Ik heb gebruik gemaakt van het 'seniorengroen' om de grote baan over te steken. Een specialleke aan de verkeerslichten. Een beetje langer groen om ons, 65+, de tijd te geven de weg te traverseren. Wat ik nog 'soepele gewrichten' noem en 'kwiek zijn', is bijlange zo snel niet meer als de -65 jarigen, die al huppelend weinig tijd nodig hebben om een steenweg te kruisen. Ik heb wat meer tijd nodig om met een bezadigde stap, de straat over te steken. Nu dat het iets minder koud is moest ik toch naar de zee gaan kijken hoe ze er bij ligt. Nog altijd ontstuimig, schuimbekkend en vreselijk golvend. De koude zal haar ook geen goed gedaan hebben en dat geef ze dan zo te kennen. Er is nog altijd een venijnig en stevig windje, maar de zon schijnt en dan vergeet ik even de kou. Niks nieuws onder de zon tenzij ik de escapades van 2 kamelen en een dromedaris zou vermelden. De dieren waren ontsnapt uit een circus en mogen nu even bekomen op een wei van een boer in de Westhoek. De circusdieren hebben ook al eens nood aan een malse wei om vakantie te nemen. Ze zijn niet zo slim als de paarden van de cavalerie die dit weekend hun weg naar hun stal terug vonden. Zelfs in het drukke Brussel, waar ik verloren zou rijden, wisten zij de weg naar de kazerne, zonder ruiter die hen mende, te vinden. Slimme dieren zeg ik dan, maar ze weten meer als we soms denken. Vandaag staat er een echt Vlaams woord in de belangstelling, eentje dat ons landschap kleurt: koterij. Zelden is er een huis te zien zonder een kotje, aanbouw, tuinhuisje, stalletje. Een typisch Belgisch verschijnsel om voor een afgesloten ruimte, kleiner dan een woning om te leven, te zorgen buiten het woonhuis. Soms wordt het wel eens liefkozend gebruikt voor de geliefde woning, 'mijn kot'. Meestal is er een samenstelling gemaakt om duidelijk te maken voor wat het gebruikt wordt: een apenkot, een buskot, een ballenkot, hondenkot, een kiekenkot, een drugskot, een wietkot, een doempkot (doemp van het smoren die de luchtwegen en het zicht belemmmeren), zottekot, een digikot (een digitaal systeem dat havenarbeiders, in Antwerpen, aanwerft en inplant in uurooster, zodat ze niet meer naar 'Het Kot' moeten), een pandoerenkot of politiebureau, een hullekot waar de kolen werden opgeslagen, een hoerenkot of bordeel. Dat is alles wat ik te vertellen heb vandaag. Het is hondjesdag! Ik ga met hem naar de trimmer. Dan krijgt hij weer een mooie coiffure aangemeten. Na zijn wasbeurt wordt hij dan nog eens besprenkeld met honden parfum. Voor mij is het dan een paar uur geen verantwoordelijkheid dragen voor het hondje en kan ik zonder scrupules gaan winkelen. Hij is tenslotte in goede handen. Tot morgen!
Welke woorden zijn er allemaal te vinden om een koude lentedag te omschrijven? Een 'ijskast' gevoel, al vriest het net niet met 3°C. Een echt onaangename hevige koude wind die een mens doet klappertanden, rillen en beven. Mutsenweer, handschoenenweer, sjaal aandoen en winterkleren bovenhalen. Dé vraag van de dag: ga ik in pyjama blijven rondlopen? Eens nadenken wat ik het beste doe, want ik heb de 'weerbots' van te laat tv kijken. Ik moest een selectie maken van opgenomen programma's; welke behouden en welke verwijderen. Ik heb documentaires opgenomen, films, detectievenseries, shows, muziek enz. Het is heel gemakkelijk de knop in te drukken om later te bekijken, maar het is een enorme hoeveelheid geworden en een schifting drong zich op. Het zal 'easy going' zijn vandaag, het is toch weer om binnen te blijven. Veel tekst heb ik over 'de Ronde' niet gevonden in de krant. Het is twee dagen geleden en het was geen Belg die gewonnen heeft. Er was voor mij wel een ergerlijke tekst van de opiniemaker in de krant. Afwisselend een man en een vrouw geven hún kritische kijk over de actualiteit. Vandaag de Nederlanderse man, die commentaar geeft over zin, onzin en gebruik van 'steppen'. Zijn woordenschat is beperkt, zelfs kinderlijk te noemen. Ik kan het hem niet kwalijk nemen want een trottinette is voor de kinderen. Nu niet meer natuurlijk sinds er een motor op geplaceerd is en het een autoped werd. Daar zijn de woorden van zijn beschouwing op gebaseerd. Zijn bedenkingen kunnen me niet bekoren als ik in de 3e zin al moet lezen:.....Ik 'kak' overal 4 jaar te laat achteraan, behalve ooit met een walkman......Dat zal een serieuze constipatie en enig ongemak opgeleverd hebben en heeft met 'steppen' niks van doen. Het andere nieuws met rimpelig gezicht gelezen. Afkomstig van een verbolgen man van 'Natuurpunt'; er zijn te weinig tellingen gebeurd in dit mussenweekend. Ik snap dat een groene jongen het weekend buiten heeft doorgebracht in regen, wind en koude. Het is tenslotte zijn job. Maar ik, en met mij waarschijnlijk velen, had absoluut geen zin om vogeltjes te tellen in de sneeuw en hagelbollen op het hoofd te krijgen. Ten andere, ik denk dat de mussen ook wijselijk een beschut plekje gezocht hebben. Conclusie van 'Natuurpunt': de huismus is op zijn retour en dient beschermd te worden! Nog zo'n vreemde titel naar aanleiding van een halve eeuw 'verscheiden' van Igor Stravinsky (1882-1971), componist van "Le Sacre du Printemps" waarop een balletuitvoering werd geënt. Radio Klara heeft extra aandacht in zijn programmatie voor "deze Picasso van de muziek". Mijn verbeelding is te klein voor dergelijke vergelijking en omschrijving van de man, die vooral veel oude Russische volksmuziek in zijn werken verweefde. Nee, dan geef ik liever op de 'Wereldtafeltennisdag' eens aandacht aan onze Belgische paralympiërs, die medailles wonnen op de Paralympsiche Spelen, op de Wereld-en -Europese Kampioenschappen; Laurens Devos en vooral 'Poef' Florian van Acker, die zich beiden in ieders hart genesteld hebben.
De namen aan deze maand gegeven zijn liefelijk; grasmaand, kiemmaand, eiermaand, paasmaand. De spreuken over de 90e-120e dag van het jaar, benaderen meer de realiteit. Alle gezegdes over april zijn geldig vandaag: April doet wat hij wil, Maartse buien en aprilse grillen. En vandaag; 't mag vroeg of laat zijn, april wil kwaad zijn. En zijt gerust, er is woede in het weer. De aprilse nukken zijn goed zichtbaar en voelbaar; massa's regendruppels, koude en wind. De oorsprong van de naam is niet heel duidelijk. Sommigen vermoeden dat het van 'aperire' komt, wat Latijn is voor 'openen' of 'verschijnen'. Anderen denken dat het kan komen van 'tweede'. Mogelijks ook van 'Aperta' een bijnaam van de god Apollo. Ik hou het daarop, iedere god verdient een maand. Mijn bedrijvigheid zal op een klein pitje branden, vandaag. Wat anders plannen dan gewoonlijk. Eens in mijn platenkast snuisteren omdat vandaag mijn aandacht getrokken werd door de naam van Herbert von Karajan (1908-1989). In zijn tijd één van de topdirigenten voor de beste orkesten ter wereld, de Wiener Philharmoniker, Berliner Philharmoniker, Berliner Staatsoper. Prachtige opnamen van Van Beethovens Symfonieën, bij 'Deutsche Grammophon Gesellschaft', het Duitse platenlabel bij uitstek voor opnames van klassieke muziek, waar hij een contract mee had. Ik heb over deze Heribert Karajan, (Oostenrijkse adel is officieel afgeschaft in 1919) na zijn overlijden een paar docu's gezien die een niet zo fraai beeld van deze man ophingen, onder andere een zeer pretentieus ventje, die een veeleisendheid aan de dag legde voor de orkestleden die bijna aan het onmogelijke grensden. Ik geloofde toen werkelijk in zijn unieke dirigeerkunst, in zijn juiste interpretatie van de 'noten' van de componisten. Ik ben geen musicoloog, maar een muziekliefhebster. Alle genres behalve jazz. Ik moet me als leek verlaten op het oordeel van de deskundigen en daar luister ik wel eens naar. Maar meestal komt het er voor mij op neer, 'ik hoor het graag of niet'. Juist zoals voor de boeken 'ik lees het graag of niet' of voor de kunst, 'ik zie het graag of niet'. Ik laat me niet laten leiden door experten al apprecieer ik ook wel hun uitleg waarom iets 'kunst' kan zijn of niet. Door in 's mans biografie te duiken heb ik een stukje Europa leren kennen dat totaal onbekend was voor mij. Hij was een Aroemeen, een Vlacken dwz een minderheidsvolk van het Balkanschiereiland dat een soort Romaanse taal spreekt. Er is een bekende tennister, Simona Halep (°1991), die tot dit volk behoord. Omdat mijn hond ook een liefhebber is van klassieke muziek zal ik hem deze namiddag tracteren op de Negende Symphonie, van Van Beethoven. Lang geleden dat ik ze nog eens beluisterd heb. Ondertussen kan ik mijn vele woord- en-cijferspelletjes uit de krant oplossen. Zoals het spreekwoord zegt, heb ik 'save the best for the lest' toegepast op de driedaagse krant.
Glimlachen, doet de mensen zich afvragen waaraan je denkt! Wel, vandaag is dat niet moeilijk om er een antwoord op te geven. Het is Pasen. Bij het opstaan direct, zoals een klein kind, tikkeneikes gaan zoeken in de tuin. Natuurlijk waren er geen te vinden, maar dat ik toch eens rondneus doet me glimlachen. De hond kwam toch, zo fier als een gieter met een mezenbol in zijn muil, tonen dat er voor hem toch een geschenk uit de hemel was gevallen. Ik heb het rap weggenomen want het is even ongezond voor hem, als chocolade eten. Het tweede lachje kwam bij de heilige op deze dag: Isodorus (560-636). Ik sloeg bijna steil achterover dat er een patroonheilige is gevonden voor de 'internetgebruikers' en de 'vrije gedachtenis', daarvoor benoemd sinds 2002. Zoals je leest, is er een beschermheer te vinden zelfs voor de rencentste uitvindingen. Natuurlijk geeft zijn C.V. wel reden tot deze benoeming: schrijver van een encyclopedie, 20 delige "Etymologiae" genaamd, verschillende andere boeken en kronieken. Hij staat wel afgebeeld met 'inktpot', 'ganzenveer'en 'boek', objecten die met het internet niks meer van doen hebben. Een andere glimlach en blijdschap, is bestemd voor de grote koersdag vandaag. Die zal het grijze en eentonige weer verdrijven: De Ronde Van Vlaanderen. Het is altijd smullen; van de wedstrijd, het landschap dat toch echt wel mooi is in Vlaanderen, de commentaar van de twee ouderdomsdekens van de koers en de koekjes die ik tussenin opeet. Daarom draaiden ze deze morgen al "Marieken" van Jacques Brel (1929-1978) om me voor te bereiden op al de mooie gebouwen die ik weer zal te zien krijgen. Een glimlach had ik nog over van het grote paasei dat ik gisterenavond op tv kreeg. Een film, een documentaire en een registratie van een live opreden, van 'Queen'. Alles opgenomen voor genotjes van de muziek achteraf. Een glimlach heb ik niet gekregen door mijn hondje in de etalage te zetten. Ik dacht nochtans dat het een goed idee was om het beestje vóór het venster te placeren. Zo zou hij zich minder vervelen doordat hij, juist zoals baasje, kon zien wie passeerde en waarnemen wat er gebeurde op de straat. Een totale misrekening want ik val in de kosten! Meestal zijn het de katten die in de gordijnen hangen, nu was het dus mijn hond. Met al de desastreuze gevolgen vandien, gordijnen aan flarden gescheurd. Natuurlijk is hij zich van geen kwaad bewust, wat zeggen tenandere 'gordijnen' voor een hond? Nee dat zijn uitsluitend beletsels voor zijn zicht op de gebeurtenissen buiten en rondom ons huis! Het is nu wel te laat maar ik heb hem toch wat verder van de venster op de stoel gezet en wat dichter bij mij. Een beetje weemoed kreeg ik ook toen de radio een liedje van Yasmine, Hilde Rens (1972-2009) op de draaitafel legde: "Diep in Mij" uit 1995. Een mooie stem en jammerlijk genoeg té vroeg verdwenen. Nu de tv aanzetten en kijken naar al de 'flandriens' op onze wegen.
De klokken, beiaarden en carillons, zwijgen. We zitten als katholiek in het paastriduüm, een driedaagse die het lijden, de dood en verrijzenis van Jezus, herdenkt. Op Witte Donderdag vertrokken de klokken richting Rome, om zich daar te vullen met een massa paaseitjes. Overvol komen ze terug. De duiven worden niet gelost op Pasen, wel de klokken. Onder luid gebeier strooien ze hun lekkernijen in onze tuintjes en hofjes. De zoektocht naar het snoepgoed kan beginnen. Ze bevatten dan wel niet die goeie Belgische chocolade maar ze zullen toch smaken. Ondertussen is de horeca nog altijd gesloten, geen terrassen, weinig of geen openbare toiletten ter beschikking, maar oplossingen vind een Belg altijd. Alle wetteksten eens goed lezen en uitpluizen om toch maar de achterpoortjes te vinden. Vooral dan door een 'caractériel', een hardleerse, koppige en principiële persoonlijkheid. Als die dan ook nog eens burgervader is, is het land te klein als hij het gaatje gevonden heeft. Het plezier zit in het tegendraads zijn, geen wetten en verplichtingen zomaar klakkeloos te volgen, maar de eigen weg gaan, heer en meester te zijn in zijn gebied. De gemeentewerkers krijgen extra taken: 's morgens de tafels en de stoelen op de dijk plaatsen, 's avonds ze terug op stal zetten. De mensen moeten kunnen zitten, eten en drinken, maar niet vóór een restaurant of café. Het plezier is gewoon juist op de nog aanvaardbare buitenkant van de lijntjes te lopen. Natuurlijk heeft hij geweldige pech met het rotweer tijdens deze eerste dagen van de vakantie om zijn gelijk te halen.Tonen dat hij zorgt voor de toeristen, ze een warm hart toedraagt en bijkomstig, zijn gemeentelijke portemonnee in het oog houden. Anders is het gesteld met het vullen van de eigen geldbeurs met subsidies verstrekt door privé, land, regio en stad. Onder het mom van 'de jongeren bezig te houden', 'een eigen stek voor amusement geven', zowel private als publiekelijke gelden binnen rijven voor eigen glans en glorie. Niks mis mee als de subsidies inderdaad gebruikt worden voor de jongeren, die echt wel nood hebben aan een serieuze opvang, een opleiding en een zinvolle bezigheid onder begeleiding. Deze jongeren kijken niet hoeveel de overheden daarvoor overhebben en welk bedrag ze geven aan de verantwoordelijke. Die jeugd is gewoon blij met de plek die ze krijgen om hun 'ding' te doen: zangen, dansen, praten, een plek voor een feestje, een ontmoetingsplaats. Profiteren op kap van de zwaksten. Blijkbaar is niet iedereen Moeder Theresa als er een kas vol met geld in het vizier komt. Geen compassie met de val van Icarus!
Het betere nieuws, spijtig van de reden, vind ik in de aanleg van een parkje op de plaats van het gruwelhuis van een seriemoordenaar. Julie en Melissa verdienen om nooit vergeten te worden. Een sober, rustgevend hoekje, een klein stukje groen op de plaats van hun ellende, is het minste wat ze verdienen.
Goede Vrijdag, een tradionele vastendag voor de gelovige katholieke mens. Mijn schoonzus zal het vasten wel op een andere dag voorzien. Ze moet kaarsjes uitblazen op haar verjaardagstaart en die dan ook verorberen. Een lange zin om haar nogmaals een gelukkige verjaardag te wensen op deze echt koude aprildag. Ze zal wel genoeg knuffels van mijn broer krijgen om het goed warm te hebben, daar ben ik zeker van. Het is een eeuwigheid geleden dat we elkaar zagen, maar met de komst van de vaccins zijn de vooruitzichten toch goed. Dan kan er weer wat geroddeld worden, een klapke doen en gewoon wat 'van alles' aan elkaar vertellen wat er in ieders leven de afgelopen maanden voorgevallen is. De kleine en grote verdrietjes, zeg maar. Maar 'in een wip en een gauw' moet ik aan het vertelsel van de dag beginnen, vóór dat de schaftijd er weer is. Ik zeg niet zomaar 'vertelsel' op deze dag. Het is de 'Internationale Dag van het Kinderboek'. De meesterverteller van de sprookjes, Hans Christiaans Anderson, zag op deze dag in 1805 het levenslicht, en dat doofde weer in 1875. Een stil en verlegen man, vaak gepest op school, niet erg sociaal maar een grandioze schrijver van sprookjes. Het zijn meer hervertellingen van tradionele verhalen waaraan hij zijn eigen insteek en draai geeft, altijd met een humoristische kwinkslag en een dubbele bodem. De verhaaltjes kunnen gelezen worden door kinderen en volwassenen. Wie kent niet: De Prinses op de Erwt, De Kleine Zeemeermin, De Nieuwe Kleren van de Keizer, Het Meisje met de Zwavelstokjes....en natuurlijk Het Lelijke Eendje, waarvan men zegt dat het autobiografisch is. Auteur van romans en drama's. Zijn werken leverden inspiratie aan componisten. Inspiratie aan schrijvers en componisten was ook het leven en lot van de 'al dan niet' bestaande heilige van de dag: Genoveva van Brabant, Een vrouw uit de 8e eeuw of uit de middeleeuwen, echtgenote van een paltsgraaf Siegfried, belichaamt de zwaarbeproefde volgehouden huwelijkse trouw van de vrouw. Meteen onderwerp voor dichters, schrijvers, musici. Zowat de eerste gekende geschreven vermelding is een gedicht uit 1638 van René de Cerisiers: L'innocence reconnue ou vie de Sainte Geneviève de Brabant. Op muziek werd de heilige, een eerste maal opgevoerd door Robert Schumann (1810-1856). Dat is niet de politieker maar een componist die voor zijn opera Genoveva, ook het libretto schreef. Eén van de scheppers van de operette, Jacques Offenbach (1819-1880), maakte een opéra bouffon van haar leven. Een satire, komedie, parodie en klucht waartoe de huwelijkse trouw van Geneviève Van Brabant zich uitstekend leende. Een volgend componist die het leven van Geneviève op noten zet is, Erik Satie (1866-1925). Zijn Geneviève is jaren na zijn dood pas in première gegaan nl in 1983 in Venetië. Zelfs onzesten eigenste Stijn Streuvels (1871-1969) heeft er boeken aan gewijd: De schone en stichtende historie van Genoveva van Brabant. Zelfs drie keer, een boek in 1919, 1920, 1921. De heilige krijgt zelfs een vermelding van Paul Van Ostaijen (1896-1925) in zijn gedicht: Huldegedicht aan Singer. Genoeg vroomheid vandaag.
Een nieuwe maand en een nieuwe grap, vooral als het dan de eerste is. Drie jaar geleden is er een offerte, waaraan ik mijn goedkeuring gaf, voor mijn dak gemaakt. Het laatste onderdeel dat voor de vernieuwing nodig is, ligt nu toch wel zeker geblokkeerd in het Suezkanaal! Ik zal er maar het ludieke van proberen inzien en er zelf een joke van maken om mezelf te troosten van zoveel pech. De waarheid: er mankeren nog onderdelen, volgens de laatste binnengekomen berichten van de dakmensen. Die begonnen er aan te werken op 25/02/21. Na 6 dagen gaven ze er de brui aan en vandaag zijn ze terug in gang geschoten. Eens zien voor hoelang met al de feestdagen in het verschiet. Want zolang er werken zijn blijven die stellingen ook staan. Blutsen, builen, schrammen, kruipen en springen is al mijn deel geweest sinds al dat ijzerwerk rond mijn huis staat (18/01/21). Enfin, het is 1 april en er mag gelachen worden, al is het groen. Al eeuwen wordt op deze dag grappen en grollen uitgehaald. Vooral met de bazen en chefs als het enigszins kan. Volgens de enen komt deze dag voort door de invoering van de gregoriaanse kalender in 1582. Toen veranderde het vieren van het nieuwe jaar op 1 april, plots naar 1 januari. Velen stonden nog met hun wensen of geschenkjes, of uitnodigingen voor niet gehouden feestjes, klaar op 1 april. Men denkt dat het al veel langer een gebruik was dan op die datum om de mensen een fabeltje wijs te maken of een poets te bakken. Reden: het is geen plaatselijke gewoonte, maar wijd verspreid gebruik. Waarschijnlijk zeggen deze letters, H2OGATE, niemand iets. Richard Nixon (1913-1994) had al in het zand moeten bijten de voorgaande jaren. Nu wilde hij alles op alles zetten om de kandidaat van de Republikeinen te worden. Volgens hem waren alle middelen geoorloofd om dat doel te bereiken, te beginnen me ondermijning van de Democraten. Hij liet afluisterapparatuur placeren in hun hoofdkwartier in het Watergatecomplex, hun speeches copiëren, zoektochten om bezwarende documenten van corruptie te vinden enz. Hij werd de kandidaat en won de presidentsverkiezing in 1972. Bijna onmiddellijk was er argwaan bij de journalisten Bob Woodward en Carl Bernstein van de Washington Post. Hun vermoeden werd bevestigd door 'Deep Throat' die hun van info voorzag, om de opdrachtgever van de 'inbraak' in de hoogste politieke regionen te zoeken. Dit leidde uiteindelijk tot de val van Nixon, met de impeachmentprocedure tot gevolg. Wie 'Deep Throat' was, is onbekend gebleven tot Mark Felt (1913-2008) in 2005 zichzelf kenbaar maakte als 'klokkenluider'. Eén van de belangrijkste inbrekers was Gordon Liddy (1930-2021), hoge functionaris bij de FBI. Door gratie verlening van President Jimmy Carter heeft hij maar 4,5 jaar straf moeten uitzitten van de oorspronkelijke 20 jaar cel. Heeft gans zijn leven achter zijn daden als inbreker blijven staan en reed sinds zijn vrijlating, met het kenteken 'H2OGATE' rond. Het verhaal is verfilmd: "All Presidents Man" (1976) met Dustin Hoffman en Robert Redford. Recent: "Mark Felt: the man who brought down the White House" 2017, met Liam Neeson.
Ik heb eerst wat snoeiwerk gedaan. Dat is geen bezigheidstherapie maar een handen- en vingeroefening. Het meeste doe ik met de snoeischaar. De hond ligt er ondertussen alert bij en houdt iedereen die passeert in de gaten. Af en toe hoor ik dan zijn speciaal kefke als er een bekende voorbij komt. Nu is er tijd voor wat rust en wat schrijven. Er is toch wel altijd iets dat me wat verder doet zoeken dan het nieuws van de dag. Het is niet alleen overdag een zaligheid om buiten te vertoeven maar ook in de prille warme lentenacht is er nog van alles te beleven. Gisteren was er een mooie planeet Mars te zien, maar ik wachtte vooral op de doortocht van het ISS (22u18). Eventjes zwaai ik dan en de vriendelijkheid straalt weer van mij af. Dat die capsule zo goed zichtbaar is komt door zijn grootte, 75m, en de fonkeling van de zonnepanelen. De eerste module is gelanceerd in 1998. Sinds 2000 permanent bewoond met 3-8 ruimtevaarders. Het zal daarboven niet zo plezant zijn als in de 'Star Trek' parodie van Kamagurka en Herr Seele. In hun programma "Lava" kon de rubriek "Wally in space", met ruimtekapitein Eddy Wally, Eduard Van De Walle, (1932-2016) op het meeste applaus rekenen met de gevleugelde woorden en enige tekst van Eddy, "gewéldig, wauw en onvoorstelbaar". Maar wij klagen over onze kleine lockdown, dat is echt niks vergeleken bij het maandenlange verblijf met enkelen in een beperkte ruimte. En maar rondjes maken en misschien zingen ze dan het lied van Willy Sommers: "ik draai hier rond, en rond, en rond, als een leeuw in een kooi, aan wanhoop ten prooi....". Alles ondergaan voor de mens en de wetenschap. Het zijn echte ruimte-avonturiers. Dat kenmerkt de mens al door de eeuwen heen. Op zoek gaan naar het onbekende, ontdekkingen, uitdagingen, verkenning. Vóór onze tijdrekening zijn er al zoekers geweest, Hanno uit Carthago verkende Noord en West Afrika, Pytheas vaarde als eerste rond de Britse Eilanden en verkende het Europese binnenland. Maar dan komen we aan al die grote avonturiers, zoals Marco Polo (China) Christoffel Columbus (de Nieuwe Wereld) Vasco da Gama ( via Kaap de Goede Hoop naar Indië), Ferdinand Magellaan (als eerste rond de wereld en gaf naam aan de 'Stille' Oceaan, was zeer rustig), Jacques Cartier (ontdekte Canada), Abel Tasman (Nieuw Zeeland en Tasmanië), David Livingstone (Centraal Afrika en de Victoriawatervallen), Roald Amundsen (de Zuidpool). Geen vrouwen te bespeuren in mijn reeks mensen. De avonturiersters die ik tegenkwam gingen 'uitdagingen' aan, zoals de Japanse Junko Tabei, die de hoogste bergtop in elk van de 7 continenten beklom, Lady Hester Stanhope die de Syrische woestijn doorkruiste en alle grote Oosterse steden bezocht. Maar er was ook Nelly Bly (1864-1922), die het beter wilde doen dan 'Phileas Fogg', de avonturier in het boek van Jules Verne (1828-1905), "In 88 dagen de wereld rond". Het lukte haar in 72 dagen! Nu een koffietje en koekske.
Een dag begint en vraag me af, wat zal me een glimlach bezorgen? Geen heilige, noch een citaat, noch een Vlaams woord van de dag. Dat is 'kruispuntbank': een databank die vanuit verschillende bronnen mijn gegevens combineert en groepeert. Het is 'bangelijk' wat er over mij allemaal bijgehouden en geweten is. En met 'bangelijk' bedoel ik nu niet 'fantastisch of geweldig'. Het jaagt me schrik aan en toont wel dat 'privacy' een overroepen woord is. Wat is er nog privé? Als je het mij vraagt, enkel mijn gedachten! Die staan nog niet op mijn voorhoofd geschreven, niet met bic, niet met potlood. En vandaag is het toch wel de 'Internationale Dag van het Potlood' en daar mag toch iets over gezegd worden. De lectuur over dit stukje hout bezorgde me een slappe lach. Een heel belangrijk attribuut in ons leven en toch miskend. Van peuter naar kleuter zetten ze met de potloden de eerste stappen, richting geschreven wereld. De eerste bekende beschrijving is gegeven door Conrad Gesner(1516-1565) een Zwitserse geleerde. Het potlood met een stift van grafiet en klei, is bekend onder het Franse patent nr 32, toegekend in 1794, aan Nicolas-Jacqueq Conté (1755-1805), schilder en uitvinder. Een ander patent wordt in 1858 aangevraagd voor een potlood met bijgevoegde gom, door Hymen Lipman (1817-1893). Aan wikipedia vroeg ik de vertaling van de tekst bij Lipman. Terstond was er de Nederlandse naam van dit heerschap: 'Maagdenvlies' Lipman. Want 'hymen' is de Engelse naam voor dat vrouwenonderdeel, en vertalen doen ze consciëntieus bij de encyclopedie van het internet. Vandaar mijn uitproesten, vroeg op de dag. Leep was hij ook, hij verkocht zijn patent voor 100.000 $ aan een heerschap dat binnen de kortste keren potloodfabrikant Faber voor de rechter bracht voor inbreuk. De rechter oordeelde het octrooi ongeldig omdat de samenvoeging van 2 bestaande dingen niks nieuws opleverde. Voor de volledigheid de soorten potloden: standaard is het grafiet met houten omhulsel, vulpotloden, timmermanspotlood, paringspotlood, aquarelpotlood, houtskoolpotloden en niet te vergeten ons 'stempotlood'. Vincent Van Gogh (1853-1890) wilde enkel de 'faberpotloden' gebruiken voor zijn tekeningen. Op zijn verjaardag is er ook de 'Wereld Bipolairen Dag', vnl omdat Vincent met deze stoornis te maken had, wat men postuum heeft gediagnosticeerd. Samen met broer Theo, zijn ze begraven in Auvers-sur-Oise. De begraafplaats is de moeite van het bezoeken waard. Maar geen dag zonder muziek en vandaag is dat een dichter. Veel van zijn gedichten werden later van noten voorzien. Dat kon perfect omdat de poeet, de klank van zijn woorden belangrijker vond dan de inhoud: Paul Verlaine (1844-1896). Zangers Léo Ferré, Charles Trenet, Georges Brassens gebruikten de tekst van "Chanson d'Automne" als leidraad. Gealludeerd ook in een lied van Serge Gainsbourg uit 1973: "je suis venu te dire que je m'en vais, comme dit si bien Verlaine, au vent mauvais". De mooiste melodie en lied is dat van Julien Clerc, "Hélène" uit 1987: "Hélène, je suis pas Verlaine, mais je t'écris quand-même, que je t'aime Hélène". Ik ben ook geen dichter zoals jullie al weten. Tot morgen
Ik heb gisterenavond de wijze raad opgevolgd van Groucho Marx (1890-1970), legendarische toneel-en filmkomiek. Hij maakte samen met zijn broers furore als The Marx Brothers en liet het volgende noteren: De beste manier om in te slapen is jezelf wijs te maken dat het tijd is om op te staan! Het hielp. Dat belette me niet om vroeg uit de veren te zijn om de volle zilveren maan te zien ondergaan in het Westen en de volle gouden zon te zien opkomen in het Oosten. Een fantastisch schouwspel. De schoonheid van de natuur en het firmament, is nog altijd het grootste wonder, 365 dagen lang, jaar na jaar en gratis. Mijn goede luim komt weer door de muziek. Niet via de radio dit keer, maar in de dagelijkse woordzoeker, dat ik ook altijd ijverig invul. De te zoeken woorden hielden verband met rockgroep 'Queen'. Mijn absolute favoriete muziekband. Met woorden als bombastisch, commercieel, kitscherig, scandal en verschillende muziekstijlen, schrikken ze misschien nieuwsgierige nieuwe luisteraars wel af. Maar songs zoals "Killer Queen", "Play he Game", "A Kind of Magic" moeten velen toch wel kunnen meeneuriën. Die titels stonden in de legpuzzel. De nummers zingen, kon alleen Freddie. Niet voor niets staat de groep met "Bohemian Rhapsody" al jarenlang nummer 1 in alle eindejaars muzieklijsten. Dat was het muzikale gedeelte van de gazet. Verbazend nieuws kwam er van de 'slechtvalken' die nesten in de Sint Maartenstoren in Kortrijk. De valken Cor en Rona, toevallig hun namen, zijn op het overspelige pad geraakt. Hun eieren zullen geen valkjes meer voortbrengen want Rona is verdwenen en Cor papt aan met een groen blaadje dat nog niet 'broedrijp' is. Gelukkig zijn er al veel valkenkoppeltjes actief zodat een broedsel meer of minder geen gevaar oplevert voor de valkenpopulatie. Anders is het gesteld met de 'kokako'. Een vogel uit New-Zeeland, gelijkend op onze 'kauw'. Een zwart beestje met twee varianten. De noordelijke kokako heeft een blauwe lel en is nog voldoende te spotten. De zuidelijke, met oranje bef of lel, is al jaren niet meer gezien. Wie kan bewijzen dat hij nog leeft, krijgt een beloning van 10.000 NZL $. Spijtig dat ik naar het andere eind van de wereld moet afreizen om een 'vogeltje' te zoeken en geld te verdienen. Met veel tijdverlies ook, nu er via de route Kaap de Goede Hoop moet gevaren worden, zolang dat containerschip dwarsligt. Dat was nochthans de weg die graaf Ferdinand de Lesseps (1805-1894) wilde omzeilen. Hij was dè bedenker en deels dè uitvoerder voor het ontstaan van het kanaal dat de Rode Zee met La Méditerrannée verbind. Het Suezkanaal is sinds 1869 een groot commercieel succes. Er is wel eens een Suezcrisis geweest in 1956 met sluiting, maar sindsdien altijd bevaarbaar gebleven tot een mammoet alles blokkeerde. Maar hoop doet leven, de achtersteven van 'Ever Given' beweegt al. Het succes kon 'de Lesseps' niet herhalen voor de verbinding van de Stille en Atlantische Oceaan. Dat namen de Amerikanen over en in 1920 was het Panamakanaal bevaarbaar. Tot morgen en geniet van de zon.
Ik luisterde gisterenavond naar onze federale minister van mobiliteit. Eerlijk gezegd, ik verstond geen woord van zijn uitleg en zijn absurde maatregelen zoals bv hoe al de mensen naar zee gebracht moeten worden. Heel véél treinen gaan er ingezet worden om de mensen naar de geliefde Noordzee te brengen, want alleen aan het venster mag er gekeken worden naar het voorbij vliedende landschap. Dat is een drastische en belachelijke idee. Dat betekent per wagon een veertigtal reizigers. Dat moet zo want er is 1,5 m regel, en covid mag niet mee op uitstap. Bij terugkeer naar het binnenland, speelt dat geen rol meer. Iedereen mag weer plaatsnemen op elkaars schoot, in het gangpad en aan de deuren, want àls er al covid op de heenreis mee was geweest, die is door de zeelucht meegevoerd naar andere oorden. In het terugkomen geen extra treinen, corona is er toch niet meer bij. Wat betekent dat voor de kustbewoners? Binnenblijven. Bij dit mooie weer komen de toeristen niet alleen per spoor maar ook per auto. Ondanks de vele parkings die er gebouwd zijn, weigeren de automobilisten daar gebruik van te maken. 5€ is teveel om aan stalling uit te geven. Liever de bewoners ambeteren door het achterlaten van het ijzeren vehikel in de kleine smalle straatjes. Viva de zonnige warme dagen. Ik concentreer me dan maar op muziek en componisten want er zijn toch een paar belangrijke die op deze dag een vermelding moeten krijgen. Beginnen met Modest Moessorgski (1839-1881) waarvan het belangrijkste werk de opera "Boris Goedonov" is. Hij behoorde bij het "Machtige Hoopje". Een naam die een Russische recensent gaf aan vijf bevriende componisten die de nationale Russische volksmuziek hoog in het vaandel voerden. Ik kijk uit naar de Koningin Elisabethwedstrijd, die terug komt dit jaar en wel in mei. Het instrument is 'piano' en dan zullen zeker de concerten van Sergei Rachmaninov (1873-1943) er bij zijn. Velen zullen zijn concerto's spelen, want het zijn geliefde melodieuze vingeroefeningen bij de pianisten. Heel andere muziek brengt de diva 'Lady Gaga', zangeres, actrice, pianiste, singersongwriter en een alias voor Stefani J.A. Germanotta. Een naam die wat moeilijker aan te kondigen is dan haar artiestennaam. Bekend van de songs: Just Dance, Pokereface,...Onlangs te horen met het Amerikaanse volkslied bij de inauguratie ceremonie van President Biden. En nog eventjes terug in de tijd, naar mijn jeugd met Middle of the Road en "Chirpy Chirpy Cheep Cheep" uit 1971. Gedanst, gezongen en onnozel gedaan met dat liedje. Vandaag is de zangeres van deze bubblegum muziek jarig: Sally Carr, blaast al 76 kaarsjes uit. Vóór de koers ga ik me nog wat verdiepen in het werk van Marc Chagall (1887-1985), schilder, keramieker, maker van glas-in-lood-ramen. Als iemand ooit naar de Côte d'Azur gaat, ginder eens een uitstapje doen naar Saint-Paul- de-Vence, Fondation Maeght gaan bezoeken en daar de muurmozaïeken bewonderen van Chagall. Het loont de moeite. Deze namiddag, veel koersplezier!
Ondanks de felle zon is het een kille, winderige, gure dag. Tot hiertoe, want het weerbeeld aan zee kan rap veranderen. De dag is vroeg begonnen door een slapeloze nacht. Geen drama natuurlijk. Ik had me gisteren net niet moe genoeg gemaakt. Boodschappen doen is wel een uitputtende bezigheid maar qua 'fysiek moe worden' is dat maar een peulschilletje. De slapeloosheid kwam door ergernis en het gevoel 'in't zak gezet' te zijn. Kwaad op mezelf, om mijn eigen naïviteit. Dit hopelijk voor de laatste keer van mijn leven. Nooit te oud om te leren, dat geld nu voor mij. Ik zeg dat liever om nieuwe dingen te leren niet door goedgelovigheid. Vanmiddag een uiltje vangen en vanavond vroeg de beddenbak induiken. Enfin, andere regel en ik ga weer verder want mijn horoscoop zegt: je zit eigenlijk boordevol energie en je reserves zijn aangevuld. De stukken krant die ik al gelezen heb verkondigen niet veel nieuws. Ik ben nieuwsgierig of die extra vakantieweek veel drukte aan zee gaat teweegbrengen. De raamverkoop wordt uitgebreid en de horeca gaat zijn toiletten openstellen. Dat roept toch wel enige vragen op. Wie gaat al die ontsmettingen betalen? Gaat dat gebeuren? In café en restaurant mag dan elkeen zomaar door het gebouw lopen! De winkels die op afspraak moeten werken? De scholen toe! Ik kreeg een mail dat ik niet in dezelfde ruimte mag verblijven als de huishoudhulp, indien het niet anders kan is er maskerplicht en 1,5m afstand of anders uit mijn huis gaan. Een gezin van 5 of 6 personen mag niet bij me komen omdat ze niet in mijn bubbel zitten!!! Allemaal rare beslissingen om de covid op andere gedachten te brengen en ons landje, van een speldekop groot, te verlaten. Ik zou de uitdrukking van de 'Nederlandse Landelijke Compostdag' moeten gebruiken omdat hun dag niet kan doorgaan: stront! Genoeg gekankerd voor vandaag nu op naar het positieve en leerzame moment: de Steen van Rosetta. Dat is een zwarte granietsteen met ingekerfde tekst, een dankbetuiging, gedateerd op 27 maart 196 vóór Christus. Een tekst in twee talen, en drie schriften. De steen werd gevonden in 1799 in de Egyptische plaats Rosetta nu El Rashid. Dankzij deze tekst heeft Jean-François Champollion (1790-1832) de hiërogliefen kunnen ontcijferen in 1822. That's all folks for today, ik moet met hondjelief buiten. Die wil een tukje doen want hij is al even lang wakker als bazinneke. Geen liedje vandaag, de radio heeft nog niet aangestaan.
Een zielig schouwspel van de politici rond onze kinderen, hun opleiding en school. De jongeren krijgen een week extra paasvakantie, de leraren een week extra verlof maar moeten wel ter beschikking blijven. En ik, ik hoor alsmaar luider het liedje uit 1969: wat heb je vandaag op school geleerd, zeg het eens kleine Jan? Een lied van De Elegasten.Tussen de regels kon je toen het protest horen voor de invoering van BTW, de atoomcentrales, de taalstrijd en Leuven Vlaams. De grote protestsongs van toen zijn nog altijd geldig vandaag, met een lichte aanpassing van de onderwerpen. Maar men hoort ze niet meer. Op de wereld van vandaag heeft een song ook geen impact meer, ook de stakingen of protesten vallen in dovemansoren, want de bazen wonen op een idyllisch eiland duizenden kilometers hiervandaan. In de vorige eeuw was Vlaanderen, Wallonië, België, onze wereld. Alles werd ter plaatse geteeld, gemaakt. Met een kleine opstand was er nog enige invloed op het beleid in het land. De impact van de burger op onze politici is stukken kleiner geworden door de mondialisering van alles, behalve van de belastingen. Een simpel voorval als de vastgelopen boot met 20.000 containers aan boord, toont volop de kwetsbaarheid van ons leven. Een kortere weg of een omweg bepaalt onze economie, ons comfort, onze consumptie. Een file van schepen, zowel vóór als achter het vastgelopen schip onthouden ons nu van fietsen, chips voor alle toestellen, auto-onderdelen, pulp van hout voor papier, meubelen, kruiden, rijst, thee enzoverder enzovoort. Alles afkomstig van Azië, dat zijn goederen ziet vastzitten in de modder van een Egyptisch kanaal. Ik heb wel iets geleerd vandaag: over scheepvaartverkeer. De schepen staan te wachten tot het hun beurt is om door het Suez kanaal te varen. Deze mammoetschepen leggen hun motoren niet stil, maar wachten hun beurt af met rondjes te varen. Ironisch: terwijl de Ever Given, tijdens het wachten al varend een klavertje van vier probeerde te maken, liep het vast op de oevers. Zo zie je maar dat je niet alles moet geloven wat de overlevering zegt over klavertjes en gelukbrengers. Gegarandeerd dat de verzekeringen weer heel veel zullen verdienen en een vette bonus aan de beheerders kunnen uitbetalen. Jammer voor de voorzitter van een elftal, dat het geld niet zijn richting zal uitkomen. Zijn papieren wensen, op een goed inkomen en gehoopte opbrengsten, moet hij terug in zijn saccoche en mallètje steken. Zijn beurs moet hij zelf maar vullen voor zijn megalomane projecten.
Nu ga ik 'in de rapte' mijn commissies doen ttz niet verkeerd begrijpen, het is boodschappen doen. Want zoals zo dikwijls opgemerkt, er zijn vele betekenissen voor hetzelfde woord. Het kan om een 'vergoedingstussenkomst' gaan. Het kan om een 'bescheten commissie', in het West Vlaams 'beskeetn commisse' gaan, dat is iets dat niet plezant is maar toch afgehandeld dient te worden. Het kan een commissie in het Parlement zijn om oeverloos te palaveren. Maar zeker niet verwarren met een 'comissie' doen in het kleinste kamertje.
Hoe ga ik nu beginnen vandaag? Moeilijk? Dan moet ik bij de Hollanders zijn en hun woordenschat. Het nieuwste van het nieuwste is voor mij een echte tongbreker: conspiritualiteit, dat zoveel wil zeggen als: een holistische levensbeschouwelijke stroming die rationalisme afwijst en complottheoriën omarmt!!! Nee ik ga het eenvoudig houden. Naast de menopauze, de penopauze en de plaspauze is er nu de paaspauze. Hoe lang zal die duren? Levenslang voor een 50+ zoals de eerste twee of 5 minuten zoals nr 3? Manu militari, een beetje onder sterke dwang, verkondigde de premier, krachtdadig en zelfverzekerd dat deze 'paaspauze' maar 4 weken zou duren. Dat vanaf a.s. zaterdag. Die nieuwste pauze is moeilijker dan de eerder genoemde 3. De menopauze geeft niet anders dan voordelen voor de vrouw mits het verdragen van wat vapeurs. Over de penopauze kan ik niet meespreken, maar ik denk dat die ook 'soepel' verloopt en weinig 'spanningen' geeft. Aan de plaspauze heeft iedereen behoefte en geeft meestal geen ongemakken na de plas, alleen opluchting en de pauze. Daarentegen met die 'paaspauze' voorzie ik weer een hoop te nemen hindernissen. Alles wordt lastiger en lastiger om te volgen. Nog altijd geen gezellige keuvelmomentjes, nog altijd een chat met weinigen, geen bezoekjes. Het is moelijker om niet meer te zagen en te klagen. Maar er zit niks anders op dan de orders te volgen. De jongeren hebben het er moeilijker mee en willen niets anders dan fuiven en feesten. Ik begrijp wel dat ze samen een braspartij willen hebben om te leren met vrienden en drank om te gaan. Een beetje geduld nog en alles wordt weer zoals vanouds. Voor iedereen. Daarom de 750e spreuk van de Bond Zonder Naam in acht nemen: Klein Geluk, is Groot Geluk. BZN is wel een unieke vereniging die opgericht werd in 1947 maar wereldberoemd werd vanaf Phil Bosmans (1922-2012) aan het roer stond in 1957. Maandelijks kwam er een spreuk de huiskamer binnen van maximaal 8 woorden. Wie kent niet: "verbeter de wereld, begin met uzelf", "weer of geen weer, altijd welkom","geef mensen een pluim en ze krijgen vleugels". Maar bovenal "menslief, ik hou van jou" meteen ook de titel van zijn boekje dat op een bepaald moment het meest verkochte boek was in de Lage Landen. Niet alleen voor de spreuken maar ook voor een aantal sociale projecten is BZN een pionier geweest. Denk maar aan het oprichten van de eerste Belgische Beschutte Werkplaats (1958) en een opvangtehuis voor vrouwen. Maar BZN, met dezelfde initialen, is ook de naam van de Volendamse popgroep met vele schlagersuccessen, Band Zonder Naam. Ze waren met zijn 6 actief in de muziekscene van 1966-2007. Mooie meezingers zoals "Mon Amour", "Just an Illusion", "Banjo Man" en vooral "My Friend the Wind".
Eindelijk nog eens een liedje dat me doet meezingen. Aretha Franklin (1942-2018) zong "A rose in Spanish Harlem". Dat nam ze op in 1971, met haar versie in het refrein: There's a rose Black'n Spanish Harlem. Een zwarte roos in zwart Spanish Harlem. Ik luisterde terwijl ik op p.7 las dat "jezelf verwennen nog wel mag". Ik zou niet weten waarom niet. Je zal dat op het einde van deze blog wel lezen. De volgende blz in de gazet deed me ook zingen: Al wie wil te kaap'ren varen moeten mannen met baarden zijn, Jan, Piet, Joris en Corneel....maar het was Fons Oerlemans (82) en zijn Kee (75) die verslag uitbrachten van al hun reizen op de woeste wereldzeeën. Ze zien er beiden, sinds kort definitief aan wal, nog heel patent uit. Hebben natuurlijk verhalen té over van al hun overlevingstochten in flessen en op vlotten. Hij ziet er nog altijd uit als een stoere zeemansbink, weliswaar met zilvergrijs haar en baard. Zijn Kee heeft nog altijd de vlechtjes die Pipi Langkous ook had. Beide meisjes avonturiers van het zuiverste water. Natuurlijk is er terug, niet één maar drie, uitverkoren dagen van...De eerste is de lekkerste: Europese Dag van het Ambachtelijk Roomijs. Ik kan je wel vertellen dat er op deze zonnige dag, een echt artisanaal ijsje zal gesmaakt worden. Dat moet ik hier aan de kust wel nageven, er zijn heel goeie ijsbereiders te vinden. Ja, hier in de Westhoek staan de koeien ook niet zo ver weg van de kraampjes waar ze de room van de melk nodig hebben. Eens eventjes aan de uiers trekken, het vocht een paar uur laten rusten in de kan en hetgeen bovendrijft is pure verse en vettige room. De koe staat niet in mijn wei, ik ga naar het creme glace karreke waar een ijsjesman het voor mij klaargemaakt heeft. Een volgende wel heel belangrijke dag : Wereld TBC Dag. Op deze dag, in 1882, ontdekte Robert Koch (1843-1910), de latere naar hem genoemde kochbacil die tuberculose veroorzaakte. Hij ontving de Nobelprijs voor de ontdekking dat miltvuur, cholera en vooral TBC, veroorzaakt zijn door bacillen. De behandeling en medicatie van deze dodelijke ziekten kon daarmee van start gaan. Een derde dag van..."Internationale Dag van de Waarheid". Dat is echt wel eens iets dat in de belangstelling mag staan en waar ik behoefte aan heb: de waarheid. Sinds drie jaar slik ik allerlei leugens waarom, ten eerste, de werken aan mijn dak niet begonnen waren, en ten tweede, nu moet ik allerlei leugens slikken waarom ze er na 7 dagen de brui aan geven. Mijn goed humeur was op slag verdwenen toen ik weer hoorde van ziekte onder de dakbedekkers, asbestopleidingen, materiaal tekorten en geen leveringen. Het zal een hele ferme creme glace moeten worden met heel veel garniteur, om terug een positieve luim te krijgen. Ik laat het hier maar bij. Misschien morgen eens waarheidsgetrouw nieuws. Ondertussen ga ik aan de ijsbollen lekken, vanille, praliné en mokka.
Een nevelige start van de dag in deze dorremaand, windmaand, guldenmaand, allemaal alternatieve namen voor maart, die zijn naam ontleende aan Mars, de oorlogsgod der Grieken. In de krant 8 pagina's over een onderwerp dat taboe zou moeten zijn, geen enkel deuntje op de radio dat vrolijkheid uitschreeuwde, en mijn huis dat nog altijd in de steigers staat. De blijheid, vrijheid moet van ergens anders komen. Ik kijk dan maar naar buiten en zie in de tuin een overvloed aan boeketten gele paasbloemen staan, de goudgele primula's die ik gisteren allemaal in bloempotten heb gedaan, er tussen staan de blauwe tuin- en boshyacinten en de blauwe druifjes die ook voor kleur zorgen. Het lentegevoel straalt uit de tuin en de zon zal straks ook nog wel komen om dat compleet te maken. Ik zag ook al een paar lievenheerbeestjes tevoorschijn komen! De tuinluizen krijgen geen kans om alles kapot te maken als die kleurrijke insecten er zijn. Ik moet alle bloempjes in bloempotten zetten omdat ik een beestje heb rondlopen dat niets liever doet dan alle plantjes en bloemetjes bemesten, maar niet met de mest die ik wil aan planten geven. In potten zijn de plantjes beschermd tegen zijn hondenwater. Maar het houdt niet op met 'internationale dagen' in de lentemaand. Vandaag, al sinds 1950, Internationale Dag van de Meteorologie. Het weer en de voorspellingen maken een steeds belangrijker deel uit van de dagbesteding. Zelfs is er een zender die constant de wolken, de zon en regenbuien weergeeft. Het dagelijkse leven wordt aangepast aan hetgeen de weermannen voorspellen. A l'improviste erop uittrekken is bij velen niet meer mogelijk door een buitje of een windje dat men voorspelt. Net zoals de gsm een onontbeerlijk object is geworden is het weerbericht van doorslaggevend belang voor de ontspanning. Maar meteorologie doet mij vooral denken aan dé weerman der weermannen: Armand Pien (1920-2003). Hij leerde ons de straalstroom kennen waar nu nog nauwelijks sprake van is, werkte graag met bloedrode lippenstift om de hoge en lage drukgebieden te tekenen, die hij dan graag aanwees met een wortel of een prei. De boeren waren zijn grootste vrienden en bezorgden hem de misvormde attributen om aan iedereen een glimlach te bezorgen als hij die gebruikte. Voor de kust, dat toen nog niet zo'n grote trekpleister was, bezorgde hij ook de nodige reklame door er op de overvloedige zonneschijn te wijzen. Meer dan 5000 keer heeft hij op de televisie zijn weerpraatje gedaan en een 3000-tal keren in het wekelijkse radioprogramma van Lutgart Simoens (1928-2020), 'Platenpoets'. Een legendarisch man die zijn eigen planetoïde kreeg, bezongen werd in verschillende liedjes en voldoende gepersifleerd of geparodieerd werd. Aan sommige bekende mensen denkt men met weemoed en plezier nog eens terug.
Wereldwaterdag. Sinds 1992 heeft de VN een dag voorzien om eens extra aan het belang van water te denken. Onze planeet bestaat voor 75% uit water. Zonder water en zeker zoetwater, is er geen overleven mogelijk voor mens, dier en planten. Het is heel belangrijk om goed om te gaan met dit belangrijk en essentieel goedje, al ben ik vandaag natuurlijk wel blij dat het niet regent. Zoals gewoonlijk vertrek ik, vanuit mijn luie zetel, op reis. Ditmaal doe ik mijn olifantenpijpen jeans aan, ook flared jeans genoemd. Deze bizarre broeken met brede pijpen, zijn nu weer modieus. Ik ben weer eens een hipster met mijn retro- en vintagekledij. Versleten kledij? Niet erg, want 'scheuren' moeten er ook zijn en daar wil ik in de trendy winkeltjes niet voor betalen! Waar ben ik allemaal terecht gekomen op mijn dagelijkse reis? Ik was nieuwsgierig naar de betekenis van de naam 'Bernard Plantevelue' een Franse edelman uit de 9e. Vaak zijn achternamen een verwijzing naar een specifieke eigenschap van een mens. Zoals we kennen, Filips de Schone, Filips de Stoute, Karel de Kale, Robert de Sterke, Lodewijk de Stamelaar en Plantevelue zou verwijzen naar een familie met ruige behaarde mannen, bezig met planten en fluweel. Veel namen verwijzen naar een beroep, eigenschap of plaats van afkomst van de stamvader. Sinds Napoleon worden de namen in een register genoteerd. De ambtenaren werden toen per letter betaald, vandaar dat ckx veel voorkomt. Mijn tweede lezing bracht me naar erotische oorden. Je zou niet verwachten dat ik dàt bij de heiligen vond, maar mijn fantasie sloeg direct op hol toen mijn oog viel op de heilige van de dag: "Afrodisius" van Béziers. Mijn eerste gedachte was: ze hebben in Rome nood gehad aan een heilige die hen ook op 'prestatievlak' een handje toestak. Maar dat is een oneerbiedige gedachte, ik legde me toe op het woord 'afrodisiacum'. Ik had een verkeerde pagina toen ik in Turkije belandde. Daar is begot een stad die Afrodisias noemt! Deze stad is zelfs erkent door de Unesco en staat sinds 2017 op de werelderfgoed pagina. Er zijn ruines te zien maar ook, en die moest ik hebben, de tempel van Aphrodite. De Griekse godin van de vruchtbaarheid, de zinnelijke liefde en de schoonheid. Van haar blijft nu alleen nog haar naam over, die we gebruiken om een seksueel prestatieverhogend middel aan te duiden. Sinds eeeeeeeeeeeuwen is de mens op zoek naar voedingsmiddelen, van dierlijke, plantaardige of minerale oorsprong, die de uitzonderlijke prestaties tussen, onder of boven de lakens bevorderen. Het middel moet de appetijt in seks verhogen, de potentie verbeteren, de geslachtsdrift stimuleren en het plezier van seks. Wel 50 producten zijn zo op te noemen, maar niks is bewezen alleen de fabeltjes zijn echt. Vastgesteld, bij gebruik van knoflook en ginseng dat de hormoonspiegel verhoogd is, bij gebruik van alcohol alle remmen los gaan, gebruik van de Spaanse Vlieg enkel helpt bij dieren maar het grootste vergif bevat voor de mensen. Producten onder die naam verkocht bevatten 'cayennepeper'.
De laatste keer dat de lente begon op 21 maart was in 2011. Dus al wat ik leerde over de begindagen der seizoenen is zever in pakskes geweest. Misschien, met héél véél chance, maak ik toch nog eens de lente op 21/03 mee. Tot 2101 is het begin van het mooie seizoen op 20/03 behalve en nu komt het: in het jaar 2044 en 2048. Dan ben ik een eeuwelinge! Net zoals gisteren zijn er weer tig ' De Internationale dag van... De Verenigde Naties riep deze dag uit tot 'Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie'(1) in 1966. Op 21 maart 1960, demonstreerden in Sharpeville, een township in Zuid-Afrika, de bevolking tegen de 'pasjeswet' en het 'apartheidsregime'. De politie opende het vuur en 69 mensen verloren daarbij het leven. Er is niet enkel raciale discriminatie, maar ook sekse, ouderdom, taal, handicap en andere minderheden, ervaren achteruitstellingen op vlak van werk, leren, woning enz. Sinds 1979 heeft de VN een actief programma om discriminatie op vele vlakken te bestrijden. Ook mensen die met veel moeilijkheden kampen, zijn alleenstaande ouders. De 'Internationale Dag van de Alleenstaande Ouder'(2). De aandacht vestigen op de zware taak om het evenwicht te vinden in de combinatie 'quality time' voor kroost en 'werk'. Bomen hebben we allemaal nodig, bossen zeker en vast, dat vond ook de VN toen ze deze dag instelden. Door de vele wandelingen tijdens de coronacrisis, zal iedereen wel meer respect gekregen hebben voor de groene omgeving. 'De Internationale Dag voor het Bos'(3) heeft dit jaar als thema: Bossen en Water. Men wil op de essentiële rol wijzen, die de bossen hebben in onze zoetwatervoorziening. Zonder water geen leven op onze planeet. Naar de maan en mars kunnen we nog niet gaan, we moeten het hier nog altijd doen. De VN erkende ook ' De Internationale Nowruz- dag'(4). Een dag om de nieuwe bloeiende natuur te vieren. Dat doet men vnl in Iran, Macedonië, Afghanistan, Albanië, Turkije...Vandaag is het ook 'Wereldpoëzie Dag'(5). Dat kan men niet bekoren dus voor mij is het 'poeziedag', al kunnen de poezen me ook gestolen worden. Nu draag ik 2 verschillende sokken, dat op vraag van de reizigers en avonturiers van 'Down The Road'. Een prachtprogramma dat ons de mensen met het 'Syndroom van Down', beter leerde kennen. Hun noden, behoeften, zorgen, levenswijsheid, levensvreugde en vragen naar de huidige maatschappij toe, werden luidop gezegd en gesteld. Ook de mensen die hen zorg verlenen mogen eens in de belangstelling staan. Het is 'Wereld Down Syndroomdag'(6). Sinds 2006 heeft men bewust voor de 'lente 21e' gekozen en de lente om de mensen met trisomie-21 in the picture te plaatsen. Het was de Britse arts John Langdon Down (1828-1896) die voor het eerst het syndroom beschreef.
Ga ik naar de Johannes (Witte Donderdag)- of Mattheus (Palmzondag) Passion kunnen luisteren van Johann Sebastian Bach (11685-1750)? Zeker en vast niet in de kerk of concertzaal. Het zal op vinyl zijn.
De astronomische lente is exact om 4u49 begonnen. En iedereen wil vieren, want 7 verenigingen claimen deze dag om er een 'Internationale Dag van....' te maken. Astronomie, dat is een ernstige wetenschap, kijk maar naar het uur van het lentebegin. Zeker niet verwarren met 'astrologie', een zogenaamde pseudowetenschap. In ieder geval is het de 'Internationale Dag van de Astrologie'(1) en daar hoort het lezen van mijn horoscoop bij. Simpel advies voor vandaag: mediteer over het woord 'levenskunst'. Eens goed wakker heb ik op deze zaterdag toch veel om naar uit te kijken. Te beginnen met een tas zwart geluk, zwarte chocolade en een sneetje zwart brood. Daarna tandjes poetsen want het is ook de 'Internationale Dag van de Mondverzorging'(2). Ook nog de 'Internationale dag van het Geluk'(3). Een chagrijnig gezicht of een boze tronie zou vandaag niet passen. Maar vandaag niks anders dan een smile on my face. Zaterdag is ook de dag van de dikke gazet. Dat stemt me gelukkig want dan heb ik al twee dagen leesplezier in het vooruitzicht. Ook de vrienden die aan het poortje wat gezelligheid brengen door wat te keuvelen over koetjes en kalfjes. Samen met heel de wereld vier ik 'het gelukkig zijn' op deze eerste lentedag. Zelfs de meeuwen zijn gelukkig gestemd voor de restjes die al de wandelaars weer zullen achterlaten en zitten al op post met veel lawaai. Een kleiner vogeltje heeft ook zijn dag: Wereldmussendag(4). Eens even stilstaan en aandacht geven aan al die kleine stadsvogeltjes die elke dag proberen te overleven in de drukte van de mensengemeenschap. Bovenal is het ook 'Vriendinnendag'(5). De telefoonrekenig zal weer oplopen eer ik al de lieflafjes verteld heb. Op 'Wereld Verteldag'(6) doe ik zeker mijn best om een prachtig vertelsel uit mijn mouw te schudden. Of dat lukt is aan mijn lezers om dat uit te maken. Vervolgens....Bonjour mes amis et mes amies, bonjour mes copains et copines, het is vandaag 'De Internationale Dag van de Francofonie'(7),'Journée Internationale de la Francophonie'. Een dag in het teken van de Franse taal, gesproken door meer dan 270 milj mensen en is verstaanbaar en present op alle continenten. Dat is toch wat anders dan ons Vlaams, nietwaar? In ieder geval is er genoeg om te vieren vandaag. Dat zal ik vandaag doen met, ofwel een liedje van Vera Lynn (1917-2020) zoals "We 'll meet again" erbij. Maar meest kans heeft het liedje van Kris De Bruyne (1950-2021): "Je suis gaga" of een van zijn "La Matanza songs". Et voilà, ondertussen is het schafttijd geworden, tot morgen!
59 ct heeft me vandaag dolblij gemaakt: ik heb eindelijk kladblokken gevonden! Ideetjes schrijven op ongebleekt, ruw papier is echt wel het einde. In de klas moesten we ook kladschriften hebben om de lessen te noteren en dan 's avonds thuis in de echte schrift, geordend en goed leesbaar in het mooiste handschrift, over te schrijven. Net zoals een bril in elk hoekje te vinden is, wil ik daarnaast ook overal papiertjes hebben om mijn grandioze invallen direct te noteren, om in mijn blog uit te werken. Maar op mooi papier is dat verspilling, een kladschrift is daar excellent voor, maar nog heel moeilijk te vinden.Tot vandaag. En als eerste inval noteerde ik 'Jozef', wiens naamfeest het is. Bij de kerstening van de Europeanen gebruikte men veelal de Romeinse, Griekse, Heidense feesten om er een katholieke draai aan te geven. De Romeinse godin Minerva, die voor wijsheid stond, was patrones voor alle handwerkzaamheden, zoals daar zijn borduren, schilderen, beeldhouwen en vanzelfsprekend ook timmeren. Haar feestdag was op 19 maart en dat was gauw geklonken om daar de Heilige Jozef zijn dag van te maken. Deze oude weduwnaar, men zegt 80 jaar, werd uitgekozen om de echtgenoot te worden van de Maagd Maria, toen ze het tempelcomplex na 10 jaar moest verlaten omdat ze 'onrein' werd. Een zware opoffering voor deze afstammeling van Koning David, die reeds 4 zonen en 2 dochters had, te weten: Judas, Justus, Jacobus, Simon, Assia en Lydia. Hij was een timmerman. Maar blijkbaar niet zo'n goede want stiefzoon Jezus heeft zelfs op jonge leeftijd, verschillende mirakels moeten doen om de meubels voor/van zijn voedstervader te redden. Nadat Maria en Jozef, Jezus op 12 jarige leeftijd teruggevonden hadden in de tempel, waar hij wijsheid etaleerde aan de hogepriesters, is er van Jozef geen spoor meer te bekennen. Maar hij heeft tenminste alle liefde aan een kind gegeven in diens kinderjaren. Hij heeft ook onbaatzuchtig, de moeder en de zoon, verzorgd en onderhouden. Daarom is hij geapprecieerd door velen, in en buiten de Kerk. Een andere naam op deze dag, is tussen de plooien van de geschiedenis verdwenen: barones Maria von Vetsera (1871-1889). Minnares van kroonprins Rudolf (1858-1889) van de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije, behorend tot Habsburgdynastie. Er werd altijd aangenomen dat Rudolf, moord en zelfmoord pleegde. Maar dat is op losse schroeven komen te staan, nu er in de safe van een bank, de laatste brieven van Maria gevonden zijn, gericht aan haar moeder, zus en broer. In 1926, een jaar na het overlijden van Maria's moeder, werden de brieven in de safe gedeponeerd. De kluis werd open gemaakt toen niemand de inhoud opeiste en nadat er jaren geen betaling was gebeurd. Daarin schrijft Maria duidelijk en onomwonden, de intentie te hebben een einde aan haar leven te maken. Het zal uitdraaien op Mayerling Revisited en opnieuw alle gegevens eens te bekijken van dit koningsdrama. Want dat was het wel voor Keizer Franz Josef en zijn beroemde Sisi. Voor beiden het citaat: een legende is een roddel die een gezegende leeftijd heeft bereikt. Harry Oliver (1888-1973) een humorist.
