie
achteraf.Dat deed me veel deugd.Zo heb ik ook nog even kunnen spreken met
mensen die ik al lang niet meer gezien had.De drukke maand februari zit er bijna op.Die operatie had toch beter een paar weken
eerder plaats gevonden.Maar de klus is
geklaard en met succes !Nu gaan we weer
verder met de orde van de dag (kine, blog, breien).Ondertussen is mijn traplift
uitgevallen.Marcel kreeg hem niet meer
aan de praat en heeft hem dan maar geliquideerd.Vermits ik toch wel wat trappen kan doen,
gaan we een tweede leuning plaatsen zodat ik voorwaarts naar beneden kan.Daarom heeft Marcel zijn vrije week aan het
behangen van de onderste traphal gewijd.Sinds gisteren is hij weer aan het werk in Gasthuisberg.
Dinsdag - 19/02/2013 - In deze nieuwe blog vervolg ik
mijn verhaal van 'lieveblog' (zie http://blog.seniorennet.be/lieveblog
). Daarin lees je mijn verhaal dat begint in januari 2012 waarin ik
vertel over de ramp die mij trof op 28/02/2011 : een hersenbloeding waardoor ik
nu half verlamd verder moet leven. Het is het verhaal van mijn thuiskomst
na 3 maanden herstel en 6 maanden revalidatie. De start van een zoektocht
in het labyrint van de gehandicaptenwereld, die door de beperkte begeleiding,
geen eenvoudige onderneming is gebleken.Mijn man en ik slaan er ons door en mede door de steun van onze ruime
vriendenkring en een nieuwe gezamenlijke hobby (fietsen op een tandem met
Join2Bike ( zie http://welkom2.join2bike.be
)), die ons vorig jaar naar de top van de col du Galibier voerde, hebben we een
nieuw evenwicht gevonden.Deze nieuwe
start begint met een idee dat me zondag te binnen schoot : voor de meeste van
mijn leeftijdsgenoten, 50-ers, betekent dit het begin van de achteruitgang, de
ouderdomskwaaltjes.De zware tegenslag
die mij bijna 2 jaar geleden trof, heeft me zodanig achteruit geslagen, dat ik
me nu niet meer met hen kan meten.Mij
rest nog een langdurige revalidatie, zeker nog 5 tot 8 jaar, die mij nog zicht
geeft op verbetering.Tegen dat mijn
oude dag eraan komt, ben ik dit al zodanig gewoon dat het, misschien, nog
nauwelijks opvalt dat ik een dagje ouder word.Nog niet zon slecht vooruitzicht !Alleen dat ik hierdoor 20 jaar te vroeg uit mijn actief leven gehaald
ben, stemt mij soms nog triest.We
proberen er het beste van te maken en gaan misschien nog wel de wereld opnieuw
verkennen met de rolstoel (dat is pas een uitdaging! ).Mijn eeuwig optimisme steekt gelukkig nog
steeds de kop op.Ik zing al 29 jaar in
een koor en heb vorig jaar, met enige moeite, terug kunnen aanpikken.Gisteren ben ik naar de laatste repetitie,
met orkest, geweest.Het was 14 dagen
geleden dat ik nog gezongen heb.Vorige
week onderging ik een cranioplastie.Bij
deze operatie werd een stuk afstervend bot, dat mij 2 jaar knagende hoofdpijn
had bezorgd, vervangen door een prothese in kunststof.De operatie verliep heel vlot, mijn herstel
ook zodat ik na 5 dagen al weer thuis was.Daardoor kon ik die repetitie nog meemaken.Het was wel even zoeken naar de juiste stem-
en adembeheersing maar het lukte.Na 2
uur zingen, was ik volledig uitgeput.Gelukkig heb ik de voorbereiding van het concertprogramma, waaraan we
eind augustus begonnen waren volledig kunnen meedoen en kon ik gisteren gewoon
aansluiten bij het koor.Vrijdag mogen
de eerste helft nietjes uit mijn hoofd verwijderd worden.Volgende week de andere helft.Dan trekt er niets meer tegen op mijn hoofd en
kan mijn hoofdhuid weer onbelemmerd mee fronsen en lachen en kan mijn haar zijn
camouflagetaak ten volle opnemen.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
