De laatste dag van de 12e week van 2022. Zo rap schrijdt de tijd voort. Het kan niet missen dat ik niet kan bijhouden wat er allemaal voorvalt en gebeurd. Gelukkig heb ik nu mijn blogs die me vertellen wat ik niet mag vergeten. Ik bezie het als mijn dagboek, wel niet intiem te noemen, maar alle belangrijke feiten en dingen geef ik toch wel weer. Zoals dat ik toen ook slecht geslapen heb, en dat het ook geen gezellig weer te noemen was. Het is kil en mistig met een koude noordwester wind. Alles komt weder, zegt men, ook het weder. En dat is nogmaals gebleken. Behalve als ik mijn lijstjes bekijk die ik iedere dag raadpleeg. Bij de heiligen veranderen de namen, behalve de belangrijkste sinten, die blijven erop staan. De vooraad van heilige mensen is dan ook groot. Vandaag vind ik bv niks terug van Sint Corona, die heeft het afgedaan en is vandaag blijkbaar niet meer nodig om aanroepen te worden. Maar blijkbaar fladdert het covidvirus nog duchtig rond, zelfs in de familie zijn er weer enkele die ervoor in quarantaine moeten gaan. En de griep is ook, weliswaar verlaat, in het land gearriveerd. Het is weeral oppassen geblazen als men buitenshuis gaat. Een maskertje is nog altijd nodig. Dat is niet erg, men went eraan. Wie ik wel vond bij de heiligen zijn de "23 martelaren van de Krim" uit 370. Verandert er iets in de geschiedenis van de mensheid? Anno 2022 zullen er weer helden en heldhaftigen mogen herinnerd worden de volgende jaren. Ditmaal zullen ze niet gestreden hebben voor het katholieke geloof maar voor hun land, hun vrijheid, hun eigenheid. Maar hopelijk komen er gesprekken met alle betrokken partijen, wordt er eens wijsheid uit nood geboren en worden het geen Babelse palavers., zoals bezongen in het lied van Hugo Dellas(1938-2021) "De Torens van Babel". Wat had die man toch een warme stem, en een mooi kuiltje in zijn kin. Wat is er de laatste 24 uur nog aan merkwaardigs gebeurd? We zitten weer in de vervloekte zomertijd. Maar gisterenavond heb ik twee mooie passages van het ISS kunnen zien en vanavond is er weer eentje. In de ruimte is iedereen tevreden met zijn kleine plekje in een capsule. Iedereen werkt samen, Oost, West, Zuid en Noord. Hier op aarde is er zoveel meer plaats en plek. Daar wordt dan ruzie gemaakt om nog een stukje meer. Tot morgen
De zoveelste dag van de waarheid in mijn prille bestaan is weer aangebroken: zomeruitrusting passen!. Ieder jaar is dat weerom een moeilijk moment beleven of mijn shorts nog rond mijn buik en billen passen!. Het is al weer om t-shirts en korte mouwen uit de kast te halen en ook de korte broekjes, om mijn benen te bronzeren. Dat is nog, samen met mijn handen en armen, het enige dat volop aan de zon mag bloot gesteld worden. Draai of keer het zoals je wilt, zon moet op zoveel mogelijk huid schijnen om de nodige immuniteit tegen ziekte te bezorgen. Een pilleke vit.D is goed en wel maar voldoende vitamines via de natuur opdoen is nog altijd het beste. Dus zoveel mogelijk 'vel' aan de zon presenteren. Aangezien dat mijn tronie dat niet meer verdraagt ben ik genoodzaakt mijn stevig onderstel en andere ledematen van winterkleding te ontdoen. En vandaag moet ik me niet generen voor mijn witte pikkels er komt toch geen volk over de vloer. Niet alleen wil ik mijn zomerse garderobe uit de kast halen, die zon en dat lenteweer zorgen ook voor een verhoogde activiteit bij mij. Vroeger noemde men dat 'het jeukt om de grote kuis te doen'. Nu is het gewoon eens met de stofzuiger, de stoffer en de ragebol eens alle hoekjes en kantjes afgaan. Ook de vensters eens goed onderhanden nemen en de vitrage eens van hun rail halen. Kosten ga ik hebben omdat er in tegenstelling van wat men gewoonlijk zegt, mij op stang jagen of in de gordijnen hangen als ik boos ben, het nu de hond is die er heeft ingehangen en ze serieus aan farden heeft geholpen. Er passeerde een hond waar hij niet bij kon komen in zijn geliefde straat! Verder zijn de overgordijnen ook aan vervanging toe omdat ze door de zonneschijn tot op den draad versleten zijn. Geen vakantie naar het buitenland of in eigen land wel een uitgave om het in mijn huis geen versleten indruk te geven. Ik wil niet dat er iemand zou zeggen 'het is uitgeleefd' want ik ben nog niet van plan om op te stappen.
Het is goed dat er een overeenkomst is gekomen in de E.U., om de gasprijzen uniform te maken tussen de verschillende landen. Op de sterfdag van Van Beethoven (1770-1827) mag zijn "Ode an die Freude", het Europese volkslied, zeker weerklinken. Allen samen en samen voor allen. Ook dat er meer gas kan komen en misschien ook meer graan, van overzee, geleverd door de U.S.A., kan men een goede zaak noemen. Een alliantie tussen de Westerse mogendheden is nooit te versmaden. Alle middelen om de tsaar klein te krijgen is gerechtvaardigd. Het is trouwens vandaag dat Vladimir al 22 jaar de scepter zwaait in Russia, en geen tegenspraak duldt. Hij past voor zijn eigen volk het citaat van Napoleon (1769-1821) toe: "Om geloofd te worden, hoeft men slechts de waarheid ongelooflijk te maken". Tot morgen
Samenkomst van al de grote Westerse Leiders in Brussel. Natuurlijk moet de wereldpolitiek en meer bepaald de oorlog in het Oosten van Europa, besproken worden. Ook de acties die ondernomen moeten worden om de agressor op de knieën te krijgen moeten besproken worden. Tevens moeten er maatregelen genomen worden om de bewoners van Oekraïne terug naar hun thuisland en huizen te laten keren. Ook om hun land weer op te bouwen en terug een normaal leven te leiden. Evident en gemakkelijk zal het niet zijn of niet worden. De tegenstander is een niets of niemand ontziende macho, een narcist te noemen, een petit Napoleon van de 21e eeuw. Met een even grote grootsheidswaan als zijn voorganger in de 19e eeuw. Het is spijtig dat het wereldtoneel niet gesteund wordt door de artiesten zoals men bv tegen de Vietnamoorlog deed. Het leverde prachtige strijdbare songs op die de wereld toen meezong en af en toe nog eens van onder het stof haalt. Zoals het lied, "Give Peace a Chance" van John Lennon (1940-1980) en Yoko Ono in 1969, uitgebracht tijdens hun 'Bed-In' in een Nederlands hotel. Ook was er van deze toenmalige en voormalige vredesactivisten het lied "Imagine". Maar wie heeft er niet allemaal de Russische vrouwen en plaatsen bezongen? De James Bondfilm (1963) met "From Russia with Love" als titelsong en gezongen door Matt Monro (1930-1985). Gilbert Bécaud (1927-2001) met zijn "Nathalie sur la Place Rouge". De rockgroep Sting bracht in volle Koude Oorlog "The Russians" uit. Billy Joël bezong in 1987 "Leningrad" met de zin "a child of sacrifice, a child of war". Michael Jackson (1958-2009) had het in 1996 over "Stranger in Moscow". Drs P (1919-2015) bezong dan weer het geliefde vervoermiddel in zijn lied "Troika hier, Troika daar". De Hollanders zijn zelfs met een Russische vrouw naar het Eurovisie Songfestival getrokken, maar haalden er 'zero points' mee. De Spelbrekers zongen "Katinka" in 1963. De Vlaamse zanger, Johan Stollz (1930-2018) deed zijn duit in het zakje met zijn "Concerto voor jou Nathasha", zichzelf begeleidend op de piano. De jarige van de dag mag ik niet vergeten vernoemen, Elton John. Deze kranige zeventiger heeft wat bij elkaar gekweeld en dat bedoel ik niet denigrerend. Hij heeft prachtige liedjes op plaat gezet, denken we maar "Candle in the Wind" met aangepaste versie tijdens de begrafenis van Lady Di. Zijn "Nikita" past dan weer perfect in het Russische repertoire dat ik eens wil vernoemen. Ik zou kunnen zeggen dat veel zangers het Russisch in het vaandel willen dragen en dan meer bepaald de 'dames' graag bezongen.
Terwijl, sinds de nieuwste editie van Van Dale er geen nieuw woord meer verschenen is, ze blijven bij 'vliegtuigdoder' tot een luchtafweerraket effectief een viegtuig naar beneden haalt in het oorlogsgebied, brengt het Vlaamse woordenboek de realiteit: een couche. Een verflaag aanbrengen aan de gevel. Maar de buren zitten er nog altijd op te wachten, de stellingen zin nog niet volledig geplaatst. De discussie over muziek, de stangen, de vijzen en nu ook de beschermende doeken blijft maar duren. Tot morgen
Bij verschillende jeugdbewegingen staat bij het engagement die de leden afleggen ten overstaan van de leiding, het volgende : iedere dag een goede daad stellen. Natuurlijk is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. De vraag is: voor wie en voor wat moet ik gratis hulpvaardig zijn: is dat voor mijn hondje, is dat voor mijn huis, is dat voor mijn tuin, is dat voor een mens. Bij dit heerlijke weer zal dat in eerste instantie, samen met de poetshulp, voor mijn huis zijn. Alles wat moet blinken is ondertussen opgeblonken. Daarna zal mijn hond aan de beurt komen en vervolgens zal mijn tuin in aanmerking komen. En als ik daar in bezig ben, zal er sowieso een eenzamme buur of wandelaar langskomen met wie ik dan een onderhoudend klapke zal voeren. Dat is dan mijn goede daad en die zal dan wederkerig werken want ik zal de 'goede daad' zijn van die passant die met een alleenstaande babbelt. En zo is iedereen weer tevreden. Dat was ik minder dit weekend, want hoe eigenaardig ook, ik was vergeten dat het schelpentelweekend was. Ik denk niet dat ze me gemist hebben want er zijn 38.000 schelpjes geteld. Voor het eerst deden ook de Noorderburen mee. We spreken dezelfde taal en hebben dezelfde zee. En net zoals bij de taal zijn er toch ontzettend grote verschillen tussen de West Vlaamse stranden en de Zeelandse of de nog veel noordelijker gelegen stranden. Hier bij voorbeeld maakt de 'halfgeknotte strandschelp' slechts 22% uit van het totaal en in Nederland 49%. Verschil bij de taal: de Hollanders bv een 'augurk', wij een 'cornichon' als we een kleine komkommer bedoelen in zuur of zoetzuur opgelegd. Zelfs bij het lekkere vanille-ijsje is er een verschil. Dat moet ik wel melden want het is de "Europese Dag van het Ambachtelijke ijs". Frisco en ijsco zijn typische namen voor Nederland, misschien ook nog ijskreem of roomijs. Maar hier is het crème glace en een frisco is een ijsje op een stokje. Dat zal deze namiddag smaken want op den dijk zijn er verschillende zaken die ambachtelijk ijs maken terwijl ik er op sta te kijken. Viva de lentedagen! Niet alleen het ijs wordt in the picture gezet maar men vraagt ook nog eens de aandacht voor tuberculose. Het is wereldwijd nog altijd een van de dodelijkste infectieziekten. Sinds Robert Koch (1843-1910) de bacterie ontdekte is er een behandeling en volledige genezing mogelijk. En wat voor een dag is het nog vandaag: Internationale Dag voor Recht op Waarheid. Gaat Rusland daarom aandacht geven aan de verspreiding van de waarheid of blijven fake nieuws naar zijn onderdanen sturen? En wat zou er gebeuren als er een criticus, genre Óscar Romero (1917-1980) opstaat en de onderdrukking en machtsmisbruik aan de kaak durft te stellen? Citaat: Niemand hoeft een immorele wet te gehoorzamen. Het is de hoogste tijd dat jullie je geweten gehoorzamen i.p.v. de zondige bevelen. Dat zou Romero kunnen zeggen tegen de soldaten van het Russische leger. Maar hij is er dan ook voor vermoord tijdens een eucharistieviering.Tot morgen
Met "Celebrations" van Kool and the Gang, zette radio 1 de toon van de dag. Ik vier de zon, ik vier de lente en de verjaardag van een vriend uit Mechelen, ook weeral 76 jonge jaren. De "Dikke" viert feest met de 16e editie van hun woordenboek. Al ben ik een grote fan van dit lijvige werk, toch zal ik me deze uitgave niet aanschaffen. Eigenlijk is het te duur en al wat ik aan woorden nodig heb vind ik op het internet. Bijkomend is, zoals de recensent van de krant opmerkte, het blijft een Hollandse uitgave. "Oesje" en "het isj nie moeilijk, het isj gemakkelijk" uitspraken van Kamiel Spiessens alias Chris Van den Durpel, vindt je er niet in terug. Wel alle nieuwe pandemie-gerelateerde woorden (viruswappie) en uitspraken van Nederlanders in bekende Nederlandse tv-programma's (fabeltjesfuik, regelneef, lullo). Ik kijk liever naar mijn Vlaams woordenboek, waar ik uiteindelijk vandaag leerde 'corbillard' schrijven. Hopelijk duurt dat nog zeer lang eer ik van dat type wagen gebruik moet maken. Ik moet eerst het boek van de Nederlander Jaap Kranenborg nog lezen. Nadat ik al 10 jaar van mijn rust geniet, wil hij, als vers gepensioneerde nog wat tips geven wat ik bij mijn langdurig verlof, voor ogen moet houden. 1) Zorg dat je afkickt van werk. Dat neemt wel wat tijd in beslag moet ik , eerlijk gezegd, toegeven. De verlofmodus komt wel rap genoeg om het hoekje kijken als je in de winter niet vroeg meer uit de veren moet. 2) Voel je nooit te oud om nieuwe dingen te leren. Dat heb ik zeker en vast gedaan: talen leren, huiswerkjes maken en vooral een blog beheersen en al de andere faciliteiten van het net ontdekken. 3) Word geen oude brompot. Daar moet ik de schrijver gelijk geven maar eens goed zagen kan toch ook eens deugd doen. 4) Stem sneltrein op boemeltrein af. Omdat ik alleen leef is er geen ander in mijn omgeving die een ander leefritme heeft. Tenzij ik mijn jonge hond neem op wiens ritme ik moet leven. 5) Blijf van de fles af. Een goede raadgeving als je de verleiding van alcohol niet zou kunnen weerstaan maar drink verder minstens 2l/dag. Een mengeling van water, koffie, melk, fruitsap al dan niet aan de teut van de fles te drinken, om water uit te sparen van de afwas, zoals gevraagd op Wereldwaterdag. 6) Staar je niet blind op kwaaltjes. Met andere woorden geen hypochonder of malade imaginaire worden. Natuurlijk geeft ouder worden een resem kwaaltjes die bij jongeren niet voorkomen: zere knieen, minder goed horen, minder goed zien, minder goed dansen, minder goed kuisen, tout court van alles wat minder. En natuurlijk moet dat alles eens luidop kunnen geventileerd worden om te besluiten dat het niks speciaals is wat ik mankeer want ik ben er nog.
Omdat Marva jarig is, kan ik niet anders dan luisteren naar: Herinneringen, Een Eiland in Groen en Blauw, Rode Rozen in de Sneeuw, Geef mij nog één kans, maar zeker naar "Het Liedje van de Zee". Tot morgen
"Lost Luggage", een serie die zondagavond begon op de VRT. Aangrijpend!. Een reeks gemaakt naar aanleiding van de terreuraanslagen op 22 maart 2016, op de luchthaven van Zaventem en in het metrostation Maalbeek. Een aanslag van Islamitische Staat, I.S., die 35 dodelijke slachtoffers eiste en ontelbare gewonden. Nog steeds zijn er een 200 tal koffers die op hun eigenaar wachten, als het ware de effectieve 'lost luggage'. Volgend jaar begint het proces. In de Oekraïne zijn er ook veel gewonden en doden. Vluchtelingen om te ontsnappen aan geweld, bombardementen, raketaanvallen en al het gewelddadige dat met een oorlog gepaard gaat. Dragen we in Vlaanderen de gevolgen van die brutaliteiten? Wis en zeker! Geen grammeke bloem te vinden op de rekken waar anders de bakbenodigdheden zich bevinden! Blijkbaar is de omschrijving van Oekraïne als 'graanschuur van Europa' voldoende om iedereen als een hamster de winkels en grootwarenshuizen af te struinen. Iedereen denkt dat de Russische tsaar al de tarwe voor zichzelf wil houden. Een jaar of twee geleden was er geen WC-papier meer te vinden en nu geen 'meel'. Poetin wil natuurlijk ook een vinger in de pap te brokken hebben bij de uitvoer van olie en gas naar het Westen. Het Oude Continent is zo zijn "Puppet on a String" geworden, bezongen door Sandy Shaw. Hopelijk zaaien onze boeren nu genoeg tarwe en niet alleen voor de beesten maar voor een ganse bevolking. En hopelijk zijn de ministers van landbouw eens realistisch en zien ze dat de landbouwers niet gepest moeten worden met onmogelijke beklemmende maatregelen op te leggen. Hun beroep herwaarderen om geen hongersnood te hebben in het 'Landje van Belofte'.
Wereldwaterdag. De UNO heeft in 1992 beslist dat er vanuit de politieke wereld veel meer aandacht moet besteed worden aan het gebruik van het 'Zoete Water' dat het leven op aarde mogelijk maakt. Als mens moeten we meer bewust met dat kostbare goedje omgaan. Water niet altijd 'for granted' nemen, als vanzelfsprekend beschouwen. Natuurlijk is er een haat-liefde verhouding met water. Het bezorgt ons overlast, overstromingen, regen enz. Maar veel mensen hebben op aarde geen toegang tot schoon en drinkbaar water en is het nog dikwijls daardoor een bron van ziekte. Van al het beschikbare zoete water is er dan weer 70% dat voor irrigatie gebruikt wordt. Ook onze voeding (vleesindustrie) kleding (jeans) en doodgewone lekken in de leidingen zorgen voor massale verspilling. Het thema dit jaar is: Grondwater. Geen onbekend thema want daar houdt Frank ons wel bij de les. Dus misschien eens een doucheke minder nemen, een vleesje aan de kant laten liggen, een vollere wasmachine doen draaien en eens tweemaal boterhammen uit hetzelfde bord te eten.
Ik kijk naar stellingbouwers. Moe zullen die niet naar huis gaan: muziek beluisteren, palaveren, een klopke op een stang geven en zoeken naar de volgende vijs. Dat al 3 dagen en dat moet dienen om een gevel te schilderen met een borstel. Aan dit tempo zal dat maanden duren!!! Tot morgen
Lees kinderen vandaag gedichten voor en fluister zachtjes verzen in hun oor. De tijd is rijp dus bloemlees en begin. Niet alles wat geen nut heeft, heeft geen zin.
Aldus Stijn De Paepe (1979-2022). Deze 'moderne rederijker' mocht op deze werelddag van de gedichten niet ontbreken met zijn gedichtje speciaal voor deze dag gemaakt.
Ik moet niet zeggen dat de lente begint vandaag, want dat was gisteren om 16u33. En het zal duren tot 2048 vooraleer de lente op een andere dag zal beginnen dan 20 maart. Gisteren was dat lentegevoel absoluut niet aanwezig. Maar vandaag, na een ijskoude nacht en ijskoude start van de dag, is de zon al paraat om mijn hartje te verblijden en alles op te warmen. Er staat me een heerlijke dag te wachten. Wel moet ik mondvoorraad gaan inslaan, winkelen dus. Dat vind ik echt niet zo prettig maar ik ga er een aangename uitstap van maken door eerst naar een plantencentrum te gaan. Eens bekijken of de primulakes al gearriveerd zijn. Ik heb een paar bloempotten die nog om een bloemeke vragen. Verder is er ook binnenshuis heel wat groen gesneuveld. Ook die cachepots moeten gevuld worden. Ik breng waarschijnlijk sansevierias mee, een plant voor alle seizoenen en alle omstandigheden. Hun oppervlakte is groot genoeg om al de ongezonde CO2 uit de lucht te filteren zodat ik in een gezond huis kan wonen. En zoals alle 'vrouwentongen' zijn ze ijzersterk en kunnen een leven lang meegaan. Ik had nog de planten van mijn moeder zaliger hier staan, maar ze hebben vorig jaar de geest gegeven net zoals hun vorige eigenaar deed in 2012. Op deze Wereld Down-Syndroomdag breng ik ook wat 'hyacinten' mee voor mijn vriendin Yacinth. Ik zal geen verschillende kleuren kousen dragen maar wel twee kleurtjes geurende voorjaarsbloemen meebrengen. Voorts ga ik ook nog eens langs Gistel passeren en wat kaarsjes branden bij Godelieve, een heilige naar mijn hart. Door corona is het een tijdje geleden dat ik er gepasseerd ben. Een oase van rust, niet ver van de autostrade is dat heiligdom gelegen, met een prachtig parkje midden in de West Vlaamse velden. Een mooi eeuwenoud kapelletje om even te bezinnen, in een omgeving die daartoe aanleiding kan geven. Een sereen, rustig plekje. En als ik dan terugkom, staat er altijd iemand klaar die me gemist heeft en me uitbundig begroet. Voor al dat enthousiasme krijgt hij een grote knook om te kauwen. Ik ben niet naïef, daar zit hij op te wachten. Rap zal hij in de boodschappentassen snuffelen waar ik dat been verstopt heb. Ieder zijn snoepje, zal ik maar zeggen, als ik commissies doe. Tot morgen
Ik begin op deze 'Wereldverteldag' mijn verhaaltje van de dag met een verslag van gisterenavond. Ik vond mijn gading niet op de Vlaamse tv-zenders en dus keek ik maar naar 'Heel Holland Bakt' op NPO. Ik had in de vooravond mijn citroentaart gebakken en ik was dus nog in bakmodus. Veel andere zoetigheden maak ik niet meer, maar taarten en gebak blijven me interesseren. Ik ben ook altijd nieuwsgierig naar wat er in een bakwedstrijdje moet gebakken worden, hoe ze het doen en of het een gemakkelijk receptje is. Soms zit er iets tussen dat ik ook eens kan proberen. Het was een rustige avondbesteding te noemen. Maar ik had nog nood aan ontspannend halfuurtje en dus koos ik voor een opname van "Are you being served?". Het was lang geleden maar ik heb een halfuur tranen met tuiten geplensd. Niet van verdriet maar van een lachbui bij de aflevering "Fire", een brandweeroefening in de winkel. Gewoonweg hilarisch. Ik ben al lachend in mijn bedstee gekropen en met een grote glimlach in slaap gevallen. Maar de 'verteldag' is slechts één van de zeven speciale intenties op 20 maart. Er wordt vandaag aandacht gevraagd voor "Astrologie", "Mondverzorging" en zeker en vast voor de "Mus", het vogeltje dat mijn tuin als speelplaats heeft en er ook voedsel vindt. Daarnaast is het de dag van de "Francofonie". Ik zal zeker mijn buren spreken en dan heb ik ook weer het Frans gerespecteerd. Verder is het de dag van de "Motorrijder". Twee buren zijn fanatieke motards en verplaatsen zich met de echte zware machines, geen solexke, bromfiets of scooter. Dan is er ook nog de speciale aandacht voor "Het Geluk". Niets zo moeilijk als dat begrip omschrijven want dat is zo persoonlijk en voor iedereen anders. "Geluk hangt van onszelf af" zei Aristoteles (384vC-322vC). Maar ik opteer zeker voor het citaat van Mahatma Ghandi (1869-1948), omdat het voor de omschrijving en inhoud van 'geluk' voor iedereen dienstig en aanvaardbaar is: "Geluk is, wanneer wat je denkt, wat je zegt en wat je doet, in harmonie is". En mijn 'geluk' is niet alleen familie te hebben maar ook vrienden. En voor die vrienden in mijn leven vond ik volgende uitspraken om hun belangrijkheid in mijn leven aan te tonen. Van Ralph Waldo Emerson (1803-1882): "het is een van de zegeningen van oude vrienden dat je het je kunt veroorloven om dom te zijn". Van Jim Morrison (1943-1971): "een vriend is iemand die je totale vrijheid geeft om jezelf te zijn". En als laatste van Leo Buscaglia (1924-1998): "één enkele roos kan je tuin zijn......één enkele vriend, mijn wereld". Tot morgen
Op 06/01/2020 had ik mijn euvele moed bijeen geraapt om aan een blog te beginnen. Wel mijn beste lezertjes (man, vrouw, onzijdig) dat is voor mij zo'n succesverhaal geworden dat ik vandaag al aan mijn 800e woordje placeren op het internet ben toegekomen. Ik ben daar heimelijk wel fier over en voel me een beetje zoals een journalist die iedere dag een klein krantje schrijft. Weliswaar maar 1 artikel bevattende, soms met verschillende paragrafen, maar nooit méér dan 500 woorden. Het is dan wel het interessantste van de dag te noemen, als ik zo vrij mag zijn mezelf eens goed te bestoefen. De gevolgen zijn wel dat ik vandaag een superinteressante blog zou moeten neerpennen, maar ik weet niet of me dat zal lukken. Mijn mening krijgen jullie sowieso er gratis bij. We zitten dus in de maand maart, die gemiddeld 6 dagen vorst kent en 16 dagen regen. Vissen en rammen zijn de sterrenbeelden voor de mensen die de astrologie als belangrijk ervaren in hun leven. Niet te vergeten, er komt 1u 46min meer daglicht bij, wat goed is voor het humeur. Zeker als die tijd ook ingevuld wordt met plenty of sunshine. Ik heb daaromtrent geen klachten. Het is zelfs zo dat ik al een zonneslag gehad heb door mijn wit koppeke onbeschermd bloot te stellen aan de zon. Maart heeft verschillende namen gekregen in de loop van de historie. Eerst was de maand gewijd aan de Germaanse god Thor en Donar en waarschijnlijk komt dan ook "dorremaand" daarvandaan. Uiteindelijk kreeg de god Donar maar 1 dag meer naar hem vernoemd, maar dan wel 52 keren in een jaar, de 'donderdag'. Thor is tevreden gesteld met 31 dagen. Dan kwamen de Romeinen die hun god Mars ook een maand wilden geven en besloten dan maar de Germaanse oorlogsgod van zijn piëdestal te duwen. Zo komen we aan maart. Het is wel vreemd dat er nu in deze maand gewijd aan oorlogsgoden, een 'oorlog' aan de gang is. We horen iedereen wel een mening verkondigen in deze tijd van strijd, dood en vernieling, alleen horen we heel weinig van de Grote Chinese leider. Die zal het chinese spreekwoord toepassen: hij is waarlijk een superieur man die naar een schaakspel kan kijken en...zwijgen!. Toch heeft Xi Jinping gisteren gesproken en medegedeeld: crisis in de Oekraïne is iets dat we niet willen zien, het is nadelig voor iedereen. Tot zover de dorremaand. Maar ze wordt ook nog "guldenmaand" genoemd. Dit naar aanleiding van het "gulden mysterie" van Maria Boodschap, deze maand gevierd (25maart). Maar vandaag vieren we evenwel haar gade, de timmerman Jozef. Die heeft ook een spreuk gekregen: als het helder is op Sint Jozefdag, een goed jaar verwachten mag!. Nog een paar namen voor de 3e maand van het jaar die weinig of geen uitleg vergen: windmaand, buienmaand maar bovenal lentemaand. Tot zover mijn exposé over maart. Tot morgen
Ik keek deze morgen naar de twee mooiste schijven, te zien vanop onze aarde: in het westen zag ik een volle maan verdwijnen terwijl er in het oosten een volle zon opkwam. Sommige spektakels aan de hemel zijn toch bewonderenswaardig. En nu zie ik er weer uit als een pronte verzorgde madame: ik ben naar de kapper geweest. Ik heb een goede hoofdmassage gehad en wulpse krullen om mee te paraderen. Vandaag is het 'Internatiionale Dag van de Recycling'. Maar dat doe ik iedere dag omdat we allemaal samen voor een gezond milieu moeten zorgen, maar ook de afvalberg beperken en reduceren. Wat ik niet recycleer zijn mijn verhaaltjes. Jullie mogen gerust zijn, iedere dag zijn er nieuwe zinnen, tekstjes en vertelseltjes. Geen tweemaal hetzelfde verhaaltje van 500 woorden in mijn blog. Geen tweemaal hetzelfde feit vermeldt, behalve als het om de verjaardag van een familielid gaat, zoals vandaag. Een kleine bijna grote schat die "13 jaar" wordt. Hij heeft dezelfde naam als de grootste scheepsbouwer in de mensengeschiedenis die toch al duizenden jaren en vele eeuwen kent. Het zal wel een plezante dag worden voor hem: geen corona meer, geen maskers meer en vrienden à volonté uitnodigen om te vieren. Dat zal na 2 jaar wel een gigantisch feest of fuif worden. Gelukkige verjaardag knappe jongeman en tot binnenkort.
Het is nog een dag waar de aandacht moet naar toe gaan: Internationale Dag van de Slaap. Natuurlijk is er in de krant een bladzijde gewijd aan het belangrijkste aspect en tijdverdrijf in ons bestaan om goed te functioneren. Naast gezond eten is een gezonde slaap onontbeerlijk. Enkele tips geeft journaliste Lien Lammens nog eens weer. Iedereen kent ze wel wat we moeten doen om geen slaappillen te moeten gebruiken. Opletten met 'dutjes' doen overdag. Ik heb 's middags wel af en toe eens een siëstake nodig omdat ik veel te vroeg uit de veren ben. Verder is er de raad om 's avonds vóór de tv niet in slaap te vallen: dat gebeurt me zelden. Niet te veel in bed liggen; dat zijn voor mij enkel de slaapuren. Met mate lezen in bed; ik doe wat tectonics of sudoku's. Laat de tijd los dwz kijk niet té veel naar de wekker op het nachtkastje; ik kijk alleen als er een mooie combinatie van cijfers is zoals bv 01.23. Creëer de ideale slaapkamer; geloof me of niet, mijn slaapkamer is een aangename ruimte die me iedere avond met open armen verwelkomt en waar een groene plant naast een open venster zorgt voor gezonde en frisse lucht tijdens de nacht. De journaliste suggereert ook eens een 'bosbad' te nemen. Een idee dat uit Japan komt overgewaaid: 2,5 km stappen in een bosrijke omgeving, de geluiden en geuren op je laten afkomen en eetbare wilde planten smikkelen. In bossen ga ik niet lopen, ik vind ze te donker en te benauwend, ik heb liever het licht en de ruime blik die ik hier aan zee heb. Ik slaap ook meestal als een roosje. Tot morgen
Ik heb gisteren niks gevoeld van de beloofde 18°C. Vooruitziende vrouw als altijd, had ik van bij de morgenstond al een pulleke met een rolkraag aangetrokken. Het was hier grijs weer en aan het soort lucht zie ik wel of het grijze een blijver is of niet. Er was ook geen windje te bespeuren. Moet ik ons Frankske 'culpabiliseren' (Vlaams woord van de dag) voor zijn slechte voorspelling? Ik zal het maar een keer door de vingers zien, want zo'n slechte weersvoorspellingen komen niet zo dikwijls voor!!. Verkeerde weerberichten worden toegeschreven aan de werking van de computers die geen juiste interpretatie kunnen geven als er bv zand in de luchtlagen zit. De computers, en ze zijn met velen, kunnen dat niet detecteren en geven foute info door aan onze voorspellers. Wat niet verteld werd is dat er deze nacht toch wel een straf windje zou komen opzetten en al mijn mooie paasbloemetjes heeft geknakt vooraleer ze volledig uit de knop waren. Foetsjie mijn vele en mooie paasboeketten in de tuin. Gelukkig zie ik geen sahara-zand aan mijn vensters kleven. Het zal ergens anders neergevallen zijn. Vooraleer met schrijven te beginnen heb mijn huistaakjes al gedaan. De woordle 5 en 6, gingen redelijk vlot. De taalmails gingen goed behalve mijn Frans en dat ondanks het feit dat ik gisteren een aardig mondje Frans heb gesproken met de buurvrouw. Mijn bijbel oefeningen zijn altijd 100% in orde. Mijn godsdienstlessen bij de nonnekes bewijzen dat ze er, meer dan 60 geleden, goed ingedramd zijn. Alles zit nog goed opgeborgen in mijn hersenen om kleine vraagjes te beantwoorden. Het zegt ook veel over mijn attitude tijdens die lessen; ik was een attente, oplettende en ijverige leerlinge voor dat vak. De krant heb ik natuurlijk ook al gelezen. Dat is mijn tweede werk van de dag nadat ik mijn sloebertje de vrijheid in de tuin heb gegeven om alles te doen wat hij binnen niet mag. Terwijl hij rondhost en van hier naar daar springt, kan ik onder de straatlantaarns (2), die in de nabijheid van mijn huis staan, al de grote krantenkoppen lezen en zien wat me aan lectuur ta wachten staat. Het bombardement in Marioepol op een theater, waar 1200 burgers schuilden voor het vernietigende oorlogsgaweld. Zijn er slachtoffers en hoeveel is nog niet geweten. En zoals Friedrich Nietzsche (1844-1900) schreef: "De oorlog is de winterslaap voor de cultuur" mag ik wel als een waarheid schrijven voor de Oekraïners. Bij ons kan het theater, na de corona, weer aan de slag gaan en ons verblijden met mooie theaterstukken. Ik las de recensie voor "Zwijg", een toneelstuk van en met Tom Van Dyck en Bruno Vanden Broecke. Een verhaal over een siamese tweeling die een rolstoel en hun benen in dezelfde broek delen, maar ieder met zijn bovenlichaam en kop zijn eigen leven maakt. Het toneelstuk gaf een citaat over de beperkingen bij een handicap of gewoon de beperkingen die het leven soms geeft: als je wereld klein is moet je hem groter maken met kennis !. Tot morgen
Corona is deels op zijn retour. "Gelukkig" zegt iedereen. Het dagelijkse leven wordt deels hervat, zij het een heel stuk kostelijker. Maar toch blijven er wat restanten, zoals maskers op het openbaar vervoer en thuiswerk. We mogen niet vergeten wat een impact deze pandemie op ons leven heeft gehad. Vandaar dat er een speciale dag is ingesteld voor al degenen die hun dagelijkse routine van 'heen en terug' op de bomvolle forenzentreinen, de bokes aan den bureau of in de refter, moeten missen. Zestien maart is tot 'dag van de thuiswerkers' uitgeroepen. Men bedoelt daarmee de mensen die hun 'kost' verdienen door thuis aan hun laptop te zitten, inloggen, en toonbaar maken aan de chefs met wat ze bezig zijn. Vroeger waren bijna alle vrouwen 'thuiswerksters' zowel voor het huishouden te doen, de kinderen te verzorgen en bezig te houden, omdat er geen kinderopvang was. Toen was dat zwaar en intensief labeur zonder de machines waarover we nu beschikken. Alles zonder vergoeding en zonder speciale dag. Ook thuisarbeid zoals breien, naaien, borduren, kantklossen voor anderen, gebeurde aan de keukentafel. Nu doe ik ook noodgedwongen 'thuiswerk' op mijn pantoffels aan een tafel of in een zetel gezeten, zoals zovele 65+ ers. Ik zal deze speciale dag in dank afnemen, nu ik als gepensioneerde thuiswerker ook eens in het zonnetje gezet word. Het zal figuurlijk moeten zijn want de zon schijnt niet vandaag. En bij ons aller dikste woordenboek is ook de actualiteit niet ontgaan. Gedaan met de corona-gerelateerde nieuwe woorden. Het nieuwe woord dat er uit de mouw wordt geschut, 'herstaliniseren'. Het terug in voege doen gaan van de staatsterreur en het opnieuw onderwerpen en onderdrukken van de eigen bevolking. Dergelijke praktijken zijn inderdaad met de paplepel ingegeven bij de grote baas van het grote Russische land. Hij heeft heimwee naar die grootse tijden. Die werden van grootvader Poetin op zoon en op zoon doorverteld, zoals men sprookjes aan kinderen vertelt. Dat is wat anders dan het Vlaamse woord dat er vandaag nog eens uit de kast gehaald wordt: heraanleggen. Hier wordt geen 'land' mee bedoeld, dat men eerst platbombardeerde of vernietigde, maar een straatje of een pleintje. Meestal gebeurt dat bij een overgang van de ene burgemeester naar de andere. Iedere burgervader vindt dat hij/zij/men iets moet nalaten. Nuttig of niet, als zijn/haar/hun naam maar genoemd wordt. Vandaag moet ik de gevolgen dragen van zo'n 'heraanleg'. Er is het nieuwe parkeerbeleid in de gemeente en ik moet me gaan registreren om een bewonerskaart/parkeerkaart te krijgen. Niets is natuurlijk gratis. Ik hou het er maar op dat 12€ nog te overzien is. Om toch nog een klein glimlachje voor jullie, dierbare lezers te voorzien, schrijf ik een citaat van Frank Sinatra (1915-1998): "kaalheid is nudisme op hoog niveau". Luister dan ook eens naar 'Ol blue eyes' grootste hit "My Way". Het was een lied van Claude François (1939-1978). Clo-Clo schreef het in 1967 en gaf het lied als titel, "Comme d'habitude". Tot morgen
Desinformatiepandemie. Dat was gisteren het woord van de dag bij Van Dale, en betekent 'feitelijke en betrouwbare informatie, proberen te verhinderen te brengen naar de buitenwereld '. Dat gebeurt nu veelal in de 'nieuwsuitzendingen' van de oorlogsvoerende landen, zeker bij de agressor. En daar verscheen plots een dappere redactrice met een pancarde op de Russische televisie: Stop de oorlog, ze liegen je voor!. Natuurlijk werd ze opgepakt en ergens naartoe gebracht. Het is elke journalist z'n plicht om uit te zoeken wat er met Marina Ovsiannikova gebeurd is en waar ze zich bevindt. Dit is nu echt even belangrijk als verslag uitbrengen van de raketaanvallen en beschietingen van de Oekraïense steden en dorpen. Het opsluiten van iemand die probeert de aandacht te vestigen op de smoezen van de Russische bewindvoerders, verklaart men meteen monddood en brengt men naar het woord van de dag: het 'haaienmeer' = een onveilige plaats waar iedereen elkaar schade probeert toe te brengen met woord en daad. En Voltaire (1694-1778) schreef ooit: politiek is de kunst van het liegen. Gezien die filosoof, schrijver, essayist al zovele eeuwen op een buitenaardse planeet verblijft, zijn z'n woorden van de instelling van politici toen, nog altijd accuraat te noemen. Zeker over de uitspraken van sommige buitenlandse machthebbers. Maar ook bij ons is het een geldige uitspraak. De woorden van de beleidsmensen gebeuren meestal in slogans, in boutades waar ik dan de humor niet van kan snappen. Onze politici hebben ook nu weer hun 'nachtwerk' gedaan en niet thuis zoals wel zou moeten gebeuren. Hoeveel leugens krijgen we voorgeschoteld bij de volgende persconferentie over de energiecrisis en het prijsbeleid daaromtrent? Afwachten en ondertussen luister ik maar naar de vele protestliederen die ik op mijn lijst gezet heb. De meeste komen van de jaren 60 en 70 van vorige eeuw. Nog altijd blijven die liederen een waarheid bevatten. Dat is meer dan een halve eeuw dat men protesteert tegen een gevoerde politiek en beleid, begonnen tijdens de Vietnamoorlog. Internationaal was er vooral Bob Dylan, Donovan, Leonard Cohen die protesteerden via een lied dat ze op de markt brachten. Op die golf volgde ook in Griekenland Mikis Theodorakis, Reinard Mey in Duitsland, Georges Brasens liet liedjes horen in Frankrijk. In Vlaanderen en Nederland, Miek & Roel, Miel Cools, Jan De Wilde, Zjef Van Uytsel, Boudewijn De Groot, Armand, Ramses Shaffy, Liesbeth List en velen die ik vergeet. Van sommige liederen krijg ik nog altijd kippenvel als ik ze beluister. De technische voortuitgang heeft er voor gezorgd dat ik niet telkens recht moet staan om een ander plaatje of cd op te leggen. Ik heb ze allemaal in mijn lijstje van 'favorieten' gestoken. Een klikje op mijn toetsenbord en ik hoor wat ik wil beluisteren. Het is hier bij mij iedere dag 'klikipedia' zoals in 'Iedereen Beroemd'. Tot morgen
Ik heb in alle vroegte mijn plicht als 'oma zee' volbracht: een verjaardagskaartje voor een jarig kleinkind in de postbus te deponeren. Hopelijk komt het binnen de 5 dagen aan op het genoteerde adres.
"Geef ons heden ons dagelijks brood", zin uit het "Onze Vader", een gebed van de katholieke gemeenschap. Eerlijk waar, ons dagelijks brood staat op de helling. De granen zitten geblokkeerd in het oorlogsgebied. De 'graanschuur' van Europa is op slot gegaan voor de bewoners van Oekraïne en West-Europa en nog andere landen die bij de NAVO horen. Als Poetin wil kan hij de oorlog in dat gebied en de rest van Europa, winnen door een uithongeringsslag te houden. En dan staan we daar als 'groene' Vlamingen met veel bomen, bossen en parken waar we onze graanvelden voor opgeofferd hebben. Vlaanderen kan z'n bevolking niet meer van voeding voorzien, zoveel is wel duidelijk. We zijn niet alleen afhankelijk geworden voor naft, diesel, gas, electriciteit en olie-import uit andere gebieden. Bovendien betalen we daar een stevge marktprijs voor. Nu komt daar ook nog eens 'granen' bij. Stilaan zal ook ons dagelijks brood een luxe-product dreigen te worden. De twee sneetjes zullen er één worden bij het ontbijt. Door het groene beleid heeft men de producenten, onze boeren, zo'n strikte wetten opgelegd dat het amper te overleven valt voor deze landbouwers. Al hun vruchtbare gronden, hun weilanden voor het vee, hun graslanden voor het hooi, hun zaailanden voor het graan, worden ingenomen door 'groen' dat alleen maar mooi is om door te drentelen of te verpozen. Mijn bedenking: ik vind het hemeltergend dat een land niet meer in staat is om zijn eigen bevolking te voeden, niettegenstaande de vruchtbare gronden en knowhow. Het rijke Vlaanderen van weleer is niet meer en misschien willen onze Waalse broeders hun oogsten met ons delen. Tot daar de gevolgen van een oorlog die ver van ons bed plaatsvindt en waar we in principe niks mee te maken hebben.
Een leuker item. Ik kreeg gisteren de vraag of ik het leven ook al met een roze bril bekeek. Na de vorige paragraaf zou je denken van niet, maar toch....vanaf je 50e kan je geplaagd worden door: cirrose, artrose, osteoporose, nevrose, fibrose.... Ik heb geantwoord dat ik het leven nog niet helemaal 'roze' zie. Af en toe eens een 'schijnsel' van die mooie kleur. Maar alles is nog onder controle te houden. En dat de pijntjes die er soms mee kunnen gepaard gaan nog te behandelen zijn met een dafalganneke of ibuprofenneke.Tot morgen
Hallo, goede morgen allemaal. Het kan niet anders dan dat ik op de 44e verjaardag van Jeroen Meus over eten ga spreken. En op een heerlijk frisse zondagochtend kan het niet anders dan dat ik mijn dag begin met koffiekoekskes en croissantjes. Ik heb die altijd in de vriezer zitten, even opbakken en dan ruikt mijn huis heerlijk naar een bakkerij. Het is ook een dag voor pateekes in de namiddag. Daarvoor strek ik dan seffens eens mijn benen om naar een echte bakkerij te gaan voor deze heerlijkheden. Ik noem dat een goed begin van de 7e dag, profiteren van kleine geneugten in het leven. En dan is het tijd om de rest van de krant onder handen te nemen. Eens zien of ik nog wat wijsheid kan opsteken of me moet ergeren aan sommige berichten. Want dat gevoel moet ook af en toe eens een plaats krijgen. Als alleenstaande is naast afwezigheid van een klapke aan tafel, ook soms een gebrek aan ergernis of slappe lach een gemis. Dat is nu niet waar ik het over wil hebben. In de 2e katern wordt er over voedsel en sneukelarijen gesproken. Wat eten betreft gaat mijn voorkeur gewoonweg naar de typisch Vlaamse keuken, de kost van iedere dag à la Jeroen. De keukenrecensenten hebben een kookboek "Smaken van de Haven" van Björn Verhoeven en Bart de Clerck onder ogen en handen genomen en uitgeprobeerd. Lovend zijn ze er over, ik veel minder. Als ik de namen van de gerechten niet eens kan uitspreken hoef ik ze niet klaar te maken. Zoals 'racuchy zjablkami' uit Polen, dan maak ik liever pannekoeken met appeltjes klaar. Of het Japanse spinaziegerecht 'ohitaschi'of het groenten- en kruidengerecht 'chimichuri' uit Argentinië. De ingrediënten zouden ook hier allemaal te vinden zijn maar ik ga niet op zoek naar 'guacamole' uit Mexica, 'bakbananen' uit Ivoorkust, Amerikaanse 'pulled pork'. Mijn tijd van vreemde gerechten uitproberen zit erop. Maar dat is niet het enige. Ik heb vandaag een rimpel in mijn lieve snoetje bijgekregen door het fronsen van mijn wenkbrouwen bij het volgende: crème glace met toevoeging van zeezout, chocolade met zeezout, karamel met zeezout, snoep met zeezout. Dat om het teveel aan 'zoete' in dat lekkers weer in evenwicht te brengen door toevoeging van het 'zout'. Lieve mensen, jaren en jaren dwingt men ons om het zoete en zoute te minderen omdat die slecht zijn voor onze aders en onze cholesterol. Overal worden de industriële voedingsbedrijven verplicht om het zoutgehalte en suikertoevoegingen achterwege te laten. De zout en suikerproductie moet evenwel op peil blijven dus promoot men een nieuwe smaak die de verkoop van deze twee ingrediënten op peil houdt. Dàt is mijn vaststelling. Dat was het voor deze 10e zondag van 2022. Ik ga nu naar mijn playlist luisteren waar er ondertussen al meer dan 200 songs zijn in opgenomen, waarvan een 60 Vlaamse en Nederlandse liedjes. Heerlijk om naar te luisteren terwijl ik een puzzeltje maak.Tot morgen
Weerspreuk van de dag: Is het weer op Sint Gregorius dol, dan kruipt de vos reeds uit zijn hol. Maar is hij schoon en zonder vlagen, hij schuilt nog 14 dagen.
De woordzoeker van dit weekend bracht lang vervlogen vervelende en moeilijke schoollessen in herinnering: meetkunde. Alles werd opgerakeld: algebra, sinus, cosinus, convergeren, trapezium, en nog veel meer. Mijn bedenking hierbij was dat veel van de woorden en wiskundige termen die ik toen leerde nu een heel andere betekenis hebben voor mij, ondanks het feit dat het in de lessen wiskunde nog altijd de betekenis van toen had. Zoals 'reproductie' geeft nu de snelheid aan waarmee een virus om zich heen slaat, 'een verzameling' is nu de inhoud van een hobby, een 'curve' of 'kromme' is nu een omschrijving van mijn figuur of een bocht in de weg, 'evenwijdig'is de straat die paralel loopt met een grote baan, 'horizontaal' is een ander woord voor een liggende rustpauze, 'coëfficiënt' is de winstmarge op een product of de belasting op een inkomen, 'vereniging' is het bijeen komen van mensen met dezelfde interesses, 'supplement' zijn mijn extra vitaminen in een pilleke en 'spiegeling' is bekijken hoe ik er 's morgens uit zie. Vandaag valt het nogal mee, ik ben goed uitgerust en dan zijn er ook wat minder frommels in mijn gezicht. Tot daar een summier overzicht van mijn hedendaagse meetkunde.
Dan kom ik aan mijn verjaardagskalender. Meer dan waarschijnlijk is Anne Frank (1929-1945), het tienermeisje dat haar verhaal neerschreef in een dagboek, op deze dag overleden. Luttele dagen voor de bevrijding van het concentratiekamp Bergen-Belsen. Zij blijft symbool staan vvor de gruwelen van oorlog en genocide. Geen pensenkermis of volksfeest omdat corona vandaag al 2 jaar in het land is en mijn leven ingrijpend heeft bepaald en veranderd. Wel zal Paul Van Haver, een van de rijkste Belgen (nr 649 op het lijstje), 37 kaarsjes mogen uitblazen. Deze jonge man is beter gekend als Stromae, een vertaling van 'maestro' in 'verlan'. 'Verlan' is een populaire taal in het hippe Franse milieu, ontstaan in 'la pègre', de stedelijke onderwereld. Kort gezegd het is de taal van de 'banlieus'. In eerste instantie om de politie te misleiden, maar stilaan verstaan en gesproken door de brede lagen van de Franse bevolking. Het succes is mede te danken door het gebruik in de muziek- en filmwereld. Een taal van woord-en letterspelingen, omkering van lettergrepen, zelfs 'verlan' is een woordspeling van 'l'envers', het omgekeerde. Wat voorbeelden: vallen = tomber → béton, stout = méchant→ chanmé, vrouw = femme → meuf, zot = fou →ou, broer= frère → bro. Er is een gedrukte spraakkunst en een heus woordenboek verkrijgbaar als je 'verlan' wil leren. Om op z'n zaterdags te vervolledigen nog een laatste tegelspreukje van 'zei mijnen bompa': Ik zie jullie doodgraag, maar levend veel liever!. Dat zeg ik aan mijn familie, vrienden, lezeressen en lezers. Tot morgen
"Geniet van ieder moment alvorens het een herinnering wordt". Citaat van een onbekend auteur maar iets dat ik vandaag zeker en vast zal doen. Zelfs als de zon deze namiddag achter de wolken zal verdwijnen en misschien wat gedruppel in de plaats komt. Wat regen zou welkom zijn voor mijn bloemekes en plantjes want die beginnen dorst te krijgen. Het water dat uit de hemel komt is toch nog altijd gezonder voor hen en voordeliger voor mij, dan hetgeen uit de kraan komt. En genieten doe ik dan met een goede tas van het lekkkerste aftreksel dat er bestaat: koffie. Daarbij zal ik me dan (ik moet er nog op zoek naar gaan) een "jouster keallepoten" laten smaken. Dat zijn 2 langwerpige koeken, gemaakt van roggebloem, honing en verschillende kruiden, die naast en tegen elkaar gebakkken worden en eruit zien als kalfspoten. En 'Jouster' is een inwoner van Joure, een gemeente in Friesland. Hoe kom ik daar nu weer terecht, vragen jullie zich misschien af? Wel, in 1753 opende een zekere Egbert Douwes daar een kruidenierswinkel, de Witte Os, waar koloniale waren verkocht werden die behoorden "tot de genoegens van het dagelijks leven" zoals kruidenierswaren, vleesbereidingen, chocolade en zuidvruchten. Het veranderde toen de zoon, Douwe Egberts (1755-1806) in 1780 de zaak van vader overnam en zich bezig hield met het mêleren van koffie, thee en tabak. De rest van "D.E." is de geschiedenis van uitbreidingen en overnames. Plezant hierbij te vermelden is dat er een zanger is, Egbert Douwe (1939-2003), die in 1968 een heel leuk liedje heeft gezongen dat best nog te smaken valt: "Kom uit de bedstee, mijn liefste". Genieten zal ik ook doen van mijn dvd's en opgenomen 'Comedy Toppers' van Gaston (1926-2016) en Leo (1924-1993). Vóór het slapengaan heb ik nood aan een kwartiertje onbekommerd amusement, zodat ik met een glimlach naar mijn bed ga. Mijn favorieten zijn "Are you being served" en "Keeping up Appearances", "Blackadder", Mr Bean", Absolutely Fabulous", "Kolderbrigade", "Slisse en Cesar" (van de VRT) enz en natuurlijk Gaston en Leo, een familienaam moet niet vermeld worden, iedereen kent hen wel. Voilà, nu ga ik voor de rest van de dag genieten, van en met koffie, koek en comedy. Tot morgen
Als het een poetsdag is begin ik wat later met schrijven. Alle stofdoeken, dweilen, zeemvellen, sponsen moeten eerst terug proper gemaakt worden vooraleer ze op te bergen voor het volgende gebruik. Ik ben wel twee sponsen (synthetische) armer geworden. De hond had ze gevonden en in flarden vaneen getrokken omdat hij vond dat de poetshulp en de werkmiddelen meer aandacht kregen dan hem. Hij kan soms een klein beetje jaloers zijn. Zijn vernielzucht op doordeweekse attributen komt dan naar boven. Hij heeft terug mijn aandacht, al is het maar dat ik ontzettend boos ben op hem.
Een Oekrains spreekwoord zegt: "het geluk is als de zon, je mag er niet met open ogen naar kijken". Dat hebben de Oekraïeners ondertussen wel begrepen. Ik heb geen 'hoera'stemming ondanks het mooie, aangename zonnige weer. Daarvoor zijn de beelden die ons bereiken van het oorloggebied te sterk confronterend. Het is wraakroepend dat deze Russische tsaar in zijn vernietigingsdrang en oorlogszucht, niets of niemand spaart. Geen ziekenhuis, geen moederhuis, geen kinderziekenhuis, geen woning. Het beeld van een hoogzwangere vrouw die in allerijl geëvacueerd wordt blijft op mijn netvlies gebrand. Mijn hoop is dat de Russische troepen muiterij plegen, ongehoorzaam worden voor de barbaarse bevelen die zij van hun hooggeplaatste oversten moeten uitvoeren. Dat ze weigeren te schieten en te bombarderen op leefgebieden en noodzakelijke instellingen. Dat de schaarste aan geld en producten allerhande ook aan de gewone Rus duidelijk maakt dat dergelijk gedrag niet te toleren valt in onze moderne wereld. Dat oorlog alleen maar verdriet en ellende brengt, geen oplossing voor welk conflictje (als er al een was) dan ook. Ondertussen zijn er al meer dan 2 miljoen vluchtlingen, die have en goed hebben achtergelaten en zoeken naar een veilige haven voor hun gezin.
De vermelding van de dag op 'heiligennet': herdenking van de 40 martelaren (4e E) van Perzië met de vraag 'wie waren zij?" Niet geweten maar men herdenkt ze met 2 weerspreuken: 1) zoals het weer de 40 martelaren vindt, zo blijft het 40 dagen met zijn vrind. 2)als vorst de 40 martalaars brachten, dan houden ze die 40 nachten!. Tot morgen
Another glorious day, titel van vele sitcoms en liedjes. Maar voor mij de start van weerom een mooie dag vol zonneschijn. Met dit weer, slaap ik ontzettend goed: prachtige dagen en frisse nachten. Dan doe ik wel een debardeurke aan onder mijn pyjama. Iedere dag moet ik dan weer denken aan Xavier De Baere, het figuurtje dat Lukas Van den Eynde gestalte gaf in het programma van Marc Uytterhoeven 'Morgen Maandag'. Een legendarisch zondagavondprogramma op tv, in de jaren '90 van vorige eeuw. Een vette kuif met een zijstreep en een mowloos pulleke, zo wenste Xavier alle kijkers een goede nacht met nog eens een overzicht van de show, gegoten in een lied en een tekst. Als professioneel afsluiter was zijn drang om net en keurig Nederlands te spreken overweldigend. Zijn zinsconstructies waren hilarisch om te horen. Het weekend werd met de glimlach afgesloten en 's anderdaags was er dan het krantje 'Gisteren Zondag' met het verslag van de show. Niets meer of minder dan een goed programma, waar mijn debardeurke me aan doet denken. De kranten brengen nu geen bladzijden meer met plezant nieuws. Het is zelfs zo dat ik acht pagina's oversla. Altijd maar slecht nieuws: corona, oorlog, milieu, olie, gas, te warm of te koud voor de tijd van het jaar en klimaat. Ik wil me geen zorgen maken over zaken waar ik als kleine burger machteloos tegenover sta en dat geven die berichten wel telkens weer. De grote problematiek ligt buiten mijn bereik van oplossingen, dat moet de overheid doen en de industrie. Ik weet dat ik als burger alles gedaan heb en doe wat de overheid aanbeveelt, voorstelt of verplicht: afval sorteren, thuis blijven, de verwarming lager zetten, regelmatig het huis verluchten, geen voedsel verspillen. Ik wil in vrede leven met mijn familie en medeburgers, respect betonen voor iedereen, luisteren naar degenen die het eens nodig hebben om te babbelen, maar de grote wereldproblematiek die zich nu stelt kan ik niet oplossen. Meer zelfs, iedereen moet het allemaal lijdzaam ondergaan.
Een icoon in de Vlaamse zangwereld is jarig: Will Ferdy, Werner Ferdinande wordt 95 jaar en dat is toch wel het vermelden waard. Vandaag is het gepast dat ik zijn mooie liedjes beluister met name "Christine" en vooral "Het Schrijverke", een gedicht van Guido Gezelle (1830-1899) op muziek gezet. Tot morgen
Voor de derde maal, 2020,2021 en dit jaar kan ik de belangrijkste dag van het jaar benoemen. Het is nog altijd nodig om aandacht te schenken aan de rechten, meer bepaald de mensenrechten van de vrouw. Op de plichten worden we altijd gewezen en altijd boven gehaald. Maar eens er gesproken wordt over het hebben van dezelfde rechten als de mannelijke helft van de wereldbevolking, zijn die stoïcijns doof. Dat kunnen ze zich natuurlijk ook permitteren want in alle belangrijke bestuursorganen ter wereld, zijn de mannen ofwel president, voorzitter of gewoonweg baas te noemen. Bijgevolg alles blijft bij het oude en moeten we als vrouwen op de barricades blijven staan. Niet zozeer in ons land, waar we toch al ver vooruit gegaan zijn, maar we moeten solidair blijven met onze minder fortuinlijke lotgenoten en ook voor hen blijven vechten om een menswaardig en niet uitgebuit leven. Vooral onderwijs zou verplicht moeten zijn voor alle meisjes. Kunnen lezen, rekenen, schrijven zijn echt wel belangrijke elementen bij de emancipatie van de vrouw en een basisrecht. Geen 'van horen' zeggen meer of 'zet maar een kruisje' het is in orde. Nee, kunnen nagaan wat er geschreven staat. Laat ons eens dromen en terug, zoals in de oudheid, een vrouwenheerschappij op poten stellen, met stoere krijgers die men dan weerom 'amazonen' zou noemen en waar strijdlustige verhalen over verteld werden. Natuurlijk zijn er 'grote' vrouwen in de geschiedenis bekend. Zelfs in onze gebieden zijn er bekenden zoals 'de Margaretha's'. Tegenwoordig zijn er elders en sporadisch, hier en daar eens een vrouwelijke premier of een koningin. Onlangs hebben we in ons landje voor een paar maanden eens mogen proeven, in volle crisistijd, van een vrouwelijke premier. Al was op het op meerdere fronten beter te spreken van een 'première'. En dat lieve mensen, tot grote jaloersheid van de heren politici, waar ze dan ook weinig steun van kreeg voor haar beleid. Het blijft, ondanks onze zogenaamde geëmancipeerde maatschappij, een alert blijven voor gelijke behandeling in dezelfde situaties. Denken we maar aan 'gelijk loon voor gelijk werk'. Dat zou niet meer dan billijk zijn. Charlotte Whitton (1896-1975) zei: "Wat vrouwen ook doen, ze moeten het tweemaal zo goed doen als de mannen om half zo goed beschouwd te worden. Gelukkig is dat niet moeilijk". De verzuchtingen en strijdvaardigheden van vrouwen is van alle tijden. De volgende citaten bewijzen het. Zegde Michel de Montaigne (1533-1592): "De vrouwen hebben geen ongelijk als ze zich niet willen aanpassen aan de voorschiften die op deze wereld zijn ingesteld: de mannen hebben ze opgesteld zonder de vrouwen erin te kennen!". Zelfs Mao (1893-1976) had zijn zegje daarover: "Mannen gaan gebukt onder drie bergen, imperialisme, kapitalisme en militarisme. Vrouwen onder vier: ze worden ook nog uitgebuit door mannen". Mijn laatste citaat komt van Jack Kerouac (1922-1969): "De wereld zal geen vrede kennen voordat de mannen zich aan de voeten van hun vrouwen werpen en hun om vergiffenis vragen". Nu luister ik naar Yasmine (Hilde Rens, 1972-2009): Alle meisjes aan de macht!!!! Tot morgen
