Ik ben levend, bruisend, sprankelend anders en kort gezegd, spitant. Dat moet wel op de 'Dag van de Filosofie'. En dus heb ik wat huiswerk gedaan om geen 'toogfilosofe' te worden genoemd. Alhoewel....aan een toog en in de kranten, worden de meeste filosofische vragen gesteld, de meest absurde vaststellingen gedaan en de meeste wijsheden verkondigt die een glimlach kunnen teweegbrengen. Zoals daar zijn: het is verbazingwekkend dat de hoeveelheid nieuws dat elke dag in de wereld gebeurt altijd precies in de krant past, zei Jerry Seinfeld. "Oudere mensen moeten geen gezond voedsel eten, ze hebben alle conserveringsmiddelen nodig die ze kunnen krijgen", beweert Robert Orben. "Ik was aan het eten in een Chinees restaurant in het centrum. Er was een gerecht genaamd 'Moeder en Kind Reünie'. Het is 'kip met eieren'. Dat moet ik hebben" zei Paul Simon. "Luiheid is niets meer dan rusten vóór je moe wordt" zei Jules Renard(1864-1910). "Een voordeel van tegen jezelf praten, is dat je weet dat er tenminste één iemand is die luistert" een gezegde van Franklin P Jones (1908-1980). Maar de echte filosofie, houden van wijsheid en graag voor slim en wijs aanzien worden, houdt de mensen al bezig sinds de 6e eeuw v C. De grote namen zijn Pythagoras, Socrates, Plato, Boeddha, Confucius, Theresa van Avilla. Bij onze Belgische vrouwen noem ik Patricia De Martelaere (1959-2009), Alicia Gescinska. De rest noem ik niet, want de lijst is eindeloos. Wel wil ik beginnen met de vragen te schrijven waar de filosofie zich zoal mee bezighoudt. Ik heb 106 vragen gevonden en zal er iedere dag wel wat noteren. Misschien, als de lezers niet weten waarover een boompje op te zetten, kunnen ze deze eerste vragen als eens voorleggen aan de geprekspartners. 1) waar is het universum van gemaakt? 2) wat was er eerst? 3) zijn er andere werelden? 4) wat maakt ons mens? 5) hebben we een ziel? 6) wat maakt ons anders dan andere dieren? 7) hebben dieren rechten? 8) kunnen dieren redeneren? 9) hebben alleen mensen een geest? 10) wat maakt het dat we geen mensen willen eten? 11) wat is tijd? 12) bestaat het verleden? 13) zal de geschiedenis ooit ten einde komen? 14) is tijdreizen begripsmatg mogelijk? 15) wat is kunst? 16) wat maakt 'iets' kunst? Nog 90 vragen te gaan. Nog een kort weerbericht van George Carlin (1937-2008), "weersverwachting voor vanavond: donker". Nog een apropos voor de kruiswoordraadseloplossers: kea. Dat wordt meestal omschreven als een op een papegaai lijkende roofvogel in Nieuw-Zeeland, maar eigenlijk is het een Hawaïaanse meisjesnaam. Soms zegt men ook al eens 'het huishouden' van Kea en dan bedoelt men het huishouden van een slonzige en slordige vrouw. Tot morgen
De wind is gaan liggen, bloemen en plantjes proberen terug recht te staan. Dat zal wel lukken als ze niet volledig geknakt en gehavend uit het brute natuurgeweld van de laatste twee dagen zijn gekomen. De krant brengt bladzijden vol sinistere verhalen van de oorlogsmisdaden in Oost Europa. Ziekelijk zijn de mensen die dergelijke gewelddaden op hun geweten willen hebben. Wat bezield toch een man die een mensenleven als een te verwaarlozen object beschouwd? Het meedogenloze van regimes die al eeuwen Rusland kenmerken of het nu het tsarisme noemt, communisme, of absolute monarchie of dictatuur van het proletariaat, de Russische vlag kleurt al langer dan vandaag bloedrood voor de gewone mens. De korte tijd van de 'glasnost' of openheid en de 'perestrojka' of hervormingen uit de jaren '80 is al lang opgeborgen en begraven. De huidige leider probeert voor de buitenwereld nog de elementen van een democratisch systeem te tonen, zoals de 'Doema' en verkiezingen, maar dat zijn gewoonweg dekmantels voor een authentieke autocratie met alle uitwassen vandien zoals corruptie op zeer hoog niveau, controle op rechtbanken, media, bedrijven en financiële instellingen. Men kan nu wel stellen dat er nooit een einde gekomen is aan de 'Koude Oorlog' tussen Rusland en het Westen. Zelfs 'den dikke' of Van Dale gebruikt deze situatie om alsmaar meer nieuwe woorden te spuwen die op een precaire situatie alludeert voor menigeen: schuldpauzeknop (uitstellen van betalingen voor een korte periode) en Oekraïneclausule (aanpassingen van offertes voor het duurder worden van grondstoffen). Niet alleen corona heeft ons door elkaar geschut maar ook een oorlog zogenaamd 'ver' van ons bed. Beiden hebben een enorme impact op ons dagelijkse leven: van masker dragen tot voeding en verwarming. Een meer 'menselijke' premier (aanbeden door het etablishment en vergruisd door het proletariaat) in The United Kingdom, zal vandaag wel een bloemeke vinden voor haar bronzen standbeeld, waarvan ze opmerkte: I might have prefered iron, but bronze will do! ... Barones Margaret Thatcher (1925-2013). Haar regeerperiode werd gekenmerkt door de Falklandoorlog, de mijnwerkersstaking, een IRA-aanslag. Meryl Streep vertolkt haar op grandioze wijze in de film uit 2011: The Iron Lady. Vandaag ook nog een figuur dat altijd over de lippen komt omdat hij veel geld waard is. Zelfs gegarandeert meer miljoenen opbrengt dan het aantal voornamen die hij bezit: 'Pablo' Diego José Franciscode Paula Juan Nepomuceno Maria de los Remedios Cipriano de la Santisima Trinidad Ruiz y 'Picasso' (1881-1973). Ik ken één dochter van hem de 'parfumeuze' Paloma Picasso. Zij ontwikkelde een fantastisch parfum en afgeleide geurige watertjes, die heel goed bij mijn huid pasten. Ik heb dat jààààààren gebruikt, nu nog sporadisch. Slecht en rampzalig nieuws kwam er voor veel kindjes: geen eitjes uit Aarlen. Geen nood, geen schrik, lieve kinderkes, de paaseitjes komen van de klokken van Rome en die zijn nog niet vertrokken. Nog eventjes geduld dan krijg je volgende week voldoende tikkeneikes waar je niet ziek van wordt. Tot morgen
Stormschade Vlaanderen gaf vandaag vanaf 08u deze morgen tot morgen 02u, code geel. Het komt door de wind. Wat zegt het spreekwoord: als je uien in je eten vindt, is er kans op harde wind. Ja, ja. Maar ik ga dromen van de 20°C die ze voor volgende week voorspellen. Waarschijnlijk wel met een zeebriesje dat de 7 beaufort van vandaag zal vervangen. Onze weerman noemt april een 'scharniermaand' tussen winter en zomer. Dat klopt als een bus, het is april, de lente dus en dat is een jaargetijde dat geprangd zit tussen die 2 seizoenen. Gelijk hoe hij het noemen wilt, ik heb er maar 3 woorden voor: 'Slecht Weer Vandaag' en daarmee bedoel ik niet het paard van Sinterklaas. Ander item dat aandacht kreeg op de radio was een studie aan de KUL naar het sollicitatiegedrag van de werknemers tijdens de coronacrisis. Het resultaat: veel meer mensen hadden zin en hebben het ook gedaan, van arbeidsplaats veranderen. De grote uitzondering van deze regel is de bevolkingsgroep der gepensioneerden. Niet minder dan 2,5 mlj Belgen, zijn gedoemd om, tot het einde van hun dagen, als beroep 'gepensioneerd' te moeten blijven invullen. Ook al zou de meerderheid een andere bezigheid willen schrijven en dat statuut veranderen. Dat kan niet, dat mag niet, dat past niet. Ik, en met mij dus de vele 65+, moeten in hun eigen bezoldigde, al noemt men dat pensioen, interessante bezigheden voorzien. Dus kijk ik, zoals elke dag, wie ik me vandaag zou moeten herinneren die de moeite was, de afgelopen decennia of eeuwen. Ik kom een schilder tegen die een belangrijke jeugdherinnering oproept: de Griek Domenikos Theotokopoulos (1541-1614). Die verhuisde naar Spanje en werd door iedereen El Greco genoemd, wat een beetje eenvoudiger is om uit te spreken. Hij is gekend omwille van zijn religieuze werken, portretten en veelal in donkere kleuren. Ik had een vriendje dat byzonder artistiek talent had en schilderen was zijn passie. Hij volgde lessen in Sint Lucas in Brussel. Aangezien hij verschillende tekeningen en schilderijen als taken had gekregen, vroeg hij of ik er één van wilde. Ik natuurlijk blij en kreeg een replica van "Zicht op Toledo" van de Griek. Erger was het dat ik er ook voor moest betalen, want verf en canvas kostte geld. Het was prijzig voor een tienerbudget, 100 Bfr = 2,5 € en een hele hap uit mijn spaarpot. Ik kreeg er wel nog een eigen compositie bij. De 2 schilderijtjes hangen in de logeerkamer en doen me aan de tijd van mij en de schilder denken. Maar dikwijls krijg ik ook suggesties van lezers. Zoals gisteren, dat ik niet te hoog van de toren moest blazen omdat ik al 2 jaar aan het bloggen ben. In Zweden is onlangs Dagny Carlsson (1912-2022) overleden. Niets speciaals denken jullie, op 110 jaar overlijden wel meer mensen. Maar op 99 jarige leeftijd volgde ze de lessen 'computeren'. Sindsdien was ze de bekendste blogster en influencer van Zweden. Een voorbeeld om na te streven. Dus nog 36 jaar gezond van lijf en leden, en belangrijk gezond in het hoofdje, te gaan. Tot morgen
Het is spijtig dat ik de kleur grijs niet graag zie, anders zou ik nogal in mijn nopjes zijn de laatste dagen. Zelfs in mijn kleerkast hangen er maar een paar stukken met een tint van grijs tot zwart. Af en toe zijn er toch gelegenheden die deze kleur vereisen. Het is geen unicum, want sinds het ontstaan van mijn blog weet ik dat het dag op dag, hetzelfde grijs is met evenveel wind en regen. Niet panikeren dus, de bloemen en planten hebben regen nodig om goed te gedijen, vooraleer de zon weer de grond gaat uitdrogen en Frank begint te zagen over het grondwaterpeil. Dit is dè tijd van het jaar om lekker te roddelen. Natuurlijk weet ik nooit iets uit de eerste hand van de internationale jetset, beau monde of al wat prinselijk en adellijk nieuws betreft. Dat wil niet zeggen dat ik daarom mijn gedacht over die mensen of hun activiteiten moet inslikken. Vandaar dat het gebeurt in mijn blog want de enige toehoorder en simpel publiek is mijn viervoeter en die geeft geen knijt om wat die schone wereld doet. Om de haverklap is er wel iets te horen over die mensen en slag om slinger staat er in de boekskes wel iets over te lezen. Meestal lees ik die rioolpers bij de kapper maar vandaag staat er ook wat nieuws in de krant. Over kunstenares Delphine die haar 3-delige reeks over haar leven verkocht krijgt aan verschillende zenders in verschillende landen en daarvoor speciaal het Festival van Cannes frequenteerde om nog wat meer publiek te zoeken dat geïnteresserd is in haar levensverhaal. Ook heuglijk nieuws is er uit Amerika waar er een huwelijk tussen kinderen van les nouveaux riches zal plaatsvinden. Een kind van ex-voetballer David Beckham en zijn vrouw ex-spice girl Victoria Adams. Hun 23-jarige zoon 'Brooklyn' huwt met een nog rijkere vrouw van 27. Voorwaarde van toekomstig schoonpapa die zijn vermogen (1,5 miljard dollar) niet op het spel wil zetten door een eventuele gevolgde echtscheiding: trouwen onder huwelijkse voorwaarden. Het wordt een eenvoudige plechtigheid van 3,5 miljoen dollar. Er zit wel al een haar in de boter want niemand op het huwlijksfeest draagt een creatie van La Victoria, tot haar groot verdriet. Ik hoop van harte dat er nooit het liedje "Plaisir d'amour ne dure q'un moment, chagrin d'amour dure toute la vie..." gaat volgen. Meer dan 25 vertolkers zijn er van dit liedje te vinden van Charles Trenet(1913-2001) tot Nana Mouskouri, vertalingen en zang van Elvis Presley (1935-1977) tot Joan Baez. Iedereen wil zijn eigen 'chagrin d'amour' bezingen met een tekst die zo oud is als de straat. Geschreven in een van de fabels, de novelle "Célestine", van Jean Pierre Claris de Florian (1755-1794) en van noten voorzien door Jean-Paul-Égide Martini né Johann Paul Ægidius Schwarzendorf (1741-1816). Charles Trenet verwoordde het zo: "Longtemps, longtemps, longtemps, après les poètes ont disparu, leurs chansons courent encore dans les rues. La foule les chante un peu distrait, en ignorant le nom de l'auteur." Tot morgen
Het is zo een van die zeldzame dagen dat ik niet weet wat te vertellen. De triestheid van de beelden en reportages over het Europese oorlogsgebied maken me droevig. Het grijze weer helpt dan niet om tot een andere stemming over te gaan, het benadrukt zelfs die sfeer. Zeker als ik dan zie dat er het in 1957 op deze dag 22,1°C was. En als ervaringsdeskunde op deze dag gewijd aan de 'ervaringsdeskundige' (vooral dan over mezelf), weet ik wat ik nodig heb om uit dit grijze dal te stappen. Ik vind een uitspraak van een Amerikaanse voetballer en coach, Darell Royal (1924-2012): "Denk positief, als je in een vijver bent gevallen, tast dan in je zakken of er vis in zit". Dat zal ik dan maar doen, maar ik heb geen vijver en dus moet ik naar iets anders op zoek gaan om me in een goede luim te brengen. Als ervaringsdeskundige over mezelf weet ik wat me terug in 'the good mood' kan brengen naast pateekes eten. Ik vestig mijn aandacht op muziek. Muziek verzacht de zeden, zegt iedereen. En dus ben ik weer diep in mijn geheugen gaan spitten wie van de oude gloriën en ééndagshits, ik nog niet in mijn muzieklijstje had staan. Ik weet dat er een jaar was dat er veel songs waren die me aangenaam in de oren klonken. Zo vond ik Dirk Blanchart terug met zijn Groove Quartet en "No regrets". Het klonk in mijn oren nog even mooi als toen. Ook Yvonne Keeley in duet met Scott Fitzgerald brachten nog eens "If I had words". Leyers, Michiels and Soulsister was ik ook al vergeten in mijn lijstje op te nemen met hun hit: "The way to your heart". De band The Radios ontbraken nog op mijn playlist. Ik koos dan maar "I'm into folk". Zelfs Axelle Red kwam pas nu in mijn gedachten met "Sensualité" en "Kennedy Boulevard". En deze namiddag, als ik dan een puzzeltje van 210 stuks op mijn pc maak, laat ik mijn lijstje afdraaien. Ik zing dan luidkeels mee. De luisteraar van dienst, mijn hond, kent toch het verschil niet tussen juist zingen en vals. Dat afspelen is toch duizend keer beter dan telkens te moeten opstaan om een ander plaatje op te leggen. Natuurlijk heb ik ook gans die collectie van muziek niet ter mijner beschikking. Veel vinylplaten met klassieke muziek en CD's met de grote bekenden, wiens hele repertoire nooit tegensteekt om naar te luisteren. Maar mijn lijst heeft zo het voordeel dat ik een mix kan doen van eendagsvliegen en gevestigde waarden. Zichzelf kennen en weten wat te doen bij welke gemoedsgesteldheid, heeft toch zo zijn voordelen. En dat gebeurt pas na jaren met veel vallen en opstaan. Tot morgen
"Had ik gelijk of had ik gelijk" zei Bernard Theofiel Waterslaeghers, alias BTW uit de Kampioenen. Een uitdrukking die Bernard gebruikte en die spontaan populair werd ondanks dat het personage op niet al te veel steun kon rekenen bij het publiek. BTW had, ondanks het minder sympathieke personage toch verschillende catchfrases die nog dikwijls gebruikt worden, zoals; geestig heel geestig, welkom bij Bij Mij, wat ik zelf doe doe ik beter, en ook, zeker weten. Maar voilà sè, had ik gelijk of had ik gelijk, het is gisteren gebeurt zoals ik geschreven heb: de eerste die de eindmeet passeerde was de winnaar!!. En iedereen zal het wel beamen, het was een fantastische koers die ongemeen spannend werd in de laatste 200 m. Geschiedenis werd er geschreven in de Ronde voor Vrouwen, die voor het eerst georganiseerd werd: de Belgische Kampioene won, in de trui met de nationale kleuren, deze prachtige wielerwedstrijd. Een sportdag kan echt schoon zijn. En 's avonds greep me "Lost Luggage" weeral bij de keel, evenals de vrienschap van de renners uit " Het Scheldepeloton". In schril contrast stond deze 'dag van de wielergekte' met de gruwel die ontdekt werd in het oorlogsgebied van Oekraïne. De mensen die er nog verblijven zijn nog voor jaren getraumatiseerd. Wie kan die wreedheid, barbaarsheid toch stoppen? Op deze 'Internationale Dag van Aandacht voor Mijnen' ontdekt men dat het terugtrekkende Russische leger, op verschillende plaatsen nog gauw wat landmijnen plaatste om het normale leven te ontzenuwen. Ik duim maar dat ons Belgenland een 'seef plees' blijft, een phonetisch geschreven 'safe place' of een 'veilige plaats' om te leven voor groot en klein, oud en jong, ziek of gezond, arm of rijk.
Eis je teveel aandacht van je gezin of medemensen? Dan vertoon je waarschijnlijk, weer een nieuw lang Hollands woord, het "bodemlozeputsyndroom". Dat krijg je, volgens de Nederlanders, als er te weing aandacht aan je werd geschonken toen je nog een klein ukkie pukkie was. Op volwassen leeftijd wil je dan compensatie hebben en aandacht van Jan en klein Peerke. Dat staat dan weer tegenover een normaal woord in Vlaanderen dat eens aandacht verdient: Damar. Nee nee, je moet niet denken dat ik een 't' vergeten ben en dat het over warm ondergoed zou gaan in de tijd van de aprilse grillen. Het is een Franse afkorting van, maar ook in België gebruikt: Dame de la Marine. Met andere woorden het gaat over leden van de marinevrouwenafdeling. Damars zijn dus vrouwelijke beroepsvrijwilligers bij de marine en geen warm hemdje of broekje of pyjama. Tot morgen
In 1903 werd de Tour de France voor het eerst gereden. In 1909 was er de start van de Giro d'Italia. Twee sportjournalisten, Vlaming Karel Van Wijnendaele (1882-1961) en Brusselaar Léon Van Den Houtte (1887-1931) vonden dat Vlaanderen niet kon achterblijven met een grote wielerwedstrijd. Ze organiseerden voor het eerst in 1913 "De Ronde van Vlaanderen", een parcours in Oost- en West-Vlaanderen. Wat is het verschil met toen en nu? 1) De startplaats die geclaimd wordt door een andere provincie. 2) Het aantal kilometers dat de helden op hun tweewielers moeten rijden, 324 km zonder hellingen en nu, anno 2022→ 272,5 km met 18 hellingen. 3) Het aantal deelnemers dat die afstand probeert te overbruggen, in 1913 waren dat er 27 en nu, als iedereen aan de start komt die niet geveld is door corona, 168 pedaleurs. 4) Wat is hetzelfde gebleven in al die jaren dat de wedstijd bekampt wordt? Wel, zegt Geert Van Den Bon en ik dus ook: de eerste die over de finishlijn rijdt, wint!. Voor Vlaanderens Mooiste wordt er langs het parcours niet minder dan 1 miljoen kijklustigen verwacht voornamelijk in de 'hellingzone'. En dat gebeuren zo mooi bezongen door Willem Vemandere in "Mijne Velo". Maar met dit kille weer zullen er waarschijnlijk minstens evenveel voor de buis zitten kijken met een warm fleeceke om zich heen geslagen, een lekkere pint gevuld met Wijnendale bier. Niet vergeten daarbij wat Wijnendale kaasblokskes en een homp vers gebakken bruin brood, om de nodige fond te leggen. Ne suderans (gepikt uit de column van Jan Van Rompaey), of de Hollandse uitspraak voor 'een jus d'orange' zal niet op het salontafeltje staan bij de echte Vlamingen. Dat warme dekentje is nodig, nu de thermostaten van de verwarming naar beneden moeten, om ingevoerd gas uit te sparen. In Holland, noemt men dat 'thermostaatsolidariteit'. Hoe langer het woord hoe blijer onze Noorderburen zijn. Het betekent eigenlijk, de Russen een hak zetten om zo weinig mogelijk gas bij hen te bestellen en in te voeren, zolang ze baldadigheden en oorlogsmisdaden in Oekraïne begaan. De laatste jaren denk ik (door corona, overstromingen, droogte, oorlogen..) dikwijls aan het liedje van ons aller Urbanus: "De wereld is om zeep er gebeuren rare dingen rondom mij, helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn". En in dit geval hoop ik oprecht dat er dat laatste vonnis voor dictator Poetin zit aan te komen. Eigenaardig en ironisch genoeg spelen ze op een Vlaamse zender de Bond-film: From Russia with Love. Dat zullen de inwoners van Kiev en andere plat gebombardeerde steden niet zeggen, dat het met liefde voor hun land gebeurd is.
En nu ja, weeral mooie wolkenformaties, zou Frankske zeggen. Voor mij zijn dat doodgewone regenwolken die af en toe grillige vormen aannemen. Maar in de verte is er toch licht aan deze grijze tunnel te zien. De zon komt streepje per streepje tevoorschijn. Het is tenslotte 'zon'dag. Het is zoals Wim De Craene (1950-1990)zingt: Oh, ze zeggen dit, en ze zeggen dat. En van de regen weet elkeen wel wat!. Tot morgen
First things first: mijn kleine schoonzusje is jarig! Ze is nog altijd 'piep' want de 'zes' is nog niet van de eerste plaats verdwenen. Integendeel, een belangrijke verjaardag zelfs: soixante neuf. Ik zal zeggen, veel oefenen met mijn broertje-lief, dan blijf je gezond, gelukkig en bovenal lenig. En dat is dan ook mijn wens voor deze kille 2e april. Beste schoonzusje, de warmte zal op deze dag moeten komen van de liefde voor jou van mijn broer. Die zal dat hopelijk gul rondstrooien met allerlei kleine lieve attenties.
Iedere dag iets leren is mijn devies en vandaag ben ik weer wat slimmer geworden over het menselijk lichaam, voornamelijk dan over het andere geslacht. Niet dat het er voor mij nog veel toe doet, maar de koppeltjes kunnen het nog eens controleren of er wel waarheid zit in dit geschrijf van journalist Tom De Leur, naar aanleiding van de tentoonstelling "Phallus, norm en vorm". Ondanks het feit dat we toch al een respectabele leeftijd hebben, iets bijleren over het lichaam van mannen of het andere geslacht, is nooit te versmaden. Een aanlokkelijke titel: Dit moeten we even rechtzetten, vijf misverstanden over de penis. Een aantal wetenswaardigheden die over het mannelijk lid de ronde doen, eventjes onder de microscoop leggen. Een paar gezegdes die de ronde doen, onder de loep nemen en op hun waarheid controleren. Nr 1. Hoe langer hoe beter. Commentaar van directeur van GUM, Marjan Doom: hoeveel vrouwen kiezen op basis van de penislengte hun partner? Veel info te vinden op Allsizesmatter.com. Nr 2. De neus verraadt de reus. De wetenschap heeft die "naso-genitalereflextheorie" als zwans afgedaan maar de mens blijft gefascineerd door de vraag of de lengte van de penis af te leiden valt door de lengte van de neus of schoenmaat. Nr 3. Elke man heeft een penis. Nr 4. De mens heeft de beste penis. Nr 5. De penis past altijd in de vagina. Veel van al die beweringen woorden gesteund of ontkracht door studies allerhande of kunstvoorwerpen (schilderijen, beelden, voorwerpen). Dat alles in het Gents Universitair Museum tot 08/01/2023. Onthouden voor een uitsapje op een koude dag.
En deze morgen was het een echt trieste aanblik in de tuin: al die geknakte en omgewaaide paasbloemen! Gelukkig zijn de hyacinten en de blauwe druifjes recht blijven staan. Ik heb nu wel een blauwe geurende tuin en dat is ook mooi. De tuinman heeft de ravage van de rukwinden eens komen bekijken, het zeil aan de afsluitingen terug vastgemaakt, en het patattenveld dat de hond van het grasperk gemaakt heeft eens komen opmeten. Hij zal eens nadenken hoe we die putten het beste kunnen vullen want springen en sprinten voor zijn bal, zal mijn woeffie wel blijven doen. Tot morgen
Gisteren kwam er bij het weerbericht een foto uit 'Kuttekoven'. Natuurlijk moest ik opzoeken waar dat dorp gesitueerd was. Die naam komt nu echt niet veel op de buis. Als je Limburg gaat bezoeken en in de driehoek Sint Truiden-Tongeren- Borgloon rijdt, dan kom je dat gehucht met à peu près 80 inwoners tegen. En als je dat dan toch passeert, stop dan en snuif meteen wat cultuur op : bezoek de Sint-Jan-de-Doperkerk, de voormalige pastorie, hoeve en oud kasteel De Clee, en een in verschillende bouwstijlen opgetrokken Kasteel De Klee. Het is een hint om richting het verre Limburg te rijden dat zo mooi bezongen werd door troubadour Jo Erens (1928-1955) in "Limburg allein". Maar het weerbericht voorspelde weinig goeds en dat was deze morgen de werkelijkheid. Adios de paasbloemen, arrivederci de shorts, terug welkom aan de coltruien, mutsen, sjaals en handschoenen. Van een ommezwaai gesproken. Op verzenderkensdag hebben ze het mooie weer naar god weet waar gestuurd! Met de grilligheden van de natuur leren we in Belgenland wel leven. Het was geen sinecure om door het winterlandschap te ploeteren en me staande te houden om mijn kapper te bezoeken. Ik ben er toch zonder ongelukken geraakt. En ik ben van oordeel, als ik voor de hond alle weer moet trotseren, ik voor mezelf ook boodschappen kan doen zoals naar de apotheker en de bakker. De kapper wil ik sowieso niet missen, een goede hoofdmassage en dan genieten van de warmte onder de droogkap, vind ik zalig. En de kapper en kapster weten ook veel van muziek, zijn fervente dansers van salsa, merengue en andere Latin Dansen, en houden van de muziek van Queen. Vandaag heb ik een aanvulling gekregen van songs voor mijn playlist. Het is zoals Raymond van het Groenewoud zingt, "het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit", al bijna 300 liedjes staan er op. Maar het is verzenderkensdag, iemand van Pontius naar Pilatus sturen. Iemand steeds maar doorverwijzen zonder dat hij er iets mee opschiet, want Pontius was nu eenmaal de voornaam van Pilatus. Ik vond wel plezante grapjes die men uithaalde, voornamelijk dan bij de kinderen of soms bij volwassenen die niet nadachten zoals: 100 gr muggentetjes bij de apotheker halen, 10 knoopsgaten bij de naaister gaan vragen, vierkanterondebollen bestellen bij de bakker, een emmer stroom gaan halen bij de electriciën. Vandaag heb ik de mop nog niet gevonden in het dagblad, noch heb ik iets gehoord op de radio en vanavond zal ik eens naar de nieuwsuitzending kijken of er onmogelijke dingen zijn gebeurd. Eindigen vandaag doe ik met een spreuk: sneeuw in april geen nood, maar met zware vorst gaat er meer dood. Maar ook: aprilvlokjes brengen meiklokjes!. Tot morgen
"Voor oude lieden, heeft maart venijn in hare staart". En het zal een uitzonderlijke lang laatste dag van de 3e maand worden. Ik ben in het putje van de nacht gewekt door windstoten, regenvlagen en lawaai van de stellingen bij de buren. Mijn venster stond open en het geluid van wapperende doeken en zingende buizen heeft me zéér vroeg gewekt. Ik voel aan mijn 'oude' of liever 'wat oudere' knoken dat het buiten 'nat, koud en kil weer' is. Om dat te vergeten heb ik me in die vroege uurtjes aangenaam bezig gehouden met alle toegestuurde filmkes eens te bekijken. Daarna naar een paar geïnteresserden doorgestuurd. Daarmee is mijn brievenbus of liever mijn mailbox eens opgekuisd. Bij het lezen van het dagblad was er niks speciaals dat me opviel om er een bedenking of commentaar op te geven. De oefeningskes verliepen ook vlot. Zou een van mijn lijstjes me doen dromen? En warempel, daar stond een naam die mijns inziens de mooiste liefdesscene ooit op het kleine scherm gespeeld heeft: Richard Chamberlain. Als hij, als de priester Ralph de Bricassart in de "Doornvogels' met zijn Maggie op een onbewoond eiland op vakantie gaat en uit hun liefdesspel "Dan O'Neill" ontsproot. Het straffe aan gans dat verfimde liefdesverhaal en dus al zijn liefdesspelletjes op het witte doek, is dat de mooie Richard niet op vrouwen valt of verliefd kan zijn omdat hij liever een man in zijn bed heeft. De roman "The Thornbirds" van Colleen McCullough (1937-2015) heb ik nadien ook gelezen. Voordien was Mr Chamberlain ook al 5jaar de mooie Dr Kildare in de gelijknamige serie. Een ziekenhuisreeks met al zijn dramatiek doet het altijd goed op het kleine scherm, zelfs vandaag nog. Ze hebben dan ook allemaal dezelfde ingrediënten: drama, suspens, goede afloop en prachtige acteurs en actrices. Andere romantiek en dramatiek komt er van de boeken van de zussen Brontë: Charlotte (1816-1855) met Jane Eyre, Emily (1818-1848) met Wuthering Hights en Anne (1820-1849) met The Tenant of Wildfell Hall. Alle drie zijn ze jong gestorven en waarschijnlijk alle drie aan tuberculose. Is dat niet dramatisch te noemen? Hun boeken zijn ook in films en series gegoten. Het zijn een beetje de zogenaamde Engelse 'kostuumdramareeksen'. Romantiek met de bijhorende dramatiek mag ook op tv komen, het moeten niet altijd geweldadige reeksen zijn. Om deze laatste dag van maart af te sluiten, een spreuk die vandaag misschien ook werkelijkheid wordt: nooit is maart zo zoet of hij sneeuwt een volle hoed!. Tot morgen
Ik heb goed geslapen en daar begint het allemaal mee: uitgerust de dag beginnen. Dat heeft als gevolg dat ik al mijn oefeningskes juist had en de woorden van 'woordle5 & 6' gevonden heb. Zelfs al ben ik 70+, het is nog altijd plezant als je de notitie terugkrijgt met 100% juist. Dan voel ik me bij momenten wel eens slim. Ik zag vandaag een interessant artikel staan in de krant: lenteschoonmaak in het hoofd. Eerst is er dan de vraag: welke spinsels zitten er die er niet moeten zijn, wat zit er teveel in mijn koppeke, wat moet ik vergeten dat ik gedurende jaren heb opgeslagen om goed te functioneren in een moderne veeleisende maatschappij? Al wat ik aan kennis en wetenschap heb opgebouwd gedurende jaren kan ik dus niet zo maar overboord gooien want dan zou ik ziek zijn in mijn hoofd. Dàt is natuurlijk niet de bedoeling van dat artikel. Ik vind er tips om mijn, eventueel, overwerkt brein eens wat rust te gunnen, om stress te vermijden en overspannenheid geen toegang te geven in mijn leven. Nr 1, doe aan mindfulness. Ook 'Iedereen Beroemd' buigt zich over deze moderne vorm van geestesontspanning, van aandachtstraining en om geestelijke rust vinden. Veel oefeningen op de site aandacht.be/gratis oefeningen. Nr 2, een 'bullet journal' maken. Dat is een agenda/dagboek/to-do lijst. De juiste omschrijving is dan: het verleden vastleggen, het heden organiseren, de toekomst plannen. Om het samen te vatten, een dagboek bijhouden, een agenda bij de hand hebben en een bucketlist aanmaken voor als je oud, grijs en wijs zijt, maar meteen ook niet meer uit de voeten kunt. Nr3, bel eens naar oude vrienden of schrijf of mail. Ik moet zeggen dat ik door mijn blog terug contact heb gekregen met oude vrienden en familie. En om het op mijn manier te zeggen "dat is echt wel leutig". Nr4, volg het nieuws wat minder. Ik beperk het horen en het zien van het nieuws tot het radio-ochtendbulletin. Sinds corona is mijn goesting om naar het middagnieuws te kijken ook over. De korte update van 18u is interessant om te weten of het de moeite loont om 19u te kijken. 'Laat' bekijk ik af en toe als het past in de programmatie van "Are you being served" of een andere komische reeks. Gisterenavond was het weer hilarisch en trok ik blijgemutst naar boven. Nr 5, ruim echt op. Dat principe pas ik al zeer lang toe. 'Rust in huis, rust in het hoofd'. Wat las ik nog in mijn gazetje? Hoeveel de Ronde Van Vlaanderen echt kost, over de snoodaards van PostNL, hoeveel Albert en Paola verliezen bij de verkoop van hun Alpa IV. Maar ik maakte ook kennis met een 'klotendolk' gevonden bij opgravingen in Ieper. Gebruik jullie verbeelding waarom dit scherpe kleine zwaard zijn naam verdiende. Verder zag ik de ontroerend mooie foto van een jong gezinnetje, handen verstrengeld in elkaar, gepubliceerd naar aanleiding van het overlijden van de 28 jarige doelman Miguel Van Damme. Tot morgen
Elk begin van een nieuwe dag maakt me nieuwsgierig. Hoe breng ik die door, wat staat er te gebeuren, wat kom ik te weten en wat zal ik over alles wat op mijn pad komt weer denken. Aan mijn zin te zien, kan je al merken dat mijn dag weer vol allerhande wetenswaardigheden zal verlopen. Op deze 88e dag van het jaar is het 'Wereldpianodag'. Simpel omdat dit slag-toets-en- snaarinstrument 88 toetsen telt waarvan er 52 witte en 36 zwarte zijn. Ik kan het jammer genoeg, buiten een paar toonladders en wat solfège-oefeningen, niet bespelen. Al die geweldige pianoconcerten van Beethoven, Mozart, Chopin en vele anderen, beluister ik graag. Maar ook bij de popzangers zijn er die erop staan zichzelf te begeleiden op dat prachtige instrument, zoals Elton John en Lady Gaga. In feite heb je de vingersouplesse van een typiste nodig om vlot met de toetsen overweg te kunnen. Nochtans was dactylo een vak dat ik niet wilde leren op school. Ik zag bij dat leerproces enkel een bureau, een stoel en uren stilzitten om een blad vol woorden te kloppen zonder fouten te maken. Nu heb ik al dikwijls spijt gehad dat ik toen een verkeerd beeld van een secretaresse had. Zeker nu ik iedere dag schrijf en constant naar het toetsenbord of klavier zoals bij de piano, moet kijken om geen fouten te maken. Maar ik ga daar geen bijlessen voor nemen zoals de jeugd van tegenwoordig moet doen. Ze moeten meer lessen volgen buiten het klaslokaal dan erin om de leerstof te verstaan. Geen extra uitleg gegeven door een leraar vanachter zijn pupiter, daar wordt hij niet meer voor betaald. Wel wil hij/zij/hun de uitleg buiten de schoolpoort geven, als een leerling niets begrijpt van zijn gebazel in het lokaal. Maar dan als bediende bij één van de vele bedrijfjes die bijlessen wiskunde, wetenschap, talen aanbieden. Het loopt nu met al die burautjes de spuigaten uit. En de ouders weeral eens in hun buidel doen tasten om kinderen te voorzien van wijsheid en kunde, dat op de schoolbanken binnen het schoolgebouw, moet gebeuren. En vandaag is er ook de grote commotie rond Will Smith, ' The Fresh Prince of Bel-Air', 'the people pleaser' genoemd. Gaf zomaar op het showtoneel een dreun van jewelste aan een presentator van de "Oscars". Die wou grappig uit de hoek komen met een opmerking over vrouwlief van Will. Dat pakte dus verkeerd uit en een ferme pets op zijn tronie was het gevolg. In Amerika hebben ze natuurlijk geen Philipe Geubels die een programma uit de grond stampte om onderwerpen, ziekten of mankementen van mensen waar een "Taboe" op rust bespreekbaar te maken in het openbaar. Kan 'humor' gemaakt worden over een tekortkoming en hoe dat aanpakken? Philipke maakte samen met de betrokkenen, ons wegwijs wat kwetsend is en wat niet. De Amerikanen zouden beter af en toe eens naar de VRT kijken waar de human interest programma's werkelijk iets bijbrengen in de maatschappij-visie. Tot morgen
De zee was in nevelen gehuld deze morgen. Ik ben uitgereden om mijn gordijnen te bestellen en eten te gaan kopen. Alles was weer voorradig in het magazijn. Ik heb zelfrijzende bloem, citroenen , een paar appelsienen en wat kiwi's meegebracht, om weer mijn voedzame taarten te kunnen bakken. Natuurlijk ook een groot been als troostprijs voor het alleen achterblijven van mijn manneke. Meer moet dat niet zijn, hij heeft toch al 'kost en inwoon' gratis. Het beestje heeft onderwijl moeten luisteren naar het lawaai van de stellingbouwers die nog altijd geen lik verf op de gevel van de buren gestreken hebben. De opbouw is nog altijd bezig!. En door de werklieden bij de buren ben ik genoodzaakt vandaag naar Radio 2 te luisteren waar ik geen fan van ben. Eén troost, af en toe is er een gouwe ouwe, zoals "Staying Alive" van The Bee Gees. De uitzendingen van de Belgische radio begonnen in 1914 door de ether te knallen. En op deze dag in 1962, brachten de piratenzenders vanaf hun piratenschepen de populaire muziek naar de tienerluisteraars, rondlopend met de transistorradios om al dat buitenlands zanggeweld te horen. In 1992 was het dan Radio Donna dat luidruchtige en hedendaagse muziek liet draaien op de nationale zender. Ik hou van Radio 1 maar die kiezen ze nooit op de werven. 28 maart is weinig zeggend en toch vind ik van alles wat. Mensen die vandaag vernoemd worden omdat ze op deze dag geboren of overleden zijn. De klassieke componisten heb ik vorige jaren venoemd. Er zijn andere grootheden te vermelden, waarvan ik vind dat ze het verdienen om niet in vergetelheid te verdwijnen. Zoals de schrijfster-feministe Virginia Woolf (1882-1941) die deel uitmaakte van de Bloomsbury-groep. Een schrijversgroep die de Westerse wereld op de korrel namen. We linken haar veelal aan het toneeelstuk "Who's afraid of Virginia Woolf" van Edward Albee (1928-2016) en de gelijknamige film. Haar naam diende enkel om weer te geven hoe de verhoudingen tussen de moderne mens is, zoals te vinden is in haar boeken en leven. Een citaat van haar: "De ogen van anderen zijn onze gevangenissen; hun gedachten onze kooien". Peter Ustinov (1921-2004) die zich dikwijls in de huid van Hercules Poirot wringde was ook een schrijver, causseur en conferencier Ik citeer hem: "De lach heeft mij altijd de vriendelijkste muziek ter wereld geleken". Er is ook Constantijn Huygens (1596-1687) naar wie een literaire prijs werd genoemd. Sinds 1947 wordt die ieder jaar uitgereikt, behalve in 1968 en de weigering van de prijs in 1982 door Jan Wolkers (1925-2007), dan ging het feestje niet door. De organisatie geeft de genereuze som van 12.000€ aan de winnaar. Een citaatje van Huygens: "Zij bloost gelijk een roosje, maar ze haalt het uit een doosje". Tenslotte vermeld ik ook urgentie-arts die de vele weekendongevallen aankaartte en voor het B-Fast team werkte: Luc Beaucourt (1947-2021). Verder is het bij The Queen alle hens aan dek om, in haar kastelen en paleizen, de 1500 klokken een uur vooruit te zetten. Het team van The Horlogical Conservators denken de klus te klaren in 12-15u. Tot morgen
De laatste dag van de 12e week van 2022. Zo rap schrijdt de tijd voort. Het kan niet missen dat ik niet kan bijhouden wat er allemaal voorvalt en gebeurd. Gelukkig heb ik nu mijn blogs die me vertellen wat ik niet mag vergeten. Ik bezie het als mijn dagboek, wel niet intiem te noemen, maar alle belangrijke feiten en dingen geef ik toch wel weer. Zoals dat ik toen ook slecht geslapen heb, en dat het ook geen gezellig weer te noemen was. Het is kil en mistig met een koude noordwester wind. Alles komt weder, zegt men, ook het weder. En dat is nogmaals gebleken. Behalve als ik mijn lijstjes bekijk die ik iedere dag raadpleeg. Bij de heiligen veranderen de namen, behalve de belangrijkste sinten, die blijven erop staan. De vooraad van heilige mensen is dan ook groot. Vandaag vind ik bv niks terug van Sint Corona, die heeft het afgedaan en is vandaag blijkbaar niet meer nodig om aanroepen te worden. Maar blijkbaar fladdert het covidvirus nog duchtig rond, zelfs in de familie zijn er weer enkele die ervoor in quarantaine moeten gaan. En de griep is ook, weliswaar verlaat, in het land gearriveerd. Het is weeral oppassen geblazen als men buitenshuis gaat. Een maskertje is nog altijd nodig. Dat is niet erg, men went eraan. Wie ik wel vond bij de heiligen zijn de "23 martelaren van de Krim" uit 370. Verandert er iets in de geschiedenis van de mensheid? Anno 2022 zullen er weer helden en heldhaftigen mogen herinnerd worden de volgende jaren. Ditmaal zullen ze niet gestreden hebben voor het katholieke geloof maar voor hun land, hun vrijheid, hun eigenheid. Maar hopelijk komen er gesprekken met alle betrokken partijen, wordt er eens wijsheid uit nood geboren en worden het geen Babelse palavers., zoals bezongen in het lied van Hugo Dellas(1938-2021) "De Torens van Babel". Wat had die man toch een warme stem, en een mooi kuiltje in zijn kin. Wat is er de laatste 24 uur nog aan merkwaardigs gebeurd? We zitten weer in de vervloekte zomertijd. Maar gisterenavond heb ik twee mooie passages van het ISS kunnen zien en vanavond is er weer eentje. In de ruimte is iedereen tevreden met zijn kleine plekje in een capsule. Iedereen werkt samen, Oost, West, Zuid en Noord. Hier op aarde is er zoveel meer plaats en plek. Daar wordt dan ruzie gemaakt om nog een stukje meer. Tot morgen
De zoveelste dag van de waarheid in mijn prille bestaan is weer aangebroken: zomeruitrusting passen!. Ieder jaar is dat weerom een moeilijk moment beleven of mijn shorts nog rond mijn buik en billen passen!. Het is al weer om t-shirts en korte mouwen uit de kast te halen en ook de korte broekjes, om mijn benen te bronzeren. Dat is nog, samen met mijn handen en armen, het enige dat volop aan de zon mag bloot gesteld worden. Draai of keer het zoals je wilt, zon moet op zoveel mogelijk huid schijnen om de nodige immuniteit tegen ziekte te bezorgen. Een pilleke vit.D is goed en wel maar voldoende vitamines via de natuur opdoen is nog altijd het beste. Dus zoveel mogelijk 'vel' aan de zon presenteren. Aangezien dat mijn tronie dat niet meer verdraagt ben ik genoodzaakt mijn stevig onderstel en andere ledematen van winterkleding te ontdoen. En vandaag moet ik me niet generen voor mijn witte pikkels er komt toch geen volk over de vloer. Niet alleen wil ik mijn zomerse garderobe uit de kast halen, die zon en dat lenteweer zorgen ook voor een verhoogde activiteit bij mij. Vroeger noemde men dat 'het jeukt om de grote kuis te doen'. Nu is het gewoon eens met de stofzuiger, de stoffer en de ragebol eens alle hoekjes en kantjes afgaan. Ook de vensters eens goed onderhanden nemen en de vitrage eens van hun rail halen. Kosten ga ik hebben omdat er in tegenstelling van wat men gewoonlijk zegt, mij op stang jagen of in de gordijnen hangen als ik boos ben, het nu de hond is die er heeft ingehangen en ze serieus aan farden heeft geholpen. Er passeerde een hond waar hij niet bij kon komen in zijn geliefde straat! Verder zijn de overgordijnen ook aan vervanging toe omdat ze door de zonneschijn tot op den draad versleten zijn. Geen vakantie naar het buitenland of in eigen land wel een uitgave om het in mijn huis geen versleten indruk te geven. Ik wil niet dat er iemand zou zeggen 'het is uitgeleefd' want ik ben nog niet van plan om op te stappen.
Het is goed dat er een overeenkomst is gekomen in de E.U., om de gasprijzen uniform te maken tussen de verschillende landen. Op de sterfdag van Van Beethoven (1770-1827) mag zijn "Ode an die Freude", het Europese volkslied, zeker weerklinken. Allen samen en samen voor allen. Ook dat er meer gas kan komen en misschien ook meer graan, van overzee, geleverd door de U.S.A., kan men een goede zaak noemen. Een alliantie tussen de Westerse mogendheden is nooit te versmaden. Alle middelen om de tsaar klein te krijgen is gerechtvaardigd. Het is trouwens vandaag dat Vladimir al 22 jaar de scepter zwaait in Russia, en geen tegenspraak duldt. Hij past voor zijn eigen volk het citaat van Napoleon (1769-1821) toe: "Om geloofd te worden, hoeft men slechts de waarheid ongelooflijk te maken". Tot morgen
Samenkomst van al de grote Westerse Leiders in Brussel. Natuurlijk moet de wereldpolitiek en meer bepaald de oorlog in het Oosten van Europa, besproken worden. Ook de acties die ondernomen moeten worden om de agressor op de knieën te krijgen moeten besproken worden. Tevens moeten er maatregelen genomen worden om de bewoners van Oekraïne terug naar hun thuisland en huizen te laten keren. Ook om hun land weer op te bouwen en terug een normaal leven te leiden. Evident en gemakkelijk zal het niet zijn of niet worden. De tegenstander is een niets of niemand ontziende macho, een narcist te noemen, een petit Napoleon van de 21e eeuw. Met een even grote grootsheidswaan als zijn voorganger in de 19e eeuw. Het is spijtig dat het wereldtoneel niet gesteund wordt door de artiesten zoals men bv tegen de Vietnamoorlog deed. Het leverde prachtige strijdbare songs op die de wereld toen meezong en af en toe nog eens van onder het stof haalt. Zoals het lied, "Give Peace a Chance" van John Lennon (1940-1980) en Yoko Ono in 1969, uitgebracht tijdens hun 'Bed-In' in een Nederlands hotel. Ook was er van deze toenmalige en voormalige vredesactivisten het lied "Imagine". Maar wie heeft er niet allemaal de Russische vrouwen en plaatsen bezongen? De James Bondfilm (1963) met "From Russia with Love" als titelsong en gezongen door Matt Monro (1930-1985). Gilbert Bécaud (1927-2001) met zijn "Nathalie sur la Place Rouge". De rockgroep Sting bracht in volle Koude Oorlog "The Russians" uit. Billy Joël bezong in 1987 "Leningrad" met de zin "a child of sacrifice, a child of war". Michael Jackson (1958-2009) had het in 1996 over "Stranger in Moscow". Drs P (1919-2015) bezong dan weer het geliefde vervoermiddel in zijn lied "Troika hier, Troika daar". De Hollanders zijn zelfs met een Russische vrouw naar het Eurovisie Songfestival getrokken, maar haalden er 'zero points' mee. De Spelbrekers zongen "Katinka" in 1963. De Vlaamse zanger, Johan Stollz (1930-2018) deed zijn duit in het zakje met zijn "Concerto voor jou Nathasha", zichzelf begeleidend op de piano. De jarige van de dag mag ik niet vergeten vernoemen, Elton John. Deze kranige zeventiger heeft wat bij elkaar gekweeld en dat bedoel ik niet denigrerend. Hij heeft prachtige liedjes op plaat gezet, denken we maar "Candle in the Wind" met aangepaste versie tijdens de begrafenis van Lady Di. Zijn "Nikita" past dan weer perfect in het Russische repertoire dat ik eens wil vernoemen. Ik zou kunnen zeggen dat veel zangers het Russisch in het vaandel willen dragen en dan meer bepaald de 'dames' graag bezongen.
Terwijl, sinds de nieuwste editie van Van Dale er geen nieuw woord meer verschenen is, ze blijven bij 'vliegtuigdoder' tot een luchtafweerraket effectief een viegtuig naar beneden haalt in het oorlogsgebied, brengt het Vlaamse woordenboek de realiteit: een couche. Een verflaag aanbrengen aan de gevel. Maar de buren zitten er nog altijd op te wachten, de stellingen zin nog niet volledig geplaatst. De discussie over muziek, de stangen, de vijzen en nu ook de beschermende doeken blijft maar duren. Tot morgen
Bij verschillende jeugdbewegingen staat bij het engagement die de leden afleggen ten overstaan van de leiding, het volgende : iedere dag een goede daad stellen. Natuurlijk is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. De vraag is: voor wie en voor wat moet ik gratis hulpvaardig zijn: is dat voor mijn hondje, is dat voor mijn huis, is dat voor mijn tuin, is dat voor een mens. Bij dit heerlijke weer zal dat in eerste instantie, samen met de poetshulp, voor mijn huis zijn. Alles wat moet blinken is ondertussen opgeblonken. Daarna zal mijn hond aan de beurt komen en vervolgens zal mijn tuin in aanmerking komen. En als ik daar in bezig ben, zal er sowieso een eenzamme buur of wandelaar langskomen met wie ik dan een onderhoudend klapke zal voeren. Dat is dan mijn goede daad en die zal dan wederkerig werken want ik zal de 'goede daad' zijn van die passant die met een alleenstaande babbelt. En zo is iedereen weer tevreden. Dat was ik minder dit weekend, want hoe eigenaardig ook, ik was vergeten dat het schelpentelweekend was. Ik denk niet dat ze me gemist hebben want er zijn 38.000 schelpjes geteld. Voor het eerst deden ook de Noorderburen mee. We spreken dezelfde taal en hebben dezelfde zee. En net zoals bij de taal zijn er toch ontzettend grote verschillen tussen de West Vlaamse stranden en de Zeelandse of de nog veel noordelijker gelegen stranden. Hier bij voorbeeld maakt de 'halfgeknotte strandschelp' slechts 22% uit van het totaal en in Nederland 49%. Verschil bij de taal: de Hollanders bv een 'augurk', wij een 'cornichon' als we een kleine komkommer bedoelen in zuur of zoetzuur opgelegd. Zelfs bij het lekkere vanille-ijsje is er een verschil. Dat moet ik wel melden want het is de "Europese Dag van het Ambachtelijke ijs". Frisco en ijsco zijn typische namen voor Nederland, misschien ook nog ijskreem of roomijs. Maar hier is het crème glace en een frisco is een ijsje op een stokje. Dat zal deze namiddag smaken want op den dijk zijn er verschillende zaken die ambachtelijk ijs maken terwijl ik er op sta te kijken. Viva de lentedagen! Niet alleen het ijs wordt in the picture gezet maar men vraagt ook nog eens de aandacht voor tuberculose. Het is wereldwijd nog altijd een van de dodelijkste infectieziekten. Sinds Robert Koch (1843-1910) de bacterie ontdekte is er een behandeling en volledige genezing mogelijk. En wat voor een dag is het nog vandaag: Internationale Dag voor Recht op Waarheid. Gaat Rusland daarom aandacht geven aan de verspreiding van de waarheid of blijven fake nieuws naar zijn onderdanen sturen? En wat zou er gebeuren als er een criticus, genre Óscar Romero (1917-1980) opstaat en de onderdrukking en machtsmisbruik aan de kaak durft te stellen? Citaat: Niemand hoeft een immorele wet te gehoorzamen. Het is de hoogste tijd dat jullie je geweten gehoorzamen i.p.v. de zondige bevelen. Dat zou Romero kunnen zeggen tegen de soldaten van het Russische leger. Maar hij is er dan ook voor vermoord tijdens een eucharistieviering.Tot morgen
Met "Celebrations" van Kool and the Gang, zette radio 1 de toon van de dag. Ik vier de zon, ik vier de lente en de verjaardag van een vriend uit Mechelen, ook weeral 76 jonge jaren. De "Dikke" viert feest met de 16e editie van hun woordenboek. Al ben ik een grote fan van dit lijvige werk, toch zal ik me deze uitgave niet aanschaffen. Eigenlijk is het te duur en al wat ik aan woorden nodig heb vind ik op het internet. Bijkomend is, zoals de recensent van de krant opmerkte, het blijft een Hollandse uitgave. "Oesje" en "het isj nie moeilijk, het isj gemakkelijk" uitspraken van Kamiel Spiessens alias Chris Van den Durpel, vindt je er niet in terug. Wel alle nieuwe pandemie-gerelateerde woorden (viruswappie) en uitspraken van Nederlanders in bekende Nederlandse tv-programma's (fabeltjesfuik, regelneef, lullo). Ik kijk liever naar mijn Vlaams woordenboek, waar ik uiteindelijk vandaag leerde 'corbillard' schrijven. Hopelijk duurt dat nog zeer lang eer ik van dat type wagen gebruik moet maken. Ik moet eerst het boek van de Nederlander Jaap Kranenborg nog lezen. Nadat ik al 10 jaar van mijn rust geniet, wil hij, als vers gepensioneerde nog wat tips geven wat ik bij mijn langdurig verlof, voor ogen moet houden. 1) Zorg dat je afkickt van werk. Dat neemt wel wat tijd in beslag moet ik , eerlijk gezegd, toegeven. De verlofmodus komt wel rap genoeg om het hoekje kijken als je in de winter niet vroeg meer uit de veren moet. 2) Voel je nooit te oud om nieuwe dingen te leren. Dat heb ik zeker en vast gedaan: talen leren, huiswerkjes maken en vooral een blog beheersen en al de andere faciliteiten van het net ontdekken. 3) Word geen oude brompot. Daar moet ik de schrijver gelijk geven maar eens goed zagen kan toch ook eens deugd doen. 4) Stem sneltrein op boemeltrein af. Omdat ik alleen leef is er geen ander in mijn omgeving die een ander leefritme heeft. Tenzij ik mijn jonge hond neem op wiens ritme ik moet leven. 5) Blijf van de fles af. Een goede raadgeving als je de verleiding van alcohol niet zou kunnen weerstaan maar drink verder minstens 2l/dag. Een mengeling van water, koffie, melk, fruitsap al dan niet aan de teut van de fles te drinken, om water uit te sparen van de afwas, zoals gevraagd op Wereldwaterdag. 6) Staar je niet blind op kwaaltjes. Met andere woorden geen hypochonder of malade imaginaire worden. Natuurlijk geeft ouder worden een resem kwaaltjes die bij jongeren niet voorkomen: zere knieen, minder goed horen, minder goed zien, minder goed dansen, minder goed kuisen, tout court van alles wat minder. En natuurlijk moet dat alles eens luidop kunnen geventileerd worden om te besluiten dat het niks speciaals is wat ik mankeer want ik ben er nog.
Omdat Marva jarig is, kan ik niet anders dan luisteren naar: Herinneringen, Een Eiland in Groen en Blauw, Rode Rozen in de Sneeuw, Geef mij nog één kans, maar zeker naar "Het Liedje van de Zee". Tot morgen
"Lost Luggage", een serie die zondagavond begon op de VRT. Aangrijpend!. Een reeks gemaakt naar aanleiding van de terreuraanslagen op 22 maart 2016, op de luchthaven van Zaventem en in het metrostation Maalbeek. Een aanslag van Islamitische Staat, I.S., die 35 dodelijke slachtoffers eiste en ontelbare gewonden. Nog steeds zijn er een 200 tal koffers die op hun eigenaar wachten, als het ware de effectieve 'lost luggage'. Volgend jaar begint het proces. In de Oekraïne zijn er ook veel gewonden en doden. Vluchtelingen om te ontsnappen aan geweld, bombardementen, raketaanvallen en al het gewelddadige dat met een oorlog gepaard gaat. Dragen we in Vlaanderen de gevolgen van die brutaliteiten? Wis en zeker! Geen grammeke bloem te vinden op de rekken waar anders de bakbenodigdheden zich bevinden! Blijkbaar is de omschrijving van Oekraïne als 'graanschuur van Europa' voldoende om iedereen als een hamster de winkels en grootwarenshuizen af te struinen. Iedereen denkt dat de Russische tsaar al de tarwe voor zichzelf wil houden. Een jaar of twee geleden was er geen WC-papier meer te vinden en nu geen 'meel'. Poetin wil natuurlijk ook een vinger in de pap te brokken hebben bij de uitvoer van olie en gas naar het Westen. Het Oude Continent is zo zijn "Puppet on a String" geworden, bezongen door Sandy Shaw. Hopelijk zaaien onze boeren nu genoeg tarwe en niet alleen voor de beesten maar voor een ganse bevolking. En hopelijk zijn de ministers van landbouw eens realistisch en zien ze dat de landbouwers niet gepest moeten worden met onmogelijke beklemmende maatregelen op te leggen. Hun beroep herwaarderen om geen hongersnood te hebben in het 'Landje van Belofte'.
Wereldwaterdag. De UNO heeft in 1992 beslist dat er vanuit de politieke wereld veel meer aandacht moet besteed worden aan het gebruik van het 'Zoete Water' dat het leven op aarde mogelijk maakt. Als mens moeten we meer bewust met dat kostbare goedje omgaan. Water niet altijd 'for granted' nemen, als vanzelfsprekend beschouwen. Natuurlijk is er een haat-liefde verhouding met water. Het bezorgt ons overlast, overstromingen, regen enz. Maar veel mensen hebben op aarde geen toegang tot schoon en drinkbaar water en is het nog dikwijls daardoor een bron van ziekte. Van al het beschikbare zoete water is er dan weer 70% dat voor irrigatie gebruikt wordt. Ook onze voeding (vleesindustrie) kleding (jeans) en doodgewone lekken in de leidingen zorgen voor massale verspilling. Het thema dit jaar is: Grondwater. Geen onbekend thema want daar houdt Frank ons wel bij de les. Dus misschien eens een doucheke minder nemen, een vleesje aan de kant laten liggen, een vollere wasmachine doen draaien en eens tweemaal boterhammen uit hetzelfde bord te eten.
Ik kijk naar stellingbouwers. Moe zullen die niet naar huis gaan: muziek beluisteren, palaveren, een klopke op een stang geven en zoeken naar de volgende vijs. Dat al 3 dagen en dat moet dienen om een gevel te schilderen met een borstel. Aan dit tempo zal dat maanden duren!!! Tot morgen
Lees kinderen vandaag gedichten voor en fluister zachtjes verzen in hun oor. De tijd is rijp dus bloemlees en begin. Niet alles wat geen nut heeft, heeft geen zin.
Aldus Stijn De Paepe (1979-2022). Deze 'moderne rederijker' mocht op deze werelddag van de gedichten niet ontbreken met zijn gedichtje speciaal voor deze dag gemaakt.
Ik moet niet zeggen dat de lente begint vandaag, want dat was gisteren om 16u33. En het zal duren tot 2048 vooraleer de lente op een andere dag zal beginnen dan 20 maart. Gisteren was dat lentegevoel absoluut niet aanwezig. Maar vandaag, na een ijskoude nacht en ijskoude start van de dag, is de zon al paraat om mijn hartje te verblijden en alles op te warmen. Er staat me een heerlijke dag te wachten. Wel moet ik mondvoorraad gaan inslaan, winkelen dus. Dat vind ik echt niet zo prettig maar ik ga er een aangename uitstap van maken door eerst naar een plantencentrum te gaan. Eens bekijken of de primulakes al gearriveerd zijn. Ik heb een paar bloempotten die nog om een bloemeke vragen. Verder is er ook binnenshuis heel wat groen gesneuveld. Ook die cachepots moeten gevuld worden. Ik breng waarschijnlijk sansevierias mee, een plant voor alle seizoenen en alle omstandigheden. Hun oppervlakte is groot genoeg om al de ongezonde CO2 uit de lucht te filteren zodat ik in een gezond huis kan wonen. En zoals alle 'vrouwentongen' zijn ze ijzersterk en kunnen een leven lang meegaan. Ik had nog de planten van mijn moeder zaliger hier staan, maar ze hebben vorig jaar de geest gegeven net zoals hun vorige eigenaar deed in 2012. Op deze Wereld Down-Syndroomdag breng ik ook wat 'hyacinten' mee voor mijn vriendin Yacinth. Ik zal geen verschillende kleuren kousen dragen maar wel twee kleurtjes geurende voorjaarsbloemen meebrengen. Voorts ga ik ook nog eens langs Gistel passeren en wat kaarsjes branden bij Godelieve, een heilige naar mijn hart. Door corona is het een tijdje geleden dat ik er gepasseerd ben. Een oase van rust, niet ver van de autostrade is dat heiligdom gelegen, met een prachtig parkje midden in de West Vlaamse velden. Een mooi eeuwenoud kapelletje om even te bezinnen, in een omgeving die daartoe aanleiding kan geven. Een sereen, rustig plekje. En als ik dan terugkom, staat er altijd iemand klaar die me gemist heeft en me uitbundig begroet. Voor al dat enthousiasme krijgt hij een grote knook om te kauwen. Ik ben niet naïef, daar zit hij op te wachten. Rap zal hij in de boodschappentassen snuffelen waar ik dat been verstopt heb. Ieder zijn snoepje, zal ik maar zeggen, als ik commissies doe. Tot morgen
